กูเพิ่งขุดชะตารักพันภพ มาอ่านจนจบ
อ่านแล้วไม่เศร้าเลยว่ะ แอบขำๆด้วย เขียนตลกหน้าตาย ให้อารมณ์คล้ายๆ สามชาติสามภพป่าท้อสิบหลี่ด้วยซ้ำ
เพียงแต่ดำเนินเรื่องในปรโลก อ่านสนุกดี เพลินกว่าที่คิด
นางเอกความรู้สึกช้ามาก จะบ้าตาย ผีกลัวผีจนเป็นลม
.
.
.
.
.
คำถามอาจมีส่วนสปอนคนยังไม่ได้อ่าน
คือกูอ่านแล้วก็ชอบนะ แต่กูยังงงๆ ว่า ท่านไป๋ ไปกระโดดแม่น้ำไน่เหอเพราะอะไรวะ
กูยังงงว่า เซี่ยปี้อาน รักใครกันแน่ด้วย
ตอนสุดท้ายที่พระเอกกลายเป็นโครงกระดูกนั่งนิ่งคืออะไรวะ พระเอกไปไหน
กูแอบคิดในด้านบวกว่า สีของชุดที่พระเอกเลือกสวมบ่งบอก
ที่สวมชุดแดง เพราะยังติด ยึดมั่นในบ่วงรักบ่วงกรรมกับนางเอก
มีชาติสุดท้ายที่มาส่งนางเอกข้ามแม่น้ำไน่เหอ ฮีสวมชุดขาวแล้ว ดูเหมือนเริ่มปล่อยวางได้
จากนั้นฮีก็อยู่ที่ลานบ้านค่อยๆปลงไปเรื่อย สุดท้ายทิ้งไว้เพียงโครงกระดูกที่ไม่ขยับอีกต่อไป
กูหวังว่าวิญญานของพระเอกจะคลายบ่วงแห่งรักลงได้แล้ว และได้ไปรวมกับจิตที่ถูกแยกไป
กลับสู่สังสารวัฏ พัฒนาตัวเป็นเซียน เป็นเทพ ไม่ต้องเจอบ่วงรักงี่เง่าอีกนะ
หรือว่าจะสลายไปเฉยๆ ก็ดี นับเป็นความหลุดพ้นอีกแบบ กูคิดอย่างนี้นะ
.
.
.
.
.
สรุป กูว่า ไม่ BE นะ
กูชอบเลยล่ะ
อ่านแล้งหน่วงๆดี แต่ระหว่างทางก็มีมิตรภาพ มีความขำขัน แบะได้ปลงอนิจจังไม่น้อยเลย
หนังสือดีๆ