>>99 กูก็ว่างั้น >>98 มึงรู้มั้ยถึงกูจะไปอยู่ 3 ประเทศอื่นมา 4-5 ปีแล้ว แต่ก็ยังอยากกลับมาไทยตลอด คือไม่ได้อยากกลับมาเพราะคิดถึงบ้านเกิดอะไรหรอก แต่อะไรหลายๆอย่างในไทยกูคิดว่ามันสะดวกดี เมืองไทยมันเป็นวัฒนธรรมแบบง่ายๆเหี้ยอะไรก็ได้ต่างจากสังคมฝรั่งที่เน้นระเบียบสังคม เสรีภาพน่ะมีจริงแต่สังคมมันกดดันในทุกๆเรื่อง อย่างแรกที่ต้องมีในหัวคือเคารพสิทธิชาวบ้าน ซึ่งการเคารพสิทธิชาวบ้านมันดันทำให้สังคมเขาเข้าหายาก พูดง่ายๆก็หาเพื่อนยากมากๆแถมร้านสะดวกซื้อก็ไม่ค่อยจะมีเท่าไหร่ แต่ไทยนี่อยากกินข้าวตอนดึกๆยังมีร้านเปิดขายเลย เรื่องเสรีภาพการแสดงความคิดเห็น กูพูดเลยกูเลิกสนใจไปนานแล้ว คือมันทำอะไรไม่ได้(บางอย่างพูดถึงตาย)แล้วจะไปแสดงออกให้ชีวิตมีปัญหาทำไม คิดซะว่าเช่าอยู่ไปก็พอ วันไหนเริ่มกอบโกยตั้งตัวได้ค่อยย้ายไปแสดงความคิดเห็นของเราในสถานที่อื่นที่เปิดรับ เรื่องคนเหยียดหยามนี่มีทุกที่นะ แค่ในประเทศโลกที่ 1 มันแสดงออกได้น้อยกว่าเพราะต้องเคารพสิทธิคนอื่น แต่กูพูดตามตรงในไทยมันเหยียดหยามกันเยอะกว่าจริงๆนั่นแหละ
เอ้อ ส่วนเรื่องฐานะกูไม่ได้รวยนะ รวยสำหรับกูคือต้องมีเงินเหลือใช้แบบโคตรฟุ่มเฟือยได้ทุกเดือน คนอยู่ตปท.จริงๆก็ไม่ได้สบายนะ เพราะต้องทำทุกอย่างด้วยตัวเอง ยิ่งเริ่มต้นแรกๆไม่มีเพื่อนไม่มีใครคอยให้คำปรึกษาทั้งนั้นโคตรลำบาก ถ้าไม่รู้ภาษาแม่เขาไปไม่ถูกแน่นอน แต่ที่เหมือนว่ารวยเพราะค่าเงินมันแพงไงเวลากลับมาไทยที กูก็อยากพักผ่อนอ่ะเนอะ 1 ยูโรงี้เกือบ 40 บาท กูพกมาที 5-6 พันไม่รวยก็แปลกแล้ว ทั้งที่จริงๆเงินแค่นี้ซื้อได้แค่รถมือสองเท่านั้นเอง อารมณ์เหมือนฝรั่งเปลี่ยนไปใช้เงินบาท 5-6 พันยูโร คงจะกลายเป็น 3-4 หมื่นบ้านเขา ทำนองนั้นแหละ
ถ้าอยากมาอยู่อาศัยจริงๆแต่ไม่มีเงินกูแนะนำ หาแฟนแล้วแต่งงานมาเลย ถ้ามึงเป็นผู้ชายก็ไม่ต้องไปคิดว่าสาวฝรั่งเขาจะเอาลิงเหลืองอย่างมึงเหรอ เอาเว้ย เพื่อนกูหน้าโคตรปักใต้ ได้แฟนสาวหัวทองย้ายมาอยู่มีลูกแล้วเนี่ย แต่ของกูนี่หลังเรียนจบมีบ.จ้างงานเลยได้วีซ่าต่อ