ขอบคุณที่ช่วยตอบนะ
>>112 อ่านแล้วก็คล้อยตามอยู่นะ แต่นึกได้ว่าอย่างปทแถวๆ เรา ลาว เขมร วานูอาตูก็ปชกน้อยกว่าเรา... อาจจะมีปัจจัยอื่นด้วยหรือเปล่า
>>113 เจริญแบบที่กูอยากได้คือคนส่วนใหญ่หรือทุกคนในประเทศมีชีวิตความเป็นอยู่ที่ดี (อย่างน้อยก็พอควร) โดยไม่ต้องดิ้นรนอะไรมาก กินข้าวก็เลือกกินของดีได้เยอะๆ ในราคาไม่แพงเมื่อเทียบกับค่าครองชีพ ไม่ต้องกินเนื้อเศษๆ หมูติดมันเพราะว่ามันถูก ไปไหนเดินทางก็สะดวก ไม่แพง รายได้มากกว่าค่าครองชีพ คนทั่วไปทำงานแล้วก็มีเงินเหลือเอาไปลงทุนหรือใช้จ่ายได้อย่างสบายใจ มีระบบการศึกษาที่มีประสิทธิภาพมากกว่านี้ เรียนไปแล้วมีทักษะแข่งกับต่างประเทศได้ แล้วถ้าคนอยากทำอะไรในชีวิตก็สามารถทำได้โดยได้รับการสนับสนุนและมีโอกาสดีพอควรว่าจะประสบความสำเร็จ อยากเปิดกิจการของตัวเองก็ทำได้ อยากเป็นพนักงานไปตลอดก็เป็นได้ ไม่ต้องกังวลมากว่าบั้นปลายชีวิตจะเป็นยังไง ประชาชนมีสุขภาพดี มีกำลังเวลาและทรัพย์ในการดูแลสุขภาพ เข้าถึงการแพทย์ได้ง่าย ไม่มีปัญหาสิ่งแวดล้อมเรื้อรัง อุบัติเหตุทางถนนมีน้อย ตำรวจทำหน้าที่ช่วยเหลือประชาชน เป็นประเทศแบบที่คนทั่วไปไม่ว่าเป็นใครอยู่ไปเรื่อยๆ ก็รู้สึกว่าชีวิตของตัวเองรื่นรมย์ดี มีความสุขกับชีวิต
ฝันใหญ่มาก555 กูว่ากู abstract มากและมึงเป็นรูปธรรมมาก
สรุปว่าในมุมกูก็เป็นเรื่องค่าครองชีพกับคุณภาพชีวิตของคน จะด้วยสวัสดิการหรือไม่ก็ได้ ถ้าส่วนกลางดีก็คงจะดีเหมือนกัน
เพิ่งรู้เลยว่าไทยถนนพังบ่อยเพราะดินอ่อน
ส่วนเรื่องรายได้ อยากให้เข้าถึงมือคนทั่วไปด้วยน่ะ