Last posted
Total of 1000 posts
เอ้อถามนิดกูอ่านนิยายจีนแปลปัจจุบันละสงสัย เวลาพูดถึงเมืองที่ตัวละครอยู่ชอบพูดตัวย่ออะ อย่างเมือง A เมือง F ไรเงี้ย ทำไมไม่บอกชื่อเมืองไปเลย หรือไม่ก็มหาลัย H ทำไมไม่เอ่ยชื่อ เห็นมาสองสามเรื่องละ
>>77 เออ พระเอกเคื่องหลงเงานางก็งานดีนะมึง ยิ่งตอนที่
.
.
.
.
.
นางเอกตายแล้วแต่พระเอกไม่ตั้งฮองเฮาใหม่บอกว่าเดี๋ยวก็ฟื้นได้อีก จริงๆคือเพราะรักนางเอกมากอ่ะ
.
.
.
.
.
แล้วกูชอบตั้งแต่ตอนยังอยู่ซีเสียนแล้วอ่ะ ชอบทั้เรื่อง
เป็นกาวตัวแรกที่กูโดน
แต่หลอดต่อไปกูดันหยิบเคหาสน์ธารฟ้าเลยเป๋ไปช่วงนึง
ตอนนี้พี่อี้ฉือทำร้ายกูมาก เค้าทำกูเจ็บปวดอย่างหนัก......
เพราะเค้าขโมยหัวใจกูไป
บอกเลยว่าถ้าเป็นผื่นมันคันคะเยอ แต่ถ้าแค่ได้เห็นหน้าเธอ หน้าเราก็ร้อนเห่อลามไปทั้งตัวววว ฮิ้ววววววววว (กูชงเอง และกูก็จะตบเองใครจะทำไม)
>>83 กูว่ามันเป็นเรื่องภาษาจีนว่ะ เพราะภาษาจีนมันพิมพ์ลงมาหนึ่งอักษรก็เท่ากับหนึ่งคำแล้ว ทีนี้พอเป็นชื่อเมือง เป่ยจิง มันสองคำ เวลาแชตเวาลพิมพ์มันยุ่งยากมั้ง แต่ถ้าเป็นเมือง B อ่ะ มันตัวเดียว แล้วก็พิมพ์ง่าย แค่กดเปลี่ยนภาษา พิมพ์ใหญ่ ละก็แป้นบี แล้วเปลี่ยนภาษากลับ ไม่ต้องมานั่งเคาะพินอินหรือใส่ขีดอักษรทีละขีดแล้วแต่แป้นแบบไหน
กูไปขุดย้อนกาลมาอ่านละหลังจากที่ฟังพวกมึงเม้ากัน ตอนนี้เล่มหนึ่งใกล้ๆจบ
ตอบประเด็นที่ถกกันว่าเหมือนคำสาปฯไหม.. กูไม่รู้สึกว่ะ แต่กูชอบนางมากกว่าแครอลนางดูอยู่เป็นกว่า แล้วกูก้อไม่ได้รำนางว่าเล่นตัว กูว่านางไม่ได้รักต้าหวังและแค่หาทางเอาตัวรอดนางไม่ได้เล่นตัวนางแค่อยากหาที่ทางให้ตัวเองอยู่ได้แบบปลอดภัย
ขอบ่นเมืองยิ้มหน่อยเหอะวะ กูสั่งบ๊อคพี่บัวลอยไปทางเวปตั้งแต่ตอนงานหนังสือ แล้วบ๊อคมันขาดกูขอเปลี่ยน จนถึงวันนี้กูยังไม่ได้คำตอบจากสนพ.เลยว่ามีของเปลี่ยนให้กูไหมรึจะคืนเงิน กูตามไปอีกทีวันนี้คำตอบที่ได้คือเด๋วพรุ่งนี้เช็คให้ สลัดผักกกกกก ใครจะซื้อออนไลน์เมืองยิ้มมึงจงเตรียมแต้มบุญไว้เยอะๆขออย่าให้ออเดอร์มีปัญหาไม่งั้นมึงจะได้เจอปสก.เหนือจริงในการตามจิกกัดให้แม่งอ่านและตอบ ib เมลแอนด์เอฟรีติงจิงเกอเบล กูยิงไปทุกช่องทางกว่าแม่งจะตอบกู ตอบทีหายไปเป็นอาทิตย์เพื่อจะกลับมาว่ายังไม่มีคำตอบให้กู
กูหายไป สองสามวัน ตำหนักใหม่มาแล้ว ไวมาก อัดอั้นกันใช่ไหม
>>94 กูก็ว่าไม่คล้ายนะ แต่มันต้องมีเหตุการณ์ที่เอาควาทรู้ปัจจุบันมาช่วยเหตุการณ์ในอดีตแหละ มันถึงมีจุดที่ให้นางเอกมีความสำคัญ อย่างแครอลก็กรองน้ำไง ยูริก็โรคระบาด
ชอบอ๋องคอเป็ดนะ 555 ชอบที่เรียกตัวเองว่ากัวเหริน มันดูเผด็จการไงไม่รู้ :)
อยากให้มีตอนพิเศษหวานๆอีกหน่อย
มึงกูไม่ได้อ่านนิยายจีนตั้งแต่ปีใหม่ อยากรู้ว่าช่วงที่กูหายไปมีเรื่องไหนน่าสนใจ สนุก น่าติดตามอยากแนะนำบ้างอะ
บันทึกปิ่นเล่ม4-5ไง😂
กูยังไม่ได้มาเลย เส้า...
>>95 กูไม่อยากบ่น เมืองยิ้มทำกูเจ็บมาเยอะ ก่อนหน้านี้กูพรียัย11 ปรากฏว่าหนังสือตำหนิเยอะมาก ที่คั่นก็ได้ไม่ครบตามที่โปรโมท บ็อกก็บุบแมวข่วนเพียบ กูส่งเปลี่ยนกับแจ้งว่าที่คั่นไม่ครบ หนังสือกับบ็อกกูรอรออาทิตย์ แต่ที่คั่นรอจนถึงวันนี้ก็ไม่ได้ กูตามแล้วตามอีกก็เฉยบอกแค่ ลายไหนเล่มไหนที่ขาด ขอที่อยู่ที่กูให้ไปหลายรอบละ แล้วทีตอนคนท่องยุทธภพรอบพรี หนังสือกูก็ตำหนิบานอีกละ กูส่งเปลี่ยน แม่มมม สองเดือนเว้ย กูรอหนึ่งเดือนแล้วตาม แม่มก็บอกว่าขอที่อยู่ ส่งเล่มไหนมา กว่ากูจะได้อ่านจริงๆสองเดือน นี่ไม่รวมกับว่ากูเคยเอาหนังสือไปเปลี่ยนที่บฟเอง ร้านบอกของที่กูเอามาไม่มีที่คั่น ให้เอาที่คั่นจากเล่มใหม่ที่เปลี่ยนคืนร้านด้วย กูตกใจเลย1. กูไม่คิดว่าเรื่องที่กูเอามาเปลี่ยนมันจะมีที่คั่น แสดงว่ากูได้หนังสือพิการมาแต่แรก? 2. เกิดมาเพิ่งเคยเจอ กูส่งเปลี่ยน เปลี่ยนหน้าร้านของสนพ.อื่นก็ไม่เคยโดนทวงที่คั่น
>>73 กูเพิ่งได้เล่มจยมาเมื่แวาน อ่านไปครึ่งเล่มละ มึงอยากรู้ไรถามมา
ย้อนกาล - หนังคนละม้วน << เพิ่งมาทะลายกองดองจ้า อ่านไปได้ประมาณ 3/4 ของเล่ม 1 ขอพูดในหัวข้อที่เห็นต่างจากคนบางกลุ่มหน่อย แบบว่ามันคันอะ ปล. ไม่เคยอ่านคำสาปฟาร์โร ไม่รู้ว่าเหมือนหรือเปล่า
.
.
.
.
.
1. สมุนไพรไล่ยุง ที่มีคนเคยมาคุยในบอร์ดโม่งแล้วถกขึ้นมาว่า คนโบราณอยู่กันมานานไม่รู้จักสมุนไพรไล่ยุงเหรอ แล้วก็มีคนมาถกต่อว่า นางเอกก็แค่รู้เท่านั้นไม่ได้เทพทรูอะไร << กูขอเถียงคนที่ตะขิดตะขวงใจในเรื่องสมุนไพรไล่ยุงที่นางเอกเอามาใช้อะ กูจะแจกแจงเป็นอย่างๆ นะ - คนโบราณรู้ว่าสมุนไรพอะไรใช้ไล่ยุง แต่มันสำคัญด้วยเหรอ? พวกทาสเป็นใครอะ เป็นแค่แรงงานทำไมต้องสนใจว่าจะนอนคันหรือเปล่า แล้วทาสก็ไม่มีสิทธิ์ทำอะไรเพื่อตัวเอง แม้จะต้องการไล่ยุงก็ไม่ได้รับสิทธิ์ให้ไปหาของมาไล่ยุงนะจ๊ะ - คนโบราณไม่รู้ ว่ายุงเป็นอีกหนึ่งสาเหตุที่ทำให้ผู้คนเป็นไข้จับสั่น แต่นางเอกรู้ไง ช่วงที่รักษา นางเลยให้คนหาสมุนไพรมาไล่ยุง ข้อนี้คนโบราณรู้กันอยู่แล้ว สมุนไพรจำพวกนี้นางเอกเลยให้ หมาน หมาง หรือไรสักอย่างลืม เป็นคนหามา เพราะนางเป็นคนถามเองว่า มีอะไรที่ใช้ไล่ยุงไหม? คำถามนี้บ่งบอกเหมือนนางก็ไม่รู้ว่าใช้อะไร
2. ช่วยรักษาโรคระบาด นางเอกก็แค่รู้ในสิ่งที่ย่าสอน กูว่าไม่ได้เทพทรูอะไร นางก็ไม่ได้ช่วยได้ทุกคนไหมอะ ใครป่วยหนักก็ตาย ส่วนคนเพิ่งเป็นก็หายจะ
3. ความน่าลำไยของนางเอก? ตั้งแต่อ่านมาจนจะจบเล่ม 1 แล้ว กูไม่เห็นนางจะน่าลำไยตรงไหน มีคนบอกนางเล่นตัว? เฮ้ย มึงเป็นคนที่มาจากปัจจุบันปะวะ มึงไม่ต้องการกลับบ้านเหรอ เจอหน้าต้าหวังปุ๊บหลงรักเลย? อยากได้ผัวขึ้นมาทันทีว่างั้น กูว่าความรู้สึกของนางเอกอะเป็นของจริงนะ ข้ามภพมาโดยไม่รู้อะไร เผชิญความยากลำบาก เป็นตายอยู่แค่เส้นกั้น แถมยังเกือบจะโดนข่มขืน เป็นมึงไม่อยากกลับบ้านเหรอจ๊ะ เป็นกูข้อแรกคือต้องขวนขวายหาทางกลับบ้านก่อน ฉากที่ต้าหวังมาช่วยนางบนเขา น้ำตากูไหลเลยอะ ไม่ใช่ซึ้งที่เขามาช่วยนะ คือกูสงสารนางเอก เข้าถึงอารมณ์มากๆ ความรู้สึกสิ้นหวังที่ว่า กลับไปไม่ได้แล้ว เมื่อเส้นทางถูกทำลาย ในที่สุดนางก็ตัดใจที่จะไม่กลับบ้านตามต้าหวังกลับไป ยอมอยู่บนโลกที่น่ากลัวนี้ แล้วมึงจะอยู่ได้ยังไงถ้าไม่พึ่งพาต้าหวัง เพราะเขาก็นับว่าเป็นคนดีและเป็นคนที่ดีกับนางมาก มาหาว่าไม่รับรักต้าหวังแล้วยังเกาะติดเขา แหม ก็เขาพึ่งพาได้นิ่ นางเอกเป็นคนที่อยู่เป็น แล้วมึงอ่านอะ อย่าเอาความรู้สึกตัวเองเป็นที่ตั้ง ให้คำนึงถึงความรู้สึกตัวละครเป็นสำคัญ นางเอกไม่ได้รักต้าหวังนะจ๊ะ จะให้ยอมเหรอ? ไม่หรอก ความคิดของคนที่มาจากปัจจุบันอะ ยอมรับไม่ได้ที่จะใช้ผัวร่วมกับคนอื่น ไม่ยอมงอมืองอตีนอยู่แค่ฝ่ายในรับความสุขสบายแต่จะหาทางทำงานอยู่ให้ได้ด้วยตัวเอง นี่คือทางเลือกที่แสนจะริบหรี่ที่นางเอกเลือกให้ตัวเอง เพราะถ้าไร้หนทางเลือกจริงๆ นางอาจยอมเข้าฝ่ายในแบบซังกะตาย บอกว่าต้าหวังยอมนางขนาดนี้ยังเล่นตัวอีก เอ้า อีห่าคนไม่ได้รักอะ แถมนางก็ลองถามๆ มาแล้วว่าต้าหวังมีสนมเท่าไร แต่ละคนอยู่อย่างไร ซึ่งนางก็รับไม่ได้ที่จะเข้าไปอยู่แบบนั้น ใช่ว่าปิดใจไปซะหมดไม่รับรู้ไรเลย แล้วต้าหวังดีกับนางนั่นก็คือสิ่งที่ผู้ชายซึ่งรักผู้หญิงคนหนึ่งควรทำอยู่แล้ว ไม่นับเป็นบุญคุณอะไรบอกตรงๆ คนอ่านรู้ ว่าต้าหวังรักจริงไม่ทอดทิ้งบลาๆ แต่นางเอกรู้กับมึงไหม? แน่นอนนางไม่รู้ นางย่อมไม่พึ่งพาแต่ผู้ชายอย่างที่พูดกับต้าหวัง แต่จะพึ่งพาตัวเอง
ปล. กูว่านางน่าจะเริ่มหวั่นไหวแล้วล่ะ ฉากที่ต้าหวังยอมให้ไปทำบัญชีอะ กูเข้าใจความรู้สึกของนางเอกนะ อยู่ในโลกที่กษัตริย์เป็นใหญ่ อะไรๆ ก็ขึ้นอยู่กับเขาเลยพูดไปแบบนั้นตอนที่เกือบจะโดนจับกิน เป็นความรู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจ คนที่เคยอยู่ในโลกแบบสิทธิเท่าเทียมกันแต่วันนี้ต้องอยู่ใต้คนอื่น ทำอะไรก็ต้องคอยดูสีหน้า เพราะความเป็นตายขึ้นอยู่กับเขา สุดท้ายพอต้าหวังยอมลงให้โดยการยอมให้นางไปทำบัญชี ความกดดันที่อยู่ในใจนางเอกเลยผ่อนคลาย
.
.
.
.
.
ต่อย้อนกาล ข้างบนยาวเกิน
.
.
.
.
.
อ่านต่อล่ะ สนุกดีเรื่องนี้ ใครพลาดเพราะอคติลองอ่านดู และเปิดใจในหัวข้อที่กูพูดถึง มึงจะรู้ว่านั่นคือความรู้สึกของคนจริงๆ ที่มาจากปัจจุบัน ไม่ใช่ว่านางเอกไม่รู้จักปรับตัวให้เข้ากับยุคสมัย แต่นางก็เพิ่งจะไปได้แค่ไม่กี่เดือนเอง สิ่งที่อยากทำถ้าเลือกได้ก็ขอเลือกทางนั้น ไม่ใช่คล้อยตามยอมเป็นแค่ผู้หญิงในตำหนักหลัง ที่ไม่รู้ว่าวันไหนจะสูญเสียความโปรดปราน ที่ไม่รู้ว่าวันไหนจะมีคนที่เรียกตัวเองพี่สาว-น้องสาวเพิ่มเข้ามา ทำไมนางถึงไม่บอกต้าหวังไปให้รู้เรื่องว่าอยากอยู่แบบผัวเดียวเมียเดียว คือต้องคิดด้วยว่าเขาคือต้าหวัง จู่ๆ ไปพูดอย่างนั้นไมได้ ต้องเพิ่มระดับความสัมพันธ์ให้มากกว่านี้ เปิดใจให้มากกว่านี้ ให้ความรู้สึกของนางเอกชัดเจนมากกว่านี้ว่ารักเขาเข้าแล้ว อย่าลืมว่าคนอ่านรู้ ว่าต้าหวังสามารถทำให้ได้ (มีนางคนเดียว) แต่นางเอกไม่รู้นี่หว่า คนเป็นต้าหวังอะ บ้านเมือง+ราษฎรสำคัญ ถ้าขับไล่สนมนางในทุกคนออกไปต้องสูญเสียอะไรบ้าง < ขุนนางคิด นางเอกก็น่าจะคิด แต่ต้าหวังกูไม่รู้ว่าในตอนนั้นคิดไหม กูจำได้แต่คำพูดที่เขาถามมารดาว่า แต่งกับสตรีชาวไช่ได้อะไร เพราะงั้นกว่าจะมาหัวข้อผัวเดียวเมียเดียวควรให้เรื่องราวมันดำเนินไปมากๆ ก่อน จะได้มาคิดวิธีแก้ปัญหาและเพิ่มความสัมพันธ์ของตัวละครให้ลึกซึ้งกว่านี้ ไม่ใช่ดำเนินเรื่องมาตอนแรก ต้าหวังต้องการ นางเอกก็ยื่นข้อเสนอทันที หากให้ผัวเดียวเมียเดียวไม่ได้ก็ไม่เอา ไรแบบนี้มันจะไม่น่าอ่านเอาเสียเลย
.
.
.
.
.
สำหรับกูเรื่องนี้ ช่วงเล่ม 1 ให่ผ่าน ชอบมาก ชอบในความเป็นตัวของตัวเองที่นางเอกเป็น ไม่ใช่คล้อยตามความสุขสบายที่คนอื่นยื่นให้ ชอบความรู้สึกที่อยากกลับบ้าน ไม่ใช่เอะอะยอมรับได้อย่างรวดเร็ว
ย้อนกาล กูก็ไม่ลำไยนางเอกนะ กูชอบคาร์นางด้วยซ้ำ แต่กูไม่ค่อยชอบความเปย์ของพระเอกมากกว่า มันทำให้เรื่องดูมุ้งมิ้งเกินไป
กูเพิ่งเห็น วันที่ 24นี้คุณชายเฉินจะวางแผง กูกรีดร้อง อยากอ่านแล้ว คาดว่าอาทิตย์หน้าอ๋องซึนก็จะมาส่งถึงมือกูที่บ้านด้วย (เปล่าวะ) ตอนนี้กูอ่านหงส์กรีดปีกใกล้จบละ แต่เซ็งเมืองยิ้ม บ็อกทำเสร็จไม่ทันหรือว่าไง ส่งตามมาทีหลังแบบนี้ กูจะโดนที่บ้านเฉ่งตายอยู่ละว่าเดือนๆนึงจะต้องมีพัสดุมาให้รอเซ็นรับเยอะไปไหน
ย้อนกาลเล่มแรกก็เข้าใจได้แหละสำหรับคนที่เพิ่งหลุดมาอีกมิติก็คงอารมณ์นั้น แต่เล่ม 2 นางเอกดูเรียกร้องไปอ่ะ ไม่ใส่ใจครส.พระเอกเท่าไร อ่านจบแล้วรู้สึกว่า พระเอกให้นางเอกมากกว่า
เรื่องนี้เสียงค่อนข้างแตกพอกับโฮ่งเต้ คือถ้าอ่านแล้วชอบก็คือชอบ ไม่ชอบก็คือไม่ชอบเลย ซึ่งกูค่อนไปทางเฉยๆ ถึงไม่ชอบ
กูอยากอ่านหงส์แล้วอะ ลงแดงตอนจบ สั่งไปสี่วันแล้วสถานะยังรอส่งอยู่เลย
โคดเซ็งกับการทำงานของเมืองยิ้มกูต้องรออีกนานเท่าไหร่เนี่ย
มึงเล่มหนึ่งกูก็ชอบมากเว้ย อวยไส้แตกชิบหาย แนะนำให้ทุกคนอ่านมากกกกกก แต่เล่มสองมึงอ่านไปแล้วจะรู้สึกว่ารักเราไม่เท่ากันอ่ะ คิดเหมือน >>107 ว่านางเอกคิดถึงตัวเองมากเกินไป ถ้าใส่ใจความรู้สึกพระเอกมากกว่านี้จะดีมาก สำหรับกูพระเอกถอยจนไม่รู้จะถอยยังไงแล้ว นางควรจะลดข้อเรียกร้องที่ทำให้พระเอกลำบากใจลงบ้าง เล่มแรกกูให้ 9/10 อ่ะ เล่มสองนี่สอบผ่านแบบเฉียดฉิว โฮ่งเต้ยังชอบมากว่าในแง่ที่ว่า นางเอกอาจจะไม่รักพระเอกมากเท่าที่พระเอกรักนางเอก แต่การแสดงออกยังใส่ใจความรู้สึกนึกคิดของอีกฝ่ายมากกว่า คสพ.คนรักกันมันควร give and take ไม่ใช่เป็น taker ฝ่ายเดียว แบบเรื่องนี้
>>102 +1 มึงคิดเหมือนกูเป๊ะ
.
.
.
.
.
คือผู้ชายเปย์แล้วมึงต้องรักเขาเหรอ ไม่นะกูไม่ได้รักใครแค่เพราะเขาเปย์ พวกตอนหลงหน้ามืดทุ่มไม่อั้นพอได้แล้วก้อเบื่อเยอะไป กับเรื่องที่ไม่อยากเข้าตำหนักใน นอกเหนือจากเรื่องใช้ผัวร่วมกะใคร นางไม่มีสกิลเรื่องการเมืองวังหลัง ไม่มีครอบครัวเป็นแบ๊คให้หัวเดียวกระเทียมลีบชีวิตขึ้นกับความรักของผู้ชาย เป็นกูเลือกได้ก้อไม่เอาว่ะ
.
.
.
.
.
>>102 >>103 เออ กูเพิ่งอ่านไปครึ่งๆ เล่ม 1 แม้จะบ่นเนือยบ้างแต่กูก็ไม่รำนางเอกนะ คิดแบบมึงแหละ กูไม่ชอบนางเอกที่ปุบปับรักเลย ชอบคานางเอกแบบนี้ แบบเออกูมาจากยุคปัจจุบัน ความรู้สึกนึกคิดไรมันไม่เหมือนผญโบราณอยู่แล้ว อย่างกูนะอย่ามาพูดเลยเรื่องรักไม่รัก เราไม่รู้กะนางจริงๆ คนอ่านรู้สิว่าอินี่เป็นพระเอก มึงต้องรักจริงอยู่แล้ว นางเอกไม่รู้นี่ 555 ชอบนางเอกแบบไม่สนผู้ไม่ง้อผู้ แบบประมาณนางเอกของคนเขียนนางสนมอ่ะ แบบถึงจะยอมพระเอกก็เพราะเอาตัวรอด ไม่ใช้เอะอะรักถวายหัว เออถูกจริต ถ้านางเอกย้อนกาลเป็นแบบมึงเล่ากูอ่านต่อได้ กูจะทนความเรื่อยๆ เนือยๆ ไปจนจบนะ
เห็นด้วยกะ 102 103
อะไรก็เกิดขึ้นได้ค่ะ กูกู ฟันกำไร เอ้ย หนังสือมันมีความต่าง ความพิเศษมันคือบลาๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
จะไปเทียบกับอีบุ๊คได้ยังไง ทำไมตอนนั้นเขาไม่คิดว่าคนอยู่ตปทหรือบ้านไม่ได้มีเงินซื้อของฟุ่มเฟือยก็อยากอ่านเรื่องนี้บ้างนะ
ชันสูตร
.
.
.
.
.
.
.
เรื่องนี้ผู้ชายโอเคเลย มีคุณชาย ท่านอ๋อง เยี่ยซาง(เยี่ยซางก็น่ารักนาเหวยยย ไม่เห็นมีใครทีมนางเลอ)
.
.
.
.
.
.
.
.
.
กูว่าช่วงนี้คนมาเล่นใหม่เยอะนะ อยากให้ขึ้นไปอ่านเรปบนสุดกันหน่อย
กูคือ 129 เอง
เล่นมาเป็นปีแล้วล่ะ แต่กูจุดแบบขก.นับน่ะ ทีหลังจะนับนะจ้ะ
หย่งเยี่ยมันจะได้ภายในเดือนนี้แบบที่ป้าลั่นวาจาไว้ปะ
เชลยรักกักใจ ของแจ่ม น่าสนมะ
กูอ่านหงส์กรีดปีกจบแล้ว สำหรับกู
.
.
.
.
.
กูว่าแฮปปี้ดีนะ แฮปปี้สำหรับสายทุกข์นิยม แต่สายสุขนิยมคงไม่แฮปปี้
.
.
.
.
.
ใครอ่านชันสูตรฯแล้วมาเหลาหน่อย กูอยากรู้ว่าโทนเรื่องมันประมาณไหนวะ เบา/หนัก/ดราม่า/มุ้งมิ้ง? กูเห็นคนเทียบดราม่าครอบครัวในชันสูตรฯกับหมอหญิงแล้วกูลังเล กูไม่ชอบอ่านเรื่องปวดตับ
>>140 >>141 สปอยหงส์กรีดปีก
.
.
.
.
.
ในเล่มนี้ นางเอกจะตั้งท้องให้ท่านสาม ตอนแรกนางเอกสรุปไว้ว่าจะยกเด็กในท้องนี้ให้กับจี้เฟย (เปล่าวะ) เมียของท่านสามที่อยู่ในจวนน่ะ ตกลงกันเรียบร้อยอย่างดิบดี ให้ทางนั้นแกล้งตั้งท้อง ส่วนนางเอกก็เก็บตัวเงียบๆ เอาผ้าพันพุงเอาไว้ แต่ภายหลังท่านสามเปลี่ยนใจ เรื่องราชบัลลังก์อะไรก็จะไม่เอาอีกแล้ว ไปตกลงกับฮ่องเต้น้อยเรียบร้อยว่าจะคืนอำนาจทั้งหมดให้ วางแผนกับนางเอกว่าจะหนีตามกันไปแบบลับๆ แกล้งจุดไฟเผาบ้านตาย แต่ตัวเองหนีกันไปเงียบๆ ส่วนจี้เฟย(?)ก็ให้แกล้งแท้งลูก แล้วให้นางขับไล่อนุทั้งหมดในจวนออกไป
ทีนี้เฉียวอวิ้นเจ๋อมันดันไปได้ยินความลับเรื่องนี้เข้า เลยเอาไปบอกสี่เหอ นางก็เกรี้ยวกราดไง เฉียวอวิ้นเจ๋อก็จะตามล่าฆ่าท่านสามให้ได้ ไปวางแผนร่วมมือกับศิษย์ของตัวเอง อู๋อี้
วันที่เก้าเดือนเก้า เป็นวันที่บทสรุปทุกอย่างเกิดขึ้น ตอนแรกทุกอย่างดำเนินไปด้วยดี ท่านสามให้นางเอกขึ้นรถม้าหลบหนีไปก่อนพร้อมกับอิงจือและโจวตวิน ส่วนท่านสามอยู่กับเหออู๋...(จำชื่อไม่ได้ละ)เผาบ้านทิ้งและรอให้ไฟดับสำรวจซากศพตัวตายตัวแทนเรียบร้อย กำลังจะควบม้าตามนางเอกไป ก็ไปเจอกับกลุ่มอู๋อี้และเฉียวอวิ่นเจ๋อล้อม สุดท้ายท่านสามโดนจับกุม สี่เหอปรากฎตัวมาให้ข้อตกลงกับท่านสามว่า ให้เลือกว่าถ้าท่านสามยอมตามนางไปก็จะไม่ทำอะไรนางเอก แต่ถ้าไม่ยอมก็จะตามไปฆ่านางเอก สุดท้ายท่านสามเลือกที่จะกรีดหัวใจออกมา ฆ่าตัวเองตาย บอกให้นำไปส่งให้นางเอก สี่เหอเห็นเข้าก็ทนไม่ได้ ลงมือสั่งฆ่าเฉียวอวิ้นเจ๋อ เอาหัวใจที่ท่านสามกรีดออกมาไปส่งให้นางเอก นางเอกเห็นเข้าก็ร้องไห้
บทสรุปคือ ฮ่องเต้น้อยก็ประกาศว่าท่านสามประสบเหตุตาย แต่งตั้งขึ้นเป็นฮ่องเต้ แล้วตัวเองก็ปกครองต่อมา ส่วนนางเอกก็ไปนอกด่านอยู่กับพวกโจวตวินและอิงตือกับพวกข่านที่ท่านสามนับถือเป็นพี่น้อง คลอดลูกเลี้ยงดูลูกอยู่ที่นั่น ลูกเป็นลูกชาย ซึ่งท่านสามเคยตั้งชื่อเอาไว้ว่า ฉีเจีย แปลว่าปกครองบ้าน
.
.
.
.
.
>>142 จากที่กูอ่านมาสองเล่ม มันไม่ได้มุ้งมิ้ง ไม่ได้ดราม่า เรื่องไม่หนักเกินไป และไม่เบา มีปมให้ลุ้นอยู่เรื่อยๆ ไม่ได้เน้นสืบสวนเท่าบันทึกปิ่น คือนางเอกใช้วิธีชันสูตรศพเพื่อให้สิ่งที่ได้จากศพเป็นเบาะแสในการตามหาคนร้าย ส่วนเรื่องในครอบครัวคือ นางเอกเป็นลูกเมียเอก ที่เมียเอกตายไปแล้ว อนุมันก็สาปส่งนางเอกแหละว่าเป็นตัวอัปมงคล แล้วมันก็จะมีเรื่องโง่ๆของอนุกับลูกอนุที่จะพยายามรังแกนางเอกไรงี้แหละ
>>142 หมอหญิงไม่ดราม่านะสำหรับกู ชันสูตรก็ไม่ม่า เรื่องครอบครัวก็
.
.
.
.
.
ตามสไตล์แม่เลี้ยงกับลูกเมียเอก(ที่ตายไปแล้ว) พ่อรักเมียเอกมาก แต่พอนางเอกเกิดมาไม่กี่ปีแม่ก็ตาย ละนางเอกหน้าเหมือนแม่ พ่อเลยไม่ค่อยได้มาหาอีก ส่วนพี่ชายนางเอกก็ถูกแม่เลี้ยงพูดกรอกหูว่าน้องเป็นตัวอัปมงคลทำให้แม่ตาย เลยไม่สนใจนางเอก คนอื่นๆก็มองนางเอกเป๊นตัวอัปมงคล ละพอแม่ตายเหมือนนางเอกช็อกเลยไม่พูดมาตลอด อยู่แต่ในเรือน คนเลยยิ่งนินทา คุณภาพชีวิตนางเอกเลยแย่ นางป่วยบ่อยด้วย
.
.
.
.
.
>>149 ทำไมกูเห็นคำว่ากล่องดวงใจแล้ว แค่กๆๆๆๆๆ กูจะเหลาให้ฟังหน่อย มันอาจจะสอดคล้องกับคำว่ากล่องดวงใจมากกว่านี้ก็ได้ 555
.
.
.
.
.
อย่างที่รู้กันว่าเฉียวอวิ่นเจ๋อถูกท่านสามตอนไปแล้วในเล่มก่อนๆ ในเล่มนี้เฉียวอวิ้นเจ๋อกลับไปหาอาจารย์ขันทีที่เป็นคนรักษา "กล่องดวงใจ" ของขันทีที่ตัวเองตอน คือฮีไปไถ่ถอนมันกลับมา ซึ่งมันจะใส่ไว้ในถ้วยตวงโบกปิดไว้ด้วยปูนขาว แล้วฮีก็อุ้มมันกลับออกมา
.
.
.
.
.
อ่านจากสปอยล์หงส์กรีดปีกจบดีนะ แต่เศร้าหว่ะ TT
พวกมึงงงงงง ใครอ่านชันสูตร ตัวอย่างเล่ม 3 ลงเว็บแล้วนะ
อ๊าก อ่านสปอยหงส์กรีดปีกละยิ่งกรีดร้อง เมื่อไหร่กูจะได้อ่านเนี่ย
สยามว๊อย เมิงปรับปรุงระบบขนส่งทีเหอะ
ไม่อยากอ่านสปอยหงส์กรีด แต่อยากรู้ว่าถ้ากูอ่านตงกง หมี่เย่วรอด เรื่องนี้กูจะรอดไหม
>>159 เล่มสองออกไปปลายเดือนที่แล้ว เรื่องนี้ออกเดือนละเล่มน่ะ
>>160 ทำใจนะ ถถถถ ขนาดปกติที่กูพรีไป กูจะได้ตั้งแต่วันแรกพร้อมกับพวกคนอื่นๆ รอบนี้กูยังได้ช้ากว่าปกติเลย แถมบ็อกก็ยังทำไม่เสร็จจะส่งตามมาทีหลัง แต่หงส์เล่มเจ็ดนี่บางอยู่ไม่ถึง 250หน้า ไม่หนำใจเลยว่ะ ถ้าจะบางแบบนี้สู้กับว่าทำเป็นหกเล่มจบกูว่าทำได้ด้วยซ้ำ เฉลี่ยหน้าไปให้เล่มอื่นๆเอา จากเล่มละ 3xxหน้าเป็น 4xx ก็ได้
หมี่เยวี่ยนี่เรียกว่าไม่ตอบโจทย์ความต้องการกูเลย เสียดาย
จริงๆ ชื่อจีนเต็มๆ ของหงส์กรีดปีกมันคือ บันทึกดวงใจในกล่อง ไม่ใช่อ่อ มึงจะตัดเหลือแต่กล่องดวงใจไม่ได้ อิเวงงงงงง 55555
มึงกูขอถาม หงส์กรีดปีก ควรค่าแก่การเก็บไหม กูอ่านสปอยตอนจบแล้วประทับใจแปลกๆ กูรู้สึกฟีลนี้มันห่างหายจากตลาดมานาน กูซื้อเล่ม 1 มาตั้งแต่มันออกยังไม่แกะซีลเลย
ยามเช้าลงทดลองอ่านกระดูกงดงามแล้วนะ
หงส์กูว่ามันไม่ดราม่าปวดตับไรขนาดนั้นนะ แต่กูชอบแนวนี้อะอ่านแล้วรู้สึกอินกับตัวละคร ปูเรื่องมาดีแต่ละคนมีมุมของตัวเอง
ตงกงสำหรับกูไม่ค่อยอินอะ มันสั้นเกินละบางจุดรู้สึกว่าฝืนจะให้ดราม่างัยไม่รู้ รู้สึกพล็อตมันช่องโหว่เยอะ
ส่วนหมี่เยว่ชอบนะ นางเอกสตรองดี แต่ไม่เหมือนนิยายรักอะเปนนิยายการเมืองที่ผู้ ญ ดำเนินเรื่องมากกว่า
เชลยรักของแจ่มที่ออกใหม่ น่าสอยมะ อยากรอรีวิวก่อน
อรุณช่วงหลังมานี้ภาษาเป็นไงบ้าง ป่วงเหมือนเดิมไหม
กูชอบเรื่องกระดูกงามมาก ไม่อยากให้มาเสียที่อรุณเลย
alsb ที่หลักกิโลแปลนี่ว่าสะดุดนิดหน่อยนะ พวกคำบางอย่างอะมันโบราณ ไม่น่าหยิบมาใช้เวลาแปลงานคอนเทม
หงส์กับปิ่น ปิ่นออกก่อนป่าววะ นี่เล่ม 7 หงส์ออกมาละ บางก็บางกว่า หลังจบอ๋องซึน กูจะรอตกมือสองอย่างเดียวเลย เกลียดการตลาดสยั่ม ทำกูลงแดงเกินบรรยาย
กระดูกงาม ใช่เรื่องที่เคยมีคนแปลงในเด็กดีแต่ไม่จบหรือเปล่า นางเอกเป็นนักพากษ์ พระเอกเป็นศาสตราจารย์ตระกูลเก่า
เพิ่งอ่านนางพญาท้ารบจบ นี่แม่งคือผลาญเวอร์แก้ไขเหรอวะ
ทำไมกุอ่านเผา2แล้วไม่รู้สึกว่ามันต่างไปจากเดิมเลย
กุไปอ่าน eng มานะ พล็อตก้อเดิมๆ แล้วกูเจอบทที่นางเอกมันไปเปนตัวประกันเลยได้เติมเทพทรูอะ
กูตะลึงมากอ่านนิยายจีนมาน่าเกินร้อย มีประเทศไหนโง่เอาฮองเฮาไปเปนต้วประดันด้วยเหรอวะ
Oh!!! my new world
แนวย้อนเวลามาแก้แค้นนี่กูอ่านจนเอียนแล้วว่ะ ทำไมไม่มีแนวตัวละครที่โดนแก้แค้นรวมมือกันแก้แค้นกับบ้างวะ แบบชาติก่อนกูยังไม่ทำห่าอะไรมึงก็ฆ่ากูตายแล้วไรงี้
เบื่อย้อนเวลามาเพื่อแก้แค้นแล้วเหมือนกัน พวกนี้มักจะมีไอเทมความซูติดตัวมาด้วยซำเหมอออ อ่านมากๆ เข้าก็เอียน แต่บางคนก็ชอบอะไรแบบนี้นะ อย่างเพื่อนกูคนนึงเห็นมันอ่านแต่ เผา, เผา2, ชะตาแค้น ล่าสุด ไปอ่าน ฉู่หวังเฟย งี้ คือถามหาแต่แนวนี้อ่ะ ในขณะที่กูชอบพราวพร่าว หงส์ขัง ด้ายแดง นิยายรักอลเวง หรือเพราะกูได้รับอิทธิพลมาจากเพื่อนโม่งวะ 5555555555
กูไปอ่านตัวอย่างชันสูตรเล่ม 3 มาและ
ขอระบายหน่อย
.
.
.
.
.
หมั่นไส้พี่ชายนางเอกว่ะ ตอนน้องสาวแท้ๆป่วยจะตายแหล่มิตายแหล่ไม่เคยมาดูดำดูดีเลย
พ่อก็โผล่มาดูแวบๆ ก็เข้าใจว่ารู้สึกผิด บลาๆๆๆ ( แต่ตอนนั้นเจ้าของร่างเดิมอายุ 4-5 ขวบเองนะ )
แล้วตอนนี้พอน้องคนละแม่ป่วยนี่ พี่ชายนี่ห่วงมาก ร้อนใจมากกก ...หมั่นไส้จริงๆ
ไม่อยากให้นางเอกอภัยให้พี่ชายเลย อยากให้เย็นชาใส่ยาวๆเลย....จบและ กูมาระบายแค่นี้แหล่ะ
.
.
.
.
.
>>198 มาระบายกะมึงด้วย
.
.
.
.
.
ถ้านางเอกไม่มีแม่นมกับสาวใช่คงตายไปนานแล้วอะ ฮือออ อิแม่เลี้ยงก็กลั่นแกล้ง พ่อก็อะไรไม่รู้ พี่ก็เกลียด คนทั้งบ้านก็ดูถูก ทีตอนนี้อิพี่ทำมาเป็นพี่ชายที่แสนดี ตอนน้องป่วยไม่เห็นเคยสนใจไปดูสักครั้ง เชื่อแต่อิแม่เลี้ยง พอน้องทำเย็นชาใส่ทำเป็นเศ้า แหมมมมมม ยิ่งตัวอย่างเล่ม 3 ยิ่งเปรียบเทียบให้เห็นชัดๆเลย พ่อยังเคยมาเยี่ยมนางเอกบ้างให้หาหมอมารักษาบ้างเลยพอรับได้ แต่อิพี่คืออะไร้ ทีน้องตัวเองมาห่วงตอนที่กลับมาเป็นปกติมีความสามารถตั่งต่างแล้ว แต่กับอิน้องปากเสียนี่ห่วงจั๊งงงง กูสะใจมากตอนที่นางโดนพ่อตบ
.
.
.
.
.
ใครก็ได้แนะนำนิยายน่าอ่านช่วงนี้หน่อย เรื่องไหนที่อ่านแล้วจะไม่เท....เสียดายตัง
>>207
.
.
.
.
.
กูก็อยากให้เป็นอย่างนั้น แค่ทำดีด้วยไม่กี่วันจะเอามาเทียบกับที่น้องสาวจริงๆต้องเจอมาสิบกว่าปีเนี่ยนะ ตลกละ
btw ต่อให้ในเรื่องไม่เขียนไว้ว่าให้น้องสาวไม่แท้นั่นรู้สึกเจ็บปวดแบบนางเอกบ้าง กูก็เข้าใจนางเอกว่ะ ไม่รู้สึกว่านางเอกไม่ดีด้วยถ้านางเอกไม่ไปรักษาจริงๆ เพราะเจ้าของร่างคนเก่าโคตรน่าสงสาร พอเจอเหตุการณ์แบบเดียวกัน ทำไมคนถึงตอบสนองต่างกันขนาดนี้ ของนางเอกนี่บอกแกล้งป่วยเรียกร้องความสนใจ ตายไปก็ช่าง แต่ของน้องสาวนี่ถึงขนาดบุกคฤหาสน์คนอื่น แต่ด้วยความที่นางเป็นหมออะนะ คนจะตายยังไงก็ต้องช่วย เห้อ
.
.
.
.
.
ไม่ได้จะขัดอารมณ์เน้อ แต่เวลาคุยสปอยล์อะไรกันจั่วหัวเรื่องไว้หน่อยได้ไหม นอกจากจะสะดวกเวลาค้นย้อนหลังแล้วยังง่ายเวลาย้อนกลับหาว่าที่คุยกันน่ะเรื่องอะไรยังงี้อ่า
ชันสูตรนางเอกไปเข้าร่างเจ้าของเดิมตอนอายุเท่าไหร่อะ ชักเคลิ้มๆ อยากอ่านตามพวกมึงละเนี่ย 555555
กูเอือมแนวแก้แค้นเหมือนกัน อยากอ่านอะไรใหม่ๆบ้าง อยากให้นางเอกพลาดบ้าง พลาดแบบฉลาดๆอ่ะ นี่แบบไหนว่าตัวร้ายเก่งไง พอถึงตอนคลายปมนี่กระจึ๋งนึง
>>212 ไม่ใส่สปอยแล้วกัน เพราะย่อๆเอาไว้ นางเอกเป็นคนปัจจุบัน เจออุบัติเหตุ(มั้ง) ตายเป็นวิญญาณเร่ร่อนแล้วสุดท้ายไปสิงร่างคุณหนูเจียนตายคนหนึ่งแทน จากนั้นก็ใช้วิชาความรู้ในชาติก่อนของตัวเองมาช่วยชันสูตรพลิกศพเพื่อหาเบาะแสคนร้ายที่ทำการฆาตกรรม ส่วนพระเอกน่าจะเป็นคุณชายเฉินมั้งในความรู้สึกกูนะ มาดนิ่ง เสือยิ้มยาก เก่งกาจ ความสามารถในการวิเคราะห์ล้นเหลือ กูเชียร์ให้อ่าน แต่ชายเฉินเป็นของกูห้ามแย่ง
ถ้า10อันดับนางเอกที่กูรำ อาจจะง่ายกว่า555
กูเพิ่งอ่านชะตาแค้นจบสี่เล่ม ดอกกกกก เอาเวลาของกูคืนมา แม่งเอ๊ย กูไม่รู้จะสรรหาคำพูดอะไรมาอธิบายดีเลยว่ะ กูรู้แค่วา เวลาอันมีค่าของกูไม่ควรมาเสียเวลาให้กับเรื่องนี้จริงๆ ดีนะที่กูแค่เช่าอ่านไม่ได้ซื้อมา ไม่งั้นกูจะเสียดายเงินยิ่งกว่านี้อีก
อ๋องซึนนี่จิ้นพี่ฮั่วตลอด
น้องก็ เร่อปา, คนที่แสดงเป็นมู่เนียนฉือ มังกรหยกเวอร์ล่าสุด หรือแองเจลล่าเบบี้(เอาแต่หน้าไม่เอาการแสดง)
สยามประกาศวันไปรับน้องยัง
ทำไมกูไม่จิ้นพี่ฮั่วเลยวะ พี่ไข่ก้อพอไหวแต่กูว่ารุ่นนั้นแก่ไปอ่ะ ท่านอ๋องจริงๆเพิ่งยี่สิบต้นๆเองป่าววะ
กูว่าไข่เล่นพีเรียดแล้วมาดดี ซึนได้ เสื้อผ้าถมหลายชั้น ดีกว่าใส่สูทผอมๆ
มาๆๆ กูเอง
นางเอกบนหิ้งและในห้องของกู
1.สีต๋า กูไม่รู้ กูเมากาวววว
2.จื่อซิ่ง กูก็ชอบของกูเข้าใจบ้างมั้ยยยย
3.สวีสวี เอ๋อดี กูชอบบบบ
4.ซังซัง นางเอกมั้ยไม่รู้ แต่กูชอบนาง
5.นางเอกว่าด้วยนางสนมอ่ะ ชื่อไรวะ จวินๆเจาๆ อะไรซักอย่าง
6.กงเสวี่ยหลิง
7.น้องงงงงงง กูลืมใส่ได้ไงเนี่ยยยย
8.ฟู่กุ้ย ชอบแก้มย้วยๆ 55455
9.ถูหมี กูชอบอ่ะ ละมุนเว่ออออ พระเอกก็งานดี แบบ.... เดี๋ยวๆๆ กลับมา มึงกลับมา .ตบหน้าตัวเอง
10. ไป๋เจี้ย รึไป๋จื้อวะ เรื่องเล่าขานฯอ่ะ
**ไม่ได้เรียงนะ บางคนกูชอบมากกว่าคนที่อยู่ข้างบนกว่า แต่กูลืมไป
อ๋องซึนประมาณ 23 แต่ฮีทำงานหนักนะ หนังสือราชการทับถม หน้านิ่วคิ้วขมวดทั้งวัน เพราะเครียด งานหนัก แถมยังแบกรับภาระราชนิกูลสกุลหลี่ทั้งต้าถัง
พี่ฮั่วหล่อจริงนะ แบบทรงผมแมนจูทำอะไรฮีไม่ได้
ข่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยนยยยยยยยยยยยยยยยนยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
เอาข่ายยยยยยยยยยยยยยยยยย
เออ กูก็รู้ว่าอายุไม่เข้า แต่ความโหดมันได้นะ ล
เร่อปาหลุดโผบันทึกปิ่นไปแล้วว้อย ตอนนี้กระแสกลับมาที่แองเจล่าเบบี้อะเกน ดีใจด้วยข่าเพื่อนโม่ง //ทรุด
อันดับนางเอก ไม่เรียงความชอบ
1.นางหนูซังซัง(ของกู)
2.ฉู่อวี้
3.เค่อเสี่ยวหลี่
4.หนูฟู่
5.เผยเวียนจิ้ง
6.องค์หญิงหรูอี้
7.ท่านยายซานเซิง
8.เสี่ยวเซียงจื่อ
9.เหลยตงตง
10. เสี่ยวหลันฮวา (กูยังไม่อ่านหรอก อ่านแค่ตอนแรกๆ แล้วก็ไม่คิดจะอ่านภาษาไทย แต่ยกตำแหน่งให้ก่อนละกัน)
ตกลงอ๋องซึนยังซิงมั้ยยยยย
เค่อเสี่ยวหลี่ กับเผยเวียนจิ้ง จากเรื่องไรวะ
จัดอันดับนางเอกพระเอกใส่เรื่องให้หน่อยได้ม้าย ฮืออ บางชื่อไม่คุ้นเลย ;0; ไม่อยากรบกวนพื้นที่ถามบ่อยๆ
ทำไมกูเหมือนได้ยินมาว่า นางเอกบันทึกปิ่นซีรี่ส์ คือนางเอกแม่ทัพอยู่บนซีรี่ส์ หรือกูได้ยินมาผิด
KYน้องคนที่เล่นเป็นหนิงเชวีย หล่อดีกูชอบ
อีหนูซังซังก็น่ารัก กูจำชื่อดาราจีนใหม่ๆไม่ค่อยได้
กูว่าพี่ฮั่วควรเป็นแฟนเก่าหล่อดั่งเทพเซียนคนนั้นมากกว่า หูเกอเป็นคู่หมั้นที่โดนเท
ข่ายเป็นอ๋องซึน
กูรู้จักแต่ดาราแก่ๆ55
ดาราหญิงที่แต่งชายได้สวยน่ารักอ่ะ--ดาราเกาหลี ที่เล่นเป็นนางเอกซังกุงกวน หน้าใสน่ารักมาก
คงรอเกาหลีสร้าง จะยำมั่วอีกรึเปล่า -///-
ถ้าวกไปซีรี่ส์ไปคุยอีกห้องนะจ๊ะ >>>/movie/4947/
องค์หญิงหรูอี้ เรื่องไรวะ
ชันสูตรกับนิติเวชนี่คล้ายกันมากไหม ใครเคยอ่านทั้งสองเรื่องบ้าง เรื่องไหนน่าตำกว่ากัน กูจะได้เปย์เรื่องนั้นเรื่องเดียว
10 อันดับนางเอกที่ชอบไม่เรียงนะ
1.ท่านยาย สามชาติ
2.สีต๋า หลงเงา
3.ซุ่นหวา มายา
4.หวังอวิ๋น ศึกรัก
5.เหยียนตัน อวลกลิ่น
6.ซังซัง สยบฟ้า
7.เจี่ยนเหยา คดีร้าย
8.เสี่ยวเผย ลิขิตรัก
9.หรู้อี้ หงส์ขัง
10.หมิวเอินหวา จักรพรรดิบัญชา
จัดอันดับนางเอกยากกว่าว่ะเพราะปกติจะจำแต่พระเอก555555 กูชอบแนวนางเอกเด็ดเดี่ยวและเป็นสายรุก555555
อันดับนางเอก กุขอบอกเป็นชื่อเรื่องละกันบางทีก็ลืม ๆ ชื่อไปละ ไม่เรียงเช่นกัน
1. หงส์ขังรัก
2. อวลกลิ่นฯ
3. จักรพรรดิบัญชา
4. กรงผีเสื้อ
5. กุนซือเคียงใจ
6. แม่ทัพอยู่บน
7. พราวพร่าง
8. ท่านยาย
9. หลงเงานาง
10. บันทึกปิ่น
กุชอบนางเอกนิ่ง ๆ ฉลาด อดทน มีปากมีเสียงบ้างบางที ตลกหน้าตาย หรือจะเป็นสายบู๊เก่ง แมน ๆ ไปเลยก็ดี ประเด็นสำคัญคือไม่ทำตัวงี่เง่า น่าลำไย
อย่างนางเอกจอมนางคู่ฯ นี่คงไม่ต้องอธิบายมั้ง หรือนางเอกเทียบท้าฯ นี่เข้าทางกุหมดยกเว้นเรื่องความรักของนางที่ดูลังเล แถมรักคนง่ายเกิ๊น
เย้ กลับมาแล้ววว
อ่านตย.ชันสูตร3จบละ
สปอยมั้ง
.
.
.
.
.
.
ดูแววแล้วมีโอกาสจะเล่นประเด็นที่ชิงชิงรู้่ว่าจินจื่อคือนักชันสูตรที่เป็นคนทำให้พี่ชายตัวเองโดนประหารแหงๆ
.
.
.
.
.
.
พูดมึงหวีดชันสูตรแล้วอยากอ่านเลยกูแต่กูไม่เป็นพวกไม่ค่อยชอบอะไรค้างๆด้วย มันค้างมากมั้ยว่ะ
ถ้าได้อ๋องซึน=ข่ายขาของกูว เริ่ด! ทำมายข่ายๆบอกจะไม่รับพีเรียดละหรอว์ เสียดายยยยย ทำไมเหมือนหูเกอล่ะ เหมือนจะได้ยินว่าจะไม่รับพีเรียดเหมือนกาน เสียใจทั้งคู่ ชอบทั้งหูเกอ ทั้งข่ายเล่นพีเรียดมากกว่าปจบ.อ่ะ
มึงๆ คือพี่ฮั่วก็ดีนะมึงง พี่ฮั่วไม่ได้แก่ขนาดนั้น พี่ฮั่วหล่อมั่กกก T_T แต่นางเอก......
ขอพูดเป็นรอบที่ล้าน ถ้าจะคุยเรื่องนักแสดงซีรีส์ แคสต์บท บลาๆๆ ไปคุยที่บอร์ด motion picture นะ บอร์ดนี้literature
ถามเรื่องตงกง
.
.
.
.
.
.
.
ชื่อพระเอก ที่ใช้ตอนไปนอกด่าน กู้เสี่ยวอู่ กะ ตอนที่ลงชื่อ ตรงกำแพง มันมีความเกี่ยวข้องกันยังไงไหม
.
.
.
.
ย้อนกาล กูคนเมื่อวาน เล่ม 2 อ่านจบแล้ว ในความคิดเห็นกูจากการอ่านแบบละเอียดและคิดวิเคราะห์ตาม นางเอกไม่น่าลำไยเลยสำหรับกู คนที่น่าลำไยที่สุดคือแม่พระเอก (มู่ฟูเหริน)
.
.
.
.
.
พูดถึงความน่ารำคาญ นางเอกเรียกร้องเยอะ กูขอชี้แจงในสิ่งที่กูอ่านแล้วตีความได้นะ
- ฉาก จูบกันครั้งแรกในน้ำ ที่นางเอกไม่ยอมต้าหวัง การที่นางบอกว่า อยากจะฝังร่วมกันกับเขาตอนตาย นั่นไม่ใช่การเรียกร้องเยอะ แต่เป็นการแสดงความต้องการให้ต้าหวังได้รู้ ว่าที่ผ่านมานางปิดใจไม่ยินยอมเพราะนางมีความคิดเช่นนี้ ถ้าเขายอมรับได้ก็ดี ถ้ายอมรับไม่ได้ก็ต้องอยู่แบบนี้ต่อไป นางก็ไม่ได้คิดที่จะไปจากเขา แต่ไม่มีวันเข้าไปตำหนักหลังของเขา ขอแค่เป็นข้าราชบริพารได้รับใช้เขาก็พอแล้ว ไม่เรียกร้องว่าเขาจะต้องทำ ให้นางเป็นภรรยาที่ถูกต้องสักหน่อย คำพูดของเชียนโม่ "ต้าหวัง ท่านเป็นผู้สูงศักดิ์ คนที่จะอยู่ข้างกายท่าน หลังจากตายแล้วฝังร่วมสุสานกับท่าน มีชื่อบันทึกอยู่ในประวัติศาสตร์ร่วมกับท่าน คือฟูเหรินของท่าน..." "ต้าหวัง ท่านมีคนมากมายอยู่เคียงข้าง แต่ข้าไม่มีอะไรเลย ถ้าข้าอยู่ในราชสำนัก ยังได้เป็นซืออีโม่ แต่ถ้าข้าไปอยู่ในตำหนักฝ่ายในแล้วก็ย่อมไม่มีฐานะใดทั้งนั้น..." << ถ้าเพราะนี่คือการเรียกร้องเยอะ ทำให้นางเอกน่าลำไย กูขอถามคนที่คิดแบบนั้น มึงจะยอมเป็นเมียน้อยต้าหวังทันทีเลยเหรอ ไม่คิดไปให้ไกลเหมือนนางเอกเลยเหรอ บอกเหตุผลกูหน่อยได้ไหมว่า อะไรทำให้มึงอยากจะเป็นเมียน้อยต้าหวังโดยไม่คิดอะไรทั้งสิ้น เพราะถ้ากูเป็นนางเอก ก็เหตุผลเดียวกัน กูอยากเป็นเมียหลวง อยากเป็นคนที่ขึ้นชื่อว่าภรรยา ไม่ใช่เมียน้อย (นางเอกไม่ได้เรียกร้องเรื่องผัวเดียวเมียเดียวด้วย) และอยากจะมีอะไรที่คู่ควรกับเขา เขาเป็นกษัตริย์ กูเป็นชาวบ้านที่เพิ่งหลุดจากสถานะทาส ไม่มีครอบครัว ไม่มีคนหนุนหลัง สังเกตได้ว่าเวลาที่มีคนซุบซิบว่านางเอกน่าจะมีซัมติงกับต้าหวังแล้ว นางเอกจะค่อนข้างอึดอัด (โดนนินทาว่าเป็นเมียน้อยนั่นแหละ เพราะไม่ได้แต่งงานกันอย่างถูกต้องยังไงก็คือเมียน้อยหรือนางบำเรอ) ตอนเจอซูฉงครั้งแรก ที่เดินสวนกันไป ปากซูฉงแม่งเราะรายยังไง กูนี่เดือดแทน แต่นางเอกไม่คิด ดันอยากจะไปคิดบัญชีให้เขา
- ฉาก ต้าหวังจับได้ว่านางเอกซื้อโรงเตี๊ยมไปยืมเงินอู่จวี่ บทนี้ถ้าจะบอกว่าน่ารำคาญคือน่ารำคาญทั้งคู่ คนหนึ่งคือต้าหวังแม่งก็นิสัยกษัตริย์จริงๆ เผด็จการ เป็นใหญ่ ทำให้คนรู้สึกอึดอัดกดดัน คนหนึ่งคือนางเอกแม่งก็นิสัยคนปัจจุบันจริงๆ อยากทำให้สิ่งที่ตัวเองอยากจะทำ ความอยากมีโรงเตี๊ยมสอดคล้องกับคำพูดฉากบน ที่นางบอกว่า นางไม่มีอะไรเลย นางทำโรงเตี๊ยมก็เพราะอยากจะมี (ก็เพื่อต้าหวัง) ไม่ใช่การยืนอยู่บนลำแข้งตัวเองอย่างที่บอกกับต้าหวัง นางเอกยังดีที่ยอมรับพระเอกได้เรื่องเผด็จการ แม้จะทะเลาะกันทุกครั้งแต่ก็คือไม่หนีไปไหน ผิดกับนางเอกเรื่อง 8 สามี ที่พอฮ่องเต้เผาหนังสือนิยาย นางก็หนีเลยเพราะรับไม่ได้กับการอยู่แต่ในกรงแบบนั้นและไม่ได้ทำในสิ่งที่ตัวเองชอบ
- ฉากช่วยคนร้าย รวบยอดหมางกับชางซู่ เป็นกูก็ช่วย เพราะกูคือมนุษย์ที่ยังมีเลือดเนื้อและจิตใจ ที่มีความสำนึกในบุญคุณคน ต่อให้ช่วยไปแล้วในภายหน้าคนพวกนั้นจะกลับมาทำร้ายต้าหวังกูก็ยังช่วย ตามที่นางเอกบอกว่าทำอะไรไปแล้วขอให้ตัวเองไม่นึกเสียใจหรือละอายใจ ไม่ใช่ว่านางเอกไม่นึกถึงจิตใจต้าหวัง (มีฉากที่ต้าหวังก็น้อยใจในจุดนี้เพราะหึง+ห่วง) นางเอกยังบอกเลยว่า ท่านคิดว่าข้าเป็นคนแบบนั้นหรือ (ในเรื่องศิษย์ข้าเจ้าตายอีกแล้ว นางเอกเรื่องนั้นเหมือนว่าจะไม่เคยฆ่าใคร นางยังมีความเป็นมนุษย์ที่มาจากปัจจุบัน มีบทบรรยายยืดยาวเกี่ยวกับการที่ว่าทำไมนางไม่ฆ่า ถ้าใครเคยอ่านน่าจะจำฉากได้) เหตุผลก็ไม่ต่างกันอะ เพราะนางเอกเป็นคนมีเหตุผล มีจิตใจดีงาม เพราะถ้านางเอกในเรื่องย้อนกาลไม่เป็นคนแบบนี้ เชื่อเหอะว่าต้าหวังก็คงไม่รัก ดูได้จากคำพูดของต้าหวัง ตอนที่มู่ฟูเหรินคิดฆ่านางเอก เขาบอกว่า หากเป็นแต่ก่อน เขาคงขับไล่มารดา สังหารผู้ที่ทำร้ายนางเอกไปแล้ว แต่ตอนนี้เขาได้รู้จักกับนาง เข้าได้รู้จักความเมตตากรุณา
.
.
.
.
.
ต่อย้อนกาล
.
.
.
.
.
ตั้งแต่อ่านมาจนจบ หลังจากที่นางเอกรู้ใจตัวเองแล้วว่ารักต้าหวังและต้าหวังก็รักนางมากโดยไม่คำนึกถึงสิ่งใด (ฉากที่หมางบุกเข้ามาลอบสังหาร) นางเอกก็เปิดใจไฟเขียว โดยไม่ได้พูดถึงอีกว่าตัวเองอยากจะเป็นภรรยา (แต่งงานอย่างถูกต้อง) นางยอมเป็นคนของพระเอกแล้ว แต่ประจวบเหมาะพอดีตอนนั้นมู่ฟูเหรินจะให้พระเอกแต่งงาน พระเอกเลยบอกว่าจะแต่งกับนางเอก ทำให้นางเอกดีใจมากแต่ก็ไม่ได้หวังมากเช่นกัน และก็ไม่มีฉากนางเอกเรียกร้องให้ผัวเดียวเมียเดียวด้วย (ยอมรับได้ แต่อย่าพูดถึง) พระเอกทำให้นางเอกเองเพราะเกิดเรื่องเจิ้งจีขึ้นมา เขาคิดว่าการที่เขาดีกับทุกคนจะไม่เกิดปัญหาไม่ทำให้พวกสนมเป็นทุกข์นั่นคือการที่เขาคิดผิด เขาจึงตัดปัญหานี้โดยให้อิสระพวกนาง อยากไปก็ไปพร้อมให้เงิน อยากอยู่ก็อยู่พร้อมให้งาน
เรื่องนี้มีสีสันมากสำหรับกู กูไม่เคยอ่านนิยายที่พระเอก-นางเอก ทะเลาะกันโคตรบ่อย แต่การทะเลาะกันนั้นเป็นสิ่งที่ดี ดีกว่าไม่พูดปล่อยให้เข้าใจกันผิดๆ และเข้าหน้ากันไม่ติด การพูดคุยกัน+ทะเลาะกัน ทำให้เข้าใจในสิ่งที่ต่างฝ่ายต่างต้องการ แต่จุดนี้เหมือนต้าหวังจะยอมนางเอกมาก เหมือนรักเราไม่เท่ากันนั่นแหละ แต่ก็ใช่ว่านางเอกจะไม่รักพระเอก เพียงแต่แสดงออกไม่เหมือนกันเท่านั้น ยกตัวอย่างในบทบรรยายความคิดนางเอกเล่ม 1 ถ้านางคล้อยตามเขา สิ่งที่รอนางอยู่คืออะไรนางรู้ดี เขามีนางในอยู่แล้วหลายคน อีกไม่นานก็จะมีภรรยา ต่อให้โยนหลังการในยุคสมัยใหม่ทิ้งไป ความสัมพันธ์ในครั้งนี้ก็ดูอนาคตเลือนราง สำหรับฉู่หวัง ในใจเขาเชียนโม่พิเศษมาก แต่จะรักษาความรู้สึกเช่นนี้ให้อยู่ต่อไปย่อมยากลำบากยิ่งกว่าความรักครั้งก่อนของนาง นอกจากนี้เขายังไม่ต้องรับความผิดชอบใดๆ ต่อความรู้สึกย่ำแย่ผิดหวังของนาง นางใจไม่กล้าพอ << เห็นได้ชัดว่านางเอกกลัว กลัวว่าภายหน้าต้าหวังจะทอดทิ้ง กลัวเพราะตัวเองไม่มีอะไรเลย เขาเป็นกษัตริย์ นางเป็นชาวบ้าน จึงได้ไม่เปิดใจรับต้าหวัง กลายเป็นทะเลาะกันบ่อยครั้ง เนื่องจากต้าหวังให้อยู่ฝ่ายเดียว นางเอกไม่ได้ตอบรับอะไรกลับไปเลย มีโม่งเมื่อวานบอกว่า รับ มาคู่กับการ ให้ ไม่ใช่รับอยู่ฝ่ายเดียว นั่นก็ใช่ แต่ตรรกะนี้ใช้ได้กับคนที่รักแบบพร้อมใจทั้งสองฝ่าย ส่วนนี้คือต้าหวังพร้อมใจแค่ฝ่ายเดียว นางเอกไม่ได้ยินยอม เขาให้มา = นางต้องยอม คิดแบบนี้ไม่ได้
เรื่องนี้มีจุดน่าเบื่อสำหรับกู ฉากที่นางเอกพรัดพรากไปกับหมาง อ่านเแล้วเหมือนม่านม่านชิงหลัว เจ๊กลากไปไทยลากมา ต่อจากหมางก็เป็นชางซู่
ตัวละครหาย อู่จวี แม่งไปแต่งงานแล้วหายไปเลย นางเอกกลับมาแล้วไม่มีพูดถึงเลย ในเมื่อเขาเป็นคนสุดท้ายที่ได้อยู่กับนางเอกตอนนางตกน้ำหายไป เขาเสียใจมากและตามหาอย่างเป็นบ้าคลั่ง นางเอกกลับมาแล้วควรมีกล่าวถึงบ้าง / ความรู้สึกของมู่ฟูเหริน หลังจากรู้ว่าอาของต้าหวังเป็นคนร้ายตัวจริงก็ไม่มีพูดถึง อีห่า เข้าข้างฆาตกรใส่ร้ายนางเอกแล้วเงียบกริบ คนเขียนไม่มีพูดถึงเลย เรื่องเจิ้งจีอีก มีพูดถึงแค่ว่า พอมู่ฟูเหรินรู้เรื่องเจิ้งจีแล้วก็ไม่สนใจอะไรอีก แค่เนี๊ยะ ไม่มีบรรยายความรู้สึกมู่ฟูเหรินมั่งว่ารู้สึกไงที่คนที่ตัวเองให้ท้ายล้วนเป็นฆาตกรที่คิดร้ายลูกชาย ตอนที่วัวคลั่ง ถ้าคนนั้นไม่ใช่นางเอกไปให้หญ้าแต่เป็นต้าหวัง คนที่ถูกทำร้ายก็คือต้าหวัง
ปล. ชอบบทเลิฟซีน ต้าหวังชอบ outdoor (ไม่มีบรรยายแบบ hd)
.
.
.
.
.
ย้อนกาลอ่านจบแล้วก็สนุกดี (ไม่อ่านซ้ำ) มีจุดน่าเบื่อทั้งเล่ม 1-2 เล่ม 1 ก็ตอนที่ต้าหวังยังโผล่มาน้อยๆ ในช่วงแรก เล่ม 2 ก็ช่วงพลัดพรากกัน + กับบทบรรยายสตอรี่ยืดยาวของแคว้นนั้นแคว้นนี้ กูจำไม่ได้ ชื่อเยอะเหลือเกินทั้งคนทั้งแคว้นทั้งทับศัพท์ตำแหน่งงาน ตอนแรกว่าจะทลายกองดองพราวพร่างต่อ มาต่อจากย้อนกาลคงไม่ไหว เรื่องนั้นก็ ป้าสะใภ้ 1 2 3 4 ในบทแรกๆ เยอะเหลือเกินปวดหัว สถานีต่อไปให้หมอหญิงก่อนแล้วกัน
ย้อนกาลดูน่าสนในจริงๆ จากที่มึงเล่า แต่ติดอยู่อย่างเดียวนั่นแหละเลยไม่ได้อ่าน ยังไงก็ขอลคุณมากกกก
กูเพิ่งได้อ่านตย.ชันสูตรเล่มสาม อี้เหี้ยยยย กูหยุดยิ้มไม่ได้เลยตอนท้ายๆ กูเชียร์เรือนี้ให้เข้าวินจริงๆว่ะ ส่วนพี่ชายกูว่าโง่ มุทะลุ วู่วาม กูไม่ชอบคนแบบนี้ว่ะ
กูขอผ่ากลางปล้อง กุล้าหลังเพิ่งอ่านหมอญจบ กุชอบนะ มีเรื่องไหนแนะนำอีกมั้ย
ทำไมในวดด.บอกว่าชันสูตรกระแสเงียบล่ะ เห็พวกมึงคุยกันตลอด แต่แน่ๆกูเห็นคนถามก้อมองบนละ เบื่อวัลลาบี
>>278 โดยส่วนตัวนะ กูไม่ค่อยชอบเรื่องนี้ อ่านได้แต่ไว้อยู่ท้ายๆ ลิสต์ สงสัยเพราะไปอ่านบันทึกปิ่นก่อน กูชอบที่บันทึกปิ่นลงรายละเอียดเรื่องของคนร้าย เรื่องชีวิต เรื่องแรงจูงใจ แต่ชันสูตรเหมือนจะจบตรงจับคนร้ายได้ก็จบเลย ที่สำคัญกูลำไยครอบครัวนางเอกด้วย (ยกเว้นพ่อ ไม่ได้เกลียด แต่ก็ไม่ได้ชอบ) เกลียดแรงส์
>>282 กูเข้าใจแหละ ส่วนนึงคือเอามาเปรียบกับบันทึกปิ่นหรือนิติเวชด้วยน่ะ จริงๆกูก็อยากให้ชันสูตรลงรายละเอียดเรื่องการสืบคดีมากกว่านี้นะ แรกๆอ่านแล้วกูก็แอบๆเบะปากให้พวกอี๋เหนียงอยู่เหมือนกัน แต่กูคิดว่ากูผ่านฮูหยินผู้เฒ่าเสิ่นมาได้แล้ว ทำไมอันนี้กูจะผ่านไม่ได้ 55555555555
>>285 กูว่า ชันสูตรน่าจะเป็นแนวว่า ชอบก็คือชอบไปเลย ไม่ชอบก็คือไม่ชอบเลย แต่ที่มันไม่เปรี้ยงจริงๆกูว่าเพราะมันเป็นเรื่องยาว และค่อยเป็นค่อยไป ไม่ได้หวือหวาแบบหมอหญิง แล้วคนคาดหวังเอาไว้เยอะ พอมาอ่านแล้วเลยไม่ชอบ เกิดการเปรียบเทียบอีกไรงี้ แต่มันก็อย่างที่มึงว่านะ เพราะหน้าที่นางเอกคือชันสูตร ไม่ได้มีหน้าที่ลงไปสืบข้อมูล นางเอกทำหน้าที่ตัวเองจบก็คือจบ สำหรับกูตอนนี้คือตามต่อแน่ๆ กูชอบ ชายเฉินของกูช่างน่าสนใจ =,,=
เพิ่งรุ้ว่าคนนั้นในวดดคือหาบจงหยวน ปกติเรียกแต่สาวหน้าเทา เพราะรุปโปรเขาหน้าเทามาก ;0;
>>290 ย้อนกาล
.
.
.
.
.
กูเนี่ยคือคนซีมากๆ ที่ว่านางเอกไม่ซิง แต่มาอ่านเรื่องนี้แล้วไม่คิดว่าเป็นเรื่องใหญ่อะไร เพราะ ต้าหวังแม่งสนมเยอะ ผ่านมาแล้วหลายคน มาเจอนางเอกไม่ซิงก็ดี มวยถูกคู่ นอกจากต้าหวังจะชอบนางเพราะอะไรหลายๆ อย่างแล้ว ยังชอบเรื่องบนเตียงด้วย นางไม่เหนียมอายแถมบางครั้งเป็นฝ่ายรุก ส่วนเรื่องซิง มีกล่าวถึงนิดเดียวว่า นางเคยมีแฟนก็เคยผ่านอะไรมาบ้างแล้ว แค่นี้เอง แต่ถ้าให้เลือกจริงๆ กูอยากให้นางเอกซิง อยากให้ต้าหวังเป็นคนแรก
.
.
.
.
.
สำหรัับกูถ้าเป็นยุคปัจจุบันไม่ซิงไม่เป็นไรนะ
แต่ถ้าเป็นพีเรียดอ่ะ เรื่องไม่ซิงนี่ค่อนข้างซีเรียดว่ะ ถึงจะทะลุมิติมาก็เหอะ
Ky กูอ่านนางพญาท้ารบและ แม่งแค่เล่ม 1 อ่านไปหลับไป ไม่สนุกเลย เหมือนก็อปเผามา แค่เปลี่ยนคาแรคเตอร์นางเอก กูอุตส่าห์หามาอ่าน เห็นรีวิวบอกเรื่องนี้ดีงามสนุก คงมีกูคนเดียวสินะที่ไม่รู้สึกสนุกเลย น่าเบื่อชิบหาย
>>295 สปอย
ย้อนกาล
.
.
.
.
.
นางเอกทะลุมิติมาด้วยร่างตัวเองอะมึง ไม่ได้เข้าร่างคุณหนูคนไหนทั้งนั้น
นางเสียซิงตอนอยู่มิติปัจจุบันแล้วค่อยทะลุมาหลังจากนั้นหลายปี
(กูจำไม่ได้ว่าม.ปลายหรือมหาลัยว่ะ แฟนเก่านักว่ายน้ำนางดูเป็นไปได้สุด แต่นั่นเจอกันตอนมหาลัยปี1ปะ?)
.
.
.
.
.
ย้อนกาล
.
.
.
.
.
นี่รับได้เรื่องพรมจรรย์นางเอก ไม่คิดมาก นางเอกจะผ่านมาแล้วก็ไม่ติดอะไร และคิดว่าในย้อนกาลที่ใส่ตรงนี้เพื่อแสดงให้เห็นนิสัยพระเอก เพราะปกติคนสมัยก่อนจะยึดติดเรื่องนี้มาก ๆ ถ้าไม่บริสุทธิ์=สกปรก แต่พระเอกไม่ตะขิดตะขวงใจคิดมากอะไร นี่รู้สึกว่าพระเอกเปนคนความคิดอ่านดีอะ จะใช้คำว่าใจกว้างก็ไม่อยากใช้ เพราะไม่ควรมีใครมาตีค่าผญด้วยเรื่องนี้เลย ส่วนเรื่องว่านางเอกมีอะไรกับแฟนตอนอายุประมาณเท่าไหร่ ก็น่าจะกับแฟนนักว่ายน้ำหรือเปล่า ประมาณ 18-20 อะ ก็ไม่ได้เด็กมากอะไรนะ นางเอกมี safe sex ก็โอเคแล้ว เรื่องอายุนางเอกตอนมีครั้งแรกนี่เฉย ๆ อะ
.
.
.
.
.
KY มึง กูอยากถาม(อยากรู้จริงๆไม่ได้จะวอร์) ระหว่างคห.ของโม่งกับวดด.เนี่ย กลุ่มคนอ่านกลุ่มไหนเป็นชนกลุ่มใหญ่ชนกลุ่มน้อย
อรุณ
ประกาศลิขสิทธิ์เรื่อง หนึ่งดวงใจ หนึ่งชาติภพ กระดูกงดงาม 一生一世，美人骨
ผู้แต่ง โม่เป่าเฟยเป่า 墨宝非宝
นวนิยายจีนรักโรแมนติก
เธอ เกิดมาพร้อมกับความทรงจำในอดีตชาติเมื่อหลายร้อยปีก่อน
ความปรารถนาเสมอมาของเธอคือ การค้นหาและเฝ้ารอเขาคนนั้น
ผู้ที่ชาติก่อน เธอติดค้างเขาไว้อย่างใหญ่หลวง
เขา ดอกเตอร์ด้านเคมีจากสหรัฐฯ ผู้มีชาติกำเนิดสูงส่ง
เขาจดจำเธอไม่ได้แม้แต่น้อย
ท่ามกลางการแย่งชิงอำนาจในตระกูลซูเชียง การวางแผนฆาตกรรม
และการหักหลังของผู้ที่อยู่รายล้อม เขาจะสามารถปกป้องและคุ้มครองเธอ
ให้อยู่รอดปลอดภัยได้อย่างไร และที่สำคัญ เขาจะจดจำเรื่องราว
ของเขาและเธอในอดีตชาติได้หรือไม่
โปรดติดตามในเล่ม
ปกไทย: ชมปกเรื่องอื่นไปพลางๆ ก่อนนะคะ
ทดลองอ่าน: รอติดตามหน้าเพจปลายปีหน้านะคะ
จำนวนเล่ม: เล่มเดียวจบ
ราคา: รอค่ะ
ตอนจบ: ดีจ้า
อีบุ๊ก: ไม่ได้ลิขสิทธิ์มาค่ะ
กำหนดออก: ไตรมาสที่ 4 (ต.ค.-ธ.ค.) ปี 2561
#มาอ่านนิยายกันเถอะ
//มึง เขาจะเอาชื่อกระดูกงดงามจริงดิ
เหม่ยเหรินกู่ มันต้องกระดูกคนงามป่ะวะ .เกาหัวแคร็กๆ.
//อีเซิงอีชือนี่ดัวะ แปลเปงกูเกิ้นแทรนซาเหลดเลย โถ่ววววว
เป็นชื่อที่ไม่สามารถสื่อถึงความหมายที่ถูกซุกซ่อนเอาไว้ได้ แต่นั่นแหละ กูไม่อ่าน ไม่ซื้ออยู่ดี
เพิ่มเติม กระดูกของคนงาม คือ เหม่ยเหรินเตอกู่
Ky ศิษย์ชั่วสามพึ่งถึงมือ เล่มสี่มาเมื่อไหร่นะ ถ้าไม่ทิ้งช่วงมากจะได้อ่านเลย
บอกผ่านย้อนกาลเพราะเหตุผลนี้เหมือนกัน
เข้าใจว่ามันธรรมดานะ แต่ในนิยายขอที่เพอร์เฟคแบบไม่ตะขิดตะขวง
>>312 ชื่อเรื่องมันค่อนข้างแปลตรงตัวเลยน่ะ สำหรับเรื่องนี้กูอาจจะรอรีวิวก่อน ไม่ค่อยไว้ใจสำนวนของยามเช้าเท่าไหร่
เห็นโม่งบนๆดิสคัสกันเรื่องซิงไม่ซิง สำหรับกูนะ อ่านได้หมด กูไม่เคยซีเรียวเรื่องนี้เลยว่ะ เอาจริงๆ กูเพิ่งรู้ว่ามีคนซีเรียสเรื่องความซิงของตัวละครเยอะก็นตอนเล่นโม่งนี่ล่ะ ก่อนหน้านี้ตั้งแต่เด็กที่กูอ่านนิยายมา สมัยที่ยังไม่มี sns แบบนี้ ก็ไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่าเรื่องความซิงมีผลต่อการอ่านนิยาย
อันนี้ถามแบบอยากรู้จริงๆนะ ไม่ได้กวนตีน
กูเข้าใจว่าถือเรื่องซิงไม่ซิงมันก็รสนิยมการอ่าน
แต่กูอยากรู้อะว่าพวกมึงที่ถือเรื่องนี้อ่านดอกไม้แดงกันไหม?
กูสงสัยเพราะสถานะนางเอกแต่แรกมันเป็นจุดสำคัญของเรื่องเลยอะ พวกมึงก็ไม่อ่านรึเปล่า
>>271 มรึงงงง มึงทำให้กูซื้อย้อนกาลฯ จนได้อ่ะ เรื่องนี้ตอนแรกไม่อยากอ่าน ไม่ชอบพวกย้อนไปเป็นตัว พวกสสารทะลุแบล็คโฮล กูชอบทะลุแต่วิญญาณ ก็เลยอ่านสปอยล์มาตลอด ก็ไม่คิดชอบนะ จนมาสปอยล์อันนี้ เสียตังจนได้ แบบไม่สั่งเวปเอาส่วนลดด้วยนะขี้เกียจรอ เย็นนี้คนซื้อกลับมากูจะอ่านเลย
หวังไว้มาก..... ผิดหวังกูจะเผา ตามนี้
มาๆกูจะเหลาให้ ไอ้เรื่องค่านิยมความซิงนี่มันมาเอาจริงมาเกิดในยุคหลังๆ อย่างอารยธรรมแถบไทย เขมรสมัยก่อนนี่นะ พอลูกสาวโตหน่อยพ่อแม่จะเอาไปทำพิธีเบิกเยื่อเอาปลัดขิกทิ่มให้เยื่อขาดพร้อมมีผัวตอนแต่งไปจะได้ไม่ลำบาก บางชนเผ่ากระทั่งตอนนี้ยังมีประเพณีว่าพอลูกสาวโตแล้วจะแยกไปปลูกกระต๊อบเล็กๆให้นอนกับผู้ชายได้ตามความพอใจ ถูกใจใครค่อยแต่ง ดังนั้นการที่จะบอกว่าพีเรียดมันสตริกมากกับความเวอร์จิ้นมันไม่จริงเสมอไป ยิ่งยุคโบราณมากๆมันยิ่งไม่แน่ สมัยนั้นคนรีบโตรีบแต่งงาน อายุไม่ยืนตายกันเร็วอีก ผัวตายเป็นม่ายหาผัวใหม่มาช่วยกันทำมาหากิน จิ้นไม่จิ้นไม่ใช่เรื่องแปลก ถ้ามึงเคยอ่านปวศ.เรื่องจิ๋นซีฮ่องเต้ยังมีแม่ที่เคยเป็นอนุหลี่ปู้เหว่ยมาก่อนแล้วมายกให้พ่อจิ๋นซีทีหลังได้เลย ย้อนกาลนี่มันยุคชุนชิวก่อนหน้าสมัยจิ๋นซีอีก กูไม่คิดว่ายุคนั้นจะถือหรอกดูตามปวศ.ยกเมียให้กันเยอะไป
>>316 กูคนหนึ่งที่ถือนะ แต่เสือกอ่านดอกไม้แดงไง ตอนแรกก็นึกว่าเสียให้ผัวเก่าคนเดียวยังไม่คิดไรมาก พอเริ่มอ่านไปๆ อ้าวเชี่ยล้ะ แต่ทำไงได้ อ่านไปแล้วอ่ะ กูถือคติว่าชอบไม่ชอบก็ต้องอ่านให้จบ นั่นแหละ แต่เล่มหลังๆ ก็สงสารนางเอกมีหมั่นไส้บ้างเวลาอยู่กับรุ่ยอ๋อง ทั้งที่ตัวเองเป็นเมียฮ่องเต้
>>320 กูอ่านหมี่เยวี่ยนะ ยุคนั้นการแต่งงานกับหวังในแต่ละรัฐไม่แค่สานสัมพันธ์แต่ยังมีอะไรอีกมากมาย
ดูอย่างพี่สาวหมี่เยวี่ย เป็นลูกเมียเอก ต้องประคบประหงมขนาดไหนเพื่อให้ได้แต่งเป็นเมียออกของฉู่หวัง(จำชื่อไม่ได้)
รวมถึงพี่สาวอีกคนของหมี่เยวี่ยที่พยายามป้ายสีนั่นอีก
เอาแบบเคสปกติสิ เออแต่ถ้าอย่างยุครุ่งเรืองเปิดกว้างก็ต้องต้าถังในช่วงต้นๆ ที่ญช แทบจะมีบทบาทพอๆ กัน
กูคือ 318 นะ ในนิยายหรือเรื่องของคนอื่นไม่แคร์นะ ดอกไม้แดงนี่ชอบมาก ชีวิตจริงส่วนตัวกูถือมาก แบกจนหนัก เฉพาะตัวกูเองนะ ถ้าเป็นตัวคนอื่นอันนั้นกูไม่เสือกอ่ะ มันตัวของเขา ไม่ตั้งแง่หรือมีความคิดอะไร กูเป็นพวกไม่เสือกเรื่องที่ไม่กระทบตัวเอง แต่ห้ามล้ำเส้น กูเอาตายอ่ะ (introvert ของแท้)
ตามปวศ ก็ตามปวศ ว่าสมัยนั้นไม่แคร์เรื่องซิง แต่คนอ่านอย่างกูยังไงก็แคร์ ไม่สนหรอกว่ามันจะเป็นค่านิยมสมัยนั้น
กูถึงชอบอ่านจีนโบราณที่เป็นalternative universe 555
กู >>315 นะ คือกูไม่ได้ว่าอะไรนะเรื่องความชอบ รสนิยมการอ่านของแต่ละคน กูแค่แปลกใจเฉยๆเท่านั้นน่ะ อย่างกู ไม่ถือทั้งในชีวิตจริงและในนิยาย เรื่องซิงไม่ซิงอันนี้กูรับได้หมดไง กูอ่านเอาที่เนื้อเรื่องมากกว่าน่ะ เลยไม่ค่อยสนใจเรื่องหยุมหยิมอย่างซิงไม่ซิง แต่กูเข้าใจนะ เรื่องซิงบางทีมันก็เป็นพลอตหลักของเรื่อง เช่น คุณหนูจวนนี้ไม่ซิงแล้ว แค่นอนเฉยๆกับผช.ก็ถือว่าไม่บริสุทธิ์แล้วไรงี้ ทำให้ตระกูลต้องอับอาย ขายไม่ออก ยิ่งว่าสังคมจีนไม่ว่าจะอดีตหรือปัจจุบัน ลูกผู้หญิงถือว่าเป็นสินค้าขาดทุนอยู่แล้วด้วย
เหมือนเคยพยายามอ่านนิยายที่มีฉากประตูหลัง แต่คิดว่าในเมื่อไม่ใช่ ก็ถอยออกมาอยู่ในจุดที่ปลอดภัยกับตัวเองดีกว่า
>>318 กูคนสปอยล์ อยากให้คิดดีๆ ก่อนซื้อ เพราะมึงบอกว่าหวังมาก กูอ่านจบแล้วไม่ได้ถือว่าสนุกมากแต่ก็ชอบ มันมีสีสันเกี่ยวกับการทะเลาะ เหมือนคู่ชีวิตที่เข้ากันไม่ได้แต่สุดท้ายก็ปรับเข้าหากัน กูไม่ชอบอ่านนางเอกไม่ซิง แต่เรื่องนี้อ่านได้ ย้อนแย้งฉิบหาย สรุปอ่านจบแล้วยังมีอยู่ในความทรงจำ กูทั้งรักทั้งไม่ชอบต้าหวัง รักที่เขาดีมากๆ แต่ไม่ชอบที่เขาเผด็จการ คนอ่านเรื่องนี้มีเสียงที่บอกว่านางเอกน่ารำคาญ เพราะความอยากรู้ว่ามันน่ารำคาญอะไรขนาดนั้นกูเลยลองอ่านดู ในมุมมองของกูคือไม่ แต่ถ้ามึงอ่านกูไม่รู้
เรื่องซิงไม่ซิงนี่เถียงกันบ่อยนะในโม่งเนี่ย วนกลับมาอีกแล้ว55555
เรื่องอะไรวะมีฉากประตูหลัง 555 กูจะได้หนี ชญ นะ วายอ่านได้ ที่เคยอ่านเจอก็ซู่ซู่ในเผา
>>345 ซื้อเพราะมุมมองมึงที่มีให้นางเอกนี่แหละ จริงๆเวลาตัวละครน่ารำคาญเนี่ย ถ้ามีบางคนเห็นต่าง หรือหาข้อแก้ต่างให้ได้ กูค่อนข้างโอเคนะ ว่าเออมันแล้วแต่มุมมองเว้ย แบบคนอ่านแต่ละคนก็มีคิดไม่เหมือนกัน อย่าซีเรียส ถึงกูอ่านไปบ่นไปพี่หมื่นที่กูใช้ไปซื้อคงไม่เอาหนังสือฟาดหัวกูหรอก
แต่เผา1นักเขียนไม่ได้ใช่คนเพิ่มฉากนี้นี่นะ คนแปลต่างหากที่เสริมจินตนาการให้
>>356 >>357 สปอยเผา2 เรื่องม้า
ออกตัวว่ากูอ่านอิ้งนะ ไม่อ่านจงหยวน
.
.
.
.
.
เสิ่นหยวนโดนจับหมั้นกะสาวชนบท(กุลืมชื่อ)
สาวนอกใจ เสิ่นหยวนพลั้งมือฆ่าชู้ อิชู้ดันเป็นลูกขุนนางใหญ่
เสิ่นหยวนโดนสั่งประหาร ส่วนผู้หญิงอะ ตระกูลเสิ่นเอามาโยนให้ลูกน้องขุนนางที่มาโวยวายหน้าบ้าน
แล้วสาวใช้เสิ่นเมี่ยวก็คุยกันว่า ได้ยินว่าฮูหยินแม่อิชู้อะ เอายาปลุกกำหนัดให้ม้าแดก แล้วให้อิสาวเนี่ยโดนม้าชำเรา
เสิ่นเมี่ยวพูดว่า ยังใจดีนะ ไม่งั้นใช้วัวไปละ
แล้วนึกย้อนอดีตว่าเม่ยฟูเหรินมันเคยใช้วัวชำเราคนใช้ที่ขัดใจ
นี่คือทั้งหมดในเวอร์อิ้งที่พูดถึงม้าชำเรา
แค่นี้ ไม่มีฉาก พูดถึงห่างๆอย่างเดียว
.
.
.
.
.
แต่ไม่พูดถึงบทลงโทษนี้ กูค่อนข้างสงสัยมายด์เซ็ตนักเขียนเรื่องนี้
แต่ความคิดเขาก็เข้ากันด้วยดีกับเจ้าของสนพนี่นะ ในอนาคตคงมีเผาสาม
ที่กูสงสัยจริงๆคือ ใครเป็นคนเอามีดใส่มืออิเสิ่นหยวน
ใครอ่านขันทีในดวงใน ของเฉียนเฉาแล้วมั่ง สับให้กูหน่อย กูอ่านตัวอย่างแล้วไม่ลื่น เลยยังไม่เงื้อ
มีใครอยากร่วมด้วยช่วยกันทำรายชื่อตลคในชันสูตรไหม อ่านแล้วรู้สึกว่ามันเยอะมาก กว่าจะจบคงมีมากกว่าธาตุแล้ว คราวพราวพร่างก็ทำผังครอบครัวไว้ ช่วยได้เยอะเวลาอ่าน มาทำชันสูตรกันดีไหม คนอื่นว่าไง (มาถามเพราะว่าทำคนเดียวไม่ไหวน่ะ)
กูลองไปดำๆตามบอร์ดอิ๊งมา เจอโทษตัดจิมิด้วย กูช็อคคค นี่จริงจังป่ะวะ อ่านไปก็หน้าซีด
>>387 มันแล้วแต่ใครกลัวอะไรมั้ง โทษเฉือนเนื้ออ่านเจอบ่อยแล้วเลยไม่ตกใจ ไรงี้มั้ง อันนี้อ่านไปขนคอลุกชัน บรึ๋ยยยยยย
>>388 เท่าที่อ่านๆ เหมือนมันเป็นโทษที่ร้ายแรงสุดของกฏเมือง(โบราณมากๆ ก่อนยุคฉิน)
เป็นโทษที่เหมือน ทำลาย ระบบสืบพันธุ์อ่ะ
ถ้าของผชก็คือตัดยกรวง(สามต่อนนั้นอ่ะ ไปหมด)(บทลงโทษชื่อกง คงเป็นที่มาของ กงกง ละมั้ง//กูเดาเอง)
ของผญก็น่าจะตัดน้องแดด ก็ทำไงก็ได้ให้ช่องคลอดเละ พังอะไรแบบนี้ หรือจะยกหัวเหน่าออกไปเลยก็ไม่แน่ใจ อืม....
>>389 เอาไว้ทำไรวะ คล้องคอให้กวักโยนีเข้ามาให้เสพเมถุนงี้หรอวะ แค่คิดว่าทำมาจาก..... กูยอมแพ้อ่ะ ทั้งคนทำ ทั้งคนซื้อ .วิ่งร้องไห้กลับบ้าน.
ก็สรรหาความทรมานมาลงโทษคนเนาะ คนสมัยก่อน
พวกมึงคุยอะไรกันวะเนี่ย ฮือ
กูนึกว่ากดเข้าผิดห้อง5555
โอยกูจะเป็นลม นี่นิยายเวรกรรมอะไรวะ
พวกมึงเลิกวิเคราะห์หัวข้อนี้เถอะกูสยอง
อ่านอาจารย์ข้าอยากเป็นคนชั่วเล่ม 3 จบแล้ว
ระบายๆ
.
.
.
.
.
.
- เล่มนี้มันส์มาก พลิกไปพลิกมา
- มีปมเพิ่ม ( โดยเฉพาะเรื่องอาจารย์นางเอก )
- เล่มนี้คู่พระ-นางหน่วงๆด้วย จากเล่มก่อนๆที่อะไรก็ดูเป็นสีชมพู เล่มนี้กลับกันเลย
- กูสงสัยว่ากูลงเรือผิดลำปล่าววะ ... ตอนนี้กูชอบพี่ชุดขาวอีกคนแล้ว
.
.
.
.
.
.
.
วันก่อนเห็นโม่งรีวิวดาวทวารกัน ด้วยความอย่กลองกูเลยไปหาเช่าอ่าน อ่านจบอยากฉีกทิ้งมาก ถ้าไม่ใช่ว่าเช่ามากูฉีกทิ้งแน่ ๆ เหี้ยเต้นี่แม่งเหี้ยถึงเหี้ยที่สุด แต่ก็สมกับราชวงศ์ซ่งแล้ว ประเทศถึงได้ฉิบหายได้ขนาดนั้น นางเอกแม่งแค่ซวยที่เหี้ยเต้ตัวนี้ถูกใจ ชีวิตนางถึงได้บัดซบแบบนั้น
>>393 นั่นอ่ะส่วนน้อย อันมันคือความผิด5ฐานหลัก(เหมือนมีความร้ายแรง5เลเวล อ่ะ แต่มันแยกชญ ลว1ของชเป็นแบบนี้ ของญจะเป็นอีกแบบ มีโทษสูงสุดอันเดียวที่ตอนเหมือนกัน ส่วนอันรองลงมา ผชประหาร ผญคือบังคับฆ่าตัวตาย)
ถ้ามึงอยากจิตตก หดหู่ (แบบที่กูกำลังเป็นเนี่ย)
ลองเสิร์ชกูเกิล ancient chinese punishments for women ดู
>>394 กูก็ไม่รู้ว่ะ แต่แค่อ่านกูก็เจ็บแล้วอ่ะ ฮือออ
>>399 กูกำลังจะถามเลย......
//ทำจากหนัง🚫ของจริงเลยเหรอวะ ทารุณกรรมเลยนะถ้างั้นอ่ะ
มหาเสน่ห์ เออ อันกูเดาถูก 555
>>400 กูคนรีวิวเอง กูเตือนไว้แล้วไงว่าพระเอกแม่งเหี้ยฟาก อ่านไปแทบจะเผาพริกเผาเกลือ
ตอนเปิดเรื่องกูนี่ชอบนางมากนะ บอกไปในเรปแรกว่าอยากเห็นพัฒนาการตลค ละกูก็สมใจไง
พัฒนาจากหุ้นเชิดไปเป็นตัวเหี้ย ฟักกกกกกก //ฟักที่ไม่ได้คู่กับแฟง
Saladphak Publisher
ประกาศลิขสิทธิ์นิยายจ้าาาาา
สำนักพิมพ์สลัดผัก พับลิชเชอร์ ได้ลิขสิทธิ์นิยายจีน
เรื่อง"ก็แค่ชอบเธอเข้าพอดี" ชื่อจีน 只是刚好喜欢你》
พร้อมตอนพิเศษเพิ่มอีก15 ตอน
โดยผู้แต่ง 张丹琳 (Ms.Zhang Dan Lin) และผู้แปลเดิม R.rinbell
อ่านนิยายได้ที่
https://writer.dek-d.com/dek-d/writer/view.php?id=1815260
*ติดตามสปอยก่อนใครได้ที่ www.facebook.com/saladphakpub/
** อัพเดทตอนใหม่ทุกวัน จ.-ศ. เวลา 20.00น. อย่าลืมมาเจอกันนะคร้าบบบ
เห็นมีคนชอบเรื่องนี้กันเยอะ แต่ขอรอดูรีวิวก่อนแล้วกัน กลัว
>>403 อึ้งชื่อสำนักพิมพ์ คิดดีแล้วใช่มั๊ย ส่วนนิยาย กูชอบนะ ละมุนดี นางเอกเป็นครูขาเป๋จากอุบัติเหตุ ชีวิตโคตรรันทด พระเอกก็เป็นน้าของลูกศิษย์นางเอก หวานๆดี ตั้งใจว่าจะซื้อนะ แต่ชื่อสนพ.ทำเอาลังเล คิดชื่อนี้มาได้ กูควรจะวางใจกับงานใช่มั๊ยว่าผ่านการพิจารณามาอย่างดี
สนพน้องใหม่ ใครอุดหนุนก็อย่ารีวิวแต่เนื้อเรื่อง แจกแจงการแปล คำผิด กระดาษ หน้าปก ราคา การจัดส่งมาด้วย
ถ้าดี แล้วมีนิยายที่อยากอ่านจะอุดหนุน หุหุ
เดี๋ยวนี้มีนิยายจีนยุคปัจจุบัน เรื่องไหนน่าซื้อบ้างอ่ะ ขอคำแนะนำ
ก็แค่ชอบเธอเข้าพอดี
จากเรื่องก็แค่ชอบเธอฯ ต่อ พวกมึงว่าคำว่าประคองอารมณ์มันแปลกๆมะ ในเรื่องบริบทมันแบบว่าเด็กชายสองคนทะเลาะกัน มีคนนึงร้องไห้ฟูมฟาย ครูเลยปลอบให้หยุด บทมันบรรยายว่า หลังประคองอารมณ์ของเด็กชายaได้แล้ว กูอ่านแล้วสะดุดว่ะ มันควรจะเป็นสงบสติอารมณ์มั้ยอะ
เออว่าแต่ที่ลงเด็กดีนี่ไฟรอลรึยัง คำตกหล่นยังมี เว้นวรรคแปลกมาก
อีกอย่างชื่อเพื่อนนางเอกทำไมถอดเสียงเป็นมั่วมั่วอะ ไม่ถอดเป็นโม่โม่หรือม่อม่อ
ทำไมสนพ.ที่เพิ่งเปิดหลังๆ คุณภาพต่ำจังวะ เหมือนทำเพราะอยากลงตลาดนี้ แต่มึงไม่ได้รักงานนี้อ่ะ แย่ว่ะ
เมิงงง มีใครอ่านขันทีเจ้าดวงใจแล้วยังวะ อยากได้รีวิว กราบขอบคุณล่วงหน้าจ้า
5555ไม่มีใครมั่นใจขันทีเลย ยิ่งโดนร้ายตรึงรักไปดอกนึงแล้ว
อีกเรื่องเชลยรักอะไรนี่ ตัวอย่างโอเคนะ กูว่าจะสอยเพราะช่วงนี้ไม่ค่อยมีอะไรประโลมโลกออกเลย
คือจริงๆมันออกประมาณ เว่ย-ปว๋อ อ่ะ แต่ถ้าแปลเป็นไทยก็คงฟังแปลกๆมั้ง อีกอย่างมันก็เอาจริงๆก็ไม่ได้ปว๋ออ่ะ ออกจะ โปว๋ แต่ก็ ปว๋อ สรุปคือไม่มีคำไทยที่ออกเสียงตรง สรุปก็คงแล้วแต่ใครจะถอดยังไงมั้ง เหมือนอย่างเซี่ยกับซย่าอ่ะ
>>432 วิกิก็ใช้เวย์
https://th.wikipedia.org/wiki/ซินล่างเวย์ปั๋ว
ซินล่างเวย์ปั๋ว (จีน: 新浪微博; พินอิน: Xīnlàng Wēibó; อักษรโรมัน: Sina Weibo) เป็นเว็บไซต์ไมโครบล็อก (microblog) หรือที่ภาษาจีนเรียกว่า "เวย์ปั๋ว" ทำนองจะเป็นลูกผสมระหว่างทวิตเตอร์ (Twitter) กับเฟซบุ๊ก (Facebook) มีผู้ใช้คิดเป็นร้อยละ 30 ของผู้ใช้อินเทอร์เน็ตทั้งหมดในสาธารณรัฐประชาชนจีน และมีอิทธิพลทางการตลาดคล้ายคลึงกับที่ทวิตเตอร์ก่อตั้งขึ้นในสหรัฐอเมริกา จึงชื่อว่า เป็นหนึ่งในเว็บไซต์ยอดนิยมที่สุดของสาธารณรัฐประชาชนจีน
>>412 ก็ไม่ถึงกับหน่วงมากนะมึง ...อะกูสปอยล์อาจารย์เล่ม 3 ให้นิดนึง
.
.
.
.
.
.
.
คือ นอ. สารภาพทุกความจริงกับ พอ. แล้ว พอ.โอเคทุกเรื่อง เว้นเรื่องเดียวคือเรื่องที่ นอ. เป็นศิษย์ของใคร
แล้วพอดีกับที่ราชสำนักมีคำสั่งลงมาเรื่องอาวุธที่อาจารย์ นอ. รู้
นอ. ก็เลยโดนตามจับจากแมร่งเกือบทุกฝ่าย
พอ.ก็อ่ะนะอยู่ฝ่ายราชสำนักก็ต้องมาจับด้วย แต่ฉากหน้าทำเหมือนจับ แต่จริงๆพี่แกหาทางปล่อยให้หนีไปทุกครั้ง
คือเล่มนี้ดูออกแล้ว ว่าพระ-นาง มีใจให้กันจริงๆแล้ว แต่เพราะเรื่องเนี่ยทั้งสองคนเลยต้องพยายามตัดใจ
เพราะยืนกันคนละฝั่ง เจอหน้าก็หลบตา ทำเป็นไม่รู้จัก
แต่ไม่หน่วงหรอกเพราะ นอ. เป็นคนคิดอะไรแง่บวกว่ะ กูว่านางมองโลกในแง่ดี เรื่องมันเลยดูซอล์ฟลง ดูขำๆดี
.
.
.
.
.
.
.
ใครมีสปอยล์หมอหญิงกับท่านเทพที่แปลใน fictionlog บ้างอ่ะ กุอยากอ่านต่อแต่ไม่อยากเปย์ (ถ้าเขายังแปลกะหลั่วๆ คำผิดวรรคผิดขีดฆ่าประโยคเต็มบทแบบนี้ เปย์ไปไม่คุ้มเลย)
เวย์ปั๋ว กูอ่านเป็น way อะมึง ไม่ใกล้เวยเลย มันออกเสียงเอย กับ เอ อะ ใส่การันต์เพื่ออออ บางทีคนแปลก็ต้องใช้วิจารณญาณนิดนึงงง
พินอินมันเสียงจีนกลาง แน่นอนอยู่แล้วว่าไม่ใช่คนจีนทุกคนที่ออกเสียงแบบนี้ แต่แปลไทยมามึงก็ควรถอดให้เป็นมาตรฐานเหมือนกันทั้งเล่มอะ ถ้ามึงถอดเสียงตัวละครแบบจีนกลาง อย่างอื่นมึงก็ควรถอดแบบจีนกลาง แล้วภาษาไทยตัวการันต์ชื่อว่า ทัณฑฆาต แปลว่าฆ่าเสียง มึงใส่มากูก็อ่านเวไง กูรู้ว่าต้องอ่านว่าเวย แต่ทุกคนไหมที่รู้ ก็ไม่ไง มันเป็นหน้าที่คนแปลที่ต้องทำให้คนอ่านเข้าใจไม่คาดเคลื่อน
กูลองถอดเสียงแบบสนพ.นี้เล่นๆนะ 微 ตัวเดียวกันด้วย เวย์เวย์อี๋เซี้ยวเหิ่นชิงเฉิง แหม ใช้แทนกันได้แหละเนอะ เวยเวย กับ เวย์เวย์เนี่ย
ไอ้ปั๋ว ป๋อ โป๋ อะไรแบบนี้กูพอรับได้นะ แต่จากเวยเป็นเวย์กูรับไม่ได้ ใส่การันต์มาเพื่อ
จะเวยจะเวย์กูรับได้
แต่เว่ยกับเว่ย์กูรับไม่ได้
ตกลงมัยเวยหรือเว่ยกันแน่อะ
>>443 ก็ราชบัณฑิตมันถอดเสียงแบบนี้นิ เข้าไปดูในวิกิก็ได้ "เอย์" เต็มที่เลย ถ้าจะอ้างพินอินจียกลาง ก็ต้องถอดให้ถูกตามราชบัณฑิตด้วยละ
กูก็ไม่ชอบการถอดเสียงแบบนี้หรอก ผิดหลักการออกเสียงภาษาไทย ตอนแจ่มใช้ "ซย่า=เซี่ย" กูก็ค้านละ แต่โม่งพินอินบอกอ่านได้ๆ ดังนั้นอันนี้มึงก็ควรอ่านว่า "เวย" ได้เหมือนกัน
วันนี้จะแวะร้านหนังสือ ถามหน่อย เมื่อหอยทากมีรักนี่สนุกน่าซื้อปะ
คนแปลไม่มีความรู้เหรอถึงต้องเปิดวิกิพิเดียดูอะ แปลจากอิ๊ง?
เร็วๆมานี้ ราชบัณทิตฯมีออกปรับปรุงเรื่องการทับศัพท์ต่างๆนี่ ภาษาญี่ปุ่นนี่เปลี่ยนเยอะเลย แต่ภาษาจีนกูไม่รู้ว่ามีเปลี่ยนรึเปล่า และในวิกิมีอัพเดทมั้ย
下 (ซี+อ่า) ออกเสียวเร็วๆ ได้ทั้งเซี่ย /ซย่า
แต่ 微 wēi เสียงหนึ่ง มึงจะมาออก เวย์ได้หรอ งั้น เวยเวย ก็ชื่อเวย์เวย์อย่างข้างบอกได้สิ
เลิกproofแทนสนพนี้เถอะ 5555
หน้าเวย์ไทเทเนี่ยมลอยมาเลย 555555
ปอลอ หลักการเขียนเสียงภาษาจีนมีหลายสำนัก ไม่ได้มีแต่ราชบัณฑิตจ้า บางคนก็ผสมๆกัน
แล้วที่มึงเห็นในชีวิตจริง คนเขาใช้จริงๆ เอย์ มันออกเสียงว่าอะไรล่ะ เอ หรือ เอย ราชบัณฑิตเอาไว้อิงได้ แต่บางทีมันไม่ตรงกับที่ใช้จริง เคสคำว่า แซ็ว ทำหนังสือให้คนอ่านจุดประสงค์คือพยายามทำให้คลาดเคลื่อนจากต้นฉบับน้อยสุด กูผิดที่เอาพินอินมาอ้าง แต่ที่กูจะชี้ให้เห็นตอนแรกคือ สำเนียงจีนกลางมันใกล้ เวย มากกว่า เว มึงก็ควรเขียนให้คนเห็นแล้วอ่านเป็น เวย ได้เลย ไม่ใช่ยึดหลักที่คนเขาไม่ได้ใช้จริง
ราชบันdic นี่อย่าให้นินทาเลย ครูภาษาไทยกูด่าบ่อยมาก เพราะพวกแม่งสะกดคำแบบไม่อิงการผันเสียงแบบชีวิตจริง ไม่อิงกระทั้งตำราแบบเรียนจินดามณีด้วยซ้ำ เอาอีโก้นำตลอด
อยากได้รีวิว+สปอยล์ ของรักของข้า กับ ปีศาจราตรี กูชอบงานจิ่วลู่แต่ไม่ชอบสนพ. คิดหนัก
นั่นละประเด็น ภาษาจีนถอดได้หลายเสียง แต่ถ้ามึงจะอ้างพินอินก็ต้องใช้คู่กับราชบัณฑิต ซึ่งเป็นแบบทางการ ถ้าไม่ยึดราชบัณฑิต ก็แปลว่าคนแปลจะแปลตามเสียงที่ตัวเองถนัดก็ได้ แต่บางคนจะอ้างพินอินเฉพาะเวลาที่ตัวเองชอบเท่านั้นละ ไม่ชอบก็ไม่อ้าง
เอาเป็นว่าถอดพินอินยังไงให้ตรงคล้ายกับเสียงที่เขาพูดกัน
ยกตัวอย่าง云 อวิ๋น/หยุน (รอบที่ล้าน)
แปลจีนแต่ถอดพินอินตามใจตัวเองแบบนี้ ใครอยากซื้อก็ซื้ออ่านไปเถอะ 5555
Ky ขอถาม บทเพลงกลางเมฆา VS ลำนำรักเทพสวรรค์ ภาค1 ระดับความม่าแตกต่างกันยังไง ประทับใจเรื่องไหนมากกว่ากัน
>>428 >>429 เกือบจบเล่ม 1 รู้ใจตัวเองแล้วทั้งคู่ แต่ยังไม่สมหวัง ติดปริศนาฆ่าล้างตระกูลตามคำสั่งฮ่องเต้ที่ตามลงในตย. เรื่องเข้มกว่าเรื่องก่อนๆ แต่ไม่ขนาดมกร พิเศษ นอกจากรักต้องห้ามที่พระเอกเข้าใจว่านางเอกเป็นขันที มีกลิ่นการเมืองชิงอำนาจมาบ้าง พระเอกฉลาด แต่จะหลุดทำอะไรไม่คิดตอนหึง นางเอกฉลาด สดใสดี แต่เริ่มลำไยนางนิดๆตอนรู้ตัวว่ารัก นางร้ายโง่มากแบบละครไทย
สรุปถึงตอนนี้ ยังอ่านได้นะ แต่อย่าเทียบร้ายตรึงรัก เพราะเรื่องนั้น อ่านถึงแค่บทต้นๆ แล้วดองยาว
มีสปอยปรมาจารย์ลักธิมารในห้องนี้ไหม กูจะลงแดงแล้ว กูต้องการรู้เรื่องราวทั้งหมดมากๆ ดำน้ำไม่รอด ฮือๆๆๆ
>>486 ไปอ่านต่อมา จบเล่ม2 ละ สปอยล์ขันทีเจ้าดวงใจ
.
.
.
.
.
เล่ม1
-นางเอกเป็นนักศึกษาแพทย์ย้อนอดีตมาเข้าร่างซูลี่ ที่ถูกฮ่องเต้ฆ่าล้างตระกูล เพราะฝันว่า จะทำให้หลานชาย(พระเอก)ที่จะเป็นฮ่องเต้องค์ถัดไปอายุสั้น
-นางเอกหนีตามล่ามาเป็นขันที เจอพระเอกๆรักแรกพบ ตามหา พนันกัน จนได้นางเอกมาเป็นขันทีข้างกาย และช่วยดูแลโภชนาการการให้พ่อพระเอกที่เป็นเบาหวาน
-ต่างคนต่างแอบรัก พระเอกรู้ตัวก่อน พยายามห้ามใจ ตัดใจ จนทำให้นางเอกลำบาก และปวดใจหลายครั้ง (พระเอกน่าตบกะโหลกมาก)
-พระเอกต้องแต่งงานกับ 2 ชายา พระเอกหนีห้องหอมาเจอนางเอกกินเหล้าเมา แล้วเผลอพูดว่าเป็นผู้หญิง เลยโดนถอดเสื้อดู พระเอกขอความรัก นางเอกไม่ยอม เพราะรู้ว่าตัวเองเป็นคนที่ฮ่องเต้ตามล่าตัว จะทำให้พระเอกลำบาก
-พระเอกตามสืบจนรู้ พยายามตัดใจ ส่งไปซักผ้า แต่นางเอกถูกรังแกจนพระเอกไปช่วย ดีกัน จูบกัน ชายายเอกมาเห็น …จบเล่ม1
เล่ม2
-ชายาเอกคิดว่า พระเอกรักขันที แต่ยอมรับได้ นางน่าสงสารมาก โคตรดี แต่พ่อดันเป็นฝ่ายอ๋องอาที่จะชิงบัลลังก์ พระเอกเลยไม่ไว้ใจมาแต่แรก นางก็รู้เลยเจียมตัว ส่วนชายารองโชว์โง่อยู่เรื่อยๆ เป็นเครื่องมือพระเอกเอามาบังหน้า
-พระเอกตามฮ่องเต้ไปรบ พ่อสำเร็จราชการโดยอ๋องอาใส่ความ จนเกือบโดนฮ่องเต้ปลด แต่นางเอกออกอุบายช่วย+พระเอกแกล้งบาดเจ็บสาหัส เลยรอด แล้วก็ทำให้นางเอกคิดได้ว่า ชีวิตสั้นนัก นางเลยยอมมีอะไรกับพระเอก -แม่พระเอกกดดันเรื่องลูก+คิดว่าพระเอกชอบขันที เลยกดดันจนพระเอกต้องไปค้างกับ2ชายา แต่ก่อนไปอุ่นเตียงกับนางเอกก่อน แล้วไปนอนหลับกับชายา
-แม่พระเอกรู้ก็โกรธ สั่งคนไปฆ่า แต่พระเอกไปช่วย แล้วบอกความจริงว่านางเอกเป็นใคร+ท้อง แม่พระเอกเลยต้มน้ำแกงให้ทุกวัน ตอนนั้นฮ่องเต้ออกไปรบอีกหน แล้วป่วยหนัก ส่งคนตามพระเอก+แม่ไปหา ชายาเอกอยากเอาใจ เลยต้มน้ำแกงมาให้บ้าง แต่ไม่รู้ว่าท้องเลยใส่โสมด้วย จนนางเอกแท้ง
-ฮ่องเต้ก่อนตายบอกให้พระเอกขึ้นเป็นฮ่องเต้ แต่พระเอกให้พ่อขึ้นแทน แล้วกะจะเปิดเผยฐานะนางเอก แต่ฮ่องเต้คนก่อนมีโองการให้ประกาศซ้ำ ห้ามผู้หญิงสกุลซูอยู่ในวัง เพราะเป็นมารยั่นทอนอายุ เลยต้องปิดต่อ
-พระเอกเลยหาเรื่องพานางเอกไปทำภารกิจนอกเมือง พ่อพระเอกเป็นฮ่องเต้ก็ขยันมาก จนไม่ดูแลตัวเองตามแนวทางที่นางเอกให้ไว้ จนป่วยตาย ระหว่างทางกลับเจอ อ๋องอา+ลูกที่เคยเป็นคนรักเก่าของซูลี่(เจ้าของร่าง)ตามล่า แต่รอดมาได้ นางเอกท้องอีกครั้ง
-พระเอกเป็นฮ่องเต้ แต่ยังเปิดเผยไม่ได้ เพราะติดโองการเก่า และยังมีพวกอ๋องอาที่รู้ กลัวโดนเปิดเผยแล้วนางเอกจะถูกกล่าวหาว่าเป็นมาร พระเอกวางแผนให้กุ้ยเฟย(ชายารอง)ท้องหลอก กะจะเอาลูกนางเอกมาสวมรอย ตอนหลังประกาศปลดฮองเฮา ให้กุ้ยเฟยขึ้น เพราะจะให้ลูกนางเอกอยู่ในตำแหน่งสูงสุด
-พระเอกพานางเอกออกนอกวังไปหาลูกอ๋องที่เคยรักนางเอก เพราะถูกขู่ว่าจะเปิดเผยฐานะนางเอก แต่โดนอ๋องผลัก จนคลอดลูก พอได้ลูกชาย พระเอกรีบพาลูกเข้าวังไปก่อน กุ้ยเฟย(ฮองเฮาใหม่)เพิ่งรู้ความจริงมาเยาะเย้ย แต่ไม่ได้ฆ่าบอกจะให้นางเอกเสียใจที่ลูกไม่รู้จักไม่ได้เลี้ยงไทเฮาแม่พระเอกมาฆ่านางเอกตามคำสั่งฮ่องเต้คนเก่า แล้วจุดไฟเผา พระเอกตรอมใจ จนตายตอนอายุ 37 …
.
.
เฮ้ย ไหนว่า HE นี่มัน BE ชัดๆ …แต่มันไม่ได้จบแค่นี้… มีมันมีบทส่งท้าย…ว่า…
-ตอนไทเฮาฆ่า ฮองเฮาของพระเอกคนที่ถูกปลด มาเห็นแล้วขอร้องว่า จะพานางเอกไปไม่ให้มาเจอพระเอกอีก เพราะนางเอกเคยมาขอร้องไว้ว่า จะขอมาอยู่ด้วยในวันที่ลูกโตขึ้น เพราะนางเอกทำใจไม่ได้ที่ไม่ได้เลี้ยงลูก ลูกไม่รู้จัก จนไทเฮาใจอ่อน ตอนนั้นนางเอกเพิ่งคลอด แล้วโดนไทเฮาจะฆ่าใกล้ตาย พอเอาไปรักษา ฟื้นมาก็จำได้แต่ชื่อ เลยอยู่กับอดีตฮองเฮาที่บวชชีอยูมาเรื่อยๆ
จนวันหนึ่ง หลังจากพระเอกตรอมใจ ป่วยมาเรื่อยๆ ลูกเริ่มโต ก็คิดได้ว่า ติดค้างอดีตฮองเฮา เลยมาหาที่วัด ได้เจอนางเอก แต่นางเอกจำไม่ได้ อดีตฮองเฮาเล่าให้พระเอกฟัง
ต่อมาพระเอกแกล้งตาย พานางเอกมาอยู่ด้วยกับคนสนิท ถ้านางเอกจำเรื่องไหนได้ก็ค่อยเล่าให้ฟังเป็นเรื่องๆ จบที่นางเอกท้องลูกอีกคน …จบจริงๆละ
.
.
.
.
.
กุอ่านชะตาแค้นจบ กุขอเข้ามาเกรี้ยวกราดหน่อย
.
.
.
.
.
ตอนจบ พระเอกนางเอกทิ้งลูกแบเบาะแล้วออกไปท่องเที่ยวกันสองคน
อิดอก จิตใจมึงทำด้วยอะไร เป็นพ่อแม่ที่เห็นแก่ตัวมาก
ถึงจะเขียนให้มันดูขำๆ แต่กุขำไม่ออก ถ้าไม่อยากเลี้ยงลูก อยากเที่ยว
มึงก็ไม่ควรผลิตเด็กออกมา อิเห้ !!!
.
.
.
.
เพิ่งเห็นว่า พิมพ์ยาวขนาดนี้ สรุปสำหรับคนไม่อ่านสปอยล์ ขันทีเจ้าดวงใจ มาแนวดราม่า รักต้องห้าม อุปสรรคที่ก้าวข้ามไม่ได้ แต่ดราม่าไม่สุด เพราะมันมีความไม่น่าเชื่อในการปฏิบัติตัวของพระเอกที่มีกับนางเอก เปิดเผยมากไปกับภาวะการแก่งแย่งชิงบัลลังก์ ที่น่าจะวางสายลับมากมาย แต่นี่คือ ชายาไม่ระแคะระคาย อ๋องอามีแต่มาขอให้นางเอกเป็นสายลับอยู่ได้ สายลับตัวเองไม่มีเลย? ถ้าไร้ฝีมือขนาดนี้ ไม่น่าจะมาเป็นแคนดิเดทได้
ถ้าไม่คิดอะไรมากเรื่องความฉลาดสมจริง อ่านเรื่องรักล้วนๆ พอไหว ตอนท้าย ถูกคนเขียนหลอก น้ำตาซึมนิดๆ
ตัวละคร พระเอกเล่มแรก น่าตบพอสมควร นางเอกลำไยนิดๆ แต่พอรับได้ ชายาเอกน่าสงสาร ชายารอง นางร้ายละครไทย แต่ตอนจบ พลิกคาแรกเตอร์ไปแบบงงๆ
ปมฆ่าล้างครัวนางเอก ทีแรกนึกว่ามีอะไรซับซ้อน แต่มันแค่นั้น จนไม่น่าเชื่อว่า นี่คือฮ่องเต้ที่เก่งจริงๆ แน่หรือ ถึงตัดสินใจทำอะไรแบบนี้
อาจจะอ่านซ้ำบางช่วงเก็บรายละเอียด เพราะอ่านแบบเร็วๆ แต่คงไม่นั่งอ่านทั้งเล่มอีกรอบ สรุป อ่านได้ แต่ไม่ประทับใจอะไรมาก
>>493 กูเกลียดชะตาแค้นเล่มจบมาก ลาสบอสง่อยพอๆกับลาสบอสของเผาเลยว่ะ เสียดายเวลาอ่านชิบหาย นางเอกก็โคตรของโคตรแมรี่ซู
>>478 กูชอบลำนำเทพภาค1 อวิ๋นจงเกอกูว่าถงหัวพยายามยัดเยียดดราม่ามากเกินไป อ่านแล้วโคตรของโคตรไม่อิน กูอ่านจนจบ5เล่มเลยนะ เพราะเสียเงินซื้อมาแล้ว แต่อ่านแล้วไม่มีความประทับใจเลย กูรู้สึกว่ามันมีทางเลือกที่ดีกว่านี้เยอะมาก แต่แม่งเอ๊ย ถงหัวต้องเลือกทางเลือกที่เลวร้ายที่สุดให้ตลอด ทั้งๆที่มันไม่จำเป็น สิ่งที่ทำให้กูชอบที่สุดในเรื่องคือพี่ชายนางเอก กูชอบคุณพี่มาก ภาวนาให้ถงหัวแต่งจบเร็วๆ และมีสำนักพิมพ์ในไทยซื้อมาทำเถอะ แจ่มกูไม่คาดหวังอยู่ละ
อยากอ่านเรื่องที่นางเอกเป็นองค์หญิง มีเกี่ยวกับการเมือง ราชสำนัก มีเรื่องไหนแนะนำบ้างไหม
อาจารย์เป็นคนชั่ว จบเล่ม 3 ค้างไหมวะ ขอบคุณคำตอบล่วงหน้า
ของเฉียนเฉ่านี่กูมองเมินเลย เคยอ่านไปเรื่องหนึ่ง ไม่ค่อยถูกจริตเลยไม่อ่านนักเขียนคนนี้อีก
เมื่อกี๊กูเข้าวดดไป เห็นโพสแม่นางอ. กูตกใจ นึกว่าเข้าผิดห้องเป็นห้องเผาว่ะ เห็นมารีวิวเชลยรักกักใจกูเลยกดเข้าไปอ่าน แม่งรีวิวฉากเรทพร้อมแปะภาพประกอบ ข้างในนั้นก็แตกกันฮือจะสอยกันรัวๆเพราะฉากเรท กูเพลีย เดี๋ยวนี้จะรีวิวนิยายต้องรีวิวที่ฉากเรทเหรอวะ
งานเรทกูจะอ่านของเจ๊เฮยคลเดววว คลอื่นกูมั่ยสนนน
ประมูลหัวใจกูเฉยๆนะ ทำไมเห็นคนบอกว่าเรทกันจัง
กูรอกดสั่งเล่มไต้หวันเลย นอกจากหวังให้มีสนพ.เอามาทำแล้วยังต้องนั่งลุ้นอีกว่าจะทำออกมาดีไหมม จิตใจกูววววว
เบื่อพระเอกมีแต่ไท่จื่อกับหวัง
อ่านรีวิวขันทีแล้วเริ่มไม่อยากอ่านแล้ว ตรารักตรึงใจกูยังอยู่ในซีลอยู่เลยจ้า TT
กูมีความหมั่นแม่นางหาบมากกว่าวะ นางผู้ไม่เคยถ่ายรูปหนังสือที่รีวิว ใช้ภาพประกอบจากอินเตอร์เนตตลอดๆ
สรุป สอยหงส์กรีดปีก เพราะอ่านรีวิวพวกเมิง แล้วมันใช่ แนวดราม่ากุโอเค
มีเรื่องไหนที่ตัวร้ายฉลาดๆบ้างวะ เจอแต่ง่อยๆตลอด เอาแบบร้ายเงียบๆนิ่งๆไม่โวยวาย แต่คิดวางแผนเก่งอ่ะ
ขอคำแนะนำพราวพร่างควรสอยมั้ย
Ky ใครเคยส่งหนังสือชำรุดไปเปลี่ยนที่ สนพ กล้วยบ้างไหมวะ กระดาษมันขาดข้างในเล่ม อยากรู้ว่าเปลี่ยนได้ไหม บางที่กูเคยส่งเปลี่ยนไม่ได้ ตอนนั้นมุมมันย่น มันบอกไม่มีผลกับการอ่าน กูเลยแบบ ฟักกกกกก
>>535 ส่งเปลี่ยนกล้วย เพื่อความชัวร์กูบอกเลยว่ามึงควร ib ไปถามที่เพจกล้วยก่อน เพราะการเปลี่ยนของกล้วยแม่งโคตรเรื่องมากเลยว่ะ
>>530 >>532 กูอ่านจบแล้ว กูโคตรชอบเลยว่ะ
>>534 สำหรับกูนะ พอเล่ม6-7 มันเนือยๆ เนือยเกินไปหน่อย แล้วก็จบห้วนๆ ควรจะมีตอนพิเศษมาเสริมหน่อยน่ะ แต่โดยรวมกูติดนะ ตามเล่มต่อเล่มเลยตอนนั้น แถมพราวพร่างเป็นเรื่องที่โม่งหวีดกันหนักอยู่ด้วย
>>534 พราวพร่าง ถ้าชอบอ่านแนวตื่นเต้น หวือหวา แม่รี่ซู ผ่านเรื่องนี้ไปได้เลย เรื่องนี้จะเล่าเรื่องราวแบบค่อยเป็นค่อยไป ชีวิตประจำวัน ขนบธรรมเนียม เรื่อยๆ มาเรียงๆ แต่อบอุ่น เรื่องนี้ ถ้าไม่เสียเล่มหลังที่จบห้วน จะเป็นเรื่องที่ขึ้นหิ้งสำหรับกูเลย แต่ยังชอบกว่าหมอหญิง
กุเพิ่งอ่านหงส์ขังรักจบอีกรอบ กรี๊ดหรงจื่อชิบหาย ฮืออออออออ กุชอบผุ้ชายแบบเน้
กูเพิ่งอ่าน อาจารย์เป็นคนชั่วฯ จบ ถ้าใครยังไม่อยากค้าง รอเล่ม 4 ดีกว่านะ ถ้าคนพรี เห็นว่าส่งสิ้นเดือน
เล่ม 1,2 ยังจบไม่ค้างเท่าไร เล่มนี้กูว่าค้าง
ต่อไปนี้เป็นสปอย
.
.
.
.
.
ปริศนาหลายๆอย่างคลี่คลายละ กูเห็นด้วยกับเจียงจี้นะ (เป็นเพื่อนอ.ออกมาตอนท้ายๆ) ว่า 9 ศาตรานี่ควรทำลายทิ้งซะจะได้ไม่เป็นปัญหา
เล่มนี้กูสงสารเวินซู่โคตรๆ โคตรพระรองเกาหลีเลย ที่ทำไรผิดไว้กูให้อภัยเลย เพิ่มแต้มด้วยการเป็นพระรองแน่ๆ ไม่สมหวังกะนางเอก
.
.
.
.
.
กราบขอบคุณรีวิวขันที กูว่าเฉียนเฉาคงต้องรอให้ฝึกดราม่าให้นานกว่านี้ก่อน
อุปสรรคเริ่มจากการเข้าฝันของฮ่องเต้ที่ยิ่งใหญ่ของต้าหมิงกูเลยแอบไม่อินตั้งแต่ต้นว่าคนอย่างจูตี้จะมีมุมงมงายนี้อยู่
ตอนเเรกกูเกือบซื้อขันทีมาแล้ว เพราะชอบแนวย้อนเวลาทุกรูปเเบบ(เเม้คนอื่นหลายคนจะเอียนแนวนี้แล้วก็ตาม แต่กูยังโอเคที่จะอ่านอยู่) พอมาอ่านรีวิวในนี้ ดีใจเลยว่ะที่ไม่หยิบมา ขอบคุณโม่งที่มารีวิวมากจริงๆมึง
KY เชลยรักกักใจ ใครอ่านแล้วบ้าง รอพวกมึงมาสปอยนะว่าสมควรเปย์ไหม
กูอ่านชะตาแค้นจบแล้ว ขอรีวิว
.
.
.
.
.
-เรื่องนี้เป็นแนวย้อนเวลามาเพื่อแก้แค้นแบบฉู่ เผา คือมันมีทุกประเด็นอยู่ในเรื่องนี้ในบ้าน การเมือง สงคราม บ้านคู่หมั้นเก่าพล๊อตๆแบบเดิมๆแต่วิธีการเล่า ประเด็นการแก้ปัญหาที่หลากหลายกว่าว่ะไม่ได้มีแค่ธูปราคะ จับแก้ผ้าอย่างเดียวกูเห็นมีฉากนี้แค่พระเอกทำกับนางร้ายคนหนึ่งแบบเล่าผ่านๆ ไม่น่าเบื่ออ่านได้เรื่อยๆนะ ประเด็นการเมืองกูว่ามีไม่มาก ใครอ่านหวังชิงการเมืองบัลลังก์อะไรแบบนี้ไม่มี เรื่องสงครามนำทัพก็พอมีอยู่หน่อยๆแต่ไม่พูดถึงในสนามรบ
-นางเอกเป็นแบบซูอ่าแหละแต่กูว่าไม่ได้ซูเวอร์ ยอดมนุษย์ที่แม่งทำได้ทุกอย่างยกเว้นเล่มจบนะมึง เรื่องนี้นางเอกจะเก่งแค่วรยุทธ์ ตำราการรบ และฉลาดชิบหายแก้ปัญหามันได้ทุกอย่างมีพลาดบ้างแต่ก็แก้ได้หมด ไม่ได้มีฉากประลองพิณ5555 คือมันมีเหตุผลรองรับว่าทำไมถึงเก่งแบบนี้แต่เรื่องฉลาดชิบหายนี้ก็ซูอยู่ดี ใครที่รับนางเอกซูได้ก็น่าลองเพราะไม่ซูชิบหายขนาดนั้น
-พระเอกเป็นแนวแบดบอยร้ายกับคนทั้งโลกยกเว้นเธอ555555 เป็นผู้สายเปย์อีกคนหนึ่ง แนวพระเอกซูคือฉลาดมาก โหดมาก แต่ไม่ได้รู้สึกว่าเวอร์นะเพราะยังฉลาดน้อยกว่านางเอก กูขอเถียงโม่งที่บอกว่าพระเอกกูเห็นผู้หญิงเป็นสิ่งของนะ ที่บอกว่าเป็นโรครักสะอาดไม่ให้ปืนขึ้นเตียงกูว่าก็ปกติป่ะว่ะ ถ้าได้หมดทุกคนไม่รังเกียจแบบนี้แหละที่แย่ พระเอกมันยึดติดกับนางเอกคนเดียวตั้งแต่เด็กเลยนะมึง อาจจะเคยผ่านผู้หญิงบางก็ไม่แปลกแต่กูว่าพระเอกไม่ใช่คนสายมั่วแน่ ตอนทำกับนางเอกตอนแรกยังงงจำไม่ได้เลยว่าเกิดอะไรขึ้น ส่วนใหญ่จะไม่ค่อยสนใจผู้หญิงคนไหนให้เห็นเคยด้วยซ้ำ และในยุคที่ผู้ชายเป็นใหญ่ขนาดนั้นกูเห็นผู้ชายแม่งตบผู้หญิงทั้งเรื่อง ถ้าใครชอบพระเอกสายเปย์แบดบอยกูแนะนำ
-ความรักของพระนางกูชอบที่ดูไม่รวดเร็วแบบงงกว่าไปรักกัน หลงเมียขนาดนั้นเพราะอะไรแต่มันเริ่มมาจากความเป็นเพื่อน คู่แข่งกันแล้วนางเอกช่วยชีวิตไว้อีกตอนเด็กแต่ก็เป็นแบบรักใสๆพอโตขึ้นห่างกันก็ยังคิดถึงแบบจางๆแต่พอนางเอกไปช่วยวางแผนรบตอนนั้นกูว่ามันเริ่มรักลึกซึ้งยิ่งกว่าจะได้แต่งงานรักกันนี้แม่งลำบากชิบหาย
-ตัวร้ายเรื่องนี้ร้าย ฉลาด โหดและมีความไม่ธรรมดาพอๆกับพระเอกนะแต่กูขัดใจที่แม่งมาอัดๆเอาไว้ในเล่มจบทีเดียว ตัวร้ายหญิงก็แบบตัวร้ายในแนวนี้ทั่วไปนะแต่ไม่มีธูปราคะ
-ครอบครัวพระนางคือดีงาม รักนางเอกมากและไม่มีตัวไหนงี่เง่าหรือโง่ ไม่นับตัวอิจฉาในครอบครัวนะ ฉลาดกว่าพวกตัวร้ายเยอะ
.
.
.
.
.
ต่อๆ
.
.
.
.
.
-ข้อเสียที่กูไม่ชอบนะ
-เนื้อเรื่องเล่มจบมึงจะรวบรัดอะไรขนาดนั้นแม่งอย่างกับคนเขียนหมดมุกเหตุการสำคัญอย่างทำไงให้ครอบครัวตัวร้ายแพ้แม่งเล่ามาย่อหน้าเดียว แต่ดันไปเน้นองค์หญิงห่าไรนั้นทำไมก็ไม่รู้ออกมาให้นางเอกโชว์ความฉลาด
-แล้วเรื่องตัวร้ายกูกว่าจะให้มันเป็นตัวสำคัญแต่ปมสำคัญดันรีบจบ มันยังมีจุดที่เล่นได้อีกเยอะแต่ดันไม่ใช้ แม่งต่อม้าตายอย่างที่โม่งๆบนกันแหละอารมณ์เสีย
-กูรู้สึกว่ามันหายๆอะไรไม่ชักอย่างแบบมันยังไม่สุดไม่พีคพอ แต่โดยรวมทั้ง4เล่มก็พอโอเคอยู่นะ ถือว่าอ่านได้เรื่อยในพล๊อตเดิมๆย้อนมาแก้แค้น ใครชอบแนวซูเปย์เมียก็ไปลองกันได้ กูให้7คะแนนจากความชอบนะ
.
.
.
.
.
>>534 >>540-541 >>553 มา +10000 ด้วย กูแนะนำพราวพร่าง เป็นเรื่องที่ละเอียดละเมียดละไมมาก ชอบที่เดินเรื่องให้พระนางค่อยๆ ก่อความรู้สึกที่มีต่อกัน อ่านแล้วค่อยๆ เติบโตไปพร้อมกับพระนาง ตัวละครมีการพัฒนาอยู่ตลอดเวลา มีแง่คิดและมุมมองที่ฉลาดมาก เล่มท้ายกูเห็นความรักที่เข้าใจซึ่งกันและกัน ให้เกียรติกันของทั้งสองคน เป็นความรักและคู่ชีวิตที่ควรเอาเยี่ยงอย่างอ่ะ กูซาบซึ้งมาก ตอนจบอ่านจะตัดฉับไปนิด แต่อย่างที่โม่งบอก ลูกสี่แล้ว มันอิ่มจนเลยจุดนั้นมาแล้ว(ถึงได้บอกว่ารู้สึกเติบโตไปพร้อมกับเรื่องนี้จริงๆ) อีกอย่างคือยังไงไม่เกิน 5 ปี ก็ได้กลับมาอยู่พร้อมหน้าพร้อมตากัน แต่ถึงอย่างนั้นเท่าเก้าก็แซ่บเว่อ เป็นผู้ชายอบอุ่น กล้าหาญ มีความรับผิดชอบ มีความคิดเป็นผู้ใหญ่ แสวงหาความก้าวหน้าในชีวิตเพื่อตัวเองและครอบครัว เป็นชายในฝันของกูอีกคนเลย //ยกขึ้นหิ้งผัวหลวง
นอกจากนี้แค่อยากให้เพิ่มตอนพิเศษของหนูโยวโยวหน่อย น้งน่ารักกกก ><
ชะตาแค้น กูชอบสองเล่มแรกว่ะ สองเล่มหลังกูว่าออกทะเลดข้ารกเข้าพง อ่านจบแล้ว wtf ยิ่งอิบทจบที่
.
.
.
.
.
จบแบบนั้นเลยเหรอ ออกไปท่องเที่ยวกันสองคนเอาลูกใส่ตระกร้าทิ้งไว้ให่จมกองขี้ เอิ่มมมม
.
.
.
.
.
เชลยรักกักใจ สปอยล์
.
.
.
.
.
นางเอกเป็นองค์หญิงตัวประกัน ช่วยพระเอกขึ้นครองราช จากนั้นพระเอกให้นางเอกมาเป็นผู้ช่วยในการเขียนงานต่างๆ (เดิมนางเอกขอเทำอาลักษณ์ พระเอกจะให้เป็นสนม) พระเอกเริ่มชอบ รวบรัดเลย เพราะหึงองค์ชายตัวประกันอีกคนที่สนิทกับนางเอกด้วย
นางเอกอาการแย่ลง จากยาพิษของพี่สาวที่วางมาตั้งแต่เด็ก จะตายภายใน 1ปี
แคว้นนางเอก มีปัญหา พระเอกเข้ายึด แต่พยายามให้สูญเสียน้อย นางเอกมีปม ตอนเด็กถูกจับไปทรมานจนทำให้อ.ตาย เลยทำตามปณิธานอ.เพื่อราษฎร
นางเอกอาการแย่ลง พระเอกจับตัวพี่สาวนางเอกได้ พี่สาวนางเอกขังหมอเทวดาที่เคยรักษานางเอกไว้ เพราะแอบชอบ+แค้นที่หมอไม่รัก ???? (อันนี้กูงงมาก) หมอออกมาได้ เอายาพิษให้พี่นางเอกกิน เพื่อทำยารักษานางเอก (หมอไม่ได้รักนางเอก แต่ชอบปรุงยา ทดลองยา)
พระเอกไม่ตั้งฮองเฮา เอาหลานมาเป็นรัชทายาท อยู่กับนางเอก จบแบบนี้
.
.
.
.
.
เรื่องนี้ กูเฉยๆ ยิ่งกว่าขันทีอีก เรื่องรักมาตามสูตรมาก เรื่องการเมืองรวมแคว้น พยายามใส่มา แต่กูว่ามันไม่เนียน อ่านแล้วเบื่อ ไม่อิน เฉยๆกับพระเอกนางเอก พี่สาวนางเอกก็อะไรวะ องค์ชายตัวประกัน(พระรอง)จืดจาง
อาทิตย์นี้กูควรจะได้อ๋องซึนมาครองแล้วเปล่าวะะะะะะ ลุ้นมากอยากให้มาภายในอาทิตย์นี้ คิดถึงน้อง คิดถึงอ๋องซึนใกล้แตก
อ๋องซึนเล่ม6 ลงร้านค้าเมื่อไหร่นะ พอดีกูไม่ได้พรี
จริงๆ อ๋องซึน ก็ชอบ ต้องตา นางเอกมาตั้งแต่เล่มแรกแล้วใช่ไหม รู้สึกได้
เห็นจงหยวนออกนักเขียนจวงจวง กูอยากรู้ว่า สวรรค์ลิขิตรักของนักเขียนคนนี้เป็นไงสนุกไหม ดราม่ารึเปล่า จบแฮปปี้หรือแบดเอ็น
นี้กุมาตามสปอยอ๋องซึนตลอด ยังไม่ได้อ่านเล่มเลย แต่แบบขอกรี๊ดดดด้วย5555
อ๋องซึนเอ๋ย จงซึนแตกเร็วๆยิ่งๆขึ้นไป!!!
>>568 กูไม่คิดว่า อ๋องจะรักแรกพบ แต่ที่ยอมช่วย เพราะสะดุดความแปลก ความฉลาด ไม่ยอมแพ้ เลยให้ลอง เพราะน้องไม่ได้เกี่ยวกับขั้วอำนาจไหน แล้วยังฉลาด อาจจะช่วยสืบเรื่องคำทำนายได้ คดีติดตัวน้องก็แค่คดีฆ่ายกครัวของขุนนางเล็กๆ อ๋องไม่เสียอะไรเลย สนใจจับตามอง จนจับใจทำปิ่นให้ จุดนี้กูว่าชัดสุด
กุดองอ๋องซึนถึงเล่ม 6 แล้ว ควรเริ่มอ่านเลยมั้ย หรือไหนๆ ก็ดองแล้ว ก็รอจบไปเลย 555
ชะตาแค้นกูว่ารวบรัดมากเกิ้นนนนจริงๆ
อ๋องซึนถ้าพรีไว้จะได้ก่อน31ถูกมะ อยากไปเอาเสาร์อาทิตย์นี้แล้วววว
นับถือพวกมึงที่เล่นโม่งแล้วยังทนดองอ๋องซึนได้จริงๆ กูตบะแตกขุดมาอ่านตั้งแต่เล่มแรกละ
กูคนนึงที่ยังไม่ได้อ่าน แต่กูไม่อยากลงแดง รอฟินทีเดียว
กุก็ยังไม่ได้อ่านนะดองเพราะชอบอ่านรวดเดียวว่ะ มาค่อย ๆ รออ่านบางทีมันมีลืมเนื้อหาเล่มเก่า ๆ แต่ก็ชอบอ่านสปอยนะ 555+
สปอยล์อ๋องซึน
เท่าที่จำได้นะ แม่พยายามเล่า แต่บอกไม่เอาขอฟินเอง
.
.
.
.
.
-แม่บอกอ๋องจูบน้องเล่มหก
-อ๋องไฝตาย ก่อนตายเหมือนโดนไข่ปลายาสั่ง เลยขัดแย้งบาดหมางกับพระเอก พอตายพระเอกเลยโดนจับ ..นางเอกพยายามช่วย แล้วมีเหตุการณ์ที่ต้องไปขอร้องหวางอวิ้นให้ช่วย หวางอวิ้นเลยตั้งเงื่อนไขให้นางเอกยอมแต่งงาน..เพื่อช่วยพระเอกน้องเลยยอม ถึงขนาดไปตัดชุดแต่งงานแล้ว
-ช่วงหลังเล่มเสฉวน อ๋องซึนรู้ว่าตัวเองมีภัย พยายามไล่ให้นางเอกไปจากตัวเองหลายครั้ง แต่ตามฟอร์มน้องคงไม่แหละ
-ฮ่องเต้องค์ก่อนแต่งตั้งพระเอกเป็นฮ่องเต้ แต่เพราะพระเอกยังเด็ก เลยเขียนราชโองการหลังรูป (รูปของจางสิงอิงรึเปล่า...เดาเอง)
พระเอกไม่ขึ้น เพราะบอกว่าขึ้นตอนนี้ต้องมือเปื้อนเลือดอีกเท่าไร สรุปลูกชายหวางฝู(องค์แรก ไม่ใช่ลูกหวางเสา)ได้ขึ้น แต่นับถือกงกงเป็นพ่อ เรียกพ่อ
-ฉากจบก่อนแต่งงานกัน น้องบอกอ๋องไม่เคยพูดอะไร ไม่บอกไม่หวาน ฮีเลยบอกว่า เขียนไว้ในปิ่นแล้วไง...น้องมาอ่านมีอักษรสลักจริงๆ (แต่จำไม่ได้อ่ะว่าเขียนไว้ว่าอะไร) แสดงว่าชอบน้องแต่เล่มแรกๆ
-ตอนพิเศษไต้หวัน มีลูกชายทีามีแววเก่งเหมือนแม่ เพราะมาอวดพ่อว่าไปช่วยแม่ไขคดีนะ เพราะเห็นอักษรที่ผิดไปจากที่ควร แม่เลยมีclue รึอาจจะได้พ่อเรื่องผ่านตาไม่ลืมเลือนมาอีก แบบนี้สุดยอดเลย
.
.
.
.
.
หวีดดดดด ขอให้อ๋องซึนแตกเร็วๆๆๆ
เล่มห้านี่กุว่ามีท่าทางอาการออก แต่ไม่พูดออกมาให้ชัดเจน กุต้องการอะไรที่มันชัดเจนนนน
กูว่าเล่มห้ามันชัดมากแล้วนะ ขนาดน้องมึนยังรู้เลยว่าระหว่างเราไม่เหมือนเดิมมีการกล้าแซวท่านอ๋องด้วย
ทำเอา อยากอ่าน อ๋องซึนเลย
อ๋องซึนคือบันทึกปิ่นใช่ไหม
อ๋องซึนนี่เมื่อไหร่จะออกถึงเล่มจบวะ ดองไว้เล่ม4 ไม่กล้าอ่านกลัวลงแดง
เออ ใครก็ได้ระหว่างหมอญ กะ พราวพร่างนี่ อันไหนดีน่าอ่านกว่ากัน พร้อมเหตุผล
>>605 ดีคนละอย่าง สำหรับกูชอบทั้งสองเรื่อง และสองเรื่องนี้ก็ไม่เหมือนกัน เพราะงั้นดีกว่าในแง่ไหนมันก็ลำบากใจที่จะพูด มันคนละไทป์กันเลย
พราวพร่าง เหมาะสำหรับคนที่ไม่ชอบอะไรหวือหวา เรื่องค่อยๆดำเนินไปเรื่อยๆ ใครไม่ชอบเรื่องที่ดำเนินช้าๆก็ควรผ่านไปเลย ท่านเก้าดีงาม หนูฟู่เป็นนางเอกที่น่ารัก เหมาะสำหรับคนต้องการน้ำตาลมาเติมให้เลือด เพราะบทเค้าจะหวานกันก็หวานมาก
หมอหญิง เหมาะสำหรับคนที่ชอบเรื่องดำเนินเร็วๆ นางเอกซูหน่อยๆ ติดจะแฟนตาซี เรื่องเหนือธรรมชาติซะเยอะไปนิด แต่แม่ทัพเสิ่นที่ใครๆก็ด่ากันกูกลับเห็นว่าช่างน่ารักเหลือเกิน แล้วก็มีเรื่องแม่ผัวลูกสะใภ้เยอะหน่อย ถ้าทนความรำคาญไหว ชอบละครตบตีหลังข่าวแบบนั้นก็สบายๆ
พราวพร่างจะแนวสี่แผ่นดิน รายละเอียดชีวิตประจำวันเยอะๆเล่าไปเรื่อยๆแต่ไม่ถือว่าเอื่อยสำหรับกู มีความนวลเนียนในการที่พระนางค่อยๆรักกันต่อสู้สร้างเนื้อสร้างตัวไปด้วยกัน
หมอหญิงจะออกแนวตบตีตั้งแต่แม่ผัวลูกสะใภ้ เมียหลวงเมียน้อย กระทั่งฮ่องเต้ทุกคนดูอยากให้นางเอกตาย เนื้อเรื่องจะหวือหวากว่าพราวพร่างแต่ตอนจบนี่ดรอปค่อนข้างเยอะสำหรับกู
#491 #561 ขอบคุณจ้า ประหยัดขึึ้นเยอะ 555
สยามน่าจะส่งหนังสือให้คนพรีไว้ก่อนกำหนดวางจริง 7 วันได้ปะ นี่เดาเอาจากครั้งก่อน ๆ นะ บวกลบไม่เกินจากนี้ถ้าเปนตามนี้ก้อน่าจะเริ่มส่ง 23-25 นี้แล้ว โอ๊ยๆๆอยากอ่าน
>>607 +1 มันคนละแนวกันอ่ามึง กูชอบทั้งคู่อ่าแหละ มันแล้วแต่อารมณ์ตอนนั้นว่าอยากได้นิยายไหน หวือหวารวดเร็วซูมันสะใจ มึงก็หมอหญิง ถ้าอยากได้แบบละมุนละเอียดละออไปได้เรื่อยไปกูแนะนำพราวพร่าง
ถ้ามึงอ่านแบบเรื่อยๆได้กูอยากให้ลองพราวพร่างนะมึงเพราะมันเป็นเรื่องที่ดีงามจริงๆ
ปล.สองเรื่องนี้เล่มจบมึงเซ็งพอๆกันแหละมึง
สำหรับกู
พราวพร่างบุบผา"หลับ"ตระการ
อ่านไปหลับไป นิยาย "สายหลับ" ที่แท้ทรู 💤
เชี่ยกูเพิ่งเห็นในวดด.เรื่องคืนเงินของคนที่พรีหงส์กรีดปีกไป กูก็ว่าอยู่ทำไมเล่ม7บางจัง 300บาทเลยเหรอวะ เพราะกูอ้างอิงจากปสก.ที่เห็นเมืองยิ้มชอบตั้งราคาเดียว แล้วสุดท้ายมันราคาถูกกว่าเล่มอื่นจริงๆว่ะ กูเห็นโพสนั้นรีบเข้าไปเช็คเมลล์เลยเห็นว่าบฟ.เพิ่งส่งเมลล์มาหาขอเลขบ/ชโอนเงินคืน ใครยังไม่ได้เช็คเมลล์อบ่าลืมเช็คกันล่ะ แล้วคนที่รับหน้าร้านนี่สนพ.จะคืนยังไงวะ?
พราวพร่างนี้พ้นครึ่งเล่มแรกก้อไม่เอื่อยแล้วนะ มาเอื่อยอีกทีเล่มท้ายๆ ตอนจบกูโอเคกว่าหมอหญิงนะ
>>612-613 มึงคงไม่เหมาะกับเรื่องแบบนี้ สำหรับกูที่ผ่าน หรงจื่อ กับ อาเจ๋อ มาแล้วอ่านท่านเก้าแนวนี้ได้สบายมาก กูชอบเนื้อเรื่องที่ละเมียดละไม อ่านแล้วละมุนนุ่มลื่น ไม่ต้องหวือหวาแบบละครหลังข่าว แต่พระนางฉลาดมีไหวพริบเป็นคู่ทุกข์คู่ยาก ดูเรียลและมีเหตุผล สะท้อนแนวคิดค่านิยมของคนในยุคนั้น คำพูดคำจาสำนวนคมคายแตกฉาน บรรยายดี ภาษาสวยงาม เชือดเฉือนกันด้วยสมอง กูอ่านแล้วได้อะไรจากเรื่องนี้เยอะ โดยเฉพาะทัศนคติในการใช้ชีวิตคู่ ที่ต้องถ้อยทีถ้อยอาศัย เข้าใจและให้เกียรติกัน เกื้อหนุนคู่ครอง ซื่อสัตย์มั่นคง ผู้แต่งเขียนตรงนี้ออกมาได้ดีมาก ควรค่าแก่การเก็บประดับเข้าชั้นหนังสือ
พูดถึงหมอหญิง วันนี้เพจสาวกลงซีรีย์ที่ทำมาจากเรื่อง Poison genius consort ใครชอบหมอหญิงน่าจะชอบ มีความนางเอกรู้วิชาแพทย์ ความพระเอกน่าถีบ ความแม่ผัวลูกสะใภ้อนุ ความใครๆก้อเกลียดนางเอกอยากให้นางตาย แต่ซูฉิบหายงายป่วงกว่าทั้งนางเอกพระเอก กับพล๊อตใหญ่อลังการกว่ามาก ปรกติกุทนอ่านนิยายออนไลน์แนวทะลุมิติซูๆไม่ได้แต่เรื่องนี้กูตามอ่านมาจะหกร้อยตอนละ อยากให้มีสนพ.เอามาแปล
พวกมึงแล้วหงส์กรีดปีก ดำเนินเรื่องเป็นยังไงบ้างวะ ควรเปย์มั้ย
>>623 มีโม่งสปอยตอนจบไว้แล้ว >>144 สำหรับกูคือคุ้มค่าแก่การเปย์ แก่การอ่าน คุ้มที่พรีมา และเป็นเรื่องที่อ่านได้เรื่อยๆ จบประทับใจกู แต่ความคุ้มค่าของแต่ละคนมันไม่เหมือนกัน เพราะงั้นต้องตัดสินเอาเอง
>>622 อาเจ๋อกูมาเบื่อที่เล่มสองคดียืดยาวมาก แต่สุดท้ายกูก็หวัดอาเจ๋อ 555 ส่วนหนูฟู่กับท่านเก้านี่กูมาเนือยๆเบื่อๆที่สองเล่มสุดท้าย แต่เล่มแรกๆนี่กูหวีดหนักมาก จริงๆนิยามของกูสำหรับเรื่องพราวพร่างคงเป็น วันนี้หนูฟู่ทำอะไร
ยามเช้าประกาศลข.นิยายใหม่ที่หน้าเฟส
หนึ่งในลขอรุณมีแนวปจบด้วย แต่ไม่ระบุชื่อคนแปล ไม่เอาหลักกิโลแล้วได้ปะวะ ฮือ ดูน่าอ่านด้วย
6 เรื่อง คนแปลไม่คุ้น เรื่องปฐพีไร้อาลัย ผู้แต่ง-ติงโม่ ใช่คนแต่งศ.ป๋อ กับหอยทากใช่ป่ะ ย้อนยุคด้วย กูสนเรื่องนี้ ส่วนปจบ มี 2 เรื่อง เรื่องเพื่อนบ้านหมอกับแอร์ จะคล้ายๆถังข้าวหรือเปล่า แต่ที่เปิดชื่อคนแปลมา กูไม่รู้จักซักคน
อนธกาล แปลว่าอะไรวะ รู้จักแต่อนธการ
อ่านคำโปรยแล้วเฉย ๆ ทุกเรื่อง รู้สึกรอด ไม่ต้องลุ้นกับการแปล 555
อรุณนี่ล๊อตที่แล้วไม่โดนเลยว่ะ จอมเวทย์นี่ทนความฟีโดไม่ไหวปาทิ้ง พานพบก้อลำไยพระเอก(เหรอ)ขั้นสุดปาทิ้ง ลำนำดอกท้ออ่านได้แต่ตอนนี้มึงอย่าถามว่าเนื้อเรื่องเป็นไง จำเหี้ยไรไม่ได้เลย ฉงจื่อได้ยินกิติศัพท์กะไม่อินแนวศิษย์อาจารย์เลยไม่สอย คงพักค่ายนี้ไปก่อน
คนเรียกหงส์ในฝูงกา นกกระสาในฝูงไก่ แล้วตัวฉันนี่นับว่าเป็นอะไรกัน?
เถียนเจินใช้กรงเล็บเกาหัวเงียบๆ
เกี่ยวกับเรื่องประหลาดที่บอกไม่ถูกว่าเพราะเหตุใดถึงได้มาโผล่ที่ทะเลสวรรค์แห่งนี้
นางนึกอยากจะสรรหาถ้อยคำหยาบคายมาบรรยายความรู้สึก จนใจที่บนเกาะมีเพียงฝูงไก่ หนำซ้ำยังเป็นไก่ของแท้ไม่มีเทียม
คนตกเข้ามาในทะเลสวรรค์ถูกไก่รังแก เถียนเจินทั้งเสียใจทั้งทำอะไรไม่ถูก นางยืดคอส่งเสียงร้องออกมา
เสียงขันน่าอัศจรรย์ ดังก้องไพเราะเสนาะหู นำพาเสียงดนตรีแผ่วพลิ้วเลือนรางในท้องนภากว้างใหญ่
ที่สุดได้พบความพิเศษอย่างหนึ่ง จึงรู้สึกยินดีกระหยิ่มยิ้มย่อง
ทันใดนั้นเหนือศีรษะมีเสียงหนึ่งดังขึ้น
“หงส์น้อย?”
ต้องเป็นคนพูดแน่ๆ ทว่านั่นคือ...หงส์!
เมื่อนางอยู่ในร่างของหงส์น้อยบนสวรรค์ เรื่องราววุ่นๆ ของนางจะเป็นอย่างไรต่อไป โปรดติดตาม
^
^
กูโง่หรือกูโง่วะ ทำไมอ่านเรื่องย่อแล้วไม่รู้เรื่องไรเลย ใคร ทำอะไร ที่ไหน อย่างไร
โดนเป็นบางเรื่อง แต่ขอรอคนรีวิว ตอนนี้กรี๊ดปกไปเงียบๆ ก่อน
ที่ยามเช้าประกาศมากูโดนแค่เรื่องเมียโจรสลัด
กูว่ายามเช้ามึงควรไปศึกษาการเขียนคำโปรยจากจงหยวน(ที่ไม่ใช่กะปิ) บางทีโปรยมาแทบไม่บอกไรเลย แนวไหนก็ไม่รู้ หรือไม่ก็โปรยไม่รู้เรื่อง
ไม่เข้าใจว่าโปรยยามเช้านี่คิดเองหรือแปลคำโปรยหลังปกมาบางเรื่องอ่านรู้เรื่องบางเรื่องแปลกๆ แต่กูชอบล็อตนี้มากกว่าล็อตที่แล้วรอดูปก+รีวิว
คำโปรยถ้าแปลจากจีนอ่านไม่รู้เรื่องหรอก เป็นตั้งแต่ต้นฉบับแล้ว
อรุณล็อตปีใหม่ กูอ่าน บุปผาโปรยปรายรอดนะ ชอบด้วย แต่ยังไม่ได้ลอง ลำนำดอกท้อเลย ชะตาพันพบก็ยังไม่ได้อ่าน
พราวพร่างดองขายเกลือแข่งกะท่านเก้า ใครจะอ่านคือต้องผ่าน สะใภ้ทั้งหลายช่วงแรกๆ ไปให้ได้ อ่านแล้วถ้าไม่จำว่าสะใภ้ไหนเป็นใครคือไม่รู้เรื่องเลยจย้า ต้องใช้สมองหนักมาก ไว้กูว่างจริงๆ ค่อยหยิบมาอ่านต่อ กูเป็นพวกอ่านนิยายที่ไม่ชอบได้เพราะชอบลองของ ยิ่งเรื่องไหนคนมีความเห็นต่างกันค่อนไปทางไม่ดีเยอะกูจะชอบลองอ่านก่อนเป็นอันดับแรกเลย พออ่านแล้วก็รู้ว่าส่วนมากกูจะชอบ? เพราะงั้นอย่าเชื่อคนอื่นมาก จริตเราไม่ตรงกัน อ่านเองจะรู้ดีที่สุด ทุกวันนี้รีวิว+สปอยล์มากูแค่อ่านผ่านๆ เสพเนื้อหาคร่าวๆ แต่ด้านความรู้สึกหลังอ่านไม่เชื่อใครทั้งนั้น
อันนี้กูขอพูดแรงๆ หน่อยไม่ชอบเลยจริงๆ ในกลุ่มเผามันจะมีคนหนึ่งเป็นเจ้าแม่นักรีวิว รีวิวดีก็ดีไปลูกหาบจะพากันเปย์ซื้อนิยายเรื่องนั้น แต่พอรีวิวมาเรื่องไหนที่นางอ่านแล้วไม่ชอบ ลูกหาบก็จะพากันขอบาย << อีเหี้ย เป็นควายเหรอให้คนอื่นจูงจมูก บางคนพลาดนิยายดีๆ เพราะเชื่อคนอื่นมากเกินไป กูเป็นนักเขียนมาเห็นโคตรเสียใจ งานที่ทุ่มเทเขียน มาถูกคำพูดคนๆ เดียวบอกไม่ชอบพร้อมเหตุผลประกอบที่ไม่รู้ว่าใช่หรือเปล่าตามความรู้สึกของคนอ่านแต่ละคน มาทำให้ยอดขายตก และบางคนอาจจำชื่อนักเขียน พอออกเรื่องใหม่มาก็ไม่ซื้อของนักเขียนคนนี้อีก บางคนก็เชื่อไม่ลืมหูลืมตา อยากอ่านก็ซื้อเถอะ ไม่ชอบเอาไปขายมือ 2 ได้
หงส์ว่ายน้ำได้ตีนน่าจะเหมือนเป็ดเหมือนห่านนะ กูเคยเห็นแต่ตอนเอามาทำขาห่านอบบะหมีเสร็จแล้ว เท่าทีแดกไปไม่มีกรงเล็บ555
กูเพิ่งสอยเชลยรัก
.
.
.
.
.
ช่วงแรกสนุกดีแต่แล้วก็เริ่มเนือย แล้วก็มาป้าดธ่อ นางเอกป่วยมาก พระเอกให้มานอนพักในห้องจนหลับลืม นอนตื่นมาเพราะเสียงพระเอกซั่มกับนางสนม
ป่วยไร้แรงแต่ยังชะเง้อมองภาพบนเตียงเรทๆ คืออะไรวะ ต่อให้นอนในห้องข้างๆมันจะเห็นอะไร นักหนาขนาดนั้น ถ้าไม่เดินมาดูกูนึกภาพแปลนห้องบรรทมไม่ออก
ขันทีที่ดูแลไม่ถูกตัดหัวหมดเหรอ มีอีป่วยนอนอยู่ทั้งคน ไม่มีใครรู้
.
.
.
.
นี่เลยรู้เค้าละว่าเรื่องนี้กูต้องมีด่าไปอ่านไปจนจบแน่ๆ ไม่รู้ว่าแปลไม่ดีหรือกูโง่อ่านแล้วไม่ค่อยเข้าใจ ประโยคแปลกๆต้องอ่านสองรอบตลอด
หลังมานี่เล่มฝอยห่วยลงเรื่อยๆ หรือแจ่มแย่งlcไม่ค่อนทันคนอื่นๆแล้ว
กูยืนยันอีกเสียงว่ามี แต่แค่ระหว่างแต่ละนิ้วมี
พังผืด พูดง่ายๆคือมีทั้งเล็บและพังผืดแบบเป็ดๆนั่นเอง
>>652 กูเคยเข้าใจว่าตีนจะเหมือนเป็ดคือมีพังผืดน่ะ
>>653 สำหรับกูพราวพร่างถือว่าดี กูชอบมาก ตืดหนึบเลยตอนนั้น ลงแดงกว่าหมอหญิงอีก ส่วนเรื่องคนในห้องเผาปล่อยไปเหอะ พวกนั้นเค้าชอบอยู่แค่สไตล์เดียวคือ 'จงหยวนสไตล์' อะไรที่แปะป้ายจงหยวนมักดีงามไปหมด รสนิยมการอ่านระหว่างกูกับคนในห้องนั้นไม่ค่อยตรงกัน บาวทีถ้าเรื่องไหนโดนสับมั่วเละมากจริงกูทนไม่ไหวก็ต้ิงไปเม้นท์เห็นต่างว่ะ
ใครสปอยล์ ชันสูตรพิสูจน์รักให้กุที ใครพระเอกวะ กุลงเรือคุณชายเฉินได้ไหม กุกำลังจะก้าวลงเรือแต่เห็นความซีสค่อน ทำให้ยั้งเท้าไว้ก่อน
หงส์ในตำนานของจีนมีกรงจีนมีกรงเล็บนะ ถ้านึกไม่ออก ก็ลองดูจากlogoนิยายจีนที่จงหยวนดอยมาใช้ดู
ในห้องเผา กูเห็นมีคนแปะโพสประกาศลข.ใหม่ของยามเช้า อีแหนตตี้มาละว่า
แหนดตตี้ : ว้าววว คนรอของติงโม่เยอะจัง รึจะเข็นออกมาขายบ้างดี55
นกไฟ : ขายเลย
แหนตตี้ : 555อยากอ่านเหมือนกัน ไม่รุพร้อมยัง
นี่แสดงว่า หลอดเอาติงโม่มาด้วยอะดิ กูร้องไห้ แค่เอาจิ่วลู่ไปยังไม่พอแdกอีกเหรอวะ ยังต้องเอาติงโม่ไปอีกเนี่ย
สรุปแหนดตี้ไม่ใช่แฟนคลับธรรมดาๆเรอะ รู้ข้อมูลจงหยวนดีจัง
นึกว่าลข.ติงโม่แพงซะอีก เห็นแจ่มไม่เอามาแปลต่อ หลอดนี่ป้ายน้ำลายเก่งงงง แน่จริงประกาศลข.เลยดิ
กูยอมแล้ว...... ไม่นะ ถ้าเขางานดีพอๆกับจี้ป๋าย
กูจะมีชีวิตอยู่ต่อไปได้ยังไงงงงงงงง
หลอดอาจจะต้นทุนถูกไง แปลก้อใช้ mtl เอาตรงไหนอ่านไม่รู้เรื่องกะปิน้ำปลาตบลงไป ปกก้อจ้างเด็กม.ปลายวาดไรงิ
ทุนจงหยวนหนาอยู่นะแหม่ เห็นของจวงจวงที่กำลังจะออกไหม 4 เล่มจบ คือออกรวดเดียวขายเลยนะจ๊ะ ไม่มีเปิดจองไรทั้งสิ้น
เห็น จงหยวนได้ จวงจวงมาด้วย สี่เล่มจบ ใช่คนเขียนเดียวกะ ม่านม่านใช่ไหม
ดูฟีดแบ็คม่านม่านที่มีแต่คนก่อนด่า กับ สวรรค์ลิขิตที่เงียบอย่างกะป่าช้า กูหวั่นใจว่าจะอ่านหย่งเยี่ยจบรึเปล่า
ถ้าอ่านไม่จบก็เสียดายเงิน ขายขาดทุนก็เสียดายเงิน
จวงจวงที่จงหยวนได้ไปกูว่าน่าสนใจอะ มันเรื่องเกี่ยวกับผ้าไหม พล็อตแปลกใหม่ยังไม่เห็นเอามาแปลไทย แต่กูไม่รู้ว่าเนื้อเรื่องจะน่าเบื่อเปล่านะ จากที่เคยอ่านม่านม่านคือแรกๆ สนุก หลังๆ เบื่อนค่อนไปทางรำคาญและอึดอัดอะ ส่วนสวรรค์ลิขิรักไม่เคยอ่านแต่กระแสกริบมาก มาที่หย่งเยี่ยก็ออกมาหลายปีแล้วไม่รู้จริงๆ ว่าถ้ามาอ่านสมัยนี้ตอนที่เพิ่งออกเล่มมันจะเวิคไหม จะสู้นิยายย้อนยุคข้ามมิติสมัยนี้ได้รึเปล่า ถ้าอ่านในยุคแรกๆ ที่กำลังบูมคงจะตื่นตาตื่นใจกว่านี้
เรื่องต้นตำนานฯของจงหยวน ใครอยู่กลุ่มเผาลองไปอ่านดูก่อน ป้าอัมลงให้อ่านเยอะอยู่ ใครใคร่อยากตามซื้ออ่านก็ตำกันไป ส่วนกูบาย อยู่ในห้องนั้นเพื่อเผือกกับขัดขาป้าล้วนๆ
>>619 กุตกรถยังวะ?
กุคือคนที่เคยมาหวีดๆpoison genius consortในนี้เพราะกูชอบความเฟี้ยสนางเอก
แต่ตอนหลังๆกูเท รำคาญความพระเอกเย็นชานางเอกใจเต้น แถมซูสะท้านแบบกูไม่อินไรเลย การรักษาอะไรก็ของวิเศษนู่นนี่
พอกูเทกูเลยไปอ่านสปอยแม่งเลยว่าเป็นไง พบว่ากูคิดถูกแล้วที่เท ชายาซูสะท้านแผ่นดินยังออกทะเลน้อยกว่าอะมึงงง
>>636 เฮ้ยยยยย เรื่องนี้กูตามแบบอิ้งอยู่!
คำโปรยที่มึงแปะมาคือตอน1ของเรื่องอะมึง แต่ว่านางเอกไม่ใช่หงส์ ที่โดนเรียกหงส์อะ Phoenixเว้ยยยย
ชื่ออิ้ง Little Phoenix is not an immortal
นางเอกตลก แนวคอเมดี้ แต่กูก็มีรำคาญนางเอกบ้าง
ตอนพาร์ท-เซนเซอร์ก่อนเพราะสปอย- ฮาสัด
กูไม่ได้เข้าเพจอรุณเลย นี่คำโปรยจากอรุณปะ เนื้อหามันตอน1นะ ถ้าแปลออกมาเป็นงี้งั้นเนื้อเรื่องที่เหลือจะเป็นไงวะะะะ
งานติงโม่ที่จงหยวนเอามาคือไรอ่ะ อย่าบอกภาคต่อศ.ป๋อ กูจิครายยยยยยยยยยย
กูเคยโดนกดมิวท์ว่ะ ห้ามคอมเม้นท์เดือนนึง ไม่แน่ใจว่าที่ไหน แต่เออ ไม่ให้กูเม้นท์ เอ้อเออออ รู้อ๋อว่ากูอยากด่า 5555555
ส่วนใหญ่อิงค์ก้อแปลหงส์เป็นฟีนิคส์ป่าววะ
คือมันเฟิ่งหวงของจีนไง มันก็แปลกันว่าเป็นหงส์ แต่มันก็ไม่ใช่แบบswanอ่ะมึง มันไม่มีจริง เป็นเทพนิยาย
แต่ที่เขาแปลไปเป็น Phoenix กูว่าเป็นเพราะ เฟิ่งหวงนี่เหมือนมันอาบไฟเกิดใหม่ได้เหมือนpheonix ก็เลยแปลแบบนี้ แม้ว่าหนังหน้าน้องเฟิ่ง(ในความคิดกู)มันจะเหมือนไก่ฟ้าผสมนกยูงไม่เหมือนนกฟีนิกซ์ก็ตาม
กูจำได้ว่ายามเช้าได้ลิขสิทธิ์ของติงโม่เรื่อง Memory Lost แล้วนะ หรือว่าจงหยวนจะได้ ศ.ป๋อ ภาค 2 ม่ายยยยยยน้าาาาา
กูเกลียดความเมียหลวงเมียน้อยมากเลยอะ แต่อยากอ่านหมอหญิง ดองมานานจนเค็ม พอจะเริ่มอ่านมาฉากแรกกูก็ไม่ไหวล่ะ 555 นึกถึงตัวเองคงทนไม่ไหวผูกคอตายเหมือนสือเหนียงคนก่อน รักมากแค้นมากเจ็บปวดมาก แม้กูจะรู้ว่าสือเหนียงคนก่อนมันร้าย แต่ก็อดที่จะสงสารไม่ได้ อ่านไปเรื่อยๆ กูจะมองพระเอกดีขึ้นได้ไหมวะ พระเอกจะดีขึ้นที่เล่มไหน แบบว่าหันมารู้สึกรักสือเหนียงคนใหม่อะ
กูขอแก้ต่างให้พระเอกยอดหญิงหมอเทวดา นางไม่ได้โง่นะ นางน่ารักจะตาย อ่านๆไปก็มีสงสารนางบ้าง /กอดทั่นแม่ทัพ ใครไม่เอาอิชั้นเอาเองเจ้าค่ะ
>>700 แต่กูก็เข้าใจพระเอกนะ
กลับบ้านมาก็ต้องการความสงบ มีคนเอาใจ ทำตัวออดอ้อนน่ารัก ยิ่งกลับจากสนามรบที่ต้องระวังตัวทุกฝีเก้าด้วย....
แล้วเจอแบบคุณหนูเอาแต่ใจ แว้ดๆ ตามหึง ตามตบอนุ ทุกวันก็ไม่ไหว ถ้ามีคนอื่นให้เลือกก็คงเลือกคนอื่น...
ต่อให้เสแสร้งก็เถอะ ถ้าไม่อยู่บ้านนานๆจะรู้ไหมว่าเสแสร้ง
พวกมึงหลายเม้นกูกลัวจิ้มไม่ครบ ขอตอบตรงนี้ละกันนะ
กูรู้เว้ยว่าฟีนิกซ์กะเฟิ่งหวงมันคนละอย่างกัน มันแค่พาราเรลกันได้แบบที่มังกรตะวันตกกะมังกรตะวันออกก็มังกรทั้งคู่แต่มันไม่เหมือนกัน
แต่ที่กูทักคือมันแปลว่าหงส์เฉยๆ เรื่องนี้มันแนวเทพเซียนอะมึง เรื่องอื่นๆกูก็เห็นใช้ วิหคเพลิง หงส์ไฟ อะไรพวกนี้ คือมึงอ่านมึงเก็ทเลยว่าอ๋อเฟิ่งหวง
ถ้าเป็นแนววังหลังขุนนางอะไรงี้ บอกลายหงส์ หงส์ประดับ หงส์มังกร กูจะไม่ว่าอะไรเลย แต่นี่เทพเซียนไงมึง อ่านคำโปรยมันก็งงใช่มั้ยล่ะ ไก่ๆกาๆหงส์ๆ ใครจะนึกถึงเฟิ่งหวง (เออแต่ถ้าอ่านเนื้อเรื่องเต็มเรื่องคงเก็ทแหละว่าเฟิ่งหวง)
>>708 เรื่องนี้เมียน้อยกูยังโอเคนะ แม่ผัวมหาภัยนี่ขั้นสุดอาะ แก่แล้วเอาแต่ใจดื้อด้าน ลูกตัวเองแท้ๆยังไม่แคร์ว่าจะเป็นไงขอให้กูชนะ ประมานนั้น สงสารท่านแม่ทัพตรงมีแม่แบบนี้นี่แหละ ส่วนเรื่องท่านแม่ทัพ คือรักกับเมียน้อยมาก่อนอ่ะ แต่โดนเมียหลวงยัดเยียดตัวเองมาอยู่ในจวนแถมมาแล้วก้ออาละวาดฟาดงวงฟาดงา ผู้ชายที่ไหนก้อโบกมือลาไหม
>>702 >>703 >>704 >>705 >>707 >>708 คือที่กูวางๆ หยิบๆ ชั่งใจจะอ่านหรือไม่อ่านเนี่ยเพราะเรื่องความเมียหลวงเมียน้อยนี่แหละ แต่กูชอบแนวเรื่องหมอนะแบบรักษาคนไข้อะไรทำนองนี้ เพราะเวลาที่กูอ่านนิยายทุกเรื่องจะเปรียบเสมือนตัวเองเป็นนางเอก แล้วมาเรื่องนี้แบบกูเป็นหลวงแต่มีน้อยอยู่เพียบ กูคงเป็นตัวร้ายมั้ง รู้สึกไม่พอใจและก็อึดอัดอะ คือถ้าพระเอกไม่มาดีกับกูปล่อยๆ กูไปเลยตามยถากรรมกูจะไม่ว่า นี่ยังต้องมาข้องเกี่ยวกันอีกเพราะหย่าไม่ได้ ไหนจะลูก ไหนจะอาการป่วยของตัวเอง กูรู้สึกตัวเองไม่ได้รับความเป็นธรรมว่ะ 555 นึกถึงตอนโดนไล่ออกมาอายุกูเท่าไรเองอะ ยังเด็กอยู่เลย กูก็รู้แหละว่าสือเหนียงมันร้าย ควรที่จะเข้าใจพระเอกว่าต้องการความสบายใจ ไม่ชอบให้มีการอิจฉาริษยาวี๊ดว้ายเล่นอุบายกัน แต่มานึกถึงว่านางเอกคนใหม่ไม่ได้รู้เรื่องอะไรเลยต้องมาเผชิญชะตากรรม กูสงสารจริงๆ อะ ถ้าใจไม่แกร่งพอ+กับความรู้ความสามารถนางคงตายไปแล้ว
กูว่าคนเขียนวางคาร์พระเอกให้เรียลๆอ่ะ แบบผู้ชายโบราณงี้ เอิ่มมมม เดี๋ยวนะ พวกมึงพูดถึงหมอหญิงอยู่ถูกป่ะ ไม่รู้แระ กูจัมเม้าาาท์
หมอหญิง
.
.
.
.
1. คขน่าจะต้องการวางครตพระเอกเป็นผชยุคโบราณ1000000000000% ในวงเล็บว่าผชสายบู๊หัวมัดกล้ามแต่เพราะเป็นขุนนางเลยฉลาดกว่าพระเอกอนิเมะสายแดกแล้วต่อยแล้วนอนนิดนึง
แต่!!! สิ่งที่นางปั้นออกมานั้นนนนน
-เรื่องอนุเป็นเรื่องธรรมดา ใครๆเค้าก็มีกัน เช็ค
-ไม่ผูกพันกับลูกสาวเท่าไหร่นัก แต่นางก็รักของนางนั้ลล อืม โอเค พระเอกกูถูกปั้นมาเป็นคนดี
-กตัญญูต่อมารดา ภรรยาดุจเสื้อผ้า ก็พอได้ พอเห็น
-เขียนให้เป็นคนอีโก้จัด ตามแบบผชเป็นพระบนหัวผญ สิบ สิบ สิบบบบบ
.
.
.
.
>>702
.
.
.
.
มึง แต่พระเอกทำนางเอกท้องตอนร่างสือเหนียงสิบเอ็ดขวบนะ จิตใจยัดอะไรเอาไว้....
เม็ดบ๊วยเปรี้ยวฝาดยังแดกลงไปได้ ผีบ้า อนุมีตั้งห้าคนมึงก็ไปสิโว้ยยย ฮืออออ เออ กูรู้ ฉากนั้นพระเอกไม่ผิด แต่กูจะโบ้ยอ่ะ ใครจะทำไมมมมม
.
.
.
.
.
กู711 ทำไมเรปกูแหว่งไปครึ่งนึงวะ......
กูไม่พิมพ์และ เมื่อย .กราบชาวโม่งทุกคน
นางเอกหมอหญิงท้องตอนสิบสาม พระเอกก้อแก่กว่าไม่กี่ปีไหม พอๆกับแม่วัยรุ่นบ้านเราและ อายุ 23 ลูกสี่มาทำหมันที่รพ.เจอบ่อยไป
สำหรับสวรรค์ลิขิตรัก เป็นเรื่องแรกที่กูอ่านของจวงจวง และเทนางทิ้งทันที เพราะนางเอกเรื่องนี้
นอกจากซวยเพราะชนนางฟ้าที่กำลังกลับขึ้นสวรรค์แล้ว นอกนั้นทำตัวเองล้วนๆ โดนหลอกแล้วหลอกเล่า ไม่รู้จักจำ
บางอย่างอยู่เฉยๆ ก็ดีอยู่แล้วดันหาเรื่องใส่ตัว ดีที่ผู้เรื่องนี้งานดีทุกคนดูมีสติ มีสมองกว่านางเอกเยอะ
แต่ที่ทำให้เทเรื่องนี้คือ "พระเอก" ไม่ใช่ว่าพระเอกไม่ดีแต่เหมือนโดนจวงจวงหลอกอ่ะ T_T (สปอย)
.
.
.
.
.
พระเอกคือฝาแฝด กับผู้คนแรกที่นางเอกเจอและออกมาทีหลังแถมปูมาตลอดว่าเป็นผู้ร้าย
.
.
.
.
.
เรื่องนี้เหยียบเรือผิดถือว่าคิดชั่วจนตัวตายอ่ะ
หมอหญิงนี่กุยังดองเล่มเจ็ดไว้อยู่เลย
เรื่องนี้ฉากเข้าพระเข้านางกุไม่ชอบ กุชอบแต่ฉากทำกับข้าว
เล่มเจ็ดนี่กูเคยลองคิดเล่นๆนะ
ถ้าจบเศร้า แล้วเปลี่ยนตอนพิเศษเป็นของนางเอกจะโดนมากๆ
เหมือนบ.ก.สั่งแก้
เออ จริง ฉากที่แบบ เคียงคู่ตราบผมขาวนั่นอ่ะ กำลังโอเลย
แล้วถ้าจะลงรูทhe ก็เปลี่ยนเป็นให้เซี่ยวเหวินค้นคว้าจนช่วยพระ-นางได้งี้
ky ระหว่างถังข้าวกับ A Love so beautiful เล่มไหนน่าอ่านกว่ากันวะ
>>730 เทียบกันไม่ได้ว่ะ
ถังข้าว ออกแนวคอมเมดี้นะ มันเป็นความรักที่มาแบบงงๆ แล้วต่างฝ่ายต่างซื่อบื้อไรงี้ อ่านๆไปกูก็รำคาฐเพื่อนนางเอกที่สุดละ ส่วน alsb ถ้าเคยดูซีรีย์มาก่อนก็จะบอกว่าให้ลืมๆซีรีย์ไปเพราะ timeline เนื้อเรื่องไม่เหมือนกัน อันนี้จะเริ่มต้นจากการที่พระนางเลิกกันไปแล้ว แล้วกลับมาคบกันใหม่ ตลอดจนแต่งงานน่ะ แต่บางทีกูก็รู้สึกว่าทำไมนางเอกโง่ซื่อบื้อได้ขนาดนั้นวะนั่น
กูจะทนได้ไหมเนี่ย อ่านไป 80+ หน้ายังไม่ทันได้เจอนางเอกเต็มๆ ตา ท่านแม่ทัพก็อุ้มอนุสุดที่รักไปปี้ซะแระ
>>730 กูชอบถังข้าวนะ น่ารักดี แต่รำคาญเพื่อนนางเอกจริง แล้วกูเพลียตรงเล่มสองมีตอนพิเศษคู่รองแอบเยอะ กูอยากให้เพิ่มตอนพิเศษของพระนางมากกว่า แบบหลังแต่งงาน มีลูกไรงี้ นี่กูต้องอ่านตอนพิเศษทั้งที่รำคาญนางแต่ก็ต้องอ่านให้จบๆ ไป -__- ส่วน alsb ยังอยู่ในกองดองอยู่เลอ
อ๊าว ไก่ๆหงส์ๆของยามเช้าเป็นเทพเซียนเหรอมึง ทำไมไม่บอกเรื่องย่อมากกว่านี้วะ กูก็นึกว่าแฟนตาซี พารานอมอล ที่นางเอกเป็นไก่จริงๆ
Ky เพียงใจในเพลงพิณ ลิขสิทธิ์ใหม่นี่จะออกเมื่อไหร่นะ กูอยากได้ หายากมากก
ข่าวล่า จากแอด ฺBfriend >>> แจ้งข่าวอัพเดทจ้า บันทึกปิ่น คนที่สมัครสมาชิกไว้ มีกำหนดจัดส่งสัปดาห์หน้าก่อนสิ้นเดืิอนจ้า
ใครพรีหงส์กรีดปีกไป อย่าลืมเข้าเมลนะจ๊ะ ไม่งั้นจะพลาด อดได้เงินคืน เพราะเล่ม 7 ราคาลดลงจากราคาพรีครึ่งร้อย
ปูลู สนพ.ทำเงียบเลยน้า ถ้าไม่มีคนจิกออกสื่อคงไม่ทำอะไร
ky บันทึกปิ่นเล่มสุดท้ายออกเดือนไหนอะ กูรอมันออกครบก่อนแล้วค่อยซื้อ
ฉันไม่อยากเป็นซินเดอ Ebook 189 ค่ดดดดดดถูกกกกกก แต่เห็นคนบอกเรื่องไม่หนุกจริงปะ
>>744 >>746 เมื่อวานกูเห็นคยเตือนในวดดทำให้กูต้องเข้าเมลล์ไป โคตรแย่ว่ะ ถ้าไม่มีคนไปทวงถามคือกะเนียนเหรอวะ ถ้าจริงใจจริงๆมันต้องคืนมาให้ตั้งแต่ส่งของแล้วดิวะ งี้คนที่รับหน้าร้านแล้วสั่งแบบไม่เอาบ็อกนี่ทำไงวะ? แล้วขอเลขบ/ชไป ส่งให้แล้วก็เงียบ นั่งรอต่อไปว่าเมื่อไหร่จะเงินเข้าอีกเหรอ บริหารจัดการโคตรแย่ โคตรห่วย ควรจะต้องประกาศหน่อยมั๊ยว่าจะคืนเงินภายในวันไหน ไม่ใช่บก.ก็ไปซุ่มตอบในวดดแค่นั้นว่าอาทิตย์นึงงี้
>>741 เซ็งว่ะะะะ กูนึกว่าจะได้มาอาทิตย์นี้ กะว่าอ่านอ๋องเสร็จต่อชันสูตรได้เลย
>>745 เดือนนี้ออกเล่ม 6 มึงนับเอาดิ สองเดือนเล่ม เล่ม7ก็ประมาณ ปลายกค-ต้นสค. เล่ม8 ก็ประมาณ ปลายกย.-ต้นตค. มึงไปรอซื้อทีเดียวตอนงานหนังสือเลยดีกว่า
หย่งเยี่ยก็คงปล่อยอีบุ๊คอยู่ดีสินะ อยากให้ป้าชะลอ ให้กูอ่านหนังสือจบขายเสร็จก่อนค่อยปล่อยอีบุ๊ค
พวกมึง กุเพิ่งอ่านบันทึกปิ่นเล่มสามจบ
กุถามหน่อยว่าคดีบ้านนางเอกจะจบที่เล่มไหนวะ
กุเหม็นหน้าคนรักเก่านางมาก ที่ทำให้กุอ่านๆ วางๆ เพราะอิดอกนี่แหล่ะ
เควาย มึงๆคะ กูจะจัดเจ๊เฮยซักดอกสองดอก
รบกวนขอความเห็นว่าเรื่องไหนดีย์สุด
ky เห็นปกฉู่เฉียวแบบฝรั่งแล้วตลกดีวะ
https://www.webnovel.com/book/10176031205004305/The-Legend-of-Chu-Qiao:-Division-11's-Princess-Agent
755 นะ กูชี้ผิด
ฉู่เฉียวมีโอกาสแต่งตัวสวยแบบบนปกฝรั่งกี่ตอน 555555555
เฮโหลวว กูขอตัดฉับมาเรื่องนี้หน่อย พอดีเพิ่งเข้าไปอ่านนิยายในเว็บเด็กดอ มาเรื่องเจ็ดชาติสามภพประสบรอ อ่านคำโปรยแล้วมันงี๊ดๆๆในขม็อง มันช่างเหมือนสามชาติผูกพันแม่น้ำลืมลอซะเหลือเกิน แต่ยังไม่ได้อ่านเนื้อนะ มีใครอ่านแล้วบ้าง มีความเห็นว่าไง สปอยหน่อยดิ๊
หืม ป้าปล่อยอีบุ๊คนางซินแล้วรึ กูควรขอคืนเงินหย่งเยี่ยเลยสินะ
กูรำคาญฉู่ซินอี๋มาก ใครก็ได้บอกกูทีว่านางจะถูกเฉดหัวออกจากบ้านเมื่อไร (หมอหญิง) ปล. เพิ่งอ่านเล่ม 1
โฮฮฮฮ กูเสียดายที่กูพลาดซื้อนางซิน
หุ้นที่กูซื้อราคาตกทุกตัว TT^TT
Ky จ้าอยากได้สปอยล์กระดูกงามเพื่อน ๆใครมีมั่ง
>>775 ป้าเคยให้เหตุผลตอนป่าท้อนะ แต่สำหรับกูคือ หนังสือเล่มจริงของป้าราคาแพงเกินไปต่างหากล่ะ
บางท่านอาจจะสงสัยว่า เหตุไฉนราคาของ E-book จึงได้แตกต่างจากราคาหนังสือเล่มนัก? เหตุผลเป็นเพราะว่า หนังสือเล่มของสนพ.เราจัดพิมพ์แบบพรีเมียม ทั้ง
.
- ใช้กระดาษ ivory ที่เป็นกระดาษนำเข้า ทั้งถนอมสายตา สีสวยสบายตา สีไม่เปลี่ยนแม้ผ่านไปนานปี ทั้งไม่เข้มขึ้นและไม่ซีดลง และไม่ขึ้นรา ซึ่งแพงมาก
.
- ปกใช้กระดาษอาร์ตการ์ดอย่างหนามาก ทำให้แม้กางออกจนสุด สันก็ไม่เกิดรอยย่น แน่นอนว่าแพงอีกเหมือนกัน
.
- เข้าเล่มเย็บกี่ไสกาวแบบแพงสุด ไสกาวถึงสองรอบ ทำให้หนังสือติดแน่นทนทานมาก ไม่ต้องกลัวกระดาษหลุดแม้ผ่านไปสิบห้าปี (เป็นอย่างน้อย)
.
- ปกมีปีกปกที่เปลืองกระดาษ แต่ถนอมนิ้วมือเวลาเปิดอ่าน (ปกติเขาจะเอาส่วนนี้ไปทำที่คั่นแถม แต่หนังสือเราจะไม่มีส่วนนี้เหลือให้ทำที่คั่นแถมเลย)
.
- ปกลงสปอตยูวีและติดฟอยล์ ที่เพิ่มราคาในการผลิต
.
รวมแล้วทำให้หนังสือมีราคาสูงกว่าหนังสือทั่วไปตามท้องตลาด เพราะต้นทุนสูงกว่ากันมาก
.
แต่ในการทำอีบุ้ค สนพ.ไม่ต้องใช้วัสดุราคาแพงที่กล่าวมาข้างต้นทั้งหมด แค่ส่งไฟล์สำหรับจัดพิมพ์ที่มีอยู่แล้วไปให้ทางเมพ เป็นอันจบ ที่เหลือทางเมพจัดการให้เอง วันเดียวก็เอาขึ้นขายได้แล้ว
.
ส่วนการที่หนังสือเล่มอื่นมีราคาแพงกว่า เพราะเจ้าของงานมีการลงทุนลงแรงมากกว่า เช่น จ้างคนวาดปกใหม่ จัดหน้าเอง (นักเขียนขายเอง จึงต้องจัดหน้าเอง จะเอาไฟล์ที่สนพ.ทำไว้แล้วมาใช้ไม่ได้)
.
ราคา E-book ป่าท้อ ลิขิต ที่น่าสงสัยว่าเหตุไฉนจึงถูกกว่าราคาหนังสือเล่มมากนัก ก็เป็นเพราะเหตุนี้นี่แหละค่ะ
ถ่าอีบุ๊คทุกเรื่องถูกกว่าเล่มมากๆ แบบของป้าหลิน กูคงโบกมือลาแบบเล่ม ตอนนี้คือไม่มีที่วางสุด กลัวแมลงกลัวความชื้นอีก หนักแขนเมื่อยมือเวลาอ่านอีก TT
>>778 กูมีของป้าทุกเรื่องยกเว้นซิน หนังสือป้าสวยจริง กระดาษดี ไม่เหลือง ปกสวย หนังสือป้ากูวางๆไว้ในตู้เมื่อเดือนก่อนรื้อออกมาให้คนยืมเทียบกับเล่มที่ซื้อมาพร้อมๆกัน ของป้ายังขาวนวลสวยอยู่อันอื่นเหลืองละ กล่องม่านๆของป้าก็แข็งแรงมาก แต่มันมีสิ่งที่ทำให้แพงโดยใช่เหตุมาด้วยเช่น เชิงอรรถกระดาษอาร์ตสี่สีหน้าเป็นหลายสิบหน้า กูเป็นคนอ่านที่สนแต่เนื้อหา ดังนั้น หยงเยี่ย เจออันอีบุ๊คจร้า
>>693 จีนมีเฟิ่งหวง งานเก่าๆกูเห็นแปลเป็นหงส์เพลิงกัน อะบิลิตี้คล้ายฟินิกส์อะมึง พลังหลักเป็นไฟ ตายแล้วเกิดใหม่ได้บ้างไม่ได้บ้างแล้วแต่คนเขียน แต่ส่วนใหญ่อมตะ ตายแล้วเกิดใหม่ได้(แต่ผลจากการเกิดใหม่แต่ละครั้งขึ้นอยู่กับปลายปากกาคนเขียนล้วนๆ)
เบสิคโนวเลช สี่สัตว์พิทักสี่ทิศ
มังกรทิศเหนือ น้ำ
หงส์เพลิงทิศใต้ ไฟ
เต่า ดิน เสือ ลม <<<อีสองตัวนี้กุจำไม่ได้ว่าใครอยู่ออกหรือตกวะ
>>780 เออ ความรู้สึกเดียวกัน กูรอเป็นสิบปีแล้วมั้ง รอตั้งแต่ป่าท้อล็อตแรกยังตีพิมพ์ไม่เสร็จอะ
รอจนไม่อยากจะอ่านแล้ว เมื่อก่อนกูเป็นแฟนคลับกูกูเลย งานแปลกะกล้วยก้อซื้อ แต่ตั้งแต่ลิขิตเหนือยเขนยจบกูก้อเทนางแล้วว่ะ
พฤติกรรมแม่งเกินจะรับได้จริงๆ เลื่อนแล้วเลื่อนอีกใครจ่ายเงินก่อนออกมาโวยก้อมาแถอีกแทนที่จะปรังปรุงตัวเอง
ทีส่งงานแปลกับสนพ.กูยังเห็นส่งตรงได้เลย ตอนแปลพวก Boss กับพิภพพญามังกรอะ
>>787 ล่าสุดเรื่องถือศีลกินเจไง
>>778 สำหรับกูนะ พูดถึงตัวหนังสือก่อนเลย (ของกูล็อต 3ได้) ป่าท้อนี่หน้านึงถามจริงมีเนื้อหากี่บรรทัดกันเชียว ตัวเท่าหม้อแกง กูเปิดมาตกใจชห. ส่วนรูปเล่ม กระดาษไรงี้ดีกว่าจริง แต่กูไม่ชอบสไตล์อาร์ตงานศิลป์ของป้าเท่าไหร่ กูไม่เคยมองว่าปกป่าท้อ ลิขิต หรือบ็อกเซ็ตพวกนี้สวยเลย กูว่าสีฉูดฉาดและรกมาก เห็นแล้วปวดหัว สุดท้ายคือกูเทขายทิ้งขาดทุนย่อยยับ เพราะไม่อยากเก็บ อ่านเนื้อหาแล้วรู้สึกไม่คุ้มราคากับกูเท่าไหร่
มึง กูสงสัยว่ะ ไอ้เชิงอรรถหรือภาคผนวกสี่สีของป้าเนี่ย ก่อนพิมพ์ป้าไม่ถามคนพรีก่อนเหรอว่าอยากได้กันมั้ย มัดมือชกกันง่ายๆเลยเรอะ
ขอนอกเรื่องแป๊ป
เมื่อคืนกุอ่านโม่งว่าคนพรีหงส์กรีดปีกให้เช็คเมล์เพื่อขอเงินส่วนต่างคืน กุก็เช็คก็ไม่เห็นสยามส่งอะไรมา กำลังคิดว่าจะทวงยังไงดี เช้าวันนี้สยามก็มาส่งบ๊อคหงส์กรีด(ซึ่งกุก็ไม่เข้าใจว่าจะส่งมาทีหลังทำไม ห่างจากส่งหนังสือเล่มสุดท้ายอาทิตย์เดียว นึกว่าจะนาน) เปิดมาก็ ผ่าง! สยามส่งเงินคืนมากับบ๊อคเลย ใส่ซองมาอย่างดี กุเซอร์ไพรส์555
ตรรกะป้าป่วยๆ หลังๆ นิยายป้าก็ไม่ได้สนุกขนาดนั้นอ่ะ คือนิยายจีนเยอะมากกกกก ทุกวันนี้ ไม่อ่านของป้าคนนึงก็ไม่เป็นไร เท่าที่มีกูยังดองเป็นตั้งๆ เลย
เฉยกับป้ามาตลอด แต่อ่านที่ป้าโพสต์ในเพจแล้วรู้สึกละเหี่ยใจ ขาดความเปนมืออาชีพอย่างแรง ไม่ว่าคุณจะเจออะไร ภูติผีปีศาจอะไร เราไม่สนใจหรอกนะ แต่งานอะคุณควรต้องทำให้เสร็จภายในกำหนด รับเงินเขา (ลุกค้า) มาแล้ว แต่ผลัดวันประกันพรุ่งไปเรื่อย ๆ ด้วยข้ออ้างเดิม ๆ มันน่าเกลียด แล้วยังมีหน้ามาบ่นนู่นนี่อีก ทำตัวไม่มีวุฒิภาวะเลย
เออ ล่าสุดที่กูกูออกมาพูดเรื่องนางต้องลงทุนถือศีลกินเจเพื่อให้แปลหนังสือสำเร็จออกมาเป็นเล่มๆ มันคือยังไงวะ หรือกูโง่เองที่มองไม่เห็นความเชื่อมโยงระหว่างการถือศีลกินเจกับการทำงานแปล
เอาจริงๆกูก็พอจะทำใจเข้าใจได้แหละถ้าป้าแกจะจิตอ่อนเป็นวุ้น
แต่ไอ้การรับงานแทรก แล้วเรื่องนี้ก็โดนแซงๆๆๆไปเรื่อยๆเนี่ย
กูไม่โอเค สรุป กูเลยไม่เก็บงานป้าแม้แต่เรื่องเดียว
ยืมเพื่อนเอา
อิบ้า เชิงอรรถครึ่งเล่มป้าบอกให้ฟรีเว่ย ไม่ได้คิดเงินเพิ่มมม งืมๆๆ
กูสงสัยว่านิยายเรื่องนึงแม่งต้องแปลเป็นหลายๆปีเลยเหรอวะกว่าจะเสร็จอะ ทำไมสนพ.อื่นเขาไม่เห็นต้องใช้เวลาขนาดป้ายังเสร็จเลย เป็นคนที่มีความรับผิดชอบแย่มากกกกกกกกกกกกกกกกกกก เลื่อนแล้วเลื่อนอีก เลื่อนในเลื่อน ยังจำได้ไม่ลืมนะที่นักอ่านบ่นเรื่องเลื่อนแล้วป้าตบกลับอะ ว่าให้ดูผลงานเรื่องต่อๆไปอย่าตัดสินจากที่ผ่านมาอย่างเดียว อีกอย่างคนพรียังได้ขอวแถมบลาๆๆ พูดอย่างกะคนบ่นผิดมากที่บ่นเรื่องงานล่าช้าอะ เหอะๆ กูจะรอดูว่าหย่งเยี่ยจะได้ทันก่อนสิ้นปีนี้มั้ย (ขนาดบอกว่าจะเสร็จกลางปีนะ)
กูกำลังลังเลใจ ถ้าหย่งเยี่ยมี e book กูควรเปย์มั้ย
เรื่องของเรื่องคือ กูเทกูกูไปนานแล้ว แต่หย่งเยี่ยเปนอะไรที่คาใจกูมากอะ รออ่านมาตั้งแต่ลงตัวอย่าง
ตอนนั้นรู้สึกพล็อตมันน่าสนใจโดนใจมาก แต่พอเจอม่านม่านเข้าไปกูก้อชักไม่แน่ใจว่ะ+กับพฤติกรรมกูกูอีก
เป็นพวกเมิงจะทำงัยคิดว่าควรเสี่ยงอีกสักครั้ง หรือสะบัดบ๊อบถาวร
Ky กูอ่านalsb จบแล้ว
รีวิวไม่สปอยนะ กูไม่เคยกูซี่รีย์เลยไม่รู้ว่าจะเปรียบเทียบไงนะ
-เรื่องเป็นแนวหวานๆใสๆมีหน่วงๆบ้างแต่ไม่ดราม่าเลยมึงหวังดราม่าคงไม่มี มันจะแค่รู้สึกน้อยใจไปกับนางเอกบ้าง แต่พออ่านไปเรื่อยมันจะเข้าใจในมุมมองของพระเอกบ้างมันจะอ้อ มันจะสมบูรณ์ในตอนจบเล่มแล้วรู้สึกอิ่มใจ กว่าทั้งคู่มันเหมาะสมกันมากๆ
-ตอนแรกพระนางจะเลิกกันแล้วค่อยไล่เรื่องอดีต สลับกันไปทั้งเรื่องแต่ไม่งงเพราะเหตุการณ์ที่ย้อนอดีตจะเป็นแค่ฉากสั้นๆ
-พระเอกแนวซึนๆอ่ามึง เย็นชา ปากแข็ง ไอคิวสูง ทิฐิคือเป็นคนแบบนี้จริงๆ ไม่ได้แกล้งทำหรือมาอ่อนโยนกับนางเอกคนเดียวก็ไม่ใช่ จะหวังให้พระเอกพูดหวานๆกับนางเอกไม่มีอ่ามึง5555555 คนแบบนี้ไม่น่ารักเลย แม่งตอนกูยังน้อยใจแทนนางเอกเลย แต่มันต้องดูที่การกระทำเล็กๆน้อยๆถึงจะเห็นความอ่อนโยนที่มีต่อนางเอก ถ้ามีแฟนที่ไม่ใช่แบบนางเอกผู้หญิงคงอึดอัดตาย ไม่ก็เบื่อน้อยใจเลิกเลย มันจึงสมกับนางเอกจริงๆ
-นางเอกเป็นคนที่ไม่คิดเล็กคิดน้อย เป็นแนวสายรุกแล้วซื่อสัตย์กับตัวเอกสูงมาก คือกูชอบแนวนี้นะนางเป็นคนไม่ค่อยคิดอะไรลึกซึ้ง แต่รู้จักตัวเองเป็นคนอีคิวสูง นางอาจจะทำเอ๋อๆเพราะเป็นคนไม่คิดอะไรจนกูก็สงสัยว่าแม่งโง่ขนาดนั้นเลยหรอกว่ะ แต่เพราะเป็นคนแบบนี้คือไม่ยึดติด เรื่องมันถึงได้ออกมาหวานๆขนาดนี้เพราะนางอ่าแหละ
-ความรักของทั้งคู่คือแล้วลึกซึ้ง อ่านไปแล้วจะรู้ว่าเออแม่งเกิดมาคู่กัน ไม่ว่าไงต่อให้เลิกกันไปนานกี่รอบกูว่ามันก็ลืมกันไม่ได้แน่นอน อุปสรรคของทั้งคู่ก็พอมีบ้างแต่ไม่ต้องกลัวไม่ดราม่าแน่นอนเพราะนางเอกมันเป็นคนนิสัยแบบที่กูว่ามานั้นแหละ
-เรื่องนี้กูชอบอยู่นะ เหมาะกับคนที่อยากได้ความหวานอมยิ้มเล็กๆ มีขำๆบ้างเป็นแบบมุกเล็กๆ แต่มันจะเนือยๆนะไม่มีจุดพีคขนาดนั้น เหมือนมึงอ่านบันทึกชีวิตประจำวันอ่าแหละพระนางมันรักกันตั้งแต่ต้นเรื่องแล้ว ถ้ามึงไม่ชอบแนวเรื่อยๆก็ไม่แนะนำ มันไม่หวานจ้าแสบคอแต่มันกินแล้วสดชื่น55555 ใครชอบดราม่า รวดเร็ว พีค สะใจกูไม่แนะนำเรื่องนี้
กูอยากรู้ว่าหย่งเยี่ยพระรองเด่นกว่าพระเอกมั้ย
แล้วนางเอกเคยชอบพระรองก่อนชอบพระเอกรึเปล่า
ถ้าเป็นอย่างที่ว่ามากูจะได้ไม่ซื้อ
>>798 ป้าเพิ่งออกมาบ่นเร็วๆนี้แหละคร่ะ แต่ไม่ได้บอกรายละเอียดว่าที่ถึงขั้นจิตหลุดต้องไปถือศีลนี่เพิ่งเป็นรึเป็นนานแล้ว รึจริงๆอาจจะพูดไปงั้นๆจะใช้มุกผีหลอกอีกทีก้อจะดูซ้ำ
>>801 ตอนแรกกูกะว่าจะจบกับป้าที่หย่งเยี่ยแต่พอเห็น ebook นางซินแล้วชักลังเลเหมือนกันว่ะ แอบคิดว่าเล่มใหม่ๆป้าจะทะยอยออก ebook ตามอย่างรวดเร็ว
>>805 เออเหอะ พระเอกเรื่องไม่ชอบทั้งโลกกูว่าแม่งหวานชิบหายแบบคนแบบนี้ไม่มีจริงแน่นอน55555 แต่พระเอกเรื่องalsb กูว่ายังมีความเป็นจริงกว่า มีดีมีร้ายบ้าง
>>806 - 807 สู้ๆมึงอ่านไปเรื่อยๆเดี๋ยวเครื่องมันจะติดเองแหละกูว่ายิ่งช่วงตอนพิเศษกูว่าดีกว่าตอนหลักอีกมึง อ่านแล้วแบบอยากมีรักข้างบ้าน ทำไมกูไม่มีบ้างว่ะสัส55555
alsb นี่กูว่ากูไม่เคลียร์ปมแม่พระเอกว่ะ เป็นปมที่กูไม่โอเคที่สุดละ
>>811 มันก็มีตอนพิเศษมาแล้วไงมึง
Alsb
.
.
.
.
.
เรื่องครอบครัวพระเอกกูว่าพ่อแม่พระเอกเป็นคนโลภมาก และมีชีวิตคู่ที่ไม่มีความสุขเลย ไม่สนใจพระเอกมาตั้งแต่เด็กทำให้พระเอกเป็นคนไม่ค่อยพูดและดูไม่มีสุขเวลาอยู่บ้าน พระเอกยิ่งเคยทะเลาะกับที่บ้านตั้งแต่เลือกเรียนหมอแล้วแต่พอพระเอกประสบความสำเร็จก็พึ่งมาเห็นดีด้วย กูเลยมองว่าพระเอกมันรู้ว่าอะไรดีกับมันที่สุดแล้วถ้าไม่ใช่นางเอกใครก็ไม่ได้จะให้เลือกปล่อยนางเอกไปก็เคยลองแล้วยิ่งรู้ว่าขาดนางเอกไม่ได้เลย แล้วจะให้มันเลือกนางเอกแล้วปล่อยครอบครัวก็ไม่ได้เพราะพ่อแม่ก็คือพ่อแม่ป่ะว่ะ จึงเลือกรอเวลาให้ดีขึ้นเอง ในเมื่อเลือกสิ่งที่ดีที่สุดแล้วเดี๋ยวสักวันพ่อกับแม่มันจะรู้ว่าเรื่องเงิน หน้าตา ฐานเป็นเรื่องไร้สาระ แล้วนางเอกมันก็เข้าใจว่าจะให้มันชนะใจแม่สะใภ้ได้ไงว่ะในเมื่อมันเปลี่ยนอะไรไม่ได้ ให้ฉลาดขึ้นทำงานดีขึ้นก็ไม่ใช่มัน
-ตอนแรกกูอ่านตอนจบก็แบบเหี้ยไรอ่าตัดจบเหรอว่ะแต่พออ่านตอนพิเศษก็เริ่มเข้าใจว่า มันรักกันเพราะอะไรแล้วอ่านตอนที่กลับไปเยี่ยมบ้านพระเอกก็รู้ว่าบ้านพระเอกแม่งเป็นไงแต่บ้านยายพระเอกกับไม่เลวร้าย ใจดีกับนางเอก เลยรู้ว่าญาติพระเอกแม่งคงไม่เลวหมด พื้นฐานคงเป็นคนดี
-ตอนพิเศษที่นางเอกคลอดบ้านพระเอกก็มานะ ให้พระเอกไปซื้อของที่นางเอกอยากได้ด้วย ชื่อหลานก็ตั้งให้ กูเลยมองว่าเคลียร์ไปบ้างส่วนด้วยแหละมึง
.
.
.
.
.
Ky ขอลิสต์นิยายที่พระเอกเลวๆ หน่อย เลวแบบไม่บันยะบันยัง อ่านแล้วต้องด่าว่า เชี่ย!! เลวยังไงช่วยเหลาให้ฟังด้วย จะ HE หรือ BE ก็ได้นะเพิ่ลโม่ง แต๊งกิ้วล่วงหน้าจย๊าา
อยากได้นิยายที่จบBEแบบสะใจๆอะ ตงกงกูยังสะใจไม่สุดอะ มีเรื่องไหนที่แนวๆนี้แนะนำบ้างมั้ย
จากการที่กูไปซุ่มอ่านหมอหญิง ตามคำเล่าลือันหนาหูว่า ท่านแม่ทัพโง่ + เมียเยอะ + แม่สามีน่าตบ นี่คือเหตุผลที่ว่าทำไมกูถึงยังดองอยู่ได้จนวันนี้ พออ่านจริงๆ แล้วมันไม่ใช่นี่หว่า เสิ่นจงชิ่งไม่ได้โง่ และก็ไม่ได้ใจดำกับสือเหนียงคนเก่าขนาดนั้น ที่เหตุการณ์เป็นอย่างทุกวันนี้เพราะเขา "ไม่รู้" แต่ภายหลังก็รู้ กูว่าพระเอกเป็นคนที่ฉลาดแค่ใจร้อนและเผด็จการ พออารมณ์เย็นลงแล้วก็สติปัญญาใช้ได้ เป็นคนมีเหตุมีผล แต่สิ่งหนึ่งที่ไม่ชอบคือความใจอ่อน ความกตัญญู มีคุณธรรม แต่เอาเหอะเพราะเป็นอย่างนี้ละมั้งกูถึงได้ชอบ ย้อนแยงอีกล่ะ คือตอนอ่านก็รำคาญอะนะ แต่ไปๆ มาๆ หากคิดให้ดีแล้วนี่ก็คือผู้ชายที่ดีคนหนึ่ง สรุปคือชอบแหละ กูว่าคนที่อ่านแล้วว่าพระเอกโง่นี่คือขัดใจล้วนๆ แบบเนื้อเรื่องไม่ได้ดั่งใจ ตัวร้ายยังอยู่ขวางหูขวางตา ส่วนแม่สามีก็โคตรปัญญาอ่อน คิดแต่จะเอาชนะพระเอกไม่สนheสนtad อะไรเลย ฟังแต่น้องชายพระเอก บีบคั้นกดดันพระเอกทุกทาง
เรื่องนี้อ่านแล้วสนุกจริงๆ มันไม่ใช่มีแค่เรื่องการรักษา แต่ยังมีเรื่องครอบครัว การเมือง ใครยังดองลองหยิบมาอ่าน เป็นความเรื่อยๆ มาเรียงๆ แต่ทำให้ยิ้มได้ แอบสงสารนางเอกจนบางทีก็ปวดใจน้ำตาซึม นางเอกน่าสงสารจริงๆ ใครเป็นแม่คนแล้วได้อ่านเรื่องนี้เชื่อเถอะจะอินมาก อ่านต่ะละเพิ่งจะถึงเล่ม 3 ปล. กูพอรู้สปอยล์ตอนจบมาบ้างว่าเว่อร์วัง มองเบลอไปก่อน เนื้อเรื่องแรกๆ จนกว่าจะจบมันสนุกก็เสพต่อ
>>823 กูไม่เคยคิดเลยว่าแม่ทัพโง่ กูเห็นว่าเพร่ะไม่รู้เลยเป็นแบบนี้ และเพราะโดนกระทำมาก่อนด้วยอะ กูว่านางน่ารักจะตาย
เออ กูเพิ่งกลับบ้านมาแกะบ็อกหงส์กรัดปีก ทำไมกูไม่เห็นได้เงินคืนแบบคนอื่นเลยวะ หรือเพราะกูสั่งกับบฟ.ไม่ได้สั่งกับเมืองยิ้ม? เลยต้องรอเงินโอนเหรอวะ
จริง ตอนอ่านหมอหญิงกูก้อไม่เคยคิดว่าพระเอกโง่เลยนะ แต่แม่ผัวนี้สมควรมอบเปลือกทุเรียนให้มั่กๆ เท่าที่กูสังเกตกลุ่มที่มาบ่นๆว่าพระเอกโง่นั้นคือป้าๆในคุกว่ะ ด่าท่านแม่ทัพแต่อวยอ๋องเด้าหู้ กูเลยมองบนไม่ค่อยให้ค่าเท่าไหร่
ky กูเพิ่งว่างมาตามนิยาย อยากรู้ว่าชันสูตรนี่กี่เล่มจบอ่ะมึง อ่านตัวอย่างแล้วดูเนื่อยๆ ชอบกล
ชันสูตรนี่กุลงเรือท่านอ๋อง เรือกุจะแตกไหมวะ ?
กูว่าเรือคุณชายเฉินชัดมาก ไม่มีล่ม 🚢 ส่วนเรือท่านอ๋องหรูหราแต่ชะตากรรมไททานิค กูว่าได้เป็นเรือล่มในบ่อคุณหนูเฉินมากกว่า
>>825 เรื่องเงินคืนหงส์ กุสั่งกับเว็บเมืองยิ้มและไม่ได้เมล์อะไรเลย แต่กุได้เงินคืนมากับกล่องแล้ว ถ้ามึงสั่งกับbf อาจจะมีส่วน กุว่าถ้ามึงได้เมล์แล้วก็คงต้องรอโอนเอาอ่ะแหละ
ถ้าคนที่ไม่เล่นโม่งและไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไรแบบกุอยู่ดีๆเปิดกล่องมาเจอเงินคงจะงงๆว่าสั่งกล่องแถมเงินมาทำไม กุก็นั่งคิดแล้วขำดี
ข่าวนิยายจงหยวนจากแหนตตี้นัดอ่านธรรมด๊าาาา ธรรมดาที่ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับจงหยวน
คร่าวๆนะคะ
สิ้นเดือน พค. -ต้นตำนานอาภรณ์จักรพรรดิ 4เล่มจบ ปก 1476บาท วางขายเลยพร้อมๆหน้าร้าน แถมโปสเฉพาะเวบ แต่หน้าร้านนายอินโปรดีๆอาจถูกกว่าก็เป็นได้
สิ้นมิย.- ช่างร้ายเหลือ 7 เล่มจบ แบบเปิดจองสั้นๆ ของแถม/box/ tailored ไหมยังไม่แน่ใจค่ะ ขอ confirm เดือนหน้าอีกที
..ระหว่างนี้ จะมีเล่มสั้นๆมาคั่นไหม 555 ไม่แน่ใจ เวลาที่แจ้งคือโดยประมาณค่ะ
>>819 เอาจากที่กูเคยอ่านนะ บางเรื่องกูก็ไม่คิดว่ามันเป็น BE แต่หลายๆคนบอกว่า BE ก็ลิสๆมาให้ละกัน
-เจาะมิติพิชิตบัลลังก์ (ปู้ปู้)
-ตงกง
-บุหลันไร้ใจ < คนเขียนเดียวกับตงกง กูเฉยๆกับเรื่องนี้นะ ไปไม่สุดพอๆกับตงกงเลย
-เจินหวน
-ลำนำรักเทพสวรรค์ ภาค 1
-หมี่เยวี่ย
-ลำนำทะเลทราย < เรื่องนี้กูว่ามันโคตร HE แต่หลายๆคนบอกว่า BE เพราะลงผิดลำ
-บทเพลงกลางเมฆา < รุ่นลูกลำนำทะเลทราย แต่กูว่าเป็นเรื่องที่ห่วยมากที่สุดในบรรดาเรื่องที่กูเคยอ่านของถงหัวละ (ไม่นับบุพเพอลวน)
-บุปผาสีชาด < มัน OE มากกว่า แต่หลายๆคนด่าว่าเป็น BE
-หยกยอดปิ่น < มันออกแนว OE และงง ต้องคิดต่อยอด ประมวล วิเคราะห์เอง
-หงส์กรีดปีก < อันนี้โคตรแฮปปี้ของกู แต่คนส่วนใหญ่บอกว่า BE
-บันทึกวังฯ (ของวาราน่ะ) < กูยังไม่ได้อ่าน แต่เห็นบอกกันว่า BE
>>841 กูอ่านทุกเรื่องที่มึงว่า
- หมี่เยวี่ย อ่านไม่จบเพราะลำไยตลค
- บุหลัน อ่านจบนะ แต่สะใจมากกว่าจะเศร้า
- หยกยอด งง ออกทะเลมากตอนจบ ปมที่ปูมาทั้งเรื่องเหมือนไม่สำคัญเท่ากับว่าท้ายที่สุดนางเอกรักใคร
- ดูดาว ของวาราไม่ได้อ่าน
ที่เหลือในลิสมึงทำกูร้องไห้เป็นเผาเต่าทุกเรื่อง 5555
>>844 +1000 หยกยอดกับบุปผากุว่ามันคือ OE มากกว่าที่จะเป็น BE ส่วนท่านเก้านี่ยังไงก็ HE ว่ะ ส่วนเรื่องวังหลังมันคือจบสมจริง ไม่ได้ BE เลย แต่คนส่วนใหญ่จะยึดติดว่าพระนางต้องได้อยู่คู่กัน 1:1 ไรงี้
>>845 เออ หมี่เยวี่ยกูลำไยตลค.มากจนเกือบอ่านไม่จบเหมือนกัน แต่กูเสียเงินพรีมาแล้วต้องอ่านให้จบไม่งั้นเสียดายเงิน แต่พออ่านจบก็คือเทขายทิ้งทันทีว่ะ บุหลันกูว่าไม่เศร้าด้วยนะตอนจบ มันดูเป็นจบได้สมเหตุสมผลแล้ว แต่ในลิสที่กูร่ายมานี่ กูร้องแค่เรื่องเดียวคือลำนำเทพว่ะ ซึมไปเลยเพราะชิงหยาง
KY เพื่อนโม่ง ช่วยแนะนำขนาดซองซิปหน่อย กูว่าจะสั่งมาเก็บหนังสือแหละ เห็นในเฟซมีคนโดนปลวกกินหนังสือแล้วสยองมาก นี่กูเข้าไปหาดูในช้อปปี้ อิห่าไซส์เยอะหลายเบอร์มาก ถ้าส่วนมากของกูเป็นนิยายแปลจีน แปลฝอ นี่ควรจัดไซส์ไหนดี มีที่ไหนสั่งแนะนำด้วยก็ได้นะ กราบขอบคุณล่วงหน้า
>>852 กูบอกเลยว่า ต่อให้ใส่ถุงซิป ปลวกมันอยากเจาะมันก็เจาะได้ สิ่งสำคัญคือ สถานที่ที่เก็บหนังสืออย่าอยู่ในที่ชื้น หมั่นฉีดยาฆ่าแมลงบริเวณรอบๆที่เก็บ แต่ถ้าอยากใส่จริงๆ ขนาดประมาณ 7*11 หรือ 8*12 ก็ได้กำลังดี ถุงละเล่ม ถ้าอยู่ในกทม. แนะนำให้ไปสำเพ็งหรือจตุจักร เค้าขายเป็นกิโล มันจะถูกกว่าซื้อปลีก แต่กูไม่เคยใส่เลย ปกติกูเก็บหนังสือใส่ตู้เหล็ก ตู้เหล็กไม่วางติดพื้นมีฐานล้อเลื่อนขึ้นมาอีกชั้นนึง ไม่เคยโดนปลวก
ชันสูตรเล่ม3ลงเว็บนอ.ละ งั้นเย็นนี้กูไปสอยที่นอ.นี่มีโอกาสได้ชายเฉินกลับบ้านมาสินะ <3 <3 <3 ไม่ได้อ๋องซึนมากอดอาทิตย์นี้ กอดชายเฉินก่อนก็ได้
>>851 ลำนำทะเลทรายนี่ขัดใจนางเอกฉากเดียว ตอนตัดสินใจว่าจะปล่อยไม่ปล่อยนกพิราบนี่แหละ กูบั่บ อะไรของมึ๊งงงง ชีวิตผัวมึงกันทหารทั้งกองทัพ นี่เทียบไม่ได้กับนกสองตัวนั้นเรอะ กูเข้าใจนะว่าเป็นของขวัญของท่านเก้า แต่แบบชั่งน้ำหนักชีวิตคนกับนกนี่มันเลือกไม่ยากเลย ต่อให้มันมีคุณค่าทางใจก็เถอะ แต่นางเอกกับท่านเก้าก็ไม่ได้ตายจากกันป่ะวะ กูไม่เข้าใจนางเอกว่าจะลังเลอะไร กูไม่อินเลยฉากนี้
เพื่อนโม่งมีใครสปอย กระดูก ของยามยามเช้าให้ฟังหน่อยได้มั้ยไปอ่านตัวอย่างที่ลงใน ดด แล้วชอบมาก แนวปัจจุบันกูกำลังอินแนวนี้
>>857 หมั่นดูแลรักษาให้แห้ง อย่าให้ชื้น พยายามอย่าวางติดพื้น อย่าใส่ในลังกระดาษ เพราะลังกระดาษพวกนั้นคืออาหารโปรดของปลวก แค่นี้ก็ปลอดภัยแล้ว ถ้าที่เก็บของมึงไม่ได้เป็นตู้ เป็นชั้นวาง จะใส่ถุงซิปด้วยก็ได้ แต่ของกูใส่ตู้ตลอด ปิดมิดชิดกูเลยไม่เคยใส่ อีกอย่าง กูรู้สึกว่าใส่ถุงซิปแล้วหยิบมาอ่านลำบากเกินไปสำหรับกูน่ะ
>>857 ของกูใส่ตู้ไม้สัก และกล่องพลาสติก สมัยก่อนเคยเก็บในห้องนอนซึ่งติดกับห้องน้ำ อห โดนปลวกแดก แล้วมาเจอตอนกลางคืน การ์ตูนเอย นิยายเอย ทั้งโดนแดก ทั้งชุ่มน้ำ เจ็บปวดรวดร้าว กูต้องหาที่เก็บใหม่ แทบร้องอ่ะ ตอนนี้ย้ายมาอีกห้อง ไม่เคยเจออีกเลย
โดยส่วนตัวกูไม่ชอบใส่ซองซิปเพราะมันหยิบอ่านยาก
ขอเม้า
กูอ่านพึ่งอ่านศิษย์ชั่ว 3 จบ
จริงๆเป็นแนวที่กูไม่ชอบ
แนวที่ต้องแห่ไปเมืองต่างๆข้ามน้ำข้ามทะเล
แต่เรื่องนี้กูกลับชอบมาก อ่านได้ไว
ดำเนินเรื่องสนุก นางเอกไม่โง่ ไม่ซูไป
อาจจะเบื่อกับการดำเนินเรื่องที่ให้นางเอกรู้เรื่องราวต่างๆ
จากการฟังคนนินทาหรือพูดคุยกัน ซึ่งค่อนข้างเยอะ
ตอนนี้กูรอเล่ม 4 แบบลงแดง
แค่รอเล่ม 3 ก็นานจนกูลืมตัวละครเกือบหมด
กว่าจะจูนติด
ตอนนี้กูกำลังอ่านปีศาจราตรีได้ครึ่งเล่ม
โคตรไม่ชอบสำนวนการแปล สำหรับกูงานแปลเล่มนี้มันแย่กว่าเรื่องอื่นๆอีก
พระเอกงานดีสายเปย์สไตล์จิ่วลู่
แต่เนื้อเรื่องกูรู้สึกแปลกๆตรงไหนไม่รู้
ความเป็นแม่ทัพที่ไม่เรียลของนางเอกมั้ง
อ๋องซึน คดีเล่ม 4 ทำเอาน้ำตากูซึมเลย
.
.
.
.เกลียดฮ่องเต้ว่ะ ลูกตัวเองใครห้ามทำร้าย แต่ชีวิตคนอื่น ลูกคนอื่น นี่ไม่คืดถึงหัวอกคนเป็นพ่อแม่เลย
ตอนที่นางเอกคิดเปรียบเทียบ พ่อลูกสามคู่ก็พอคิดได้แล้วล่ะว่า คนร้ายน่าจะเป็นใคร น่าสงสารจริงๆ
ท่านอ๋อง ค่อยๆ เผยกิริยามาทีละนิดล่ะ อ่านไปยิ้มไป
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
>>867 มึง ๆ กูมีแววลงเรือผิดลำ..พระเอกของกูอ่ะ
.
.
.
.
.
หล่อ เก่ง รวย รักนางเอกแต่ไม่โง่ นิสัยดีดี๊ดี โคตรเหง้าทางบ้านก็ดีอีก ดีอย่างนี้พระรองชัด ๆ
กูกลั๊วกลัว ตอนจบมันจะปล่อยตัวร้ายซึ่งมีคดีติดตัวเป็นพวงให้ไปใช้ชีวิตกับนางเอก
แล้วตัวมันก็ลดระดับไปเป็นพระรอง ปล่อยกูหัวทิ่มตกเรืออยู่ผู้เดียว .....ม่ายยย......
.
.
.
.
.
สวัสดีครับ ผมรบกวนสอบถามเกี่ยวกับเรื่อง งานแปลของ จิ่วลู่เฟยเซียง ซักนิดนึงครับ
คือผมงงมาก ทำไม สำนักพิมพ์ หสม ถึงได้สิทธิแปลนิยายของ จิ่วลู่เฟยเซียง เยอะจังเลยครับ
สำนักพิมพ์อื่นๆ ไม่สนใจงานของนักเขียนคนนี้บ้างเหรอครับ ผมว่า ชื่อนักเขียนคนนี้ออกจะถูกใจคนไทยนะ
อย่าง สามชาติผูกพัน แม่น้ำลืมเลือน กับ ลิขิตผูกพัน มังกรหวนคืน ของสำนักพิมพ์ จส. สนุกมากๆ
แต่พอมาเรื่อง ดอกอ้วน ของสำนักพิมพ์ หสม ทั้งๆ ที่เป็นซีรียส์เดียวกันแท้ๆ ทำไม จส ไม่ได้ไป
แล้วก็อย่างที่รู้ๆ กันว่า หสม ทำเรื่องงามหน้าเอาไว้มากมายขนาดไหน แต่ทำไม ก็ยังได้ผลงานของนักเขียนท่านนี้อยู่เรื่อยๆ ครับ
Oh my god ไม่เคยเจอคนพูดเพราะในนี้ว่ะ
Ky กูแอบเห็นท่านหญิงมาโปรยตัวอย่างชันสูตรเล่มสามแล้ว
.
.
.
.
.
เรือท่านอ๋องแม่งแตกแน่ๆ มึงเตรียมต่อแพกันได้
.
.
.
.
.
>>877 จริงๆก็งงเหมือนกันว่าทำไมถึงไม่มีสนพ.อื่นเอามาทำอีก เคยคิดว่าหลอดเค้ากว้านซื้อลข.ไปหมดแล้วหรือเปล่า เพราะว่าจิ่วลู่ ชื่อนี้ทำเงินได้เยอะ เหมือนน้ำขึ้นให้รีบตัก เค้าก็ต้องเร่งผลักดันขายของนักเขียนคนนี้ออกมา ส่วนบัว(ไม่)อ้วน อันนั้นเป็นเพราะว่าหลอดเค้าป้ายน้ำลายแปะจองเอาไว้นานแล้ว ซึ่งก่อนหน้านั้นหลอดเคยโม้(เหม็น)เอาไว้เยอะว่า เป็นภาคต่อจากอ๋องเป็ด ซึ่งบัว(ไม่)อ้วน นี้คือปีศาจดอกบัวในอ๋องเป็ดน่ะ คาดว่าอาจจะซื้อไว้นานมากแล้วก่อนที่แจ่มจะซื้อท่านยายมาทำ เลยทำให้แจ่มไม่ได้ลข.มา อันนี้เดาล้วนๆ
>>856 กูต่างกับมึง คือกูFCท่านเก้าลำนำอยู่แล้ว กูชอบผู้ชายแบบนั้น ยิ่งมาเจอฉากที่จะปล่อยนกพิราบไปกูแบบตะโกนในใจว่า ไม่นะ ม่ายย!!! มันต้องมีวิธีอื่นสิ กูเสียใจมาก ตอนพิราบแม่งสู้จนตาย แล้วอีกตัวบินขึ้นไปตายตามนี่กูบับ....... ไม่ไหวแล้ว กูร้องไห้หลางฟู๊ดคอร์ตเลย นึกถึงช่วงที่ผ่านมา นางเอกกับท่านเก้าใช้ เสี่ยวเชี่ยน เสี่ยวเถา บินไปส่งจดหมายให้กัน กูสงสาร แล้วก็เป็นคนรักนกอยู่แล้ว กูช้ำใจกับฉากนี้สุดๆ พูดแล้วน้ำตาจิไหลอีกล้าวว TT_TT
สำหรับกูที่ลงเรือท่านเก้า ลำนำเป็น HE ที่ทำให้กูสะเทืิอนใจ เจ็บปวด ที่สุดแล้ว โดยเฉพาะฉากจบของท่านเก้า T_T
>>889 แรกเริ่มเดิมทีหลอดเคยบอกว่า มันมีทั้งเวอร์ชั่นบัวอ้วน และเวอร์ชั่นกล้วยไม้ แต่หลอดเลือกบัวมาทำนาจา
ปูลู ยินดีต้อนรับสู่สายดาร์กค่ะ ถถถถ
ปูลูสอง รีรันใหม่เรื่องความอวบความอ้วนของบัวน้อยที่น่าสงสาร
ถามกันมานักหนา.......
ไหนๆก็อ่านกันเกินครึ่งแล้ว มาบอกใบ้ภาคต่อเลยดีกว่า
เล่มต่อของ อ๋องเป็ด ก็คือ ชางหลันเจว๋ หรือน้องบัวอ้วนกับพี่หงอกของเรานี่เอง
ใครยังติดใจเรื่องคู่รองกับเล่มนี้
อ๋องยุ่ย (เพื่อนพระเอก) กับ ปีศาจดอกบัว
ไปต่อเล่มนั้นได้เลยค่ะ
หลังจากแห้วครั้งแล้วครั้งเล่า เทพที่หล่อที่สุดในนอกฝั่งฟ้า
เพื่อนรักของมหาเทพสิงจื่อ ก็กลายเป็นมารที่เก่งกล้าที่สุด
จอมมารตงฟางชิงชัง!
และบัวน้อยที่งามไร้ที่ติ
ก็ดับตัวเองจากวัฐสงสาร บำเพ็ญเพียรจนได้ถือกำเนิดใหม่เป็นดอกบัวน้อยในพระหัตถ์ของเจ้าแม่กวนอิม ทั้งอวบทั้งอ้วนทั้งพูดมาก มีนามว่า เสี่ยวเหลียนฮวา (ปล. บางเวอร์ชั่นนางเอกเป็นเสี่ยวหลานฮวา หรือดอกกล้วยไม้)
กลีบดอกบัวต้องปลิดปลิวลงมาจากดอก เพื่ออวตารลงมาขัดขวางจอมมารที่หฤโหดที่สุด ทั้งความรัก ความแค้นในอดีตที่ต่างคนต่างลืมไปแล้ว
ไรเตอร์จะจัดการเขียนขึ้นมาอีกครั้ง ให้ทั้งคู่สมหวังได้อย่างไร
>>889 คุณน่ารักอะ55555
เอาที่ถนัดเถอะ ใข้ภาษาแบบไหนก็ได้ ถ้าสุภาพมาก็สุภาพด้วย หยาบมาก็หยาบด้วย แค่ปกติเว็บนี้จะใช้ภาษาหยาบๆหน่อยคุยกันเฉยๆ
อีกเรื่องที่คิดเองว่าทำไมงานจิ่วลู่ถึงอยู่กะจงหยวนเยอะ น่าจะเพราะฝั่งจีนเองก็ไม่รู้วีรกรรมเท่าไหร่ แถมสนพ.นี้ไม่ทำงานเป็นระบบดีๆเลยชิงปาดหน้าเค้กง่าย อย่างส้มงี้ กว่าจะได้แต่ละเรื่องผ่านมากี่ขั้นตอน คนทำถูกตามกระบวนการก็ช้ากว่าสนพ.ที่พิมพ์ก่อนจ่ายค่าลิขสิทธิ์ทีหลังเป็นธรรมดา
พูดถึงลำนำ กูอ่านนานละจำไม่ค่อยได้ แต่สงสัยอยู่อย่างเรื่องซยงหนูอะ พอพระเอกยกทัพปราบก็จบแค่นั้นจริงดิ อยากรู้ว่ามีกล่าวถึงอะไรต่อไหม คนที่นางเอกเคยอยู่ด้วยตอนเด็กอะ กูอ่านข้ามหรือไม่ได้พูดถึงแล้วในเรื่อง
กูเคยอ่านแค่อ๋องไก่ขาเป๋กับท่านยายนะ แต่เท่าที่ดูกระแสมา งานจิ่วลู่ก็ไม่ได้สนุกทุกเรื่อง กูเป็นสนพอื่นกูก็ไม่อยากลดตัวลงไปแปดเปื้อนน้ำลายหลอดว่ะ พวกมึงจำตอนปขไม่ได้เหรอ ขนาดยังไม่มีควันอะไรเลย มีแค่ลมปากหลอด ยังด่าสนพ.อื่นกันซะเละ
เอ๊ะ กูควรไปต่อที่ตนเผือกสินะ
ลำนำฯนี่กูรอดเหตุเรือระเบิดมาได้หวุดหวิดค่ะ เจอซีรีส์ก่อนนิยาย ที่สำคัญกูคิดว่า หูเกอ ไม่หล่อว่ะ หน้าเหมือนม้า (ฟค.อย่าตบกูๆไม่สู้คน) จำได้ว่าดูซีรีส์เกือบจบถึงกลางๆเรื่องแล้วมาหานิยายอ่าน สรุปกูดูจบแบบฟินสุดๆ ฉากน้ำพุร้อนนี่ อื้อหืออออ
ก๊สกๆๆๆ เพื่อนมหาเทพสิงจื่อ กลายเป็นมาร
คนละ จักรวาลกันเลยอ่ะ
สนพ นี่อ่านไปก็ไม่มีความสุขหรอก เพราะใจมันระแวง กะปิ น้ำปลา ผงชุรส มันเยอะ
กูกำลังคืดว่า ถ้างาน ถงหัว อยู่ กะ จงหยวนจะเป็นยังไง
>>906 คุยกันเรื่องดาราเดี๋ยวโดนด่าอีก 5555 แต่กูว่าหยางหยางหล่อว่ะ เห็นทีแรกก็ว่าหล่อชิบหาย หล่อวัวตายควายล้ม ตอนกูเห็นรูปหยางหยางเล่นเรื่องความฝันในหอแดงกูว่าโห ใช่มาก หยางหยางกับดารารุ่นพ่อที่ตายไปแล้วอะ เล่นเรื่องความฝันในหอแดงแล้วบุคลิกตรงมาก
เด๋วจะโดนไล่ไปห้องหนัง มีใครอ่านเพลงกลอนคลั่งยุทธ์หรือเปล่าวะ เอ๊ะ กูต้องไปคุยห้องกำลังภายในสิเนี่ย
พวกมึงจะมาว่าเฮียหูเกอกูไม่หล่อมั่ยดั้ยนะะะะ กูติ่งเค้าตั้งแต่เป็นพระเอกเซียนกระบี่พิชิตมารภาคแรก ที่มี เอ็ดดี้เผิง เป็นพระรองแล้ววว ถ้าไม่เกิดอุบัติเหตุรถ แล้วต้องศัลยกรรมล่ะก็ เฮียหูกูต้องหล่อกว่านี้แน่ๆๆๆๆ อีกอย่างกูค่ดชอบทัศนคติและสไตล์เค้าาา อย่าว่าเฮียหูกูเลย T____T
มีใครสปอยนิติเวชต้าถังมั่งมั้ยอ่ะ กูอยากรู้พระเอก
เอ้อ เรื่องซีรีส์/ดารา ก็มีห้องของเขาอยู่ ทำไมถึงยังเอามาคุยในห้อง lit อะ เห็นเตือนกันหลายรอบแล้วนะ
>>871 ไม่น้าา มึงทำกูกลัวลงเรือผิดลำกับศิษย์ชั่ว
5555
.
.
.
.
.
กูไม่ชอบสายดาร์ก กูลงเรือเทพธนูแล้ว
ชอบสายเปย์ อบอุ่น อ่อนโยน
จริงๆอิ๋นเซียวกูก็เสียดาย คือฮีมีโมเม้นต์ร่วมกับนางเอกเล่ม 1-2 เยอะ
แล้วอยู่ดีๆก็แผ่วไป มีแววจะไปทางคุณหนูอีกคน
แต่อีอาจารย์อาม้ามืดมาก เล่ม 3 ฮีมาเต็ม
.
.
.
.
.
นอกจากเรื่องซีรีส์แล้วก็เรื่องจุดบนห้า จุดล่างห้า ตรงกลางคือสปอยล์
.
ไม่มีใครอยากจะมาคอยเตือนตลอดหรอก แต่เป็นเรื่องที่ถกกันไปแล้ว
ซีรีส์ก็เหมือนกัน กูสายอ่านนิยาย ไม่นิยมดูซีรีส์ ที่พวกมึงเสนอมาเป็นพระเอกปิ่น นางเอกปิ่นไรงี้กูไม่โอเคสักคน แต่กูเคารพ เพราะงั้นกรุณาเคารพruleของบอร์ดด้วย
แล้ว รัชศก กูต้องไปเม้าท์ที่ไหน อ่านแต่บอร์ดนี้ เจอคนอ่านรัชศก ไม่กี่คนเอง
>>929 นิยายวาย https://fanboi.ch/801/ น่าจะเป็นtopic ชั้นหนังสือของสาวฟุ
เรื่งออะไรที่นอกขอบเขตนิยายจีนก็ไปคุยที่อื่นได้ไหม ซีรีส์ก็ทีห้องรองรับไว้แล้ว เนี่ย มาห้องนิยายแต่จะคุยซีรีส์ ไม่ต้องมีกฎเป็นลายลักษณ์อักษรก็ต้องพอรู้อยู่แล้วมั้ย คอมมอนเซนส์อะ /บอกแล้วยังไม่หยุดอีก 928
กูว่ากูเคยพูดแล้วนะ ตามหลักการของ sirn ถ้าคุยเรื่องไหนมากให้แยกออก กระทู้กลางไว้คุยในเรื่องที่ไม่มีกระทู้แยก ถ้ายังไม่คุยกันมากก็ไม่ต้องแยกแบบ>>921 ก็ได้
ตามหลักควรเป็นแบบนี้ แต่ห้องหนังสือชอบรวมกันอยู่มาตั้งแต่ห้อง Sub กูก็ไม่ได้หวังว่าจะแยกได้หรอก แค่พูดให้ฟังเฉยๆ (อีกรอบ)
>>927 กูอยากอ่านเรื่องอื่นที่ไม่ใช่นิยายรักบ้าง กูเบื่อ มึงจะเกรงใจคนส่วนน้อยมากๆ อย่างกูดเวยการไม่คุยนิยายรีกมั้ยทก็ไม่ แต่ถ้าแยกออกมาแล้วจะได้ชัดเลยว่ากูจะได้ไม่เข้านิยายรักอีก ก็แค่นั้น
กูบอกอีกรอบนะว่ากูมาพูดเฉยๆ เพราะรู้แต่แรกแล้วละว่ายังไงก็ไม่แยก แต่กูมาตอบ>>910 ว่ากลภน.แยกแล้วก็คุยให้ถูกห้องเถอะ เรื่องแยกนิยายรักแค่รีรันอีกรอบ
Ky สรุปมีใครเคยอ่านนิติเวชต้าถังบ้าง อยากรู้พระเอกคือครายยยย สปอยหน่อยพลีสสววว
>>934 ก็อาหนิงไม่ใช่กำลังภายในนิ แต่เพลงกลอนนะใช่
แต่มึงไม่ต้องไปเกรงใจกระทู้กำลังภายในหรอก อยากคุยก็เปิดประเด็นคุยเลย แบบที่>>933 บอกละ
>>933 กูแค่บอกว่าถ้าแยกกระทู้ประเด็นจะได้รวมกัน ไม่ไหลเร็วด้วย เพราะกูไม่ค่อยแานนิยายรักแต่ก็ถูกกลบหมด ถ้าแยกแนวไปได้คงจะดีกว่า
>>935 ถ้ามึงแยกแบบนั้น ท่านเปาก็มีเรื่องรักๆ ใคร่ๆ เกือบทุกคดีนะ สมควรเป็นนิยายรักมากๆ
เอาเถอะ อย่างที่กูบอก มันแยกไม่ได้แต่แรก และ sirn เคยบแกแล้วว่าถ้าแยกต้องเป็นโดยความเห็นส่วนใหญ่ ตั้งแยกมาเองถือว่าผิดกฎ ยกเว้น sirn จะแยกเองแบบตอน LN
กูว่าใครอยากคุยนิยายแฟนตาซีจีนโบราณอื่นๆก็kyมาเลย กูอ่านหมดทั้งรักมีดดาบกระบี่กระบองยันเรือล่ม เพียงแต่ช่วงหลังนิยายรักจีนมันล้นตลาด ช่วยไม่ได้จริงๆที่ประชากรโม่งที่จะขอรีวิวสับก่อนโดดขึ้นเรือ
>>937 มึงไม่อ่านนิยายรัก แล้วมึงอ่านอะไรล่ะ บอกมาสิ ชวนคุยสิ กู >>921 ยังคิดไม่ออกเลยว่ามึงจะแยกห้องไปทำไม ในเมื่อนิยายจีนในตลาดตอนนี้เกินครึ่งเป็นนิยายรัก ที่เหลือก็กำลังภายใน มีแนวอื่นบ้างนิดหน่อย แยกไปแล้วมันจะมีคนคุยเหรอ เปลืองกระทู้ ก่อนตั้งกระทู้มันก็มีกฎเขียนอยู่ชัดๆว่า "มีประเด็นสนทนาไม่มาก กรุณาใช้กระทู้รวม"
มึงอยากคุยอะไรเกี่ยวกับนิยายก็เปิดหัวมา ไม่ใช่มาบอกแยกห้อง กุนึกถึงตอนแยกกระทู้นิยายจีนมาแล้วครั้งนึง
นิติเวชต้าถังใช่เรื่องเดียวกะที่หลอดพ่นน้ำลายว่านางเอกถ่อย ร่าน นางไม่อยากได้ลูกสาวแบบนี้ป่ะ
ขนาดอ๋องซึนดีงาม หล่อเก่ง ทำงานหนัก แค่เย็นชายังถูกหลอดป้ายว่า อ๋องผู้ชั่วร้าย เค็มงก ชั่วช้า เจ้าเล่ห์ แถมพิการ
รำนิสัยแย่ๆแบบกรูไม่ได้คนอื่นอย่าหวังได้ดีๆไป
อ๋องกูพิการตรงไหน เดี๋ยวส่งปลาสีแดงไปรุมกัดปาก
กูลงเรือเทพธนูอีอาจารย์อาไปไกลๆ กูชอบผู้ซื่อๆ555
KY ไม่มีใครอ่านตี๋ชิงกันเลยเหรอ แม่งโคตรสนุก แต่เงียบฉี่
เหมือนกูเห็นหอหมื่นฯแปลเจ๋อเทียนจี๋ขายในธัญวลัย แล้วแบบเล่มตกเจ้าไหนล่ะเนี่ย
ทำไมต้องเขียนให้นิยายมีผช2หรือมากกว่าแล้วให้คนอ่านมาลงเรือกันเองด้วยวะ
กูเห็นโม่งพูดเรื่องไหนมีลงเรือกูจะจอดไม่สอยทันที
เมื่อก่อนอ่านก็เฉยๆ แต่หลังๆกูชอบแต่1v1หมดเลยว่ะ
Ky
อ่านชันสูตรไปนิดหน่อยประมาณถึงชันสูตรรายแรก แล้วนั่งรถม้ากลับจวน
คือรู้สึกว่าไม่ลื่นไม่สละสลวย มันห้วนๆ บางจุดก็บรรยายเยอะจนเฝือ บางจุดก็ภาษาแปลกๆ
คือคนละเรื่องกับปิ่นเลยหรือแม้แต่ฉู่ยังชวนตามกว่า
อารมณ์เหมือนนิยายแต่งตามเน็ต อันนี้เพราะการแปลหรือเพราะต้นทาง อ่านไปเรื่อยๆจะดีขึ้นไหม
อ่านหงส์กรีดปีกจบแล้ว ประทับใจมากกก ชอบมากกก อิ่มเอมใจสุด แบบนี้เรียกจบhappy หรือ bad end วะ แบบมันดีอ่ะ กูชอบตอนจบแบบนี้มาก กูทั้งเกลียด ทั้งรัก ทั้งสงสารสี่เหอเลย
อยากรู้สปอยบันทึกปิ่น
.
.
.
.
.
หวางอวิ้นร้ายป่ะ แล้วสุดท้ายheไปไหน
.
.
.
.
.
>>937 ก็แล้วแต่คนอะ สำหรับกูเปาบุ้นจิ้นกับบันทึกปิ่นไม่เหมือนกัน ความรักในเรื่องเป็นคนละแบบกัน แต่ถ้ามึงหรือใครมองว่าเป็นนิยายรักได้เหมือนกัน ก็เป็นสิทธิ์ของพวกมึง เกณฑ์ในใจคนเราแตกต่างกัน ประเด็นของกูคือตอนนี้กระแสในตลาดส่วนใหญ่เป็นนิยายที่เกี่ยวกับความรัก คนอ่านเยอะ เปิดหัวข้อมาทีนึงมันก็ไหลไปไกล ไม่ใช่ว่าอาหนิงหรือเรื่องอื่นๆไม่มีคนอ่าน กูเชื่อว่าคนอ่านเยอะ กูเองบางทีก็หาเวลาโม่งคุยเรื่องอาหนิงยากจนเซ็งเหมือนกัน แต่คนอยากคุยเรื่องอะไรก็เป็นสิทธิ์ของเค้าอะ ห้ามไม่ได้ โม่งคุยกันในนิยายที่มึงไม่ชอบก็ไม่ใช่ความผิดเค้าอะ ทุกคนก็มีสิทธิ์คุยเรื่องที่เค้าอยากคุย มึงอยากคุยอะไรมึงก็เปิดขึ้นมา ไม่มีใครห้ามนี่ ถ้าคนเค้าสนใจอยากคุยกับมึงเค้าก็ตอบมึงเอง มึงรู้สึกว่ามันยาก แป๊ปๆเรื่องที่มึงสนใจก็ไปแล้ว อันนั้นกูก็เห็นใจ แต่เรื่องเกรงใจไม่เกรงใจอันนี้กูเห็นว่าไม่เกี่ยวอะ กูยังคิดไม่ออกว่าทำไมถึงไม่เกี่ยว แต่สำหรับกูไม่เกี่ยว เพราะกูคิดว่าใครจะคุยอะไรก็เรื่องของเค้า สิทธิ์ของเค้า ตราบใดที่เค้าไม่ละเมิดสิทธิ์ของกู และอยู่ในขอบเขตสิทธิ์ของเค้าเอง เค้าก็อยากทำอะไรก็แล้วแต่ กูไม่สนใจอะ กูอยากคุยกูก็เปิดเอง ถ้าไม่มีใครตอบก็แสดงว่าตอนนั้นไม่มีใครอยากคุยเรื่องนี้กับกู จบ เดี๋ยวคราวหน้ากูมาใหม่
กูแค่อยากบอกเฉยๆว่ากูคิดอะไรถึงไม่เห็นด้วย ไม่ได้อยากดีเบต แค่อ่านแล้วก็ไหลผ่านกูไป // กูไปละ
ky ใครดำน้ำอาหนิงแล้วสปอยกูที ซังซังของกูจะได้สวยหยาดเยิ้มกับเค้ามั่งมั้ย อ่านเล่มล่าสุดแล้วหมันไส้อาหนิง
กูอ่านดูดาวจบแล้ว พระเอกคือ loser ที่แท้ทรู
ถ้าเทียบกับตงกง หลี่เฉิงอิ๋นคือเลวกว่าแต่กูกลับชอบมากกว่า อย่างน้อยก็เลวมีสมอง เลวแบบตั้งใจจะเลว คิดมาแล้ว
แต่พระเอกดูดาวนี่เลวแบบงี่เง่าง้องแง้งสัด คิดเองเออเอง นิสัยอย่างกะผู้หญิง เป็นคนเลวที่ไม่ยอมรับว่าตัวเองเลว คิดว่าตัวเองถูกกระทำก่อน โอ้ยยยยย
ด่าจนพรุ่งนี้ก็ไม่จบ
>>952 มรึงงง แปะมือกับกูหน่อย กูก็ชอบเรื่องนี้มากกกกกกก คนเขียนงานละเอียดมาก วางพล็อตได้ดี ปมเล็กปมน้อย หย่อนอะไรมาไว้ เก็บได้หมดจดสะอาดสะอ้าน ตัวละครก็เรียลมาก มีดีมีชั่ว มีที่มาที่ไปของการกระทำ คนเก่งก็มีเวลาพลาดพลั้ง มีจุดดำมืดในตัวทุกคน.....
.
.
Spoil
.
.
.
ตอนจบ กูถือว่าจบได้ดี ถ้าให้มอง ก็ต้องบอกว่าเป็น Sad Ending แต่คนเขียนเค้าเยียวยาคนอ่าน ด้วยบทส่งท้ายให้เห็นว่า นางเอกฟื้นจากความเศร้าใช้ชีวิตต่อมายังไง........ต่างจากนิยายตัวเอกตายตอนจบ แล้วก็ปิดแค่นั้น.
.
.
.
.
ขอพูดถึงประเด็นโม่งข้างบนหน่อยละกัน ที่บ่นเรื่องแยกห้องไม่แยกห้อง
สำหรับกูนะ กูรู้สึกว่า คำว่า "ตำหนักหอสมุดจีน" มันก็รวมทุกอย่างเอาไว้แล้ว จะคุยเรื่องไหนๆก็ได้ที่เป็นนิยายจีน ไม่ว่าจะเป็น กลภน นิยายรัก นิยายแฟนตาซี นิยายฆาตกรรม สืบสวนสอบสวน มันสามารถรวมอยู่ในนี้ได้หมด ถ้าแค่เป็นเรื่องของนิยายจีน อยากคุยเรื่องไหนก็เปิดประเด็นหัวข้อมา ถ้ามีโม่งที่อ่านตรงกัน หรือผ่านมาเห็นเค้าก็คุยกันต่อ ถ้าไม่มีโม่งตอบ แสดงว่า โม่งที่เล่นอยู่ ณ ตอนนั้นคือไม่ได้อ่านเรื่องนั้นเลยไม่สามารถคุยต่อได้ มันไม่ได้มีระบบ mention ถึงโม่งที่คุยเรื่องนั้นเรื่องนี้โดยเฉพาะ หรือมีโนติเด้งมาว่าใครมาเปิดประเด็นเรื่องอะไรซักหน่อย ถ้าอยากคุยเรื่องนั้นจริงๆ ก็เปิดมาเรื่อยๆ เดี๋ยวก็มีคนมาตอบ ก่อนหน้านี้ก็มีคนพูดถึงกลภน.ออกจะบ่อย อย่างกูอ่านกลภน.บ้าง แต่ไม่ได้อ่านเยอะ เพราะไม่ค่อยชอบ จริงๆกูชอบนิยายแฟนตาซี นานๆครั้งกูอยากหาเพื่อนคุยด้วยกูก็มาเปิดประเด็นหาคนดิสกัสทอปปิค
อีกอย่าง อย่าลืมว่า เดี๋ยวนี้นิยายกลภน.ก็ไม่ได้เยอะเหมือนเมื่อก่อน ตลาดในตอนนี้เน้นไปที่นิยายรักมากกว่า นิยายกลภน.แบบที่เป็นกลภน.จริงๆก็แทบจะไม่มีมาให้เห็นแล้ว หรือต้องการบอกว่า ให้แยกนิยายรักไปห้องนึงเลยงี้เหรอ ส่วนที่เหลือก็จับฉ่ายคุยอีกห้องนึง ทำไมกูรู้สึกเหมือนโดนกีดกันยังไงก็ไม่รู้ว่ะ เหมือนว่ากลุ่มคนที่อ่านนิยายรัก คุยเรื่องนิยายรักใช้บอร์ดผิดประเภทแทนซะงั้น
>>963 กูใช้คำว่าอาจจะ เพราะมันอาจจะเกิดจากความเคยชินของกูไรงี้ไงว่าเข้าตำหนักจีนมาเพื่อคุยนิยายจีนไรงี้ แล้วอย่างสยบฟ้า บางคนมองเป็นนิยายรัก บางคนมองเป็นกลภน. แบบนี้ควรคุยห้องไหนอะ เกิดกูไปคุยกภลน. โดนตอกกลับมาว่าเฮ้ยนี่มันไม่ใช่คุยผิดห้องกลับไปตำหนักจีนไป พอมาตำหนักจีนอาจจะโดนไล่ไปกภลน.งี้ คือมันดูสับสนเปล่า? แต่เอาจริงๆคือ ปกติกูก็คุยถูกห้องอยู่แล้วน่ะ งั้นกูถามนิดนึง ถ้ากูจะคุยนิยายแฟนตาซีที่เป็นของจีน กูควรคุยที่ห้องนิยายแฟนตาซี หรือตำหนักจีน?
ฮือ เทพธนูของข้าาาาาาาาาาาาาาา
ทำไมอาจารย์อาเหมือนจะมาแรงแซงทางโค้ง
เอาจริงปริมาณโม่งอ่านนิยายรักดราม่า
มันเยอะกว่าเพราะในตลาด สนพก็พากันบุกตลาดนี้ ไลน์อื่นๆมันก็ชะลอลง กูว่าดูจากเดิมมีเมืองยิ้มกับมติชน ที่ทำยุทธภพ ราชสำนัก ประวัติศาสตร์ ตอนนี้เพิ่มไลน์นิยายรักแนวฉากหลังยุทธภพ ราชสำนัก ออก ปิ่น ออกหงส์
ส้ม ที่ทำตลาดรัก ดันให้เฮียเปิดตลาดบุกพื้นที่เมืองยิ้มส่ง หนิง เพลงกลอน ซยงหนู
ที่อื่นๆกูว่ากะมาทำตลาดรัก แย่งพื้นที่ส้มและจงหยวน ไม่มีใครคิดแบ่งเค้กตลาดเมืองยิ้มเหมือนส้ม
หัวข้อคุยของโม่งที่ครอบคลุมทุกแนวมันก็เปลี่ยนไปแหละ เพราะหนังสือเน้นรักดราท่าปริมาณมันท่วมกว่าชัดๆ ส่วนกูขอเชิญคนที่อยากถกแนวกำลังภายในเปิดมาเลยกูยังร่วมด้วย กูไม่อยากแยก ถ้าแยกเอาเหมือนห้องกลอรี่ เช่นเปิดห้องสยบฟ้าไปเลย ในนั้นจะคุยกวาดไปถึงดารา ละคร แคมเปญ ไม่ว่ากัน เรื่องอื่นมันไม่ได้ยาวนาน20-30เล่ม คุยในนี้ก็พอ
>>971 กลภน.ส่วนใหญ่มันก็มากกว่า 20เล่มจบอยู่ละมึง ถ้าจะเปิดจริงๆมันก็เปิดได้แหละ แต่ส่วนตัวกูนะ กูชอบให้อยุ่ที่เดียวกันมากกว่า มันง่ายต่อการอู้งานกู 555 แต่ก็นั่นแหละ ความคิดของแต่ละคนมันไม่เหมือนกัน บางคนเข้ามาอยากคุยเรื่องอื่นแต่ไม่มีแนวร่วมก็น้อยใจ ไม่พอใจไรงี้ก็มี เปิดห้องแยกไปบางทีมันอาจจะดีกว่าเดิม ไหนๆก็ไหนๆเหอะ มันมีห้องกลภน.แล้วก็แยกคุยไปแล้วกัน ส่วนใครอยากแยกห้องไรอีกก็เอาที่สบายใจแล้วกัน เอาเป็นว่า กูอยู่กับเสียงส่วนมาก
>>969 กูไปหานิยามนิยายกลภน.มาละ
ความหมายของนิยายกำลังภายใน
ถาวร สิกโกศล: สกัดจุดยุทธจักรมังกงหยก
สำนักพิมพ์ ก.ไก่ กรุงเทพมหานคร
นิยายที่เรารู้จักกันในนามของ นิยายกำลังภายในนี้ ภาษาจีนเรียกว่า บู๊เฮี้ยบเสียวสวยะ (หวู่เซียะเสียวซัว - Wuxia xiaoshao - martial arts novels) เสียวสวยะ(เสี่ยวซัว) แปลว่า นิยาย ส่วน บู๊ (หวู่) แปลว่า การต่อสู้ และเฮี๊ยบ(เซียะ) แปลว่า มีคุณธรรม ความกล้าหาญ เน้นในด้านการช่วยเหลือผู้ที่ถูกรังแก กล้าต่อสู้กับความชั่วร้ายต่าง ๆ คือ กล้าหาญอย่างมีคุณธรรมนั่นเอง
คุณธรรมที่ว่านี้เป็นคุณธรรมตามค่านิยม และประเพณีจีน บางอย่างก็ขัดกับคนไทยมาก เช่น การแก้แค้นแทนบุพการี คนไทยส่วนมากไม่ยึดถือเคร่งครัด ให้อภัย หรือ เลิกแล้วต่อกันได้ตามหลักธรรมที่ว่า เวรย่อมระงับด้วยการไม่จองเวร แต่ตามประเพณีจีนเก่าถือเป็นคุณธรรมที่ต้องปฏิบัติอย่างเคร่งครัด ถึงกับมีบัญญัติไว้ในคัมภีร์นิติจรรยา (หลี่จี้) ว่า แค้นฆ่าบิดามิอาจอยู่ร่วมฟ้า ฉะนั้น เราจึงพบว่านิยายกำลังภายในมักมีเรื่องการล้างแค้นเป็นลักษณะสำคัญประการหนึ่ง
จากความหมายของศัพท์สองคำ คือ บู๊ (หวู่) และ เฮี๊ยบ (เซียะ) นั้น เหง่ยคังอธิบายว่า นิยายกำลังภายในต้องมีลักษณะสำคัญอยู่ 2 ประการด้วยกัน คือ
1. ต้องมีบู๊ คือ การต่อสู้ เมื่อมีการต่อสู้ก็ย่อมมีวิทยายุทธ์ต่าง ๆ ตามเค้าความจริงที่มีอยู่ในสังคมจีน ซึ่งมีลักษณะแปลกเฉพาะตัว เช่นมีการใช้กำลัภงายในเข้ามาช่วยในการต่อสู้ มีเพลงมวย เพลงอาวุธ และ กลยุทธแปลก ๆ
2. ต้องมีเฮี๊ยบ คือความกล้าหาญ กล้าอย่างมีคุณธรรม โดยเฉพาะอย่างยิ่งการขจัดคนพาลอภิบาลคนดี และพลีชีพเพ่อชาติ กล่าวสั้น ๆ ก็คือเนื้อเรื่องต้องแสดงวีรกรรมของตัวเอง
ซึ่งอาจสรุปคำอธิบายของเหง่ยคังให้สั้น ได้ว่า นิยายกำลังภายในคือ นิยายที่แสดงการต่อสู้เพื่อคุณธรรมหรือวีรกรรมตามลักษณะของจีน นั่นเอง
เดบิต เพจพี่สาวน้องสาว
อืม ถ้าสยบฟ้าเป็นนิยายรักไม่ใช่กลภน. แล้วหอดอกบัวเป็นนิยายวายด้วยไหม กูต้องไปคุยห้องวายป่าว แล้วท่านเปากูว่าต้องไปคุยห้องซีรีย์ไหมกูไม่เห็นใครอ่านหนังสือท่านเปามีแต่คนดูซีรีย์ #กูประชดมนุดผู้อ่านหนังสือที่ชาวบ้านเค้าไม่อ่านกัน พอคุยกับเค้าไม่ได้ก้อมาไล่ชาวบ้านนับสิบชีวิตที่สุมหัวคุยกันอยู่ไปคุยที่อื่นเพราะมึงไม่อยากฟัง #มันใช่เหรอ
สำหรับกูสยบฟ้าคือนิยายกำลังภายในยุคใหม่ ที่รวมรสชาติของทั้งจอมยุทธ พรรคมารพรรคอธรรม ราชสำนัก ตีความวิชากำลังภายในจากสายเต๋าปะทะสายพุทธ สร้างแฟนตาซีของวิทยายุทธที่เป็นแบบฉบับของตัวเอง จีนยุทธภพมันคือแฟนตาซี อยู่แล้วมึง คนเหาะได้ ปิดตัวฝึกวิชา ออกมาเก่งสัสอะไรแบบนี้
มันไม่ใช่นิยายรักนะ แต่ว่ากำลังภายในเรื่องไหนไม่มีเรื่องรักวะ แม่งแก้แค้น ปกป้องหญิงงามกันทั้งนั้น สยบฟ้านี่เน้นรักน้อยแล้วนะ มึงลงเรือซังซังไม่ผิดลำ คนอื่นๆมันแค่น้ำจิ้ม ชายชาตรีในยุทธภพต้องมีแม่นางมาอ่อยแน่นอนต้องเล่นด้วยบ้าง กวาดมาบ้าง แต่สุดท้ายรักมั่นหนึ่งน้องนางเดียวแบบถวายชีวิต
เอาจริงๆกูก็ไม่ค่อยอยากได้ห้องแยกลภน. เพราะบางประเด็นกูก็อยากคุยความฟินเรื่องรักๆ แต่กูแค่คิดของกูเฉยๆนะ ไม่ไปแย้งอะไรเพราะกูก็ไม่ได้คุยกลภน.เยอะขนาดนั้น(แถมเรื่องสุดท้ายที่กูอ่านคือกระบี่ผีเสื้อดาวตก เก่าสัส5555)
คือกูเป็นชนกลุ่มน้อยในหมู่นักอ่านกลภน. ที่อ่านแต่เรื่องเก่าสัสและฟินในความโนฮาเร็มของกิมย้งโกวเล้ง(ถึงคนหลังจะไม่ค่อยตรงจริตกู)
กูก็ตระหนักในความชนกลุ่มน้อยของกู คนอื่นเขาอ่านเรื่องไหนต่อไหน พระเอกเมียสามสิบแปดคน กูก็ไม่ได้ออกมาตัดพ้อคร่ำครวญอยากให้มีมุมกลภน.โนฮาเร็มให้กู ก็กูชนกลุ่มน้อยอะ กูยังไม่รู้เลยว่านอกจากกูมีใครอ่านแบบกูบ้าง
กูมาบ่น
และหวีดหนึ่งบรรทัดว่าฉากประโยคขอแต่งงานด้วยการเขียนคิ้วในมังกรหยกทำกูจิกหมอนมากค่ะมึงงงงง
แล้วถ้าจะคุยเรื่อง ฉากในนิยายกับในซีรีส์ ว่ามันเหมือนมันต่างยังไง ซีรีส์โดนดัดแปลงจากนิยายรึเปล่า นิยายอ่านแล้วรู้สึกคนละแบบกับดูซีรีส์ อย่างนี้กูควรไปคุยห้องไหน ห้องนี้หรือห้องซีรีส์ ถามจริงจังนะ
มึงๆ อาภรณ์จักรพรรดินี่มันคุ้มค่าเวลาอ่านมั้ยวะ กุควรซื้อหรือควรเช่าอ่านดี มันเวิร์คมั้ย
>>972 ตอนหลังๆ มันแยกกันเพราะเริ่มมีพวกเทพเซียนกับโลกแฟนตาซีมา คนเลยแยกให้กลภน.เป็น Wuxia ที่ไม่ยิงแสงปิ้วๆ ไป
>>973 มีคนบอกว่าสยบฟ้าเป็นนิยายรักด้วยเหรอ กูไม่เห็นนะ ถ้านับจริงๆ จะเป็น Xianxia มากกว่า ไม่ใช่ Wuzia
ส่วนท่านเปาเป็นหนังสือมาก่อนนะ เป็นเกล็ดปวศ. ซีรี่ย์เอาหนังสือคดีของท่านเปามาดัดแปลงอีกที
เผลอกด
>>974 กูว่าแยกประเภทนิยายควรดูภาพรวมมากกว่า อย่างสยบฟ้าเป็น Xianxia เป็นหลัก อย่างอื่นเป็นรองไป
แต่งานของหวงอี้ เรื่องปี้เป็นหลัก เรื่องบู๊เป็นรองสุดๆ ตะก็ยังเป็นกลภน.นะ พี่เซี่ยงมีปราณด้วย
>>978 ถ้าห้องอื่นคนเยอะจะแยกไปตั้งวง ส่วนห้องนี้คนน้อยจะโดนแยกไปตั้งวงแทน กูไม่มายด์ แต่ก็เข้าใจที่มันพูดนะ จัดกลุ่มแยกไปคุยง่ายกว่า
กูไม่ใช่สายกลภน แต่ก่อนเห็นคุยกันห้องนี้ก็ไม่เห็นจะรู้สึกมีปัญหาอะไรนะ บางคนคุยถึงโนเวลที่แปลบนเว็บ กูก็ไม่มีปัญหาเพราะมันคือนิยายจีน ไม่ได้รู้สึกรำคาญอะไรเลย เข้าใจว่ามีหลายแนว มีคนชอบหลายแบบ แล้วห้องนี้ก็เป็นห้องรวมด้วย แต่พอแยกกลภน กูก็เฉยๆ อีก แต่ใจจริงไม่อยากให้แยก เพราะวันดีคืนดีกูเกิดอยากอ่านขึ้นมา จะได้หยิบเรื่องที่พวกมึงคุยผ่านตามาเบิกเนตรได้ อีกเรื่องคือแนวรักๆ ใคร่ๆ มันล้นตลาดมาก มันเป็นธรรมดาที่จะถูกพูดถึงมากกว่าแนวอื่นๆ อยู่แล้ว กูไม่เก็ทคนที่บอกว่าอยากให้แยก ถ้าแยกไปห้องนี้จะเหลืออะไรวะ ถ้ามึงไม่อยากคุยก็เงียบๆ ไปดิ เลื่อนผ่านก็ได้ อยากคุยเรื่องไหนก็ Ky มาแค่นั้น มันจะไปยากอะไร ไม่มีใครทำให้มึงถูกใจได้ทุกเรื่องหรอก
>>981 เท่าที่กูอ่านนะ กูชอบคาแรกเตอร์ตัวละคร เริ่มเรื่องจากพระเอกนางเอกวัยใส ไม่ถูกชะตากัน นางเอกฉลาดสดใส เข้มแข็ง พระเอกคุณชายลอยไปลอยมา นางเอกมีคนรักอยู่แล้ว แต่ไม่ได้แต่ง เพราะฐานะครอบครัว ตัวละครมีที่มาที่ไป พระเอกไม่เอาถ่าน เพื่อนพระเอกมีเมียมาก คนรักนางเอก แม่นางเอก ถึงตอนที่อ่าน ยังไม่ดราม่า มีแค่รักแรกไม่สมหวังของนางเอก แต่ต่อไป ครอบครัวนางเอกน่าจะเริ่มวิกฤต ซึ่งกูหวังว่าจะมีคนมาช่วยไม่ให้เสียหายมาก กูชอบครอบครัวนางเอกมาก แม่ พี่ชาย อบอุ่นมาก
ส่วนเรื่องใหญ่ที่สุดของสนพ.นี้ การแปล กูขัดใจกับ “คุณนาย” มาก ปกตินิยายจีนโบราณ จะใช้ฮูหยินมากกว่า แต่เรื่องนี้แปลไทยหมด ซึ่งกูไม่ชิน ส่วนการแปล อ่านรู้เรื่อง แต่ถ้าถามว่ากะปิน้ำปลามั๊ย กูไม่รู้ เพราะกูไม่เคยอ่านเวอร์ชั่นอื่น รู้แต่ตัวละครไม่เกรียน ไม่หยาบ แต่ถ้าแปลได้แบบกูกู จะละมุนและอินกับการทอผ้ากว่านี้ แล้วอาจตามมาด้วยเชิงอรรถอีกค่อนเล่ม
มีคนอ่านชันสูตร 3 หรือยัง สปอยให้หน่อยดิ มีดราม่าเด็กพี่ตายไหม
ตั้งตำหนักใหม่ยัง
ถ้ามีพวกเกรียนมาปาดตำหนักอีกกูขอแช่งให้จะอ่านอะไรดูหนังเรื่องไหนก็โดนสปอยไปชั่วกาลปาวสานเลยสัส
กูว่าอยู่รวมๆ กันแบบนี้แหละ กูชอบ คุยนิยายหลายๆ แนว กูอ่านๆ ที่พวกมึงคุยกันจนกูไปหามาอ่านก็หลายเล่มแล้ว ส่วนเรื่องซีรีส์ เดี๋ยวนี้ซีรีส์หลายเรื่อง ก็ทำมาจากนิยาย น่าจะพอคุยได้นิดนึง เช่น จะทำเป็นละครแล้ว อยากให้ใครเล่น ถ้าอยากจะพูดกันเยอะๆ กว่านี้ เช่น คนนี้เล่นละครเรื่องนี้แข็งมาก เสื้อผ้าหน้าผมไม่โอ อันนี้ควรไปอยู่ตำหนักซีรีัส์จีน
ป.ล.อันนี้คือ คหสต. ของกูนะ ด่าได้แต่อย่าแรง กูไม่สู้คน
ตำหนัก 44
https://fanboi.ch/literature/5649/
นี่คือ "บอร์ดสำหรับพูดคุยเกี่ยวกับนิยายและวรรณกรรมทั่วไป" ยูโน้ว อยากคุยเกี่ยวกับซีรีส์ก็ไป motion pic สิ จะคุยว่า อุ๊ย พระเอกเรื่องนั้นแสดงดี คนนี้แคสต์มาเหมาะ ฉากอลังดีงามมาก บลาๆๆ ก็คุยไป เพราะมันเอาไว้คุยเรื่องซีรีส์ ที่นี่คุย lit
Topic has reached maximum number of posts.
Please start a new topic.
Be Civil — "Be curious, not judgemental"
All contents are responsibility of its posters.