>>735 .
.
.
.
.
.
.
.
คือ จื่อเหยียนเจอนางเอก(เช่อเช่อ)เพราะไปเรียนวิชาแปลงโฉมกับพ่อเช่อเช่อที่หุยเขาเฉินเซียง ตอนเจอกันพ่อไม่อยู่พอดี เช่อเช่ออยู่แต่กับพ่อมาตลอดพอเจอคนมาใหม่ถูกชะตานางก็อวดสมบัติพ่อนาง จื่อเหยียนก็อาศัยช่วงรอพ่อนางเอกกลับมาเรียนรู้ด้วยตัวเองไป ตอนพ่อนางกลับมาก็บาดเจ็บ แถมศัตรูซึ่งก็คือพวกอ๋องซีมาตามล่า ช่วงนี้กุ่ยฮว่าก็มาที่นี่ด้วย ไม่แน่ใจว่ามากับพวกไหนแต่มาถูกชะตาจื่อเหยียนก็เลยช่วยจื่อเหยียนฝึกวิชา ช่วยกันต้านศัตรูพ่อเช่อเช่อไว้ได้ ต่อมาพ่อเช่อเช่อรู้ว่าตัวเองใกล้ตายเลยสั่งเสียให้จื่อเหยียนดูแลเช่อเช่อ คือจะให้แต่งงานกันนั่นแหละ แต่หลังจากพ่อตาย จื่อเหยียนก็ออกเดินทางไปหาประสบการณ์กับกุ่ยฮว่า แล้วให้เช่อเช่อฝึกปรือวิชาเย็บปักอยู่ที่บ้านรอฝากตัวเป็นศิษย์ปรมาจารย์ แยกจากกันไปเป็นปีสองปีถึงมาเยี่ยมที จนเช่อเช่อได้เป็นศิษย์ปรมาจารย์ชิงหลวนแห่งโรงร้อยแพรไหมและก็จะได้เป็นผู้สืบทอดด้วย ทั้งคู่ก็ยังแยกกันอยู่ ไม่ได้แต่งงานกันจริงๆ จนมาถึงช่วงจื่อเหยียนมาอยู่ในเมืองหลวงกับฉางเซิง (กุ่ยฮว่าก็มาเปิดร้านเครื่องหอม) แล้วมีเรื่องกับพวกเจ้าลั่ง เช่อเช่อเลยตามมาอยู่ด้วยเพื่อช่วยกัน คราวนี้จื่อเหยียนไปไหนนางก็จะไปด้วยกัน อ้างตัวเป็นฟูเหรินเฉยทั้งที่ไม่มีพิธีแต่งงานเลยนั่นแหละ จื่อเหยียนก็ไม่คัดค้านอะไร ยกย่องเช่อเช่อเอาอกเอาใจตามฐานะภรรยา
ก็อย่างที่เพื่อนโม่งว่านั่นแหละว่าจื่อเหยียนท่าทีไม่ชัดเจนเลยว่าชอบเช่อเช่อมั้ย จนตอนสัจจะริรันดร์ถึงเปิดเผยว่าชอบจริงๆ แต่เพราะดวงชะตาไม่ดี มีอาการป่วยอาจถึงตายก็เลยทำตัวกั๊กๆ ส่วนทางกุ่ยฮว่าเหมือนจะมีใจให้จื่อเหยียน แต่เป็นได้แค่เพื่อนที่รู้ใจกันเท่านั้น จื่อเหยียนหลีกทางให้เพื่อนที่เป็นปรมาจารย์วาดภาพที่ชอบกุ่ยฮว่า
ส่วนฉางเซิง นี่ก็มีคนที่ตัวเองชอบนะ เรื่องนี้ขึ้นต้นมาเป็นนิยายแฟนตาซีสารพัดศาสตร์ แต่ช่วงใกล้จบเนี่ยยังกะนิยายรักเลย มีคู่กันเกือบทุกคน
.
.
.
.
.
.
.
.