กูอยากพูดเรื่องที่คิดมานานแล้วว่ะว่า ตำนานสร้างเมืองทั้งหลายแหล่ มันจะชอบแบบเจ้าเมืองใช้ลูกเจ้าเล่ห์ หรือใช้ลูกเล่นเอาชนะศตรู แล้วเป็นเรื่องเล่าต่อๆกันมา มากกว่าตำนานที่แบบยกพลไปตีเมืองนี้ ที่ชนะเพราะคนเยอะกว่าแม่ทัพแรงเยอะกว่า
อย่างของฝรั่งก็มีกรุงทรอย ที่แตกเพราะกลม้าไม้, เอเธนตั้งชื่อเพราะ โปเซดอนกับอาเธน่าพนันกันเสกของ โปเซดอนเสกม้า อาเธน่าเสก ต้นมะกอก
ของไทยจะมีตำนานล้านนาที่ไปสร้างเมืองแล้ว คนท้องถิ่นจะขอแต่งกับเจ้าเมืองหญิง แล้วเจ้าเมืองหญิงใช้เล่ห์ ให้หมวกที่ตัดจากผ้านุ่ง ให้กินหมากจิ้มประจำเดือน หลอกล่อให้มนต์เสื่อม เพราะฝั่งนู้นมีท่าไม้ตายพุ่งหลาวไกลทำลายเมืองได้เลยต้องหลอกจนอำนาจอิทธฤทธ์เสื่อม
กูว่าคนมันก็เลี่ยงๆว่ะ ที่จะสอนว่าถ้าสู้ไม่ได้จริงๆก็ต้องใช้เล่ห์กลเอาตัวให้รอด เอาให้ชนะไว้ก่อน ใครแม่งจะไปทื่อๆตรงๆ ไปท้า1-1ตีชิงเมืองกันทุกครั้งวะ อย่างอินเดียมีรามเกียรต์ กับมหาภารตะที่ มันก็เห็นอยู่ว่าหลอกล่อกันบ่อยๆ