เมื่อก่อนตอนอ่านคดีร้ายกับหอยทากนี่คิดว่าติงโม่เน้นแนวสืบสวนแต่ตะหงิดใจตรงตอนเสริมที่แอบแทรกความหื่นของจานป๋อ หลังจากอ่านสองเด้าจบค่อยได้คิดว่าจริง ๆ แล้วในคดีร้ายกับหอยทากพระเอกมันหื่นเงียบทั้งคู่นี่หว่าแตะอั๋งบ่อย ๆ เนียน ๆ แค่นางเอกสองเรื่องมันไม่รู้ตัวเอง แต่พอมาสองเด้าพระเอกทำแบบเดียวกันดันเจอนางเอกเบนซินเข้าให้เรื่องเลยจบลงบนโซฟา