มึงชอบก็ดีแล้ว กูคงไม่ถูกกับโม่เหยียนขั้นรุนแรง
สปอยล์ คืนนางดั่งคืนใจ
.
.
.
.
.
ไม่นะ อีปีศาจมันสามารถจับคู่กับคนอื่นที่สันดานดีกว่านี้ได้ คือที่กูบอกไป นางเอกไม่ขาดอะไรเลย ไม่จำเป็นต้องมีผัวก็อยู่ได้สบายๆ แล้วลูกนางก็เพราะอีปีศาจเสือกมาบิวท์มั้ยถึงได้อยู่ๆ อยากจะมีพ่อ ตอนแรกไม่รู้ด้วยว่าโลกนี้ต้องมีพ่อ
แล้วถ้าอีปีศาจสาระแนแบบมีสติสักนิดมันควรจะไปจับคู่นางเอกกับผู้ชายดีๆ คนอื่น ไม่ใช่กลับไปกินน้ำพริกเน่าๆ ถ้วยเก่าแบบพระเอก ผู้ชายไม่ได้มีคนเดียวในโลก(นิยาย) ลูกอยากมีพ่อก็หาพ่อเลี้ยงให้ ไม่จำเป็นต้องเอาพ่อจริงมานี่
แล้วคนเรา เล่ามาซะฟุ้งว่านางเอกฉลาดรอบคอบ แต่บทหย่ากับผัวเก่าก็ไม่หาที่อยู่ที่เป็นฐานที่มั่นของตัวเอง ทั้งๆ ที่หย่าแล้ว ย้ำ ทั้งๆ ที่หย่าแล้ว
ลองนึกนะ หย่ากับผัวเก่าแล้วแต่ยังอยู่ในบ้านพักเค้า รอเค้าเอาเมียใหม่มาพักผ่อนชนบท เค้าจะไล่ออกไปทั้งบ้านทั้งแม่ทั้งลูกทั้งบ่าวไพร่นี่ใครก็ไปด่าไม่ได้นะ เพราะมันหย่ากันแล้ว แล้วพอพระเอกยกบ้านให้ก็ตกตะลึงซาบซึ้ง มึงจะซึ้งอะไร้ กูอยากเขย่าอีนางเอกให้หน้าหงาย เฮ้อ!
คือกูว่านักเขียนผูกปมหลวมและห่วย กูไม่ชอบโม่เหยียน แต่กูรู้ว่านิยายแบบนี้ขายได้และขายดี และคนอ่านชอบกันเยอะ แต่กูอ่านไปกูก็อึดอัด กูโมโห กับการที่นักเขียนโปรยมาว่านางเอกเก่งกล้าสามารถขนาดนั้น แต่พอพระเอกมาง้อแบบไม่ได้อะไรมากมาย (กูไม่ได้ถือว่าที่ทำนั่นเรียกทุ่มเทอะไรนะ) นี่ก็กลับมานั่งคิดถึงเค้าละ ตอนได้เสียกันก็ไม่ได้ซาบซึ้งประทับใจอะไร แต่พระเอกมาง้อนิดหน่อยก็โอนเอนละ แล้วไอ้ที่ทำท่าแข็งขันไม่ยอมอ่อนข้อให้นั่นคือไร ดูเสียเปล่าอ่ะ คือนักเขียนสร้างคาแรกเตอร์มาแล้วกูไม่อินเลย ยิ่งนางเอกเขียนมาว่างี้ แต่จริงๆ เห็นละแบบ ไม่เห็นเหมือนที่คุยกันไว้นี่
สรุป โม่เหยียนไม่สามารถทำให้กูเชื่ออะไรในสิ่งที่นางบอกได้ บอกว่านางเอกฉลาด กูอ่านมาก็ไม่ได้คิดว่านางฉลาดอะไรอย่างที่บอก มีแต่สกิลซูตลอดเรื่อง
.
.
.
.
.
นี่กูอินมากไปสินะ 555