>>534 กูดูล่าสุด ตอนช่วงภควคีตาพูดดีว่ะ.
ฝั่งเการพ ภีษมะ,โทรณาจารย์,กรรณะดูเหมือนยึดมั่นความดี แต่ละไม่เป็น
ภีษมะ เคยสาบานว่าจะไม่แต่งงานมีทายาท จะอยู่ค้ำจุนราชวงศ์. แต่มันสาบานส่วนตน พอราชวงศ์เสื่อมก็ห้ามปรามไม่ได้
โทรณาจารย์ ยึดกับตัวเองมากไป อหังการ์เพราะมีความรู้ แต่แทนที่จะแพร่ความรู้ให้คนทั่วโลกกลับไปเลือกสอนองค์ชายเพื่อไปแก้แค้นส่วนตัว ตอนสงครามปลีกตัวไม่ได้เพราะรักลูก. แต่รักลูกที่แท้จริงคือ ต้องสอนให้ลูกไปในทางที่ถูกไม่ใช่ไปทางคนพาล
กรรณ ตัวอย่างของคนเก่งแต่ไม่มีศักดิ์ฐานะได้รับสินจ้างหรือยกตำแหน่งให้ก็เอาแล้วยึดกับบุญคุณนาย. นายเหี้ยก็กล้าทำเหี้ยเพื่อนายด้วยบอกว่าทดแทนบุญคุณแต่สร้างความเดือดร้อนให้ส่งนรวมก็ไม่พูดถึง ทุรโยษ มันไม่ได้มีไมตรีจิตที่ดีให้กรรณหรอกมันเลี้ยงเพื่อเป็นไม้กันหมาแค่นั้น
ถ้ายุคนี้ต้องถือทำประโยชน์เพื่อส่วนรวมเป็นหลักใหญ่ว่ะ. อย่างทุรโยชน์ที่เลี้ยงคนมีประโยชน์ไว้เยอะแต่ยกพวกไปตีคนอื่นสร้างความเดือดร้อนให้ส่วนรวมไม่ถือว่าดี เป็นได้แค่มหาโจรเท่านั้น