เพื่อนโม่ง กูอ่าน คืนนางดั่งคืนใจ ของโม่เหยียน เล่ม 2 ในชุดปีศาจอุ้มละ แต่อ่านแบบข้ามเยอะมาก ข้ามหนักๆ ก็ช่วงแรก กูรำคาญแนวนี้เวลาพระเอกรังเกียจนางเอกแบบงี่เง่าๆ สปอยล์ช่วงหลังนะ
.
.
.
.
.
กูข้ามไปอ่านตอนนางเอกรู้ตัวว่าท้องแล้วกำลังจะออกจากจวนพระเอกเพราะโดนใส่ความ นี่แบบอารมณ์หมอหญิงเลย แต่กูกลับเกลียดพระเอกเรื่องมากกว่าเสิ่นจงชิ่งอีกว่ะ ทั้งๆ ที่แม่ทัพเสิ่นโง่งี่เง่ากว่าพระเอกเรื่องนี้เยอะ แต่กูไม่ค่อยถูกกับสไตล์ของโม่เหยียนอยู่แล้วมั้ง อ่านอะไรก็ขัดตา นางเอกกูยิ่งขัดใจ เหมือนจะแข็งแต่พอโดนคลุกวงในก็ใจอ่อน ไม่รู้เพราะเล่มบางด้วยหรือเปล่าเลยต้องรีบจบ แต่คือพระเอกนางเอกหย่ากันแล้วไง แค่พระเอกเอาใจไม่กี่หน้ากระดาษแม่งก็ระทวยแล้วเหรอ ตัวเองก็ไม่ใช่สิ้นไร้ไม้ตอกซะหน่อย นักเขียนเขียนเหมือนนางเอกจะไม่กลับไปหาง่ายๆ แต่ที่กูอ่านมานี่นางเอกก็ไม่ได้ยึกยักยากเย็นไรเลยนะ การวางตัวก็ธรรมดา คือรู้สึกทุกอย่างธรรมดา ง่ายๆ ไปหมด ปีศาจเองก็ช่วยนิดๆ หน่อยๆ แค่ช่วงแรกๆ เอง
แล้วนางเอกอ่ะ เทียบกับหมอหญิงแล้วชีวิตโคตรดี เพราะร่างกายแข็งแรง บ้านก็แบ็คดี แถมยังรวยด้วย ออกมาอยู่ชนบทแต่ชีวิตนี่เศรษฐีชัดๆ แถมด้วยสกิลซูมากมาย บ่าวไพร่ก็โคตรจงรักภักดี
เอาจริงๆ อีปีศาจนี่ดูเสือกไปเลยนะ ชีวิตผู้หญิงยืนได้ด้วยลำแข้งตัวเอง ไม่มีข้อจำกัดเรื่องสังคมด้วย ถ้ากูเป็นนางเอกกูจะโกรธอีปีศาจมาก เสือกสาระแนมาจับคู่ทำไม
แล้วพวกผู้หญิงในจวนพระเอกอีกกองทัพ กูยังอ่านไม่จบนะ ไม่รู้พระเอกจะจัดการกับบรรดาเมียๆ ยังไง เพราะนี่พระเอกเกริ่นๆ ละว่าเหล่าเมียน้อยก็วุ่นวายตีกันบ้านไม่สงบ อีเมียที่รักนักหนานั่นก็เผยความร้าย ไม่รู้สุดท้ายนักเขียนจะยัดบทเหี้ยไรให้เหล่าอนุอีก คงไม่แคล้วไล่อนุออกหมดจวน หรือไม่ก็ยังเก็บไว้แต่ไม่ยุ่งเกี่ยว ปล่อยให้แห้งตายไปเอง
เห็นละหมั่นไส้ ตอนแรกก็ว่ารักว่าดี พอเจอของดีกว่าก็เริ่มหาข้อติ จริงๆ เรื่องแนวนี้นางร้ายก็มีหน้าที่ร้ายแหละนะ แต่คนเขียนที่เก่งกว่านี้น่าจะเขียนให้คนอ่านอินได้มากกว่านี้อ่ะ
.
.
.
.
.
สุดท้ายที่กูอ่านแล้วไม่ค่อยชอบ กูยกให้ความไม่ใช่แนวโม่เหยียนของกูแล้วกัน กูอ่านของโม่เหยียนกี่เรื่องๆ กูหมั่นไส้พระเอกนางเอกทุกเรื่องเลยว่ะ
ไว้กูจะไปอ่านๆ ให้จบ เดี๋ยวดูก่อนถ้าทนไม่ได้ก็ไม่อ่านเล่มแรกกับเล่มปีศาจละ ไปอ่านซือเถิงคิวต่อไปเลย
ปล. แม้กูจะด่าโม่เหยียน แต่กูก็มีหลายเล่มนะ โดนตกด้วยปกแท้ๆ แจ่มทำปกทำกล่องมาทีไรกูตกบ่วงตลอด