>>884 เออ ค้างมากเลยไปดำมาสดๆ ร้อนๆ
.
.
.
.
.
น้องอวี๋ ตอนโดนชนล้มมีอาการช้ำตรงไหนสักอย่างนิดนึง แล้วก็ตากฝนออกจากเหลาไปบ้านเสี่ยวเฟิง ไปถามเรื่องตอนเด็กๆ ว่า หลี่ไท่สนิทกับพี่น้องบ้านจ่างมากเลยเหรอ
ตอนบ่ายน้องไปแข่ง จ่างลาป่วยไม่มาแข่ง
น้องหลบหน้าหลี่ไท่ แข่งเสร็จหลี่ไท่ให้คนไปบอกให้น้องอวี๋รอ จะไปส่งที่บ้าน
อวี๋๋ ฝากบอกกลับไปว่า ไม่ต้องไปส่ง ขอเวลา มีเรื่องต้องคิด
กลับไปบ้านน้องคิดมาก นอนไม่หลับ
บวกกับตากฝนมาเลยป่วยทั้งกาย ป่วยทั้งใจ
น้องเพ้อไม่มีสติ ที่บ้านส่งคนไปจวนเว่ยอ๋อง
รอจนผ่านไป 1 วัน คนไม่กลับมา
น้องอาการหนักมาก หมอชาวบ้านรักษาไม่หาย
หานลี่กับแม่เลยอุ้มน้องออกจากบ้านไปหาคนช่วยเองเลย ทิ้งสาวใช้ไว้ที่บ้าน
ฝั่งหลี่ไท่ หลังน้องบอกว่าขอเวลาคิด พี่ก็ไม่ได้คิดไรมาก สิงอยู่สำนักอักษรไม่ได้กลับจวน คนที่ส่งมาแจ้งเรื่องน้องป่วยเลยไม่เจอ
น้องไม่มาแข่ง จ่างที่เพิ่งหายป่วยละมาแข่งวันนี้เลยบอกว่า ที่น้องไม่มาเพราะจะให้เสมอกับตัวเอง
หลี่ไท่ก็เลยไม่ได้ตามต่อ
วันที่ 3 น้องก็ไม่มา ทีนี้หลี่ไท่เริ่มเอะใจแล้ว พอดีสาวใช้ที่โดนทิ้งให้เฝ้าบ้านนั้นรอไม่ไหว เข้ามาขอรับโทษที่ไม่ดูแลน้องให้ดี
หลี่ไท่เลยเพิ่งรู้ว่าน้องป่วยหนักมาก
เริ่มโมโหตัวเองที่ไม่สนใจอาการหน้าซีดของน้อง
แล้วหานลี่เป็นคนพาน้องไป จะส่งคนไปตามร่องรอยก็ตามไม่เจอแน่นอน
กำลังคิดหาวิธีตามรอยอยู่ก็โดนเสี่ยวเฟิ่งบุกมาโวยวายเรื่องที่น้องหายไป ละบอกน้องมาถามเรื่องบ้านจ่าง หลี่ไท่ทำอะไรน้อง น้องเสียใจจนหนีไปแล้ว
หานลี่พาน้องไปรักษาจนฟื้น น้องฟื้นมาก็ห่วงคนทางนี้เลยรีบให้คนมาส่งข่าว
หลี่ไท่รีบตามคนส่งไปจนเจอตัวน้อง
ก็พูดคุยปรับความเข้าใจกัน
พระเอกรู้สึกว่านางเอกไม่เชื่อใจ
ส่วนฝั่งนางเอกคือเชื่อใจ แต่ไม่เข้าใจและน้อยใจ
คือ นางเอกรู้ว่าเป็นแผนจ่าง รู้ว่าหลี่ไท่ไม่ได้คิดอะไรกับจ่าง แต่นางเคืองหลี่ไท่ หลี่ไท่เป็นว่าที่สามีนาง นางหวง ทำไมปล่อยให้ ผญ มาใกล้ชิด ทำไมต้องเอาเสื้อนอกของตัวเองไปคลุมให้สาวอื่น ทำไมช่วยประคองสาวอื่นก่อนนาง ทำไมไม่คิดถึงจิตใจนางบ้าง คนอื่นเค้าจะพูดกันยังไง
หลี่ไท่ บอกระหว่างผู้ชายที่กำลังจะแต่งงานกับผู้หญิงที่ไม่ได้แต่งงาน ใครเสียหายกว่ากัน
จงใจทำลายชื่อเสียงจ่าง ว่างั้นแหละ
สรุป นางเอกรักพระเอกมาก ยังไงก็ไม่ปล่อยมือแน่นอน
เหนื่อยกับนาง
จบการดำแต่เพียงเท่านี้
.
.
.
.