ชอบกันมากใช่มั๊ยครับ (บางคนที่ยังชอบรวมตัวดื่มเหล้า สังสรรค์) ทั้งที่ยอดผู้ติดเชื้อโควิดในประเทศยังเป็นหมื่น คนตายวันละเกือบร้อย แต่ประชาชน ต้องใช้ชีวิตแบบหวาดระแวง บางคนตกงาน ไม่รู้ว่าตัวเองจะติดเมื่อไหร่ คุณสนุกกันแค่ในกลุ่มเพื่อนของคุณ แต่คุณรู้มั๊ยครับ มันทำให้คนอื่นต้องลำบาก พ่อค้าแม่ค้าบางคนขายของยาก น้อง ๆ นักเรียนไม่ได้ไปโรงเรียน และนิสิตบางคนที่เขาอยากเรียนจริง ต้องมานั่งเรียน Online อยู่ห้อง/บ้าน จ้องหน้าจอคอม ไอแพด จนเสียสายตา ทั้งที่ความเป็นจริงทุกคนอยากกลับไปเรียน On-Site ไปเจอเพื่อน ๆ ครูอาจารย์ ทำกิจกรรมในมหาวิทยาลัย ซึ่งเป็นประสบการณ์ครั้งนึงในชีวิต
ทุกคนช่วยกันแทบตาย อยู่บ้าน หยุดเชื้อ เพื่อชาติ เจ้าหน้าที่ บุคลากรทางการแพทย์ คุณรู้บ้างมั๊ยครับ เขาเหนื่อยแค่ไหน บ้านก็ไม่ได้กลับ ครอบครัวก็ไม่ได้เจอ แถมมาเสี่ยงติดโรค ต้องมารักษาบางคนที่ยังประมาทในชีวิต คุณติดมา ไม่ได้กระทบแค่คุณคนเดียว มันทั้งเพื่อนของคุณ พ่อแม่ พี่น้อง คนที่คุณรัก ต้องมารับผลกรรมที่เขาไม่ได้ก่อ
จริงอยู่ครับที่ว่ารัฐบาลมันบริหารโควิดได้ล้มเหลวและผิดพลาด เวลานี้ทุกคนควรช่วยกันก่อนมั๊ยครับ ถามจริง ช่วยกันคนละไม้คนละมือ ช่วยกันหยุดโรค ทุกอย่างผมเข้าใจครับ และจริงอยู่ว่าเงินที่เอามากินเหล้า ปาร์ตี้ สังสรรค์ มันเงินของพวกคุณ ผมก็ไม่มีสิทธิ์ไปก้าวก่าย แต่คุณในเมื่ออยู่ร่วมกะคนอื่นในสังคม คุณพอใจหรอที่ทำให้คนตราหน้า มมส ที่ผมรัก และพวกคุณก็รักในสถาบันของตนเอง กลายเป็นแหล่งแพร่เชื้อโควิด เป็นคลัสเตอร์ใหม่ของจังหวัด พอใจยังครับ
ฝากไว้ให้คิดนะครับ คุณมาเรียนกว่าพ่อแม่ผู้ปกครองจะหาเงินทอง ลำบากเหนื่อยสายตัวแทบขาดให้พวกคุณได้เรียนสูง ๆ หวังพึ่งพาคุณในยามแก่เฒ่า แต่คุณมาติดเชื้อโรคร้ายเพียงเพราะความสนุกชั่วคราว ท่านให้กำเนิดพวกคุณมา เลี้ยงคุณอย่างทะนุถนอม แต่คุณทำไมไม่รักษาร่างกายที่ท่านดูแลมาให้ดีล่ะ ฝากให้คิดนะครับ