>>512 จริง กูรู้สึกเหมือน >>511 ไปโกรธใครมาอะ 55555
>>510 สำหรับกูนะ ในฐานะนักเขียนคือกูไม่คล่องหรอก ข้ามไป พูดในฐานะนักอ่านกูไม่อยากอ่านหรอกว่ามังกรแหวกพงหญ้ามุดถ้ำหงส์ ถ้ำหงส์ตอดรับมังกรที่ขยายตัวใหญ่ อู้ว อ้าว อ๊า
ฮือ...อิสัสเอ๊ย อารมณ์กูดับหมด นั่งขำเป็นวรรคเป็นเวร แล้วในสายตากูคือดูแบบ อ่อม ไม่มีศิลป์ แม้นักเขียนจะใช้คำเลี่ยงก็ดูไม่มีศิลป์
NC เสิ่นเจิ้นที่กูเจอก็จะแบบ
1. รสชาติกล้อมแกล้มเป็นเสิ่นเจิ้นมาทั้งเรื่อง พอ NC ปุ๊บ อ้าว นิยายไทย คำบรรยายก็คือ NC ไทยดี ๆ นี่เอง
2. พยายามใช้คำให้สวย ปทุมถันบ้าง ถ้ำหงส์บ้าง มังกรบ้าง พงหญ้าบ้าง ไปเรื่อยแล้วมึง มันมากไป แล้วพอเอามาใช้ไม่ดีมันก็กลายเป็นตลก กลายเป็นฝืน แม่ง ติดตากูมาก มังกรมุดถ้ำหงส์ ฮึก
NC ภาษาสวยมันคนละเรื่องกับการพยายามเอาคำมาใช้ให้สวยนะมึง มึงสามารถทำให้มันสวยได้ด้วยฟีลลิ่งและการบรรยายที่ลื่นไหล ไม่ใช่เอาคำไวพจน์มายำแล้วกลายเป็นเหี้ยอาไร้
โดยส่วนตัว ถึงแม้ว่ากูจะหื่นและชอบอ่าน NC แต่มากไปก็เกร่อว่ะ เลี่ยนด้วย บางเรื่องก็นะ จะขาย NC อะไรขนาดนั้น เนื้อเรื่องอยู่ไหนเอ่ย แล้วบางเรื่องถ้าภาษาไม่ถึงก็น่ารำคาญ
NC เสิ่นเจิ้นที่กูชอบยังหาไม่เจอ แต่ถ้า NC จีนแปลกูชอบแบบคู่แค้นสงครามรัก ละเมียดมาก ร้อนฉ่ามาก ไม่มีคำหยาบโลนเลย แต่กำเดากูพราก