ถงหัวนี่กูชอบลำนำทะเลทรายเรื่องเดียว น่าจะดราม่ากำลังพอดี ๆ ไม่ดูยัดเยียดมากเกินไปที่สุดในบรรดาทุกเรื่องของถงหัวแล้ว การเลือกของพระเอก-นางเอกดูมีเหตุผลพอรับได้ พอนางเอกเลือกแล้วเลือกเลยไม่โลเลดีด้วย พอประทับใจกับเรื่องนี้ที่อ่านเป็นเรื่องแรก เลยหลวมตัวไปหาเรื่องอื่น ๆ มาอ่าน ปรากฏว่า......จะปู้ปู้ฯ ลำนำรักเทพฯ หรือบทเพลงกลางเมฆา ต่างก็จงใจยัดเยียดให้ปวดตับ แบบที่คนอื่นว่ากันแหละ มันเกินพอดีจนรู้สึกว่าไม่สมจริง แถมแนวทางการดำเนินเรื่องจะคล้าย ๆ กันจนทำให้กลายเป็นเดา plot ได้ว่าเรื่องจะจบยังไงด้วย
.
.
.
.
.
จะคู่หลักหรือคู่รองก็พังพินาศเละเทะทุกเรื่อง
ตัวละครไม่ว่าตัวเอก ตัวรอง ตัวประกอบจะเลือกหนทางแย่ที่สุด จะไม่สนใจหนทางที่ทำให้ตัวเองมีความสุข
(ยิ่งบทเพลงกลางเมฆารุ่นลูกเรื่องนี้เห็นชัดเลยว่ายัดเยียดมาก แล้วยังใช้มุกคลาดกัน มุกเข้าใจผิด บังเอิญนั่นบังเอิญนี่ ปิดบังนั่นนี่ บังคับให้ตัวละครไม่สนใจเส้นทางอื่นที่ดีกว่าแต่เลือกทางที่แย่ที่สุดเยอะมาก แถมลำไยนังเอกมากด้วย เรียกว่าทุกอย่างที่เป็นถงหัวสไตล์มารวมในเรื่องเมฆานี่เกือบหมด)
.
.
.
.
.
กูรับเรื่องจบแบบปวดตับได้ ถ้ามีเหตุมีผลน่าเชื่อพอและไม่ซ้ำ plot เดิม ๆ
แต่ตอนนี้เข็ดเรื่องของถงหัวแล้ว กลัววน ๆ เจอมุกเดิม ๆ อีก