อ๋องซึนเล่มห้าแมร่งดีจริงๆ นะมึงมีฉากที่กูชอบหลายฉากมาก คือน้องกับท่านอ๋องเหมือนเกิดมาเพื่อกันและกันอ่ะ มองตาก็เข้าใจก็ความคิดตรงกัน
.
.
.
.
.
ฉากอ๋องซึนกินสาลี่เปรี้ยวไม่ได้กูก็ขำ จับไก่มาให้น้องเชือดแล้วมีคนรักเก่านั่นมา ถกเถียงกันเรื่องส้มโอ แล้วไหนพ่อคนซึนรักสะอาดจะไปขุดสุสานเพื่อน้องอีก ไปเดินเที่ยวด้วยกัน กูชอบตอนน้องถามหัวหน้าคนร้ายแล้วค้อนใส่อ๋อง ปกติน้องไม่ทำไงแสดงว่าความสัมพันธ์พัฒนา ชอบตอนท่านอ๋องช่วยน้องรดน้ำต้นไม้แบบเออ.. ธรรมชาติมาก ฉากนี้ปรบมือรัวๆและสมน้ำหน้าคนรักเก่าน้องด้วย ฮึ อีกฉากที่ชอบคือตอนน้องมาถามท่านอ๋องว่าจะกินอะไร คนซึนเขาบอกว่าเจ้าชอบก็พอ ส่วนน้องก็ชมไปอีก เหมือนสามีภรรยากันชัดๆ
.
.
.
.
.
เอาเป็นว่าเล่มนี้โมเมนท์หวานๆเยอะเหลือเกิน จนนึกภาพผช.ที่ถีบน้องลงน้ำไม่ออกแล้ว 555 แต่คนที่กูไม่ชอบที่สุดในเรื่องนี้ไม่ใช่คู่หมั้นเก่าน้องนะ แต่อีตาคนรักเก่านี่ล่ะ...รู้สึกขัดมากกกกกก