เพื่อนโม่ง กูไปสอยเมียกระทะเหล็กตามที่มึงบอกละ ใช้ได้อยู่นะ สนุกดี เรื่องไม่ยาวมาก เผื่อเผลอสปอยล์ กูใส่จุดไว้แล้วกันนะ
สปอยล์ ชายากระทะเหล็ก
.
.
.
.
.
พระเอกเป็นอ๋องน้อย แต่เรื่องไม่ได้มีฉากอยู่ในจวนอ๋องเท่าไหร่ ตรงนี้กูชอบมาก ดำเนินเรื่องน่าติดตาม แม้จะวนเวียนอยู่ในบ้านนางเอกที่ชนบท กับเหล่าญาติจากนรกที่นิสัยไม่ดีและชอบเอาเปรียบครอบครัวนางเอก พ่อแม่นางเอกเป็นคนดีและซื่อมากเป็นสาเหตุทำให้ครอบครัวมีชะตาชีวิตยากลำบาก ฉากในเรื่องอยู่ที่ชนบทไปจนเกือบจบแน่ะ ท้ายๆ ถึงย้ายไปเมืองหลวง ก็สไตล์เบาๆ แบบมกร.อ่ะนะ แอบไม่ชอบปกสไตล์บงกชเท่าไหร่
สปอยล์เนื้อเรื่องก็ตามที่เพื่อนโม่งเคยสปอยล์ไปแล้ว แอบดีใจที่พ่อนางเอกก็ข้ามมิติมาเหมือนกัน แม้จะมาแบบแปลกกว่านางเอกก็เถอะ ใจกูนี่เสียวแว้บเลยตอนพระเอกเล่าว่าพี่สะใภ้ตัวเองก็ทำอาหารแบบนางเอกได้ กูคิดว่าพ่อนางเอกมาเข้าร่างพี่สะใภ้ แอบจิ้นไปและ ที่ไหนได้ พ่อนางเอกทะลุมิติมาเป็นคนครัวและเป็นอาจารย์ของพี่สะใภ้พระเอก แต่แอบไม่ชอบพี่สะใภ้พระเอกนิดหน่อยตรงที่ดูถูกนางเอก แต่สุดท้ายก็จบแฮ้บปี้ดี
ไม่รู้คนเขียนมีเขียนแนววายด้วยหรือเปล่า เพราะพี่รองของพระเอกเป็นเกย์ บุคลิกที่พูดถึงนิดหน่อยก็ดูดีมีของซะด้วย
.
.
.
.
.
เป็นเรื่องสไตล์มากกว่ารักที่แนะนําสำหรับคนที่อยากอ่านอะไรเบาๆ ไม่ต้องคิดเยอะ เน้นอ่านไปหิวไป พระเอกเย็นชาแต่ไม่ได้ทำตัวน่ารำคาญ เพราะเย็นชาอยู่ไม่นานก็โดนอาหารนางเอกกำราบซะก่อน
เรื่องบางช่วงแอบเล่ารวบรัดไปหน่อย คาดว่าคงหน้ากระดาษไม่พอ แต่ก็ไม่ได้มีผลอะไรต่อเนื้อเรื่อง ตามสไตล์นิยายจีนอ่ะมึง บางเหตุการณ์ก็เล่าสรุปรวมๆ ไปไม่ได้ลงรายละเอียด
เป็นแนวทะลุมิติที่จำเจแต่น่าจดจำไม่รู้สึกเสียดายเงินและเวลาที่อ่าน