>>784 หว่านวานมีพูดถึงฉุนอวี๋ฉีเรื่องนี้นะ เดี๋ยวมึงอ่านต่อมึงจะเจอ
สปอยล์ นิยายเรื่องนี้ข้าไม่ได้เขียน
.
.
.
.
.
หว่านวานคิดว่าฉุนอวี๋ฉีเองก็ชอบบังคับจิตใจไม่ได้ต่างกับพี่ชายหรอก น่าจะอยู่ช่วงต้นๆ เล่ม 5 นะ เพราะชายฉุนนี่แบบดึงดันจะเอาๆๆ มาก กูอ่านแล้วยังอยากจะตบกะโหลกซักที หว่านวานเองก็คิดว่าชายฉุนไม่เหมือนตัวละครที่ตัวเองสร้างมาแต่แรกอีกแล้ว
เหมือนต้องการบอกว่า โลกนิยายนี้มันเป็นนิยายที่นางเอกสร้างมาก็จริง แต่เมื่อเข้ามาแล้วมันคือชีวิตคนจริงๆ เหมือนที่เจ้าอาวาสถามนางเอกเรื่องจวงโจวฝันเป็นผีเสื้อนั่นแหละ อะไรจริงอะไรลวงกันแน่ แต่ไม่ว่าจะอยู่โลกไหน เมื่อเข้ามาอยู่แล้วมันก็คือความจริง ณ เวลานั้น ตัวละครต่างๆ ก็มีชีวิตของตัวเอง ไม่ได้แบนๆ หรือมีด้านเดียวแบบที่นางเอกเคยกำหนดไว้ มีมุมที่นางเอกคาดไม่ถึงมากมาย เช่น ชายฉุน
คือคาแรกเตอร์ดูเปลี่ยนจากนิยายต้นฉบับหลายคน ส่วนหนึ่งน่าจะมาจากนิสัยของหว่านวานที่เปลี่ยนไป มันเลยไปกระทบกับความรู้สึกและการแสดงออกของผู้แต่ละคน เช่น เหลียงเฟิงอวี่ก็รักหว่านวานจริงๆ ขนาดโดนหลิงเยี่ยนอ่อยยังไม่สนเลย และที่แต่ละผู้รักนางเอกลึกซึ้งเพราะความจริงใจที่นางเอกมอบให้ด้วย เหมือนนางเอกรักทุกคนในฐานะนักเขียนที่สร้างตัวละครเหล่านี้ขึ้นมา ซึ่งความจริงใจนี้ชาเขียวแบบหลิงเยี่ยนไม่มีให้ใคร เพราะงั้นในนิยายต้นฉบับ ทั้งเหลียงเฟิงอวี่ทั้งฉุนอวี๋ฉีเลยออกแนวบูชาหลิงเยี่ยนยอมรับใช้เพราะติดบ่วงความชาเขียว แต่ไม่ได้มีใจรักและอยากครอบครองแบบที่มีให้หว่านวาน
อย่างตอนที่หลิงเยี่ยนโดนจับได้ว่าทำร้ายนางเอกจริงๆ นางเอกยังผิดหวังมากเลย คือคิดว่าตัวเองวางให้หลิงเยี่ยนเป็นนางเอกสูงส่งหยิ่งทะนง แต่ทำไมวางแผนชั่วร้ายทำร้ายหว่านวานน้องสาวที่ไม่เคยทำร้ายนางด้วย
อย่างที่เราเคยถกประเด็นนี้กันมาก่อน คือเพราะนางเอกเข้ามา ทำให้เรื่องทุกอย่างเปลี่ยน หลิงเยี่ยนที่เคยต้องได้ทุกอย่างมาง่ายๆ เพราะตัวละครรอบข้างโง่เองเป็นสะพานให้นางเหยียบเอง กลับกลายเป็นอุปสรรคใหญ่ที่สุดท้ายก็ขวางทางซูของนาง นางก็เลยระเบิดความร้ายกาจที่อยู่ลึกๆ ข้างในออกมา
อย่างในต้นฉบับนิยายเดิม เล่ม 5 หว่านวานได้เจอชายาของพระเอกนิยายแล้ว นางก็คิดว่า ในต้นฉบับหลิงเยี่ยนทำร้ายตัวละครตัวนี้ทำให้กลายเป็นหญิงงามอาภัพ คือก็เห็นได้ว่าหลิงเยี่ยนแม่งร้ายจริงๆ แหละ แค่ตลอดมาไม่มีเหตุการณ์ให้นางต้องงัดด้านเลวร้ายมาใช้เท่าไหร่ เพราะมีแต่เหล่าผู้ทั้งหลายคอยมือเปื้อนแทน
อีกตัวละครสำคัญที่ยิ่งเป็นตัวมาเปรียบเทียบความร้ายของหลิงเยี่ยนคือซุนหลันอีแม่ของหลิงเยี่ยน กูว่าซุนหลันอีเหมือนเป็นกระจกสะท้อนความเลวร้ายของหลิงเยี่ยนให้คนอ่านเห็นและเข้าใจว่า หลิงเยี่ยนแม่งเป็นอีชาเขียวจริงๆ คือเป็นคนที่เห็นแก่ตัวและคิดแต่ผลประโยชน์ตัวเอง พอยิ่งคับขันก็ยิ่งแสดงด้านเลวร้ายออกมา
แล้วซุนหลันอีคือถูกวาดมาให้ฉลาดแล้วก็เป็นคนดี ต่างกับหลิงเยี่ยนลูกสาว ในนิยายต้นฉบับซุนหลันอีต้องตามน้ำไปเพราะสถานการณ์เข้าข้างหลิงเยี่ยน ตรงนี้นักเขียนก็เฉลยไว้ให้
กูยังอ่านเล่ม 5 ไม่จบนะ แต่รู้สึกว่าเรื่องนี้นักเขียนปิดปมที่เปิดๆ ไว้ได้ค่อนข้างดี ไม่รู้สึกขัดใจกับคาแรกเตอร์ที่เปลี่ยนไป เออ แล้วหลินหว่านตัวจริงอ่ะ อายุ 18 นะ มีบอกไว้ เพราะงั้นนางก็เลยอาจจะเขียนนิยายออกมาแบบที่พล็อตหลวมบ้างอะไรบ้าง ออกแบบตัวละครมาขาดๆ เกินๆ บ้าง อะไรงี้
.
.
.
.
.