Last posted
Total of 1000 posts
ใครอยากรู้วีรกรรมนักเขียนก็ไปอ่านขุดตำหนักเผือกกับตำหนักจีนอ่านเองละกัน มีหลายตำหนัก คนนินทาบ่อย หลายครั้งหลายเรื่องจนโดนตั้งฉายา กูก็นึกว่านักเขียนไม่รู้ตัว ที่แท้เล่นโม่งเหมือนกันแต่ไม่แยแสสินะ พอนิยายตัวเองจะออกค่อยมาแสดงตัว เหอะๆ
นึกว่านขเสิ่นเจิ้นคนไหน ไหนว่าไม่เล่นโม่งงาย 555
>>145 คุณมีเพจรีวิวนิยายใช่มั้ย เขียนนิยายร่วมกับเพื่อนใช่มั้ย ชื่อจริงคุณมีสามพยางค์ ชื่อเล่นสองพยางค์ นามสกุลสามพยางค์ ใช่มั้ย เจ้านายคุณบอกว่าคุณเป็นคนเงียบๆ ใช่มั้ย (แต่ในเฟซเจ๊าะแจ๊ะมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก) ถ้าใช่ก็ใช่จ้ะ ถ้าไม่ใช่คุณก็คงเข้าใจผิดไปเอง
เหี้ย คุยอะไรกันวะเนี่ย ไปnetwatchมั้ย รำคาญ นี่มันที่คุยเรื่องนิยาย จะเมาท์นักเขียนไปที่อื่น หรือไปด่ากันหลังไมค์
เอ่อ...นักเขียนเรื่องไรวะ จะได้ติดแบล็คลิสต์ในใจกูไว้ ผ่านมาอ่านแล้วรำคาญอีโมฉิบหาย
ห้องนี้ถ้าเป็นนักเขียน กูว่าอย่าเปิดตัวว่าเป็นดีกว่า
นักเขียนก็เคยมาเปิดตัวที่นี่หลายคนนะ มาถามความเห็น มาให้สับ ถ้าไม่มีวีรกรรมก็ไม่มีใครเขาว่าอะไรได้ สับงานก็ส่วนงาน ไม่ชอบงานก็มีเยอะแยะ แต่ไม่มีใครไปด่านักเขียนเพราะมันคนละเรื่องกัน บางเรื่องโดนด่าตั้งแต่คำผิดไปจนเนื้อเรื่องซ้ำยำใหญ่ แต่ก็ไม่มีใครมาบอกว่าเกลียดนักเขียน ทำอาชีพที่คนอื่นเขาต้องซื้อของมึง ภาพลักษณ์สำคัญ ไม่ใช่สร้างภาพนะ ไม่หนับหนุนให้สร้างภาพ แต่ปรับปรุงตัวเองให้ดีจะดีกว่า
กูไม่เคยอ่านงาน นข สลัดผักนะ
แต่ไม่รู้ทำไม ลำไย ตามโม่งบนๆ
นี่เพราะกู "ศีลเสมอกัน" ด้วยป่าวคะ
คอนเซ็ปบอร์ดโม่งคืออะไร น่าจะรู้ เสร่อจริงๆ
กลับมาคุยเรื่องนิยายกันเถอะ กูอยากได้งานแบบหญิงสาวเฝ้าสุสานอีก เขียนดีจัง
Ky พวกมึง กูขอถามหน่อย ใครคุ้นพล็อตนิยายจีนเรื่องนี้บ้าง ช่วยบอกกูหน่อยว่า ชื่อเรื่องอะไร กูอ่านเจอมา แต่คนโพสดันจำชื่อเรื่องไม่ได้
'พระเอกแต่งงานกะนางเอกมา 6 ปี โดยหลอกใช้นางเอก เพราะคิดว่าเป็นคนไม่ดี
แล้วก็มีเหตุให้ได้รู้ว่าที่แต่งงานกันมา นางเอกไม่เคยรักพระเอกเลย และตัวนางเองก็ไม่ได้ร้ายอย่างที่เห็น นางฉลาดมาก นางแค่แสดงละครหลอกพระเอกเพื่อผลประโยชน์ของที่บ้าน
พระเอกมีคนรักที่รอวันหย่าขาดกะนางเอก แต่พอพระเอกป่วยหนักไม่ฟื้น ผญ.คนนั้นก็ไปหาคนอื่น ช่วงที่พระเอกป่วย นางเอกคอยดูแล พระเอกเลยคิดว่านางรักแล้ว เลยตั้งใจจะใช้ชีวิตคู่ด้วยเพราะรู้สึกดี ๆ ไปแล้ว แต่พอหายป่วยนางเอกดันมาขอหย่า
แล้วพระเอกดันไปเจอ ผช. ที่เป็นรักแรกของนางเอก พระเอกกลัวว่าทั้งคู่จะกลับไปคบกัน เลยวางแผนจะทำให้นางเอกท้อง เพราะคิดว่านางเอกท้องแล้วคงไม่ไปไหนต้องอยู่กับตัวเอง
ที่ไหนได้ผ่านไป 13 ปี มีลูกแล้ว 3 คน นางเอกก็ยังไม่ใจอ่อน จนกระทั่งมีเหตุการณ์ที่พระเอกถูกทำร้าย นางเอกถึงเพิ่งรู้สึกตัวว่าไม่อยากสูญเสียพระเอกไป จึงบอกความในใจทั้งหมด' จบ....
พล็อตมันคล้ายโฮ่งเต้ กูไปถามตำหนักจีนมาล่ะ แบบแปลไทยไม่น่าจะมี กูเลยมาถามพวกมึงในนี้ดู เผื่อจะช่วยกูได้
ใครอ่านเครื่องบรรณาการบ้าง คือตอนต้นๆชอบมากเลยอะ แต่คิดไปเองรึเปล่าว่าพอหลังจากมีเรื่องแคนดิเดตพระเอก มีเรือชัดๆให้ลงเยอะๆแล้วเรื่องแปร่งๆ คือเสียดายเพราะชอบตอนต้นๆมาก พอหลังๆคลิเช่เหมือนเข้าสูตรนิยายวังหลังโรแมนซ์ใสกิ๊งยังไงไม่รู้ orz แต่คิดอยู่ว่าถ้าตอนท้ายๆยังโอเค ไม่จบพังคงรอเล่ม เพราะชอบช่วงต้นจริงๆ
ปล. ส่วนอันนี้ไม่ได้หมายถีงแค่เรื่องนี้ แต่ทำไมนิยายแนวจีนๆนางเอกถึงขี้เหร่จริงไม่ได้อะ อันนี้คือสงสัย แบบ ต้องมีปานมีแผลปลอมกัน ไม่เป็นจริงๆกันเท่าไหร่ เห็นหลายเรื่องละที่เหมือนจะไม่โฟกัสหน้าตาเพราะหน้าตาไม่สวย แล้วอยู่ๆก็เผยว่าจริงๆสวย กรรมเวร
>>168 ถ้าจำไม่ผิด เรื่องตายกี่ครา นางเอกมาเข้าร่างสาวใช้หน้าตาบ้านๆ เรื่องคู่มือนางกำนัลก็ไม่ได้สวยจนคนเพ้ออะไรนะ เหมือนจะแค่หน้าตาจิ้มลิ้ม เรื่องกลยุทธ์รอดตาย นางเอกน่าจะหน้าตาแย่สุดในบรรดาเสิ่นเจิ้น หน้าตาไม่มีแผลหรือไรนะ แต่หน้าธรรมดามาก
เรื่องกู่มี่ก็เหมือนจะไม่ได้สวยนะ
แต่ก็จริงแหละ ส่วนใหญ่มันต้องสวย แม้บางคนมีแผลเป็นแต่ก็ยังสวย
เบื่อนางเอกสวยงามล่มเมืองแล้ว ขอแบบพอดูได้ น่ารัก ธรรมดา แต่มีเสน่ห์ดีกว่า
ชายาเสือ นางเอกก็หน้าบ้านๆนะ กูชอบเรื่องนี้
มีใครนิยายจีนโบราณในธวล เรื่องนึงที่นางเอกเป็นแม่ทัพ พระเอกเป็นน้องฮ่องเต้บ้าง อย่างกะหนังโป๊อิสัส กูอ่านไปก็อึ้งไป พลอตนางน่าสนใจนะ ภาษาใช้ได้ บรรยายโอเคร แต่ทำไมต้อง nc เยอะขนาดนั้นและค่อนข้างโจ๋งครึ้ม กูเสียดายแทนอะ ถ้า nc ไม่เยอะขนาดนี้ จะเป็นนิยายดีเรื่องนึงเลยนะ คนเขียนบอกแต่งเป็นเรื่องแรก ถ้ากูไปเม้นท์บอกในความคิดเห็นเขาจะว่ากูเสือกมั้ยวะ
พูดถึงในธวล เคยอ่านเรื่องไรจำไม่ได้ คนเขียนออกตัวขอโทษที่เขียน nc ไม่เก่ง
อ่านแล้ว เอ่อ ก็ทำไมต้องเขียนด้วยเล่า เค้าบังคับเหรอ
พวกมึงคิดถึงมาก มาคุยกะกูหน่อยในที่สุดกูก็เล่นได้ อีเวงเอ้ยเซิร์นแม่งชอบหว่านแห TT เจริญพวงญาติโยม ได้แต่มองคนอื่นคุยกัน นี่กูเศร้ามากนะ มาไม่ทันดราม่า นข หัวร้อนเลย อิอิ
>>165 ชอบสุดละเรื่องนี้ในบรรดาเสิ่นเจินทั้งหมด กูว่าดีกว่าจีนแปลหลายๆเรื่อง นี่กูว่านะควรไปแปลจีนขายคนจีน กูอวยมากไปมั้ยไม่รู้ แต่กูชอบอะ น่ารักทุกชาติเลย กูร้องไห้ตามด้วยแหละ
>>166 สรุปรู้ยังว่าเรื่องไร รู้แร้วมาบอกกูด้วย พลอตน่าอ่านดี
>>172 ใช่เรื่อง สวาทloveจอมทัพ ปะ ถ้าใช่เรื่องนี้กูก็อ่าน กูว่าเขาเขียน nc ดียุนะ อย่างน้อยก็ไม่ อาๆๆ อือๆๆ โอ๊วๆซี๊ดส์อู้วๆอุ๋งๆบรู๊ววว ตับๆๆๆปั๊กๆๆๆ 55555
ปล.ถ้าอยากอ่านนิยายดีๆที่ไม่มี nc กูชอบเรื่อง ฮองเฮานอกหัวใจ อันนี้ก็เป็นเสิ่นเจิ่นอีกเรื่องที่กูชอบ อีกเรื่องที่กูอวยมาก ไปอ่านไๆ แต่แม่งเขาไม่ทำเล่ม ต้องอ่านในธวล
>>174 จริงๆถ้าเขียนไม่เก่งก็อย่าเขียนเลย มันจะกลายเป็นตลกแทน บ้างเรื่องกูอ่านละนั่งขำ ร้องเหมือนมึงถูกเชือด ยิ่งซาวน์เอฟเฟ็คนะตั๊บ ปั๊ก สวบ กูนึกว่าออกรบ55555 เอาพลอตเอาการเขียนให้ดีๆ nc มันไม่จำเป็นขนาดนั้น
>>169 ไปเจิมกลยุทธ์รอดตายมา สรุปอ่านรวดเดียวจนตอนปัจจุบัน ปกติคนนี้อัพช้าเหรอ ฮือ ทำไมตอนดูอัพห่างๆกัน ลงแดงแหล่ว
ติดแล้ว โดนตก ชอบ55555 นางเอกไม่ต้องบรรยายความสวยห้าหน้าเจ็ดหน้าด้วย ฉลาดดี เรื่องดูไม่เปย์เมีย(?) พระเอก(?)นี่โคตรไม่พระเอก สรุปเรื่องนี้มีแต่นางเอกใช่ปะ ชอบ5555 อยากรู้เลยจะจบยังไงอะ โอย มีแนวๆนี้อีกโยนมาได้เลย ต้องการร ตอนต้นๆนี่แว้บขึ้นมาว่าเมียคุณทำ แต่อ่านๆไปไม่ใช่เลยแฮะ ดี
ปล. นี่อวยเลย คือโอเคภาษากับการเดินเรื่องด้วยแหละ เชี่ยยย ชอบ หลังๆพยายามหาเสิ่นเจิ้นอ่านแล้วเจอแต่หน้าสวยสามีเปย์แหลกลาญเจอกันแล้วปิ๊งเลย+บทเรทบทชมโฉมยาวกว่าพล็อตหลัก orz เจอพระเอก(?)แสนทรามเบอร์นี้แบบ เออดี สาปส่งรัวๆ----
>>177 >>178 ตามไปอ่านฮองเฮามาละ 20 ตอนแรกที่เขาเปิดให้อ่านฟรี กูชอบนะ พวกมึงสปอยหน่อยสิ ว่ามันเป็นยังไงกูจะได้ตัดสินใจว่าจะจ่ายเหรียญดีมั้ย มันตั้ง 101 ตอน กูกลัวมันแผ่วปลาย
>>172 ถ้าที่มึงหมายถึงคือเรื่องสวาทรักจอมทัพอย่างที่ >>177 มันว่า กูก็ตามไปอ่านละนะ ทำไมกูชอบวะ คนเขียนเขาก็ตั้งหมวดนิยายอิโรติกป่าว เขาไม่ได้เขียนโรแมนซ์หนิ ถ้าอยากให้พอกรุบกริบมึงต้องอ่านโรแมนซ์ ถ้ามึงไปอ่านอิโรติกมันก็เยอะอยู่แล้วปะ เขาก็เขียนดีละหนิในหมดของเขาอะนะ งงอะมึงบ่นอะไร มึงไปอ่านบางเรื่อง มีแค่อาๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ละมึงจะหนาว
>>178 กลยุทธ์รอดตาย กูไม่ชอบแค่บทบรรยายโฉม เยอะไปจริงๆ อยากให้มีคนชมกูบ่อยๆแบบนี้บ้าง นอกนั้นคือดจีย์~~ กูกดfav ไว้ละ ชอบสุดแล้วในบรรดา 3 เรื่องที่ตามไปอ่าน ถ้าเขาเท กูจะโดนเทไปพร้อมกับพวกมึงเอง
>>181 กลยุทธ์รอดตายนี่บทบรรยายโฉมใครอะ พระเอกเหรอ5555 หรือความผีสางของนางเอก? (นี่ไม่สะดุดเท่าไหร่ ชอบที่เน้นความไม่ล่มบ้านล่มเมืองนางเอก หลังจากเจอสวยสง่าร่างระหงมาหลายเรื่องติด พ้นบ่วงแล้ววววว)
>>179 เออ ชอบนางเอก ชอบที่จะสาปส่งพระเอกตลอดเว555 ชอบที่นักเขียนบอกว่าเอามาให้ตรงข้ามกับพระเอกฉลาด เย็นชา สายเปย์ รักเมีย โอเค้ สรุปว่าดีแค่หน้า😂
ตอนนี้มีเสินเจิ้นเรื่องไรน่าอ่านบ้างพวกมึง ชวนกูตำที ไม่มีไรอ่าน เบื่อ
ลู่เอิน ออกกะดีบุ๊ค fb= dbooks group ค่ะ
คำเชิญชวน = ไม่ทะลุมิติ 555555555
เห็นมีเรื่องนึงในดด นักเขียนเฟลเลิกอัพไปละ เพราะไม่มีคนคอมเมนต์เลย มีแต่คนกดหัวใจ
เหมือนกูเลย กูเลิกอัพเพราะไม่รู้ว่าตกลงคนอ่านชอบไม่ชอบ กูเติมฉากหวานก็แล้ว ฉากดราม่าก็แล้ว คนอ่านตอนละหมื่น แต่ มีคนเม้นตอนละสิบ ตอนละยี่สิบ ถ้าจะอ่านเงากันจนจะจบเรื่องขนาดนี้ กูหยุดอัพแล้วรอขายอีบุคดีกว่า กูเคยอัพจบ เปิดจองนิยาย ยอดคนกดเข้ามาอ่านลดฮวบบบ ยอดจิงก็ฮวบบบลงไปอีก หายหัวกันหมด เหอะๆ
จะว่ากูโลภก็ได้นะเพราะกูไม่พอใจ กูยังจิตอ่อนอยู่จริงๆ
ใครชอบเม้นนิยาย ขอให้ทำต่อไปเถอะ มึงคือโอเอซิสของนักเขียน กูอนุโมทนาสาธุ
>>187 หงส์...ปีก
>>188 ไม่ใช่นักเขียนก็เลยอาจจะไม่เข้าใจ มีคนกดไลค์กดหัวใจให้ไม่โอเคเหรอ คนอ่านก็เมนต์เหนื่อยเหมือนกันนะ บางทีในตอนนั้นมันไม่มีไรให้เมนต์ แต่ก็ต้องหาไรเมนต์เพื่อคนเขียนจะได้ดีใจ แล้วอ่านทีก็ไม่ได้อ่านเรื่องเดียวนะ อ่านเป็นสิบยี่สิบเรื่อง กูก็เหนื่อยเหมือนกัน เพราะไม่ใช่คนคิดเก่งด้วย T T
ตอนไหนมีเมนต์ซัก 20-30 กูดีใจมากที่ไม่ต้องพยายามเมนต์แล้ว คนเมนต์เยอะแล้ว
กลายเป็นว่ายังน้อยไปอีกเรอะ
ถ้ากูเขียนเองนะ กดหัวใจมาให้กูก็ขอบคุณแล้ว ส่วนเมนต์ อยากได้เมนต์จากใจคนอ่านมากกว่า ไม่ใช่เมนต์เกรงใจไรงี้ (แต่กูก็ทำ เพราะนักเขียนขอ)
>>189 ขนาดเมนต์ยังเหนื่อยคิดว่าจะเมนต์อะไรไม่ออก มึงลองคิดกลับตอนมึงเขียนตอนนั้นสิมีไม่ต้องหัวใจวายตายไปก่อนเหรอไง
ในฐานะนักเขียนแค่เข้ามาบอกชอบนะ รอตอนต่อนะ สู้นะ รักไรท์ ไม่ต้องยาวก็ดีใจแล้ว น้อยกดไลก์อย่างเดียวก็ยังดี แต่เงาสนิทเลยไม่ไหวจริงมันหมดแรง
ฐานะนักอ่านกูสแกนอ่านก่อนไม่ชอบกูจากไปเงียบๆ ถ้าชอบกูเมนต์นักเขียนถึงไม่ทุกตอนแต่แสดงตัวว่ากูชอบงานเขา
ใจเขาใจเรา
>>190 ถามจริง เรื่องราวมันไปได้เพราะอะไร เพราะวางพล็อตไว้แล้ว วางตัวละครไว้แล้ว ใช่รึเปล่า
แต่คนเมนต์อย่างกูเนี่ย ถ้าตอนมันมีไรน่าเมนต์ ก็ง่าย แต่ถ้ามันไม่มีอะไร แล้วต้องพยายามมาเมนต์เพื่อคนเขียน กูก็เหนื่อยไง
เหมือนเวลาอาจารย์สั่งงานให้ไปอ่าน แล้วแสดงความคิดเห็นเกี่ยวกับเรื่องนี้
กูเมนต์เพราะอยากเมนต์ แต่เนื่องจากมีนักเขียนที่ใจบางอ่อนล้าอยากได้เมนต์ กูก็พยายามเมนต์ให้
แค่จะบอกว่าคนเมนต์ก็เหนื่อยนะกับการหาอะไรมาเมนต์ ถ้ามันไม่มีจุดอะไรให้พูด
กูอ่านทุกเรื่องไม่ว่าจะเมนต์หรือไม่เมนต์ กดหัวใจให้กำลังใจตลอด
มันก็เหมือนกับการบอก ขอบคุณ รอนะ สู้นะ ป่าววะ
ให้นักเขียนรู้ว่า มีคนอ่านให้กำลังใจคุณนะ
กูเห็นใจบางคนนะ ไม่พอใจแค่หัวใจ อยากได้เมนต์ เมนต์น้อยๆ ก็ไม่ชอบ อยากได้เยอะ
เมนต์ไม่ดี ก็เครียดก็นอยด์ อยากได้แต่คำชม
กูสนับสนุนให้เลิกเขียนว่ะ ไปทำอะไรที่สบายใจเถอะ
กูไม่ได้เขียนเสินเจิ้นนะ แต่กูผ่านมา
กูบอกเลยว่าคอมเม้นมีผลกับจิตใจกูมาก มีอยู่เรื่องนึงที่กูจะปิดๆหลายครั้งแล้วเพราะคนอ่านน้อยมากแล้วกูก็ตันมากๆ แต่มีคนอ่านคนนึงที่น่ารักกับกูมาก คอมเม้นต์ทุกตอน ยังไม่ได้อ่านก็คอมเม้นต์ อ่านจบก็คอมเม้นต์อีกที หวีดแทคในทวิตเตอร์ด้วย ตั้งแต่ที่กูเขียนมาคนคนนี้เป็นคนอ่านที่กูรักมากๆทั้งที่กูไม่เคยคุยกับเค้าเป็นการส่วนตัวเลย (แบบพวกดีเอมหรือไรงี้) แต่กูไม่ปิดเรื่องนี้และเดินเรื่องนี้ต่อก็เพราะคนนี้คนเดียว
สำหรับคำถามที่บอกว่าเรื่องราวมันไปได้เพราะอะไร
สำหรับกู ที่ด้นสดมาหลายเรื่อง บางเรื่องงอกมาจากเรื่องสั้นเพราะคนอ่านชอบก็มี สำหรับกู บางเรื่องมันก็ไปด้วยคอมเมนต์จริงๆอ่ะ บางทีกูอ่านแล้วกูก็ลุกขึ้นมาแต่งเลยด้วยซ้ำ
ถึงงั้น กูไม่เคยขอให้คอมเม้นต์ ถ้าไม่มีคอมเมนต์ ไม่มีฟีดแบคกูก็ไม่ขอคอมเมนต์อ่ะ ก็เลิกเขียนเฉยๆ
ยอดเมนท์มันแสดงความชอบที่ผู้อ่านมีต่อเนื้อหาไง ยิ่งอินมากยิ่งเมนท์เยอะ คนเขียนเลยอยากได้เมนท์ คนไหนมีแต่ยอดวิวมันก็ต้องนอยด์ เห็นใจว่ะ กูเห็นบางคนเขียนเป็นร้อยตอน ยอดวิวก็เป็นแสน แต่เมนท์ไม่ถึงร้อย อุแม่เจ้า นับถือใจคนเขียน แต่บางคนยอดวิวเป็นพัน เมนท์ปาเข้าไปร้อยสองร้อยแล้ว ก็ไม่รู้อย่างไหนดีกว่านะ ถ้าดีที่สุดก็ต้องวิวเยอะเมนท์เยอะ แต่มีไม่กี่คนหรอกที่ได้แบบนั้น
อ่อนแอก็แพ้ไป /บอกตัวเอง เพราะกูก็จิตไม่แข็ง
ถ้าไม่จบ กูจะไม่อัพ เลยรอด 55
บางเรื่องยอดวิวน้อย ยอดไลค์ก็น้อย เมนต์ยิ่งน้อย แต่นักเขียนก็เขียนจนจบนะ นับถือจริงๆ
ต้องเข้มแข็งนะ อย่าคาดหวังอะไรมากนัก ทำสิ่งที่เรามีความสุขดีกว่า
สุขสนุกที่จะเขียน ก็เขียนไป
ถ้าเบื่อ นอยด์ ก็กลับมาดูยอดไลค์กับเมนต์
ถึงจะมีน้อย แต่ถ้าคิดจะเท ก็นึกถึงคนเหล่านั้นหน่อยนะ
(บางทีก็รู้สึกน้อยใจเหมือนกัน หัวใจกูไม่มีค่าสิเนี่ย เค้าต้องการแต่เมนต์
แต่นักเขียนก็น่าจะพิจารณาตัวเองเหมือนกันนะว่าทำไมคนไม่เมนต์ เฮ้อ)
แต่บางทีการแต่งไม่จบแล้วไปเปิดเรื่องใหม่ก็เป็นดาบสองคมนะ เพราะปกตินักอ่านบางส่วน เช่นกูนี่แหละ จะดูก่อนว่านักเขียนเขียนเรื่องไหนมา ถ้าเขียนจบก็อ่าน แต่ถ้าเปิดเรื่องทิ้งๆขว้างๆก็จะไม่เริ่มอ่านให้เสียอารมณ์เลย แต่กูเข้าใจว่าการเขียนให้อ่านฟรีคืองานอดิเรก ดังนั้นกูจะไม่ไปโวยวายกดดันอัพสิๆ แต่ถ้าถูกทิ้งกลางทางบ่อยๆก็ไม่ไหว เลยปกป้องตัวเองด้วยการอ่านเฉพาะงานของคนที่เขียนจบเท่านั้น และกูก็ตอบแทนด้วยการซื้อเล่ม หรือไม่ก็ใช้เหรียญเปิดตอนพิเศษอ่าน แต่ถ้าคนเขียนเก็บเงินแล้วเขียนไม่จบ อันนี้มึงทำเป็นอาชีพละ บอกเลยว่าไร้ความรับผิดชอบ เลิกอ่านทุกเรื่องตลอดกาล
>>197 กูคือ 196
ไม่ได้หมายถึงให้พิจารณาขนาดเลิกเขียนนะ แค่ให้ฉุกคิดว่าทำไมเมนต์ร้าง ควรจะไปแก้ไขเพิ่มเติมตรงไหนในตอนถัดๆ ไป
แต่ละตอนมันเรื่อยๆ ขาดจุดพีคไปรึเปล่า อะไรแบบนั้น คือถ้ามีคนไลค์ ก็แสดงว่าโอเคระดับนึงแล้ว ไม่จำเป็นต้องเลิกเขียนไปเลยหรอก ปรับปรุงก็พอ
มึงจะเทไปโดยไม่สนใจคนอ่านที่เค้าติดตามเลยเหรอ
>>198 จริง มันทำให้ไม่แน่ใจว่าไอ้เรื่องใหม่นี้จะโดนเทเหมือนกันรึเปล่า
ว่าแต่มีใครเคยซื้ออีบุ๊คบ้าง มันถูกกว่าเล่มเยอะมั้ย
แล้วมันต้องอ่านในโปรแกรมของมันใช่ป่าว คือไม่ใช่ไฟล์ pdf?
เล่มกับอีบุ๊ค แบบไหนดีกว่ากัน
สำหรับนักเขียนที่ลงไม่จบเพราะต้องการขาย ก็เข้าใจนะ ไม่เคยไปเรียกร้องให้ลงอ่านต่อฟรีๆ
>>200 แล้วแต่การตั้งราคา บางคนก็ถูกกว่า บางคนก็ขายเท่าเล่มจริง ไฟล์มันเป็น pdf กับ epub แต่อ่านในแอปหรือเว็บตัวกลางที่ขาย
แต่กูบอกให้อย่างแล้วกัน ebook ไม่ได้ต้นทุนถูก ส่งร้านโดนหักประมาณ 40% แล้วแต่เจ้า ส่วน ebook โดนหักตั้งแต่ สามสิบกว่า ไปถึง 50 แล้วแต่เว็บ กับตัวกลางชำระเงิน สมสมุติคนซื้อผ่านแอปเปิ้ลงี้แอปเปิ้ลจะหักเพิ่มเยอะมาก กูจำไม่ได้แล้วว่าเท่าไหร่ หักเพิ่มร้อยละ 20 30 นี่แหละ คือแบบฉิบหายจ่ายเงินให้ช้ากว่าเจ้าอื่นด้วย แต่คนใช้เยอะไง ซื้อผ่านแอปเปิ้ลเยอะเขาก็เอาออกไม่ได้แล้วมาหักกับคนเอางานไปลงแทน
พวกที่บอก ebook ต้องถูกกว่าสิไม่ต้องพิมพ์เล่ม คือมึงเข้าใจผิดละ มันก็แค่เปลี่ยนจากโดนหน้าร้านหักเป็นโดนเว็บกับตัวกลางชำระเงินหัก หักไปหักมาบางทีมากกว่าหน้าร้านอีก ebook ไม่มีต้นทุนพิมพ์เล่มก็จริง แต่พวกพิมพ์เยอะๆ ทุนพิมพ์มันไม่สูงมากหรอกถ้าเทียบแล้วอาจจะ 15-25 % ของราคาปกเองมั้ง ซึ่งส่วนใหญ่พวกไปลง ebook เขาก็ลดให้ราวๆ นี้อยู่ละ 10-15 % นอกจากพวกพิมพ์ไม่เยอะจะเห็นความต่างชัดกว่า
ส่วนพวกทุนทำเล่ม ปก พิสูจน์อักษร อื่นๆ พวกนี้กูไม่ยกมานะ ทำ ebook กับ เล่ม พวกนี้มันต้นทุนเท่ากัน ทำเล่มก็ต้องส่งไฟล์ให้โรพิมพ์ก็แค่นั้น
ส่วนแบบไหนดีกว่าแล้วแต่คนว่ะ ปัจจุบัน ebook มันโตขึ้น รุ่นเก่าซื้อเยอะไม่มีที่เก็บก็เริ่มหันมามอง ebook บ้าง แต่บางเรื่องมันก็ไม่มี รุ่นใหม่โตมากับเทคโนโลยีก็อาจจะชินกับ ebook ง่ายกว่า
>>202 ขอบคุณมาก เดิมเข้าใจว่าอีบุ๊คมันจะถูกกว่า เพราะไม่ต้องจ้างพิมพ์ แบบนี้นักเขียนขายไฟล์เองไม่ต้องผ่านตัวกลางจะดีกว่าไหม น่าจะขายได้ถูกและคนซื้อเยอะขึ้น
เออ แต่มันก็เสี่ยงกับการโดนส่งต่อไฟล์เนาะ ถ้าขายผ่านเว็บมันส่งต่อกันไม่ได้ใช่มะ
ลังเลเพราะจริงๆ อยากได้เล่ม แต่หนังสือก็จะล้นห้องอยู่แล้ว
แต่ก็อีกนั่นแหละ หนังสือยังพอจะขายต่อได้ อีบุ๊คมันขายต่อไม่ได้ (หรือได้วะ)
ถ้าราคาพอกัน หนังสือดูจะถูกกว่า (ถ้าคิดถึงว่าเอาไปขายต่อได้เงินคืนมาบ้าง)
>>203 ใช่แล้ว ตัวกลางมันเป็นแอปกับเว็บ ซึ่งบางเจ้าก็ดูแลดี สร้างระบบป้องกันการคัดลอกดีใช้ได้ เป็นหน้าร้านที่พวกอ่าน ebook เข้ามาส่องเรื่อยๆ อีก โอกาสขายก็จะเยอะขึ้น ถ้าขายเอง ทำ pdf ส่งให้คนอ่านเขาอัปโหลดลงทีเดียวก็แย่แล้ว หน้าร้านก็ไม่มีอย่างมากมีเพจแต่เพจส่วนใหญ่ก็คนตามนักเขียนจริงๆ นั่นแหละ โอกาสจะเจอขาจรมันยากมาก โอกาสขายน้อยลงมากสุดๆ อีกอย่างคนเขียนอะบอกตรงๆ นะ อยากได้กำไรมากสุดแหละ ถ้าขายได้ราคาส่วนใหญ่ก็จะขาย เคยขายแพงแล้วให้มาขายลดนี่ยากหน่อย ทำใจลำบาก ถ้าไม่ใช่งานเก่าหลุดสัญญาแบบไม่น่ามีคนอ่านเยอะเลยต้องลดราคาเรียกคนหน่อย งานใหม่คนตามคนอยากซื้อก็จะตั้งแพงหน่อย ตั้งถูกแบบกำไรน้อยบางทีมันอยู่ไม่ได้อะ อันนี้พูดถึงพวกทำมือนะ ถ้าพวกสำนักพิมพ์ก็แล้วแต่เจ้า
ส่วนซื้อแบบไหนคุ้มกว่าก็แล้วแต่คนอะนะ
>>200 กริ้ส มาตอบตอนนี้จะทันมะ 5555
ยกตัวอย่างตัวกูเนอะ กูเพิ่งปิดไปเรื่องนึงเพราะไม่ค่อยมีคนเม้นก็เลยรู้สึกว่าเรื่องนี้ไม่ค่อยมีคนตาม ก็เลยปิดไป (แบบลบไปเลยอ่ะ) บวกกับกูก็ไม่ค่อยมีไฟ
แต่ปกติถ้าเรื่องไปได้ กูก็ไปได้นะ ปกติก็เขียนจบแหละ แต่มีบางแนวเหมือนกันที่กูจะเขียนให้จบก่อนแล้วค่อยลง แบบนั้นกูก็จะไม่ต้องสนใจคอมเม้นเลยเพราะจะไม่มามีอิทธิพลต่อการเขียนของกูละ มีก็ดีใจ ไม่มีก็ไม่ส่งผลต่อเนื้อเรื่อง
แต่บางเรื่องที่กูเขียนไปลงไป ก็แอบมีผล ตอนไหนน้อยก็คิดละว่าไม่หนุกใช่มั้ย ทำได้ไม่ดีพอใช่มั้ย พอคิดว่าทำได้ไม่ดีพอซ้ำๆมันก็เฟล แล้วก็เลยเลิก แต่จากสถิติของกูก็พิมพ์มาหกเรื่อง (ในแนวต่างๆกัน สามนามปากกา) ก็มีเรื่องที่กูนอยด์จนปิดเรื่องเดียว แล้วกูก็ไม่ใช้นามปากกานั้นอีกเลย
กูว่าคนอ่านก็น่ากลัวนะ
วันก่อนอ่านเรื่องนึง คนอ่านเข้ามาโวยใหญ่ มีการขู่ (หรือเรียกว่าแนะนำ?) ให้เปลี่ยนเนื้อเรื่อง ไม่งั้นคนจะเลิกอ่านหรือคนอ่านน้อยลง อะไรทำนองนั้น
>>207 มิน่านักเขียนเมืองนอกเขาถึงไม่ค่อยลงตัวอย่างกัน กลัวคนอ่านเรื่องมากนี่เอง
บางทีกูก็เป็นนะ แบบ "คนเขียนใจร้าย ฆ่าตัวนั้น ตัวนี้ทำไม ฮืออออ" แต่ก็อ่านต่อ 555
แน่นอนว่าคนอ่านมีสิทธิ์บ่นได้ ติได้ แต่ขู่นี่คือ?? ถ้ามึงไม่ถูกใจขนาดนั้น เลิกอ่านค่ะหรือเขียนเองไปเลย จบ
กูก็ว่าเนื้อเรื่องมันไม่สมเหตุสมผล แต่ก็ไม่ได้ไปโวยอะไรกับเค้านะ
ถ้าเนื้อเรื่องไม่ตรงใจเราจะไปโวยคนเขียนให้เปลี่ยนทำไม เปลี่ยนที่ตัวเองสิ เอาออกจากfavก็จบ
>>213 เออ คงแล้วแต่มุมมอง เพราะกูว่ามันก็โอเค แค่ว่าเหตุการณ์มันพลิกฉับพลัน
กูถึงขนาดย้อนกลับไปอ่านตอนแรกๆ เลย พยายามหาว่ามีจุดไหนพลาดไปมั้ย ก็ไม่มีนะ
นางเอกแค่เขียนนิยายขายจนรวยกับร่วมมือค้าเกลือเถื่อน (เหมือนแค่ออกความคิด) ตอนยึดอำนาจในจวนก็คือเอาเงินทองมาใช้หนี้ให้
และให้เงินพ่อไปเยอะๆ พ่อก็โอเค ยอมทุกอย่าง
แต่นางเอกไม่มีคนของตัวเองเลย มีแต่คนใช้ข้างกาย ซึ่งจุดนี้ก็แปลกใจว่าทำไมนางไม่จ้างคนคุ้มกัน ไม่กลัวพวกแม่เลี้ยงมาปล้นเงินไปรึไง (หลังจากที่รู้ว่านางรวย)
แต่ทีนี้ในเมื่อเรื่องมันเป็นแบบนี้มา พอถึงจุดที่ทุกคนในบ้านร่วมมือกันตลบหลังนางเอก นางจะแพ้ก็ไม่แปลกว่ะ เพราะนางไม่มีกำลัง
คนอ่านมาโวยว่านางเอกฉลาด ทำไมไม่มีนั่นมีนี่ คือมันไม่มีมาแต่ต้นแล้วนะ กูว่าก็สมเหตุสมผลดีอยู่ที่เรื่องกลายเป็นแบบนี้
นางเอกประมาทเกิน
นักเขียนก็ชี้แจงเคลียร์นะ
มีใครอ่านทานดอกท้อ ของ ชลตปะ
ในนิยายมีพูดถึงชนเผ่าเหอเจิ้นบ้างมั้ย
ฝ่าบาทหม่อมฉันเป็นนกฮูก ของเป็นหนึ่ง สนพ ใครเคยอ่านบ้าง สำนวนดีไหม
มีใครแนะนำนิยายแนวนางเอกเป็นแม่ทัพแมนๆ พระเอกเป็นตุณชายเจ้าสำอางได้บ้างปะ ได้ทุกเว็บ กูอยากอ่านแนวนี้
ใครเคยอ่านลู่เอินบ้าง สนุกมั้ยวะ
>>222 ลู่เอินเคยมีคนชมในนี้มั้ง ลองหาดู กูเห็นแว้บ ๆ แต่ลืมไปแล้ว คิดว่าไม่มีคนติ ดูจำนวนคนอ่านก็แปลว่าเนื้อเรื่องคงยอดนิยม แต่สำหรับตัวกู กูมองว่าภาษายังต้องปรับ มีการอธิบายเยิ่นเย้อแบบต้องการให้ละมุน แต่มันไม่ละมุน มันเยอะไป แต่เทียบมาตรฐานกับเด็กดีก็จัดว่าใช้ได้ แก้ไขได้ มีอนาคต เป็นภาษาที่กูอ่านแล้วไม่รีบกดปิดน่ะ แต่พอดีกูไม่ค่อยชอบเรื่องผัวเมียละเหี่ยใจก็เลยไม่ได้อ่าน อวยพรให้ได้ตีพิมพ์ละกันนะ หวังว่าจะได้ทีมดีๆ มาช่วยขัดเกลา
ปกลู่เอินมาแล้ว รู้สึกรับไม่ค่อยได้อ่ะมึง ทำไมหน้าเบี้ยวปานนั้น
แถมรูปภาพตัวละครบนปกรู้เลยว่าเอามาจากเยี่ยหัวกับกูกูที่รักของกู
กู >>229 เอง ด้วยความคาใจจนทนไม่ไหว เลยไปรื้อดู ตำแหน่งวางมงวางมืออะไรเป๊ะไปไหมวะมึง เทียบเอาดิ https://1.bp.blogspot.com/-DjjH4GW6VB4/WP6sBk4HARI/AAAAAAAAJfo/Fnl50pDVKzsbvnJOlo5r8NV9Z-Dw8vKFwCLcB/s640/maxresdefault.jpg
>>227 ไม่มีดราม่าเรื่องแย่งกันนะ ไม่ใช่ประเด็นของเรื่อง นางเอกไม่โลเล พระเอกชัดเจนมาก
ผู้คนอื่นๆ ค่อนข้างเลือนรางสำหรับกู
>>219 ตื๊อรักแม่ทัพสาว นางเอกเป็นแม่ทัพ พระเอกเป็นเสนาบดีหรือไงนี่แหละ
แล้วก็มีอีกเรื่องแม่ทัพสาวท้ารัก เพิ่งเปิดไม่กี่ตอน นางเอกเป็นแม่ทัพ ขอลูกบุญธรรมจากฮ่องเต้ แต่ได้ชายหนุ่มมาแทน
กลียุค นี่ก็แม่ทัพ แต่มาเข้าร่างเด็กสาวอ่อนแอ ส่วนพระเอกยังไม่แน่ใจว่าเป็นใคร
>>233 เขาตัดเอาภาพปกเต็มออกไปว่ะ เมื่อเช้าในสเตตัสที่แจกหนังสือเป็นภาพนี้อ่ะ มึง https://imgur.com/a/pDJpvXt
ที่จริงถ้ามีการแก้กูก็ดีใจและหวังว่ามันจะออกมาดีกว่าอันนี้นะมึง พนมมือภาวนาเลย
ช่วงนี้ปกเสิ่นเจิ้นเป็นอะไรกันไปหมดวะ ก๊อปกันจัง ปกเสิ่นเจิ้นแสงแห่งรักก็โดนแหกไปทีนึงแระ
ในเพจมีแต่คนชมว่าสวย
การจะไม่ลงทุนกับปกกูก็เข้าใจนะ เพราะนิยายจีนคนไทยเขียนมีมูลค่าในใจคนอ่านน้อยกว่านิยายจีนแปล สำนักพิมพ์เลยกลัว ๆ กล้า ๆ ไม่อยากลงทุนเยอะ ยิ่งนักเขียนใหม่ด้วย แต่ว่ามันมีวิธีออกแบบปกอีกหลายแบบที่ไม่ต้องจ้างคนวาดแพง ๆ ใช้เล่นกับตัวอักษรให้มันดูขลัง ๆ หรือเล่นกับภาพวิวก็ได้ กูเห็นปกนิยายจีนแบบนั้นเยอะแยะไป แล้วก็ขายดีด้วย ดึงดูดด้วย บางเล่มแม่งปกเรียบสีเดียว มีตัวอักษรสีทองแค่นั้น คนก็ซื้อกันคึกคัก ดีกว่าเอาภาพคนมาใส่แล้ววาดไม่สวย ยิ่งบางทีบรรยายนางเอกว่างามมาก แต่ภาพบนปก เอิ่ม ทำเอาหมดจินตนาการ
ky เหมือนโดนด่าเยอะป่ะวะ ปกลู่เอินที่เห็นแวบๆ มีแต่ดอกไม้ แบ็คกราวด์มาเลย สนพ คงเข็ด คราวนี้เลยใช้แบบไม่มีคนบนปก
มีใครในนี้สับภาษาได้บ้าง
ปกใหม่ลู่เอินมาแล้วนะมึง ไม่มีคน
ky ตอนนี้กูไม่ได้เขียนนิยายมาพักหนึ่งละ กูเริ่มจับจีนตอนนี้จะทันอยู่มั้ยเนี่ย ตอนนี้เค้าฮิตแนวไหนกัน กูย้ายบ้านเลยยุ่งๆ ไม่ได้เขียนไม่ได้อ่านเลย ช่วยแนะนำกูด้วย กูจะเขียนละแต่ว่ามันตันมากเลยตอนนี้
>>254 นิยายจีนพล็อตฮิตๆ ก็
- นางเอกย้อนยุค ย้อนอดีต มาสิงร่างเดิมหญิงสาวตระกูลสูงที่อ่อนปวกเปียกโดนรังแก พอสิงร่างแล้วนิสัยเปลี่ยน มีความซู ไม่ก็เก่งเฉพาะด้าน
- พระเอกเป็น ฮ่องเต้ ท่านอ๋อง หรือ แม่ทัพ จะได้รับความนิยมมาก พระเอกก็ต้องเก่งแต่นิสัย เย็นชา
-พาร์ท 1 เนื้อเรื่องเปิดมา ร่างเดิมของนางเอกโดนรังแก ตัวร้ายมักจะเป็นแม่เลี้ยง และครอบครัว นางเอกจะแก้แค้นแทนร่างเดิม
- พาร์ทที่ 2 ต่อมาก็ต้องแสดงความซูเยอะๆ ต้องออกไปนอกบ้านไปซูให้ผู้ชายเห็น มีผู้มารุมชอบเยอะๆ
- พาร์ท 3 นางเอกซูจนไปวีรกรรม เจอผู้พระเอก และก็ต้องหนีบกันไปทำภารกิจอะไรซักอย่าง ช่วงนี้ก็มีจีบกันบ้าง
- พาร์ท 4 นางเอกไปรู้ความลับพระเอก ส่วนใหญ่ก็ปัญหาราชสำนัก ฯลฯ
- พาร์ท 5 นางเอกช่วย(ป่วน) พระเอกแก้ปัญหา ตัวร้ายตาย จบ happy ending
>>256 กูว่าทะลุมิติเป็นแนวที่สนุกเพราะมันมีอะไรคาดไม่ถึงได้เยอะ แต่พอดีเขียนแบบเดิมกันมากเกินไป อย่างที่ >>255 ยกมา กูว่าถ้าออกเป็นหนังสือคนก็จะไม่ค่อยซื้อแล้วเพราะมันซ้ำ แต่ถ้าเขียนลงเว็บยังมีคนอ่านเยอะ ก็แล้วแต่คนเขียนว่าอยากได้ยอดวิวหรืออยากขาย ลองคิดดูสิว่าถ้าให้คนสวยๆทะลุมิติมาเป็นเสนาบดีผู้ชราแห่งแคว้นที่ต้องใช้ความฉลาดตัดสินปัญหา มันก็จะเป็นอีกแบบ ฮาดี เสนาผู้เฒ่าเจอฮ่องเต้หล่อแล้วออกอาการหลงรัก แต่รูปร่างหน้าตาไม่ให้ ถ้ามันเป็นแบบนี้มันก็ยังไม่ซ้ำรูปแบบ คือทะลุมิติน่ะทะลุได้ แต่ทะลุไปเป็นแบบอื่นบ้างก็ดี อย่างที่ทะลุไปเป็นแมวเป็นหมาก็ยังขายดีเลยในช่วงแรก แต่แม่งดันเปลี่ยนร่างกลับ กูว่าเชยไป อาจจะอยากให้คนอ่านสมหวังมั้ง
กูอ่านแล้วทำไมปวดตับแบบแปลกๆ 5555 ขอบคุณทุกคนมากที่ช่วยออกความเห็น แล้วแนวเทพเซียนนี่เป็นไงอ่ะ ก่อนหน้านี้กูอ่านลิขิตกับป่าท้อมาอ่ะ
>>260 เทพเซียน มึงต้องไปศึกษาประวัติเซียนให้ดีๆ เขียนไม่ตรงคาแรคเตอร์เซียนที่คนทั่วไปเค้ารับรู้กันเดี๋ยวโดนโม่งแถวนี้ด่าเปิง ไม่งั้นมึงก็ต้องตั้งตำแหน่งเซียนมาใหม่เอง อันนี้น่าจะรับกันได้
พล็อตเทพเซียน ชอบเปิดเรื่องแบบงงๆ แล้วค่อยๆ เปิดเผยความลับ ตอนจบก็หักมุมเยอะๆ กูแนะนำให้มึงต้องวางโครงดีๆ ก็เขียน ไม่งั้นสับสนคาแรคเตอร์มีโดนด่าอีกรอบ
云起 อ่านว่า อวิ๋นฉี่ ใช่ปะวะ กูเห็นเซินเจิ้นเอาไปตั้งชื่อเรื่อง อวิ๋นฉี
>>265 ตัวอวิ๋นจะเปลี่ยนทำไม ที่เปลี่ยนคือตัวฉี กูว่าข้างบนกูก็เขียนชัดเจนแล้วนะ ตัวฉีเสียงสาม อ่านว่า ฉี่>>>ฉี ลากเสียงเอกก่อนแล้วกลายมาเป็นเสียงจัตวา ถ้าอยู่หลังตัวอื่นก็อ่านหมดเสียง เขียนเป็นฉีถูกต้องแล้ว แต่ถ้าอยู่หน้าตัวอื่นก็กร่อนเสียงเหลือครึ่งเดียว กลายเป็นฉี่
ปอลอ เสียงสามไม่ใช่เสียงเอก แต่คนไทยมาเขียนเป็นเสียงเอก ถ้าเรียนจีนมาจริงๆ จะต้องรู้ว่ะ
ขอแทรกหน่อยจ้า ไม่รู้ว่าผิดทู้ไหม
เราหัดแต่งพีเรียดจีน พวกตำแหน่ง ถ้าใช้แบบไทย ผสมจีนมันจะขัดๆกันไหม อย่างฮ่องเต้ กับจักรพรรดิ/ พระพันปี ไทเฮา
อีกอันหนึ่งคือ ฮ่องเต้สามารถพูดคำว่า ท่าน กับ ขุนนางขั้นสูงที่สนิทๆได้ไหม หรือจะต้องใช้เจ้าอย่างเดียวอะ
>>266 กูคือ >>265 ลองไปออกเสียงแล้วอย่างมึงว่าจริง ขอบใจมาก ถ้าพยายามอ่านให้เป็นเสียงสองแล้ว็สามแบบเต็มๆ (คือลงแล้วก็ขึ้น) มันจะอ่านไม่ได้
ตอนกูเรียนอาจารย์ก็สอนนะ ว่าเสียงสามคือตามรูปเขียนวรรณยุกต์ คือกดเสียงลงแบบเอกแล้วขึ้นมาแบบจัตวา แต่อย่างว่า ถ้าเวลาเขียนรูปไทยจะชินกับการเขียนเป็นเสียงเอกไปเลยมากกว่า
เพื่อนโม่ง คือเราสงกะสัย ถ้าสมมติว่าเขียนนิยายจีนนี่แหละ แต่เขียนให้มีการปฏิวัติการปกครอง แล้วจีนกลายเป็นระบอบอื่นจะได้มั้ยอะ เช่น ปฏิวัติแล้วเป็นประชาธิปไตย ไรงี้(แต่ก็ปรับบริบทให้กลมกลืนกับยุค กับความพีเรียดเอา)
พอดีเรียนประวัติศาสตร์การปฏิวัติมา เลยรู้สึกว่าอะไรก็เกิดขึ้นได้ถ้ามีปาปริก้า #ผิด
บางคนบอกว่าไม่ได้ มันเสี่ยงดราม่า มันเหมือนไปเปลี่ยนประวัติศาสตร์ประเทศเขา แต่เรามองว่าถึงแม้นิยายจะอิงความจีนต่าง ๆ แต่ถึงยังไงมันก็เป็นแคว้นสมมติ/เรื่องสมมติอยู่ดี ถ้าพลิกมาแบบนี้มันก็แค่เปลี่ยนระบอบในแคว้นนั้น
เราเลยอยากรู้ว่าแล้วเพื่อนโม่งมองว่ายังไงกันเหรอ
>>271 ก็เฉยๆนะ ยังไงก็รู้ว่ามันคือนิยาย เรื่องแต่ง เรื่องสมมติ แต่ถ้าไม่สบายใจก็ใช้ชื่อเลี่ยงไปก็ได้ แบบชื่อประเทศสารขัณฑ์
ยกตัวอย่างเรื่องเจ้าหญิงวุ่นวายกับเจ้าชายเย็นชาของเกาหลีก็เอาปวศ.มาเปลี่ยนใหม่นะ จากที่มีปธน.ก็กลายเป็นระบอบกษัตริย์ใต้รัฐธรรมนูญแทน ก็เขียนๆไปเหอะ ไม่ได้กระทบหรือพาดพิงใครในทางเสียหาย กูว่าโอเค
ไปอ่านเรื่องระบบภรรยามา
เห็นแล้วนึกถึงนักเขียนที่ตัดพ้อว่าเรื่องของตัวมีเมนต์น้อย
เรื่องนั้นเมนต์หลักหน่วยหลักสิบ หัวใจหลักร้อย
เรื่องนี้เมนต์หลักหน่วยหลักสิบเหมือนกัน แต่หัวใจหลักพัน
ไม่รู้ใครควรสะเทือนใจกว่า
เม้นเยอะดีจริงไหมวะ กูอ่าน เงื่อนรักฯ เห็นคนเม้นถล่มทลายหลักร้อยอัพเกือบทุกตอน แต่กูเห็นแล้วกูสงสารนักเขียนว่ะ ขนาดกูอ่านเม้นกูยังอ่านแล้วเจ็บเลยนักอ่านนี่บางคนนี่ด่าเสียหมาไม่ถนอมน้ำใจบ้างเลย กูว่านักเขียนจิตแข็งแรงมากที่ลงต่อได้ เป็นกูกูนี่มีใจพังแล้ว
>>271 ได้ดิ มันก็เหมือนเป็น AU ป่ะ กูเคยอ่านดาวซานถี่ที่เป็นนิยายแปลอ่ะ ก็เอาประวัติศาสตร์ช่วงยุคปฏิวัติจีนมาเขียน แต่ก็ไม่ได้ความจริงทั้งหมดสักหน่อย
ถ้าแบบนี้แดน บราวน์ต้องเผาหนังสือทิ้งแล้วนะ ผสมกันจนกูแยกไม่ออกเลยทีเดียวอันไหนจริงอันไหนปลอม
แต่ที่ละเอียดอ่อนก็คือประวัติศาสตร์ประเทศเราเองนั่นแหละ ถ้ามึงทำ AU ประเทศอื่นอ่ะได้อยู่ละ
เม้นเยอะ ๆ แล้วด่าพระเอกนางเอกกูว่าดีออกนะ เพราะคนอ่านอินจัด ถ้าด่าว่าเขียนไม่รู้เรื่องหรือมั่วอันนี้สิค่อยช้ำ กูว่าคนยิ่งด่ามากยิ่งอ่านเยอะกว่าเรื่องเรียบ ๆ พวกที่ขึ้นต้นด้วยพระเอกทำร้ายนางเอก เข้าใจผิด ไปรักเมียน้อยมากกว่า ปัง ๆ ๆ ทั้งนั้นเลยมึง กูหมายถึงยอดวิวนะ แต่ถ้าคิดจะขายบางทีจะขายยากเพราะมันซ้ำ เห็นบางเรื่องพอปิดตอนขายมีคนซื้อโคตะระน้อย
ยอดวิวบางทีไม่สัมพันธ์กับยอดขายนะมึง กูเคยติดท็อปเปิดจอง ขนาดตีพิมพ์ก้บสนพ.นะ แต่ยอดอนาจสัส คนที่เม้นๆ เยอะๆ พอถึงเวลาก็ไม่มีใครเอา เฮ่อออ ช้ำว่ะ ไม่มีไร ระบาย
กูเคยเขียน อัพเกือบจบ เปิดจอง เงียบกริบ แฟนหกพัน เม้นแปดพัน ยอดจองสามสิบ
แถมมีแต่เม้นด่าให้อัพต่อ มึงคิดดูแล้วกันว่ากูจะช้ำแค่ไหน กูงงว่าตกลงกูเขียนดีไม่ดี ถ้าดีแล้วทำไมมีคนติดตามแต่ไม่มีคนซื้อ ทุกวันนี้กูเลยเลิกเขียนแล้ว
>>285 เออ กูก็เกลียดมาก มึงไม่ซื้อกูก็ไม่ว่ามึงต้องเม้นไปมั้ย
กูเจอ เนื้อเรื่องยังดีไม่พอให้ซื้อ จะรอตามต่อนะรีบอัพค่ะ
โอโหหหห มึงงงง กูขึ้นนน ต้องด้านกับไร้มารยาทเบอร์ไหนวะ มึงไม่ซื้อมึงเงียบไปก็ไม่ว่า มึงไม่อ่านกูก็ไปบีบคอมึงให้มาอ่านไม่ได้ ตกลงงานกูดีหรือไม่ดี ไม่ดีแล้วมึงจะตามเพื่อ มึงพอเถอะ เชิญไปเรื่องอื่น
เรื่องแบบนี้ส่วนตัวกู เวลากูอ่านเรื่องอะไรแล้วกูติดตาม ไปเมนท์ อินไรงี้ แต่กูไม่ได้ชอบมากแบบอยากได้ๆๆๆจริงๆ กูก็ไม่ได้กดพรีนะเวลาเขารวมเล่ม กูเป็นจำพวกตามเก็บตอนที่เขาเปิดให้อ่านอะ(คือนักเขียนบางคนเขาก็ลงให้อ่านฟรีจนจบแล้วค่อยมาปิดตอนงี้) ถ้าเรื่องไหนลงครึ่งเล่มแล้วกูอยากอ่านต่อจริงๆ กูถึงจะรอE-book เพราะกูไม่อยากรอพรีเล่ม และถ้ากูไม่ชอบแบบ "กูต้องมีอะไร" แบบ กูก็จะไม่กดพรี (อันนี้พูดถึงแบบที่เขาให้อ่านฟรีได้นะ) กูจะให้กำลังใจแล้วหายไปเงียบๆ..
ส่วนอันไหนเติมเหรียญอ่านกูก็พร้อมถ้าเรื่องนั้นอยากอ่านจริงๆ แต่กูก็ไม่เคยเมนท์ให้เสียกำลังใจนักเขียน เพราะกูก็เป็นนักเขียน กูเข้าใจความรู้สึกอะ ถ้ากูอ่านฟรีกูก็จะเมนท์แค่เนื้อเรื่อง กูไม่ชอบทวงด้วย55 เป็นสายซุ่มอ่านเงียบๆ
ปจบ.กูยังไม่ได้กดใช้เหรียญของddเลย เพราะกูยังหาเรื่องที่ต้องได้ต้องโดนไม่ได้อะ แต่ที่หลักๆที่สนับสนุนบ่อยคือ ธ. กับE-bookบางเรื่อง ส่วนพรียังไม่เคย เพราะก็ตามที่บอก หาเรื่องที่กูต้องการจริงๆไม่ได้ คือกูก็ยังหาเงินเองไม่ได้อะ ประหยัดมากสุด กดพรีเล่มมันแพงกว่าE-book
>>291 นั่นแหละมึง ไม่ซื้อไม่มีใครว่าอ่ะ นิยายเว็บมันก็ลงมให้อ่านฟรีอยู่แล้วใคร ส่วนนักเขียนจะลงแค่ไหนก็เรื่องของเค้า มึงไม่พรี มึงเม้นให้กำลังใจนิยายก็ได้ หรือมึงจะเป็นนักอ่านเงาเงียบๆ ก็ไม่มีใครว่า แต่มึงมาเม้นว่า นิยายไม่ดีกูไม่ซื้อค่ะ แต่รีบๆ ลงให้อ่านต่อเร็วๆ อิสัส กูด่าอ่ะ มึงไม่ต้องบอกก็ได้ว่าไม่พรี กูไม่ได้บังคับเค้นคอมึง ตอนที่กูเจอนี่กูเหวอจนจะวอร์กับแม่งละ
แต่กลัวคนว่านักเขียนใจบางไปอีก นักเขียนไม่ลงให้อ่านจบคือเห็นแก่ตัว...เหอๆ นักอ่านบางพวกก็ไร้คำพูด
เห็นเรื่องกรุ่นกลิ่นเพิ่งออกก็รีปรินต์แล้วอะ ทึ่งมาก ชื่นใจแทนนักเขียน
บอกตรงๆ ถ้าอีบุ๊คมันถูกซักเล่มละไม่เกิน 100-150 ก็คงจะซื้อได้บ่อยกว่านี้
แต่นี่หนังสือเล่ม 345 อีบุ๊ค 320 (สมมตินะ แต่ปกติราคาก็ไม่ห่างกันมาก)
ก็เลยซื้อแต่หนังสือเรื่องที่อยากอ่านมากๆ
ยังไงเอาไปขายต่อได้
>>295 ถ้าคนอ่านมันเยอะแบบเมืองนอกก็ทำแล้วป่ะวะ กูเข้าใจนะว่าทำไมต้องตั้งราคาอีบุคกับเล่มไม่ต่างกันมาก
มันจะได้ยุติธรรมกับคนซื้อเล่มไง สิ่งที่เค้าขายเค้าไม่ได้ขายกระดาษว่ะ แต่เค้าขายความคิด
สิ่งที่มึงจ่ายไปไม่ใช่ค่ากระดาษแต่เป็นค่าความคิด
ส่วนทางเลือกเล่มกับอีบุ๊คก็เป็นแค่รสนิยมส่วนตัวเท่านั้น
ต่อให้ถูกแค่ไหน สุดท้ายถ้าคนมันไม่คิดจะซื้อมันก็ไม่ซื้ออ่ะ บ่นนู่นนี่อยู่ดี
มึงบ่นว่าแพงๆ มึงดูจำนวนหน้ายัง เล่ม/อีบุ๊ค 400 หน้าอ่ะสมมติ ขายราคาเล่ม 360 ราคาอีบุ๊ค 320 อ่ะ สมมติ
คิดเป็นเงินตกหน้าละเท่าไหร่อ่ะ คิดดู ถ้ามึงยังคิดว่าแพงอีก กูก็จนใจ
ตลาดไทย กะตลาดนอก จำนวนคนซื้อก็ต่างกันแบบเทียบไม่ได้แระนะมึง
อยากได้ถูกๆก็ต้องรอนักเขียนจัดโปรลดนั่นแหละค่ะมึง
>>297 +1
พวกมึงเห็นว่าไอเดียคนแต่งราคาถูก นี่แหละตลาดไทยมันก็ไม่โตเพราะอย่างนี้ หวังแต่ได้อย่างเดียว
พวกมึงยังไม่เคยซื้อหนังสือที่มี ไม่ถึงร้อยหน้า แต่ราคาเกือบ 3000 ใช่มั้ย(ที่กูซื้อเป็นอีบุ๊คด้วยนะมึง...กูซื้องานวิจัย)
แต่กูก็ต้องซื้อเพราะเนื้อหาข้างในมันแพง มันไม่ได้แพงเพราะมันเป็นเล่ม แล้วอีบุ๊คควรถูก แต่ที่มันแพงก็ขึ้นอยู่กับว่าคนเขียนตั้งมูลค่าความคิดตัวเองเท่าไหร่
กูคือ >>294
>>297 พูดถึงกูรึเปล่า กูแค่บอกว่าถ้าอีบุ๊คถูกกว่านี้ กูคงตัดสินใจซื้อเยอะกว่านี้
แต่เพราะราคาใกล้เคียงหนังสือ กูเลยซื้อหนังสือแทน
แปลความง่ายๆ คือ ถ้าอีบุ๊คถูก ถึงกูจะไม่ได้อยากอ่านมากมาย กูก็คงซื้อได้บ่อยๆ
แต่จากตัวอย่างที่ยกมา 400 หน้า 360 นี่ไม่แพงเหรอ เกือบหน้าละบาทเลยนะ หรือว่าเป็นนิยายทำมือก็เลยแพง
นานมี - คำให้การจากศพ (เล่ม 5) 488 หน้า 295 บาท
นิยายแปลมีค่าลิขสิทธิ์+ค่าแปล
นิยายไทยของอรุณ (ของปิยะพร นักเขียนเก่า) 705 หน้า 380 บาท
อะ อาจจะหนาเกิน ยิ่งหนายิ่งถูก
ของกิ่งฉัตรก็ได้ที่ออกใหม่ 450 หน้า 350 บาท
เสิ่นเจิ้นตีพิมพ์กับสนพ. คุณชายข้าตระหนก 888 หน้า (รวมสองเล่ม) 650 บาท
กูไม่เคยซื้อนิยายที่คนเขียนพิมพ์เอง หรือมันแพงเพราะแบบนั้น?
คนตั้งราคาจะคิดว่าฝีมือตัวเองดีเลยตั้งราคาที่ตัวเองพอใจ มันก็ไม่ผิด
ส่วนคนซื้อจะมองว่าราคานี้แพงไปเลยไม่ซื้อ ก็ไม่ได้แปลว่าเค้าดูถูกไอเดียคนแต่ง
หนังสือทำมือส่วนใหญ่แพงเพราะพิมพ์จำนวนน้อย ราคาพิมพ์ต่อเล่มจะแพงกว่า ภาพปกหรือจ้างตรวจจ้างจัดหน้าอะไรที่นักเขียนต้องไปจ้างมา พอหารต่อเล่มที่พิมพ์น้อยก็จะแพงกว่าของสนพ.ที่พิมพ์ทีละพันๆ เล่ม มึงเอาราคาหนังสือทำมือไปเทียบกับสนพ.ใหญ่ๆ หรือนักเขียนระดับท็อปไม่ได้ ต้นทุนมันต่างกัน แถมต่อให้ขายแพงยังได้กำไรไม่เท่าขายถูกแต่ขายทีเป็นพันๆ ไม่ได้หรอกว่ะ
แถมออกกับสนพ. พอขายลิขสิทธิ์ปุ๊บ นข.ได้เงินก้อนเลย ขายออกไม่ออกไม่สน แต่หนังสือทำมือ กว่าจะได้ก้อนต้องออกเงินทุนไปก่อนและต้องขายหนังสือออกไปเยอะๆ ถึงจะได้ทุนคืน จากนั้นค่อยพูดกันถึงกำไร
ส่วนอีบุ๊ค มึงต้องลองไปหา % ของร้านวางขายมาดูแล้วจะรู้ว่าร้านหักเยอะพอควร บางทีหักเกือบเท่า cost ที่ใช้พิมพ์เล่มน่ะแหละ จากเล่มละสามร้อย สมมติร้านหัก 40% นักเขียนได้ 180 บาทต่อเล่ม โดนหักภาษี ณ ที่จ่ายต่ออีก ถ้ามึงให้ลดลงมาขายสัก 150 บาทพอเพราะไม่มีค่าพิมพ์ นักเขียนได้เล่มละ 90 บาท (ไอ้นี่แหละที่เป็นค่านั่งแต่ง ค่าเสียเวลา ค่าไอเดีย เหมือนมึงทำงานบริษัทแล้วได้ค่าแรงอันนั้น คือรายได้ของมึงที่เอาไปเสียภาษี) แล้วไม่ใช่ว่ามันขายดีเป็นเทน้ำเทท่าไง สำหรับคนที่ขายเป็นงานอดิเรกคงโอเค แต่ถ้าขายหาเงินเลี้ยงชีพคงต้องคิดหนักหน่อย
กูว่าใครจะซื้อไม่ซื้อก็เอาที่กระเป๋าสตางค์สบายใจ ฝืนซื้อไปแล้วไม่มีตังค์กินข้าวก็ไม่มีความสุข
อืม กูเทียบให้ดูกับหนังสืออื่นๆ ว่าถ้าจำนวนหน้าต่อราคาแบบนั้น 400/360 กูมองว่าแพง
กูเลยถามว่ามันแพงเพราะเป็นทำมือที่คนเขียนพิมพ์เองใช่ไหม
แต่กูเข้าใจว่าทำมือมันแพงเพราะหลายๆ อย่าง ก็ไม่ได้เรียกร้องนะว่าให้ขายถูกๆ
เอาเป็นว่ากูรำพึงเฉยๆ ว่าถ้าอีบุ๊คไม่แพง หลักร้อยกว่า กูคงซื้อมาอ่านได้หลายเรื่องแบบไม่ต้องคิดเยอะ
กูนับถือนักเขียนทุกคนแหละที่ขยันแต่งขยันเขียนจนออกมาเป็นเล่มได้
แต่การมองว่าแพงหรือไม่แพงมันก็อยู่ที่ทรัพย์กูด้วย ไม่ได้กดขี่ราคาไอเดียใคร
ถ้ามีรายได้เดือนละห้าหกหมื่น ต่อให้เป็นหนังสือร้อยกว่าหน้า 500 บาท กูคงซื้อได้บ่อย
แต่ถ้ารายได้กูหลักหมื่นต้น หนังสือ 400 หน้า 360 บาทนั่น กูก็พอซื้อได้นานๆ ที
>>299 ทำมือปกติเล่มหนึ่งคิดกันหน้าละบาท+ แล้วล่ะ แล้วแต่แนวด้วย เสิ่นเจิ้นทำมือต่ำกว่าหน้าละบาทคือถูกกว่าปกติ คนเขียนเขาไม่ได้คิดว่าตัวเองฝีมือดีเลยตั้งตามใจหรอกหรอก เขาคิดว่าทำแล้วคุ้มเขาไหม ทำต่ำไปก็เข้าเนื้อ ถ้าทำให้เข้าเนื้อก็อย่าทำดีกว่า
ส่วนที่ยกมาพวกสำนักพิมพ์ใหญ่อย่างอรุณอะ ถ้านับจำนวนหน้าเปรียบกับราคาคือคุ้มคนซื้อ ถ้ามึงยกตัวอย่างพวกนี้มามึงเห็นราคาทำมือก็ต้องรู้สึกว่ามันแพงอยู่แล้ว มึงต้องไปซื้อพวกสำนักพิมพ์บางที่ที่คิดราคาสูสีทำมือบ่อยๆ มึงก็อาจจะไม่คิดว่าปกติเอง
>>295 ebook เมืองนอกที่มึงว่าอะเรื่องใหม่หรือเปล่า หรือออกนานแล้ว กูเห็นราคา ebook กับเล่มบางเรื่องต่างกันไม่ถึง 1 usd ด้วยซ้ำ พวกราคาต่างกันมากคือออกมานานหรือจัดโปรโมชั่น เรื่องใหม่จัดโปรก็มี แบบนี้ราคาเมืองไทยก็มี นิยายแปลจีนนี่แหละที่ราคา ebook กับเล่มต่างกันมากมาย อันนี้กูว่าแล้วแต่คนตั้งว่ะ แต่ในฐานะที่กูเป็นทั้งคนอ่านคนขายทำมือนะ กูบอกให้ว่า ebook ทุนมันไม่ได้ต่างกับเล่มมากหรอก ถูกหักสูสีกันหรือมากกว่าเอาหนังสือวางร้านใหญ่อีก กูขายกูก็ตั้งแบบไม่ห่างจากเล่มมากอะนะ ส่วนต่างกูก็ลดให้ 10-20 % อยู่แล้ว แต่ให้ขายแบบถูกไปเลยเดี๋ยวคนอ่านมาด่าว่ากูหักหลักพวกซื้อเล่มอีก T T
e book ต้นทุนคือเทคโนโลยี บางทีคิดไปแล้วต้นทุนไม่ต่างจากหนังสือเล่มเลย
หนังสือเล่ม ต้นทุนกระดาษจริงๆ ก็ราว 20 % กว่าๆ ของราคาปก ในแบบมาตรฐานทั่วไป
แต่พอมึงมาเจอ ต้นทุนในแอปของแอปเปิ้ล ที่ใช้ซื้อ e book ที่เก็บไปแล้ว 30% ทันที
สรุป จ่ายให้แอปเปิ้ล แพงกว่าค่ากระดาษตีพิมพ์ ซะอีก
จริง แอปเปิ้ลหรือตัวกลางจ่ายเงินไปแล้วส่วน ตัวกลางขายอีกส่วน เหลือถึงคนเขียนเท่าไหร่เชียว
>>305 กูไม่รู้นะ แต่ซื้อในappleราคาแพงกว่าซื้อผ่านแอปแอนดรอยและเว็บเยอะ การ์ตูน ขาย60บาท ผลไม้ขาย69 นิยายหลายเรื่องราคาต่างกันเกือบสามสิบบาท กูเลยไม่ค่อยอินกับการบอกว่าผลไม้เอาส่วนแบ่งเยอะเพราะนข.ก็ตั้งราคาเผื่อไว้แล้วนิ ถ้าmeb ไรนี่เข้าใจแต่ apple กูไม่รู้สิ
>>307 ของแอปเปิ้ลมันฟิกราคาตั้งตามใจไม่ได้ กูเล่าให้ฟังนิดก็ได้ในฐานะคนขาย เวลาส่งไปอะเขาให้ตั้งราคาการซื้อ 2 แบบคือแอปเปิ้ลกับไม่ใช่แอปเปิ้ล แบบแอปเปิ้ลมันจะมีให้เลือกราคาแบบฟิกตัวเลขให้เลือกแล้วตัวเลขมันจะต่างกันทีละดอลเช่น 3.99 4.99 5.99 อารมณ์เหมือนมึงจองตั๋วเครื่องบินก็ต้องเลือกวันที่อะ ส่วนแบบอื่นมึงระบุตัวเลขได้เลย ดังนั้นคนส่งขายมันทำราคาให้เท่ากันลำบาก นอกจากไปตั้งตามดอลแบบแอปเปิ้ล ดังนั้นส่วนใหญ่แม่งก็จะตั้งเกินเพราะแอปเปิ้ลหักเยอะกว่าแถมเอาตังค์ไปดองจ่ายให้ช้าอีก มึงสั่งซื้อผ่านเว็บก็ได้ กูอะไม่อยากให้คนซื้อผ่านแอปเปิ้ลหรอก มึงซื้อแพงขึ้นกูก็ไม่ได้เงินมากขึ้นเลย หรือต่อให้ได้กูก็ได้เพิ่มไม่กี่บาททั้งที่บางทีมึงซื้อแพงขึ้นไปสามสิบบาทนั่นแหละ กูไม่ได้อยากเอาเปรียบอะนะแต่มันระบุตัวเลขไม่ได้ แล้วกูก็ไม่อยากเจ็บตัวด้วยถ้าเลือกราคาถูกกว่า โดนหักก็เยอะ เงินก็โดนดองแล้ว
ให้พวกมึงไปบอกเพื่อนซื้อ ebook เหมือนกันรู้แล้วกัน พวกมึงซื้อผ่านอันอื่นจะถูกกว่าซื้อผ่านแอปเปิ้ล หนังสือเข้าชั้นเหมือนกัน
เห็นเรื่องแฝดสะท้านภพได้ตีพิมพ์ ปกสวยดี ตามไปอ่านในเว็บมา เห็นภาษาแล้วงงใจ ผ่านตีพิมพ์ได้ไงวะ มีใครอ่านแล้วบ้าง คิดยังไงกัน
ถามหน่อย พอดีจะเริ่มอ่านนิยายจีน อยากอ่านแนวข้ามภพ มีเรื่องไหนแนะนำบ้าง ออกเล่มแล้วก็ได้ กำลังลงให้อ่านก็ได้ พอดีไปเลื่อนดูบนท็อปหมวดวันนี้แล้วไม่ค่อยถูกใจการบรรยาย
ขอบคุณล่วงหน้านะสหาย
>>312 ส่วนตัวกู ชอบที่สุดเรื่องอัปลักษณ์ล่มเมือง สำนวนไม่ได้ดีเด่มาจากไหนแต่กูเน้นอ่านเนื้อเรื่อง แต่คนเขียนนานๆๆอัพ ถ้าชอบ เตรียมตัวดอง
แนวข้ามภพนี้ส่วนใหญ่ก็พล็อตเดิมๆ โม่งเบื่อ แถมหาสำนวนดีๆยาก แต่ถ้ามึงจะอ่านแต่เนื้อเรื่อง ไม่ได้อยากสัมผัสกับสำนวนสลวยมาก มึงก็หาง่ายอยู่ เนื้อเรื่องดีๆแต่สำนวนเฉยๆกูเจอมาเยอะ กูเลยไม่ได้อ่านที่สำนวน กูไปเจอสำนวนดีๆแต่เนื้อเรื่องธรรมดาก็มี ตาดีได้ตาร้ายเสียว่ะ
ถ้ามึงไม่โดนนิยายท็อป แนะนำมึงหาในหมวดนิยายอัพล่าสุด เพราะปกติกูก็หาในนั้น กูไม่ถูกใจนิยายติดท็อปเท่าไหร่ มึงอ่านคำโปรยดีๆ ดูจำนวนตอนให้มันเยอะๆหน่อย แล้วถ้ามึงสนใจ ก็เข้าไปอ่านตอนแรก ไม่โอก็หาใหม่ แต่ช่วงนี้นิยายน่าสนใจไม่ค่อยออกเท่าไหร่
กูแนะนำได้เท่านี้แหละ นิยายข้ามภพที่กูfavส่วนใหญ่มันดองกันหมด ไม่อยากให้มารอ
ขอบใจมาก
ที่กูว่าบรรยายไม่ถูกใจ ไม่เชิงว่าสำนวนนะ แต่คือกูเจอแบบเป็นพรืดๆยาวๆงี้เลยเซ็งๆ เดี๋ยวจะลองไปอ่านอัปลักษณ์ล่มเมืองดูนะ
กำลังจะเขียนแนวข้ามภพ สนใจจะอ่านไหม
ถามความเห็น คิดว่านิยายจีนจะเป็นกระแสไปได้อีกนานไหม ไม่ได้จะหาเรื่องหรืออะไรนะ แค่สงสัยจริง ๆ
>>317 >>318 นิยายจีนน่าจะเป็นกระแสอีกนาน เพราะนิยายจีนตรงกับจริตคนไทย ทั้ง ย้อนอดีต เข้าสิงร่าง นางเอกอ่อนแอ โดนแม่เลี้ยงรังแก พระเอกหล่อรวยขี่ม้าขาวมาช่วยนางเอก นี่มันพล็อตละครน้ำเน่าหลังข่าวไทยชัดๆ
นอกจากนี้ นิยายจีนมีความเข้มข้นของราชบัลลังก์ แม่ทัพ สงคราม ศักดินา ขึ้นมาอีก. มีปมซับซ้อนหลายชั้นกว่านิยายไทย ทำให้น่าติดตามกว่า นี่ยังไม่รวมละครจีนที่เข้ามาสร้างกระแสอีกนะ ตย. สามชาติสามภพป่าท้อสิบหลี่
>>317 จีนมันมีมานานหลายสิบปีแล้วแต่หลายปีมานี้มันพีคขึ้นมาเฉยๆ มึงต้องแยกพล็อตกับความเป็นจีนก่อน กระแสจีนไปได้อีกนานไหม กูว่าได้อีกนานมาก แต่ถ้าระบุว่ากระแสย้อนไปยุคโบราณนี่มันจะไปอีกนานไหม กูว่าตอนนี้คนอ่านก็คงเริ่มเอียนกันบ้างแล้ว แต่ถ้ามันดี มันมีให้อ่านก็คงอ่าน ถึงอย่างนั้นถ้ามีนิยายจีนที่มีอะไรใหม่ๆ เหมาะๆ เอาเข้ามาขายมันก็ขายดีได้เหมือนกัน ความเป็นนิยายจีนมันมีเอกลักษณ์ของมัน การเล่า ภาษา การบรรยาย รากวัฒนธรรม อุปนิสัย หลายอย่างอ่านดูแล้วรู้ว่าจีน แล้วที่สำคัญคือมันถูกจริตกับคนไทยจำนวนมากด้วย ตอนนี้นิยายยุคปัจจุบันก็ตีขึ้นมาเรื่อยๆ ยุคโบราณก็โบราณแท้ๆ ไปเลยก็มี ไม่ต้องมาย้อนเวลาอะไรก็ได้ ถ้ามึงตามอ่านหลายๆ แนวของจีนมึงจะรู้ว่ามันมีมากกว่าย้อนไปยุคโบราณแล้ว
ส่วนเสิ่นเจิ้น ถ้าแนวไหนเปรี้ยงปร้างขึ้นมาคนจะแห่ไปเขียนแนวนั้นเพิ่มก็ไม่แปลก ไม่ใช่สักแต่ว่าต้องเขียนแต่ย้อนยุคทะลุโลกไปแค่นั้น มึงต้องเข้าใจนะว่าคนเขียนหน้าใหม่ๆ จำนวนมากเขียนเพราะคันไม้คันมือหลังจากอ่านนิยายมา ไม่ได้มาตามกระแสเพราะอยากให้คนนิยมอะไรแต่แรกก็เยอะ พวกเขียนเรื่องแรกๆ อะ แล้วในนั้นมันจะมีคนที่จับจุดถูกแล้วเปรี้ยงขึ้นมาหลายคน สำหรับกูนะแนวโน้มนิยายจีนเสิ่นเจิ้นอะยังไปได้อีก แต่บางทีมันอาจจะมีหลุดจากพล็อตทะลุมิติบ้าง อาจจะไปแนวโบราณแท้ๆ เลย แนวเทพเซียน กูว่าสองแนวนี้ถ้ามันมีคนเขียนสนุกถูกใจคนมันไปได้ หรือแนวยุคปัจจุบันก็ได้ แต่กูย้ำนะว่ามันต้องสนุกถูกใจคน ลงสม่ำเสมอ เดี๋ยวได้ไปต่อเอง
พวกมึงงงง ใครอ่านชายสาม ภาคต่อตุ๊ดฯ แล้วบ้าง เป็นไงรีวิวกูที กูไม่ชอบเรื่องแนวพระเอกมีรักเก่าแบบนี้ สลสารนางเอกปจบ.อะ แต่กูรักชายสามมาก เอาไงดีวะะะ
มึง กูเห็นคนมาเเนะนำนิยายในกรุ๊ปนึง แล้วเป็นนิยายเสิ่นเจิ้น นางเอกเป็นก้อนหิน พระเอกเป็นเทพสงคราม ต้องลงไปเผชิญด่ารเคราะห์ในโลกมนุษย์ กูเห็นแล้วกลอกตามองบนเเรงมาก คือเเบบนี้ก็ได้เหรอ งง
ประมาณตำหนักไหนวะ ช่วยบอกคร่าวๆเป็นบุญที กูตกเกี้ยว มาไม่ทัน555555
เพื่อนโม่ง มู๋กั๋วหวางโฮ่ หนุกไหม หลังๆออกทะเลอุเปล่า
มึงเริ่มเอียนเสิ่นเจิ้นแนวไหนแล้ว ขอข้อมูลไว้ปรับเขียนเรื่องใหม่555
>>333 ส่วนตัวกูนะ (บางคนอาจชอบ แต่กูไม่)
1.แนวที่ก็อปพล็อตมาจากนิยายจีนดังๆ
2.ทะลุมิติแล้วได้พร จากนั้นเจอท่านอ๋องไม่ก็แม่ทัพ
3.ป่วนวังหลัง
4.แนวหื่นแบบไร้เหตุผล..
ช่วงนี้กูไม่ถูกใจนิยายใหม่ๆเลยสักเรื่อง ส่วนเรื่องเก่าๆพวกนักเขียนก็ทิ้งไปหมดแล้ว แต่กูก็ยังรอต่อไปอะ บางเรื่องพล็อตดีมากๆด้วย กูชักจะเบื่อๆแล้วอะ พวกติดท็อปก็พล็อตเดิมๆ ไม่ค่อยถูกใจกูเท่าไหร่ อาจจะต้องกลับไปจีนแปลสักพัก..
>>333 ไม่เบื่อสักแนว แต่เบื่อความเว่อร์วังและไม่สมเหตุสมผล เช่น
อายุ 30 ทะลุมิติมาแต่ดันลืมเอาสมองมาด้วย พฤติกรรมก็กลายเป็นเด็ก
นางเอกเก่งทุกอย่างเป็นหมอ เป็นวรยุทธ์ เก่งยาพิษ ดนตรีเลิศ วาดภาพสวย รำได้ตกตะลึง
เบื่อความเดจาวู อ่านแล้วรู้เลยว่าได้แรงบันดาลใจมาจากเรื่องไหน
เบื่อแนวกลับมาแก้แค้นอะ ที่อ่านเจอมีแต่กลับมาแล้วสุดจะเก่ง ตัวร้ายที่เคยร้ายชาติก่อนนี่ง่อยหมด แล้วก็แนวเก่งหมดทุกสิ่งเลิศเลอหมดทุกอย่าง กระดิกนิ้วทุกอย่างคลี่คลายหมด เก่งจนไม่ต้องลุ้นว่าเนื้อเรื่องจะไปทางไหน น่าเบื่อ
Ky อยากอ่านเสิ่นเจิ้นแนวเทพเซียนอะ มีแนะนำได้บ้างมะ
กูจะไปงานหนังสือวันอังคาร มีเสิ่นเจิ้นเรื่องไหนแนะนำมั่งมั้ย
>>345 มึงนี่ไม่ได้ตามข่าวไรเลย พันทิป โม่ง คนทั่วไป แหกนางจนหน้ายับหมดแล้ว ว่าประวัตินางอาจจะเฟค หรือก็คือตอแหลนั่นแหละ ความรู้และประสบการณ์ทั้งหลายของนางที่ไปเป็นวิทยากรบรรยาย สถพ ถึงกับลบออกทั้งหมด มีประกาศอยู่ในเพจ สถพ รวมถึงที่แชร์กันมาในเพจอีจ่าดราม่า หรือจะตามได้ในทวิต #นักเขียนUN หรือในบอร์ดโม่งหมวดเน็ตวอท เม้าท์นักเขียนสิทธิ / มึงไม่ควรแนะนำงานของนักเขียนตอแหล หลอกลวงผู้บริโภค เอาโปรไฟล์เลิศหรูที่อาจจะตอแหละเหมือนนาธานมาแนะนำเพื่อนโม่งนะ
>>353 https://www.dek-d.com/writer/44406/ มาเล่นเกมจับผิดกัน
>>354 ย่อหน้าแรก สะเทื่อนใจ ต้องเป็นสะเทือนใจ
ย่อหน้าสาม สมมุต ต้องเป็นสมมติ
ย่อหน้าเจ็ด ทรีตเม้นท์ ต้องเป็นทรีตเมนต์
ย่อหน้าแปด เห้ย ต้องเป็นเฮ้ย
เสต็ป ต้องเป็นสเต็ป
ย่อหน้าเก้า คอมเม้นท์ ต้องเป็นคอมเมนต์
แจ๊คพ็อต ต้องเป็นแจ็กพอต
ย่อหน้าสิบ แพทเทริน์ ต้องเป็นแพทเทิร์น
ย่อหน้าสิบหก อัพ ต้องเป็นอัป
กูหาเจอแค่นี้ มีอีกไหม
>>350 กูคือ 348 สุปคือมึงไม่ได้ประชดสินะ กูหน้าแหกอีกรอบ มึงควรตามข่าวมั่งนะ นักเขียนคนนี้มีความเป็นมาที่ลึกลับระดับชาติ เล่าให้ฟังสามวันก็ไม่จบ เอาเป็นว่าถ้ามึงรู้จักนาธานหรือบอย นางก็คงจะคล้าย ๆ กับสองคนนี้ ที่มึงมาแนะนำว่านางจบเยลเอย มีงานวิจัยอยู่ที่นั่นที่นี่เอย แท้จริงแล้วอาจไม่ใช่ก็ได้ ข้อมูลพวกนั้นที่อยู่ในนิยาย เอามาจากไหนก็ไม่รู้ อย่างเล่ม ขาย ข บอกนางวิจัยมาใช่ปะ แต่คนขุด ๆ กันมาสันนิษฐานได้ว่านั่นอาจเป็นประสบการณ์จริงที่นางขาย ข เอง และคำตอบของคำถามในนิยายก็มาจากคำตอบของคำถามในพันทิปที่นางเคยไปตั้งกระทู้ถามเมื่อหลายปีก่อน อีกหลาย ๆ อย่างไปหาอ่านเอาแล้วกันตามที่แนะนำไปข้างบนว่าจะตามข่าวได้จากไหน
กูเข้ามาจะหานิยายอ่าน สรุปกูได้ดราม่านักเขียนไปอ่านแทน เสือกแปป55555
คนที่ไม่รู้ดราม่ามีเยอะแยะ
ky มีใครพรี swan กับ some love มั๊ย ตกลงของที่ระทึกไม่มีใช่มั๊ย รู้งี้พรีกับร้านออนไลน์ดีกว่า
แนะนำนิยายแนวผลาญหน่อย ที่ย้อนกลับมาชีวิตเดิมอะ เช่นเรื่องเล่ห์ที่เพิ่งออกเล่มไป เอาที่ยังแต่งอยู่ในเด็กดีก็ได้ ไม่เอาเรื่องเหลี่ยมเลห์บัลลังก์หงส์นะ ชิงชังนักเขียน
กูเข้ามาในห้องนี้แล้วภาวนาอยู่อย่างเดียว ขอให้อย่ามีชื่อนิยายกูเลย 5555 ดีที่ไม่ดัง
สรุปว่านางเอกเมาหรือเขินกันแน่วะ 55555
กูเวลาเขินชอบยิ้ม แต่พอรู้ตัวก็เลยเม้มปากแทนเพราะไม่อยากให้คนอื่นเห็นว่ากำลังยิ้มอยู่ ถึงทุกวันนี่ยังไม่มีใครรู้เลยว่าจริงๆแล้วกูเขิน 5555555
กูหน้าแดงนะ ถ้าเขินมากๆจริงๆ หน้าแดงหูแดง มันรู้สึกได้เลยนะว่าแบบความร้อนมันพุ่งออกมาจากหน้า แบบไม่ได้มุกอ่ะ แต่ต้องเขินเหี้ยๆหรืออายเหี้ยๆ
เวลาเขินหรืออายมากๆจริงๆมันหน้าแดงได้จริงๆนะ กูเคยจะเล่าเรื่องหน้าอายให้เพื่อนฟังอะ แค่เกริ่นๆขึ้นมาว่ามีอะไรจะเล่าให้ฟัง เพื่อนก็ทักแล้วอะว่าทำไมหน้าแดง (เพราะสมองกูคิดไปถึงตอนน่าอายนั้นแล้ว)
แต่เรื่องบังคับตัวเองให้หน้าแดงนี่ไม่รู้ทำได้รึเปล่า สำหรับกูกูทำไม่ได้ว่ะ หน้าแดงแต่ตอนทำเรื่องน่าอายมากจริงๆเท่านั้น
ky แนะนำเสิ่นเจิ้นที่แต่งจบหน่อย ขี้เกียจโดนดอง ไม่เอาแนวสิงร่างนะกูเบื่อ
อยากแนะนำเรื่องที่ยังไม่จบ ฮ่าๆๆ แต่มันสนุกนะ ใครเครียดๆ ขอแนะนำนี่เลย ระบบภรรยา
ฮามาก
KY กูเพิ่งอ่านฝ่าบาทกับหม่อมนกฮูกจบ เออ เรื่องนี้เขาปรับให้หื่นขึ้นนะแต่ยังพองามพอดีมาก กูชอบคนนี้เขียน ชอบบทสนทนา มีความเบียวเล็กๆ ตะเลิดเปิดเปิงช่วงท้ายๆ เลี้ยวกลับมาทัน แต่ตอนพิเศษรุ่นลูกนี่ กูอึ้งเล็กๆ ไม่มีดีกว่าในความเห็นกู
ช่วงนี้มีเรื่องไหนแนะนำบ้าง
ขอนอกเรื่องนิดนึง กูไปไล่หานิยายหมวดซึ้งกินใจอ่าน คิดไปเองเปล่าวะ ว่าพระเอกทุกเรื่องแม่งเหมือนกันหมดแค่เปลี่ยนชื่อกับบริษัทที่แม่งเป็นประธาน(เจ้าของนั่นแหละ) นิสัยจะหื่นๆ(ไม่)หน่อย เป็นประธานบริษัทอะไรก็ว่าไปบลาๆ เขาไม่เบื่อกันบ้างรึไงวะ
ถาม เรียกข้าว่าเครื่องบรรณาการชิ้นที่ 31257 ก็แล้วกัน ....สนุกไหมเพื่อนโม่ง ตอนแรกจะสอยแต่ก็ยังกล้า ๆ กลัว ๆ ของค่ายนี้ กูชอบ หญิงสาวเฝ้าสุสาน แต่ไม่ชอบชะตาพ่ายฯ
นักเขียนเสิ่นเจิ้นควรมีนามปากกาภาษาจีนเหรอเพื่อนโม่ง เห็นเขาบอกว่ามันจะเข้ากับบรรยากาศความจีน พอกูไปคุยกับพี่คนหนึ่ง พี่เขาบอกว่าเจอคนบอกว่านักเขียนเสิ่นเจิ้นควรใช้ชื่อไทยสิจะได้รู้ว่าไม่ใช่เป็นนิยายคนจีนเขียน งงในงงเลยกู คิดว่าไงกัน
เออ เรื่องนามปากกา อาจารย์กูเคยบอกว่าบางคนนามปากกาเยอะ เพราะอยากให้คนจำเป็นหมวดๆ เช่นแต่งแนวโรแมนซ์ก็ชื่อนึง แต่งแนววัยรุ่นก็ชื่อนึง เขียนเรื่องสั้นก็อีกชื่อนึง เหมือนกับ ร.6 ร.7 (ร.ไหนไม่รู้จำไม่ได้) ของไทยที่มีนามปากกาเยอะๆ อะ
กูก็มีสองนะ ฟีลกู๊ด กับโรแม้ง แยกแอคเคาท์อัพ แอคเคาท์ขายด้วย กูไม่อยากให้แนวฟีลกู๊ดที่รักแปดเปื้อนถ้าเขารู้ว่ากูเขียนอะไรมาบ้าง 5555
ใครเขียนเซินเจิ้นฉากเอาคืนระหว่างนางเอกกับตัวร้าย กูขอเถอะ อีฉากนางร้ายแสร้งตกน้ำจะเป็นจะตายเพื่อใส่ร้ายนางเอก และนางเอกก็เอาคืนโดยการให้นางร้ายตกน้ำต่อหน้าทุกคนไม่ว่าจะผลัก ถีบ หรือทำให้บังเอิญตกไป เพื่อพิสูจน์ว่าน้ำตื้นหรือแม่งว่ายน้ำเป็น ช่วยคิดฉากแบบอื่นบ้าง เกล่อฉิบหาย อีพวกฉากประลองพิณไม่เท่าไร ยังพอเขียนให้แตกต่างได้ แต่ฉากตกน้ำนี่ขอละ พลิกแพลงบ้าง ยกตัวอย่างเรื่องที่มีฉากแบบนี้ที่กูจำได้
- ไปรักกันให้ไกล ๆ ข้า
- วีรกรรมเปลี่ยนนางร้ายให้กลายเป็นจอมนาง
- ชายาจารชน (อันนี้ไม่แน่ใจ อ่านนานละ)
แต่กูชอบอ่านที่นางเอกกระโดดตามไปด้วยนะ ดูลุ้นดีว่าจะมีอะไรต่อ แบบใครจะมาเห็น จะคิดยังไง ตัวร้ายจะแสดงท่าทียังไง
ช่วงนี้มีเรื่องอะไรสนุกๆบ้างเพื่อนโม่ง แนะนำหน่อย
>>408 มีเซินเจิ้นที่มีฉากนี้ แต่กูจำชื่อเรื่องไม่ได้ เสียดาย เนื้อเรื่องจะรั่วๆ หน่อย ใครนึกออกช่วยกูทีอยากกลับไปอ่านอีกครั้ง บอกเนื้อหาฉากตกน้ำก่อนแล้วกัน ในเรื่องนั้น กูจำไม่ได้ว่าเป็นนางร้ายแสร้งตกน้ำโยนความผิดให้นางเอก หรือจะผลักนางเอกตกน้ำกันแน่ แต่นางร้ายตกน้ำรวมถึงนางเอกก็กระโดดตามเช่นกัน แต่ตอนที่อยู่ในน้ำ ตัวร้ายไม่มีโอกาสตะโกนร้องขอความช่วยเหลือ เพราะนางเอกแม่งเอาอะไรสักอย่างยัดปากตัวร้าย อาจจะเป็นสาหร่ายหรือแหน สะบักสะบอมน่าดูกว่าจะขึ้นมาได้
เรื่องนี้ฉากแรกเริ่มด้วยประกาศแต่งงานหรือยกเลิกแต่งงานนี่แหละ แต่นางเอกมันรั่วอย่างที่กูบอก นางน่าจะยกเลิกหรือทำอะไรสักอย่างให้อีกฝ่ายเสียหน้า ถ้ากูจำไม่สับสนน่าจะเกี่ยวกับรองเท้า จนสุดท้ายนางก็ไม่ต้องแต่งกับคนนี้ ต่อมาเป็นเทศกาลไรสักอย่างกูเดาว่าล่าสัตว์เพราะแม่มต้องเข้าป่า เกิดเหตุร้ายขึ้น นางเอกหนีไปเจอฮ่องเต้ ทำไปทำมานางกระโดดขี่คอฮ่องเต้จากนั้นน่าจะตกหน้าผาไปด้วยกัน แล้วก็มีสนมหรือคุณหนูกูไม่แน่ใจ ที่โดนหมีฆ่าตาย ผู้แต่งบรรยายได้สยดสยองมาก พระเอกจำได้เลือนราง มาพักอาศัยอยู่บ้านนางเอกแล้วทำเป็นความจำเสื่อมหรือเสื่อมจริงๆ นางตั้งชื่อพระเอกว่าจั่นเจา นางยังมีคนรับใช้ตั้งชื่อให้ว่าจางหลงจ้าวหู่ด้วย ในเรื่องยังมีผู้ชายคนหนึ่งที่มีเห็ดขึ้นบนหัว คนแต่งก็เอาผู้ชายคนนี้ไปเปิดอีกเรื่องหนึ่งเป็นพระเอก กูจำได้แค่นี้ อ่านนานมากๆ สอง - สาม ปีแล้ว ตอนนั้นผู้แต่งปิดตอนบอกจะรีไรท์ แล้วก็เปิดช้ามากจนกูลืม แล้วก็เลยกลายเป็นลืมชื่อเรื่อง ปล. เรื่องนี้แต่งจบแล้ว อย่าหาสาระจากเรื่องนี้ มันรั่วสุดๆ
แหม เงียบเหลือเกิน มาๆๆ คุยกันหน่อยดีกว่า อาจไม่เกี่ยวกับนิยายซะทีเดียว แต่อยากได้ความเห็นของเพื่อนโม่งว่ะ จะไปตั้งในบอร์ดก็กระไรอยู่ สังเกตว่าพักนี้มันเงียบเหลือเกิน คนที่เข้าไปตอบก็มีแต่หน้าเดิมๆ สงสัยคนหนีมาในนี้หมดแล้วมั้ง
เริ่ม (ยาวหน่อยนะ)
คืองี้นะ กูได้รู้จักกับนักเขียนคนหนึ่งผ่านทางเด็กดี ผู้หญิงเหมือนกันนี่แหละ คือกูอยากมีเพื่อนเขียนแนวคล้ายๆกันไว้คุยแลกเปลี่ยนความเห็นกันมานานแล้ว และเหมือนเขาก็ช่างคุยด้วยคือคุยกันมันส์เลย คือคุยทุกวันเป็นกิจวัตรเช้าเย็น เพราะพูดมากทั้งคู่ แรกๆกูก็โอเคนะเพราะคุยกันแต่เรื่องนิยาย พอนานไปเริ่มสนิทมีนัดเจอกันบ้าง ก็เริ่มมีการคุยเรื่องอื่น เรื่องส่วนตัวเรื่องงานบลาๆ ตามระดับความสนิท แต่ก็ยังมีเรื่องนิยายนะกูก็ยังโอเคอยู่ (แล้วจากการคุยกันเรื่องส่วนตัวนี่แหละ นางก็ได้บอกกูว่าเป็นโรคซึมเศร้า)
แต่ทีนี้มา ณ ปัจจุบัน ช่วงห้าหกเดือนหลังมานี้ เขาเริ่มห่างหายจากการเขียนนิยาย(นางชอบอ้างปัญหาชีวิต เลยไม่มีอารมณ์แต่ง แต่ความจริงนางติดเกม) ตรงกันข้ามกับกูที่เขียนจริงจังขึ้น เพราะกูกำลังสนุกกับภาคต่อและการขายอีบุ๊ค แล้วทุกครั้งที่เขาทักมาก็จะส่งภาพเกมมา ประมาณอยากให้กูเล่นด้วยน่ะแหละหาเพื่อนเล่น ซึ่งกูก็หวีดเป็นเพื่อนเขาตามมารยาท(ทั้งที่ก็ไม่ค่อยรู้เรื่อง) แต่กูก็ชิงออกตัวเลยว่าไม่เล่น ไม่สน แค่เลิกงานมาก็จะไม่มีเวลาเขียนนิยายอยู่ละ นางก็ยังส่งๆๆ มาอยู่นั่นแหละจนกูเริ่มรำคาญหนักก็เลยปิดแจ้งเตือนไว้ แล้วดองชนิดนานตอบ ผ่านไปสักเกือบเดือนนางก็เริ่มห่างไปนะ ซึ่งตรงจุดนี้กูก็โอเค เอาจริงๆคือกูคุยนอกเรื่องได้นะ แต่บางทีมันก็เยอะไป ส่งมารัวๆมีแต่รูปเกม ไม่รวมปัญหาชีวิต ปัญหาครอบครัวที่มีมาบ่อยๆก่อนช่วงนางติดเกม
ทว่าเหมือนช่วงที่นางเงียบหายไปสักสองสามอาทิตย์จะนึกรู้ละมั้งว่ากูไม่ค่อยโอเคกับหัวข้อเกม นางก็เริ่มกลับมาทักกูเป็นกิจวัตรอีก แต่ลดเรื่องเกมลงนะ (แค่ลด แต่ก็ยังคุยอยู่เมื่อสบโอกาส) แล้วนางก็จะมาพูดบอกทุกครั้งว่าจะพยายามแต่งนิยายต่อให้จบ แต่ไม่รู้จะไหวไหม งานเยอะบลาๆ ซึ่งกูก็ไม่ได้ถาม ไม่ได้เร่งไรนาง เพราะรู้อยู่แล้วว่าอีหรอบนี้เขียนไม่จบหรอก นางดูไม่มีใจแล้ว และกลัวว่าการที่ไปถามจะเหมือนไปกดดันอีกนางก็ยิ่งเครียดๆอยู่(ตามที่นางบอก) ซึ่งทักมาก็จะประมาณนี้แหละ ไม่ก็ส่งลิ้งค์เป็นคลิปตลกๆมาให้ดู ทำให้จุดนี้กูไม่กล้าพูดแบบรุนแรง เพราะดูนางก็พยายามปรับตัว เหมือนไม่อยากเสียเพื่อนคุยดีๆอย่างกูไป(ขอกูเข้าข้างตัวเองหน่อย)และเพราะนางเป็นโรคซึมเศร้าด้วย ก็นะ กูยิ่งต้องเก็บหมาในปากไว้ให้มิดชิด
ถ้าถามว่ากูเป็นไรมากป่ะ เขาก็แค่ทักมาเฉยๆไม่อยากคุยก็ไม่ต้องคุย จะรำคาญเขาอะไรนักหนา แต่คือสำหรับกู เวลาที่กูว่างคือก่อนทำงาน หลังเลิกงาน และช่วงระหว่างเดินทางไปกลับจากทำงาน กูก็อยากจะอ่านนิยาย ดูคลิป ผ่อนคลาย ไม่ก็แต่งนิยาย แล้วการที่เขาทักมาประจำแบบนี้ โดยที่ไม่มีหัวข้ออะไรจะคุย มันเป็นภาระให้กูต้องมานั่งคิดว่าจะตอบกลับยังไงดี อารมณ์เหมือนเจอญาติผู้ใหญ่ส่งสวัสดีวันจันทร์ อังคาร พุธ มาให้แบบเนี้ย ซึ่งปัจจุบันกูก็ทำเพียงส่งสติ๊กเกอร์ตัวสองตัวกลับตามมารยาท แล้วกูก็จะดองไว้แล้วตอบช้าๆ คือดึกๆ ไม่ก็รุ่งเช้าอีกวันเลย เพราะกูกลัวตอบไวไปเขาจะทักกลับมาคุยเรื่องส่วนตัว(ของเขา)นานๆ ตัดบทก็ยาก แล้วกูก็อยากให้เขาห่างไปด้วย
แต่ปัจจุบันเขาก็ยังอยู่ว่ะ ล่าสุดเมื่อสองสามวันที่แล้วทักมายอกกูว่าช่วงนี้อาจจะเงียบๆไปสักพักนะ งานเยอะ (กูดีใจมาก) กูรีบตอบเลยว่า เหมือนกัน จะเร่งนิยาย แต่ปรากฏว่าก็ทักมาเหมือนเดิม! แถมดูจะถี่กว่าเดิมอีก นี่เขาต้องการอะไรจากกูวะ แล้วกูควรทำไงดี คือกูอยากจะห่าง ไม่ก็เลิกคุยไปเลย แต่แบบไม่ใช้วิธีการรุนแรง นี่ขนาดกูไม่เคยทักเขาไปก่อนเลยนะ เขาเป็นฝ่ายทักมาตลอด แถมกูก็โคตรดองอย่างโหดร้าย แบบครึ่งค่อนวัน บางทีก็ข้ามวัน ซึ่งถ้าเป็นคนอื่นเจอแบบนี้ก็น่าจะหายไปได้แล้วนะ กูก็ไม่เข้าใจเขาติดใจไรกูนักหนา กูควรทำไงดี
เวิ่นเว้อวนเวียนไปบ้างก็โทษทีนะ ไม่รู้จะไปถามใครแล้วว่ะ
กูไม่เชื่อปากคนที่บอกว่าเป็นซึมเศร้า เป็นก็ไปหาหมอ แดกฮอร์โมน แดกยา ปรึกษาแพทย์ พวกหาอาการจากกูเกิ้ลแล้วบอกว่าตัวเองเป็นซึมเศร้ากูเรียกเพ้อ
อาจจะแค่ติดแชทก็ได้ เมิงไม่อยากคุยก็ตอบตอนว่าง ไม่ต้องบังคับตัวเองว่าต้องตอบทันที
>>416 โทษทีไม่รู้ว่ามีห้องนั้น พอดีเข้ามาแต่บอร์ดนิยาย
>>417 เออจริง กูก็ไม่ค่อยเชื่อมันเท่าไหร่ ช่วงก่อนหน้านี้โรคนี้มันก็กำลังฮิตด้วยไง เห็นในบอร์ดก็เป็นกันเยอะ กูว่ามันติดแชท ติดเพ้ออย่างมึงว่าแหละ นี่กูก็นานตอบอยู่นะทุกวันนี้ พยายามดองนานๆ เมื่อเช้านี้ไม่ทักมานะ หวังว่าเขาจะเบื่อหรือหายไปจากกูสักที
ขอบใจมากนะ
เพื่อนโม่ง เราขอถามอะไรนอกเรื่องหน่อยดิ
คือเมื่อคืนดึกๆเรากดเข้าไปในนิยายเสิ่นเจิ้นเรื่องนึง แนวเกิดในจีนเก๊นั่นแหละ ละทีนี้เราเลื่อนไปอ่านเม้น เช็คว่าเสียงตอบรับนิยายดีมั้ย ก็เห็นว่ามันมีเม้นนึงติงว่านางเอกในเรื่องแต่งตัวไม่เหมาะสมเลย
ไอ้เราด้วยความสงสัยก็ตามไปอ่านตอนนั้น หลังจากแหวกว่ายอยู่ในดงการบรรยายความสวยของนางเอกสักพักก็ได้ใจความว่า นางเอกใส่ชุดเกาะอก เปิดไหล่ ละผ่าข้างกระโปรงขึ้นมาสูงๆ
คือสำหรับเราเฉยๆอ่ะ ก็ไม่ได้โป๊ไรมาก แต่สำหรับจีนโบราณมันโป๊มากเลยเรอะ? เห็นเม้นล่าสุดนางบอกเกินไปสำหรับยุคโบราณ ละเม้นเก่าก็เห็นมีคนมาติงเหมือนกัน
>>421 เกาะอกปกติ แต่ต้องมีเสื้อหรือผ้าคลุมอีกที
ผ่ากระโปรงนี่ไม่ได้เลย มีแต่นางระบำหรือนางโลมมะถ้าจะแต่งแบบนั้น
กระทู้นี้ค่อนข้างละเอียด
สมัยฉินกับชิงนี่ปกปิดมาก
ถังน่าจะโป๊สุดละ ในหนังนี่เกาะแค่ครึ่งเต้า
โอ้ แต้งกิ้วมากๆเพื่อนโม่ง ก็ว่าทำไมคนถึงบ่นกัน
ฮูหยินใหญ่สนุกดีซะด้วย
กูเห็นนิยายเสิ่นเจิ้นเรื่องหนึ่ง ชื่อ sevenซะมี หน้าปกชวนกูจะคายของที่กินไปเลยทีเดียว ปกจำเป็นต้องฮาร์ดคอขนาดนั้นเลยเหรอวะ
เห็นนิยายเรื่องนึง คนเขียนมาเล่าว่าเค้ามีหลายเรื่อง แต่ละเรื่องมีสนพ.มาจับจองแล้ว สุดยอดอะ
เข้าไปอ่านละออกแนวดาร์กๆ แต่คือแยกสมองได้ไงเนี่ย เขียนพร้อมกันหลายเรื่อง
หรือนี่คือวิธีเข้าไปอยู่ในนิยายติดท็อปของนักเขียน เห็นตั้งกระทู้ในบอร์ดนักเขียนเรื่องติดท็อปน่ะง่าย
แต่งทีละสิบเรื่องก็ได้ถ้ามีปัญญา กูเฉยๆ เรื่องของแม่ง
ความจริงเนื้อเรื่องของนางถึงจะดาร์คแต่ก็สนุกนะ จิตๆ ดี ถ้าขายก็ขายได้แหละ ทีเรื่องเผาของจงหยวนยังขายดีเป็นเทน้ำเทท่าฮิตระเบิดระเบ้อ
แต่กูจะรอดูว่าจะจบมั้ย กูว่าไม่รอดว่ะ
เรื่อง เลือดนาง อะไรนั่น กูอ่านตั้งแต่ปีที่แล้ว แม่งก็เหมือนไอเดียดีสนุกนะแต่ไม่จบสักที แต่งค้างๆ หายๆ ลบๆ เลิกๆ อะไรของนางก็ไม่รู้
ด้วยสภาพจิตคนเขียนที่ดูล้นๆ หน่อยๆ แถมเรียนพยาบาลอีก กูว่าไม่รอดชัว
เดี๋ยวก็อ้างแต่งไม่ได้โรคซึมเศร้าแดก ทิ้งเท เบลออีกแหละ
แต่กูก็ภาวนาให้นางแต่งจบสักเรื่องนะ หวังว่า
>>434 ไม่รู้ว่ะ กูอ่านตั้งแต่ปีก่อนๆ ตอนนี้ไม่ได้เข้าไป คือมึงมีความไบโพลาร์สูงมากอ้ะ ตอนนั้นกูจำได้ว่ากูเฟบเรื่อง โลหิตนางไว้ ย้อนมาอีกทีอ้าว เรื่องที่กูเฟบดันกลายเป็นบุปผาสีโลหิตห่าเหวไรไม่รู้ ตอนแรกนึกว่าเปลี่ยนชื่อเรื่อง ลองอ่านๆ ไป กูงงแตก ไม่คุ้นเหมือนไม่เคยอ่านเลยว่ะ มึงเปลี่ยนเนื้อเรื่องเลยนี่หว่า
หลังจากนั้นก็อย่างที่มึงเห็นแหละ ล้นๆเกินๆไงก็ไม่รู้
ตอนนี้กูอวยพรให้นางแต่งจบสักเรื่อง
กูถึงกับตามไปเสือกว่าใครเอ่ย แล้วก็ อ๋อ พอเข้าไปอ่านก็ อ่อมมมมมม
คนนี้ใช่คนเดียวกับที่มีดราม่าคราวก่อนปะวะ แต่กูก็จำดราม่าไม่ค่อยได้ละ เหมือนชื่อจะใช้ ฬ อะไรสักอย่าง แต่คุ้น ๆ นามปากกา
เจอจากnetwatch มีคนอ้างว่าเป็นบก.ของสนพ.ที่นักเขียนอ้างถึง และไม่เคยติดต่อไปหานางเลย
กูว่าแหลชัว สำนักพิมพ์เอาไรมามั่นใจขนาดนั้นวะ ถ้านักเขียนดังว่าไปอย่าง นี่โนเนม ไม่เคยออกเล่ม แถมติดท็อปช่วงหนึ่ง แค่นั้นแหละ
ฮูยินใหญ่สนุกมั้ย ใครอ่านแล้วบ้าง
กูไปดูนิยายนางมาละ ลยล ออกตั้ง 8 เรื่องกับ สนพ. แถมไม่เคยออกเล่มมาก่อน เก่งจริงๆ กูไม่ได้ประชดนะ ถ้าออกได้จริง เขียนจบจริง เพราะการเขียนนิยายไม่ใช่เรื่องง่ายเลย เคยอ่านอยู่เรื่องหนึ่ง นางเอกชื่อต้านไถจิ่วเลี่ยนมั้ง ที่เป็นองค์หญิงควบตำแหน่งแม่ทัพ เลี้ยงงู อยากอ่านต่อจนจบเหมือนกัน จุดจบจะเป็นไง
>>447 เดี๋ยวๆนี่กูไม่ได้อะไรนะ แต่มึงอย่าเพิ่งไปเชื่อมันมากดีกว่า ลยล.มันเป็นคนแปลกๆนะ
นี่จาก ปสก.ของตัวกูนะ กูไม่ได้เขียนนิยายจีน แต่พักนี้เริ่มหันมาอ่านเลยเข้าห้องนี้บ่อย กูก็ได้รับโอกาสให้ตีพิมพ์ สนพ.ติดต่อมาทางเพจในเฟส ทีแรกกูก็ดีใจ แอบคิดนิดนึงว่านิยายกูคงพอมีดี เขาอ่านแล้วคงชอบ ปรากฏว่าจากการดิวงานกันทำให้กูได้รู้ว่า เขาอ่านนิยายกูแค่โปรยเท่านั้น! เดี๋ยวๆนี่กูไม่ได้จะมาอวดตัวเองแข่งกับ ลยล นะ คือกูจะบอกว่า ไอ้สนพ.มันดูแค่ยอดวิวจริงๆ (มันบอกกูว่าเห็นคนอ่านนิยายกูเยอะ) และมีอีกเรื่องนึง พอดีกูตามเผือกอยู่ ได้ตีพิมพ์กับ สนพ. พค. (เครือเดียวกับ สถพ.) ใหญ่ใช่มะสำนักพิมพ์นี้ ดูแค่ยอดวิวเหมือนกันจ้า กูเคยหลงไปอ่านนิยายเรื่องนึง อยู่หมวดรักหวานแหวว คือ...มันไม่ได้มีดีอะไรเลยนะเอาจริงๆ ไม่ได้อคติ ไม่ได้พีค ไม่ได้มีปมอะไร ดำเนินเรื่องเป็นเส้นตรง แบบเรื่อยเปื่อยมาก แต่อยู่อันดับหนึ่งหมวดรวมเกือบตลอดว่ะ ทั้งเรื่องก่อนหน้านี้ที่ได้ตีพิมพ์เป็นเรื่องแรก กับเรื่องปัจจุบันที่แต่ง แล้วคือคนนี้ ที่กูกำลังพูดถึง มันมีนิยายทั้งหมดสามเรื่อง ซึ่งอีกเรื่องนึง(เรื่องแรกที่มันแต่ง) ยอดวิวยอดแฟนเยอะแบบติดท็อปหมวดรวมได้ แต่ เอ...ทำไมมันไม่ได้ตีพิมพ์นะ แต่ ลยล. ได้??
กลับมาที่ ลยล. โลหิตนางได้ตีพิมพ์ก็อาจไม่แปลกเท่าไหร่ วิวเยอะ สนพ.เดี๋ยวนี้ส่วนใหญ่แม่งก็ดูจากยอดวิวเป็นหลักอยู่แล้ว แต่เรื่องอื่นนี่วิวกับแฟนคลับไม่ถือว่าเยอะเลยนะ มันจะเป็นไปได้เหรอนักเขียนที่ยังไม่เคยมีผลงานกับสำนักพิมพ์ไหน จะมีสำนักพิมพ์มาติดต่อขอไปตีพิมพ์เต็มไปหมด แถมไม่ใช่สำนักพิมพ์เดียวกันด้วยนะ เป็นหลายๆสำนักพิมพ์ แล้วมาพร้อมกันด้วยนะเออ แล้วไอ้หลายๆสำนักพิมพ์นี่มันเอาเกณฑ์ไรวัด ว่านิยายเรื่องนี้จะขายได้ ในเมื่อนักเขียนก็ไม่เคยมีผลงานมาก่อน ฐานแฟนก็ไม่สูง ความเสี่ยงสูงเลยนะเนี่ย
อ่ะ ว่ากูจับผิดไปใช่ป่ะ พวกมึงๆลองเข้าไปอ่านที่มันประกาศบอกแฟนคลับเรื่องได้ตีพิมพ์ มีความแบบ...โอ๊ะ พูดไปเดี๋ยวเหมือนพวกตัวอิจฉาอีก ไปทัศนากันเอาละกัน
https://my.dek-d.com/inyourface/writer/viewlongc.php?id=1716179&chapter=2
>>448 กูก็ไม่เชื่อหรอก แต่คิดว่าไม่น่ามีใครกล้าทำแบบนี้ ระบุชื่อสนพ.มาเป็นพรืดเลย ถ้าโกหกแล้วสนพ.ไม่พอใจจะฟ้องไหม อีกอย่างนึงคือเหมือนนิยายเป็นนิยายชุด แต่ออกกับคนละสนพ.ในเวลาไล่ๆกันมันตลก ต่อให้สนพ.เดียวกันก็ควรรอดูกระแสก่อนปะ ไม่ใช่นักเขียนที่เคยมีผลงานด้วย
กูอยากให้สนพ.ตอบจังว่าจริงไม่จริง
>>448 อ่ะ กูแปะรูปไว้เป็นหลักฐานละกัน เผื่อตอนโป๊ะจะออกมาแถว่าไม่เคยประกาศอะไร หรือประกาศไปแบบนี้แบบนั้น
แล้วก็เผื่อใครไปตามลิ้งค์แล้วเจออารัภบทชีวิตมันตอนแรกไปแล้วไม่อยากอ่าน อ่ะพวกมึงดูนี่ก็ได้ กูคัดเด็ดๆมาให้ รับรองต้องอยากอ่านฉบับเต็ม
https://www.picz.in.th/image/1542386573490.3EjIuD
https://www.picz.in.th/image/1542386674026.3ElBY8
โกหกแค่ว่าได้ตีพิมพ์ โถ แค่นี้เองทำไมจะไม่กล้า....นักเขียนที่คุณรู้อยู่กว่าใคร โกหกใหญ่กว่านี้ ยังทำมาแล้ว...โดนแหกก็ยัง ไม่รู้ไม่ชี้ แถขึ้นโรงพัก บอกว่า โปรไฟล์กูนั้น ของจริงแน่นวล แต่เปิดเผยไม่ได้ เพราะไหมศัลย์
เอาจริงกูว่า ลยล อาจไม่ได้โม้เรื่อง สนพ นับจริงๆก็มี 4 สนพ และไม่ใช่ สนพ ใหญ่ คิดว่านางอาจจะโม้ขายเก่งให้เขาช้อปไปคนละเรื่องสองเรื่อง แถม สนพ สมัยนี้ก็ช้อปออนไลน์ดูยอดวิวกับพล๊อตเอา พอเข้ามือ บก ก็ จะได้รับการเฆี่ยนตีแก้งานอีกทีเอง ตอนนี้ยังไม่จบสักเรื่อง นางยังไม่ได้โดนแก้
แต่ไอ้ใบจบที่ลงนี่ 152ชม คือคอร์สเดือนนึง ชื่อตกลงเป็นแขกอีก กูงงกว่า
กูว่ารอดูไปสิ ถ้ามันโกหกยังไงเดี๋ยวมันก็ต้องโดนให้บันเทิงเล่น กล้าออกมาพูดขนาดนี้กูว่ามันอาจจะไม่ได้โม้ กูจะรอดู
>>458 กูอยากรู้แต่ละคนที่บอกมันโกหกว่าเรียนนั่นนี่ มึงมีหลักฐานกันเหรอว่ามันโกหก พูดแม่งเหมือนกับรู้จักมันดี มึงอย่าเอาคนสองคนมายำรวมกัน มันก็ออกมาพูดอธิบายของมันแล้ว มึงก็อย่าเพิ่งตัดสินคนให้มันไวมาก ดูเหมือนแม่งอยากให้มันเหี้ยจริงหรือยังไง ยังมีเวลารอพิสูจน์ว่ามันพูดจริงไม่จริงอยู่
กลัวแล้ว ฟังเขามาอีกทีแล้วสรุปน้องไม่ได้โกหก น้องอยู่เมกาเรียนผู้ช่วยพยาบาล152ชม จากตอนแรกบอกเรียนพยาบาลพอมีคนทักในเพจก็ลบเตตัสออกหมดเลย เปลี่ยนเพจเป็นเฟซ เอาจริงกูว่าจะไม่ยุ่งเพราะถือว่าตัวเองไม่เคยอ่านงานเด็กคนนี้ เขาจะแหลจะโกหกอะไรก็เรื่องของเขา แต่ต่อมเสือกมันโดนกระตุ้นก็เลยส่องๆ ในฐานะที่พวกมึงน่าจะรู้จักเขามาก่อนวานบอกเล่าอีกแง่มุมนึงหน่อยสิ
>>462 ไม่นะ ใบเซอร์ที่จบนั่นเรียกว่าเรียนได้มั้ย หรือมันคือการอบรมซึ่งทั้งนี้ทั้งนั้นไม่ใช่ 'พยาบาล'
ไอ้โพสยาวๆนั่นจับใจความได้ว่าทำไมไม่ให้โอกาสไม่ให้ที่ยืนคนคนป่วย(เช่นเขาเลย) ซึ่งสิ่งที่ถามที่มีคนแย้งไม่มีการตอบ แต่เบี่ยงไปพูดเรื่องอื่นแทน
รอคนที่ตามคนนี้มาแต่แรกมาต่อละกัน
>>463 ใช่ กูเห็นมีคนโจมตีเรื่องเขาป่วยด้วย คือกูอยากรู้ พอมีคนบอกว่าป่วย ทำไมต้องไปว่าเขาพูดไม่จริง? โดยเฉพาะป่วยทางจิตอะไรนี่ ต้องมีคนตามไปขยี้กันตลอด กูเห็นหลายรายละ เกิดมันฆ่าตัวตายขึ้นมาจริงล่ะสวย
ส่วนเรื่องพยาบาลก็อย่างที่เขาออกมาอธิบายมึง น้องเขาไม่ได้พยายามปฏิเสธอะไร สังเกตจากที่แปะๆ ในหน้านิยายแล้วยังไม่ได้ลบ อาจจะเห่ออย่างที่เขาออกมายอมรับแล้ว อย่างน้อยกูคนนึงที่มองทุกอย่างเป็นกลางตอนนี้
ตรงไหนที่เขาบอกว่าเรียนหมอวะ
เท่าที่กูไปส่องคือ ป่วยจิตมากเป็นไบโพล่าร์ พ่อแม่คาดหวังสูงไม่ให้เขียนนิยาย ไม่เชื่อว่าลูกป่วยจิต นางต้องไปหาหมอเอง กินยาแล้วดีขึ้น และ ทำให้ตอนนี้ชีวิตดี นิยายรอพิมพ์7เรื่อง มีงาน บก รออยู่ แถมเรียนจบแล้วด้วย พ่อแม่ก็ยอมให้เขียนนิยายละ
คือ ถ้าเขาป่วยจริง พอมีอะไรดีๆมาก็อาจจะโม้ไปอีกเบอร์ จนเว่อร์เกินจริงแหละ แต่ไม่น่าจะโกหกเบอร์ ชลต แค่ตีฟูเกินไปหน่อย
>>468 ข้อมูลหลายอย่างมันมีคนมาพ่นไว้ไงมึง ไม่รู้ไปเอากันมาจากไหน ไอที่ว่าเรียนหมอก็คงตอนเด็กมันโพสแนวประชดว่าถ้าว่างจะไปเรียนจิตแพทย์ เพราะรู้สึกเหมือนสังคมไม่ให้โอกาสคนป่วยทางจิตได้ศึกษาอะไรแนวนี้ กูรู้สึกเหมือนมีคนอยากบิ้วให้เด็กนี่กลายเป็น ชลต นัมเบ้อทู
ปล. นิยายเขาไม่ได้แย่อะไรกูอ่านละ ถ้า สนพ จะสนใจกูก็ไม่แปลกใจ
แปะ https://fanboi.ch/netwatch/6164/537/
>>535 กูพูดไม่ออกเลยตอนที่เห็นใบเซอร์ กูคุยกับเค้าโอเคนะ แต่ตอนนั้นเค้าบอกกูว่าเรียนหมออ่ะ กูจะทักไปถามเค้าก็ไม่กล้า มันดูเสียมารยาท แบบไหนตอนนั้นสอบเข้าเรียนหมอปี1ไง แต่ยังไม่เปิดเทอมเลยมาแต่งนิยาย แล้วทำไมจับพลัดจับพลูมาเป็นใบเซอร์ไม่กี่ชั่วโมงได้ มันคนละระดับกันเลยนะเฮ้ย แต่ก็แอบเสียใจนะ เพราะกูแอบชื่นชมไว้เยอะ แบบเฮ้ยเก่งจัง พองี้ก็เฟลๆ เบาๆ แต่ก็เลือกไม่พูดถึงอ่ะ
>>469 คือถ้าเป็นมึง มีหลาย สนพ มาสนใจนิยายแบบนั้น มึงจะดีใจป่าววะ ดีใจจนอยากอวดอยากโชว์พาว คือกูว่ามันก็น่าจะเข้าใจได้ ยิ่งอย่างที่ >>468 มันว่า น้องเขาป่วย ชีวิตดูบัดซบไปหมด ยังมีพ่อแม่ขัดขวางไม่ให้เขียนนิยาย วันนี้เดินมาได้ถึงจุดนี้ เป็นใครก็ต้องดีใจจนออกนอกหน้าป่าววะ แล้วน้องก็ออกมาขอโทษแล้วนะมึง
อย่างน้อยนางก็อธิบายดีนะกูว่า อันไหนไม่ใช่ก็ยอมถอยไม่แถออกทะเลไปอีก ยังมีสติดีนะกูว่า
https://my.dek-d.com/inyourface/writer/viewlongc.php?id=1716179&chapter=3
ถ้ามาส่องโม่ง กูก็แค่อยากบอกว่า ใจเย็นๆไปเขียนนิยายให้จบได้พิมพ์ แล้วให้งานมันพูดเอง ยิ่งถ้าเคยไบโพ อย่าม าอ่านโม่งเลย
โอเคเห็นโพสละยาวมากสูดลมหายใจเข้าก่อน เอาเป็นโนคอมเม้นละกัน เจตนาไม่เจตนาโกหกไม่โกหกรู้ดีแก่ใจตัวเอง ไม่ใช่คนที่ตามเรื่องแต่แรกไม่มีสิทฟันธง ยังไงซะก็คิดว่าต่อให้เด็กคนนี้โม้เหม็นก็กลายเป็นชลตสองไม่ได้อะแหละ
>>475 เรื่องมันเกิดจากการที่มีคนมาเริ่มพูดว่าน้องเขาเก่งนะ เขียนนิยายหลายเรื่องในเวลาเดียวกัน แล้วมี สนพ มาจองไว้หมดอีก ก่อนจะลามไปเหมือนจะพยายามแฉน้องเขาว่าเป็นคนไม่ดียังไง ซึ่งกูรู้สึกเหมือนมีคนรอโจมตีเด็กนี่อยู่ว่ะ ได้โอกาสก็เสียบ ใส่ข่าวใส่ข้อมูลอะไรได้ก็ทำหมด เท่าที่เห็นตอนนี้น้องเขาก็ออกมาอธิบายหลายเรื่อง โม่งหลายคนเองก็พอจะเห็นอยู่ว่ามันอาจจะไม่ได้เลวร้ายอะไรอย่างที่คิด กูนี่รอดูเงียบๆ ถ้าน้องมาอ่าน แล้วที่น้องพูดมาเป็นความจริง กูเป็นกำลังใจให้ละกัน ไปเขียนๆแล้วตีพิมพ์ออกมาซะ
>>477 ใช่มึง กูรู้สึกเหมือนมันมีคนทะเลาะกันอยู่แล้วมาใช้โม่งเป็นเครื่องมือทำร้ายเด็กนี่ยังไงก็ไม่รู้ว่ะ กูว่าโคตรไร้สาระถ้าจริง สรุปถ้าเรื่องส่วนตัวมึงไปเคลียร์กันเอง ไม่ต้องมาทำให้พวกกูงงงไปด้วย ส่วนเรื่องจะว่าเด็กมันหลอกลวงรึเปล่า กูเห็นด้วยที่ว่ารอมันออกนิยายก่อน ถึงตอนนั้นถ้ามันทำไม่ได้จริง ใครที่เดือดร้อนค่อยมาเผามันใหม่ยังไม่สาย กูไม่เห็นด้วยที่จะมาย่ำคนที่พวกมึงยังพิสูจน์กันไม่ได้ว่ามันทำอะไรให้สังคมเดือดร้อนยัง
เขาลบออกไปเยอะแล้ว พวกที่มาถามว่าเขียนไว้ตรงไหน มึงคงหาเจอหรอก
แล้วนิยายไม่ใช่ 7 แต่ 17
โพสนี้ก็ลบออกไปแล้วเช่นกัน
>>479 ในเฟสน้องเขาแจ้งแล้วว่าปิดส่วนตัว มึงไปดูในนิยายเขาในเด็กดียังไม่ลบนะมึง https://writer.dek-d.com/inyourface/story/viewlongc.php?id=1716179&chapter=2
ไอที่น้องกำลังจะตีพิมพ์แน่นอนมัน 7 เรื่อง (ตามที่น้องแปะป้าย)
ส่วน17 เรื่องที่เขาว่าคือทุกเรื่องของเขามี สนพ จองแล้ว
กูจะสรุปให้ง่ายๆ ว่ามีคนหมั่นไส้ที่นางอวดซะฟูฟ่องทั้งๆ ที่เป็นแค่นักเขียนหน้าใหม่ ก็แค่นั้นแหละ เรื่องที่โม้จริงไม่จริงเดี๋ยวเวลาก็พิสูจน์ ที่นางไม่หนีไปไหนก็พอที่จะให้ลองรอดูได้บ้างละ จบแยก
อ่านแถลงแล้วเข้าใจว่าน้องส่องโม่งอยู่นะ บอกก่อนว่ากูอ่านเจอเรื่องน้องจากมู้ชลต. และปกติกูไม่อ่านเซินเจิ้น เลยไม่รู้ว่าที่น้องบอกมีดราม่ามีคนจ้องทำลายนี่มันอยู่ตรงไหน ในมู้ชลต.ส่วนใหญ่ก็บอกว่าดูขี้โม้เฉยๆ แต่เรื่องป่วยนี่กูไม่รู้และไม่สนใจ ประเด็นเดียวที่สะกิดใจจนทำให้กูตามไปอ่านคือการที่น้องบอกว่าสอบได้ใบวิชาชีพพยาบาล ซึ่งการเทคคอร์สสั้นๆแค่นั้นมันไม่ใช่อยู่แล้ว พอรู้สึกว่าโกหกเรื่องนึง จะสงสัยเรื่องอื่นว่าโกหกด้วยก็ไม่แปลก
ในเมื่อน้องขอโทษเรื่องนี้แล้ว สำหรับกูก็ถือว่าจบ
ส่วนเรื่องสนพ.จองนิยายกับประกาศว่ากำลังเลือกสนพ. สำหรับกูยังไงก็ดูไม่ดี ถึงเวลามึงก็ตีพิมพ์ได้สนพ.เดียว ประกาศก่อนแบบนี้สนพ.ที่ไม่ถูกมึงเลือกจะกลายเป็นอะไร
และกูอ่านแค่เรื่องเดียวคือฮองเฮา ซึ่งคำพูดกูอาจจะฟังดูบูลลี่ แต่เนื้อหาแค่นี้กับสำนวนแบบนี้ มีสนพ.มาจองแล้วมันเหลือเชื่อ แต่ก็อย่างที่บอกกูไม่ได้อ่านเซินเจิ้น เลยไม่รู้ว่าปกติงานแบบนี้ก็ตีพิมพ์ได้แล้วเหรอวะ กูรอดูแล้วกัน
>>484 อันเรื่องที่เป็นบก. กูรู้สึกทะแม่งๆ อยู่น่ะนะ ไม่รู้สิ งานสายนี้ ถ้าพูดกันตรงๆ ส่วนมากมันงานวนกันในคนหน้าเดิมๆ ว่ะ เรียนตามตรงก็งานเส้นสายนั่นแหละ อย่างพี่กู เพราะเคยไปฝึกงานที่สนพ.หนึ่ง ตอนนี้ก็เลยได้กินฟรีแลนซ์ของสนพ.นั้นยาวๆ หลังจากเรียนจบ แล้วก็ได้กินฟรีแลนซ์ของสนพ.ที่สนิทกับสนพ.นั้นด้วย กูคุยกับมัน มันบอกส่วนมาก นักเขียนไม่ค่อยข้ามสายงานมาเป็นบก.นะ แต่บก.น่ะ ข้ามสายจะบ่อย (ถ้ามีเวลา)
แต่ก็อย่างว่า เดี๋ยวนี้สนพ.ผุดขึ้นเป็นดอกเห็ด อะไรก็เกิดขึ้นได้ละมั้ง
>>486 +++
กูก็ไม่ได้ชอบซ้ำเติมคนหรอกนะ ในเมื่อเคยตักเตือนไปแล้ว ไม้อ่อนก็แล้วไม้แข็งก็แล้วยังทำอีก กูก็คงได้แต่ทำใจและรอชมความพินาศ
ส่วนตัวไม่เชื่อห่าเหวใดทั้งสิ้นที่แม่ประคุณทูนหัวได้ร่ายยาวออกมา และไม่กล่าวโทษคนที่จะยกหางกันต่อไป หรือเห็นอกเห็นใจชีวิตอันแสนบัดซบของเขา หากเป็นโรคจริง กูก็สลดเช่นกันที่สังคมใช้วิธีรุนแรงกับเขา แทนที่จะกล่อมเกลาให้เขากลายเป็นคนปกติที่ไม่โกหก ไม่อวตารร่าง ไม่ตอแหลได้
อย่างที่บอก ไม้แข็งก็แล้วไม้อ่อนก็แล้ว โดนแหกขนาดนี้หวังว่าจะกลับตัวได้จริง ๆ เสียทีนะ
อ่านอย่างเมามัน เห็นเขียนกันน้องๆๆๆๆ นึกว่าน้องม.ต้นที่ไหนโดนโม่งแหก ที่ไหนได้อายุยี่สิบแล้ว ไม่น้องแล้ว ถถถถถ นิยายมีคนมาขอซื้อเยอะก็ไม่แปลกนะ นักเขียนบางคนก็มีแบบนั้น ออกเล่มรัวๆ ถ้าพี่ทำได้ก็ดีใจด้วย จะได้มีเสิ่นเจิ้นมาประดับวงการเยอะๆ ให้โม่งอวยมั่งด่ามั่งตามวิสัย กูขอเรียกพี่ละกัน เรียกน้องไม่ได้เพราะกูอ่อนกว่า งุงิ
>>490 7 เรื่องที่ได้ตีพิมพ์ มี 17 เรื่องที่ สนพ.จอง อันหลังนี่กูขอไม่พูดถึงละกันเนอะ เพราะมันดูไม่แน่นอนเลย หลักลอย ได้กลิ่นลมปากโชยมา
-สมมติว่าในเจ็ดเรื่องยังเขียนไม่จบ หรือจบบ้างไม่จบบ้าง แล้วได้ตีพิมพ์ก็ต้องเซ็นสัญญาใช่ป่ะ แล้วเขาจะมีเดดไลน์ให้ ถ้าเสร็จไม่ทันโดนฟ้องนาจา แล้วได้ตีพิมพ์ไล่ๆกันแบบนี้ เดดไลน์คงไล่ๆกันเนอะ ถ้าเสร็จทันทุกเรื่องก็ดีไป ถ้าไม่ทันก็นะ...
-ถ้าเสร็จหมดแล้วทุกเรื่อง หรือสามารถไล่แต่งจนเสร็จทันทั้งหมดทุกเรื่อง น้องคือคนที่เก่งมาก ทุกคนควรเอาเป็นเยี่ยงอย่าง ควรเชิญไปเป็นวิทยากรอบรม แชร์เทคนิคการแบ่งเวลา และสมองสำหรับการแต่งนิยายหลายเรื่องในเวลาไล่เลี่ยกันให้พวกที่อยู่ในกะลาทั้งหลาย(รวมตัวกูด้วยกะลาใบใหญ่กว่าใคร)ได้ชมเป็นขวัญตา แถมก่อนหน้านี้มีไปสอบด้วยนิ ผ่านอีกต่างหาก เสียดายกำลังกายแข็งแกร่งไม่พอ ไม่งั้นน้องอาจได้อยู่ทีมอเวนเจอร์
กูไปนอนดีกว่า ตามอ่านที่เขาโม้มากๆจนสมองจะบิน แยกความเพ้อเจ้อกับความจริงจะไม่ออกละ
>>453 คือในลู่เอินมักจะมีประโยคความคิดคำนึงของนางเอกซึ่งบางทีก็งงๆ น่ะ (แต่คนอ่านคนอื่นอาจไม่งง)
พอมาอ่านฮูหยินแล้วเจอเรื่องทำลายสมดุลก็เลยงงเพราะอยู่ๆ ก็พูดถึง แต่พออ่านบทต่อๆ ไปมีการอธิบายก็โอเค เข้าใจละ
ว่าแต่ในนี้คงมีนักเขียนมาส่องเนาะ อยากขอร้องว่าฉากข่มขืนอย่าบรรยายละเอียดได้ไหม
ถ้าเป็นฉากที่จำเป็นต้องมีจริงๆ แค่พูดโดยรวม ไปเน้นที่ความรู้สึกทุกข์ทรมานของตัวละครดีกว่า
ไปเจอนิยายที่กูเล็งในรีดไรต์ เค้าเปิดขายเป็นตอนๆ มีบอกว่า nc ข้ามได้
และที่หัวบทก็เตือนไว้ก่อนว่ามีฉากข่มขืนรุนแรง
แต่คนเราอะนะ อยากรู้อยากเห็น ก็เลยไปอ่านต่อ
ปรากฏว่าจะอ้วก
กูว่าไม่จำเป็นที่จะต้องให้คนอ่านรับรู้ว่านางถูกกระทำท่าไหนบ้าง คนร้ายพูดชมว่าอะไรบ้าง
เคยอ่านในเด็กดีนานแล้ว (ฉากนี้คงโดนตัดไม่งั้นถูกแบน) เนื้อเรื่องโดยรวมสนุกดี แนวฮาเร็ม
คิดจะซื้อหนังสือนะ แต่พอเจอแบบนี้ไม่อยากซื้อแล้ว
หรือไม่งั้นคงต้องไปยืนอ่านที่ร้านว่าในหนังสือมีฉากนี้รึเปล่า หรือมีเฉพาะเวอร์ชันออนไลน์
จริงอยู่ว่าเค้าเตือนแล้วและนี่เป็นนิยายของเค้า
แต่สำหรับคนอ่านอย่างกู รู้สึกว่าฉากนี้มันไม่จำเป็นจริงๆ
>>493 กูว่ามันก็ไม่แฟร์กับคนเขียนนิดหน่อยนะมึง
จริงอยู่ว่าฉากนี้ไม่จำเป็นก็ได้ เขาอาจอยากระบายความสะใจด้านมืดก็เลยเขียนมา เขาก็เตือนแล้ว แถมบอกด้วยว่าข้ามได้
เขาทำตามข้อตกลงสากลทุกอย่างเลยนะมึง เตือน อธิบาย บอกด้วยว่าข้ามได้
เหมือนมึงเห็นแท็กrapeแปะเตือน มึงก็ยังเลือกที่จะเข้าไปอ่านแล้วมารู้สึกแย่ แล้วก็ด่าคนเขียนทั้งๆที่เขาเตือนแล้ว
กูเข้าใจในแง่การข่มขืนไม่ควรเกิดขึ้นกับใคร แต่ถ้าคนเขียนต้องการให้มันเป็นส่วนหนึ่งในเนื้อเรื่องและเตือนแล้ว กูก็ว่ามันก็ไม่แฟร์นะถ้าจะต่อว่าคนเขียนแบบนี้ แบบนี้นิยายดาร์คๆโรคจิตกุโระเลือดสาดก็ห้ามแต่งให้หมดเลยมั้ยเพราะโหดร้าย?
>>498 ด่าคนเขียนตรงไหน? ต่อว่าคนเขียนตรงไหน? รบกวนยกประโยคของกูมาหน่อย
กูบอกว่า ขอร้องนักเขียน (ใครก็ตาม) ได้ไหมว่าอย่าบรรยายฉากข่มขืนอย่างละเอียด หรือกูไม่สุภาพพอ?
แล้วกูก็ยกตัวอย่างเรื่องที่อ่านเจอ
การที่บอกว่ากูอ่านแล้วจะอ้วก มันคือการอธิบายความรู้สึกของกูที่มีต่อบทข่มขืนที่ค่อนข้างชัดเจน
ถ้านี่เป็นวัตถุประสงค์ของคนเขียน เขาก็บรรลุแล้ว
เหมือนกับคนที่บรรยายความน่ากินของอาหาร คนอ่านอ่านแล้วหิว
หรือบรรยายความเศร้าเสียใจของตัวละคร คนอ่านร้องไห้ตาม
กลายเป็นการด่า/ต่อว่าคนเขียนงั้นเหรอ?
หรือการที่กูคิดว่าฉากละเอียดนี้ไม่จำเป็นคือการต่อว่าคนเขียน
แล้วกูไปห้ามใครแต่งอะไรเหรอ กูแค่ขอว่าอย่ามีฉากบรรยายละเอียดได้ป่าว เพราะกูคิดว่าไม่จำเป็น
ฉากข่มขืนอาจจำเป็นสำหรับนักเขียน แต่ความละเอียดมันจำเป็นไหม
เอ้า ถ้านักเขียนบอกจำเป็น ก็ตามสบายเลย
แต่ประเด็นคือกูเขียนอะไรที่เป็นการด่าหรือต่อว่านักเขียน ช่วยบอกที กูงง
>>502 ขอบคุณที่อธิบาย
เอางี้ กูเขียนใหม่ละกัน
กูเป็นคนอ่าน มาเสนอแนะนักเขียนนิยายรักทั้งหลายว่าเวลาเขียนฉากข่มขืน เขียนรวมๆ ดีไหม
การบรรยายละเอียดมันไม่ได้จำเป็นเลยถ้าเรื่องของท่านไม่ใช่แนวโหดๆ จิตๆ
ต่อให้ฉากนั้นจำเป็นกับตัวละคร ควรเน้นเรื่องความรู้สึกของผู้ถูกกระทำดีกว่าที่จะมาบรรยายการกระทำ
เป็นแค่คำแนะนำ
ไม่ได้ต่อว่า ไม่ได้ด่า
แค่เสียดายถ้าจะมีจุดบกพร่องเล็กๆ น้อยๆ ที่มันลดความดีงามของเรื่อง
และกูก็ไม่ได้มาด่านิยายเรื่องนั้น มันเป็นแค่ตัวจุดประกายที่ทำให้กูมาพูด กูหยิบมาเป็นตัวอย่างเฉยๆ
คิดดูสิว่ากูชอบจนคิดจะซื้อ แต่แล้วก็มาเบรกเพราะจุดนี้
ไม่เกี่ยวกับการแปะป้ายเตือนแล้วนะ บอกแล้วนะ เข้ามาอ่านแล้วไม่โอเคก็เรื่องของมึง
คือว่าอันนั้นรู้แล้ว
กูแค่อ่านเจอแล้วคิดว่า เอ มันจำเป็นรึเปล่า
แล้วก็เลยมาแนะนำว่า ถ้าใครจะเขียนฉากแบบนี้ กูว่าไม่จำเป็นต้องเขียนละเอียดนะ ถ้าเขียนแบบนี้ๆ ล่ะ น่าจะดีกว่ามั้ย
สรุปอีกที กูแนะนำว่าใครที่เป็นนักเขียน ลองพิจารณาเรื่องการเขียนบทข่มขืนหน่อยมั้ยว่าจะเขียนแบบไหน ถ้าละเอียด ทำเพื่ออะไร สำคัญยังไงกับเนื้อเรื่อง
แต่ถ้าใครคิดว่าจะเขียนยังไงก็ได้ ขอแค่มีป้ายเตือนไว้ก่อน ก็แล้วแต่
ขอโทษที่มารกบอร์ด
นักเขียนหญิงเจอศาลจีนสั่งคุก 10 ปี เหตุเขียนนิยายอีโรติกขาย ชาวเน็ตโวยโทษแรงเกิน!
https://www.matichon.co.th/foreign/news_1234703
>>503 กูเห็นด้วยนะที่มึงบอกว่า "กูแนะนำว่าใครที่เป็นนักเขียน ลองพิจารณาเรื่องการเขียนบทข่มขืนหน่อยมั้ยว่าจะเขียนแบบไหน ถ้าละเอียด ทำเพื่ออะไร สำคัญยังไงกับเนื้อเรื่อง แต่ถ้าใครคิดว่าจะเขียนยังไงก็ได้ ขอแค่มีป้ายเตือนไว้ก่อนก็แล้วแต่"
แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น ระดับที่คนรับได้ไม่เท่ากัน ก็เลือกเสพตามที่มึงอ่าน จบ
กูคนหนึ่งนะ ที่อ่านแบบละเอียดๆ แล้วจะอ้วก บางครั้งก็เน้นเกิน เบาลงนิดเถอะค่ะ
ขนาดนั่นพระเอกนางเอกนะ
>>508 พูดกันในนี้บ้างก็็็ดีนะ เพราะนักเขียน น่าจะอยู่ในนี้เยอะกว่าไหม หรือไง
เกี่ยวกับฉากเรต อยากให้ลองคุยกันว่า ฉากเรตมันควรมีแค่ไหนดี
สำหรับกูนี่เอาพอประมาณ อย่าถึงกับต้องบรรยายมังกือน้อยว่ายาวใหญ่เลย
ส่วนในข่าว >>504 นี่ก็เกินไป แต่ก็นะ ฝั่งเราไม่รู้เนื้อหา บางทีเนื้อหาอาจจะรุนแรงหรือวิตถารสุดไปเลยก็ได้
>>509 อ้าว งั้นจะโพสอีกรอบเพื่อสื่อไรอะ สื่อว่าบ้านเขาคุมเข้มเรื่องฉากเรต ทำมือโดนไม่ผ่านสนพผิดกม?
อยากให้บ้านเราเหมือนจีน? แค่นี้กูก็อึกอัดจะตายอยู่บะ สั่งวายจากตปทยังต้องกังวลจะโดนยึด รู้สึกโดนควบคุมจนหืดขึ้นคอ
จะนิยายประเทศไทย การระบุว่ามีฉากรุนแนงทางภาษาและเพศ ระบุอายุ มันก็เป็นสิ่งที่ควรทำอยู่ละ คนที่เขียนแนวนี้หรือเสพแนวนี้ก็ไม่ใช่ฆาตกรมันคือรสนิยม อ่า เว้นแต่บางเคสอะนะ
>>512 จริง กูรู้สึกเหมือน >>511 ไปโกรธใครมาอะ 55555
>>510 สำหรับกูนะ ในฐานะนักเขียนคือกูไม่คล่องหรอก ข้ามไป พูดในฐานะนักอ่านกูไม่อยากอ่านหรอกว่ามังกรแหวกพงหญ้ามุดถ้ำหงส์ ถ้ำหงส์ตอดรับมังกรที่ขยายตัวใหญ่ อู้ว อ้าว อ๊า
ฮือ...อิสัสเอ๊ย อารมณ์กูดับหมด นั่งขำเป็นวรรคเป็นเวร แล้วในสายตากูคือดูแบบ อ่อม ไม่มีศิลป์ แม้นักเขียนจะใช้คำเลี่ยงก็ดูไม่มีศิลป์
NC เสิ่นเจิ้นที่กูเจอก็จะแบบ
1. รสชาติกล้อมแกล้มเป็นเสิ่นเจิ้นมาทั้งเรื่อง พอ NC ปุ๊บ อ้าว นิยายไทย คำบรรยายก็คือ NC ไทยดี ๆ นี่เอง
2. พยายามใช้คำให้สวย ปทุมถันบ้าง ถ้ำหงส์บ้าง มังกรบ้าง พงหญ้าบ้าง ไปเรื่อยแล้วมึง มันมากไป แล้วพอเอามาใช้ไม่ดีมันก็กลายเป็นตลก กลายเป็นฝืน แม่ง ติดตากูมาก มังกรมุดถ้ำหงส์ ฮึก
NC ภาษาสวยมันคนละเรื่องกับการพยายามเอาคำมาใช้ให้สวยนะมึง มึงสามารถทำให้มันสวยได้ด้วยฟีลลิ่งและการบรรยายที่ลื่นไหล ไม่ใช่เอาคำไวพจน์มายำแล้วกลายเป็นเหี้ยอาไร้
โดยส่วนตัว ถึงแม้ว่ากูจะหื่นและชอบอ่าน NC แต่มากไปก็เกร่อว่ะ เลี่ยนด้วย บางเรื่องก็นะ จะขาย NC อะไรขนาดนั้น เนื้อเรื่องอยู่ไหนเอ่ย แล้วบางเรื่องถ้าภาษาไม่ถึงก็น่ารำคาญ
NC เสิ่นเจิ้นที่กูชอบยังหาไม่เจอ แต่ถ้า NC จีนแปลกูชอบแบบคู่แค้นสงครามรัก ละเมียดมาก ร้อนฉ่ามาก ไม่มีคำหยาบโลนเลย แต่กำเดากูพราก
>>511 บางที ตำหนักนี้ก็ร้างไป เขาก็หาประเด็นมาคุย มึงนี่ก็555
เอ้างั้นมาแชร์นิยายฟินที่ไม่มีฉากเรทรุนแรง แบบสนุกได้ไร้ฉากเรต
กับ ติดเรทอย่างมีระดับ อ่านแล้วสยิวกิ้วมากกว่าจะสยองหนอนน้อยกับหอยน้อย
และฝากถึงนักเขียน หนูไม่อินสาวไทยทะลุมิติไปได้ผัวอ๋อง อยากได้เวิ่นเวิ่นเจิ่นระดับ A+++ เอาแบบโบราณไปเลย หยุดทะลุเถิด
โดนเพื่อนติงเรื่องใช้คำผิดบริบทว่ะ ถามหน่อย พอดีในนิยาย มีชายคนหนึ่งอยากมีพละกำลังแข็งแกร่งขึ้น เลยไปขอให้ผู้เฒ่าท่านหนึ่งช่วยปรุงโอสถให้มัน ทีนี้ไอ้เฒ่านี่เจ้าเล่ห์ บอกจะปรุงให้แต่ต้องออกไปเก็บวัตถุดิบบนยอดเขานี้ ๆ ทุกเช้า เย็นต้องไปผ่าฟืน เตรียมมาให้มันต้มน้ำปรุงยา แต่สุดท้ายแล้ว ไอ้เฒ่านี่ก็ให้เม็ดยาธรรมดาที่ไม่ได้มีสรรพคุณอะไรไปแล้วบอกกินไปจะรู้สึกว่ามีกำลังมากขึ้น (มันหลอกให้ไอ้นี่ออกกำลังกาย) แล้วก็เรียกเก็บเงินไอ้นี่ราคาอย่างแพง ทีนี้กูเลยใช้คำว่า กลอุบาย เพราะไอ้เฒ่านี่มันหลอกเพื่อผลประโยชน์ของมันเอง แต่เพื่อกูบอกว่า ต้องใช้กุศโลบาย ตกลงคำไหนถูกวะ
++++++++++++กล, กล-
(๑) [กน, กนละ-] น. การลวงหรือล่อลวงให้หลงหรือให้เข้าใจผิดเพื่อให้ฉงนหรือเสียเปรียบ เช่น เล่ห์กล, เล่ห์เหลี่ยม เช่น กลโกง (กฎหมาย).
(๒) น. เรียกการเล่นที่ลวงตาให้เห็นเป็นจริง ว่า เล่นกล (กฎหมาย).
ฯลฯ
+++++++++++++++อุบาย
(๑) น. วิธีการอันแยบคาย (ป., ส. อุปาย).
(๒) น. เล่ห์กล, เล่ห์เหลี่ยม. (ป., ส. อุปาย).
++++++++++++กุศโลบาย
[กุสะ-, กุดสะ-] น. อุบายอันแยบคาย. (ส. กุศล + อุปาย).
เอาจริง กลอุบายก็มาจาก กล+อุบาย ส่วนกุศโลบายก็มาจาก กุศล(สิ่งที่ดี)+อุบาย นั่นแหละ มันก็ออกมาความหมายใกล้ ๆ กัน แต่ที่ต่างคือความรู้สึกที่ได้จากทั้งสองคำนี้ จากการเปิดชีตเรียนพบว่ามันน่าจะเป็นเรื่องของการให้ความหมายเชิงอารมณ์ว่ะ ก็คือเป็นคำที่ความหมายคล้าย ๆ กันแต่ให้ฟีลลิ่งต่างกัน ซึ่งกูมองว่ากุศโลบายให้แง่บวก เป็นอุบายแนวบวกอะ ส่วนกลอุบายฟังแล้วออกแนวเชิงลบ ประมาณล่อหลอกในทางลบ ทีนี้มึงก็คงต้องชั่งน้ำหนักละว่าไอ้เฒ่าของมึงมันอุบายบวกหรือลบ ดีหรือเหี้ยมากกว่ากัน
หรือให้ง่ายสุด ตัดปัญหา ใช้อุบายเฉย ๆ ไปเลยจ้า
>>517 พออ่านที่มึงพิมพ์มา คาแรกเตอร์ผู้เฒ่าของมึง มันมีความย้อนแย้งกันอยู่เบาๆ นะ เลยทำให้เลือกใช้คำได้ยาก คืองี้ มึงปูมาว่าตาเฒ่าเนี่ยเป็นคนเจ้าเล่ห์ กะจะฟันเอาเงินจากไอ้หนุ่มนี่อยู่แล้วใช่ไหม ก็เลยหลอกให้ไปหาวัตถุดิบมาทำยาไปงั้นแหละ แต่ประเด็นคือสิ่งที่ไอ้หนุ่มนี่ต้องการคือร่างกายที่แข็งแรง ดังนั้น การที่ตาเฒ่าหลอกให้ไอ้หนุ่มนี่ออกกำลังกาย (มึงระบุมาเองนะ ว่าตาเฒ่ามันหลอกให้ทำเรื่องตรงนี้ด้วย) มันก็ดันส่งผลดีกับไอ้หนุ่มนี่ด้วยไง ประมาณว่าไอ้ตาเฒ่านี่มองขาด ว่ายาวิเศษอะไรก็ไม่ช่วยให้คนแข็งแรงขึ้นมาได้ นอกจากต้องออกกำลังกายเอง ดังนั้นยาธรรมดาที่ให้ไอ้หนุ่มนี่ไปตอนสุดท้าย ผลก็ไม่ต่างกับยาวิเศษจริงๆ ไหมล่ะ
การกระทำของตาเฒ่าครั้งนี้ มันเลยตีเป็นสีขาวหรือสีดำไปเลยไม่ได้ไง ใช้กลอุบายก็รู้สึกแปลกใจกับในวงเล็บของมึงที่บอกว่าตาเฒ่าหลอกให้ไอ้หนุ่มออกกำลังกาย (ไอ้หนุ่มที่มาด้วยความต้องการร่างกายแข็งแรง ออกกำลังกาย=แข็งแรง) จะใช้กุศโลบาย ก็ตงิดใจกับความกะฟันเงินของตาเฒ่าที่มึงกำกับไว้ไปอีก
กูเลยรู้สึกว่ามึงใช่คำว่า ‘อุบาย’ น่าจะกลางๆ สุดแล้ว แบบไม่ผิดบริบทไปแบบชัดเจนน่ะนะ เพราะการกระทำของตาเฒ่ามันก็ก้ำกึ่งอยู่
ป.ล.ที่กูเจอในนิยายจีน มันจะมีพวกตาเฒ่านิสัยประมาณนี้เยอะนะ แบบที่ชอบหลอกให้ตัวละครทำซัมติงที่ไม่เกี่ยวกับสิ่งที่มาร้องขอในตอนแรกเลย แถมทำตัวเจ้าเล่ห์ขี้แกล้งหัวเราะฮิฮะตลอดเวลา หาผลประโยชน์กับอิตัวละครที่มาขอนู่นนี่ก็เยอะ แต่สุดท้าย สิ่งที่พวกตาเฒ่านี่ให้ทำกลับเกิดผลดีกับตัวละครซะงั้น
กู 520 มาเพิ่มนิดหน่อย กูถามมึงหน่อยว่า สรุปแล้ว ตาเฒ่านี่มันมีเจตนาดีหรือร้ายต่อไอ้หนุ่มนี่กันแน่ ถ้าเกิดว่าแนวคิดของตาเฒ่านี่ คือการที่ว่ายาวิเศษอะไรก็ช่วยให้ร่างกายแข็งแรงขึ้นไม่ได้ ถ้าไม่ออกกำลังกาย ดังนั้น คนที่มาขอแบบนี้กับตาเฒ่า ตาเฒ่าก็เลยหาเรื่องให้ไปหาวัตถุดิบแบบเหนื่อยเหี้ยๆ อย่างนี้ทุกรายเพื่อให้เกิดกระบวนการออกกำลังกายนั้น แล้วมาจบปิ๊งที่ให้ยาธรรมดาไป ในวันที่ร่างกายบึกบึนเพราะการออกกำลังกายแล้ว ส่วนเงินก็เรียกเก็บแพงๆ ด้วยความเจ้าเล่ห์แสนกล อยากเก็บเอาสนุก หรือมีนิสัยขี้งกส่วนตัว (ในมุมนี้ก็มองว่าเป็นค่าวิชาก็ได้ป่าววะ) อันนี้กูว่าใช้กุศโลบายได้นะ เพราะผลสุดท้ายของการใช้อุบายมันออกมาเกิดผลดีว่ะ
ใช้กุศโลบายแล้วแปลกๆ ว่ะ เหมือนเป็นคำทางการ อีกอย่างที่เรียกกุศโลบายคือไม่หาประโยชน์ส่วนตน ถ้าตอนสุดท้ายคืนเงินก็พอไหว แต่นี่เอาเงินเอาของไปเรียกกุศโลบายได้เหรอ
กู >>517 นะ เข้าสายเลยตื่นสายหน่อย โห คนมาตอบเยอะเลย แต่ละคนตั้งใจทั้งนั้น ขอบคุณมาก
>>521 คือตาเฒ่ามันเป็นเฒ่าเจ้าเล่ห์ จุดประสงค์คือกะกินตังค์ไอ้คนนี้แหละ ทีแรกมันจะไม่ช่วย เพราะไม่รู้จะทำยังไง มันปรุงโอสถแบบนั้นไม่ได้ แต่ดันนึกวิธีนี้ขึ้นมาได้ เลยตกลง (อยากได้ตังค์)
เจตนาไม่ดี แต่ไอ้คนนั้นทำแล้วดันได้ผลดี ในขณะเดียวกันก็เสียตังค์ตามเป้าหมายของตาเฒ่า ซึ่งหวังได้ตังค์แบบเนียนๆ แต่แรก
พิมพ์งงๆขอโทษด้วย นั่งรถอยู่ ขอบคุณพวกมึงมากนะ
>>522 ตรงไหนที่บ่งว่าคำว่ากุศโลบายคืออุบายที่ไม่เห็นแก่ประโยชน์ส่วนตนวะ? คืองี้ คำว่ากุศลมันไม่ได้แปลว่า good อย่างเดียวนะ ในพจนานุกรมไทย เก็บความหมายที่แปลว่า clever, skilful ไว้ด้วยเด้อ ให้ความรู้สึกเหมือนคำว่ากรรมอ่ะ ที่คนชอบตีความหมายของมันไปทางลบ ทั้งๆ ทีความจริง มันแปลว่าการกระทำเท่านั้นเอง
ถ้ามึงบอกว่ากุศโลบายคือไม่หาประโยชน์ส่วนตน มึงเคยอ่าน ‘กุศโลบายสร้างความยิ่งใหญ่’ ของหลวงวิจิตรวาทการไหม มันเป็นหนังสือที่สอนอุบายอันแยบคายในการเป็นผู้นำที่ยิ่งใหญ่โดยรีเฟอร์มาจากวิธีของคนดังคนอื่นอ่ะ
กูเลยคิดตรงกับ quote นี้ที่กู quote มานะ ‘“กุศโลบาย” นั้น หมายถึง อุบายอันฉลาด หรือ อุบายที่ดี หาใช่“กลอุบาย”ที่หมายถึง เล่ห์เหลี่ยมที่ใช้หลอกลวงผู้อื่น ดังนั้น กุศโลบายจึงเป็นคุณประโยชน์ต่อตัวผู้กระทำและผู้อื่นส่วนกลอุบายนั้นเป็นคุณต่อตัวผู้กระทำก็จริงแต่เป็นโทษต่อผู้อื่นและท้ายที่สุดโทษนั้นก็มักจะกลับมาสนองตัวผู้กระทำในรูปแบบใดรูปแบบหนึ่งเสมอ’
เท่าที่เข้าใจ กุศโลบายคืออุบายที่ก่อผลดีทางอ้อม เช่นถือเป็นกุศโลบายที่เอื้อประโยชน์ให้ผู้ใดผู้หนึ่ง
>>513 กูก็ชอบคู่แค้นสงครามรัก ชอบทั้งเรื่องความรักและบท nc อะแฮ่มๆ
>>515 เรื่องที่ไม่มีฉากเรต -- ซื่อจื่อ เท่าที่จำได้มีแต่จูบนะ แต่นั่นกูอ่านในเด็กดี ไม่รู้ว่าตอนเป็นหนังสือเค้าจะเพิ่มฉากเรตเข้าไปรึเปล่า
เสริม >>524
กุศล
(๑) [-สน] น. สิ่งที่ดีที่ชอบ, บุญ. (ส.; ป. กุสล).
(๒) [-สน] ว. ฉลาด. (ส.; ป. กุสล).
กุศโลบาย มาจาก กุศล+อุบาย
ดูจากความหมายที่ให้มาว่า อุบายอันแยบคาย แสดงว่าเอาความหมายที่สองของกุศลมาใช้ ก็คือ ฉลาด
>>523 สรุปง่ายๆ นะ
กุศโลบาย - เจตนาดี
กลอุบาย / อุบาย - เจตนาไม่ดี
ไม่ต้องสนใจผลที่พระเอกมันได้ ดูที่เจตนาของตาเฒ่ามึงก็พอ
อีกอย่างคือ กูว่าคำว่ากุศโลบายแม่งดูราชการมาก ดูมีความ propaganda แฝงอยู่แบบแปลกๆ ด้วย เดี๋ยวนี้ชอบเห็นคนใช้พูดโยงเกี่วกับคำสอนพระพุทธเจ้า ศาสนาอะไรพวกนี้ ไม่เหมาะจะใช้ในนิยายเท่าไหร่ ยิ่งไม่เหมาะกับจะใช้ในนิยายจีนด้วย
มึง ช่วยกูคิดแบบดูมีหลักการ มีทฤษฎีหน่อยว่าทำไมในนิยายเซินเจิ้นคนไทยต้องย้อนเวลาไปในจีนวะ ถ้าตัดประเด็นคนเขียนเป็นคนไทยออกอะ พอจะมีคำอธิบายอื่นมะ ว่าจะเอาไปเขียนงานหน่อย 55555555
ก็มันเป็นแฟนตาซีที่สตรีโหยหาในส่วนลึก กูว่าในจีนเก่าบทบาทของชายหญิงมันชัดเจน ในขณะที่ตอนนี้ บทบาทสตรีไทยมันสับสน จะนำก็ทำได้แต่ก็ยังอยากมีที่พึ่งพิงที่ดี ทุกวันนี้สาวไทยเหนื่อยสัส ทำงานเหนื่อยเท่าผัว แต่มึงเป็นแม่เป็นเมีย มึงก็ต้องดูแลบ้านเหมือนยุคก่อนด้วย คือ ผู้ชายเหนื่อยเท่าเดิม ผู้หญิงเหนื่อยคูณสอง ซึ่งตอนนี้ชายดีๆที่พร้อมรับผิดชอบเป็นผู้นำ เลี้ยงเมียลูกเต็มที่มันน้อยลงทุกวัน กูว่าหลายคนพอมีลูกก็อยากให้ผัวเลี้ยงแล้วแต่ทำไม่ได้มันไม่พอแดก
บทบาทสามียุคเก่าในส่วนที่ดี เลยถูกนำมาใช้สนองนีด ส่วนที่สตรีโดนกดขี่ ก็จะถูกสาวย้อนยุคปฏิวัติ เพื่อหาความพอดีให้สตรีหัวสมัยใหม่พอใจด้วย
ทำไมเป็นสาวไทยไปจีนแทนที่จะย้อนไปหาพี่ขุนล่ะ
กูว่าจีนมันไกลตัวหน่อย ทำให้มโนแฟนตาไซท์ได้มากกว่า ของไทยจะให้พระเอกกูมีวิชาตัวเบา กระบี่สยบมารด้วยก็ไม่สมจริง เพราะรู้จักแต่ มวยไทย ฟันดาบ ท่องอาคม
แถมขุนศึกหล่อๆในประวัตืศาสตร์ให้จินตนาการก็ไม่ค่อยมีตัวอย่าง จะเล่นเจ้าชายหล่อก็ไม่ได้อีก
>>529 มันไม่มีหลักการในการย้อนอดีตอยู่แล้วมั้ยวะ ยกเว้นมึงอยากเล่นประเด็นที่ดูเหมือนจะมีหลักการหน่อย แบบ บรรยากาศแปรปรวนแล้วเกิดหลุมดำที่บิดห้วงเวลา แต่ถ้าเขียนไม่ดีก็อย่าพูดถึงเลย พลอตโฮลเยอะชิบหาย
ไม่ก็พวก ได้รับสืบทอดของโบราณมาจากบรรพบุรุษชาวจีน หรือซื้อจากร้านของเก่า แล้วมันดันผูกวิญญาณอยู่กับใครซักคนสมัยก่อนงี้
>>530 กูไม่เข้าใจประเด็นมึง
สรุป529 ถามไม่เคลียร์ค่ะ555
ขอโทษที่ทำให้สับสนจ้ะ โม่งแตกแน่กู คืองี้ กูจะเอาไปเขียนงานประวัติศาสตร์ส่งอาจารย์ เขาให้แต่งปวศเอง กาวได้ แต่ควรมีหลักฐานนิดหน่อย
กูอะจะเขียนหัวข้อ “คนไทยย้อนเวลาไปสมัยจีนโบราณเป็นจำนวนมาก เป็นที่มาว่าคนไทยมาจากตอนใต้ของจีน” ไรงี้ คือไอเดียมาจากนิยายเซินเจิ้นที่ผญ.ไทยมักจะย้อนไปจีนอะ กูจะกาวว่าพอมันย้อนไปมันก็มีลูกหลาน แล้วก็ค่อย ๆ ย้ายถิ่นฐานมาเป็นไทยในปัจจุบัน กูเลยอยากได้ไอเดียหน่อยว่าควรอธิบายอะไรดีให้ดูมีสาระ น่าเชื่อถือในกาวถุงนี้
สัสเอ๊ย ปวดหัว 555555555555 แต่ก็ขอบคุณมาก จุ๊บ
>>538 แงแอ กูยังไม่เก้ทอยู่ คือกูก็ยังเข้าใจว่ามึงอยากหาทฤษฎีย้อนอดีตที่ดูมีเหตุผล ถูกแมะ
ถ้ายังเป็นงี้อยู่ กูก็ยังคิดตาม >>533 นะ มันไม่ค่อยมีเหตุผลดีๆ อะ เป็นกูถ้าจะกาวก็โยงเข้าพวกความเชื่อเรื่องกรรม เรื่องเหนือธรรมชาติแบบไทยๆ หน่อย มันก็จะยังเข้าองค์ประกอบความเป็นไทยได้ ฟีลทวิภพแล้วเปลี่ยนจากกระจกเป็นยันต์แปดทิศของจีนไรก็ได้
>>538 ก็บอกไปว่าลูกหลานได้ยินเรื่องราวเกี่ยวกับบ้านเกิดของแม่(ซึ่งตอนนั้นยังไม่มี) พอตอนหลังราชวงศ์ล่มหรือห่าเหวไรก็ได้ก็ออกมาตามหา เจอที่นี่แล้วตั้งเมืองแม่งเลย พระเอกชื่อขนมสาคูก็ตั้งชื่อเมืองตามนั้นผ่านไปหลายพันปีเลยกลายเป็น สยาม เมียที่มาด้วยชื่อชวีปินปิง ตอนหลังก็กลายเป็นชื่อของฟิลิปปินส์และต้นกำเนิดชื่อแม่น้ำปิง (ปิง วัง ยม นาท มาจากชื่อสนม) ตั้งจีนจีนเหนือใต้ ตอนหลังมีนางคนหนึ่งย้อนเวลากลับไปขอมจามปา รู้ว่าเมืองไทยถูกจีนยึดจึงร่วมกำลังคนปลดแอกที่บ้านบางระจัน และตอนหลังก็วางยาพระรอง(คิงขอม) ให้พระเอกตั้งสุโขทัย
/ไปกินยาแป๊ป
มีใครอ่าน สัประยุทธ์ทะลุฟ้าจบแล้วไหมคะ พอดีสงสัยเรื่องนางเอก แบบ มีกี่คน?
>>545 ผิดตำหนักค่ะ ตัวเธอ
https://fanboi.ch/literature/6316/
แต่จะสปอยล์ให้ เขาว่า
.
.
.
.
.
.
.
.
.
พระเอกมีเมียสอง
.
.
.
.
.
พวกมึงมีเสิ่นเจิ้นที่ไม่ย้อนยุค ไม่วังหลัง เนื้อเรื่องดีๆ แนะนำบ้างไหมวะ
มีแบบไม่เครียดบ้างมั้ยวะ ไม่ชิงดีชิงเด่น เอาแบบเน้นฮา คอมเมดี้ เนื้อเรื่องไม่ต้องยาวก็ได้ กูขอแบบไม่เครียดอะ ช่วงนี้กูขก.อ่านแนวดราม่า ตบตีกันในจวนแล้ววว (ไม่เอาแบบฮาๆกันอยู่ในวังหลังวังหลวงนะ กูไม่อินกับพี่น้องๆสนม)
จิ่นเสวี่ยนหวางกูคนเขียนไปแล้วไปลับเลยอ่ะ ฮรืออ กูอยากอ่านต่อ ที่เจ็ดของกูจะค้างเติ่งอยู่ตรงนี้เหรอ เสียดาย กูชอบเรื่องนี้มาก Orz
มีแบบไม่เครียดบ้างมั้ยวะ ไม่ชิงดีชิงเด่น เอาแบบเน้นฮา คอมเมดี้ เนื้อเรื่องไม่ต้องยาวก็ได้ กูขอแบบไม่เครียดอะ ช่วงนี้กูขก.อ่านแนวดราม่า ตบตีกันในจวนแล้ววว (ไม่เอาแบบฮาๆกันอยู่ในวังหลังวังหลวงนะ กูไม่อินกับพี่น้องๆสนม)
กูไม่ค่อยชอบสายฮาตรงๆ ชอบแบบฮาลึกๆอะ แต่มันจะหายาก นานๆจะมีหลุดมาให้เห็นซักเรื่อง
ฮาลึกๆต้องคนเขียนฝ่าบาทนกฮูก
กูชอบคุณหนูใหญ่แต่งงานสุด สาวจอมป่วนทะลุมิตินี่ยังมีลำไยนางเอก แล้วคนเขียนชอบผูกเงื่อนที่บางทีย้อนไปมาเหนื่อยไปสำหรับกู
นกฮูกกูชอบนะพอดีๆ ไม่ออกทะเล อิงประวัติศาสตร์ผสมกาวที่มีเหตุผล มีตอนพิเศษรุ่นลูกที่กูไม่ชอบส่วนลูกชาย แต่อยากอ่านส่วนลูกสาวมากกว่านี้
มึง ใครซื้อเรื่อง.“เมารัก แม่ทัพร้าย” มาอ่านเต็มๆ บ้าง กูคุ้นๆ เหมือนเคยอ่านจากนิยายมกร.แจ่มใส แต่จำชื่อเรื่องไม่ได้
ลองอ่านแล้วน่าสนใจดี แต่ติดมี่มันคุ้นๆ นี่แหละถึงไม่กล้าซื้อสักที
คตค ปิดกิจการแล้วอ่อ
พวกมึง กูไม่รู้จะไปถามที่ไหน
อ่านนิยายเสิ่นเจิ้นวาย (แนวปัจจุบัน) พอถึงเลิฟซีนมันไม่ต้องมีขั้นตอนไรก่อนเหรอ
เพราะทางเดียวที่ไปได้คือเบญจมาศน้อย ซึ่งก็คือการสวนทวารป่าววะ
มันจะไม่มีอะไรตามออกมาเหรอ
ในนิยายนี่ถ้าอารมณ์ได้ก็จัดเลย จะว่าคนเขียนละไว้มันก็ไม่ใช่ เพราะบรรยายต่อเนื่อง
จำชื่อเรื่องไม่ได้ จำได้แต่ว่าเป็นระบบ เดินทางไปทำภารกิจในโลกต่างๆ
แต่ชื่อเป็นคนจีน กูเลยมาถามห้องนี้
นิยายวายมันก็ไม่เคยเจาะลึกเรื่องสวนก้นอยู่แล้วป่ะ? กูอ่านมาไม่มากแต่ไม่ทีเรื่องไหนพูดถึงอึเลย มันไม่เรียลอย่างนี้อ่ะดีแล้วมั้งถ้าเอาแบบเรียลๆขั้นตอนการเตรียมตัวก่อนทะลวงก้นนี่มันจะหมดอารมณ์เอานะ
วายแปลก็มีน้อยเรื่องอะที่พูดถึงการสวนก่อน ถ้าจำไม่ผิดที่เคยอ่านมีสองสามเรื่องที่ประมาณว่าส่งตัวให้ฮ่องเต้ เลยต้องมีการล้างก่อน จำชื่อเรื่องไม่ได้ละ มันเป็นนิยายอะมึง มีรายละเอียดตรงนี้ถ้าไม่จำเป็นอารมณ์มันน่าจะสะดุดนะถ้าใส่มาไม่ดี 55
ขอบคุณพวกมึงทั้งหลาย กูเข้าสู่วงการวายไม่นาน เลยเกิดสงสัยว่าหรือจริงๆ มันไม่จำเป็นวะ เพราะไม่เห็นในนิยายพูดถึง ฮ่าๆๆ
สงสัยกูต้องวางนิยายออกไปสู่โลกจริงบ้าง เดี๋ยวจะหลงกับโลกนิยายมากไป
ทุกวันนี้มองผู้ชายก็เห็นเป็นเคะเป็นเมะไปหมดแร้วววว
หลายๆเรื่องก็มีพูดถึงนะ แบบอาจจะพูดกว้างๆว่าทำความสะอาด อาบน้ำ เตรียมตัว ประมาณนี้ก็พอถัวๆไปได้ว่าทำละ
เรื่องที่พูดเรื่องสวนชัดๆกูก็เคยเจอ แต่ไม่ใช่แนวจีนนะ แบบขั้นตอนวิธีการ
พวกมึงมีแนวโคแก่หญ้าอ่อนไหม นอกจากหลันเออร์อ่ะ
ถามความเห็น นิยายกูนางเอกกำลังท้องอยู่ ละคือแพลนว่าจะให้นางแท้ง (แต่เดี๋ยวมีหักมุม) ซึ่งกูจะตัดจบไปตอนที่หมอบอกว่านางแท้งพอดี แต่กูก็กลัวว่าคนอ่านมันจะรับไม่ได้แล้วหายหมดหรือเปล่าวะ นิยายกูก็ไม่ได้ดาร์กมากด้วย แต่มีหักมุมอยู่เรื่อย ๆ
กูมาหวีดบรรณาการแสนรัก อ่านอย่างมันส์ กูชอบที่นางเอกตกต่ำสุดขีดแล้วดิ้นรนจนเข้าวังไปล้างแค้นได้ เอาคืนแบบสะใจ สนุกมากกูเชียร์ๆๆ
กูล่ะชอบเรื่องระบบภรรยาเจรงๆ สงสัยช่วงนี้เจอแต่พวกเอะอะหย่า บลาๆ
มึงมีเรื่องฮาๆที่เขียนได้ละเอียดแน่นๆแนะนำบ้างมั้ย อย่างระบบภรรยา กูอ่านได้สนุกนะ สำนวนไม่เลวแต่ยังเบา เรื่องฮาส่วนใหญ่ คนเขียนไม่ค่อยพยายามผลักมันไปเป็นงานเขียนมาตรฐานดีๆ หรือพอทำอย่างนั้นมันไม่ฮาวะ กูแค่เสียดาย เพราะคนไทยเขียนพล๊อตบ้าๆบอๆตลกดีออก แต่ภาษาสำนวนเหมือนเขียนเล่นๆไปหมด
ถ้าพวกมึงมีแนะนำช่วยบอกด้วย
>>599 สามชาติภพ ลูกแก้วอะไรซักอย่าง ลองอ่านดูมะ แต่ก็ไม่รู้ว่าแน่นพอไหมสำหรับมึง
>>594 ของคนเขียนนกฮูก เรื่องเค้าไม่ใช่แนวฮาเป็นหลักอะ มีฮาเป็นบางช่วงก็ขำๆ เฉพาะตรงนั้นแหละ กูอ่านคุณหนูใหญ่ตอนที่ฮองเฮา (หรือไทเฮาหว่า) มาเยี่ยมที่บ้าน อันนี้อย่างฮา
แต่โดยรวมคนที่ชอบอ่านของคนนี้คงเพราะชอบที่หยิบเรื่องราวในประวัติศาสตร์มาผูกเป็นนิยาย และสำนวนภาษาก็ดี
>>601 ขอบใจมึง กูเลยนึกได้ว่าไม่ได้อ่านเรื่องนี้นานละ กาวสัส เออ เรื่องนี้สำนวนใช้ได้ อ่านไม่หงุดหงิด กูต้องกลับไปอ่านว่าฮองเฮาไปหาสามีใหม่ได้รึยัง เรื่องนี้กูชอบฮองเฮากับจอมยุทธหลายวิญญาณ
กูจะคอยแหละว่าวันไหนเราจะตลกด้วยเนื้อเรื่องและบทพูดของคาร์ได้จริงๆ โดยไม่เป็นตลกที่นางเอกคิดในใจด่าผู้อื่นด้วยภาษาปัจจุบัน มันเลยตลก เดี๋ยวคนเขียนเขาเบื่อแนวๆนี้เขาก็คงเขียนวิธีใหม่ๆเอง
สามชาติลูกแก้วมังกร กูชอบนะแต่คนเขียนออกจะดองหน่อยๆ ด้านเนื้อเนื่องกูว่าไม่แน่น แต่ความกาวความเพ้อควมมบ้อบอคอแตกกูให้เต็มอ่ะถถถถ
ขอถามหน่อยจ้า ถ้าคนเป็นแม่ทัพจะมีเมียมาก่อนมีเมียเอกได้ไหมอะ ไม่ใช่สาวใช้ด้วยนะ เหมือนผู้หญิงชาวบ้านที่เจอทั่ว ๆ ไปแล้วถูกใจเอามาเป็นเมียอะ ใช้คำเรียกว่าอะไรเหรอ อนุ? สาวใช้อุ่นเตียง? นางบำเรอ? เวลาเรียกชื่อก็เป็น อนุ+นามสกุลงี้ไหม แล้วผู้หญิงแบบนี้จะมีสิทธิ์ทำอะไรบ้าง เทียบเท่าอนุทั่วไปหรือเหมือนสาวใช้ ไม่ควรออกจากจวน ไม่ควรตีตนเสมอ หรือยังไง พอจะมีใครรู้บ้างจ๊ะแม่ กราบล่วงหน้าจ้า
ชาวบ้านทั่วไป ได้เป็นเมียแต่ไม่ให้ฐานะอะไรเลยก็ได้ เพราะไม่มีฐานะคู่ควร ถ้าให้เข้ามาอยู่ในจวน จะให้ตำแหน่งไหน เมียบ่าว สาวใช้อุ่นเตียง อนุ ก็แล้วแต่ความกรุณา ได้เป็นอนุนี่ถือว่ายกย่องมาก เพราะนับเป็นเมียที่มีตำแหน่ง มีเรือน มีสาวใช้
>>606 ตำแหน่งแม่ทัพ เมียเอกจริงๆ คือเมียพระราชทาน นอกนั้นต่อให้เป็นเมียแต่งยกน้ำชาก่อนก็ต้องโดนลดเป็นเมียรองหมด แต่ไม่ใช่แม่ทัพทุกคนที่จะได้พระราชทานเมียหลวง
ถ้าแม่ทัพที่ขึ้นมาจากชนชั้นสามัญชนจากชาวนาชาวบ้านเลยส่วนใหญ่ก็มักจะมีเมียแต่งขึ้นเกี้ยว-ไหว้ฟ้าดิน-ยกน้ำชา, คู่หมั้นที่มีฐานะสามัญชนแบบเดียวกัน หรืออาจจะดีกว่าเป็นคุณหนูพ่อค้าได้ถ้าพ่อตาเห็นแววแล้วยกให้ลูกเขย แต่ก็จะมีข้ามชนชั้นขอคุณหนูตระกูลขุนนางได้เหมือนกันแต่ยศต้องเป็นขุนศึกไปแล้วมีตำแหน่งเบี้ยหวัดแล้วไม่งั้นข้ามวรรณะยากพ่อไม่ยกลูกสาวให้ทหารจนๆ หรอกเพราะลูกสาวก็เป็นเครื่องมือการเมืองเหมือนกัน
ส่วนเมียสาวบ้านตำแหน่งจะเป็นอะไรก็เมียหลวงนี่แหล่ะ ฮูหยินใหญ่, แม่ใหญ่ ฐานะก็เมีย ดูแลจัดการในบ้าน ผัวให้หน้าที่ทำอะไรคนรับใช้ก็ฟังตาม อย่างถ้ายกน้ำชาหลายคนก็เมียเอก-เมียรอง เมียเอกจะได้คุมการเงินใหญ่สุด เมียรองก็แบ่งหน้าที่จัดการโรงครัว เสื้อผ้า ฯลฯ ตามแต่แม่สามีหรือผัวจะแบ่งงาน
ส่วนพวกนางเล็กนางน้อยไม่นับเป็นเมีย จะใช้งานเป็นต้นห้อง สาวใช้ นางบำเรอ นักเล่นพิณ จะเรียกอะไรก็แล้วแต่เป็นคนงานในบ้าน การที่คนรับใช้จะให้เกียรติพวกนางเล็กนางน้อยหรือเปล่าขึ้นกับเจ้าบ้านเป็นหลักเลย ถ้าเจ้าบ้านให้อำนาจถึงไม่เป็นเมียคนรับใช้ก็ฟัง
วัฒนธรรมจีนมักลักลั่น บางทีก็ยกผู้หญิงที่ลำบากด้วยกันมาตั้งแต่แรกเป็นเมียเอกให้ความสำคัญยกย่องคุณธรรมกตัญญู แต่บางทีก็ยกผู้หญิงที่มาทีหลังแต่ฐานะทางบ้านดีกว่าเป็นเมียเอกเพราะต้องการเชื้อสายตระกูลสูงมีเส้นสายคหบดี อย่างการพระราชทานเมียของฮ่องเต้กับแม่ทัพทั้งที่รู้อยู่แล้วว่าฝ่ายแม่ทัพมีเมียแต่งไหว้ฟ้าดินแล้วก็จะให้เพราะกูจะให้ไม่สนคำครหา สังคมที่ผู้ชายเป็นใหญ่จะมองผู้หญิงเป็นทรัพย์สินยกให้กันได้ แย่งชิงกันได้
บทบาทของเมียในบ้านจะเขียนยังไงก็ได้ทั้งนั้น ผัวชอบผัวให้ท้ายจะทำอะไรก็ได้ ผัวไม่ชอบจะดีแค่ไหนก็หมาหัวเน่า
>>606 มีได้ๆ ท่านแม่ทัพหรือขุนนางนั่นนี่จะมีกี่สิบกี่ร้อยเมียมาก่อนก็ช่าง ถ้าฮ่องเต้ยกใครให้แต่งด้วย คนนั้นคือเมียเอกทันที คนมาก่อนถึงจะอยู่กินกันมานานออกหน้าออกตาแค่ไหนก็ต้องโดนลดขั้นลงไป
>>609 จริงๆในวัฒนธรรมญี่ปุ่นก็คล้ายๆกันในเรื่องนี้นะ แบบเรื่องเก็นจิโมโนกาตาริที่ตอนท้ายๆจักรพรรดิประทานเจ้าหญิงมาให้แต่งด้วย ทั้งๆที่รู้ว่าเก็นจิมีเมียเป็นโขยง แถมยังมีมุราซากิเป็นเมียหลวงที่ใครๆรู้กันทั่ว แต่ด้วยความที่กูจะให้ใครจะทำไมบวกกับความมักมากของอีเก็นจิ นางเลยได้เข้ามาเป็นนายหญิงใหญ่ของบ้าน มุราซากิก็ต้องโดนลดขั้นไปเป็นเมียรองเพราะต่ำศักดิ์กว่า สร้างความชอกช้ำระกำใจให้มุราซากิฝุดๆ
>>611 ฮิคารุเก็นจิอ่านแล้วไม่อินมากๆ ระบบสังคมมันเหี้ยมาก ผู้หญิงต้องยอมโดนปล้ำอย่างเดียวขัดขืนก็ไม่ได้ผู้ชายปีนเข้าห้องร้องเรียกบ่าวช่วยบ่าวแม่งก็ไม่ช่วยกลัวโดนฝ่ายชายทำโทษ ผู้หญิงในบ้านจะรอดปลอดภัยต้องสร้างข่าวว่าอัปลักษณ์ขี้เหร่ ผู้หญิงฐานะสูงโดนปล้ำด่าผู้หญิงอีกผู้ชายแม่งไม่เคยผิด
>>606 กูเอาลิงค์ของคนเขียนนกฮูกมาให้ เกร็ดท้ายบทพูดเรื่องที่มึงถามพอดี
https://writer.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1823869&chapter=11
>>611 กูสะใจมากตอนมุราซากิตัดสินใจปล่อยอีเก็นจิซักทืแล้วตรอมใจป่วย >>613
แต่จะตายเจือกกลับตัดไม่ขาดอยู่ดี
พอมุราซากิเมียรักตายก็นึกได้ว่ารักที่สุด เลยตรอมใจไปอีกราย แล้วไปบวช
เก็นจิมันยังดีหน่อยมันรักมั่วและทั่วถึง ละพยายามเก็บมาเลี้ยงหมด แม้แต่ใครนะที่ไม่สวยจมูกแดง๕๕๕๕
ผู้ชายบางคนทิ้งขว้างไม่สนใจไยดีได้แล้วได้เลย
แต่ภาคลูกนี่กูอินมาก แอบเข้าห้องหญิงอยู่ได้จนเจ้าตัวไปโดดน้ำตาย ถึงหยุด
เรื่องนี้เลยทำให้ได้ไอเดียแต่งแนวถ้าเออผู้หญิงตรอมใจตายจริงๆ แล้วมาหลอกเมียทั้งหลายจะเป็นยังไง๕๕๕๕ กูโมโห กูไม่ปล่อยมันสบายหรอก
มีนิยายไรแนะนำกูไหม ขอจบไม่ดี ไม่สมหวัง
ใครอ่านลำนำขนนกสปอยล์หน่อยจิ สรุปตอนจบมีคนตายใช่ปะ กูจะอ่านหลายทีแล้วเสียว เปิดอ่านเม้นบทอวสานแบบผ่านๆเห็นเม้นกันว่ามาม่ามั่งรันทดมั่ง ถ้าถึงขนาดพระเอกหรือนางเอกตายกูคงรับไม่ได้อะ พระรองยังพอทน
อ่านเรื่องลวงของคนแต่งลู่เอินแล้วรู้สึกผิดหวังหน่อยๆ คงเพราะนิยายเรื่องแรกชอบมากเลยตั้งความหวังไว้สูง แต่มาเรื่องนี้ไม่พัฒนาเลย อ่านไม่ค่อยรู้เรื่องเหมือนเดิม และเซ็งสุดที่เล่นมุกเดิมอีกแล้ว
>>627 ตัวเอกหญิงเขาคาร์แรกเตอร์เหมือนเรื่องเก่า ลอยๆไม่สนใจใคร พ่อก็ไม่รัก ตัวนางเอกมีแต่พระเอก ส่วนพระเอกคือพ่อไม่รักอีก เหมือนตั้งเป็นรัชทายาทไปงั้นแล้วสนับสนุนลูกอีกคน จนพระเอกในอนาคตก็ทำท่าจะก่อกบฏ..คือมันซ้ำๆมึง ตัวละคร ครต.ซ้ำกับเรื่องลู่เอินมาก กูเลยเบื่อ
>>628 มันเป็นพล็อทที่ขายได้ไง แล้วอันเก่าดัง เขาเลยเขียนแบบเดิม ๆ อีก บางคนเป็นนักเขียนอาชีพแล้วยังเขียนแบบเดิมตลอดเลยมึง กูว่าต้องดูหลายเรื่องถึงจะว่าได้ เบื่อก็เลิกอ่านไปก่อน ไม่ได้เข้าข้างนะเพราะกูไม่อ่านลู่เอิน เห็นในนี้ว่าดี กูก็ไปลองอ่านสองบทแรก ไม่ชอบภาษา จีนโบราณแบบมีวินาที ยกยิ้ม ร่างบาง เปิ่นหวาง
สนุกไหมเรื่องนี้ ใครอ่านแล้วพอสรุป สับๆเฉาะๆให้หน่อยได้ไหม ส่วนตัวเห็นชื่อเรื่องแล้วรู้สึกไม่น่าอ่าน
https://writer.dek-d.com/mimasopu/story/view.php?id=1822709
มึงช่วยกูด้วย กูเดินเจอนิยายจีนในร้านหนังสือ(น่าจะคนไทยแต่ง) เรื่องย่อประมาณนางเอกเป็นคนยุคปัจจุบันกำลังไล่ล่าพวกคนชั่ว แล้วเหมือนพลาดเลยลากคนชั่วมาด้วยคนนึง ละนางก็ฟื้นมาเป็นฮองเฮาที่ฮ่องเต้ไม่สนใจ แล้วนางก็พบว่าคนที่นางลากมาด้วยกลายเป็นฮ่องเต้ ปกแบบหันหลังทั้งคู่อะจับมือกันมั้ง ช่วยกูหน่อยกูจะหาอ่านเพิ่มเผื่อสนุก ชื่อเรื่องแนวๆชีวิตอะไรสักอย่าง
มึงคะ กูกูเลื่อนอีกแล้วค่ะ ซื้อหวยทำไมไม่ถูก ถถถถถถ
จิ่นเสวี่ยนหวาง กูเห็นโม่งถามหา กูเห็นทวิตเค้ายังแอคทีฟอยู่นะ กูก็รอเค้าอยู่เหมือนกัน
มึง ไหน ๆ ก็สิ้นปีแล้วมาทำที่สุดแห่งเสิ่นเจิ้นกันปะ เช่น ตำแหน่ง
1. ยอดเยี่ยมในทุกด้าน(ในใจมึง)
2. กาวสุด
3. แย่สุด
4. ตลกสุด
5. ดราม่าสุด
6. คนเขียนข้อมูลแน่นสุด
ฯลฯ เล่นปะ ๆ เสนอรางวัลกันมาเร้ว
ตลกสุดของกูตอนนี้คือ สามชาติภพอภินิหารลูกแก้วมังกร
เอาเป็น ยอดขายดีกว่าไหม ว่าปีนี้ซื้อเล่มไหนบ้าง อยากรู้วะ
จะให้โหวตที่สุดในแต่ละด้าน กูว่านิยายเสิ่นเจิ่น คนอ่านน้อยกว่าจีนแปลเยอะ น่าจะโหวตไม่มัน
ว่าแต่พอจะมีใครรีวิว 7 ชาติภพ ประสบรัก ได้บ้าง
เคยอ่านเรื่องฮูหยินรองกันป่ะ
ถ้าไม่เคยก็อย่าเลย มันไม่หนุก มึนๆ คำผิดเยอะ วันๆนางเอกคิดแต่แบบจะทำกระจกแล้วเอาหัวกระแทกจะได้กลับยุคปัจจุบัน
อย่าทะเลาะกานนนนนน เล่นกันใช่มะ เสนอรางวัลที่สุดกันมาเลย เดะกูรวบรวมละก็โหวตเล่น ๆ กันนน
>>664 >>666 อันนี้ว่ะ ถึงจะไม่ได้อยู่หมวด อดีตฯ แต่แนวเรื่องแบบนี้ก็เสิ่นเจิ้นนี่ (รึเปล่าวะ) อ่านไปตอนแรกแหม่งๆจะปิดอยู่ละ เหี้ยไรไม่รู้ดลใจให้อ่านต่อ เจอไปเต็มๆ
https://writer.dek-d.com/fai6462/story/view.php?id=1848027
อะ มาค่ะ
+++++++ โหวตที่สุดแห่งเสิ่นเจิ้นประจำปี 2561 (แต่นิยายที่เอามาโหวตจะเขียน/ตีพิมพ์ในปีไหนก็ได้) +++++++
วิธีโหวตก็คือ ก็อปรางวัลตั้งแต่ 1-15 ต่อไปนี้ไปเติมชื่อเรื่องหลัง :
เช่น 1. ดีสุด : ฟ้าสั่งโม่งมาลุย 2. กาวสุด : โม่งเสิ่นเจิ้น ฯลฯ หากไม่มีหรือคิดไม่ออกหรือไม่อยากออกเสียงโหวตให้ - เอาไว้ หรือลบข้อนั้นทิ้งไปเลยก็ได้
ใน 1 รางวัลควรโหวตที่สุดเพียงเรื่องเดียว แต่ถ้าทำใจโหวตเรื่องเดียวไม่ได้ก็สามารถโหวตได้มากสุดไม่เกิน 3 เรื่องเท่านั้น (เยอะกว่านี้มันจะไม่ใช่ที่สุดแร้วไงมึง) เช่น 1. ดีสุด : ฟ้าสั่งโม่งมาลุย, โม่งแพ้ใจ, จอมจักรพรรดิโม่ง
อ้อ โหวตแล้วก็สามารถแสดงความเห็นได้ว่าทำไมโหวตเรื่องนี้ เพื่อเป็นวิทยาทานให้กับเพื่อนโม่งคนอื่น
รางวัลมีดังต่อไปนี้!
1. ดีสุด :
2. กาวสุด :
3. แย่สุด :
4. เสียดายเงินสุด :
5. ดราม่าสุด :
6. ตลกสุด :
7. ข้อมูลแน่นสุด :
8. ภาษาดีสุด :
9. แพงสุด :
10. ถูกสุด :
11. ยำสุด :
12. ชอบสุด :
13. ไม่ชอบสุด :
14. นักเขียนที่ชอบสุด :
15. สุดอื่น ๆ ใครอยากสุดอะไรอีกก็เชิญเลยมุง
ระยะเวลาไม่จำกัด มาเล่นได้เรื่อย ๆ นับคะแนนเรื่อย ๆ ใครใคร่เล่นเล่น ใครไม่ใคร่เล่นก็ไม่บังคับ
>>668 กูว่ามันจะมั่วนะ ถ้าเอานิยายที่เขียนหรือตีพิมพ์ปีไหนก็ได้มาเนี่ย มันจะเยอะไป แล้วตกลงจะเอาแต่นิยายตีพิมพ์ใช่มะ พวกทำมือ ขายในเม็บ ทำขายเอง ปิดตอนขายในเว็บ นับด้วยปะ เอาตรงนี้ให้แน่ก่อน
กูเสนอว่าควรเป็นนิยายที่ออกวางขายหรือผลิตขึ้นมาในปี 61 เท่านั้น แล้วถ้าใครอยากลงคะแนนให้นิยายอื่นที่ตีพิมพ์ก่อนปีที่แล้วก็เปิดหัวข้อ นิยายในดวงใจตลอดกาลไปเลยต่างหาก
กูโหวตให้ตามเรื่องที่นึกได้ละกันนะ ไม่รู้ปีผลิต
2. กาวสุด : พระสนมขย่มวัง กาวจนกูอ่านไม่ไหว
6. ตลกสุด : สามชาติสามภพ อภินิหารลูกแก้วมังกร (ถ้านับรวมเรื่องที่ยังไม่พิมพ์/ยังไม่จบได้ก็ขอโหวตให้เรื่องนี้)
7. ข้อมูลแน่นสุด : ฝ่าบาท หม่อมฉันเป็นนกฮูก
8. ภาษาดีสุด : หญิงสาวเฝ้าสุสาน
12. ชอบสุด : ซื่อจื่อ ข้ามาเกิดเป็นท่านเสียแล้ว
14. นักเขียนที่ชอบสุด : คนเขียนฝ่าบาทนกฮูก
1. ดีสุด :ลู่เอิน
2. กาวสุด :พระสนมขย่มวัง//อ่านแล้วจิเป็นลม
6. ตลกสุด : พระสนมขย่มวังอีกเช่นเคย หยุดขำไม่ได้
8. ภาษาดีสุด :ให้ลู่เอินนะ ถ้าไม่นับพวกงื้องื่ออ่ะ
11.ยำสุด :สามชาติสามภพ อภินิหารลูกแก้วมังกร ช่างครบเครื่อง ครบรส ยำสารพัดพล็อต
12. ชอบสุด : ลู่เอิน คหสต.คือมันดูแบบโลกจริงดี
13. ไม่ชอบสุด : ไม่เคยจำอ่ะ 555
14. นักเขียนที่ชอบสุด : ชอบคุณ a.the.na
1. ดีสุด : ยกให้ลู่เอิน หญิงสาวเฝ้าสุสาน ฮูหยินใหญ่ที่กำลังจะตีพิมพ์
2 กาวสุด : พระสนมฮาเขย่าวัง เกิดเป็นองค์ชายฯ
3 แย่สุด : เท่าที่เคยยกให้จักรพรรดิมังกร กับตุ๊ดทะลุมิติ
4 เสียดายเงินสุด : เยอะมาก
5 ดราม่าสุด : ไม่มีเรื่องไหนทำให้น้ำตาตกในเลยไม่มี
6 ตลกสุด : นิยายที่เพื่อนโม่งแต่ง จำชื่อไม่ได้แล้ว
7 ข้อมูลแน่นสุด : นางใน ฝ่าบาท หม่อมฉันเป็นนกฮูก
8 ภาษาดีสุด : ลู่เอิน หญิงสาวเฝ้าสุสาน ตราบชั่วฟ้าดินสลาย
9 แพงสุด : -
10 ถูกสุด :-
11 ยำสุด : จอมนางเคียงฯ ชะตะพ่ายฯ
12 ชอบสุด : หญิงสาวเฝ้าสุสาน ตราบชั่วฟ้าดินสลาย
13 ไม่ชอบสุด : ตุ๊ดทะลุมิติ
14 นักเขียนที่ชอบสุด : หลายคนอยู่
เดี๋ยวๆ ข้อมูลแน่นสุดนี่ใช้อะไรวัด ตรวจสอบข้อมูลแล้วว่าถูกต้องจริง หรือแค่ใช้ความรู้สึก
กูกลัวเหมือน ชลต ที่ใครๆก็อวยว่าข้อมูลแน่น สุดท้ายก็หน้าแตกยับเยิน
ลืมไปว่านี่ตำหนักเซินเจิ้น งั้นพูดถึงเซินเจิ้นของ ชลต ละกัน เปิดมาก็ถอดเสียงจีนผิด ประเพณีวัฒนธรรมผิดยุคผิดสมัยผิดเผ่าพันธุ์ เวลากูเห็นคนบอกว่าข้อมูลแน่นทีไรขำทุกที
คำว่าจีนนิยายจีนเสิ่นเจิ้น มีเรียกกันแต่ในนี้เหรอวะ เมื่อกี้เพิ่งไปเห็นกระทู้ถามว่า นิยายจีนเสิ่นเจิ้นคืออะไร คำตอบคือ ประมาณว่าเป็นคำหยาบ มิควรใช้
2. กาวสุด : พระสนมขย่มวัง ไม่ไหวว่ะ กาวจนเหนื่อยอะ กูท้อ 55555
3. แย่สุด : - (กูจำเป็นชื่อเรื่องไม่ได้อะ หลายเรื่องที่กูอ่านแล้วแบบ อิหยังวะ ติดท็อปได้ไง คนอ่านเยอะได้ไง ภาษาก็ไม่ได้ ข้อมูลพื้นฐานสุด ๆ บางอย่างก็เละเทะชิบหาย อิเหี้ย รางวัลนี้ยกให้หลายเรื่องในเวลาเดียวกันแม่ง)
4. เสียดายเงินสุด : เฟยมี่อิง (คือกูค่อนข้างคาดหวังกับสนพ. คตคส่วนใหญ่มีเซินเจิ้นที่ค่อนข้างใช้ได้ เช่นพวกเสี่ยวหวางเฟย เสี่ยวมาวมาวไรงี้ นึกออกมะ แล้วพอกูอ่านเฟยมี่อิงมันกลับแบบ ทำให้กูรู้สึกผิดคาดอะ พล็อตไม่มีอะไรที่กูว้าวเลย ภาษาก็กลาง ๆ ผอดหวัง)
6. ตลกสุด : พระสนมขย่มวัง 5555
8. ภาษาดีสุด : บันทึกลับมหาดเล็กเฉินเฉา (ไม่ได้อ่านจนจบ อ่านแค่เอามาตอดในโม่ง แต่ก็เป็นเซินเจิ้นที่กูประทับใจภาษาที่สุดตั้งแต่เคยอ่านมา)
11. ยำสุด : จอมนางเคียงฯ อ่านได้ประมาณสิบบทก็ชอบนะ แต่มันก็ยำมาจากหลายเรื่องเกินจนกูทนอ่านต่อไม่ได้
15. สุดอื่น ๆ --> ภาพจำสุด แบบลืมไม่ลง : เรื่องที่ใช้ว่าตอดคมสันต์ ใช่เรื่องเมียนอกกำแพงปะวะ แล้วก็เรื่องแพรขาวสามศอกที่เอามาห่มผ้าอะ คือไม่ไหวปะ 55555
กาวสุดกูอยากโหวตสามชาติลูกแก้วมังกรจัง ติดแต่มันยังไม่จบถถถถ
>>683 กูว่าแล้วแต่เถอะ จะตีพิมพ์แล้วหรือยังไม่ตีพิมพ์
ตอดคมสันต์ตีพิมพ์จ้า wife นอกกำแพง สนพ.love you ในฐานะภาพจำกูก็เอาลิงก์ไป https://writer.dek-d.com/kangorawan/story/viewlongc.php?id=1703669&chapter=1 มึงเสิร์ชว่าตอดคมสันต์เดี๋ยวก็เจอ 555555555555
ขอเติมข้ออื่นๆ ละกัน
15. สุดอื่นๆ - ละมุนสุด - ชะตาฝันมั่นรัก - ภาษาก็ดีด้วยนะ นางเอกไม่ต้องทะลุมิติหรือย้อนเวลาด้วย / เลือดกระฉูดสุด - ท่านพ่อบ้าน ใจเย็นๆ นะเจ้าคะ - ทันอ่านก่อนโดนแบน โอ้โห... / หวานสุด - ชายาบัญชารัก - เรื่องของหนุ่มสาวที่โตมาด้วยกัน หวานแล้วหวานอีก
เพื่อนโม่งๆ ออกมาคุยกันเถอะ ช่วงนี้เงียบๆเนอะ
ถามหน่อยๆ คือสงสัยว่าคนที่เขียนลู่เอินอ่ะ เดิมเค้า คือ a.the.na ตอนนี้เปลี่ยนเป็นพะยูนน้อยของลยล. คือ สรุปเค้าเป็นร่างแยกของลยล.ป่ะ?
สำหรับกู นิยายที่มา ตายแบบ แบบนี้ไม่ซึ้งวะ
แต่ถ้าอย่างหมอหญิง ถ้าตายจริงจะซึ้ง
หรืออิแบบขุนศึกตระกูลหยางอะ มันซึ้ง
แต่ถ้าแบบอย่างนี้ไม่ซึ้ง สาปส่งด้วย
กราบ ผิดมู้
นข ที่ไม่เคยอ่านจีนสักเรื่อง แต่ดันเขียนจีน แล้วขออภัยไว้หน้านิยายว่า ถ้ามีสำนวนแปลกๆ ก็อย่าว่ากัน มึงงงงง งี้ก็ได้เหรอ
>>692 ทำไมกูนึกภาพตามมึงไป 555
>>693 เออ กูก็งงใจนักเขียน ม้นไม่รู้ หรือมันมึนอะไรของมันกันแน่ แต่งงสุดเลยต้องนี่ว่ะ กูเข้าไปดูตอนที่เกี่ยวกับประกาศเรื่องอีบุ๊ค เห็นภาพปกถึงกับผงะ อีแมวสีฟ้ากับประตูสีชมพูนั่น มันมาได้ไงวะ
https://writer.dek-d.com/fai6462/story/viewlongc.php?id=1848027&chapter=40
เข้าข่ายก๊อปแล้วไหมวะ
พวกมึงกูขอถามไรหน่อย พวกมึงมีคนทำ e-book ขายอยู่ใช่มั้ย เวลามึงตั้งราคากันตั้งยังไงกันหรอ
แล้วส่วนแบ่งการลงขายในแต่ละแอพ meb tunwalai ookbee apple hytext ais google amazon มันแบ่งอัตราส่วนยังไงบ้างอะ อันไหนดีสุด ใครรู้สงเคราะห์บอกกูหน่อย
แล้วพวกมึงขายได้ตกประมาณกี่โหลดต่อเดือนอะ
>>715 ตั้งราคาอีบุ๊ก มึงควรตั้งราคาตามจำนวนลูกค้าที่มึงคาดว่าจะมี นิยายมึงดังมั้ย คนอ่านเยอะมั้ย คนติดมากมั้ย ถ้ามีคนติดมาก มึงตั้งราคา 300+ ได้ เพราะมึงจะได้เงินยอดขายเดือนแรกๆเยอะ แต่จะได้ขาจรน้อยหน่อย นิยายที่ขายง่ายคือราคาไม่เกิน 250 กูเคยตั้งราคาสูง ขายได้เดือนละสามร้อยเล่มสามเดือนเต็ม กูได้แสนกว่า คุ้ม ขึ้นอยู่กับคนตามนิยายมึง บอกเลย ไม่ใช่จำนวนนะ แต่ต้องเป็นแฟนคลับเหนียวแน่น
>>715 ตั้งตามใจตัวเอง ประมาณหน้าละบาท e-book อาจจะลด 10-15 % จากราคาเล่ม
ลงขายแต่ละเจ้าแบ่งไม่เท่ากัน meb น่าจะได้เยอะสุด แต่ต้องดูวิธีการชำระเงินของคนซื้อด้วย คนซื้อด้วย apple จะโดนหักมากสุด (เงินถึงมือเราน้อยสุด) ซื้อแบบอื่นเราได้ % มากกว่า ปกติก็ได้มากกว่า 50% อะนะ มากไปถึง 60 กว่า % ของราคาขาย ส่วนเจ้าอื่นบางเจ้าก็ได้ 50% อเมซอนกับกูเกิ้ลไม่รู้ ไม่เคยเอาไปขาย apple มันเป็นตัวกลางชำระเงินไม่เห็นแอป ebook ของแอปเปิ้ล แต่คนซื้อถ้าใช้โทรศัพท์ของแอปเปิ้ลซื้อผ่านแอปเปิ้ลส่วนใหญ่จะราคาแพงกว่าซื้อผ่านระบบอื่น คนขายก็โดนหักโหดกว่าระบบอื่นเป็น 10% เลย ได้เงินช้ากว่าด้วย ดีเลย์หนึ่งเดือน
ส่วนกี่โหลดมันแล้วแต่เรื่องแต่คนแล้วแต่ความดัง ช่วงออกใหม่ก็ขายได้เยอะกว่า ผ่านไปนานๆ ยอดก็ตก เดือนแรกอาจจะเยอะมาก เดือนต่อมาก็อาจจะโอเค แต่ผ่านไปสักหกเดือนอาจจะน้อยแล้วก็ได้
ละอิธวล ที่มันเปิดขายอีบุ๊กเร็วๆนี้มันได้เท่าไหร่วะ มีใครลองไปลงขายยัง
>>722 แนวรักสืบสวน มีฆาตกรรม แต่เน้นรักมากกว่า
>>723 กูมีคนเฟ้บแปดร้อย คนอ่านตอนละพัน ไม่เคยติดท็อป 20 แต่แนวรักสืบสวนมีน้อยกว่าไง มันตอบโจทย์คนอยากอ่าน แต่ต้องไม่เอานิยายไปไว้หมวดสืบสวนนะ คนเห็นน้อย ต้องเอาไว้หมวดรัก กัดฟันทนเอา กว่าคนจะเห็น ซอยตอนย่อย แล้วพอมึงลงถึงตอนพีคก็เริ่มขายใน Meb ตอนนี้จะมีคนอ่านทนไม่ไหวไปซื้อก่อน มึงก็ลงให้อ่านฟรีต่อไปเรื่อยๆแต่ช้าหน่อย กูบอกเลยว่าถ้าอยากได้เงินจากอีบุ๊กไวๆ ให้เขียนแนวรัก แต่ต้องแตกต่างจากกระแส ไม่งั้นต้องไปหมวดวายไปเลย
กูเสริมอีกนิดเผื่อพวกมึงจะเอาไปใช้ อย่าเอานิยายไปไว้หมวดที่คนอ่านน้อยเพราะหวังจะติดท็อป คนจะเห็นนิยายมึงน้อยกว่า มึงต้องเสี่ยงไปเลย เอาไว้หมวดที่คนอ่านเยอะ แล้วเขียนตอนแรกที่มันน่าตามอ่าน ตั้งชื่อเรื่องให้ดี ซอยตอนลงช่วงแรกสม่ำเสมอ อย่าเพิ่งท้อ ส่วนใหญ่ต้องสิบห้าตอนขึ้นไปถึงจะเริ่มมองออก บางทียี่สิบตอนแม่งมีคนอ่านพุ่งพรวด บางคนแม่งชอบอ่านแบบไม่ค้างไง ถ้าคนอ่านติดแล้วมึงสบาย เน้นคนอ่านอายุ 20+ แม่งถึงมีเงินซื้อ ไม่ได้บอกว่าติดเรทนะเว้ย นิยายกูไม่มีฉากเอากัน แต่มันมีเงื่อนงำให้สงสัยว่าพระเอกแม่งดีหรือเลว แค่เนี้ย กูบอกเลย เทคนิคให้คนสงสัยจะทำให้คนตามไปซื้อ แม่งคาใจ นิยายติดท็อปที่เนื้อเรื่องเหมือนคนอื่นน่ะ กูทำมาแล้ว แค่มียอดคนอ่านเยอะ เมนท์แม่งเป็นร้อยเป็นพัน แต่ไม่มีคนตามไปซื้อหรอก มันไม่มีอะไรล่อให้อยากซื้อ อ่านฟรีเยอะแยะไป
>>726 ไม่ดีขนาดน้าน กูแค่ไม่เขียนให้มันเหมือนคนอื่นในโครงเรื่อง แต่เรื่องรักก็นะ จัดเต็มปาย คนชอบนิยายลึกลับซ่อนเงื่อนมีเยอะนะมึง สายเปย์ด้วย แต่อย่านำเรื่องด้วยความลึกลับ อย่าเล่นยากเกิน ต้องให้คนอ่านเข้าใจตลอด เพราะสายคนอ่านนิยายรักไม่ต้องการย่อยเรื่องซับซ้อน พลิกไปพลิกมา มันจะเหนื่อย นั่นมันสายสืบสวนของแท้ อย่าเอามาปนกัน แบบมึงอ่านบันทึกปิ่นมะ ประมาณนั้น อย่างดีก็มีคนด่าว่าเดาได้ แก้คดีง่ายไป แต่ว่าถ้ามึงเขียนเดายาก มีคนชมเยอะ บอกเลยว่าคนซื้อน้อย เพราะคนอ่านนิยายรักไม่ชอบเนื้อเรื่องหนัก
>>727 กูเขียนตอนนึงสิบห้า A4 กูลงสามตอน ถ้าวันไหนเมนท์มาเยอะก็จะเอาใจ ลงเพิ่มให้อีกตอน แต่บางทีกูก็แอบซอยแม่งสี่ตอนเลย ต่อสู้ขึ้นหน้าหนึ่ง มึงดูยอดวิวได้เลย เวลาอยู่หน้าหนึ่งจะมีคนกดเข้ามาดู พอยอดวิวซา แปลว่าตกหน้าแล้ว มึงก็พยายามลงตอนใหม่ กูหมายถึงช่วงโปรโมทนิยายมึงนะ ใครจะด่าว่ามึงลงทีละนิดก็อย่าไปสน เวลาขายแม่งไม่ได้มาซื้อของมึงหรอก พวกด่าน่ะ ปล่อยไปเลย
>>730 มึงจะเอาเงินหรือจะเอารางวัลผู้เขียนดีเด่น มึงต้องแยกให้ได้ ถ้าจะเอาเงิน ใช้เทคนิคกู ต่อให้มึงขายได้แค่เดือนละห้าสิบเล่มใน meb สามเดือนมึงก็ได้แล้วประมาณสามถึงสี่หมื่น เป็นค่าขนมไป Meb มันจะแจ้งมาตามไตรมาส เดือนแรกได้กี่เล่ม เดือนที่สองได้กี่เล่ม ของกูต่ำสุดก็เจ็ดสิบเล่ม นั่นก็เป็นเงินหมื่นบวกๆแล้วนะมึง ตั้งราคาสูงไว้หน่อยก็ได้ถ้ามั่นใจ เสี่ยงเอาว่ะ มันอาจจะแป้กก็ได้ แต่ถ้าแป้กก็แปลว่าคนอ่านของมึงมีแต่อีพวกปากหวาน ชมแม่งทุกตอนแต่ไม่ซื้อ
สรุปตำหนักนี้มันค่อนข้างเหงา เพราะ นข เยอะกว่าคนอ่านปะวะ5554
Ky กูถามหน่อย พวกมึงคิดยังไงกับนิยายที่นางเอกไม่ซิงแล้ววะ ไม่ได้ได้กับพระเอกคนแรก แต่ไม่ใช่ผ่านมาเยอะนะ ผ่านมาแค่2-3ซึ่งเป็นคนสำคัญในชีวิตนางเอกไรงี้อ่ะ ไม่ได้ใช่แนวฮาเร็มด้วย คาแร็คเตอร์นางเอกคือห้าวๆ จ้าวสำราญไรงี้(บอกแค่นี้ กูกลัวโม่งแตก) ผูกมัดอนุไว้แค่คนเดียว ส่วนพระเอกเป็นสามี
คือกูเจอคอมเมนท์ถามประมาณว่า นางเอกไม่ซิงแล้วสินะอะไรแบบนี้อ่ะ กูก็กลัวว่าเขาจะเลิกตามกกันหรือเปล่า เพราะกูก็ตอบไปตรงๆว่าไม่ซิง แต่ก็ไม่ได้เอาไปทั่ว
>>732 กูนักอ่าน นี่เพิ่งอ่านคุณหนูเหล่านั้นเป็นตัวประหอบกูว่าใช้ได้เลย สนุก สำนวนลื่น แต่หลังๆกูเจออีกละ คนตัวโต เจ้าตัวเล็ก แน่งน้อย
แม่งกูโคตรรำคาญคำพวกนี้ คือกูไม่ชอบอ่านแนวคุงคูกฉ เพราะคำเฝือพวกนี้เลย
แล้วพระเอกจากเท่ๆ พอชอบนางเอกกลายเป็นหมาน้อย อีกละ กูไม่ฟินด้วยแต่กูเสียดายคาร์ดีๆที่มักจะหลุดคาร์
ไหนๆแถวนี้นักเขียนก็สิงเยอะ กูขอนะ อย่าทำ ยึดตัวละครมั่นๆ กูเข้าใจว่าพระเอกหมาน้อยมันน่ารัก แต่อ่านหลายเรื่องมันจะวนมาทีบุคลิกนี้ทุกที กูขอพระเอกแมนๆจริงๆบ้าง มันก็ฟินได้นะ
>>740 งั้นกูขอต่อหน่อยได้ปะ คือกูอ่านนิยายไทยแต่งจีนไม่ค่อยรอด เพราะสำนวนไทยจ๋า กับความคิดบางอย่างที่มันไทยอะ ถ้าจะเขียนจีน เอาให้กลิ่นจีนมันฟุ้งดิ เรายินดีเปย์ไม่อั้น แต่คือทุกวันนี้ แค่ชื่อจีน มันไม่อิน หลายคนคงเขียนตามกระแสใช่ไหม ล่าสุดที่เห็นนี่บอกไม่เคยอ่านจีน แต่แต่ดันเขียนจีน เงิบหงายหลัง
>>741 กูเห็นด้วยสุดๆ คือ คนไหนออกตัวว่าไม่อิงอะไรทั้งนั้น เขียนสนองนี้ด กูก็เข้าใจนะเพราะอีกสักพักเขาจะหลุดโหว่มากและกูก็เลิกอ่านเอง แต่กูยอมรับเลยว่าหลังๆคนเขียนเรื่องจีนพัฒนาขึ้นมาก สำนวนดีขึ้น หลายเรื่องสนุกไม่อ่อนเหลวละ ศึกษาธรรมเนียมดี แต่การอินเข้าไปในประโยคแบบจีนๆคิดแบบจีนๆมันคงต้องใช้เวลา ต้องอ่านจีนแปลจริงๆจังๆ วิธีคิดคุณธรรมน้ำมิตรหลายๆอย่าง จะมาแทนที่แนวคิดนิยายไทยมันยาก ถึงได้หลุดคาร์บ่อยๆ
จอมยุทธ แม่ทัพ ราชนิกูล คุณชาย บัณฑิตในเรื่องมีแค่ตำแหน่ง รวย จน อำนาจ แต่ไม่มีความลึก งานหน้าที่ไม่มีบทบาทอะไรกับเรื่อง เดี๋ยวเจอนางเอกย้อนมิติก็จะแปลกใจและหลงรักและเปย์สุดๆ หวานด้วยสุดๆ ที่โหดๆมานี่หายเกลี้ยง
ว่าแต่ทำไมไม่มีใครย้อนยุคไทยบ้างอะ
กูนึกว่าบุพเพจะสร้างกระแสนี้สะอีก
พระเอกไทยแล่นเรือไปจิ้มก้องเมืองจีนเจอจอมยุทธสาวพรรคมารก็ได้555
พวกมึเคยอ่านเรื่องอนุคนที่สี่มั้ย ตอนแรกนางเอกอายุแค่สิบขวบ หลังๆนี่เปลี่ยนอายุเป็น14ละ ตอนแรกกุก็ตงิดๆ นางเอกอายุ10
เรื่องนั้นกูไม่เคย แต่มีครั้งนึงกูก็เคยเจอตอนแรกบอกนางเอกอายุ10ไปๆมาตามเวลาในเรื่องประมาณเดือนนึง นางเอก13ละ
นิยายไม่ได้วาป แต่ถูกคนอ่านด่าก็เลยแก้ นักเขียนคนนีี้ไงที่เมื่อก่อนถังแตกไม่มีที่อยู่ที่กินจนต้องมารับขอบริจาก กุตามมาตั้งแต่สตั้นไปเถอะบลาๆๆ
มี ถ้าใครตามยุคนั้นจะรู้ ปีสองปีนี้เองมั้ง ชอบเขียนพวกสามัญชน เรียกงั้นปะวะ พวกพ่อบ้าน ตัวประกอบ สนุกดี แต่ภาษาแซมสมัยใหม่เพียบ มีขัดๆอารมณ์มั่ง ตอนนั้นที่ขอบริจากคงเดือดร้อนมั้ง กุอ่านอย่างเดียว แต่โง่นะ ลงจนจบทุกเรื่อง เสือกไม่ยอมตัดฉับแล้วขาย คนอ่านแล้วใครมันจะไปซื้อต่อวะ ยกเว้นพวกชอบอ่านเลิฟซี
เลิฟซีนนี่พวกมึงได้ถึงระดับไหนกันบ้าง ลองยกตัวอย่างเรื่องที่แบบโอเคร กับแบบอี๊ๆ ให้กูดูหน่อย
ล่าสุดกูชอบข้างบน หลานเหอ กับเมื่อก่อนกูชอบรั่วซีเฉย ตอนนั้นใสๆ อาบน้ำด้วยกันก็ฟินแล้ว กินเห็นหลินจือเสืออะไรนั่น กับมากกว่ารักของแจ่มใสที่พระเอกเป็นหมาฮัสกี้ ต้าบๆกันทั้งเรื่องเลย เย่55
ชาววงเขี้ยวเดือน! ใช่ป่ะวะ ที่ปล่อยกลิ่นออกมาล่อลวงตัวเมียให้ตั่บๆ!
แต่ที่เกลียดเลยคือพวก อู้วววววซ ซี๊ดดดดดดดดดส์ มันช่าง........ ไยเค้าไม่บรรยายให้มันดีกว่านี้วะ เอาแต่ อู้ๆๆๆ อู้วววววววว อยู่ได้
อยากอ่านเลิฟซีนที่ผู้ชายเป็นคนเขียนจังว่ะ มีของใครแนะนำมั่งมั้ย ผู้หญิงกับผู้ชายแม่งเขียนไม่เหมือนกัน เวลาผช.เขียนเหมือนมันเอากันตั่บๆ เอามันส์ทำนองนั้น แต่พอผญ.เขียน มันต้องมีความรักเข้ามมาเวิ่นทุกทีสิน่า
ถ้างั้น มีแนะนำncเด็ดๆมั่งมั้ย แฮ่กๆๆ
เพชรพระอุมาไหม แต่มันปนอังกฤษเยอะหน่อยนะ
เพชรพระอุมาสนุกเหรอ
นี่ชอบthecore แต่บรรยาย ตั่บๆไม่ไหว อ่านหลายบทเข้าก็เหมือนก๊อบของบทที่แล้วมาแต่แค่เปลี่ยนตัวผู้
ชอบ ยูอันด้วย ไอ้แท่งพู่กันอะไรนั่น แต่เลอะเทอะ อ่านncอย่างเดียวพอ
The core แม่งเป็นผญ.คนเดียวที่อยู่ท่ามกลางดงผู้ที่หล่อระเบิด ชอบบบบบ ฟรินนนนนนส์
(โม่งนี่มันโลกมืดจริงๆ)
>>750 กูได้ทุกระดับจะมากจะน้อย ทั้งเรื่องมีตอนเดียว หรือแม่งมาทุกตอนก็ได้ เพราะ nc หนักๆกูก็ถือว่าอ่านจีนอิโรติก ถ้า nc ไม่หนักมากกูก็คิดซะว่าอ่านจีนโรแมนซ์
แต่ nc ที่รับไม่ได้เลยคือ nc ข่มขืน , nc ที่บรรยายแต่อู๊ยอ๊ะอ๊าโอว้ซู๊ดซี๊ดซ๊าด , หลาย p พวกนี้กูไม่เอาเลย และภาษาหยาบได้นะ แต่อย่าให้ถึง hee kuy yed รู เสียว ล่อ อะไรพวกนี้ หยาบไป
ที่กูชอบนะ ถ้าจีนแท้ก็
-งานเจ๊เฮย
-โมเหยียนนี่ชอบบางเรื่อง
-ประมูลหัวใจ
-แม่สื่ออะสักอย่างของแจ่ม
-ฮองเฮาคุณธรรม
ถ้าเสินเจิ้น จะชอบ
-จอมนางเคียงหทัย
-บุปผาร่ายรัก
-สวาทรักจอมทัพ
-พี่สะใภ้ข้าของข้าคือแม่ทัพคนงาม
ประมาณนี้ๆ
สิงโม่งนานๆแล้วรู้สึกจิตใจต่ำตมชิบหาย! เหมือนทุกคนพร้อมจะขยี้กันตลอดเวลา และทุกคนทรามเหมือนกุหมด หาคนดีๆม่ายยยยยมีเรยยยยยยง่ะคร่ะ ครุคริๆ55
กูจะดูต่ำทรามไปมั้ย ถ้าบอกว่าเข้ามาจดลิสต์ไปหาอ่านตามเนี่ย 55555555
พวกมึงอ่ะทะลึ่งงงงง (แอบไปอ่านเงียบๆ หึๆ)
nc ผู้ชายเขียน มันดิบๆตรงๆ เน้นความใคร่มากกว่ารัก ซึ่งเป็นนิสัยสัญชาตญาณเพศ
nc ผู้หญิงเขียน บรรยายความรู็สึกและการเล้าโลม เน้นรักมากกว่าใคร่
แต่สมัยนี้ กูอ่านการบรรยาย นักเขียนผู้หญิงบางคน เขียนให้เห็นถึงกลิ่น รส น้ำพลั่งพรู เหมือนหนังเอ็กซ์มาก
จนกูคิดว่าผู้หญิงเขียนฉาก nc ได้รุนแรงกว่าผู้ชายไปแล้ว
ส่วนใหญ่ผู้ชายเน้นกระชับ เอาตรงๆ ตัดฉับให้รู้กันเลยว่า กินตับกันเรียบร้อยแล้ว อะไรประมาณนี้ ต่างจากผู้หญิงเขียนบรรยาย
เดี๋ยวๆ พอเรื่องหื่นมู้ไหลเป็นน้ำเลยนะพวกมึง 5555555
เออ เรื่องนั้นน่ะ เจาะเวลาหาฉิมพลีอะไรนั่น อ่านแต่ฉากตั๊บตุ๊บอย่างเดียสเลย ยิ่งคุณหนูเจ็ดนะยิ่งแจ่ม555
เออๆมีเรื่องไหนบ้างวะ ที่แบบใช้ภาษาบรรยายncเพราะๆอ่ะ ไม่ได้อยากเห็นภาพ แต่กูชอบเสพวรรณศิลป์ว่ะ เอาภาษาสูงๆหน่อย ไม่ต้องบรรยายละเอียดมากก็ได้ แต่กูไม่เอาแบบมังกรแหวกหญ้ามุดถ้ำไรงี้นะ
คุณพระ กูคือคนมาเปิดเรื่องแล้วก็จากไป ตั้งใจไว้แล้วว่าทำงานเสร็จค่อยมาเปิดดู เพราะไม่คิดว่าจะตอบเร็วกันแบบเน้!!!!
เรื่องหื่นๆเนี่ยตอบเร็วกว่าปกตินะพวกมึงหนิ555 ไหนๆก็ไหนๆละ ถามอีกเรื่องนะ เวลาพวกมึงเข้าไปอ่านนิยายแบบที่มีฉาก ncงี้ เคยเข้าไปอ่านซ้ำแต่ฉากncกันอีกมะ หรือว่าตั้งแต่แรกก็คืออ่านแต่ncเลย กูเห็นปกติตอนไหนncยอดคนอ่านนำตอนอื่นทุกที ถ้าเป็นอย่างแรกอะไม่แปลกใจ แต่อย่างหลังนี่อ่านกันรู้เรื่องหรออ่านข้ามๆอะ
เปิดความหื่นในตัวคุ๊นนนน
เฮ่ย กูเป็มโม่งที่777 เลขสวยชิบ
เชี่ย 777 นี่ดิ่เลขสวยจริง 9เกิ้วอะไรไม่สน5555
เมื่อไหร่โม่งแม่งจะมีระบบแจ้งเตือนแบบเฟซบ้างวะ ขี้เกียจเปิดหน้านี้ค้างไว้
ไม่มีใครคุยไรกันแล้วเรอะ
จากนิยายแปลเรื่องหนึ่ง แนวเทพเซียน...
คนเขียนบรรยายว่า
หากกิจกรรมยามค่ำคืนนี้ไม่สามารถดำเนินไปถึงจุดสุดยอดทั้งสองฝ่าย มันอาจจะก่อให้เกิดความเครียดสะสมที่ร่างกายไม่สามารถระบายออกมาได้
เมื่อเวลาผ่านไปอาการเช่นนี้ที่ในโลกเก่าของเขาเรียกว่าอารมณ์ค้าง มันจะก่อใหเกิดปัญหาเลวร้ายมากนัก...มันจะก่อให้เกิดภาวะซึมเศรานั่นเอง
ใครก็ได้สับนิยายสักเรื่องหน่อย กูอยากอ่านเล่นว่ะ กลับมาคุยอะไรๆที่ลดความหื่นลงกันหน่อย
เนี่ยที่คุยกันไปด้านบนไง ใครไปเอามาสับดิ่ กูจะได้ไม่ต้องไปตามอ่านทุกเรื่อง 555555
กุชอบประมูลหัวใจจจจจจ
ชอบโม่เหยียน เตี่ยนซินนนนนนน
มีชุดนึงของแจ่ม ชุดสาวทอผ้า โครตชอบเลย
อ้าวเชี่ย! นี่มู้เซินเจิ้น!!WTF!
>>793กูเอง มาๆ กูจะสับนิยายเรื่องนึงจากเว็บดด. ชื่อ yingงามล่มเมืojกับท่าuอ๋ojไร้ใจ คำโปรยก็พอได้ ขึ้นแนะนำให้กูอ่าน กูอ่านไปได้12บทกูเลิก ที่ตอนขึ้นหัวว่าแก้คำผิดแล้ว แต่ดูสิ่งที่ไรท์ทำ คือ
บทที่1 วิญาณ อิธิพล เอาของออกจามิติ ครั้งล่ะ
บทที่2 ความจำเสื่อ กัดกลุ้ม
บทที่3 ซอฟแวร์ ดิสนี่ย์
ฯลฯ กูไม่ไหวละ แม่งมีบทอื่นอีกแบบเขิลไรงี้ กูขี้เกียจอ่านซ้ำแล้วว่ะ เสียเวลา แบบเอาภาษาเก่าปนใหม่มึนๆ ไล่เรื่องฉากบรรยายสลับตัวละครไปมาแบบงงๆ แนะนำว่าอย่าหลงเข้าไปอ่านแบบกู
เวลาสับมึงสับข้อดีมั่งดิ่ อีห่า คนรอทางนี้ก็ไม่ได้อยากให้มึงด่าเค้าอย่างเดียวมะ กูอยากรู้ด้านดีๆด้วย!
ทำไมทุกคนคุยกันเหมือนรู้จักกันมานานแรมปี*_*? กูรู้สึกได้ถึงพลังงานลึกลับบางอย่างของfanboi เหมือนพอมึงปิดหน้าปุ๊บ ทุกคนก็พร้อมจะกอดคอกัน55555
เออ! จากที่กูเดินเล่นในนี้มา กูว่าในนี้ต้องมีลยาลีอยู่คนนึงแน่ พวกมึงว่าในนี้จะมีใครโม่งอยู่บ้างวะ แนวจีนเซินเจิ้นนี่
อยากอ่าน เซินเจิ้นรักหวานฉ่ำ คลายทุกข์จรุมมม
เครียดชิบหาย เครียดจนแท
มีเรื่องไหนควรอ่านบำบัดทุกข์บำรุงสุขมั่งว๊าาาาา?
ที่ฟิคตั้งแต่ชื่อเรื่องนี่ หมายความว่าไงอ่ะ บอกเคร้าส์ทรี ไม่ไหวแล้ววววว จะบ้า
อ้าวทำไมid ไม่เหมือนเดิม? มันเปลี่ยนนทุกเที่ยงคืนสินะ
>>805 กูอ่านละ ถ้าไม่คิดมากเรื่องกาวแล้วก็ยำก็อ่านได้ แต่เท่าที่กูอ่านอ่านะ ถึงตอน28 มันเหมือนมิกซ์ฟิคชั่น เอาที่โดนมายำเยอะๆ ก็เรื่องแมวสีฟ้ากับของวิเศษของเขา เรื่องเกี่ยวกับโจรสลัดแล้วก็เรื่องอะไรสักอย่างเทพมรณxอ่ะ ที่พาดพิงก็เรื่องที่หาลูกแก้วมังกร เรื่องที่ของกินเยอะๆมีหมัดตะปู เรื่องที่มีสมุดที่เขียนชื่อแล้วตายอ่ะนะ มันยำมากๆๆๆ แต่ถ้าไม่ซีเรียสอ่านเอาฮาก็อ่านไป
>>807 ไม่ได้แค่จะนะ ขายละจ้า แปะลิ้งค์หรา หน้านิยายเลยทีเดียวเชียว
https://writer.dek-d.com/fai6462/story/view.php?id=1848027
ฟิกไอดอลกูยังไม่กล้าขายเลย
ในอีบุ๊ค เปลี่ยนแมวฟ้าเป็นแมวชมพูด้วยจ้าหลีกเลี่ยวเรื่อง ลข รึ?
ไรวะ คนเค้าหลังขดหลังแข็งเขียนขึ้นมาก็ต้องขายป่ะวะ=_=? นักเขียนเป็นคนนี่หว่าจะได้แดกข้าวไม่ต้องแดกหญ้า555
อีพวกไม่ซื้อก็ด่ากันจัง พวกมึงดีแต่ด่า ไม่เห็นจ่ายสักบาท5555
ดีแต่ขัดแข้งขัดขาคนโน้นคนนี้ บลัฟกันไปมา ถ่มน้ำลายใส่กัน5555
>>812-814 เดี๋ยวๆๆๆ มึงแยกแยะนิดนึง หลังขดหลังเเข็งเขียนจบแล้วขายนี่โอเคนะ แต่ต้องไม่ใช่มิกซ์แฟนฟิคแบบนี้เปล่า ที่เขาว่านี่เรื่องลิขสิทธิ์กันนะ หรือนอกจากนักเขียนแล้วมึงเป็นอีกคนที่ไม่เข้าใจเรื่องนี้
จะอีบุ๊คหรือหนังสือกูก็ซื้อหมดแหละถ้างานดี ถูกใจ ไม่ใช่เอาของคนอื่นเขามายำแบบนี้
ว่าแต่มึงดูหัวร้อนมากเลยนะ มาถึงสาดรัวๆ ลองกลับไปศึกษาเรื่องลิขสิทธิ์ดูนะ
หัวร้อนมาจากไหนรูก เกือบจะคิดว่าคนสันหลังหวะมาเอง
กูว่านิยายเรื่องนั้นควรจัดอยู่โหมดแฟนฟิค-พาโรดี้ เป็นสีเทาๆ ที่ไม่เชิงผิดไม่เชิงถูกอ่ะ ถ้าใครอยู่วงการโดจินจะรู้ว่ามันคือของผิดลิขสิทธิน่ะ แต่เรื่องขายก็ขายได้ แต่ไม่สีขาวเท่านิยายที่แต่งมาจากจินตนาการของตัวเอง
ถ่าง่ายอย่างนั้น กูเขียนฟิคขายไปนานแล้ว
คำว่าฟิคกับโดจินถือว่าผิดลข นะแต่เจ้าตัวไม่เอาเรื่อง กับ ไม่รู้ ส่วนใหญ่หลบๆ ขายกันทั้งนั้น คนเขียนเขามีลข ในตัวละครที่เขาสร้างสรรค์ มึงจะเอามายำแล้วหาเงินไม่ได้
ID:zV+g3b1tnj กับ E0kCx35WL9 คนเดียวกันป้ะ
ถ้าเป็นเข้าของเรื่องคนติงคำผิดก็ควรจะแก้ไข เรื่องละเมิดลขอีก
ถ้าไม่ใช่แล้วเป็นแค่แฟนขับก็ขออภัย
เชี่ย! ที่อย่างงี้พร้อมใจกันถล่มเชียวนะ5555 อีห่า กูก็นึกว่าพวกมึงเป็นเพื่อนรักกันจริงๆ555
ช่ายยยย เราคือคนๆเดียวกันนนนนน ไม่เห็นมีอะไรเลย แต่ชอบนะ มู้ดูไหลลื่นดี5555
ว่าแต่ meb มีหมวดแฟนฟิคขายด้วยเหรอ? แล้วเค้าก็เอามาเปิดขายหาเงินจากตัวละครคนอื่นงี้อ่ะเหรอ เชี่ย! หาเงินง่ายดีหว่ะพวกนี้
ในนี้ไม่ใครสักคนไปแจ้งเจ้าของลิขสิทธ์เค้าวะ ถ้ามันยำจริงก็ลงดาบไปเลย
เพื่อนโม่ง กูว่าปล่อยเบลอมันไปเหอะ ถ้ามันจะไม่สนห่าเหวอะไรขนาดนี้ ยังจะเข้าข้าง นข ที่ละเมิด ลข เขาแบบตาใสๆ อะ
มึง จิ้มแล้วตอบเม้นท์เดียวพออิสัส //// แม่งว่าจะปล่อยเบลอ ขอเมนท์นี้เม้นท์ท้าย กูจะไปจากมู้สักพักละ รำคาญอินี่สัสๆ
ใครก็ได้เอาอินี่ไปเก็บที ปสด
นี่มันยุทธการเบี่ยงเบนความสนใจปะวะ
>>854 เชี่ย! เม้นนี้แม่งมองการณ์ไกล!55 ยังไงพอว่างปุ๊บเดี่ยวกุก็เข้ามาใหม่ ไม่ได้ปิดไม่ได้ซ่อนอะไรนี่หว่า โม่งมันก็โม่งอยู่แล้ว มันปิดหน้าปิดตาในตัวมันเองอยู่แล้วอีกอย่างกุก็นักอ่านธรรมดามะ ไม่ใช่พวกนักเขียนหน้าบางไปจนถึงหนาแอ๊บแบ๊วโปรโมตนิยายตัวเองเนียนๆเหมือนใครบางคน สัสกุรู้นะว่ามึงอยู่ในนี้ ไม่เนียนเว่ย-_- เกลียดแม่งตั้งแต่อยู่ในดดละ
เหมือนเด็กปญอ.เข้ามาเรียกร้องความสนใจยังไงไม่รู้ว่ะ โทษนะที่ต้องด่าอย่างงี้ แต่หาคำอื่นไม่ได้
ทีแรกก็ตะหงิดๆว่านักเขียนมาเองมั้ย ดูหัวร้อนชอบกล ไล่ตอบทุกเมนท์ ละยังตีมึนคุยคนเดียวในบอร์ดอีก อะไรของมึงอ่ะ เป็นนักอ่านธรรมดาจริงดิ
และโม่งไม่ใช่ที่งอแงของเด็กน้อยไอ้สัส กูเข้ามาจะอ่านเรื่องของนิยายเซิ่นเจิ้น ไม่ใช่เรื่องของมึง
>>856 คนอื่นเห็นเขาด่าแบบมีอารยะกัน มึมึงเนี่ยบ้าบอขึ้นปัญญาอ่อนคนแรก อย่าขอโทษที่ต้องด่าอย่างนี้เลยมึงบ้แล่วด่าคนขนาดนี้จะขอโทดทำไม! ไอ้ที่ตอบทุกเม้นก็บอกไปแล้วว่าทุกท่านพิมมากันคนละบรรทัดสองบรรทัดจะไม่ให้พูดไรหน่อยเหรอ ตอบทีเดียวมันก็เยอะงี้แหล่ะ แล้วกูก็ไม่ได้คุยคนเดียว เห็นเลขหน้าคอมเม้นนั่นป่ะ กูตอบเม้น กูไม่ได้คุยคนเดียว มีอะไรอีกนะ ที่งอแงของเด็กน้อนใช่มั้ย เชี่ย ใครเขางอแงมีแต่มึงเนี่ยงอแงอยู่ที่856 หัวร้อนจนไม่คิดอะไรดิ่ท่า แล้วก็สุดท้ายใช่มั้ยที่บอกว่าเข้ามาอ่านเรื่องจีนเซิ่นเจิ้นไม่ได้เข้ามาอ่านเรื่องของกุ 555 เว็บใต้ดินงี้เนี่ยนะ มันก็เหมือนคนแอบเม้ากัน
กูว่ามันโทรล ใช้บอร์ดเป็นแชทเลย เบลอมันไปเหอะ
หรือไม่ใครสักคนก็เปิดประเด็นใหม่ก็ได้
พูดถึงเสิ่นเจิ้นวายได้ป่าววะ
ปกติกูอ่านช-ญ แต่บังเอิญไปเจอเรื่องนึงสนุกดี ข้าอยากเป็นแค่ตัวประกอบ
ภาษาใช้ได้เลย มีผิดบ้าง แต่รวมๆ ลื่นไหลดี อ่านสนุก
หรือใครมีเรื่องอื่นก็แนะนำกันได้นะ
พอพูดถึงตัวประกอบแล้วนึกถึงเสิ่นชิงชิวเลย--- ทั้งที่มันไม่ใช่เซฺนเจิ้น
อืมกูขอเม้นท์สุดท้ายเกี่ยวกับเรื่องด้านบนนะ กูก็งง กูคือ>>794 >>806 >>811 ใน784กูโดนด่า เออกูเข้าใจว่ากูด่าไร้สติไปนิด กูขอโทษ ครั้งหน้ากูจะพยายามรีวิวให้ดีกว่านี้ กูก็เลยพยายามเขียน806ใหม่ให้ดีขึ้น พอมีคนพูดถึงลิขสิทธิ์กูก็เลยคุยด้วยใน811แล้วกูก็โดนด่าอีก กูก็งง กูพูดเรื่องลิขสิทธิ์คือกูผิด? กูไม่รู้หรอกนะว่าคนที่ด่ากูตัวจริงคือใคร แต่กูอารมณ์เสียว่ะ เรื่อง794กูไม่ว่าเพราะกูมีส่วนผิดแต่กูขอเหอะเรื่อง811อ่ะ เรื่องลิขสิทธิ์มึงช่วยทำความเข้าใจนิดนึงนะ ว่ามันผิดกฎหมาย ถึงจะขายได้แต่สนับสนุนโจ่งแจ้งเกินมันก็ไม่โอเคนะ เข้าใจป่าว ID:E0kCx35WL9 แค่นี้พอ กูสบายใจละ
มันจะขายก็ขาย ปล่อยมัน กูไปส่งรายงานลิขสิทให้เมพ ก็พอ อิอิ
กูนอกเรื่องนิดนึง คืออยู่ดีๆหน้าเว็บเครื่องกูมันก็เป็นสีสันสดใสว่ะ คือเว็บมันอัพเดตหรือเครื่องกูเอ๋อเองวะ
เข้ามาเจอโทรลล์คือกูทั้งขำทั้งปวดหัว 5555
กูยังไม่ได้เข้าไปอ่านเรื่องใหม่ของดีบุ๊กส์ แต่แค่ตัดมาโปรยพวกอะไรนะ พุงนำนมเท่านั้นเสด็จพ่อ สักอย่างอะ คือกูรู้สึกว่ามันไทยแบบไทยมาก กูก็พอดูออกว่าอยากให้มันคอเมดี้ แต่จะเปลี่ยนภาษาให้มันดูจีนลื่นไหลกว่านี้ไม่ได้เหรอวะ จัดให้อยู่หมวดเดียวกับพระสนมขย่มวังแม่ง
เออ วันก่อนไปเจอเซินเจิ้นมาเรื่องหนึ่ง เหมือนแม่งผสมเซินเจิ้นหลายเรื่องไว้ในนิยายตัวเองอีกทีหนึ่งอะ อ่านแค่ตอนแรกกลิ่นก็คลุ้งแล้ว เจอเซินเจิ้นก็อปจีนแปลกูก็ว่าน่าปวดหัวพอแล้ว เจอเซินเจิ้นก็อปเซินเจิ้นนี่โคตรจะอินเซ็ปต์ชัน
หนึ่งในรีวิวคนอ่านที่น่าจะกลายเป็นคนซื้อ "ชอบการจับใส่มายำกันเละมากๆ"
โปรดหลั่งน้ำตาให้วงการนักเขียนและนักอ่านไทยด้วยเถิด T T
มึงยันทึกจอมโจรแห่งสุสานของสยามเขาไม่lcภาคอื่นแล้วหรอวะกุอยากอ่าน หนานไพ่กุเหนแต่โปรโมทซีรีคนแสดงรัวๆเลยฮือ ปล.ถ้าถามผิดมู้ขอโทษด้วย
มึงว่าถ้ากูเอากฏแฟนฟิคไปปะในคอมเม้นดด นักเขียนจะตอบมั้ย แล้วคนอ่านมันจะรุมกูมั้ย
>>890 ผิดมู้ อันนี้จ้า https://fanboi.ch/literature/6457/
ไปคุยแล้วว่าไงมั่ง ระวังโดนฟ้องหมิ่นประมาทนะ ฝั่งโน้นถ้าเจ้าของเค้าไม่เอาเรื่องแม่งก็แค่หยุดขาย แต่พวกเรานี่สิจะ กว่าศาลจะตัดสินว่าพวกเราไม่ผิดจะหมดเงินไปเท่าไหร่
ตกลงนามปากกา ลยาลี,พะยูนน้อยของลยาลี,จางเพ่ยเพ่ย,ภรรยาของตัวร้าย,a.the.na,หนูชื่อวิฬาร์ คือคนเดียวกันหมดเลยใช่ม่ะ เห็นเปิดกลุ่มncในเฟซก็เปิดพร้อมกัน นามปากกากับชื่อนิยายเกี่ยวพันกันเป็นเชือกเงื่อนเลย นิยายติดท็อปคือของนางหมดเลยป่าววะ555 ตอนแรกเคยอ่านเจอว่าลู่เอินเด็กม.ปลายแต่งยังว่าเก่ง สรุปกูงงตกลงเป็นคนเดียวกันป่ะ ทำไมภาษาต่างกันคนละโลกเลย ถ้าใช่ก็เก่งดี
>>903 กูจะบอกให้ ลยาลีกับลู่เอินเป็นคนละคนกัน! มึงอย่าเอาลยาลีห่าเหวอะไรนั่นไปเทียบกับลู่เอินเว้ย ฝีไม้ลายมือแม่งคนละชนชั้นเลย ลยาโครตกาก อารมณ์ก็ร้อนขึ้นง่ายเหวี่ยงง่ายชิบหาย น้องม.ปลายคนนั้นนะโครตสุภาพชนคนมีของ55 มารยาทโครตดี และเย็นชา555 คนดีน่าคบกว่าอิลยาอะไรนั่นเยอะมากกกกก! กุเจอมาแล้วเว่ย แต่ว่าอิลยาอะไรนั่นแม่งเป็นคนดึงน้องเข้าวงการนักเขียนเป็นคนสอนเทคนิค แต่ตัวเองชอบเขียนนิยายกากๆออกมาแพ้น้องเขาสะงั้นแล้วยังปากยื่นปากยาวชอบเหยียดนักเขียนคนอื่นอีก ชอบยกตัวลอยเหนือคนอื่น ใช่แรกๆมึงอาจจะไม่เชื่อกุมึงต้องลองคุยแล้วซึมซับกับอนี่นานๆมึงถึงจะรู้สึก ของงี้ต้องเจอกับตัว จากที่แรกๆกุก็อ่านนะของนข.คนนี้พอเจอสันดนเข้าไปปุ้บกุเข็ดเลย เชี่ย นี่กุก็ยังงงกะตัวเองเมื่อก่อนกุก็อ่านไปได้ห่ารา
แต่งเก่งอะ
ช่วยที อันไหนของลยาบ้างกุจะได้หลบหลีกหนีทัน แต่เอ้อ มันก็คงอยู่ในนี้แหล่ะ เห็นชอบออกมาอวยน้องลู่กุบ่อยๆ
ทำไมพวกเรามาคุยกันเรื่องนข.คนนี้วะ หรือว่าเจ้าตัวแอบเอาชื่อตัวเองมาโปรโมทตัวเองอีกแล้ว-_-ชักเบื่อแล้วนา
เปลี่ยนเรื่องดีฟ่า 5555 ถามหน่อย นิยายกู 800-900 หน้าควรขายกี่บาท
กูคือ 917 ebook นะ ขายmeb เออแต่ถ้าใจดีคิดราคา นสทำมือเผื่อให้กูด้วยก็ได้
ละถ้า 700 หน้าล่ะ ควรขายเท่าไหร่
มีแฟนคลับประมาณนึงไม่เยอะมาก แต่ก็ไม่น้อยจนน่าเกลียด
ตอนมีคนแหกน้องคนนี้ในเน็ตวอชก็มีคนปกป้องบานเลย แล้วทำไมถึงกลับมาแหกเขาต่ออีกล่ะ
แต่กูว่าปล่อยเบลอนขคนนี้ดีกว่า
กูดูแล้ว แต่คือเห็นพวกมึงหลายครเคยขายก็อยากได้ความคิดเห็นว่าแบบจำนวนหน้าแบบนี้ ราคาประมาณเท่าไหร่ถึงจะไม่แพงเกินหรือถูกเกิน ไปดูในเมพกูดูไปก็เท่านั้นอะ คือกูก็ไม่รู้ว่าไอ่ลงๆไปขายดีมั้ย ในแต่ละราคากับจำนวนหน้าแต่ละจำนวน
>>924 ลองดูอันนี้ละกัน https://www.dek-d.com/board/view/3860007/
กูไม่เคยทำก็เลยให้ความเห็นไม่ได้
>>924 ถ้ามึงยังไม่เคยขายมาก่อน ไม่ต้องดูจำนวนหน้า เพราะหนังสือมึงคงไม่ใช่วิชาการ มึงต้องขายไม่เกิน 300 จะมีคนเต็มใจซื้อมากหน่อย มึงก็ตั้งราคา 295 หรือ 285 แต่ถ้ามึงมั่นใจว่าหนังสือของมึงดี คนอ่านติดมาก หาอ่านสไตล์นี้ยาก มึงจะตั้งให้สูงก็ได้ แต่ถ้าสูงเกิน 400 มึงก็อาจจะกินได้แค่หนเดียว คิดเอาเอง การตั้งราคาสูงทำให้คนอ่านมุ่งจับผิดหนังสือมึงด้วย ถ้ามีอะไรไม่ดี คำผิด ข้อมูลผิด มึงตายแน่
อย่าดูราคาหนังสือจากสำนักพิมพ์เป็นหลัก เพราะสำนักพิมพ์มันมีแบบเล่มด้วย มีช่องทางโฆษณากว้างกว่าของมึง
พอเป็นเล่มจริงซื้อได้ถึง450
นี่ๆ ระบบห้ามฆ่าตัวตายนี่เหมือน เสิ่นชิงชิวมั้ย? เห็นติดชื่อสนพ. ได้ตีพิมพ์ด้วย
เพราะไรรู้มะ อีบุกขายต่อไม่ได้ สือขายต่อได้
แต่ก็มีซื้อเอามันส์ื รักนข.
เห็นแล้วยังตกใจ ทำไมคนเราถึงได้กล้าทรามในหน้าความคิดเห็นวะ เออ ถ้าเป็นในโม่งแล้วทรามกุยังว่าปกติ
อยากรู้ด้วย
>>917 นิยายมึงกี่คำ มึงเทียบจำนวนคำจะดีกว่า ไปดูนขคนอื่นๆ หรือสนพเขาตั้งเป็นแนวก็ได้ นขบางคนแม่มโวเจ็ดแปดร้อยหน้า เมบนับคำได้เจ็ดหมื่นคำ จัดหน้าแบบนี้ขายหน้าละบาท เอาเปรียบคนอ่านเกินไปนะ แต่บางทีคนซื้อเขาก็ไม่คิดมากหรอก ชอบเขาก็ซื้อ คำผิดบรรลัยเขาก็ไม่สน นิยายไม่ถึงแสนคำ ขายสี่ร้อยกว่าบาทกูยังเห็นติดเบสขายดี
ถามหน่อยดิ มีใครเคยอ่านprincessฟ้าปs=ทาuมั่ง รีวิวหน่อยๆ
ตั้งๆไปเถอะ กูตั้งแค่ 179 249 ยังโดนก๊อป แม่งเอ้ย พูดละขึ้นอีเชี่ย
เพื่อนโม่งช่วยรีวิวนิยายให้หน่อยดิ เรื่องไหนก็ได้
นิยายคนไทยแต่งนี่ ด่านิดด่าหน่อยเดี๋ยวก็มีคนมาปกป้อง หาว่าโม่งรังแก กูนี่แบบบบ อืมมมมม หมายถึงข้างบนๆ โน่นน่ะ
>>944 มันจะไม่มีมาม่าเลย ถ้านักเขียนหรือฟคคิดว่าเขาติด้วยความบริสุทธิ์ใจ ย้อนกลับไปดูนิยายตัวเองว่าเป็นจริงป่ะ คำผิด ยำ ลอก วนลูป แต่ถ้าคิดว่าคนอื่นมาสกัดดาวรุ่งก็นะ ยากอธิบายว่ะ เท่าที่กูสิงโม่งมา ถ้าโม่งติมั่วๆแบบใช้อารมณ์ จะไม่มีคนติต่อ แต่ถ้าโม่งติข้อเสียจะมีคนมาเห็นด้วยแล้วคุยยาว แต่เรื่องยำหรือเอาฟิคไปขายยังไงก็ผิด ดิ้นไม่ได้
ติกูก็ติแบบสร้างสรรค์ แบบมีมารยาท ติก็เพื่อให้ นข รู้ว่าตรงไหนเป็นจุดบกพร่อง แต่ถ้าคิดว่ามันดีแล้วจะแก้หรือไม่แก้ก็เรื่องของมึง เพราะการที่มึงโวยวาย ต่อให้มีฟค ส่วนหนึ่งออกมาปกป้องแบบไม่ลืมหูลืมตา แต่เชื่อมั้ยว่าจะมีแฟนคลับอีกส่วนหนึ่งที่หายไป เพราะสันดานมึงเองนี่แหละ อาชีพอะไรก็โดนคอมเม้นต์ทั้งนั้น จะ ดารา นักร้อง แม่ครัว แม่ค้า ceo มันถูกผู้บริโภคคอมเม้นท์ตลอดเวลายุแล้ว
สุดท้ายผลงานมา ถ้าคำผิดบาน เนื้อเรื่องโหว่งๆ ข้อมูลผิดๆ ละเมิดลิขสิทธิ์มา กูก็แค่ไม่ซื้อเงียบๆเท่านั้นเอง และคิดว่าหลายๆคนคงเป็นแบบนี้ บอกด้วยความหวังดี ไม่ใช่อิจฉา กูเป็นนักอ่าน ไม่ใช่นักเขียนจะมาอิจฉามึงหาอะไร ถ้ามึงขายได้เยอะกว่าเดิมเพราะไม่เสียกลุ่มลูกค้าที่มึงไปฉอดๆใส่เขาจะดีกว่าปะวะ
เพราะฉะนั้นถ้ามีฟค หรือ นักเขียนคนไหนแหลมมาด่ากูเวลากูติ กูด่าคืนจริงๆ ไว้ถ้ากูติแบบทำไมลงช้า ทำไมไม่ให้อ่านฟรีจนจบ ไม่สนุกพอที่จะซื้อ เลิกเขียนไปเถอะเขียนได้แค่นี้ ไม่สนุกเลย บลาๆ ที่มันดูไร้มารยาทค่อยมาด่ากู ไม่ใช่นิยายมึงแม่งดียุคนเดียว ใครติไม่ได้ มึงก็เก็บไว้อ่านคนเดียวเถอะ
อ้อละอิเรื่องละเมิดลิขสิทธิ์ ไม่เพียงแค่ไม่ซื้อเงียบ กูจะนั่งรีพอร์ตมึงเงียบๆเช่นกัน
>>949 จริง ที่ผ่านมากูก็ติแบบถึงจะมีคำหยาบ แต่กูก็ติจากในนิยาย เอาเท่าที่กูเห็น ไม่ได้อคติอะไรขนาดนั้น นักเขียนบางคนปลอบกันเองว่าโม่งอคติ อิจฉา หรือไม่ก็โม่งไม่ซื้องานหรอก แค่ติไปอย่างนั้น
1. กูดูเนื้องานมึง
2. อิจฉาเหรอ มองงานตัวเองแล้วให้คิดใหม่ ถ้ามึงเปิดใจกว้าง ๆ ลดอีโก้ลง บางทีมึงอาจจะเห็นข้อเสียในงานมึงก็ได้
3. โม่งไม่ซื้องานเหรอ เอ่อมึง โม่งบางคนเป็นนักอ่าน โม่งบางคนซื้องานมึงจริง ๆ แต่มึงนี่แหละที่เหมารวมและอคติ
คือเข้าใจนะ ว่าตอนนี้น่าจะมีนักเขียนมาโม่งอยู่เยอะ แต่ยังไงนักเขียนก็คงเป็นนักอ่านคนนึง ช่วยรีวิวพวกนิยายให้หน่อย อ่านหมดไม่ไหวว่ะ
มาๆกูจะรีวิว
ไหนมาให้กูตบสิ อิไหนมันแนะนำให้กูไปอ่านพี่สะใภ้ข้าคือแม่ทัพคนงาม ภาษาดีนะมึง ถ้าถามกูคือเป็นภาษาทึ่อยู่ในระดับเอาไปทำเล่มได้ เผลอๆดีกว่าหลายเรื่องที่ออกเล่มอีก แต!!!!!!!! พล๊อตแบบกูมองบนแปป อีเหี้ยหลอกฮ่องเต้กันเป็นว่าเล่นเชียว ได้พระราชทานสมรสหลอกว่าลูกสาวตาย เอาพระเอกซึ่งเป็นน้องชายไปแต่งหญิงให้แต่งแทน แล้วอิลูกสาวจริงไปอยู่ที่หอคณิกา เฮ้ๆๆๆฮ่องเต้นั้นเพื่อนเล่นมึงหรออิสกุลจาง ละตอนล่าสุดกูเพิ่งอ่านไปจบสักครู่ อิสกุลจางเจ้าเก่าแค้นสกุลนางเอกว่าทำให้รทย ถอนกำลังทหาร จนครอบครัวตัวเองเกือบตายในสนามรบ พอพี่ชายนางเอกถามแม่งว่ารู้ได้ไงใครปล่อยข่าวมั่วๆนี้ บอกพวกข้าคิดเอง วอท!!!? มึงคิดเองละก็ไปเกลียดเขาอะนะ อิหยังวะ อิคนบอกว่าดี คือมึงหมายถึงแต่ nc ใช่มั้ยหนิ หมายถึงเป็น nc แบบที่มึงชอบอะไรแบบนั้นใช่มะ กูเข้าใจผิดไปเอง แม่งเห็นมีคนบอกให้รีวิวที่มึงแนะนำ กูอุตส่าไปนั่งอ่านตามว่าจะมารีวิวให้ แม่งเอ้ย กูว่าจะอ่านอีก 3 เรื่องมารีวิวให้ด้วยคิดหนักเลยกู
สรุปเรื่อง เรื่องภาษาดี ncไม่น่าเกลียด แต่ก็พอเลือดลมสูบฉีด แต่พล๊อตไม่ไหว เหมือนเด็กเล่นขายของ
>>952 กูตามไปอ่านมาบทแรก เห็นด้วยกับมึงว่าภาษาดี บรรยายไปเรื่อยๆไม่ประดิษฐ์คำ มองคร่าวๆไม่เห็นคำผิด ขอมอบเหรียญทองให้หนึ่งเหรียญไปตุนไว้ก่อน แต่ทีนี้กูไม่ได้อ่านต่อ ดูจากพล็อทที่มึงเล่า กูว่าไม่เลว แต่มันควรเป็นนิยายตลก ทำไมมีการล้างแค้นกันวะ แปลว่ามันไม่ใช่นิยายตลกเหรอ คือในความคิดกู นิยายถ้าเป็นดราม่าควรมีเหตุผลมากกว่านิยายตลก ไม่ต้องถึงกับอิงประวัติศาสตร์ธรรมเนียมอะไรมากหรอก แต่ถ้าพล็อทไม่สมเหตุสมผลแล้วดราม่า มันก็จะดูหลอก
กูเห็นแว้บๆข้างบนมีโม่งเมนท์ว่าอยากให้เสิ่นเจิ้นเขียนเป็นจีนๆมากขึ้น อย่าใช้สำนวนไทย อันนี้กูเห็นด้วยนะแต่ถ้ามึงมองในตลาดหนังสือ คนซื้อเสิ่นเจิ้นคือคนที่ไม่แคร์ว่านักเขียนจะเป็นไทยหรือจีน นักอ่านพวกนั้นชอบแต่เนื้อเรื่อง ชอบความรักละมุน ชอบความดราม่า อะไรแค่นั้น เขาไม่มาสนใจหรอกว่าสำนวนไท้ยไทย ธรรมเนียมไท้ยไทย ลูกค้าเสิ่นเจิ้นอยู่รวมในพวกนิยายรักว่ะ นักเขียนเสิ่นเจิ้นเลยไม่จำเป็นต้องมาเขียนให้เป็นจีน เพราะถ้ามึงเขียนให้เป็นจีนแล้วมึงไม่รู้ภาษาจีน ไม่รู้ธรรมเนียมจีน มันก็ยิ่งแย่เข้าไปใหญ่ กูเคยเห็นเสิ่นเจิ้นเรื่องนึงไม่เอ่ยนามแล้วกัน ให้ฮ่องเต้เรียกลุงพี่ชายพ่อว่าอากู๋ แบบกูมองบนเลย ถ้าไม่รู้ก็อย่าได้ริอ่านไปใช้ เอาจริงกูว่าเสิ่นเจิ้นมีสองแบบนะ เสิ่นเจิ้นแบบเซ็ตติ้งไทยๆแต่มีชื่อจีน แบบนี้ได้รับความนิยมสูง กูเห็นติดท็อปส่วนใหญ่ก็แบบนี้ อีกแบบก็คือเสิ่นเจิ้นแบบเซ็ตติ้งจีน ศึกษาธรรมเนียมมา แต่แบบหลังเนี่ยมีน้อยว่ะ
ไม่แปลกที่มึงจะบอกว่าพี่สะใภ้ข้าคือแม่ทัพคนงามภาษาดี เขาเขียนมาหลายเรื่อง ออกหนังสือมาหลายเล่มแล้ว ถ้าไม่พัฒนาเลยก็แปลกมาก งานวายก็มี
มาต่อจร้า กูเลิกงานแล้ว มารีวิวกันต่อเรื่อง สวาทรักจอมทัพ เริ่มต้นด้วยเรื่องภาษา ก็โอเคอยู่นะ ไม่ได้มองไปละภาษาดีอะ แต่ก็ไม่ได้มองไปละภาษาแย่ กูก็พูดไม่ถูก คำพูดต่างๆดึงความรู้สึกให้อินไปกับตัวละครได้ บรรยายละเข้าใจความรู้สึกตัวละครเลย แต่ภาษายังไม่ลื่นประมาณนั้น ส่วนอิ ... เนี่ยมึงใส่เยอะไปไหนวะ กูอึดอัด ไม่รู้เป็นคนเดียวมั้ย เพราะในชีวิตจริงชอบพูดให้กระชับ เจอแบบนี้กูเลยอึดอัดแทน แบบมึงจะพูดก็พูดสิโว้ย คหสต. และอีกอย่างนึงคือยังมีการใช้คำซ้ำบ่อยเกินไป ถ้าจะออกเล่มควรเกาภาษาใหม่ให้ดีๆ ส่วนพลอต ณ ตอนนี้ถือว่าดีกูค่อนข้างชอบมากๆอะ มันดูมีเหตุผลมารองรับการกระทำต่างๆของตัวละคร แต่มันพึ่งมี 9 ตอนไง ไม่รู้เขียนๆไปนักเขียนจะหลุดมั้ย กูค่อนข้างชอบนางเอกนะนิสัยแบบเข้มแข็งแต่อ่อนโยนไม่งี่เง่า อีพระเอกนี่สิ ไม่ได้เกลียดนะ แต่เหมือนคนพูดไม่คิดอะอีเหี้ย พูดไปเอาความสะใจ ในชีวิตจริงกูเจอคนงี้กูด่าเช็ด อิสัส เหมือนคนควบคุมอารมตัวเองไม่ได้ กลัวถูกทิ้ง ถ้าในสมัยเราอะ กูว่ามันคือคนที่เป็นโรคจิตในระยะเริ่มแรก แต่นักเขียนอธิบายในตอนนึงว่ามันจะค่อยๆดีขึ้นก็รอดูถ้ากูไม่เลิกอ่านซะก่อนและเรื่อง nc. ซึ่งเป็นสิ่งที่อิคนแนะนำมันเคลมว่าดี แม่งอธิบายยากจริงๆส่วนนี้ จะว่าแย่มั้ย มันก็ไม่ได้หยาบคาย ไม่มีซาวเอฟเฟ็ก อ่าๆๆๆไรงี้ และก็ไม่ใช่งูเหลือมแหวกหญ้ามุดถ้ำ แต่บรรยายแบบโจ่งแจ้งเลยแหละ และค่อนข้างบ่อยไปนิด สำหรับกูมันแรงอะไปอะมึง กูชอบแบบตัดฉับเข้าโคมไฟ คหสต.นะ ถ้าคนชอบก็อาจจะชอบเลยก็ได้
สรุปนิยายเรื่องสำหรับกูเป็นนิยายที่พูดยาก จะว่าดีก็ไม่สุด จะว่าแย่ก็ไม่ถึงขนาดนั้น มันมีจุดที่กูชอบมากๆและไม่ชอบมากๆอยู่ จะอ่านก็ดี ไม่อ่านก็ได้งี้มั้ง แต่คือกูฟันธงไม่ได้แบบเรื่องก่อน เพราะเรื่องก่อนคือเขาเขียนไปไกลแล้ว เรื่องนี้มันพึ่ง 9 ตอนเอง
ฉสด=ฉาก
เรื่องนี้ใช่เรื่องที่เคยมีโม่งเคยเอามาพูดว่าเนื้อเรื่องดีแต่NCเยอะไป ควรเตือนนักเขียนมั้ย รึป่าว ตำหนักที่แล้วหรือตำหนักก่อนๆอะ คุ้นๆ
NC เซินเจิ้นกูมีภาพจำแค่เรื่องเดียว lหaี่ยมla่x์มัjกsxjส์ เฮ้อ มังกรใหญ่มุดพงหญ้า ถ้ำหงส์ตอดรัด ซี้ด อ่า กูลืมไม่ลงจริงๆ
>>957 >>958 ไปตามมาแล้ว แต่กูชอบนะ พลอตเรื่องจริงๆแหละ แต่เรื่องเรท กูว่ามันดูแรงเพราะมันเป็นอิโรติกจีนหรือเปล่า ถ้าไปอยู่ในนิยายอิโรติกฝรั่งจะปกติมาก อันนี้เหมือนเปลี่ยนบรรยากาศมาสมัยราชวงศ์ ก็ได้อีกฟิลดี แต่นิยายมันก็แล้วแต่เทสคนจริงๆแหละ แต่ละคนชอบไม่เหมือนกัน อย่างกูถ้าเทียบระหว่างสองเรื่องที่มึงรีวิวมา กูชอบเรื่องนี้มากกว่าเรื่องแรกนะ เรื่องแรกเรทกำลังดี แต่พลอตแบบนั้น กูไม่ไหวจริงๆ
เรื่องที่ 3 บุปผาร่ายรัก กูออกตัวก่อนว่าอ่านแค่ตอนที่ให้อ่านฟรี 5 ตอน กะใช้เหรียญซื้อ ตอน nc มาลองอ่านดู อีก 2 ตอน
เนื้อเรื่องไม่ถูกจริตกูเท่าไหร่ เพราะกูไม่ชอบพวกเนื้อเรื่องของวิเศษพลังพลังยุทธที่มันเหนือธรรมชาติ ฝึกวิชา สำนักบลาๆๆน่ะ ก็เรยจะไม่ชอบเท่าไหร่ มันเป็นความถูกจริตส่วนตัว แต่ถ้าคนชอบแนวนี้อาจจะถูกจริตก็ได้ เพราะภาษาที่ใช้ดีอยู่ อาจมีคำที่ใช้ผิดความหมายบ้างแต่ไม่น่าเกลียด อ่านแล้วลื่น ดีกว่าเรื่องสอง แต่น้อยกว่าเรื่องแรก อยู่ในระดับทำหนังสือได้
อย่างไรก็แล้วแต่ที่กูไม่ชอบสุดคือนิสัยนางเอกมันเขียนได้ไม่นิ่งเท่าไหร่น่ะ เหมือนจะเป็นสาวมั่นนะ แต่ก็ดูเพ้อฝันในความรัก พ่อตายก็ไม่ร้องไห้ เอาตามความเป็นจริงนะเด็กอายุ 14 ที่เหลือตัวคนเดียวมันควรจะเป็นเสียใจแบบฟูมฟายเลยกูว่า ละใส่มุกเรื่องตะกละมาตอนที่พ่อเพิ่งตาย มันทำให้ไม่ตลกอะ หรือมีใครห่วงกินได้ในเวลาแบบนั้นหรอวะ นี่เป็นเหตุผลนึงที่กูไปไม่ซื้อตอนต่อๆไป แต่ไหนๆเรื่องอื่นก็รีวิว nc ละ กูก็เลยตัดสินใจซื้อ nc มาอีก 2 ตอน กูถือว่าดีเลยนะ ไม่หยาบ ไม่อ่า ไม่มุดถ้ำ บรรยายอยู่แต่ไม่โจ่งแจ้งแบบเรื่องสอง กูชอบนะ อยู่ในระดับที่อ่านละไม่รุนแรงเกินไป แต่กูย้ำนะว่าอ่านไม่จบเพราะไม่ได้ซื้อทุกตอน ถ้าอ่านจบอาจจะมีปมมีพล๊อตอะไรที่สนุกก็ได้ ใครอยากลองก็ไปลองเองนะ 55555
ส่วนอิเรื่องจอมนางเคียงหทัย กูไม่รู้ว่ามึงหมายถึงภาคไหนอะ ไม่รีวิวละกัน และถ้าใครอยากให้กูรีวิวเรื่องไรอีกพิมพ์ๆไว้ กูว่างจะมารีวิวให้ 55555
>>969 กูเข้าใจมึงนะ กูเบื่อมากเลย หลายเรื่องจะแบบมีผู้มาหลงนางเอกเยอะๆ แต่แม่งแทบไม่มีเหตุผลมารองรับว่าทำไมชอบนางเอกมาก หรือนางเอกหลงพระเอกหัวปักหัวปำเร็วไป ไร้เหตุผลกูก็ไม่ชอบ
เคยเจอเรื่องนึง(ไม่ใช่นิยายจีนนะ) เป็นรักแฟนตาซี คนเขียนเขียนดีมาก ตามอ่านงานเขาหลายเรื่อง แต่ทุกเรื่องแม่ง ผู้ที่มาชอบนางเอกจะหัวปักหัวปำแบบไม่มีเหตุผล คือสไตล์เขานางเอกจะผู้มาชอบเยอะทุกเรื่อง มีเรื่องนึงนางเอกอายุประมาณ 9-10 ขวบ พวกผู้เป็นกลุ่มโจร จะจับตัวนางเอกไปส่งพระราชาตามคำสั่ง ระหว่างเดินทางไปด้วยกันไม่กี่วันเอง รู้สึกสงสาร เลยหาเรื่องปล่อยนางเอกไป ยอมขัดคำสั่งพระราชาที่ได้ชื่อว่าโหดร้ายที่สุด สุดท้ายก็ตายห่าหมู่ ก่อนตายก็นึกยินดีว่าได้ทำสิ่งที่ถูกต้อง คือการปล่อยนางเอกไป ทุกคนเลยนะที่ตาย ไม่มีใครนึกเสียใจที่จะต้องจบชีวิต
กูเลิกอ่านแม่ง ทุกเรื่องเลย555
โม่งเงียบจัง ไม่ครึกครื้นเหมือนหลายวันที่ผ่านมาเบย พวกมึงสับนิยายกันอีกสิ ชอบอ่านเวลาพวกมึงคุยกัน ตลกดี 555
อยากอ่านแนวซาดิสแบบ ข่มขืนไรงี้ แล้วจบแฮ๊ปปี้ว่ะ พระเอกนางเอกรักกันมีลูกงี้ กูหาไม่เจออ่ะ แนะนำหน่อยใครเคยเจอ กูต้องการ เอาแบบแม่เลี้ยงขายนางเอกให้พระเอกข่มขืนไรงี้เลยนะ จะมีปะวะ คือชอบแนวนี้แต่ไม่อยากได้แบบจบพระเอกตายนางเอกตายไรงี้ว่ะ มีดราม่าหนักๆได้แต่จบดีอ่ะ5555555
ไม่ได้เข้าหลายวันมู้ไหลเร็วจังวะ 555555
เรื่องใหม่ดีบุ๊คนี่กาวใช่มั้ย
กูอ่านเรื่องไรจำไม่ได้ นักเขียนขอกำลังใจขอเมนต์อยู่ท้ายตอน
เห็นคนเมนต์สิบกว่าคน แต่นักเขียนไม่ตอบใครเลยว่ะ
บางเรื่องนักเขียนพยายามตอบนะ บางคนไม่รู้จะตอบไรก็ ขอบคุณค่ะๆ ไปเรื่อยๆ
บางเรื่องเมนต์หลายสิบหลายร้อย นักเขียนตอบไม่ไหว (กูเข้าใจ) เค้าจะตอบแค่คนมีปัญหาหรือคำถาม
คือกูงงกับเมนต์สิบยี่สิบ นักเขียนต้องการเมนต์ แต่ไม่ตอบไม่คุยกับคนเมนต์เลย
ตอนต่อๆ ไป คนเมนต์ก็น้อยลงๆ
สวัสดี โทรล์ผู้นี้กลับมาแล้ววววววว 55555 แวะไปอ่าน the core ต้นไม้ชีวิตมา เห็นว่ามีเซทหนุ่มจีนขึ้นมามั่วๆดด้วย แซ่บจนแทบสำลักคุกๆๆๆ
อยากอ่านเซินเจิ้นหวานๆ
>>987 แม่ง เซินเจิ้นนี่ล่ะตัวดี รู้ว่าตัวเองมือไม่ถึงแต่ก็ยังดิ้นรนยัดฉากแก่งแย่งลงไปแบบแน่นๆ เขียนดีมันน่าติดตาม แต่เขียนไม่ดีแม่งน่ารำคาญ เมื่อไหร่จะถึงตาพระเอกนางเอก ตัวอิจฉามัวแต่พล่ามคนเดียวคิดอาฆาตคนเดียว ประโยคแต่ละอย่างงแม่งโครตตัวร้ายเกรดบี "ฝากไว้ก่อนเถอะ" งี้ คำพูดงี่เง่า
>>986 เออ กูเข้าใจ เพราะกูเองบางทีก็ไม่รู้จะเมนต์ไรเหมือนกัน คิดไม่ออก ได้แต่ส่งหัวใจ
จริงๆ ตอบขอบคุณก็โอเคแล้วนะ อย่างน้อยคนเมนต์ก็รู้สึกว่าคนเขียนเค้าใส่ใจเมนต์เรา
ที่เห็นตอบๆ กันก็พวก ขอบคุณค่ะ ดีใจที่ชอบ ขอบคุณที่อ่านที่ตาม ฯลฯ อะไรประมาณเนี้ย ไม่ต้องคิดมุกมาตอบก็ได้ ตอบธรรมดาๆ
กูเคยเป็นเมนต์เดียวด้วยนะ นักเขียนไม่พูดไรเลย กูก็เลยเลิกเมนต์ และสังเกตว่าตอนต่อๆ ไปก็ไม่มีใครเมนต์เลยว่ะ มีแต่หัวใจ
มันน่าจะมีให้นักเขียนกดไลค์เมนต์ได้
มีคนเปิดตำหนักใหม่ยังนิ อย่าลืมนะ กูเปิดไม่เป็น
ตั้งเสาตำหนักใหม่
https://fanboi.ch/literature/6523/
...ปิด...
Topic has reached maximum number of posts.
Please start a new topic.
Be Civil — "Be curious, not judgemental"
All contents are responsibility of its posters.