>>54 สำหรับกูนะ มายานาง จารจำนาง นี่พล็อตปกตินะ ไม่กาวอะไร นิยายรักฟรุ้งฟริ้ง หลงเงานางนี่กาวนิดๆ แต่ก็พอไหว ทำนองนางคือกาวมาก แบบกูไม่เข้าใจเลย 5555
ให้เรียงตามความชอบกู มายานาง>จารจำนาง>หลงเงานาง>ทำนองนาง
ให้หลงเงานางอยู่เกือบท้ายๆ ทั้งที่เป็นแรร์ไอเท็ม เพราะกูคิดว่าพระเอกรักนางเอกน้อยไปนิดเทียบกับบัลลังก์ คือพระเอกพูดเองว่าถ้าชาติหน้ามีจริง จะขอรักนางเอกให้มากที่สุดโดยไม่มีแผ่นดินสกุลหลี่มาขวางกั้น หักคะแนนรัวๆ บัย
จารจำนางนี่รันทดหน่อยๆ เพราะนางเอกแอบรักพระเอกข้างเดียวมานานมากกกกก กว่าพระเอกจะรู้ใจตัวเอง กูเสียน้ำตาไปหลายรอบมากก หักคะแนนๆๆๆๆ
พี่อี้ ณ มายานางคือดีสุด ไม่มีอะไรติ เป็นผู้ใหญ่ อบอุ่น รักน้ำ รักปลา รักเด็ก รักนางเอก 555
ทำนองนางขอข้ามไปเพราะกูอ่านไม่รู้เรื่อง กาวมาก เหตุผลเดียวที่กูยังไม่ขายมันไปเพราะกลัวไม่ครบเซ็ต 555
เทพมารรัญจวน พระเอกเป็นประมุขพรรคมาร มีอดีตรันทดมากกกก แบบต้องหลั่งนั้มตา บางฉากอาจจะดาร์กกว่ามกรเล่มพิเศษอีก ใครอ่านก็น่าจะรู้มีฉากอะไรบ้าง พระเอกนี้รูปงามนำพาหายนะที่แท้ทรู กูไม่สปอยแล้วกัน แต่อดีตดาร์กจริงๆ ความรักคู่นี้แบบเรียบๆ ซึมลึก ง่ายๆ ไม่หวือหวา แต่กว่าจะยอมรับก็เกือบจบเรื่องละ หน่วงๆ ดี สายดราม่าน่าจะชอบ ไม่กาว
ศึกรักประลองใจ อ่านแล้วเฉยๆ ธรรมดานะสำหรับกู อาจจะพล็อตมันเกร่อด้วยอะ นางเอกเป็นนางมาร พระเอกเป็นผู้นำยุทธภพฝ่ายธรรมะงี้ อ่านแล้วไม่ได้ว้าวอะไร
เจ้าอัคคี - อ่านแล้วเหม็นความรักมาก รักกันเว่อร์วัง พระเอกร้ายกับคนทั้งโลก ดีกับนางเอกคนเดียว มีความกาวหน่อยๆ ดราม่าพอประมาณ โดยเฉพาะตอนที่พระเอกไม่รู้ว่านางเอกคือเหลียนจวิน(ชื่อนี้ปะวะ) เล่นซะนางเอกกูหงอเลย ทั้งเจ็บตัวทั้งเจ็บใจ นางเอกคนดีมากกกก พยายามจะเล่นประด็นชนชั้นแต่ก็ไม่สุด สำหรับกูว่ามันครึ่งๆ กลาง อ่านแล้วก็ขาย