>>444 มีแปลเยอะก็จริง แต่ที่แปลออกมาเป็นพุทธแบบไทยๆก็เยอะมากตาม พวกโยงการเมือง ด่านักการเมือง โหนเจ้าหรือแนวนอกลู่นอกทางอื่นๆ เช่นแนวตำนานอภินิหาร ก็เยอะกว่าไอ้แบบคำสอนที่มึงบอกว่าดีอีก (โดยเฉพาะไอ้พวกตำนานอภินิหารนี่มันมีในพระไตรปิฎกด้วย เยอะด้วย) มันเหมือนเข้าถึงง่ายจนไม่ง่ายที่มึงจะเข้าถึงอะไรที่เป็นประโยชน์จริงๆอ่ะ เข้าใจกูป่ะอาจจะพูดงงๆหน่อย555
เรื่องสนใจที่ผลการกระทำ อันนี้เหมือนจะดีนะแต่ถ้าไปศึกษาจริงๆ สายพุทธไทยแม่งชอบไปสอนแบบแนวอภินิหาร คือมึงไปทำเหี้ยแล้วเกิดผลเหี้ย แต่ผลเหี้ยแม่งไม่ได้เกิดขึ้นจากความเหี้ยที่มึงทำ มันเกิดจาก "กรรมชั่ว" ไปเสกให้มึงเกิดผลเหี้ย งงป่ะ เอาง่ายๆคือ สมมติสอนกรรมจากการฆ่าสัตว์ แม่งไม่ได้สอนว่าฆ่าสัตว์จะส่งผลกลับมาให้ชีวิตแย่ยังไง แต่สอนว่าพอมึงฆ่าสัตว์คือมึงทำกรรมชั่ว แล้วไอ้ตัวกรรมชั่วนี่จะมาเสกให้เกิดผลร้ายต่อชีวิตมึงตอนหลัง เช่น ฆ่าหมูแล้วตอนตายกรรมส่งผลจะร้องเหมือนหมู บางทีก็สอนว่า พวกทำชั่วแล้วกรรมไม่ส่งผล คือยังมีกรรมดีคุ้มครอง แบบมองกรรมดีเป็นเหมือนเทพพิทักษ์ไรเงี้ยเลยอ่ะ ถ้ามองแบบนี้กูว่าแม่งก็ไม่ต่างกับพวกเชื่อพระเจ้าเท่าไรหรอก มันคือเชื่ออำนาจเหนือธรรมชาติอยู่ดี
เรื่องเขียนเติมไปนี่มีอยู่แล้ว ปัญหาคือเราไม่มีทางรู้เลยว่าอันไหนบุดด้าสอนอันไหนเติม เพราะกว่าจะมีไตรปิฎกแบบเป็นเล่มๆก็เป็นร้อยปีอ่ะ แล้วพวกนับถือเหมือนชอบพูดแนวๆ อันไหนแย่ก็คือเป็นแต่งเติมมา ซึ่งจริงๆก็ไม่รู้ไง อย่างเช่นพวกตำนานอภินิหารเว่อๆ บางคนจะบอกพวกยุคหลังไปเติม เพราะเป็นกุศโลบายให้คนนับถือ แต่แบบนี้พูดแง่ร้ายคือหลอกคนมานับถือก็ได้ แล้วเราไม่มีทางรู้ว่าจริงๆบุดด้าเองนั่นแหละแต่งขึ้นเพื่อ "หลอกคนมานับถือ" รึเปล่า คือเวลาพูดแบบตรงนั้นตรงนี้แย่ก็คือเติมมา มันเหมือนไปตั้งธงไว้ก่อนว่าบุดด้าตัวจริงต้องดี ต้องไม่สอนอะไรบ้งๆแบบนี้ออกมาอ่ะ ซึ่งก็ไม่มีทางรู้ความจริงเลย