>>123 อธิบายหน่อยนึงละกัน บริบทตอนนั้น หนังสืองานศพคือการทำบุญ ทายาทของคนตายมักจะไปขอต้นฉบับมาจากหน่วยงาน หรือบุคคลที่มีต้นฉบับเอกสาร แต่ไม่มีงบตีพิมพ์เผยแพร่ (เพราะพิมพ์แล้วคนซื้อน้อย ไม่ได้กำไร ไม่คุ้มที่จะพิมพ์ พิมพ์นิยายขายได้เงินเยอะกว่า) เอาไปตีพิมพ์เพื่อแจกฟรีในงานศพเป็นการทำบุญ
ตัวอย่างที่เห็นบ่อยคือหนังสือประชุมพงศาวดารของกรมศิลปากร ซึ่งมี60กว่าภาค คนชอบไปขอมาตีพิมพ์ในงานศพ(กรมศิลป์แฮปปี้เพราะมีคนเอาไปเผยแพร่ให้ฟรี คนเอาไปตีพิมพ์ก็แฮปปี้เพราะได้ต้นฉบับมาพิมพ์แจกฟรี) หรือหนังสือวิชาความรู้ทั่วไปต่างๆก็มีพิมพ์กัน
หนังสือที่เป็นหลักฐานชั้นต้น พวกสาส์นสมเด็จ สิ่งที่ข้าพเจ้าพบเห็น เกิดวังปารุสก์ พระราชประวัติต้นรัชกาลที่6 ฯลฯ ช่วงแรกๆก็มักจะตีพิมพ์ในลักษณะนี้ด้วย เพราะควบคุมจำนวนได้ และควบคุมผู้รับหนังสือไปได้
>>130 ไม่ได้เป็นศาสนาเดียวกัน แต่มีรากฐานคล้ายๆกันคือเป็นกลุ่มที่พยายามปลดแอกจากแนวคิดพราหมณ์ไตรเพท เรียกกันโดยทั่วไปว่ากลุ่ม ศรมณะ (บาลี:สมณะ)
ส่วนกลุ่มยึดพระเวทก็พัฒนาต่อไปเป็นฮินดู