กูเกลียดเพื่อนที่ทำไรไม่เคยนึกถึงใจคนอื่น นึกถึงแต่ตัวเอง แล้วก็อ้างว่าไม่รู้ การนึกถึงใจคนอื่นมันยากขนาดที่จะไม่รู้เลยหรอวะ เกลียดเพื่อนที่ทำไรผิดก็อ้างว่าไม่รู้แล้วโทษคนอื่นตลอด แล้วต้องให้คนอื่นมาตามแก้ ส่วนตัวเองก็ทำตัวเหมือนไม่มีไรเกิดขึ้น เกลียดเพื่อนที่เวลาทำงานกันก็นั่งเฉยๆ ไม่พูด ไม่ทำอะไรซักอย่างจนงานเสร็จ สรุปมึงไม่ได้ทำห่าอะไรเลย แล้วอ้างว่าไม่รู้ว่าต้องทำอะไร เกลียดการพูดว่าไม่รู้ แล้วทำหน้าตอแหลของพวกมึง กูกินข้าวไม่ได้กินหญ้า ทำไมกูจะดูไม่ออก กูเกลียดตัวเองที่ยังคบกับพวกนี้เป็นเพื่อน เกลียดที่ไม่กล้าด่าไปตรงๆ เกลียดที่ให้อภัยพวกมึง