ในแง่มุมจิตวิทยา ความอิจฉา(Envy)เกี่ยวกับการรักตัวเองมากกว่าการรักคนอื่นโดยเป็นความปราถนาที่อยากได้อยากมีในสิ่งที่คนอื่นมี หรือทำให้เขาไม่มีในสิ่งนั้น โดยมีแง่มุมแบบคร่าวๆ ตามด้านล่างซึ่งลดทอนรายละเอียดความซับซ้อนลงไปพอสมควร
.
อันแรกคือ การประเมินค่าสิ่งที่ผู้อื่นมีของมนุษย์ โดยยิ่งใส่ใจในสิ่งนั้นมากยิ่งอิจฉาได้ง่าย ยิ่งมีคุณค่ามากก็ยิ่งอยากได้มากขึ้น
.
ต่อมาคือการประเมินตนเอง ยิ่งเป็นคนที่ประเมินตนเองด้อยกว่าผู้อื่นหรือมีself esteemต่ำ หรือไม่พอใจในสถานะที่ตนเองเป็นอยู่ก็ยิ่งมีแนวโน้มอยากได้มากขึ้น
.
สุดท้ายคือยิ่งใกล้ชิดกันระยะห่างทางความสัมพันธ์ต่ำ ก็ยิ่งมี "แนวโน้ม" ที่จะอิจฉากันได้ง่าย เพราะรับรู้คุณสมบัติของอีกฝั่งได้บ่อยๆ ซึ่งถ้าเป็นสิ่งที่โดนให้คุณค่าไว้มากกกก็จะยิ่งอิจฉาได้ง่ายขึ้นไปอีก ผลก็คือทำให้บางครั้งคนเลือกที่จะช่วยคนแปลกหน้าง่ายกว่าคนสนิทนั่นเอง
ยังไงก็ตามความอิจฉาไม่ใช่เรื่องที่ผิด เพราะคนเราควรที่จะรักตัวเองอยู่แล้ว และการให้ค่ากับสิ่งต่างๆก็เป็นสิทธิ์ของแต่ล่ะบุคคล พูดง่ายคือตามสบายตราบใดที่คุณรับผิดชอบอารมณ์ตัวเองได้ แต่หลายครั้งมนุษย์ก็ทุกข์เพราะความอิจฉา เพราะมัยย้ำเตือนในสิ่งที่เราอยากแต่ไม่มี ขาดแต่ไม่ได้ เลยมีกลไกในการลดความอิจฉาขึ้นมาเช่น เราอาจลดค่าของสิ่งที่เราอยากได้ลง ตัวอย่าง เพื่อนได้เกรดสูง เราอิจฉา แต่ต่อมาเรามาคิดว่าเกรดไม่ได้สำคัญขนาดนั้น ต่อให้มีเกรดไม่เท่าก็เข้าหมาลัยที่เราอยากเข้าได้ ความอิจฉาก็ลดลง หรืออาจสร้างระยะห่างจากสิ่งที่เราอิจฉา จากคนที่เราอิจฉาโดยทิ้งระยะออกมา เลิกเปรียบเทียบตัวเองกับคนอื่น หรือพัฒนาทำตัวเองให้ดีขึ้น ฯลฯ