Fanboi Channel

สวัสดีครับ วันนี้ผมไปแสวสะพานเหล็ก ลงรถไฟฟ้าใต้ดินหัวลำโพงไปซื้อDVDมา ขากลับเห็นสาวออฟฟิศคนนึง น่าจะอ่อนกว่าผมสามสี่ปี โดนนิโกรแอบจับตูดอยู่ท้ายขบวนครับ

ผมเลยเดินไปด่านิโกรมัน ว่าอย่ามาทำแบบนี้ในเมืองไทย ตอนนั้นรถไฟใต้ดินถึงสามย่านพอดี มันเลยไม่กล้าทำอะไรมั้ง เลยเดินหนีออกไป น้องผู้หญิงคนนั้นก็ขอบคุณผมใหญ่ แล้วขอเบอร์ติดต่อไว้ เห็นว่าอยากตอบแทนอะ

คิดว่าเขาขอเบอร์ผมไปเฉยๆตามมารยาทหรือว่าเขาจะติดต่อผมกลับมาจริงๆครับ แอบตื่นเต้น ไม่เคยให้เบอร์ผู้หญิงเลย

>>1
อาจจะแค่ขอเป็นมารยาท
แต่ถ้าโชคดีอาจจะมี SMS มาขอบคุณ
ถ้าแจ๊คพ็อตแตกอาจจะโทรมาขอบคุณ ลองทำแบบ Densha Otoko ชวนไปกินข้าวดู

Seems legit ว่ะ

>>1 เขาอาจจะตอบแทนคุณทีหลังก็ได้ ของแบบนี้ไม่แน่ไม่นอน แต่อย่าคาดหวังมาก
แต่นายทำดี เราขอชื่นชมจริงๆ

พิมพ์ว่านิโกรนี่ racist หรือเปล่า? เรียกไอ้เหี้ยหมึก ไอ้ดำเหี้ยดีกว่ามะ?

>>5 เอหลายคนยังไม่รู้น่ะว่าคำว่า นิโกร มัน Racist หรือไม่ = ="

พลาดไปแล้วนะครับ
ที่ถูกต้อง คุณต้องเดินเข้าไปหาอย่างสุภาพแล้วถามว่า "Can I Join?" ครับ

ก็น่าจะขอบคุณเป็นมารยาท แต่อย่าไปคาดหวังมาก ไอ้หนุ่มรถไฟใน 2ch มันยังยืนยันไม่ได้เลยว่าเป็นเรื่องจริงหรือเรื่องแต่ง

ถ้าได้ชุดชามาเป็นของตอบแทนก็เตรียมตัวได้เลย

ไม่มั้ง เขาอาจจะพาไปเลี้ยงข้าวขอบคุณก็ได้แหละ

กูว่ามันโม้

ต่อจาก >>1
จากนั้น รู้สึกตัวอีกทีผมก็ตื่นขึ้นมาในซอยเปลี่ยวๆ เสื้อผ้ากางเกงขาดหลุดลุ่ย ถุงใส่ฟิกเกอร์ที่ถือมาด้วยก็หายไปไหนแล้วไม่รู้ รู้แค่ว่าตอนนี้รู้สึกปวดหัวเหมือนโดนอะไรฟาด

คนต่อไปมาต่อดิ๊

อ้าวกลายเป็นมู้ต่อฟิกไปสะแล้ว

>>12 กระเป๋าเงินผมก็หายไปด้วย ผมเลยต้องเดินกลับบ้าน เคราะห์ดีที่ซอยนั้นไม่ห่างจากบ้านผมมากนัก
พอถึงบ้าน น้องสาวของผม(13ปี)เห็นเข้าก็ตกใจ รีบถามว่าพี่ชายไปโดนอะไรมา ผมเองก็ไม่รู้จะตอบอย่างไร
เหมือนกัน แต่พอผมล้วงกระเป๋า ก็พบกระดาษกับเบอร์โทรศัพท์ของใครไม่รู้อยู่

>>14
ทันใดนั้น พอน้องผมเห็นข้อความในกระดาษใบนั้น น้องผมก็หันหลังเดินเข้าครัวไปช้าๆ ผมเร่ิมเสียวสีนหลังวาบ

น้องผมเดินกลับมา ในมือถือมีด ดวงตาาเป็นสีเลือด มองทอดมาที่ผมอย่างเลือดเย็น

>>15 ผมที่จำอะไรไม่ได้เลยก็แกล้งถามเธอไปว่า "หน้าพี่มีอะไรติดเหรอจ๊ะ"
แต่กลับถูกเธอสวนกลับมาว่า
"ไปเจอยัยแว่นนั่นมาอีกแล้วใช่มั้ย!"

>>16 ยัยแว่น.. ผมนึกออกแล้ว ยัยแว่นนิสัยเหมือนคุณยาย เพื่อนสนิทตั้งแต่เด็กของผม
แต่เธอถูกรถชนตายไปตั้งแต่สองปีก่อนแล้ว น้องสาวผมพูดอะไรขึ้นมาเนี่ย ผมเสียวสันหลังวาบ
จึงรีบเข้าห้องตัวเอง หยิบโทรศัพท์(สำรอง)ขึ้นมาแล้วลองโทรไปที่เบอร์นั้น...

ฮัลโหล....นั่นใครคะ เสียงนั้นดังออกมาจากโทรศัพท์

>>18 ใช่ เป็นคนนั้นจริงๆ ด้วย ยัยแว่นคนนั้น คนที่ชื่อขึ้นต้นด้วยตัว S แตายังไงเธอก็ตายไปแล้ว เมื่อสองปีก่อน ผมเป็นคนฆ่าเธอเอง ถ้าไม่ใช่เพราะผม เธอก็คงไม่ถูกรถชนตาย

ผมหน้าซีด กดวางสาย และโทรใหม่อีกครั้ง

โควทผิด 555

>>18 เสียงเคาะประตูห้องผมเริ่มดังขึ้นเรื่อยๆ พร้อมกับเสียงตะโกนอย่างโมโหร้ายของน้องสาว
ผมก้มลงมองหน้าจอโทรศัพท์มือถืออีกครั้ง แล้วสายตาก็พลันไปสังเกตเห็นสิ่งที่ไม่ควรจะเป็นไปได้

เวลาที่แสดงอยู่บนหน้าจอมือถือ คือวันอังคารที่ 16 กรกฏาคม ปี 2011

ต้องเป็นวันเสาร์ดิ http://en.wikipedia.org/wiki/Portal:Current_events/2011_July_16

16 กรกฏาคม 2011 วันนั้นที่ผมไม่เคยลืม วันที่เธอจากไป ตอนนี้ผมยังกลับไปแก้ไขทัน
เธอคนนั้นจะถูกโจรโรคจิตฆ่าตายระหว่างทางกลับบ้านตอน 4 ทุ่ม ตอนนี้เพิ่งจะ 2 ทุ่ม
ผมยังมีโอกาสแก้ไข ผมไม่รีรออีกต่อไป รีบวิ่งออกจากบ้าน ได้ยินเสียงน้องสาว
ตะโกนโหวกเหวกไล่หลังผมก็ไม่สนใจ

ฝนตกปรอยๆ ผมวิ่งตากฝนราวกับพระเอกหนังเกาหลีตอนจบ

ฉึก! ใครบางคนพุ่งเข้ากระแทกผมจากด้านหลัง....

(อ้าว..กุลืมว่าถูกรถชนตาย กุขอโทษ แก้เป็นรถชนละกันนะ)

เฮือก! ผมสะดุ้งสุดตัว เหงื่อท่วมเต็มเสื้อ กวาดสายตาไปรอบๆอย่างลุกลน
นี่มันห้องผมเอง? หัวใจเต้นเร็ว ผมรู้สึกว่าผมฝันถึงอะไรบางอย่าง เป็นฝันที่ไม่ดีนัก
10.38 ของเช้าวันอาทิตย์ ถือว่าสายแล้ว เพราะวันนี้ผมมีกำหนดการว่าจะนั่งรถไฟฟ้าไปซื้อของที่สะพานเหล็ก...

>>24 ระหว่างที่ขึ้นรถไฟฟ้า ผมสังเกตเห็นผู้หญิงคนนึงหน้าตาน่ารักทีเดียว น่าจะอ่อนกว่าผมสักสองสามปี
กำลังถูกนิโกรลวนลามอยู่ท้ายขบวนรถไฟฟ้า ด้วยหน้าที่ของลูกผู้ชาย ผมจึงเข้าไปตำหนินิโกรคนนั้นจนมัน
หนีไป ผู้โดยสารต่างปรบมือให้ผม น้องผู้หญิงคนนั้นก็ขอบคุณผมใหญ่ แล้วก็ขอเบอร์โทรศัพท์ผมไป บอกว่า
อยากตอบแทน

พอถึงสะพานเหล็ก ผมก็สอยฟิกเกอร์คิริโนะตัวที่จองไว้ เป็นคิริโนะในชุดเมด เท่านี้ผมก็จะเก็บไลน์คิริโนะได้ครบแล้ว

วนลูปอีกละ แนวนี้มันเยอะไปแล้วม้าง

เค้าเรียกฝันบอกเหตุ เดี๋ยวจะเข้าเนื้อเรื่องโดนนิโกรเวียนเทียนในซอยตะหาก

เหยดดด สไตน์เกท

>>25 แล้วหยงก็เข้ามาบัสมู้ตายหมดแม่ง . . . อะไรนะ? ผิดบอร์ดเหรอ!!!

>>25

หลังจากผมกลับมาถึงบ้าน และประสบความสำเร็จในการหลบน้องสาวที่ยังพยายามตามฆ่าผมอย่างไม่ลดละเข้าไปในห้องได้สำเร็จ ผมรีบแกะกล่องฟิกเกอร์คิริโนะตัวสุดท้ายเพื่อเอาออกมาโชว์ในตู้ และด้วยความเหนื่อยจากการหลบหนีน้องสาว ผมได้ผลอยหลับไป

ผมตื่นขึ่้นมาอีกครั้ง ด้วยเสียงของคิริโนะ (จำชื่อ CV ไม่ได้) พูดว่า "あなたはもう死んでいる" เนื่องจากสกิลภาษาญี่ปุ่นผมต่ำต้อยติดดินในระดับเดียวกับโอตะไทยส่วนใหญ่ ผมจริงไม่รู้เรื่อง จริงตอบไปว่า "ว่าไงนะ ฟังไม่ออก" คิริโนะจึงตะโกนกลับมาว่า "เธอน่ะ ตายไปแล้ว!"

ผมตกใจสะดุ้งตื่น ถอนหายไปว่ามันเป็นแค่ฝัน ผมรู้สึกถึงอะไรเย็นๆ อยู่ที่ท้อง จึงลืมตาขึ้น

ได้เห็นน้องสาววัย 13 ปี คนเดิมที่ไล่ฆ่าผมเมื่อตอนเที่ยง นั่งคร่อมผมอยู่ โดยวางมีดอีโต้มันแว๊บวางอยู่บนหน้าท้องของผม เธอค่อยๆ พูดออกมาด้วยเสียงแอ็บแบ้วดัดจริตที่สามารถทำให้ซิสค่อนทุกคน (รวมถึงพวกที่มี Air Imouto เช่นซิสค่อนจาก Apple) ละลายน้ำแตกได้ในพริบตาว่า

"เวลาปรึกษาปัญหาชีวิต"

บอร์ดนี้มันมีแก้คำอัตโนมัติหรือกูพิมพ์ผิดเองวะ จิง จึง จริง

กูพิมพ์ผิดเอง โอเค

CV : ทาเคทัตสึ อายานะ สัดส่วน 88 61 86

อย่าตื่นจากฝันบ่อยดิวะ แม่ง lame

>>30
เสี้ยววินาทีนั้น ผมคิดอะไรไม่ออกอีกแล้ว มือผมกวาดไปทั่วพื้นห้องเสมือนนักว่ายน้ำ หวังว่าจะควานหาอะไรที่ช่วยแก้สถานการณ์
แต่นั่นยิ่งทำให้เธอได้ใจและใช้มืออีกข้างที่ไม่ได้ถือมีด กดแขนผมเอาไว้
จากนั้นก็งื้อมีดขึ้นสูงแล้วปักลงไปบนฝ่ามือของผม

"อ้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก" แม้จะไกลหัวใจ แต่ผมก็ร้องลั่นบ้านเสมือนโดนเฉือนกล่องดวงใจ
แม้ว่ามันจะโดนแค่เฉียดๆปลายนิ้วก้อยไปสามมิล
ตรงข้ามกัน น้องสาวของผมกลับพูดต่อด้วยน้ำเสียงเยียบเย็นชวนขนลุก
"ที่ไหน?"
"พี่ไปเจอยัยแว่นนั่นที่ไหน?"