>> จงหยวน กุชอบน้ำผึ้งเถ้าจากซีรี่ส์ กุยังว่าแปลเหี้ยเลย (ขำก๊ากพ่อง) เมื่อก่อนยังไม่รู้อะไร กูอ่านเผา โครตกรวดคทาเก้าอี้ อ๋องไก่ (ไม่อ่านกรวดแม่ทัพนะเกลียดนางเอกซูข้ามเรื่องมาก ) มึงรู้มั้ยว่ากุชอบบางเรื่องนะ แต่เกลียดฉาก AV HD ของเผากับเก้าอี้มาก กูรู้สึกแม่งเป็นรอยด่างดำหรือรอยยับโดนพับมุมบนหนังสือที่กูค่อนข้างชอบน่ะ แล้วคือกูมารู้ที่หลังว่า อ้อ ไม่ได้มาจากออรินะ อิสนพเหี้ยนี่เป็นคนเติม อิเหี้ย กูโกรธแสส คนทำหนังสือเหี้ยไรไร้จรรยาบรรณสิ้นดี ยังไม่นับเรื่องที่ตัดตอนพิเศษที่กูควรได้อ่านในเล่ม ไปไว้ล่อให้คนซื้อเล่มต่อไปอีกนะ เหี้ยจริงๆ เหี้ยจริงๆ เหี้ยจริงๆ สรุปคือนสพเหี้ยแบบนี้ควรขาดทุนย่อยยับสูญหายไปจากโลกได้แล้วคร่ะ กูไม่สนับสนุน จบปิ๊ง
>>งานจิ่วลู่ กูว่าก็ไม่ได้ดีทุกเรื่องนะมึง ขนาดกูชอบแนวเทพเซียน ท่านยายตลก ซึ้ง เศร้ากูให้ผ่านเลย ชาติแรกถึงกับทำกูร้องตามได้ เจ็ดหนึ่งกูว่ามุกซ้ำ(กุอ่านหลังท่านยาย) แต่ก็ยังตลกปนซึ้ง ก็ผ่าน ซือมิ่งเอื่อยเฉื่อยเนือยจนกูแทบไม่รอด พลิกข้ามรัวๆ อ๋องไก่กุชอบคาร์พระเอกที่เหลือก็เรื่อยๆเนื่อยๆ ไม่ได้อยากอ่านซ้ำอะไรขนาดนั้น ที่กุยังตามงานจิ่วลู่ คือกูคาใจอิรักสามเศร้าปลาบัวของเพื่อนพระเอกอ๋องไก่น่ะ ซึ่งก็จะมีมั้ยก็ไม่รู้ สำหรับกูคืออย่ายึดติดชื่อนักเขียนมากเลย มันก็มีทั้งสนุกน้อยสนุกมากปนๆกันแหละ อย่างไรก็ตาม ขอลาก่อยน้องกล้วยไม้บัวอ้วนบายจงหยวน อิดอก หลันฮวาเหลียนฮวายังแยกไม่ได้ หรือแม่งแยกได้แต่จะหลอกให้กํคิดว่าเป็นบัวปลาที่กูรอก็ไม่รู้ เหี้ยจริง