สรุปเหตุการณ์ตามนี้เป็นข้อๆ
1.)ลูกที่ไทยเสียประตูที่ 2 เนี่ย ไทยเราสมควรได้จุดโทษก่อนนะมันฟาวล์ชัดเจน ลูกนี้ถ้ามี VAR ยังไงก็จุดโทษ อีกอย่างฝั่งอินโดนีเซียก็ไม่มีสปิริตเลย ตามหลักแล้วฝั่งอินโดต้องคืนบอลให้ไทยสิ เพราะบอลก่อนที่กรรมการจะเป่าหยุดเกมส์มันอยู่ในการครอบครองบอลของไทย จะเห็นได้ว่าจังหวะนี้หลังทันดันสูง และผู้รักษาประตูไทยก็ออกมาจากประตูเยอะมาก เพราะคิดว่าฝั่งอินโดนีเซียจะคืนบอลให้ ถ้าเหตุการณ์ปกติ ผู้รักษาประตูจะออกมาทำไมขนาดนี้ เพราะเค้าคิดว่าฝั่งอินโดนีเซียจะคืนบอลให้ไง
2.)นี่เป็นจุดเริ่มต้นของเหตุการณ์ทั้งหมดเลย ตอนที่กรรมเป่านกหวีดให้ฟาวล์ไทย แต่ฝั่งอินโดนีเซียนึกว่าเป่าจบเกมส์ เลยมีนักเตะอินโดนีเซียคนนึงวิ่งถือธงมาดีใจและเยาะเย้ยตรงซุ้มม้านั่งสำรองไทย แต่ฝั่งไทยก็ไม่ได้อะไร มีแต่ทีมสตาฟฟ์ไทยลุกขึ้นมาขู่เฉยๆ
3.)หลังจากนั้นไทยเราก็สามารถทำประตูตีเสมอนาทีมหาบาปได้ ทีนี้ฝั่งสตาฟฟ์ไทยก็วิ่งไปดีใจเยาะเย้ยคืนตรงซุ้มม้านั่งสำรองอินโดนิเซีย และสตาฟฟ์ไทยคนที่วิ่งไปคนแรกโดนนักเตะสำรองอินโดนีเซียวิ่งมากระโดดใส่จนล้มลง (ไม่รู้ว่าโดนหมัดด้วยรึเปล่า ไม่แน่ใจ) จนสตาฟฟ์และนักเตะไทยที่วิ่งตามมาติดๆเข้าไปร่วม (จากคลิปที่กล้องจับไปตอน ชายพิพัฒน์ วิ่งไปนั้น ชายพิพัฒน์วิ่งไปยังไม่ทันถึง มีนักเตะอินโดนีเซียอีกคนเข้ามาออกอาวุธก่อนด้วยซ้ำ) เหมือนทีมสตาฟฟ์ไทยแค่ต้องการวิ่งไปเยาะเย้ยคืน แต่ฝั่งอินโดนีเซียเป็นฝ่ายออกอาวุธ จนมันทำให้เกิดเหตุการณ์ดังกล่าว ไม่แปลกหรอกที่รักเตะไทยจะเอาคืน
4.)เหตุการณ์นี้ไม่รู้เกิดขึ้นช่วงไหน แต่ทีมสตาฟฟ์อินโดนีเซียคนนึงหันมาชูนิ้ว ใส่ตรงซุ้มม้านั่งสำรองไทย
เอาจริงๆ นักเตะไทยเรา แถบจะไม่ค่อยเล่นหนักหรือตุกติกใส่คู่แข่งเลย มันก็มีบ้าง แต่ส่วนมากจะหนักในเกมส์