เย็นนั้นเอง มีเบอร์จากคนไม่รู้จักโทรมาที่โทรศพท์ของผม เป็นเสียงเด็กผู้หญิงม.ต้น บอกว่านัดเจอกันที่ร้านอาหารจีนแห่งหนึ่ง...ผมคิดว่าต้องเป็นสาวหางม้าไม่ผิดแน่
เมื่อถึงที่นัดพบ ห้องที่จองไว้ กลับมีคนรอผมอยู่ที่นั่นสามคน...สาวน้อยหางม้า และสาวออฟฟิศท่าทางภูมิฐานและ.....พ่อนิโกรผมเดธร็อคที่เจอในรถไฟฟ้า....
"ยินดีต้อนรับสู่นิวเกมพลัสค่ะ" สาวหางม้าพูด
"ไม่ได้เจอกันนานนะ พี่ชาย สองปีแล้วสินะ" สาวออฟฟิศยืนกอดอกอยู่ข้างๆ
ทันใดที่เห็นหน้าเธอ ความทรงจำที่เหมือนถูกปิดผนึกไว้ของผมก็พรั่งพลูออกมา เรื่องเมื่อสองปีก่อน... เรื่องที่สูญเสียเพื่อนสมัยเด็กไป เรื่องที่พยายามย้อนเวลากลับไปช่วยเธอ เรื่องของน้องสาว...
"จะเอารึยังครับ" พี่ดำพูดไทยได้
"คราวนี้อย่าให้พลาดล่ะพี่ชาย แล้วเอาแม็กนั่มของชั้นคืนมาด้วยล่ะ..."