>>953 กูชอบคาร์พระเอกทั้งสองเรื่องนี้เหมือนกัน จักรพรรดิมันต้องงี้แหละถ้าไม่อยากโดนผู้หญิงจูงจมูกอ่ะ รักได้แต่อย่าหลง แต่ถ้าจักรพรรดิที่กูชอบสุดคือหลงเงานาง กูว่าสมเหตุสมผลดี ถึงหลังๆจะจิตหน่อยๆแต่ก็ดีกะนางเอกแม้ว่านางเอกจะตายไปหลายปีก็รักนางคนเดียว
ส่วนเรื่องปราชญ์ กูชอบพระ นาง ไม่ง้องแง้ง มีสติรู้อะไรควรทำ ทั้งที่ตัวละครอายุน้อยทั้งคู่ (13-17ปี)
แต่ไม่ชอบเรื่องที่แยกจากกันหลายปีดูไม่เมคเซนส์ เหมือนนักเขียนอยากหาอุปสรรคมาใส่ แต่ยิ่งใส่แล้วหาทางลงสวยๆไม่ได้ เรื่องคลี่คลายง่ายจนก็ไม่รู้ว่าจะใส่อุปสรรคนี้เพื่อ...?
เรื่องมาตุลา กูชอบนะ อวี๋ฉิงซะอย่างกูชอบหมด (ลำเอียงค่ะ) ชอบฮ่องเต้น้อยสุด น่ารัก รักท่านน้า ยอมท่านน้าทุกอย่าง ตัวร้ายงี่เง่าไปหน่อย ไม่เข้าใจว่าจะอยากกำจัดนางเอกตามคำสั่งเสียอดีตฮ่องเต้บ้ากามทำไม ตายไปนานแล้วก็ปล่อยไปเถอะ จะว่าอิจฉาก็ไม่น่ามีปมขนาดนั้น
สุดท้าย พระพันปี เรื่องนี้ตลกที่การฉะกันของพระเอก นางเอก แต่ในความจริงฐานะแบบนี้มาทำอย่างนี้ต่อหน้าข้าทาสบริวารแม่งไม่เมคเซ้นอย่างแรง ถือว่าเป็นเล่มฝอยที่หนากว่าปกติละกัน