Ky กูอ่านนวลหยกงามถึงกลาง ๆ เล่มสี่อยู่ (มันหลายเล่มจัด กูเลยเก็บสะสมไว้เยอะ ๆ เพื่อรออ่านติดต่อกันทีเดียวหลาย ๆ เล่ม ) ไม่รู้กูรู้สึกอยู่คนเดียวหรือเปล่า กูว่าเวลาพระเอกอยู่กับนางเอกนี่โคตรน่าเบื่อเลย แค่อยากหาที่บ่น ระบาย เพราะรู้สึกว่าพารทที่พระเอกกับนางเอกอยู่ด้วยกัน ตั้งแต่ต้นเรื่องมานี่เลย ที่คนเขียนพยายามให้สร้างความสัมพันธ์กันนี้เปลืองหน้ากระดาษชะมัด (กูเสียดายเงิน) ซ้ำ ๆ เฝือ ๆ เคยอ่านสไตล์แบบนี้มาหลายเรื่องแล้ว เวลาสลับฉากไปเรื่องอื่น อย่าง เรื่องครอบครัว ศัตรู เพื่อนฝูง การศึกษา ฯลฯ น่าสนใจน่าติดตามกว่า พวกเหตุการณ์หรือโมเมนต์ที่พยายามยัดมาเพื่อ (พยายามแถหาเหตุ) ให้พระนางได้ใกล้ชิดกัน ก็มุกซ้ำซาก ดูจงใจเกินไป ความน่าเบื่อทั้งในส่วนคาแรกเตอร์พระเอกแลบมาตรฐานอ๋องเดิม ๆ กับพลอตความรักซ้ำ ๆ กูเลยไม่อิน ไม่ประทับใจพาร์ทความรักของเรื่องนี้ เวลาอ่านฉากที่พระเอกออก โดยเฉพาะเวลาอยู่กับนางเอก กูจะพยายามข้าม ๆ อยากให้สลับฉากไปเหตุการณ์อื่นในชีวิตนางเอกเสียที ให้ไปตีกับพวกบ้านพ่อหรือพวกตัวอิจฉาก็ยังน่าอ่าน น่าตื่นเต้น น่าสนใจกว่าเวลาอยู่กับพระเอก อย่างเรื่องราวของพี่ใหญ่หลูจื้อนี่ยังน่าสนใจกว่าทั้งด้านคาร์แรกเตอร์ทั้งเหตุการณ์ต่าง ๆ ที่เกี่ยวข้อง สมควรให้เป็นพระเอกที่เล่าเรื่องผ่านสายตาน้องสาวมากกว่าเลย