พวกมึงมีใครเลี้ยงสัตว์แล้วคุยกับสัตว์บ้างปะวะ
คือกูเลี้ยงหมาไง แล้วกูก็อยู่คนเดียว กูก็คุยกับหมากู แบบสมมุติว่ากูนั่งทำงานอยู่ แล้วมันนั่งจ้องกู กูก็จะคุยกับมัน ประมาณว่า “จ้องอะไร จะเอาอะไร ทำงานอยู่เนี่ย จะเอาขนมเหรอ ขนมไม่ได้ เดี๋ยวจะกินข้าวเย็นแล้ว” คือหมามันก็ไม่ได้ตอบอะไรกู กูก็เพ้อเจ้อของกูไป เหมือนมันตอบกูได้อ่ะ ตอนนั้นกูว่ากูอาจจะแค่เหงา แต่พักนี้กูว่ากูคุยกับหมาเป็นเรื่องเป็นราวขึ้นอ่ะ ตั้งแต่เรื่องทั่วไปอย่างวันนี้กินอะไรดี ไปจนถึงเรื่องงานอ่ะ ซึ่งแน่นอนว่ามันก็ไม่ได้ตอบอะไรกูเพราะมันเป็นหมา แต่เอาจริงๆกูก็ไม่ได้อยากคุยกับใครเท่าไหร่นะ เพราะกูเป็น introvert แต่ตอนนี้กูเริ่มสงสัยตัวเองแล้วว่ากูเหงาหรือเปล่า แล้วมันก็ติดจนกูออกมาข้างนอก กูเจอแมวจรเชื่องๆ กูเลยไปเล่นกับมัน แล้วกูก็นั่งคุยกับมันด้วยแบบถามสารทุกข์สุขดิบ แบบ“น่ารักจังเลยเรา บ้านอยู่แถวนี้เหรอ? ใช่ล่ะสิ ว่าแล้วเชียว” คนที่เดินมาเล่นกับแมวเหมือนกันก็มองกูงงๆ แล้วเขาก็เล่นกับแมวเหมือนกู แต่ไม่ได้คุยอะไรกับแมวอ่ะ เขาก็แค่”เหมียวๆ น่ารักจังเยย” ประมาณนี้
คือเวลากูถามคนอื่นว่าคุยกับสัตว์เลี้ยงไหม ทุกคนก็จะตอบว่าคุยเหมือนกันหมด แต่พอพี่กูเห็นกูคุยกับหมา มันก็มาถามกูว่าเป็นไรทำไมมานั่งคุยกับหมา เหมือนว่ามันแปลกมาก สรุปก็คือกูอยากถามว่ามีใครชอบคุยกับสัตว์แบบกูบ้างปะ แล้วสรุปว่ามันแปลกไหม (กูขอย้ำว่าสัตว์ไม่เคยตอบอะไรกู กูไม่ได้หลอนขนาดนั้น)