ตอนกูเรียนกูเข้ากิจกรรมรับน้อง ตอนปีสองกูก็รับน้องทั้งคณะและสาขา คนในสาขาคงกะให้กูเป็นพี่ว้ากหรือรุ่นใหญ่ต่อไป(กูหน้าเหี้ยม) แต่กูไม่ชอบความวุ่นวายเลยเลิกปลีกตัวออกมาสิงร้านเกมไปคณะแค่ไปเรียนหรือทำงานกลุ่ม รุ่นพี่ก็ไม่เห็นจะมามีอิธิพลอะไรกับชีวิตกูเลย เรียนก็ไม่ได้เรียนกับแม่ง
เพื่อนร่วมรุ่นนี่สำคัญสุด เพราะมึงต้องทำงานกลุ่มสารพัดเรียนกะมัน เกาะๆกันไปยันเรียนจบ