"มึงจงศรัทธาตัวมึง มากกว่าไอดอลมึง"
สมัยตอนอยู่สวนกุหลาบ ผมมีรุ่นพี่เป็นไอดอลหลายคนเลย อยากเป็นแบบพี่เขา แต่พอเวลาผ่านไป ผมได้ไปยืนสุดที่พี่เขายืน ผมโตขึ้น ผมเห็นความจริงของไอดอลมากขึ้น ทำให้ไอดอลของผมตายไปทีละคนสองคน
สุดท้ายแล้ว ผมไม่ได้มีไอดอลเป็นพิเศษ ผมชอบฟัง ชอบศึกษาแนวคิดของคนที่ผมชื่นชม การชื่นชมแนวคิดนั่นดีกว่า ชื่นชมตัวบุคคลมาก เพราะว่าบุคคลผิดได้ แต่ความคิดก็คืดความคิด