>>179 +1เซียนหอมกูชอบมากกก... จนต้องไปดำมาตั้งแต่จบเล่ม5 ตอนดำนี่ไม่หลับไม่นอน มันตื่นเต้นเร้าใจจริงๆ แล้วก็เอามาสปอยให้เพิ่ลๆไปในตำหนักที่แล้วอะ
>>189 ลองหยิบมาอ่านเหอะ เชียร์ๆๆๆ มันดีงามกับความมานะอดทนของ นอ. จากนักโทษหนีตาย ชีวิตติดลบ ต้องคอยระวังหลัง หวาดกลัวตลอดว่าจะมีใครจับได้ มีวิชาเลิศล้ำในปฐพี ต้องค่อยๆแอบเรียนจากศูนย์จนเก่ง แต่ก็งัดเอามาใช้ไม่ได้ เพราะบารมีไม่พอ ต้องค่อยๆสู้ไปทีละเล็กละน้อย มันคนละฟีลกับหมอหญิงที่เปิดฉากมาก็ซู เก่งเทพ
พอ. ก็เก่งนะ ฉลาดมากด้วย วางแผนทีนึงหลายชั้น ซับซ้อนจนบางที นอ. ก็คิดไม่ถึง เรื่องการค้าก็หักเหลี่ยมเฉือนคมกัน
4 เล่ม แรก มันคือการปูทางที่จะไปฟาดฟันกันในเล่มที่ 5-7 อ่านไปอาจจะรู้สึกลำไย แต่หลายอย่างมันย้อนกลับมาเฉลยในตอนท้ายๆ
ยกตัวอย่าง (สปอยนาจา)
.
.
.
.
.
เล่มแรกพูดถึงเรื่องเลียนกลิ่น เพราะวัตถุดิบบางอย่าง หายาก ราคาแพง มีน้อย ปลูกไม่ทันจนอาจจะหมดไปได้ไรงี้ ต้องหาวิธีเลียนกลิ่นใช้วัตถุดิบราคาถูกมาแปรรูปให้ได้กลิ่นเดียวกัน พอเล่ม 2 กู่ฉินสงสัยว่า นอ. จะมีตำราตระกูลเว่ย เลยหาทางทดสอบ นอ. ด้วยการออกข้อสอบประชันเครื่องหอมเมืองซั่วหยาง ให้ นอ. เลียนกลิ่นมะลิ นอ. รู้วิธี แต่ไหวตัวทันว่า ถ้าทำได้ต้องถูกแย่งตำราแน่ๆ เลยแกล้งทำเป็นไม่รู้ พอมาถึงเล่ม 6 ตระกูลเหยากักตุนจันทร์หอมจนราคาแพงลิบ กะจะให้ตระกูลหลีที่ได้สิทธิ์ค้าธูปหอมต้องขาดทุนย่อยยับ ล้มละลาย เพราะต้นทุนสูงจนแบกรับไม่ไหว ไม่ทำก็ไม่ได้ แต่ นอ. ก็เลียนกลิ่นจันทร์หอมออกมาจนต้นทุนราคาถูก กำไรไปอีก แถมยังกำจัดตระกูลเหยาที่กักตุนไปแต่ปล่อยของไม่ออกได้ด้วย
เข้าเล่ม 7 กู่ฉินรู้ล่ะว่า นอ. มีตำราตระกูลเว่ย นอ. ถึงเลียนกลิ่นได้ นอ. ก็น่าจะใช่ลูกสาวเสนามู่ นอ. เลยถูกจับ
อีกเรื่อง เล่มแรก พูดถึงเรื่องวิธีการปรุงเครื่องหอมว่า ระดับปรมาจารย์ต้องวางแผนในหัวก่อนว่า จะปรุงเครื่องหอมให้ออกมามีฟีลไหน ต้องใส่อะไรบ้าง เพื่อให้ได้ฟีลนั้น ไม่ใช่ ปรุงไปดมไป ขาดอะไรค่อยเติมอันนั้น เหมือนคนที่วาดภาพจะต้องกำหนดเค้าโครงการวาดว่า ตรงไหนเป็นอะไร จะใช้สีแบบไหน จึงจะได้ภาพแบบที่ต้องการ พอมาถึงเล่ม 7 นอ. โดนทำลายประสาทการดม นอ. เศร้า หดหู่ จนแทบไม่เป็นผู้เป็นคน คิดอยากจะตาย พอ.ก็พยายามฟื้นฟูจิตใจให้ นอ. แต่ก็ไม่ดีขึ้น จนมาวันนึง นอ. คิดได้ เลยลองปรุงเครื่องหอม โดยคิดจากความทรงจำ ไม่มีการดมเลย แล้วให้หร่านปิงทายว่าเป็นเครื่องหอมอะไร นางตอบถูกตรงกับที่ นอ. วางแผนปรุงมา ซ้ำยังกลิ่นดีกว่าเดิม นอ. เลยมีความมั่นใจ ไม่เศร้าอีก รู้ตัวว่าเข้าขั้นเทพ
เรื่องพี่หม่าจู้เอ๋อร์ ตอนอ่านว่าต้องไปฝึกวิชา คิดเลยว่า คนเขียนต้องทิ้งไว้กลางทางแหงๆ เพราะบอกว่ากว่าจะสำเร็จวิชาต้องใช้เวลาหลายปี แต่พออ่านถึงเล่ม 7 เวลามันผ่านมาสองปีกว่าๆเอง ตลค. นี้เลยหายต๋อม
เหลิ่งกัง ตคล. นี้ เปรียบเหมือนการเพิ่มลวดลายให้กับผ้าแพรพรรณอะ จากเล่ม 1 ที่ นอ.ชนะพนัน เหลิ่งกัง จนรวยล้นฟ้า ต้องมาตกอับ ก็เพราะเหลิ่งกังสั่งคนให้ไปขโมย ต่อมา นอ. มีชีวิตที่ดีขึ้น ตั้งหออีผิ่นเทียนซย่าได้ ก็เพราะเหลิ่งกัง นอ. หาเงินมาหมุนตอนขาดเงินก็ได้จากบ่อนของเหลิ่งกัง หร่วนอวี้มาหาเรื่องเฮยมู่ก็มาที่บ่อนของเหลิ่งกัง ตอนพี่หลีถูกพิษต้องขโมยยาถอนจากหร่วนอวี้ ก็ต้องใช้วิธีให้ นอ. เดินหมากพนันกับเหลิ่งกัง เรียกความสนใจหร่วนอวี้ ตอนท้ายเรื่อง ยังมีบทบาทอีกนิดนึง ตลค. นี้เลยเป็นสีสันที่ทำให้เรื่องสนุกขึ้น
.
.
.
.
.