กูคือโม่งที่เคยรีวิว โรคนักฆ่า เมื่อ ตน.ก่อนเองนะ
ก่อนอื่นขอบ่นก่อนละกัน ที่คิดซื้อต่อ เพราะกูโง่เองที่ไม่ดูให้ดีว่ามันกี่เล่มจบ เลยซื้อเล่ม 2 มาอ่านต่อ สรุปในคำนำผู้แปล บอกว่าส่งต้นฉบับเล่ม 4 ไปแล้ว กูคิดว่ามันสองเล่มจบ กะว่าอ่านๆ ให้มันจบเว้ย TT___TT
รีวิวแบบไม่สปอยล์ก่อน
ใครที่เห็นชื่อเรื่องแล้วตัดสินใจเอาเลยแบบกูเนี่ย แล้วคิดว่ามันเป็นนิยายดาร์กๆ ตัวเอกต้องมีชีวิตมืดมนหดหู่จนถูกบีบคั้นไปสู่วิถีแห่งความเป็นนักฆ่า มีการเรียนรู้จนเป็นนักฆ่าผู้เชี่ยวชาญ เคสการฆ่าแต่ละเคสนั้นเต็มไปด้วยความเศร้าสะเทือนใจแบบกูละก็ มึงหยุด ณ บัดเดี๋ยวนี้เลยแม่นาง! เพราะท่านคิดผิดเสียแล้ว มันมิใช่เลยยยยยว้อย เหตุผลในการเป็นนักฆ่า ซึ่งกรูอยากจะบ้าาาาาาอะไรของเมิง เห็นผลเท่าอวัยวะมดมึงก็เป็นนักฆ่าแล้ว โลกนี้มันช่างงงงงฟรุ้งฟริ้งเสียจริงงงงงงงงง เล่มนี้มันการ์ตูนมาก จิตใจของตัวละครก็การ์ตู๊นการ์ตูน เต็มเปี่ยมไปด้วยพลังมิตรภาพจนกรูขนลุกเกรียวววว มึงสามาัคคีกันฆ่า เสียสละชีวิตเพื่อเพื่อนนักฆ่า ตายแทนกันได้ เป็นตายด้วยกัน จิตใจนักฆ่าช่างบริสุทธิ์ยิ่งนักกกกก อะไรของเมิงงง(อีกรอบ)
แต่ถ้าเพื่อนโม่งเป็นสายอ่านง่ายๆ สบายๆ ไม่คิดมาก ไม่คิดอะไรเท่าไหร่ กูไม่รู้จะเทียบกับเรื่องอะไรของ เอนเท๊อออ สมัยก่อน เพราะกูไม่เคยอ่านอย่างจริงจัง แต่นิยายมันจะออกแนวการ์ตูนๆ แบบนั้นแหละ นักฆ่าใสๆ อ่านไปเถอะอย่าคิดม๊ากกกกก
วกเข้ามาในเล่ม (อาจจะรีวิวบางอย่างซ้ำเดิมจากคราวก่อนนะ) ในเรื่องจะไม่ได้มีตัวเอกตัวเดียวเล่าเรื่องอยู่ตลอดเวลา 1-2 เนี่ยมีทั้งหมดสามคนละ ก็จะมีการกล่าวถึงแรงจูงใจว่าทำไมมาเป็น แนะนำถึงผจัดการ นักฆ่าจะมีผู้จัดการคอยดูแลวางแผนไปฆ่าให้ เรื่องจะเล่าๆ ไป แล้วจะค่อยๆ บอกถึงกฏต่างๆ ในโรคนักฆ่า แต่ในเรื่องไม่ได้เน้นการไปฆ่าเป้าหมายอะไรมากมาย ทั้งเล่ม 1-2 จะเป็นการต่อสู่ระหว่างนักฆ่าด้วยกันเองมากกว่า การต่อสู้ไม่ได้บรรยายโหดเลือดสาดมากนัก ดูชิลมากเลย เหมือนออกจากบ้านไปทำงานปกติ สาดกระสุนใส่กัน มีทริคหลอกกันไปมาแบบ ก็ไม่เห็นว่าจะดูสมจริง แต่ก็เอ่อมันก็ดูการ์ตูนมาตั้งแต่ต้น ไม่รู้ว่าสมควรจะด่าดีไหม