Fanboi Channel

เนื่องจาก ตำหนักหอสมุดจีน โม่งจะร้อนแรงมาก
หากมีจงหยวนโผล่ไป ตบตีกันยาว
บางคนไม่แบนจงหยวน อยากถาม
แต่ก็ไม่ใช่ลูกหาบที่จะไปถามในเฟส
ดังนั้น อยากคุย อยากถกนิยายจงหยวนมาทางนี้

ตำหนักจีนสีเผือก เอาไว้สำหรับอยากรู้ความเป็นมาของจงหยวน https://fanboi.ch/netwatch/6577/1-197/

>>2 ชอบมึงว่ะ

ว่าแต่ว่าจ่ายตั้งค่ารูปที่ไปขโมยเขายังจงหยวนเนี่ย

ตังค์*

มึงให้ในนี้คุยแต่นิยายไปเถอะ แบบนี้ไปตำหนักเผือกกันเถอะ

กูเปิดเลยละกัน พึ่งได้อ่านบ้านนี้มีหมอเทวดา อ่านมา90กว่าตอนถือว่าโอเคเลยนางเอกไม่แมรีมากนัก แต่พระเอกนี้ตัวน่ารำคาญสัสๆ

เออ กูก็ชอบบ้านนี้มีหมอเทวดานะ ชอบนิสัยนางเอกอะ นางไม่ใช่คนดีสมบูรณ์แบบ พระเอกน่ารำคาญช่วงแรก ตอนหลังรักเมียฝุดๆ

กูติดทนายสาวถึงคราวสู้ รำคาญบ้านเมียใหม่พ่อนางเอกสุดๆ ลุ้นว่าเมื่อไหร่จะหย่าซะที

มีใครชอบต้นตำนานอาภรณ์จักรพรรดิบ้าง
อ่านแล้วชอบ ดราม่าดี รักพระรอง

กูเกลียดสองจวงว่ะ ทุกเรื่องเอาพระรองมาเด่น อ่านแล้วไม่เคยอินความรักพอ.นอ. ถ้านข.มันอยากชูพร.เว่อร์นัก ก็ให้เป็นพอ.ไปซะเลยหมดเรื่อง ขนาดเพื่อนกูไม่เชื่อกู ไปสอยเจินหลงมาเพราะราคาถูกโคด มันอ่านไป 2 เล่มจะเท กูยังบอกให้อ่านจบก่อนเถอะจะได้รู้ว่านข.คนนี้เป็นไง มันรีบข้ามๆอ่านจนจบแล้วรีบเทขายทันทีอ่ะ เรื่องไหนยัยนี่แต่ง ก็ประหยัดเงินกูแหละ

>>9 กุติดเรื่องนี้เช่นกัน อยากรุ้มากแม่นางเอกตายยัง และเมื่อไหร่จะเลิกกับนางสวี

มีใครรู้บ้างทนายสาวพระเอกคือคนไหน ลุ้นมาก

นางเอก2เรา แม่งแรด

>>14 กู++++1 กูไม่รู้มึงหมายถึงนางเอกในนิยายหรือนางเอกที่เล่นซีรีย์นะเว้ย แต่ทั้งสองอย่างคือ 11รด มีนอใหญ่ๆจริงๆ ในห้องลิทมู้เก่าๆหลายเดือนละ ก็มีพูดถึงความมีนอของอินางเอกสoงเoาอ่ะ 55555555

>>15 ยังไงวะ มาไม่ทัน ขยายความแรดที

>>15 ในนิยาย ช็อตบอกพระเอกเรื่องจะไปเป็นชีนี่แบบ กลอกตามองบนเลย เรื่องนี่จะเป็นเรื่องสุดท้าย จงหยวนจะไม่ได้ตังค์จากกูอีกละ

อ้อแล้วก็การแปลเรื่อง 2เรา ห่วยจริงจัง จนสงสัย เอ๊ะหรือคนละคนกับ ติงโม่ของส้มกับอรุณ

อีกอย่าง บอสไม่เห็นน่ากรี๊ดเหมือนในกรุ๊ปเลยวะ กูนึกว่าคาร์จะโดดเด่น แม่งไร้เสน่ห์และโง่ มึงโดนอินางเอกหลอกแล้ว หมาป่าไรละ ดูไม่ออกว่านั่นไม่ใช่แกะน้อยค่ะ นั่นแรด!!

>>18 มึงตรงจนโดนใจกูซะ ในเฟสทั้งกรุ๊ปนิยาย ทั้งเพจจีนอวยเวอร์มากอ่ะ

อันนี้คือรีวิวใน fb น่าจะไม่โม่งแตก เพราะเพื่อนที่มีอยู่หยิบมือ น่าจะไม่รู้จักโม่ง

นางเอกคือนิยามของคำว่าแอ๊บใส อ่านไปก็อะไรของหล่อนยะ นางบอกพระเอกจีบนางก่อน แต่เฮ้ย ตอนเจอกันครั้งแรก ผู้ชายทั้งรถไฟตู้นั้นที่เป็นทหารก็ช่วยเธอหมด แต่เธอให้เบอร์พระเอก ??

โอ้ย ละคือ มุมพระเอก นี่ใส ดูน่ารัก ฉลาด ตามความเจ้าเล่ห์ของพระเอกไม่ทัน แต่มึงงงคะ อีกด้านหนึ่งนางเอกในใจ แบบฉันไม่ควรทำแบบนี้เดี๋ยวเขาหาว่าฉันอ่อย ฉันควรทำแบบนี้ ฉันจะได้ควบคุมเขาได้ ฉันควรแบ่งรุกและรับให้เหมาะสม
เฮลโหลลล นี่ไม่ใสแล้ววววว้อย แล้วไหนจะตอนที่พูดอ่อยพระเอกอีก ฉันโทรหาพี่ ฉันบอกพี่ว่า ให้ซื้อชุดแม่ชีมาให้ ฉันว่าจะไปบวชชีแล้วคร๊ะ!!

พระเอกจะรออยู่ไย จัดดิ แต่โทษที nc แม่งจืดชืดไร้อารมณ์ อันนี้น่าจะโทษคนแปล และอีกคือ คำซ้ำๆ นี่มาคือยังไง บรรยายว่านางเอกรู้สึกมีชนักติดหลัง หลายรอบมาก เหมือนเล่มหนึ่ง ที่คำว่านิ่งอึ้งมาบ่อย จนคิดว่าจะอึ้งไรหนักหนา

ส่วนเรื่องเฉือนกันทางธุรกิจ ก็เลิกหวังละ น่าเบื่ออะ หรือจริงๆ คือจะฉากทางธุรกิจหรือฉากรัก ก็น่าเบื่อไปหมดอะ ไว้อาลัยให้เล่ม 3 ล่วงหน้า เพราะน่าจะอีกนาน กว่าจะอ่าน หรืออาจไม่อ่าน😏

แฟนเก่ากับพี่ชายคือตัวละครที่มีเสน่ห์สุดแล้ว พี่ชายคือที่สุด แต่แฟนเก่านี่ออกนิดหน่อย ดูมีเสน่ห์กว่าพระเอกอีก แถมนี่ละท่าทางฉลาดเจ้าเล่ห์โดยไม่ต่องพร่ำบรรยายว่าเจ้าเล่ห์ หรือหมาป่าที่ชอบใช้กะพระเอก แต่ทำใจละ คงต้องแบบโดนพระเอกที่ฉลาดสุดๆ เจ้าเล่ห์สุดๆ ทำให้ดูหมดท่าตอนท้ายจนดูเป็นคนกากๆ ไปแน่ 🙄

2 เรานี่งานของติงโม่ใช่มั้ยมึง ไม่ผิดคาดเลย กูอะติ่งติงโม่ ชอบหอยทากกับคดีร้ายมาก ละพอเรื่องนี้รู้ว่าจงหยวนได้ไปกูนี่เกือบร้องไห้ รอดูท่าทีตั้งแต่เขาหวีดกันในกลุ่มจนเล่มออกจนคนเลิกหวีดจนมาถึงตำหนักนี้ กูก็แบบ เออ คิดไม่ผิดที่ไม่ซื้ออะ กูเสียใจ กูอยากอ่าน แต่กูก็รับไม่ได้ #เจ็บที่ต้องรู้ T_T

>>21 เจอมือสองราคาถูกๆ มึงค่อยซื้อมาอ่านเล่น แต่อย่าคาดหวัง กูอาจจะลองเร้นลับอีกอีกเรื่อง จะได้รู้ว่ามันฮ่วย เพราะแปลหรือ นข

>>21 กูสอยมือสองมาอ่านยังเสียดายเงินเลย อ่านจบเทขายต่อทันที แปลห่วย เรื่องห่วย ตัวละครแบนราบไม่มีมิติ บอสลี่ที่หาบอวยๆดันก็ไม่เห็นมีไร กลยุทธ์ทางการตลาดก็เด็กประถมมาก คือกูติ่งติงโม่ แต่อ่านเรื่องนี้แล้วโคตรเหี้ย จนกูคิดเลยว่าที่จงหยวนได้ไปเพราะมันห่วยจนไม่มีใครเอาเปล่าวะ ตอนนี้ป้าอัมและเหล่าหาบกำลังเลียอวยเรื่องเs้usัn ที่เป็นพี่ชายนางเอกของสoงisา ก็เห็นอวยแต่อะไรที่เป็นสไตล์จงหยวนน่ะ

ไหนๆ ก็ตั้งมาละ ขอรีวิวเสียวสถิตย์ กับเจ้าอาวาสขัดหอยหน่อยสิ เพื่อเจอมือสองราคาถูกในอนาคต เพราพตอนนี้ถ้าซื้อมือสองไป เดี๋ยวมันก็เอาไปลงกับเล่มใหม่ แม่ทำกินลาบ

>>24 เสียวสถิตย์ เซ็ตติ้งเป็นโลกอนาคตล้าหลังที่อารยธรรมและมนุษย์สูญสลาย มีแต่สัตว์/สัตว์กลายพันธ์ุคล้ายคน คาวๆตามสไตล์สนพ นอซูเว่อร์วัง มีกะเป๋าโดเรม่อน อยู่ดีๆผู้ก็มาหลงหัวปักหัวปำ มีฉากเยกับพอร่างสัตว์ ถ้ามึงถูกจริตกับแนวจงหยวน มึงน่าจะชอบ

>>24 อีสิงห์สถิตอย่าไปอ่านเสียดายตังค์ ขนาดกูยืมเพื่อนอ่านยังรู้สึกเสียดายเวลา ทำไมกูรู้สึกว่าเนื้อเรื่องไม่มีอะไรเลย แม่งตอนแรกนึกว่าจะแบบมีสงครามระหว่างเผ่า ก็ไม่มี หลักๆคือพระเอกอยากได้นางเอกมาเป็นเมีย แล้วก็กลัวนางเอกจะหนีกลับโลก ตั้งตารอว่าเมื่อไหร่จะได้เย พอได้เยแล้วก็เยรัวๆไป ไม่ปล่อยให้ได้พัก บอกเลยว่าถ้าเป็นเรื่องจริงนางเอกแม่งไม่มีทางมีความสุขได้อะ เจ็บตายห่า ยังไม่รวมกับเยในร่างสัตว์อีก มีแค่เนี่ย เพื่อนกูชอบ แต่กูไม่ชอบ ออกเกลียดเลยทีเดียว มึงก็ตัดสินใจเอาเอง แต่บอกก่อนว่าเพื่อนกูมันเป็นกวางน้อยของจงหยวนนะ

ส่วนเจ้าอาวาสขัดหอย กูชอบนะ แต่ถ้ามึงเป็นคนที่ไม่ชอบความผิดศีลธรรม ก็จะรู้สึกว่าอีเจ้าอาวาสนี่แม่งบาปหนาทุกครั้ง เนื้อเรื่องโอเครเลยรู้สึกว่าเรื่องมันมีอะนอกจากการเย มันมีซีนอารมณ์ มีพล๊อตหลัก หลายตัวละครก็มีความตลก อ่านละกูขำบ่อยมาก อาจไม่ได้เข้มข้นแต่คลายเครียดได้ดี ตามนั้น

>>25 >>26 กูไม่โอเค การเยเย้ร่างสัตว์ ขอบคุณมาก ส่วนหอย จริงๆกูชอบเทพเซียน กูเลยสนใจ แต่พฤติกรรม ที่กูเห็นหลังๆ ชอบเอา ตอนพิเศษมาเเถมรอบพรี แต่เสือกเห็นมีคนบอกว่า ในอีบุ๊คมีตอนพิเศษ กูเลยอึนๆ อยากอ่านแต่ก็เกลียดพฤติกรรมเลวๆ ของ สนพ งั้นกูรออีกสักสองสามปีถ้ายังอยากอ่านค่อยหามือสอง

อีเจ้าอาวาสขัดหอย กูยังไม่จบนะ คาที่ครึ่งเล่ม 2
ตอนเริ่มอ่านกูเกือบชอบนะ ดูพล็อตมีเรื่องราว
ฟีลนางเอกแอ๊บ พระเอกเหมือนเจ้าอาวาสใสๆ
แต่โดนนางเอกอ่อยจนศีลแตก แต่อ่านไปเรื่อยๆ
เริ่มไม่ใช่ คือพระเอกเหมือนจะขี้อาย แต่ก็ขี้เงี่ยน
ส่วนนางเอก โถ ทำเป็นจะมากินเนื้อพระเอก
แต่วางยาให้พระเอกเยตัวเองซะงั้น
มึงเห็นพระเอกเป็นอาหารจริงหรอ อีบ้า!!!
อย่างมึงแดกหมู แดกไก่ มึงจะเยหมูเยไก่ไหม
ตรรกะนางเอกเพี้ยนมาก ละคุมคาร์ตัวละคร
ในเรื่องได้ไม่ดี เหตุผลของการกระทำแต่ละคน
มันขัดแย้งเกินความขัดแย้งในตัวเองของคนอะ
เหมือนมึงจะเขียนให้เรื่องเป็นยังไงมึงก็เอาตัวละคร
แถไปอย่างนั้น พีคสุดคือ
.
.
.
.
.
เจ้าอาวาสมันรักนางเอกมาก แต่ระแวง
เพราะเคยโดนหักหลัง จังหวะที่ทุกคนกำลังอันตราย
มันเผลอเอาตัวปกป้องศิษย์น้องหญิงแทน
เพราะความระแวงนางเอกเลยทำไปโดยอัตโนมัติ
แล้วมานั่งเสียใจทีหลัง
เหย นาทีฉุกเฉิน มึงมาคิดระแวงได้เหรอวะ
ถ้าเหตุผลคือศิษย์น้องอยู่ใกล้ตัวพอดีก็ว่าไปอย่าง
แล้วในสถานการณ์ฉุกละหุกแบบนั้น
รีแอคชั่นตอบสนองของคนเรา ถ้าไม่ปกป้องตัวเอง
ก็ปกป้องคนที่เรารักและห่วงมากสุดไง
ถ้านาทีนั้นมึงเลือกปกป้องศิษย์น้อง
แปลว่ามึงรักเค้าค่ะ ส่วนนางเอก
แค่คนเยเท่านั้น โคตรไม่เมคเซ้นส์

อีพระรองก็ด้วย ชอบนางเอก ปกป้อง รับใช้มานาน
ไปเยคนอื่น แต่ก็อยากเยนางเอก
พอรู้ว่านางเอกเยพระเอก แค้น จังหวะชุลมุน
ปล่อยอีกิ๊กทำร้ายนางเอกเกือบตาย
แล้วสุดท้ายก็ช่วยนางเอก มึงเป็นเห้อะไร
สมควรตายไปเถอะ คาร์แบบนี้
ตอนตามปราวอีงูก็น่าเบื่อ ทั้งเรื่องคือปราบงู
วิ่งหาดงงู ไข่งู ลำไย
ความย้อนแยงคือมาเฉลยว่านางเอกชอบพระรอง
ต้องการเลือดเนื้อพระเอกมาให้พระรองแดก
เพราะรู้ว่าจะถึงฆาต ทคืออยากให้พระรองแข็งแกร่ง
ชีเลนไปตีสนิทกับพระเอก และถึงขั้นยอมเย
ฮะ??? เพื่ออะไรวะ ละตรงที่เป็นสาวเวอร์จิ้นมาตลอด
คือนิสัยแบบนี้ อยู่มานานแบบนี้ มึงเวอร์จิ้นได้ไง
(อ่อๆ เพราะเขาเขียนว่า นางยอมให้พระรองเยไม่ได้ เพราะธาตุหยินนางเยอะไป พระรองยังพลังไม่กล้า เดี๋ยวจะได้หยินนางเกิน น่งเลยยอมให้พระรองไปเยมนุษย์แทน ข่ะะ!)
.
.
.
.
.

อิห่า ตอนเห็นทู้นี้ กูรู้สึกว่าจะตั้งไปทำห่าอะไรวะ เออกูรู้จุดประสงค์ละ ใครแม่งหลงไปอ่านหาที่ระบายไม่ได้ก็มานี่มา

อะ แต่เรื่องขัดหอย ก็มีความขำปนมาบ้าง
พระเอกมันก็น่ารักอยู่ในที
คือมันเปย์ ตามใจ ยอมแหกกฏหลายอย่าง
นอกนั้นก็อย่างที่กูบ่นไป
เพิ่มอีกนิด พระเอกแบบผู้จีนโบราณ
คือชอบเท้านางเอกมาก เวลากูเจอพระเอกเรื่องไหน
คลั่งเท้า กูกลัวว

ความเฮ้ของ สนพ บวก ความเฮ้ของบางส่วนในเรื่อง ไม่คุ้มจะซื้อ

เรื่องอะไรของมึงวะเจ้าอาวาสขัดหอย555555 กูผ่านตาคำย่อมาทุกเรื่องที่มึงว่ายกเว้นเรื่องนี้ แนบเนื้อทว.?

ขอโพสใหม่ ตะกี้ไปตน.จีนมา เขินเบย 555555

Ky แพพ คือกูเพิ่งดูซี่รี่ส์สองเฮามานิดนึงอะ กูอยากจะบอกว่าซีรี่ส์ดีมากกกกกก ใครอยากรู้เรื่องแต่ไม่อยากอ่านจงหยวน ไปดูซี่รี่ส์ได้นะ กูว่าดีกว่านิยายมากๆ บทซีรี่ส์เป็นเวอร์ชั่นที่อุดพล็อตโฮลหมดแล้ว

>>32 yes

>>33 กูไม่ชอบคนเล่นเป็นนางเอกวะ

>>35 กู+1,000,000 นอ.ตัวจริงแรด เงี่ยนมากแต่แอ๊บใส ยิ่งมาโป๊ะว่าซูเปอร์ตอแหล ทั้งที่เงี่ยนมาตลอดปี สตอแล้วสตออีกยังกะชาวโลกเค้าโง่กันหมด อิสัสนี่ฉลาดคนอยู่คนเดียว แต่ก่อนกูไม่ดูนางเล่นซักเรื่องนะ ตะหงิดๆแต่แรกแระว่าอินี่ตัวจริงท่าจะแรด ไม่แบ๊วเด็กอย่างที่แสดงออกหรอก เซ้นส์กูยังใช้ได้ พอโป๊ะนางแตก นางก็ยังคีพความตอแหลไม่หยุด กูนิเกลียดตั้งแน่เห็นชื่อมันพอๆกะเห็นชื่อนิยายจงหยวนเลย

>>36 เล่าดิ่ ตกข่าว

>>37 มันไม่ใช่เรื่องในมู้นะมึง แต่คร่าวๆ อินี่แอบมีอะไรกับพอ.คนนึงแล้วไม่เปิดเผย นักข่าวจับได้ตั้งแต่ต.ค.ปี 17 มันยังโกหกไม่ยอมรับทั้งคู่ ไปเที่ยวหลานที่พักโรงแรมก้องเดียวกัน รวมทั้งมาที่ไทยด้วย จนถึงเม.ย. 18 นักข่าวจับได้ เขามีทั้งรูปมาโชว์ด้วยนะ ถามมันไปก็ไม่ยอมรับ แล้วบอกชาวโลกว่าอย่าเชื่อข่าวลือของนักข่าว ให้เชื่อมันคนเดียวพอ แถมขู่จะฟ้องนักข่าวด้วยนะมึง เดือนก.ค.18 ได้มั้ง มีข่าวลือในจีนมันท้องกะพอ.ที่มันค้างด้วยนั่นแหละ มันก็ออกมาปฏิเสธ แล้วประกาศว่ามันไม่สบายจากที่บาดเจ็บสมัยรับงาน 4-5 ปีก่อน ตอนนี้ของดรับงาน หลายคนเริ่มเอะใจแค่ไม่พูดแหละ พอ 1 สิงหาคมเลย ข่าวฮ๊อต นางหิ้วถุงยาท่าระโหยไปค้างบ้านผช.ทั้งคืน นักข่าวเขาเฝ้าเลย นางก็ยังไม่ยอมรับจ้า มาเวดโชว์รํปยืนถ่างขาว่ากูไม่ท้องอีกต่างหาก พองานเก่าออกออนแอร์เกือบกมด เหลือแน่เรื่องที่นางเล่นกับผัวนาง มันถึงฉวยเอาวันเกิดมาใช้เป็นโอกาสประกาศว่าจดทะเยียนแล้วกับผัวในวันเกิด เดือนตุลาคม.18 คนเขารู้กันแกละว่าท้องก่อนแต่ง แต่ถามไปก็ยังไม่ยอมรับจ้า ขนาดนักข่าวเขาโชว์รูปท้องป่องกลางเบ้อเริ่มออกมาเพียบนางยังปฏิเสธ พยายามทำเหมือนนางแต่งแล้วเพิ่งตั้งท้องตามเสต็ปสุดฤทธ์ จนถึง 1 มค.19 เพิ่งประกาศว่าตั้งท้อง 5555555 แร่คลอดแล้วเมื่อ 8 มีค.นี่เอง ไวมั้ยล่ะมึง นับย้อนซิ อินี่ท้ิงจริงตั้งแต่ ก.ค ปัก่อนที่มันคอแหบมาตลอดแล้ว

*ก.ค.ปีก่อนที่มันตอแหล

>>13 พระเอกเรื่องทนายสาวคือ
.
.
.
.
.
เย่ซา พี่ตาเขียว
.
.
.
.
.
ยังมีผู้ออกมายังไม่ครบนะ นอกจากพี่คัง พี่หัน ยังมีอีก ใจเย็นๆ 5555

คำถามแบบใครเป็นพระเอก ไปถามกรุปเผา ของจวหยวนน่าจะได้คำตอบเร็วกว่านะ หรือกรุ๊ปอ่านจีน (กูแค่แนะนำ จะทำไม่ทำก็แล้วแต่)

https://fanboi.ch/netwatch/6577/1-229/

https://fanboi.ch/netwatch/6577/1-229/

>>42 >>43 คือไรอะ อยู่เอาลิงค์ตำหนักเผือกมาลง แล้วไม่พูดไม่จา 5555 ไม่ได้กวนตีนนะ แต่ไม่เข้าใจสิ่งที่มึงต้องการสื่อ

>> 40 ขอบคุณนะคะ จะได้ลงเรือถูก
>> 41 >> 42 >> 43 เดี๋ยวลองไปดู

สองเฮาคือเรื่องไหนวะ เรื่องจากกุห่างหายไปจากอิจงหยวนมากละ แต่ซีรี่ย์ที่ทำจากหนังสือของสนพ.มันกูยัดูได้อยู่บ้าง ขอทางสว่างที

>>38 ขอKYอีกเรป เข้ กูกดไปหานางเอก นี่มันจ้าลี่อิง กูช็อกกก กูชอบนางจากจารย์ไป๋เสี่ยวกู่ แต่เอาจริงท้องก่อนแต่งมันก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่ไรเลยอ่ะ พ่อเด็กก็มี จะดันทุรังปฏิเสธทำไมวะกูงง

>>47 ท้องก่อนแต่ง กูก็ว่าไม่ใช่เรื่องใหญ่ นางก็อายุ 30 แล้ว ไม่ใช่เด็ก 18

กูไม่ชอบพฤติกรรมนางช่วงข่าวลือท้องนี่แหละ>>38 อันนี้แหละที่กูมองติดลบ แฟนคลับที่จีนรักเค้าแทบตาย ปกป้องมึงหน้ามืดตามัว สุดท้ายก็โกหกอะนะ

>>23 จริง อ่านแล้วไม่น่าเชื่อว่างานติงโม่ กูอ่านหอยทากกับไม่ลืมรักเราแล้วชอบ นี่รออ่านคดีร้าย หามือสองยากจัง

>>49 ไม่ซื้อมือหนึ่งล่ะ แจ่มรีปริ้นท์นานแล้ว ของยังมีอยู่ มันมีช่วงนึงที่มือหนึ่งหมดสต๊อกคนเอามือสองมาปั่นราคาเป็นว่าเล่นเลย

>>47 กูชอบลี่อิงมากนะ น่ารักใสๆ ทำไมทำแบบนี้ ฮือ กูจะชอบเขาแค่บทในละครแล้วกัน
ท้องก่อนแต่งสมัยนี้มันปกติออก (แต่ต้องแต่งกับคนที่ทำให้ท้องนะ) ยอมรับไปตรงๆ น่าจะได้ใจแฟนๆมากกว่า

>>50 เอามือหนึ่งไปเลย สั่งกับแจ่มส่งฟรี แพงกว่ามือสองไม่เยอะเลย

>>47 >>48 >>51 คิดเหมือนกัน เช็คข้อมูลมาก็ตามนั้น จะมีผัวแล้วท้องก่อนแต่งก็เรื่องส่วนตัว แต่เรื่องคนเขาเห็นโป๊ะแล้วยังโกหกปกปิด ยังสร้างเรื่องมาแถต่อเนื่องนี่ สตอเบอรี่ระดับโลกแล้วยังทำเฉยใสๆจริงๆอ่ะ เห็นแล้วเพลียใจ เห็นบางคนเขาเดาเอาว่าเพราะนางกลัวถ้าประกาศตั้งแต่ก.ค.แล้วงานที่รอคิวออนแอร์จะถูกกระทบ เลยรอให้งานออนแอร์จบหรือคอนเฟิร์มคิวก่อน เหลือแค่งานที่เล่นกับผช.เค้าแหละ ประกาศแล้วก็จะได้ดันโปรโมทงานต่อด้วย นางจะเอาแต่ปย.ได้ทั้งขึ้นทั้งล่องอ่ะ ใช่ไม่ใช่ไม่มีใครรู้เท่าตัวนางหรอก แต่เพื่อนกูที่อยู่กลุ่มซูมปี้ของต่างปท.เทนางกันหมด เห็นว่าพวกคนต่างชาติหลายคนเขาถือมากกับเรื่องความโกหกไม่ซื่อสัตย์ของนาง เหลือแค่ติ่งจริงๆที่ไม่แยกแยะหรอก แล้วที่ข่าวไม่ค่อยออกจากจีนเห็นว่าเพราะนางปฏิเสธแล้วขู่นักข่าว กับบรรดาติ่งรุมตีคนอื่นแล้วช่วยกันปิดข่าวนั่นแหละ ใช่ไม่ใช่ก็ไม่รู้อีก คนจีนก็ใช่ว่าจะชอบนางทุกคนนี่ ใครรับได้จะชอบก็ชอบไป แต่โกหกก็คือโกหกแหละ แต่ก็งงนะ ตอนที่ประกาศจดทะเบียนก็ยอมรับว่าท้องแล้วไปซะก็น่าจะจบ นางไม่รู้รึว่ามันไม่เนียน แค่เด็กออกมา คนเขาก็ย้อนนับพิสูจน์ได้ว่าที่นางเคยๆพูดไว้มันจริงหรือไม่จริงอ่ะ นี่ก็ปิดตบท้ายแล้วกัน เพราะผิดมู้มากนะ

>>53 อ่านนิยายของจงหยวนมั้ย

>>54 กูไม่รู้มึงจะถามทำไม กูไม่ได้ชอบจงหยวนแค่ไม่อยากเป็นติ่งแล้วไม่เหยียดใคร จะได้มองกลางๆได้ แต่เกลียดหาบมันที่ทำกับคนนั้นคนนี้เท่านั้นแหละ หาบมันขึ้นชื่อมาก ยังกะติ่งดารา นิยายมันก็เคยอ่านบ้างบางเรื่อง แต่ช่วงหลังๆมานี่ งานจงหยวนไม่ค่อยไหวอ่ะ อย่าง 2 เฮา กูเห็นอวยกันเยอะ ถึงโม่งด่า กูยังไปยืมเพื่อนอ่านก็เทว่ะ ไม่รอด งานห่วย มุมกูมอง เดี๋ยวนี้ อย่าว่าแต่เทียบกับส้มเลย ยังสู้งานยามเช้าไม่ได้อ่ะ กูว่างานจงหยวนอาศัยปั่นเยอะกับอัพราคาจริง

เร้nรัn นี่เป็นไงบ้างที่อ่านๆ กันในกรุ๊ปอะ มันเฉือดเฉือนทางธุรกิจจจจจจจริงมะ ดีกว่าtwoเราปะ กูจะได้ทำใจ ฟคติงโม่อย่างกูช้ำจริงๆ

เห็นด้วยเรื่องอัพราคา กับซอยเล่มเอาจำนวนเล่มขาย ทุเรศ บางเรื่องจบที่ 3 เล่มได้ก็ย่อยมาเป็น 6 เล่ม เรื่องล่าสุดมาละ เดี๋ยวนี้งานออกเยอะ
ไม่รู้ไปเอ้าซอสคนมากี่คน หวังว่าคงยุ่ง
จนไม่มีเวลากะปิน้ำปลานะ เอาจริง หลังๆ
งานออกไวจนสงสัยว่าตรวจความถูกต้องการแปลรึเปล่า ไม่ได้หมายถึงปรู๊ฟคำนะ หมายถึงคนที่อ่าน
ฉบับจริง กับฉบับแปลเพื่อเทียบเนื้อหาว่านักแปล
แปลถูกรึเปล่า ?!

กูเพิ่งอ่าน มอร นางเอกเส้นไหม
โคตรเหี้ยย เล่มแรกกูทนอ่านเพราะฉากขำบางตอน
ของนางเอกกับเดอะแก๊งค์ ทั้งที่แม่ง เกลียดคาร์พระเอก
ลูเซอร์ ลูกแหง่ ไม่เด็ดขาด ไม่มีเหตุผล พาล เจ้าอารมณ์ เห็นแก่ตัว
รักเมียเก่าหรือไม่รัก กูอ่านไปก็ยังงงๆ
แต่มาเอากับนางเอกไวชิบหาย
พอเล่ม 2 พระเอกก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะลดความเหี้ย
กูเลยเปิดผ่านๆ ถามพวกมึงทีว่า มันอยากประลองเพื่อฆ่านางเอกเพราะอะไร???
เพราะแค้นที่ฆ่าปู่ทวดมัน หรือเพื่อคงอำนาจตัวเองในพรรค
ว่ากูไม่มีเอี่ยวกับนางเอกนะ???
แต่คือตั้งแต่ต้นจนจบ
ที่กูเปิดผ่านๆ ไม่มีช่วงเวลาไหนเลย
ที่มันทำดีกับนางเอก เลวลงๆ
ตอนท้ายที่มันต้องตอแหลบอกว่าไม่รู้ว่านางเอกคือใคร ปู่ทวดส่งมา
กูเบะปากเลยค่า
คนแบบนี้ไม่สมควรเป็นพระเอก
มึงเขียนนิยายแบบนี้มาได้ยังไง
กูไม่เคยอ่านหู้ กูแบนเพราะสปอยในโม่ง
แต่กูอ่านนาบได้ พระเอกยังพอมีความน่ารัก
พอมาเจอเรื่องนี้ เสียอารมณ์

>>58 หน้าปกพระเอกถือร่ม ?

>>59 ใช่

>>58 ขอกูตั้งนิคเนมให้เร่องนี้ได้ปะ เมียข้ามเพศ

>>61 เฮ้ย ลืม มันถือว่าเป็นสปอยปะวะ โทษๆ

>>56 อ่านข้ามๆ อ่ะ

ปกติอ่านละเอียดนะ เรื่องไหรอ่านข้ามๆ แสดงว่าเบลอไป

>>50 >>52 ขอบคุณ เดี๋ยวลองดู

พอดีตำหนักจีนเค้าชี้เป้าให้มานี่ อยากรู้ว่าเรื่องของโหลวซีที่พิมพ์เป็นเล่มพิเศษเป็นฟิคเหรอ? ไปเผือกได้ที่ไหนบ้าง มีใครพอจะชี้เป้าได้มั้ย

>>65 โหลวซีไม่รู้ว่ะ แต่เจาเหยาเนี่ยมันแปลไม่ครบ ไม่ได้แปลตอนพิเศษ 55555

>>66 เก็บไว้แถมปะ อาจบอกว่าขอให้เขียนเพิ่มหรือไม่ก็ เพิ่งรู้ว่ามีเลยเพิ่งไปขอมาาาทำเป็นเล่มแถม รอบพรีของเรื่อง xxx

>>67 สนพ.นี้ใช้มุขนี้ประจำ ทำมันทุกเรื่อง สันดาน แม่มมมมม

>>66 อ่าง เห้ย จริงดิ แล้วกุจะไปหาอ่านจากที่ไหนนนนนน บ้าเอ้ยยยยยย

ปล. ว่าจะเข้ามาถาม ว่าผลงานของเจ๊จิวลู่เฟยเซียง นี่เป็นของ สนพ. นี้หมดเลยเหรอ มีหลุดมาแจ่มไรงี้บ้างป่ะ

>>69 มี สามชาติผูกพันแม่น้ำลืมเลือน กับ ลิขิตผูกพันมังกรหวนคืน เซตนี้เล่มสามคือ เล่มกอลลั่มอะ จอมมารกับบัวอ้วน?? นั่นอะ ไม่รู้เกิดไรขึ้น ส้มไม่เอาหรือถูกปาด หรือยังไง อันนี้ไม่รู้ซะ แต่เซตนี้ดันแยกกัน ไม่เท่าไหร่ กูอ่านจากไหนไม่รู้ บอกพระเอก จอมมารผมขาวเนี่ย เพื่อน พระเอกปฐพีแพ้ทุกสังเวียน กูเลยพยายามหาความเชื่อมโยงแม่งไม่เจอ แล้วมารู้จากโม่งทีหลังว่า จย มันมั่วแหลก จะโยงให้มาเซตเดียวกับที่มันมีให้ได้ อ้อ อีกเรื่อง เจ็ดชาติภพหนึ่งปรารถนา ของยามเช้า กูชอบ พระเอกนางเอกตีกันตลก แต่ถ้าคนแปลเก่งกว่านี้ กูว่าฮากว่านี้อีก

>>66 ว่าแต่เดี๋ยวๆ นี้มูู้คนใจดีเขามาเปิดให้คุยเกี่ยวกับนิยายจงหยวน มึงจะมาแหก จย เขาในนี้ม้ายยด้ายนะคูณขาา 555

>>71 เรา 69 นะ เราโอเคและก็ขอบคุณ >>66 ที่มาบอกนะ .. คือเราอ่านจงหยวนก็จริง แต่คือถ้ามันแปลมาไม่ครบ แล้วไม่อัพเดตส่วนที่ควรแปลเพิ่มไว้ที่ไหน เรา ในฐานะผู้บริโภค เราควรมีสิทธิได้รับรู้ และก็ควรมาบอกในนี้อ่ะดีแล้ว

>>72 กูแซวเขาเล่นอะ อย่าคิดมากนะ กูไม่ได้ว่าเพื่อนโม่ง กูยังดองเจ้นางมารชุดแดงไว้ ยังไม่ได้อ่าน เพิ่งรู้จากนี่แหละ ได้แต่ถอนหายใจ เรา ฟค จิ่วลู่กับติ่งโม รู้สึกช้ำมากที่ นิยายต้องตกมาอยู่ในมือของ สนพ นี้ เฮ้อ ร้องไห้ ปาดน้ำตา กระซิกๆๆๆ

>>72 ตัวเอง รู้จัก มู้นี้ปะ

https://fanboi.ch/netwatch/6577/1-230/

มัหลายเรื่องที่ผู้บริโภคควรได้รู้อีก

มีคนช่วยออกมาบอก ทั้งแปลเทียบจีนจากต้นฉบับหลายเรื่องให้ดูเลยว่าแย่พยาขนาดไหน นี่ยังมีคนคิดซื้ออ่านกันอยู่อีก
จะให้คนมาคอยบอกทำไมล่ะ ในเมื่อเตือนไปก็ไลบอย

>>73 กุยืมหนังสือพี่มาอ่าน อ่านไปก็กลัวกะปิน้ำปลาเหมือนกัน แต่ให้ตายเหอะ ในซีรีย์เจาเหยาแมร่งมันดีจริงๆ เลยต้องมาตามอ่านในหนังสือ

>>74 จริงๆ เคยตามอยู่นะ แต่คอนเม้นต์ไหลเร็วมาก จนบางทีกุตามไม่ทันจริงๆ ช่วงงานยุ่งเป็นเดือน เปิดมาอีกทีตำหนักแมร่งขึ้นมาอย่างเยอะ แถมตัวละครอีกมากมาย ตัวย่ออีก ยอมแพ้แล้วจ้า กุอาจจะเป็นคนชอบเผือกเลเวลต่ำ

>>75 เอาจริงๆนะ บางคนเค้าก็ไม่ได้ตามในนี้หรอก บางทีบอกไปก็ไม่ฟัง คือถ้าเค้าอ่านแล้วเรื่องมันถูกจริตเค้า เค้าก็ซื้ออ่ะ .. ไปห้ามไม่ได้หรอก คือมันก็เงินเค้า ถ้าเค้าเลือกแล้วก็ตามนั้นอ่ะ

ตอนนี้ที่นี่ถ้าไม่ใช่ จิ่วลู่กับติ่งโมง กูไม่ซื้ออะ ความเอาตอนพิเศษไปถามรอบพรี แต่ในอีบุ๊คมีตอนพิเศษน้าจ้ะ คือกะขูดรีดให้ทุกคนต้องซื้อมือหนึ่งชะ ??? การตลาดอันแสนตั้มมากๆ

>>77 กูติ่งติงโม่ยังไม่ซื้อสoงlsๅเลย ขนาดมือสองก็ไม่ซื้อ กูไปอ่านฟรีในร้านเช่าที่สนิทๆกัน ถถถถ กูรู้สึกดีแล้วล่ะที่ไม่ซื้อหรือไม่ต้องเสียเงินเช่า ไม่งั้นกูจะรู้สึกเสียดายตังเหี้ยๆ ส่วน ls้usัn กูอ่านในห้องป้าอัมอยู่บ้างเป็นระยะ ก็ไม่เห็นจะเชือดเฉือนอะไรเท่าไหร่ ไม่ต่างจากสoงlsๅเท่าไหร่ แถมพวกป้าๆวันๆก็เห็นแต่หมกหมุ่นแต่เรื่องบนเตียงเหมือนเดิมไม่มีผิด

>>78 ก็สะสมอะ คือก็อยากมีงานของติงโม่ ก็อยากมีให้ครบทุกเรื่อง กระซิกๆๆๆ

>>78 ภาพปลากรอบ เล้นลัก นี่เลือกสรรค์มาบรรยายความหื่นเหลือเกิน จริงๆ กูชอบแกนะจาก 2เรา แต่ตอนนี้ได้แต่เริ่มมองบนๆ

>>78 +1 กูยืมเพื่อนอ่าน แต่ไม่รอดว่ะ สุดท้ายเทแบบเปิดข้ามๆมาก งานห่วย แต่อวยเว่อร์กันเยอะ ทำเอากูนึกว่ารึจะดี ดีที่กูทันมัน ไปยืมมาดูก่อน เลยไม่เสียไร
กูรำคาญพวกป้าๆต่อมหื่นแตกเหมือนกันว่ะ มันเฮไปกันหมดจนกูรังเกียจเหมือนกลุ่มคนไม่มีการศึกษาเป็นตลาดล่าง อ่านนิยายจรรโลงใจป้ามาก เห็นอะไรเลยคิดถึงแต่เรื่องใต้สะดือเป็นอย่างเดียว ซีรีบรัมป้าถึงกลวง อวดอะไรออกมาแต่ละที //มองบนอย่างเดียวขะ

>>74 แนะนำคฤหาสน์เผือกด้วยมึง มีเอี่ยวอยู่บ้างบางช่วง อ่านแล้วเปิดโลกเลย วีรกรรมจงหยวนมันเยอะ ลองดูเป็นกระสัย555555
https://fanboi.ch/netwatch/4847/recent

>>79 กูก็อยากได้เก็บมาเป็นคอลเลกชั่นติงโม่นะ แต่กูทำใจไม่ได้ ยิ่งไปนั่งอ่านฟรีมาแล้วเนื้อเรื่องห่วยมาก ทำใจเสียเงินเปย์มือสองราคาถูกยังไม่ลงเลย

จงหยวน มี line square แล้วนะ เจ๊ปากดีที่เป็นแฟนขับอันดับหนึ่งไม่ได้เกี่ยวข้องใดๆกับสำนักพิมพ์5555 นางมาส่งข่าว บอกย้ายถิ่นฐาน เพราะเฟสล่ม มองบลลลล ไปแอดกันเร็ว กูแฝงตัวเข้าไปละ ไว้ติดตามความตอแหล ไม่ใช่สิๆไว้ติดตามนิยายสุดฟิน หึๆ

>>84 ทำไมมีหลายกลุ่มกลายโพรงจังวะสนพ.นี้
ทำขายเฉพาะกลุ่มหรือไงวะ ต้องทำแอบๆแบหลบๆซ่อนๆ ต้องมีกลุ่มในกลุ่มของในกลุ่มซ้อนเป็นชั้นๆ

>>85 จะได้ดูมิสเทอรี่และพรีเมี่ยม เอ๊กคลูซีฟฝุดๆ55555

>>84 แล้วเอาเผือกมาฝากพวกกูบ้างล่ะ กูสงสัยนางเป็นทั่นหลอดอวตารแหงม คราวนี้เวลาป้าสุดเลิฟต้องการขายความหื่นกับหาบหื่นๆคงสนองนี้ดกันเต็มคราบกันล่ะมรึงงง

กูไปงมเมียข้ามเพศมาจนจบ เพื่อเป็นการเตือนใครที่ไม่อยากพลาดแบบกู สปอย 1
.
.
.
.
.
นางเอกเมื่อก่อนเป็นจอมมาร (เป็นชาย)
เก่งมาก เป็นตำนาน ใครก็สู้ไม่ได้
พรรคธรรมอยากได้วิชา เลยรุม พรรคพระเอก
จับนางเอกไปขัง 30 ปี ปู่กับปู่ทวดจะได้เอาวิชา
โดนป้อนยาพิษมาตลอด เลยไม่แก่ ดูเหมือนเด็กสาว ทั้งที่อายุจะ 70
นางเอกมันเจ้าเล่ห์ เลยเสี้ยมให้ปู่ทวดฆ่าปู่พระเอก
พระเอกโตขึ้น อายุจะ 30 ไปเค้นความลับวิชานางเอกในคุก เบื่อที่ไม่ได้คำตอบ เลยจะฆ่านางเอกแต่ดันเห็นว่ามีนม เป็นชะนี ก็สงสาร เลยยังไม่ฆ่า แต่ก็งงเพราะคนลือมาตลอดว่าเป็นชาย
นางเอกทักว่าพระเอกจะปราณแตก พระเอกปราณแตกจริงเลยกลับมาหา นางเอกหลอกว่าจะช่วย ให้ปล่อยออกคุก
หลอกเอากำลังภายในพระเอก แต่ร่างกายชีไม่แข็งแรง
หนีแล้วพระเอกจับมาได้ ส่งให้หมอทำไงก็ได้ ให้นางเอกหนีไม่ได้
ก็เลยเอาไปแปลงเป็นสตรีเยียนจือ มีคู่มือดูแล
เลี้ยงยาก ต้องแดกยาแพงๆแทนข้าว แดกเหล้าแพงชั้นดี นางเอกร่างกายยิ่งอ่อนแอ
พรรคพวกที่เป็นหมอบอกให้ท้องแล้วกินลูกตัวเอง
(อะไรของมึงวะ) แต่ไม่มีใครกล้าเอานางเอก
คงเพราเป็นจอมมาร ละเคยเป็นชายมั้ง
นางเอกเลยพยายามจับพระเอกที่มีเมียแล้ว
วางยาจนได้กับพระเอก
พระเอกมันก็ยิ่งเกลียดนางเอก
เมียพระเอกโดนอริจับไปอยู่ในห้องกับลูกน้องนางเอก
ตระกูลพระเอกขายหน้า วางแผนฆ่าเมีย
ลูกน้องนางเอกแอบช่วยแล้วเอาไปดูแลสุดท้ายได้กัน
พระเอกเฮิร์ต บ้านพระเอหาเมียใหม่ให้
แก๊งค์นางเอกขัดขวางเจ้าสาว
วันนั้นเลยแต่งนางเอกเป็นอนุแทน
(มึงก็ยอมนะ จอมมารไปเป็นชู้ สุดท้ายแต่งเป็นเมียน้อย) พระเอกขี้เกียจแต่งเมีย
แต่พอบ้านมันพาเมียใหม่มาอีก ก็ไม่ปฏิเสธ
(โคตรเกลียดนิสัยนี้ ลูกแหง่)
แต่ที่ไม่เอ่ยถึงงานแต่งอีกเพราะต่อมาไปเห็นว่าที่เมียใหม่ สั่งให้ลูกน้องนางเอกที่ปลอมตัวเป็นหญิงนวดให้
นางเอกชวนพระเอกทำลูกแต่ไม่ท้องสักที
วางแผนให้พระเอกรู้ว่าถ้ามีลูก คลอดลูกแล้วนางเอกจะตาย
พระเอกเลยตั้งใจมาหาทุกคืนจนท้อง
(เรื่องนี้ไม่มีฉากเรทนะ)
แต่นางเอกถูกพรรคอริพระเอกจับได้ว่าเป็นจอมมาร
เลยหนีตายเข้าป่าทั้งคู่
นางเอกเล่าความจริงว่าปู่ทวดพระเอกฆ่าปู่พระเอก
ไม่ใช่นางเอก พระเอกเกรี้ยวกราดมาก สุดท้ายก็เชื่อ
ในระหว่างหนีพระเอกรับจ้างฆ่าคนเพื่อหาเงินมา
ซื้อยาที่นางเอกต้องแดกทุกวันแทนข้าว แต่ทำเพราะห่วงลูกนะจ๊ะ
ตลอดทั้งเรื่องพระเอกคิดอยากฆ่านางเอกตลอด
ดูถูก เหยียดหยาม รังเกียจ เพราะนางเอกเป็นพรรคอธรรม ไรงี้
.
.
.
.
.

สปิยเมียข้ามเพศ 2
.
.
.
.
.
ปู่ทวดมาง้อพระเอกกลับ บอกให้รีบฆ่านางเอกตอนที่ท้องนี่แหละ เพราะอ่อนแอ
พระเอกบอกว่าไม่ได้ นางเอกท้องลูกตัวเองอยู่
ตราบใดที่ยังไม่คลอด จะไม่ทำร้ายเด็ดขาด!!!
(ซึ้งมากค่ะอีผี แปลว่าถ้าคลอดเสร็จปุ๊ปก็เป็นอีกเรื่อง)
ตอนนางเอกใกล้จะคลอด พระเอกติดงาน
ปู่ทวดจะมาฆ่านางเอก แต่นางเอกฆ่าอีกฝ่าย
พระเอกเลยแค้นมาก พอนางเอกคลอด
พระเอกรู้ว่านางเอกจะแดกลูก รีบมาเอาลูกไป
แล้วบอกว่าสิ้นสุดกันเท่านี้ ต่อไปเจอจะฆ่า
(โคตรเหี้ย โคตรไม่มีเหตุผล มองโลกหมุนตัวเองสัสๆ
คือปู่มึงขังเค้า 30 ปี ปู่ทวดมึงก็จะมาฆ่านางเอกท้องแก่
ถ้านางเอกไม่ฆ่าคือตายทั้งกลมละ ไอ่เวร)
หลังจากนั้นนางเอกก็ไปขโมยลูกมา นางเอกกับพวกลูกน้องนั่งมอง แต่นางเอกกินไม่ลง
เกี่ยงให้พรรคพวกฆ่าให้หน่อย
ทุกคนก็ทำไม่ลง สุดท้ายเอาไปคืน
หลังจากนั้นกูอ่านผ่านๆ ประมาณว่านางเอกสืบหาว่าทำไมหุบเขาตัวเองโดนทำลาย
ศิษย์พี่ศิษย์น้องหายไปไหน ทำไมไม่เจอศพ
พระเอกมีห่วง, หวั่นไหวบ้าง
ตอนนางเอกเจอคนรักเก่า(เป็นผู้หญิง) ซึ่งแก่แล้วแต่งงานแล้ว พระเอกก็แอบดีใจที่คนรักเก่านางเอกแก่แล้ว นางเอกจะมาช่วยคนรักเก่า กลายเป็นว่าคนรักเก่ากลับเรียกให้คนมาจับ
พระเอกถามว่าไม่แค้นหรอ
นางเอกตอบโคตรแมน เท่จนกูอายแทนพระเอกกิ๊ก๊อก
ว่าขีดจำกัดคนเราไม่เท่ากัน อีกฝ่ายรอตัวเองเต็มที่แล้ว จะเอาแก้วเหล้าไปวัดไหเหล้าได้ยังไง ทำนองนี้

ตัดมาที่ย่าทวดป่วยใกล้ตาย กดดันถามพระเอกว่า
นางเอกยังไม่ตายหรอ พระเอกเลยบอกนางเอกว่า
หลังจากจัดการธุระต่างๆเสร็จมาสะสางกัน
นางเอกหลังจากสืบและช่วยทุกคนที่เหลืออยู่ได้
(ศิษย์พี่ศิษย์น้องโดนพรรคธรรมแต่ละพรรคเอาไปขังเพื่อศึกษาเคล็ดวิชา)
พระเอกก็ท้าสู้ ตอนสู้กันพระเอกพลาดท่าหลายทีแต่ก็ไม่เป็นไร
มาเห็นตอนแทงนางเอกทะลุหัวใจแล้ว ว่านางเอกแอบตัดไหมแดงอาวุธของตัวเองให้สั้นลง
พระเอกมือสั่นเล็กน้อย แต่หลังจากนั้นก็ตั้งป้าย
ที่หุบเขาจารึกประกาศว่าชื่อนี้
พรรคนี้เป็นคนฆ่านางเอก (ยกย่องตัวเอง)
หลังจากนั้นก็ไปบอกย่าทวดที่ป่วย
ย่าทวดก็สั่งเสียแล้วจากไป
นับแต่นั้นพระเอกไม่แต่งงาน (กูไม่ซึ้งหรอก มึงไม่แต่งเพราะย่าทวดมึงตายไปแล้วไง ไม่มีใครเจ้ากี้เจ้าการ)
เลี้ยงลูก ดูแลพรรค ลูกต่อสู้เก่งแต่โง่วิชาการ
พระเอกเดินหนีแล้วด่าว่าไม่ต้องมาเรียกกูพ่อ
ลูกเลยเรียกว่า “หลานอา” พระเอกชะงักไป
(นางเอกรุ่นเดียวกับปู่พระเอก ชอบข่มพระเอก
ว่าให้เรียกนางเอกว่าปู่ เรียกลูกนางเอกว่า อา)
พระเอกกำลังป่วย มีข่าวว่ามีคนเห็นจอมมารที่นอกด่าน
(ก่อนตายนางเอกส่งพรรคพวกตัวเองไปอยู่นอกด่าน)
พระเอกอาการดีขึ้น ตั้งใจจะไปนอกด่าน
แต่ยุ่งกับพรรค ปัญหาเยอะ ลูกชายไม่ได้เรื่อง จนลูกชายอายุใกล้ 30 มีเมียมีลูก 2
พระเอกก็ป่วยตาย
ชั่วชีวิตคะนึงหาแต่นอกด่าน แต่ชั่วชีวิตกลับเดินทางไปไม่ถึง (จ้า กูไม่ซึ้ง จนตายมึงยังไม่ปล่อยวาง
มึงเลือกพรรคเลือกยุทธภพก่อนเสมอ)
ท้ายเรื่องมันจะเฉลยว่า เดิมนางเอกก็เป็นผู้หญิง
แต่ฝึกวิชาแรงมาตั้งแต่เด็ก โดนกลืนร่างกายเปลี่ยนเป็นชาย แม้แต่ตัวเองยังไม่รู้ว่าเคยเป็นหญิงหลังพระเอกตายลูกชายไปตามหาคนที่พ่อตัวเองอยากเจอนอกด่าน
เลยรู้ว่าจริงๆแล้วนางเอกสั่งลูกน้องใช้ชื่อตัวเองในยุทธภพ คนที่ไม่ลืมนางเอกจะได้ไม่เสียใจ
พระเอกอยู่มา 30 ปีไม่ว่างไป แต่ลูกชายว่างไปแทนหลังพ่อตาย???
.
.
.
.
.
ที่พระเอกใจแข็ง กูว่าเพราะคาร์นางเอกด้วย
แมนๆ คุยหวานไม่เป็น เก๋าเกมกว่า แต่พระเอกมันแพ้ไม้อ่อน
เป็น BE แต่ทั้งเรื่องไม่ได้มีซีนหวานประทับใจพอเลย ยังเสือก BE อีก
อย่างถงหัวอะ มัน BE พระรอง หรือ พระเอกนางเอก
แต่มันมีโมเมนต์ผูกผัน ชวนให้ซึ้ง อ่านแล้วเจ็บ ร้าวราน
เรื่องนี้กูอ่านจบ บอกได้คำเดียวว่า เห้
(ให้คะแนนนิดตรงที่เล่ม 1 ตลก)

>>89 กราบแนบตัก ขอลาจ้าเรื่องนี้

>>89 เรื่องนี้กูผ่านแต่แรกเลย BE ไม่สมเหตุสมผลมาก

>>84 เพิ่งอ่านย้อนว่ะ เมื่อวานเฟสล่มเหรอวะ เฉพาะกลุ่ม หรือทั้งหมดอ่ะ กูเข้าไปก็ยังได้นิ แล้วมันต้องเว่อร์วังขนาดนั้นเลยเหรอ กูว่าพวกนี้ชีวิตเหมือนคนขาดครอบครัวขาดเพื่อน เฟสล่มแป๊ป เดี๋ยวมันก็ต้องใช้ได้แหละ ทำเป็นต้อง 24/7 แต่กูไม่ทนกับกลุ่ม here here พวกนี้ แต่ในนานๆทีเฟสก็จัอาเจียน ฝากมึงมาแชร์ละกัน// ตบบ่าขอบใจ

>>89 พล็อตมั่วมาก จนกูไม่มั่นใจว่า แปลมาจริง หรือแต่งเองวะ

>>93 ก็นะมึง คนเขียนหู้กับนาบ ชื่อนี้การันตีความเห้

ในกลุ่มลงนิยายใหม่เรื่องคุณหนูอันดับ1อยากรู้ว่าเป็นไงต่อย้อนเวลาอีกแล้วป่ะ สปอยล์หน่อย

>>88 ขอบคุณมากๆ
ปล่อยผ่านไปอีกเรื่องนึง

>>95 อ่านเรื่องย่อ นางตายแล้วไปเข้าร่างอีกคน

>>97 พระเอกคือผัวเก่ามั้ยหรือผู้คนใหม่

อิสนพนี้ชอบย้อนเวลาไปเข้าร่างเดิมกันจังวะ พลอตซ้ำไปซ้ำมาอยู่นี่แหละ

>>98 มึงไม่ได้อยู่ในกรุ๊ปเหรอ คงไม่ใช่หลัวเก่า เหมือนจะมีหบัวใหม่ หลัวเก่ากะเย้าหญิงอะไรนี่ น่าจะเป็นตัวร้าย อ้อ กูบอกผิด ไม่ใช่เรื่องย่อิคำโปรยอะ ส่วนกูคงผ่าน แนวแก่แค้น กูว่าคงเติมกะปิน้ำปลาลงไปแน่ๆ

>>99 ไหนตอนนั้นบอกจะไม่เอาแนวซ้ำกับเผามาอีกหรือกูจำผิด

>>101 ก็ไม่ซ้ำ เผาเข้าร่างตัวเอง อิหนูอันดับ1 เข้าร่างคนอื่นน้าาาา ซ้ำที่ไหนนนนน ก็แค่แก้แค้นเหมือนกันเท่านั้นเองงง

>>102 ประชดเก่งงงง 555555 อย่าเอาเรื่องจริงมาพูดเล่นได้ปะ

>>100 อยู่ๆ แต่เพิ่งเข้าไปส่องที่เค้าทำกรุ๊ปไลน์กัน เลยไปเจอที่ลงให้อ่าน แต่ไม่เห็นที่โปรยไว้ว่าจะมีเรื่องใหม่

>>104 มึงอยู่ก็ดี เอาไว้สอดส่องเรื่อง เหี้ยมๆ ที่อาจจะทำกันในไลน์ จะมาเม้าส์ห้องนี้หรือ ตำหนักจีนสีเผือกก็ได้

>>104 กูก็เกาะรอมึงเอาเผือกมาฝากว่ะ //จุ๊บเหม่งมึงที

กูสงสัย ทำไมใเมธจงหยวนมันต้องมีหลืยแอคเค้าท์

>>107 ในเมพ

มึงจำได้ปะ ที่กูบอกว่าเจาเหยาแปลมาไม่ครบ วันนี้กูไปเจอมา มีคนใจดีแปลส่วนที่สนพคุณภาพเขาไม่ได้แปลให้แล้วนะ

ขออนุญาติก๊อปมาวาง

เจาเหยา บทส่งท้าย

ลิงค์ที่ใช้อ้างอิงในการแปล : https://www.lewenxiaoshuo.com/books/zhaoyao/22575500.html?fbclid=IwAR0KTlKY3kR4TAQubyJ6vJ0M0IBqsvq2n4B0mkv-Lp0HDG7SxjzIWq3oOtE
#九露非香
แปลโดย : Kulsiri Ungsanunsuk

วันนั้นหลังจากทุกคนพร้อมใจกันช่วยข้ากับม่อชิงออกมาจากผนึกของจอมมาร ก็มีคนพาพวกเรากลับไปที่สำนักว่านลู่ กู้หานกวงมาตรวจอาการ พบว่าม่อชิงไม่ได้เป็นอะไร พลังในผนึกขจัดไอมารในร่างเขาออกไปหมดสิ้น กระจายไปอยู่ตามขุนเขาและสายน้ำ แต่ร่างกายของข้ากลับย่ำแย่อยู่หลายส่วน

สภาพของข้ากับม่อชิงไม่เหมือนกัน แม้ว่าข้าจะเกิดมาเป็นมาร แต่ก็ไม่ใช่มารในใจ ในร่างไม่เคยมีไอมารเลยสักนิด ตอนที่อยู่ในผนึกพลังไหลเวียนภายในร่างจึงถูกดึงออกไป แม้กระทั่งเรี่ยวแรงเคลื่อนไหวร่างกายแต่ละส่วนก็ได้รับผลกระทบไปด้วย

ข้าต้องหัดพูดและหัดเดินใหม่อย่างช้าๆ แต่สรุปก็คือไม่มีอันตรายถึงชีวิต

แต่ว่าเพียงเท่านี้กลับทำให้ม่อชิงเศร้าใจมาก

กู้หานกวงสั่งยาให้ข้า บอกให้พักผ่อนเงียบๆ ทุกวันข้าจะเรียกใช้ม่อชิง ให้เขาป้อนข้าวป้อนยาข้า รินน้ำให้ข้า ประเดี๋ยวขอให้จูบ ประเดี๋ยวขอให้อุ้ม เวลาฝึกเดินจะต้องมีเขาคอยประคอง มีบางครั้งข้ามีความคิดชั่วร้ายอยากเดินไกลอีกหน่อย ก็จะให้เขาแบกข้าขึ้นหลัง

เขาเองก็มีความสุขที่ได้ทำแบบนี้

ข้ารู้ดีว่าตัวเองต้องกำเริบเสิบสานกว่านี้อีก ม่อชิงจะได้ไม่ต้องโทษตัวเองซ้ำๆ ด้วยความทุกข์ใจ

ม่อชิงยอมตามใจข้าทุกอย่าง ข้าบอกว่าอยากจะนอนบนก้อนเมฆ เขาก็ห่อตัวข้าด้วยเสื้อขนจิ้งจอก แล้วพาข้าเหาะขึ้นไปบนฟ้า จนกู้หานกวงบอกว่า “นี่เจ้าเลี้ยงนางเหมือนทารกยักษ์ไปแล้ว”

เขากล้าพูดเช่นนี้ต่อหน้าข้า จึงอดถลึงตาใส่เขาไม่ได้ แต่ม่อชิงที่กำลังเป่ายาให้ข้าอยู่เอ่ยขึ้นว่า “แล้วอย่างไร?”

เมื่อมีม่อชิงคอยหนุนหลัง ข้าหันไปแค่นเสียงขึ้นจมูกใส่กู้หานกวง “ได้ยินแล้วใช่ไหม ข้าเป็นคนดวงดี มีคนคอยเอาอกเอาใจ” เพื่อแสดงให้เห็นว่าข้ากับม่อชิงรักกันแค่ไหน ข้าจึงยอมดื่มยาขมๆ ที่เขาป้อนให้อย่างเชื่อฟัง

สีหน้าของม่อชิงอ่อนโยนเหลือเกิน “เด็กดี ดื่มให้หมดนะ”

ข้าก็ยอมดื่มจนหมดตามที่เขาบอก

ม่อชิงเก็บชามและตะเกียบเรียบร้อย ก่อนเดินพ้นประตูห้องหันมาบอกกู้หานกวงว่า “นางเป็นแบบนี้ถึงเลี้ยงง่ายหน่อย”

เอ๊ะ?...ม่อชิงพูดแบบนี้ พอลองคิดๆ ดูแล้วเหมือนมีความหมายแอบแฝงอยู่นะ เป็นเพราะ...รังเกียจที่เมื่อก่อนข้าเลี้ยงยากกว่าตอนนี้ใช่ไหม?

กู้หานกวงหัวเราะอย่างเย็นชาคำหนึ่ง “ก็ใช่น่ะสิ ดีกว่าเมื่อก่อนที่ชอบก่อเรื่องไปทั่วมากนัก”

“ชิ เจ้าเตี้ยทำไมพูดจาน่ารังเกียจแบบนี้ล่ะ ยังอยากให้เสิ่ยเชียนจิ่นชอบเจ้าอีกครั้งไหม?”

“ไม่อยาก” กู้หานกวงกลอกตาใส่ข้าอย่างรำคาญ “ส่งมือมา จะจับชีพจร”

เรื่องอะไรม่อชิงก็ตามใจข้า มีอยู่เรื่องเดียวที่ไม่ยอมก็คือ แต่ละวันเขาไม่ให้ข้าอยู่กับสือชีและจื่อเยียนนานเกินไป หลังจากข้าไปอยู่ในผนึกกับม่อชิงเป็นต้นมา เขาก็อยู่กับข้าเกือบตลอดเวลาแล้ว

ช่วงเวลาสิบปีที่ผ่านมานี้ โลกมนุษย์เกิดเรื่องราวขึ้นมากมาย

อย่างเช่นตำแหน่งเจ้าสำนักว่านลู่ว่างมานานสิบปีแล้ว ส่วนจื่อเยียนได้หลินจื่ออวี้และซือหม่าหรงช่วยเหลือ อาศัยฐานะศิษย์ของเจ้าสำนัก ตั้งตำแหน่งผู้คุมกฎขึ้นมา ใช้อำนาจเต็มของเจ้าสำนักควบคุมดูแลสำนักว่านลู่ หลังจากผ่านการขัดเกลามากว่าสิบปี จื่อเยียนก็เปลี่ยนจากแม่สาวน้อยขี้แยในตอนแรก เติบโตขึ้นเป็นเจ้าสำนักที่จัดการทุกอย่างได้เฉียบขาดคนหนึ่ง

ข้าฟังแล้วรู้สึกว่าเรื่องราวมักพลิกผัน ลิขิตฟ้ายากจะคาดเดา แต่พอคิดถึงจื่อเยียนที่ถือว่าข้าสั่งสอนมากับมือ ก็รู้สึกภาคภูมิใจยิ่งนัก

และในช่วงสิบปีนี้ จื่อเยียนยังสนิทสนมกับสือชีมากขึ้นด้วย

สองคนนี้มาเยี่ยมข้าพร้อมกัน จ้าวหุบเขาบูรพาไม่มีกลิ่นอายฆ่าฟันหลงเหลืออยู่แล้ว นางรับตำแหน่งควบเป็นผู้คุมกฎช่วยเหลือเจ้าสำนกว่านลู่ด้วย และกลับมามีท่าทางเหมือนเด็กสาวทั่วไป เวลาพวกนางสองคนอยู่กับเจ้าสำนักคนก่อนของคนก่อนอย่างข้า ต่างเก็บงำนิสัยช่างซุบซิบนินทาไม่ได้ พอเริ่มคุยกันจุ๊กจิ๊กๆ ขึ้นมาก็ลากยาวไปครึ่งค่อนวัน

ในสายตาของม่อชิง พวกนางเป็นดั่งเนื้อร้าย โดยเฉพาะตอนที่มาขัดจังหวะเวลาพักผ่อนของข้า

ในวันหนึ่งม่อชิงจะอนุญาตให้พวกนางมาพบข้าเพียงหนึ่งชั่วยามเท่านั้น และในหนึ่งชั่วยามนี้เอง พวกนางจะมีเรื่องซุบซิบนินทามาเล่าให้ข้าฟังนับไม่ถ้วน

อย่างเช่นเรื่องฉินเชียนเสียนค้นพบวิธีจากคัมภีร์ ทำให้คนในสำนักเชียนเฉินสวดมนต์ส่งพลังเกื้อหนุนอีกแรงได้อย่างไร จนทำให้ผนึกดึงไอมารในตัวม่อชิงออกไปเร็วขึ้น และพูดถึงหลายปีมานี้กู้หานกวงพบหน้าเสิ่นเชียนจิ่นกี่ครั้ง ทุกครั้งที่พบสีหน้าเป็นเช่นไร

ฟังเรื่องเล่าจากปากพวกนาง ข้ารู้แล้วว่ากู้หานกวงยังชอบเสิ่นเชียนจิ่นอยู่แน่นอน แต่ที่เขาฝืนเก็บเอาไว้ในใจมาตลอด แค่เพราะกลัวว่าพิษในร่างของเสิ่นเชียนจิ่นจะกำเริบ มีอันตรายถึงชีวิต

ข้าเสนอความคิดเห็นกับเขาว่า “หลายปีมานี้เจ้าช่วยคนของสำนักว่านลู่ไว้ไม่น้อย และช่วยข้ากับม่อชิงหลายต่อหลายครั้ง ถ้าหากเจ้ายินยอม ก็ให้ม่อชิงทำลายวรยุทธ์ของเสิ่นเชียนจิ่นซะ แบบนี้พิษรักในร่างของนาง....”

กู้หานกวงจิ้มเข็มบนหลังมือข้าอย่างดุดัน “เจ้ากล้ารึ!”

ข้าเบ้ปาก ปัญหาไม่ใช่ว่าข้ากล้าหรือไม่กล้า แต่ว่าเสิ่นเชียนจิ่นเคยมาแอบถามม่อชิงเรื่องนี้แล้ว

สองวันก่อนม่อชิงฉวยโอกาสที่กู้หานกวงไม่อยู่ จูงข้าฝึกเดินไปพลางปรึกษาหารือไปด้วย ดูเหมือนระยะนี้เสิ่นเชียนจิ่นเริ่มจำเรื่องบางอย่างในอดีตได้ แต่เพราะวิชาเข็มผนึกความทรงจำของกู้หานกวง จึงไม่สามารถจดจำเรื่องราวทั้งหมดครบถ้วน แต่นางรู้ดีว่าเรื่องพวกนั้นสำคัญกับนางมากแค่ไหน อีกทั้งยิ่งพบหน้ากู้หานกวงบ่อยครั้งเท่าใด ก็ยิ่งอยากพบหน้าเขามากขึ้นเท่านั้น ต่อให้ความทรงจำเลือนหายไปแล้ว พิษรักถูกขจัดหมดสิ้น แต่ว่าความรู้สึกที่แท้จริงในใจกลับปะทุขึ้นมา ทำให้นางเดินซ้ำรอยเดิมอีกอยู่ดี

เสิ่นเชียนจิ่นเป็นคนตัดสินใจเด็ดขาด ในเมื่อไม่อาจตัดความรักนี้ออกไปจากใจได้ ถ้าอย่างนั้นก็ทำลายวรยุทธ์ทิ้งไปเสียเลยดีกว่า เพื่อคืนอิสรภาพให้กับตัวเอง

ถ้าหากต้องการละทิ้งพลังจากการบำเพ็ญเพียร จะต้องตามหาคนที่แข็งแกร่งกว่าตัวเองมากๆ และในยุทธภพเวลานี้ นอกจากม่อชิงกับฉินเชียนเสียนแล้ว นางคิดไม่ออกว่าจะมีใครทำได้ แต่หลายวันก่อนฉินเชียนเสียนหาวิธีทำลายผนึก เพิ่งจะปล่อยข้ากับม่อชิงออกมาได้ ตอนนี้อยู่ระหว่างเก็บตัวฝึกวิชา ดังนั้นปัญหาของนางก็มีแต่ม่อชิงที่ช่วยได้

ม่อชิงพูดกับข้าว่า “เรื่องความรัก ข้าทำอะไรเชื่องช้านัก ขนาดกับเจ้า...บ่อยครั้งก็ไม่รู้ว่าควรแสดงออกอย่างไรดี เรื่องเสิ่นเชียนจิ่น เจ้าคิดว่าอย่างไร?”

ตอนนั้นข้าตอบม่อชิงไปว่า “ดูเจ้าพูดเข้าสิ เรื่องความรัก หากมิใช่เพราะข้ารู้ตัวช้า ยังจะมีเรื่องวุ่นวายของพวกเราตามมาอีกเป็นกระบุงหรือ”

จากนั้นม่อชิงก็นิ่งเงียบไป เงียบไปอยู่พักหนึ่ง สุดท้ายกลับยิ้มออกมา “พอพูดแบบนี้ ดูเหมือนเหมาะสมกันที่สุดแล้ว”

นั่นน่ะสิ เขาทุ่มเทโดยไม่คิด ข้าก็รับไว้แบบไม่รู้อะไรเลย เพราะไม่รู้ตัวอยู่แบบนี้ ต้องเดินอ้อมไปเสียมากมาย เดินบนเส้นทางที่ไม่ควรต้องเดินไป แต่ในที่สุดยังหันกลับมาเจอกัน ตอนนี้ได้กุมมือกันไว้แล้วก้าวต่อไปข้างหน้า

“ทำตามคำขอของเสิ่นเชียนจิ่นเถอะ” ข้าตอบ “พวกเราออกจากผนึกได้เร็วขนาดนี้ หอชมพิรุณก็มีส่วนช่วยไม่น้อย ในเมื่อนางต้องการให้เป็นแบบนี้ ก็สมควรสนองตอบ”

ม่อชิงรับปากแล้ว เรื่องหลังจากนี้ข้าก็ไม่ไปยุ่งอีก

อีกสิบกว่าวันต่อมา กู้หานกวงร้องไห้ไปพลาง พาเสิ่นเชียนจิ่นที่ใบหน้าซีดขาวแต่มีรอยยิ้มอบอุ่นเข้ามา ส่วนหลังจากนี้พวกเขาจะอยู่ร่วมกันอย่างไร ก็ไม่เกี่ยวกับข้าแล้ว

วันเวลาผ่านไป ร่างกายของข้าแข็งแรงขึ้นมาก เวลาที่ม่อชิงไม่อยู่ ข้ากับสือชีและจื่อเยียนจะรวมหัวออกไปก่อเรื่องวุ่นวาย พอม่อชิงกลับมา ข้าก็ร้องคร่ำครวญขอให้เขาแบกข้า ขอให้เขาอุ้มข้า

บางครั้งก่อเรื่องเลยเถิดไปบ้าง ทำให้เขาไม่พอใจเข้าแล้ว ก็ง้อได้สบายมาก แค่จูบนิดหน่อยเป็นจบเรื่อง แต่วันที่ฉินเชียนเสียนออกจากการเก็บตัวฝึกวิชา จูบม่อชิงเท่าไรก็ไม่หายโกรธ

จะว่าไปแล้ว...

วันนั้นข้ากับเขากำลังล่องเรือในทะเลสาบ

จื่อเยียนบอกหลายครั้งแล้วว่า อยากให้ข้าหรือม่อชิงคนใดคนหนึ่ง กลับไปรับตำแหน่งเจ้าสำนักว่านลู่ แต่ข้ากับม่อชิงไม่สนใจเลยสักนิด

ตอนที่ยังล่องลอยอยู่ในความเวิ้งว้าง จิตใจดูเหมือนจะปล่อยวางได้แล้ว เรื่องอะไรก็ไม่สำคัญ เพราะว่าเรื่องอะไรที่ว่านั้นข้ากับม่อชิงผ่านมาหมดแล้ว และมันเป็นสิ่งที่มีคนมาแทนที่ได้

มีแต่การอยู่เคียงข้างกันและกัน ไม่ว่าใครก็มาแทนที่ไม่ได้

ข้าไม่อยากเสียเวลาอยู่กับม่อชิงไปกับเรื่องอื่น ม่อชิงก็คิดเหมือนกับข้า

หลังจากข้าพอใช้อาคมได้เล็กน้อย ม่อชิงก็พาข้าออกเที่ยวชมทิวทัศน์ทั่วไปหมด รู้สึกสดชื่นและเป็นอิสระดีจริงๆ

วันนั้นข้ากำลังนอนดื่มสุราอยู่บนเรือ อมยิ้มพลางมองม่อชิงที่อยู่ตรงเสาเรืออีกฟาก เมื่อดวงตาทั้งสี่สบประสาน ข้าจึงลงมือยั่วเขา “เจ้าทายสิว่าวันนี้สุราหอมหรือไม่หอม?”

หลายวันมานี้ตัวติดกันตลอด ม่อชิงจึงจับทางวิธีที่ข้าใช้บ่อยๆ ได้ เขารู้ว่าข้าอยากจะทำเรื่องอะไร จึงได้แต่ยิ้มโดยไม่ตอบคำ

ข้า ลู่เจาเหยาอยากยั่วยวนใคร จะให้เจ้าปฏิเสธได้รึ?

ข้าถือกาสุราไว้แล้วลุกขึ้นมา เดินโซซัดโซเซไปทางท้ายเรือ แม้เรือจะโคลงเคลงอยู่บ้างแต่ไม่ได้พลิกคว่ำ ข้าคล้องคอของม่อชิงไว้ แหงนหน้างับปลายคางของเขาเบาๆ ยกขาขึ้นข้างหนึ่งถูไถตรงหัวเข่าของเขา “ได้กลิ่นหอมของสุรารึยัง?”

“เจาเหยา” เขากระซิบบอกข้า “ลิงบนต้นไม้กำลังมองเจ้าอยู่”

“ลิงตัวไหนใจกล้าขนาดนี้” ข้าหันหน้าขวับ กำลังจะใช้อาคมซัดเจ้าลิงให้ตกลงมา ม่อชิงกลับรวบเอวของข้าเอาไว้ ข้ารู้สึกตกใจเล็กน้อย ร่างกายซวนเซเอียงไปด้านข้าง ม่อชิงกลับไม่พยุงข้า ได้แต่กอดอยู่อย่างนั้นแล้วเหยียบเรือพลิกคว่ำ ปล่อยให้ข้ากับเขาจมลงทะเลสาบไปพร้อมกัน น้ำเย็นใสกระจ่างในทะเลสาบ เป็นของขวัญอย่างหนึ่งในช่วงที่อากาศร้อนอบอ้าว

เขาบีบคางของข้าไว้แน่น “แบบนี้มันก็มองไม่เห็นแล้ว”

ข้าหัวเราะออกมา “เจ้าอัปลักษณ์น้อย เจ้านี่ร้ายไม่เบา”

หลังจากทำเรื่องเหลวไหลในทะเลสาบรอบหนึ่ง ตอนข้านอนพักซบไหล่เขาอยู่ ทันใดนั้นเองก็มองเห็นแสงอันเป็นมงคลสว่างวาบบนท้องฟ้าที่อยู่ไกลออกไป

“เอ๋ นั่นมันอะไรกัน?”

ข้าถามม่อชิง เขาหันกลับมามองข้า สีหน้าแลดูตกใจอยู่หลายส่วน “มีผู้บำเพ็ญเซียนบรรลุขั้นสูงสุดแล้ว”

บนโลกนี้คนที่เข้าใกล้คำว่าขั้นสูงสุดมากกว่าใคร นอกจากฉินเชียนเสียนแล้วยังจะมีใครอีก

ข้ากับม่อชิงรีบจัดเสื้อผ้าให้เรียบร้อย แล้วมุ่งหน้าไปสำนักเชียนเฉิน

ฉินเชียนเสียนนับว่าเป็นผู้มีพระคุณใหญ่หลวงของข้ากับม่อชิง ถ้าหากเขาจะขึ้นไปเป็นเซียนบนสวรรค์แล้ว ก็สมควรมาพบหน้าเขาเป็นครั้งสุดท้าย

ในขณะเดียวกันยังมีสือชีโผล่มาอีกคน ฉินเชียนเสียนก้าวเท้าเหยียบเมฆมงคล เหาะเหินขึ้นสู่สวรรค์เก้าชั้นฟ้า ข้ามีชีวิตอยู่มานานปานนี้ นี่เป็นผู้บำเพ็ญเพียรคนเดียวที่ข้าเห็นว่าสำเร็จเป็นเซียนอย่างแท้จริง ส่วนก่อนหน้านี้เนิ่นนานมาแล้วเกือบจะเป็นแค่ตำนานเล่าขาน

สือชีใช้วิชากระบี่บินอยากจะติดตามไป แต่ฉินเชียนเสียนเหาะขึ้นฟ้าไปเร็วนัก ชั่วพริบตาเดียวก็หายลับไปแล้ว มีแต่สือชีที่ยืนบนกระบี่บินลอยอยู่กลางอากาศ เหม่อมองท้องฟ้าที่ยังมีแสงมงคลเหลืออยู่ด้วยความสับสน ไม่ยอมกลับลงมา

ก่อนหน้านี้พวกนางเคยบอกข้า หลังจากกำจัดเจียงอู่ไปได้แล้ว ในช่วงสิบปีที่ผ่านมาฉินเชียนเสียนศึกษาตำราคัมภีร์ มุ่งมั่นบำเพ็ญเพียร และสั่งให้ศิษย์สำนักเชียนเฉินวางค่ายกล สวดมนต์อยู่ด้านนอกผนึกของจอมมาร เพื่อเกื้อหนุนพลังของผนึก ถึงได้เร่งให้ไอมารที่เกิดจากเจียงอู่ ถูกขับออกจากร่างของม่อชิงเร็วขึ้น

ตลอดระยะเวลาสิบปีฉินเชียนเสียนช่วยเหลือข้ากับม่อชิง ก็เท่ากับส่งเสริมการบำเพ็ญเพียรของเขาด้วย ก่อนจะช่วยพวกเราออกมาได้ เขาก็มีเค้าลางว่าจะบรรลุขั้นสูงสุดแล้ว เพียงแต่เก็บงำไว้ไม่เผยออกมา ภายหลังเมื่อทำลายผนึกของจอมมารได้ เขาก็เก็บตัวฝึกวิชา คนอื่นต่างบอกว่าเพราะการทำลายผนึกทำให้ได้รับผลกระทบ

สุดท้ายไม่คาดคิดว่าหลังจากเก็บตัว กลับสามารถก้าวขึ้นสวรรค์ได้ในคราวเดียว

ข้าใช้พลังปราณส่งเสียงเรียกสือชีลงมา นางเดินมาตรงหน้าข้า ท่าทางเหมือนสติไม่อยู่กับเนื้อกับตัว “เจ้าสำนัก ทำไมฉินเชียนเสียนขึ้นสวรรค์ไปแล้ว แต่ข้ากลับไม่ดีใจแทนเขาเลยสักนิดเดียว ในใจมันว่างเปล่าไปหมด”

ข้ามองหน้าสือชี คิดทบทวนอยู่ครู่หนึ่ง ในเมื่อฉินเชียนเสียนจากไปแล้ว มีบางเรื่องไม่ต้องอธิบายให้ชัดเจนอีก ข้าปลอบนางว่า “กลับไปกินเนื้อสักหน่อยเถอะ เดี๋ยวเจ้าก็ดีขึ้นเอง”

นางเชื่อสิ่งที่ข้าพูด พยักหน้ารับแล้วจากไป

ข้าแหงนหน้ามองเมฆมงคลที่ยังหลงเหลืออยู่บนท้องฟ้าพลางคิดทบทวน เรื่องฉินเชียนเสียนสำเร็จเป็นเซียนอาจไม่ใช่เรื่องดีสำหรับสือชี แต่สำหรับข้ากับม่อชิงแล้ว ถือว่าเป็นโชคดีที่ฉินเชียนเสียนบำเพ็ญเพียรฝึกตนได้ถึงขั้นนี้ ไม่อย่างนั้นก็ยังไม่รู้ว่าข้ากับม่อชิงจะได้ออกมาจากผนึกเมื่อใด....

เอ๊ะ เดี๋ยวนะ...

โอ้ วาสนาภรรยาหม้ายของผู้สำเร็จเป็นเซียน หมายถึงเรื่องนี้เองน่ะหรือ?

ม่อชิงหันขวับมามอง ดวงตาหรี่ลงพร้อมถามว่า “อะไรคือภรรยาหม้าย?”

ข้าลูบคลำตรงหน้าอก ...ชิ กระจกส่องใจยังห้อยติดตัวอยู่

ข้ากลอกตาครุ่นคิด สีหน้าของม่อชิงดูไม่เป็นมิตรมากขึ้นเรื่อยๆ ข้าระลึกถึงเรื่องในอดีตรอบหนึ่ง จากนั้นก็มองหน้าม่อชิงด้วยแววตาใสซื่ออย่างคนไร้ความผิด “คิดดูสิ ข้าก็ไม่มีทางเลือก ไม่ใช่ว่า..”

“กลับไปคุยกัน”

ข้าดึงมือเขาเอาไว้ จูบเขาทีหนึ่ง แต่สีหน้าก็ยังไม่ดีขึ้น ดังนั้นข้าจึงเขย่งปลายเท้าจะลองจูบดูอีกครั้ง เขากลับรั้งตัวข้าไว้ สีหน้านิ่งขรึมไม่ยอมพูดจา ข้าเริ่มทรุดตัวลงนั่งกับพื้น “โอ๊ะ โอ๊ย จู่ๆ ข้าก็ไม่มีแรงเลย อุ้มข้าหน่อยสิ”

“ลู่เจาเหยา...”

“ไม่อุ้ม แบกขึ้นหลังก็ได้ เพราะข้าเดินไม่ไหวแล้ว” ข้าปีนขึ้นหลังของเขา ม่อชิงโดนข้าก่อกวนแบบนี้ ก็หัวเราะไม่ได้ร้องไห้ไม่ออก สุดท้ายเขาแบกข้าไว้บนหลังอย่างจนปัญญา แต่ยังข่มขู่ข้าว่า “เรื่องใหญ่แบบนี้ยังกล้าปิดบังข้า คราวนี้ต้องลงโทษเจ้าแล้ว”

ข้าเอาศีรษะแนบกับแผ่นหลังของเขา “โอ๊ย ปวดหัวอีกแล้ว”

เขาทำเป็นใจแข็ง “ปวดหัวก็ต้องโดน”

“โอ๊ะ โอ๊ย ปวดหัวใจด้วย! เจ้าอัปลักษณ์น้อยไม่รักข้าแล้วเหรอ!”

“.................”

“เจ้าอัปลักษณ์น้อยได้มาแล้วไม่รู้จักทะนุถนอม เฮ่อ ชีวิตข้ารันทดนัก...”

“พอแล้ว...”

“เฮ่อ รันทดเหลือเกิน”

“......ไม่ลงโทษเจ้าแล้ว”

“มามะ จูบทีหนึ่ง”

ข้ายื่นปากไปจูบที่ใบหูของเจ้าอัปลักษณ์น้อย มองดูเสี้ยวหน้าด้านข้างของเขากลายเป็นสีแดงด้วยความเขินอาย ราวก้อนเมฆต้องแสงอาทิตย์ยามโพล้เพล้ ช่างงดงามจับใจคนเสียจริง

เมื่อเวลาอันควรมาถึง เมฆบนฟ้าแดงก่ำดั่งเปลวเพลิง นกทั้งหลายบินกลับรัง เป็นเวลาใกล้มืดค่ำคนหวนคืน

ไม่เข้าใจจริงๆว่าสนพเห้นี่แปลยังไงหายไปเป็นบทๆ กูนี่งง

ขอบใจเมิง ทำไม เขาต้องแปลไม่ครบด้วยนะ ตั้งอต่ อสุราล่ะ ฮูหยินบุก อีก

อ้าววววววว

ภาวนาให้จิ่วลู่เลิกออกกับ สำนักพิมพ์นี้สักที กูปวดใจ

เบื่อสนพ.นี้อ่ะ ทำอะไรแย่ๆไว้เยอะ แต่แถแล้วยังมีหาบเชื่อ เมื่อวานกูแทบอ้วกกับโพสและเม้นอวยเรื่องแม่ทัพปกแดงของจากบรรดาหาบผู้ภักดี แบบได้หนังสือมาแล้วต้องแข่งกันอวดลงโพสจนรกเหสเต็มไปหมด ปสด. แต่เห็นลูกหาบบางคนมีเอามือหนึ่งในซีลออกขายเยอะนะ ราคาแรงอยู่

แม่ทัพกินตับคุณหนูนี่ เห็นตอนนั้นมีคนบอกเนื้อหาไม่สมเหตุผล ราคายังแรงอีกกกก คงไม่คุ้มเสี่ยง

>>117 +1 จริงๆ ต่อให้กูไม่เกลียดจงหยวน กูว่าก็ต้องคิดนะ 2 เล่ม 600++ได้มั้ง แต่เป็น 2 เล่มที่เบาๆกลวงๆไม่สมเหตุสมผลไรงี้ แถมเสียเวลาอ่านอีกตั้ง 2 เล่ม ถ้ากูอยากอ่านอะไรเบาๆคั่นเวลา กูว่ากูไปหาเล่มฝอยของส้ม ของดอกบัว หรือยามเช้า ยังถูกกว่าเยอะ ไม่ต้องเล่มฝอยก็ได้ ขนาดตอนกูอ่านอจญ. 3 เล่มที่กูชอบมาก ราคายังแพงกว่านิดเดียวนะ แล้วไอ้ตอนพิเศษ ก็ทำเหี้ยไม่เลิก แทนที่จะอยู่ในเล่มไปเลย ก็ต้องเอามาทำกระแดะทำเป็นของแถม เอาบุญคุณกะหาบเหรอไง กูรังเกียจวิธีการตลาดเหี้ยๆของสนพ.นี้เจงงง

เพื่อนโม่งสนพ.พลังนี่เป็นอะไรกับจงหยวนรึเปล่า

>>119 เห็นเคยบอกว่าเป็นพันธมิตรกันนี่ ห้องสมุดช่วยแปลเรื่อง nางโjร ตอนนร้เห็นลงอยู่ในเว็บของหยวน แต่กูว่าแม่งก็สาขาสองละมั้ง จะใจดีขนาดไปช่วยแปลเลยเหรอวะ

>>119 คือมาสไตล์เดียวกันเลย ผู้แปล พลัง ช่วยกันแปลไรงี้อะ เหมือนนิยายจงหยวน ผู้แปล ทีมงานจึงหยวน

ทนายสาว มีใครอ่านถึงปัจจุบันแล้วมั่ง กูมีคำถาม จริงจังนะ ไม่แซะ ขอคุยเรื่องนิยายอย่างสงบ แม่นางเอกจริงๆ แล้วตายหรือยัง ถึงปัจจุบันมีเฉลยไหมว่ามีฐานะอะไร กูจับคำพูดอาหันได้ บอกคุ้นหน้านางเอกแต่นึกไม่ออก / เถ้าแก่เนี้ยฟาง ได้เจอกับพ่อนางเอกอีกไหม นางมีฐานะอะไร / ครอบครัวนางเอกหลุดชนชั้นทหารหรือยัง ตอบแค่เนื้อหาถึงปัจจุบันก็พอ ขอบคุณ ปล. ไม่อยากไปถามในกลุ่มนั้นอะ กูว่าเรื่องนี้สนุกดีนะ เรื่อยๆ ชวนให้ติดตามนางเอกจะว่าความยังไง

>>122 มึงไม่ต้องกลัวหรอก ในนี้ไม่มีใครแซะ เพราะถือว่าเปิดมาคุยเรื่องจงหยวนอยู่ละ แต่อย่าเผลอมิดกระทู้ มึงเละกูไม่ช่วยนะ555

แม่ทัพกินตับคุณหนู ซื้ออีบุ๊ค จะมีแถมเล่มพิเศษนะ โอโหหห การตลาด เฮียๆๆๆ จริงๆ

>>122 ไม่แซะ ชมบ้าง ด่าบ้าง งงก็ถาม รู้อะไรก็เอามาเม้า
ตั้งมาเพื่อให้คุยจงหยวนอยู่แล้ว แต่ถ้าไปผิดมู้นี่จบเลยนะ
เสียดายตอนสองเรา น่าจะมีมู้นี้

>>109 กราบมึงที่เอามาแปะ และฝากกราบคนแปล
ที่ต้องสละเวลามาแปลตอนพิเศษให้เพราะ สนพ. แม่ง...

>>125 ก็ยังทัน มึงเลื่อนขึ้นไปเม้นท์บนๆๆ ยังเอามารีวิวกันอยู่

>>109 ขอบคุณมากสหาย น้ำตากุจะไหลละ ตอนนี้กุชอบเรื่องนี้มากกกก ม่อชิงคือดีมวากจริงๆ

>>124 คิดเหมือนมึง เรื่องเหี้ยๆก็มีสนพ.เหี้ยเท่านั้นที่ทำไม่เลิก

>>128 บังคับให้แบบ ทุกคนต้องซื้อมือหนึ่งนะเว้ย กะฟันเต็มๆ และกะฟันในเวลาที่กำหนด กำไรจะได้รีบเอามาหมุน

ตอบเนื้อหาเรื่องทนายสาวที่ >>122 ถาม สปอยล์ถึงตอนปัจจุบันที่กูอ่านคือตอนที่ 180
.
.
.
.
.
1. ยังไม่พูดถึงเรื่องแม่นางเอกว่าจริงแล้วตายรึยัง เรื่องฐานะชาติสกุลก็ยังไม่มีพูดถึง ซึ่งกูสงสัยว่าแม่นางเอกน่าจะมีชาติกำเนิดสูงว่ะ อาจถึงขั้นเป็นเชื้อพระวงศ์ อันนี้กูเดาเอาเองนะ

2. เถ้าแก่เนี้ยฟางหลังจากล่ำลากันตอนนั้นก็ยังไม่มีบทอีกเลย

3. ครอบครัวนางเอกหลุดจากชาติกำเนิดทหารเรียบร้อยแล้ว
.
.
.
.
.
คิดว่าหลังจากนางเอกเป็นหมอความจริงจังเรื่องแม่คงค่อยๆ เผยออกมา

>>130 ขอบใจมาก ทนายสาว
.
.
.
.
.
กูเดาว่าแม่นางเอกยังไม่ตาย กูอ่านมาจนถึงเล่ม 3 อีบุค ตอนที่พ่อกับนางเอกกลับมาจากโยวโจวแล้ว ท่านปู่บอกให้พ่อนางเอกไปรับสวีซื่อกลับมา ท่านปู่พูดว่า "ข้ารู้ว่าเจ้ายังลืมมารดาของถูหมีไม่ได้ แต่นางไม่ใช่คนที่พวกเราจะเอื้อมถึง นางทิ้งถูหมีไว้ให้เจ้าถือว่าสวรรค์เมตตามากแล้ว" จากคำพูดนี้จับประเด็นได้ ถ้าตาย จะพูดว่าไม่สามารถเอื้อมถึงทำไม ถ้าตายก็เป็นผีสกุลชุน ยังจะเอื้อมไม่ถึงอีกเหรอ แม่นางเอกน่าจะมีชาติกำเนิดสูงส่งจริงๆ แต่ตระกูลอะไรนี่สิ เพราะมีวรยุทธ์ถึงขั้นมาสอนท่านพ่อได้ แถมยังน่าจะเก่งด้วย

มึงรู้ไหมว่าใครเป็นพระเอก กูชอบคนตาเขียวนะ ดูมีอะไรๆ ดี
.
.
.
.
.

เรื่องทนายสาวคือเป็นรักๆสักกี่%ของเนื้อเรื่อง มันโอปะ กูควรอ่านไหมเนี่ย ขอรีวิว

>>131 มีคนสปอยว่าพระเอกแล้วว่าคนนั้นแหละ

>>131 คนนั้นหล่ะ หลังกลับจากโยวโจวพี่แกจะค่อยๆ เริ่มมีบทเรื่อยๆ

>>132 ไม่เน้นรัก ตอนนี้อะนะ เน้นความสัมพันธ์ครอบครัว แนวสืบคดี 30% อีก 70% คือฝีปากในการว่าความของนางเอก เนื้อเรื่องจะน่าลำไยตรงตรรกะผิดเพี้ยนของตัวละครอื่น ให้มองว่าเป็นสีสันและอุปสรรคที่ครอบครัวนางเอกต้องก้าวผ่าน ไม่อยากอวย แต่อ่านแล้วชอบ เพราะนางเอกเริ่มต้นจากครอบครัวต่ำต้อย ปู่พ่อไม่ได้มีอำนาจอะไร ถึงนางเอกจะทะลุมิติแต่ก็ยังเด็ก (14) แถมไม่มีวรยุทธ์ ไม่มีศิลปะป้องกันตัว ขนาดสาวใช้ตัวโตยังสู้ไม่ได้ นิสัยไม่โลกสวย ไม่แส่หาเรื่องเนื่องจากมีครอบครัวที่รักเป็นเดิมพัน ความสัมพันธ์มีความคาบเกี่ยวกับครอบครัวที่แต่งงานด้วย เช่นพ่อนางเอกแต่งหญิงอื่นมา ครอบครัวหญิงเกิดเรื่อง ก็จะพาให้ครอบครัวนางเอกซวยไปด้วย หรือพี่น้องของปู่มีเรื่องทั้งที่อยู่คนละบ้าน ก็ต้องเกี่ยวพันมาถึง เพราะสถานะต่ำต้อยอย่างชาติกำเนิดทหารไม่สามารถแยกบ้านได้ ลูกชายที่เกิดมาก็ต้องเป็นทหารทั้งชีวิต ดังนั้นนางเอกจึงไม่อาจอยู่อย่างสบายอกสบายใจ เรียกได้ว่าเรื่องนี้นางเอกมีอุปสรรคทุกด้าน เลยต้องทำทุกวิถีทางให้ครอบครัวพ้นชาติกำเนิดทหาร แต่โชคดีที่นางเอกมีสมองและตัวช่วยฐานะสูง พอจะช่วยเหลือได้นิดหน่อย แต่ก็ติดที่ฐานะต่างกันมาก รวมถึงอีกฝ่ายเป็นผู้ชาย เนื้อเรื่องก็ไม่ได้พีคชวนตื่นเต้น แต่อ่านแล้วชวนติดตาม เพราะกูชอบความสัมพันธ์ ปู่ พ่อ นางเอก สาวใช้ มันจะเรื่อยๆ อ่านแรกๆ ก็เบื่อหน่อย จนนางเอกได้ว่าความนั่นแหละ เลยอยากอ่านคดีอื่นๆ ที่นางเอกว่าความอีก เรื่องนี้นางเอกใช้ฝีปากเป็นอาวุธ ใช้กฎหมายมาต่อสู้

>>132 ทนายสาวเท่าที่อ่านถึงตอนที่ 180 ความรักหนุ่มสาวมีอยู่แค่ 10% คดีความสัก 60% อีก 30% ที่เหลือพูดถึงเรื่องความสัมพันธ์ของครอบครัว
ถามว่ามันโอเคไหม ส่วนตัวกูว่าสนุก นางเอกใช้วิธีคิดวิเคราะห์ทุกอย่างแบบทนาย มีเรื่องได้ดั่งใจบ้างไม่ได้ดั่งใจบ้างแต่ก็พยายามหาทางแก้ปัญหา

เออ กู 136 เอง ตะกี้พิมพ์ % สลับกัน ต้องคดีความ 30% คสพในครอบครัว 60%

>>133 >>134 สบายใจละ เลียมือเขาแล้วก็ต้องรับผิดชอบเขานะ

https://fanboi.ch/meta/6332/722/

อิ ปสด มึงจะเอาไงละ
ที่เขาตั้งแยก เพราะในมู้รวมมีแต่คนรังเกียจไง เขารักษาบรรยากาศ เเล้วมาตั้งแยก กรุณาแหกตาอ่าน ไม่จำเป็นต้องดิสเครดิต เพราะสนพ นี้มันไม่มีอยู่แล้วอิบ้า

แล้วคนที่เขาคุยกันถึง สนพ นี้ มีใครมาแซะไหมอิสัส เขาก็คุยกันดี ตน จีน เขาก็เคารพกติกา ไม่แซะคนที่ชื่นชม มีแต่มึงนี่แหละอะไรหนักหนา

มึงทำแบบนี้กูยิ่งเกลียด สนพ นี้ การไม่อวยคือดิสเครดิต บ้าไปแล้วววว

เพื่อไหนๆ จะโดนแจ้งลบ เอาเลย ลบไปเลย อิลูกหาบ อิควัย

กระทู้นี้โดนลบก็ดี กูเข้าใจคนที่อ่านแล้วอยากคุยนะแต่กูเห็นชื่อสนพ.แล้วหงุดหงิด(ต่อให้เป็นชื่อเล่นก็เถอะ) กูก็พยายามไม่เข้ามาแซะในนี้เพราะถือว่าต่างคนต่างอยู่ ถ้าโดนลบแล้วไปโผล่อวยในตน.จีนกูจะแซะสนพ.ให้แหลกเลย

ตั้งมาเพื่อแซะยังหน้าด้านเถียงข้างๆคูๆ
โดนลบไปนะดีแล้ว ไอ้พวกวิญญาณเปรตไม่รู้แค้นอะไร สนพ เขานักหนา พ่อแม่เลี้ยงมายังไงวะ
แทนที่จะคุยวรรณกรรมอย่างสร้างสรรค์ เสือกทำให้ห้อง literature ดีๆกลายเป็นบ่อขยะ พ่นแต่อะไรเน่าๆ

>>141 มึงก็อย่าเข้ามาดิเข้ามาทำไม ต่างคนต่างอยู่ดีๆอยู่แล้ว กูไม่เข้าใจจริงๆ หรือต้องให้คนไปป่วนให้ตำหนักจีนพังตามไปด้วย