หืม ป้าปล่อยอีบุ๊คนางซินแล้วรึ กูควรขอคืนเงินหย่งเยี่ยเลยสินะ
Last posted
Total of 1000 posts
หืม ป้าปล่อยอีบุ๊คนางซินแล้วรึ กูควรขอคืนเงินหย่งเยี่ยเลยสินะ
กูรำคาญฉู่ซินอี๋มาก ใครก็ได้บอกกูทีว่านางจะถูกเฉดหัวออกจากบ้านเมื่อไร (หมอหญิง) ปล. เพิ่งอ่านเล่ม 1
โฮฮฮฮ กูเสียดายที่กูพลาดซื้อนางซิน
หุ้นที่กูซื้อราคาตกทุกตัว TT^TT
Ky จ้าอยากได้สปอยล์กระดูกงามเพื่อน ๆใครมีมั่ง
>>775 ป้าเคยให้เหตุผลตอนป่าท้อนะ แต่สำหรับกูคือ หนังสือเล่มจริงของป้าราคาแพงเกินไปต่างหากล่ะ
บางท่านอาจจะสงสัยว่า เหตุไฉนราคาของ E-book จึงได้แตกต่างจากราคาหนังสือเล่มนัก? เหตุผลเป็นเพราะว่า หนังสือเล่มของสนพ.เราจัดพิมพ์แบบพรีเมียม ทั้ง
.
- ใช้กระดาษ ivory ที่เป็นกระดาษนำเข้า ทั้งถนอมสายตา สีสวยสบายตา สีไม่เปลี่ยนแม้ผ่านไปนานปี ทั้งไม่เข้มขึ้นและไม่ซีดลง และไม่ขึ้นรา ซึ่งแพงมาก
.
- ปกใช้กระดาษอาร์ตการ์ดอย่างหนามาก ทำให้แม้กางออกจนสุด สันก็ไม่เกิดรอยย่น แน่นอนว่าแพงอีกเหมือนกัน
.
- เข้าเล่มเย็บกี่ไสกาวแบบแพงสุด ไสกาวถึงสองรอบ ทำให้หนังสือติดแน่นทนทานมาก ไม่ต้องกลัวกระดาษหลุดแม้ผ่านไปสิบห้าปี (เป็นอย่างน้อย)
.
- ปกมีปีกปกที่เปลืองกระดาษ แต่ถนอมนิ้วมือเวลาเปิดอ่าน (ปกติเขาจะเอาส่วนนี้ไปทำที่คั่นแถม แต่หนังสือเราจะไม่มีส่วนนี้เหลือให้ทำที่คั่นแถมเลย)
.
- ปกลงสปอตยูวีและติดฟอยล์ ที่เพิ่มราคาในการผลิต
.
รวมแล้วทำให้หนังสือมีราคาสูงกว่าหนังสือทั่วไปตามท้องตลาด เพราะต้นทุนสูงกว่ากันมาก
.
แต่ในการทำอีบุ้ค สนพ.ไม่ต้องใช้วัสดุราคาแพงที่กล่าวมาข้างต้นทั้งหมด แค่ส่งไฟล์สำหรับจัดพิมพ์ที่มีอยู่แล้วไปให้ทางเมพ เป็นอันจบ ที่เหลือทางเมพจัดการให้เอง วันเดียวก็เอาขึ้นขายได้แล้ว
.
ส่วนการที่หนังสือเล่มอื่นมีราคาแพงกว่า เพราะเจ้าของงานมีการลงทุนลงแรงมากกว่า เช่น จ้างคนวาดปกใหม่ จัดหน้าเอง (นักเขียนขายเอง จึงต้องจัดหน้าเอง จะเอาไฟล์ที่สนพ.ทำไว้แล้วมาใช้ไม่ได้)
.
ราคา E-book ป่าท้อ ลิขิต ที่น่าสงสัยว่าเหตุไฉนจึงถูกกว่าราคาหนังสือเล่มมากนัก ก็เป็นเพราะเหตุนี้นี่แหละค่ะ
ถ่าอีบุ๊คทุกเรื่องถูกกว่าเล่มมากๆ แบบของป้าหลิน กูคงโบกมือลาแบบเล่ม ตอนนี้คือไม่มีที่วางสุด กลัวแมลงกลัวความชื้นอีก หนักแขนเมื่อยมือเวลาอ่านอีก TT
>>778 กูมีของป้าทุกเรื่องยกเว้นซิน หนังสือป้าสวยจริง กระดาษดี ไม่เหลือง ปกสวย หนังสือป้ากูวางๆไว้ในตู้เมื่อเดือนก่อนรื้อออกมาให้คนยืมเทียบกับเล่มที่ซื้อมาพร้อมๆกัน ของป้ายังขาวนวลสวยอยู่อันอื่นเหลืองละ กล่องม่านๆของป้าก็แข็งแรงมาก แต่มันมีสิ่งที่ทำให้แพงโดยใช่เหตุมาด้วยเช่น เชิงอรรถกระดาษอาร์ตสี่สีหน้าเป็นหลายสิบหน้า กูเป็นคนอ่านที่สนแต่เนื้อหา ดังนั้น หยงเยี่ย เจออันอีบุ๊คจร้า
>>693 จีนมีเฟิ่งหวง งานเก่าๆกูเห็นแปลเป็นหงส์เพลิงกัน อะบิลิตี้คล้ายฟินิกส์อะมึง พลังหลักเป็นไฟ ตายแล้วเกิดใหม่ได้บ้างไม่ได้บ้างแล้วแต่คนเขียน แต่ส่วนใหญ่อมตะ ตายแล้วเกิดใหม่ได้(แต่ผลจากการเกิดใหม่แต่ละครั้งขึ้นอยู่กับปลายปากกาคนเขียนล้วนๆ)
เบสิคโนวเลช สี่สัตว์พิทักสี่ทิศ
มังกรทิศเหนือ น้ำ
หงส์เพลิงทิศใต้ ไฟ
เต่า ดิน เสือ ลม <<<อีสองตัวนี้กุจำไม่ได้ว่าใครอยู่ออกหรือตกวะ
>>780 เออ ความรู้สึกเดียวกัน กูรอเป็นสิบปีแล้วมั้ง รอตั้งแต่ป่าท้อล็อตแรกยังตีพิมพ์ไม่เสร็จอะ
รอจนไม่อยากจะอ่านแล้ว เมื่อก่อนกูเป็นแฟนคลับกูกูเลย งานแปลกะกล้วยก้อซื้อ แต่ตั้งแต่ลิขิตเหนือยเขนยจบกูก้อเทนางแล้วว่ะ
พฤติกรรมแม่งเกินจะรับได้จริงๆ เลื่อนแล้วเลื่อนอีกใครจ่ายเงินก่อนออกมาโวยก้อมาแถอีกแทนที่จะปรังปรุงตัวเอง
ทีส่งงานแปลกับสนพ.กูยังเห็นส่งตรงได้เลย ตอนแปลพวก Boss กับพิภพพญามังกรอะ
>>787 ล่าสุดเรื่องถือศีลกินเจไง
>>778 สำหรับกูนะ พูดถึงตัวหนังสือก่อนเลย (ของกูล็อต 3ได้) ป่าท้อนี่หน้านึงถามจริงมีเนื้อหากี่บรรทัดกันเชียว ตัวเท่าหม้อแกง กูเปิดมาตกใจชห. ส่วนรูปเล่ม กระดาษไรงี้ดีกว่าจริง แต่กูไม่ชอบสไตล์อาร์ตงานศิลป์ของป้าเท่าไหร่ กูไม่เคยมองว่าปกป่าท้อ ลิขิต หรือบ็อกเซ็ตพวกนี้สวยเลย กูว่าสีฉูดฉาดและรกมาก เห็นแล้วปวดหัว สุดท้ายคือกูเทขายทิ้งขาดทุนย่อยยับ เพราะไม่อยากเก็บ อ่านเนื้อหาแล้วรู้สึกไม่คุ้มราคากับกูเท่าไหร่
มึง กูสงสัยว่ะ ไอ้เชิงอรรถหรือภาคผนวกสี่สีของป้าเนี่ย ก่อนพิมพ์ป้าไม่ถามคนพรีก่อนเหรอว่าอยากได้กันมั้ย มัดมือชกกันง่ายๆเลยเรอะ
ขอนอกเรื่องแป๊ป
เมื่อคืนกุอ่านโม่งว่าคนพรีหงส์กรีดปีกให้เช็คเมล์เพื่อขอเงินส่วนต่างคืน กุก็เช็คก็ไม่เห็นสยามส่งอะไรมา กำลังคิดว่าจะทวงยังไงดี เช้าวันนี้สยามก็มาส่งบ๊อคหงส์กรีด(ซึ่งกุก็ไม่เข้าใจว่าจะส่งมาทีหลังทำไม ห่างจากส่งหนังสือเล่มสุดท้ายอาทิตย์เดียว นึกว่าจะนาน) เปิดมาก็ ผ่าง! สยามส่งเงินคืนมากับบ๊อคเลย ใส่ซองมาอย่างดี กุเซอร์ไพรส์555
ตรรกะป้าป่วยๆ หลังๆ นิยายป้าก็ไม่ได้สนุกขนาดนั้นอ่ะ คือนิยายจีนเยอะมากกกกก ทุกวันนี้ ไม่อ่านของป้าคนนึงก็ไม่เป็นไร เท่าที่มีกูยังดองเป็นตั้งๆ เลย
เฉยกับป้ามาตลอด แต่อ่านที่ป้าโพสต์ในเพจแล้วรู้สึกละเหี่ยใจ ขาดความเปนมืออาชีพอย่างแรง ไม่ว่าคุณจะเจออะไร ภูติผีปีศาจอะไร เราไม่สนใจหรอกนะ แต่งานอะคุณควรต้องทำให้เสร็จภายในกำหนด รับเงินเขา (ลุกค้า) มาแล้ว แต่ผลัดวันประกันพรุ่งไปเรื่อย ๆ ด้วยข้ออ้างเดิม ๆ มันน่าเกลียด แล้วยังมีหน้ามาบ่นนู่นนี่อีก ทำตัวไม่มีวุฒิภาวะเลย
เออ ล่าสุดที่กูกูออกมาพูดเรื่องนางต้องลงทุนถือศีลกินเจเพื่อให้แปลหนังสือสำเร็จออกมาเป็นเล่มๆ มันคือยังไงวะ หรือกูโง่เองที่มองไม่เห็นความเชื่อมโยงระหว่างการถือศีลกินเจกับการทำงานแปล
เอาจริงๆกูก็พอจะทำใจเข้าใจได้แหละถ้าป้าแกจะจิตอ่อนเป็นวุ้น
แต่ไอ้การรับงานแทรก แล้วเรื่องนี้ก็โดนแซงๆๆๆไปเรื่อยๆเนี่ย
กูไม่โอเค สรุป กูเลยไม่เก็บงานป้าแม้แต่เรื่องเดียว
ยืมเพื่อนเอา
อิบ้า เชิงอรรถครึ่งเล่มป้าบอกให้ฟรีเว่ย ไม่ได้คิดเงินเพิ่มมม งืมๆๆ
กูสงสัยว่านิยายเรื่องนึงแม่งต้องแปลเป็นหลายๆปีเลยเหรอวะกว่าจะเสร็จอะ ทำไมสนพ.อื่นเขาไม่เห็นต้องใช้เวลาขนาดป้ายังเสร็จเลย เป็นคนที่มีความรับผิดชอบแย่มากกกกกกกกกกกกกกกกกกก เลื่อนแล้วเลื่อนอีก เลื่อนในเลื่อน ยังจำได้ไม่ลืมนะที่นักอ่านบ่นเรื่องเลื่อนแล้วป้าตบกลับอะ ว่าให้ดูผลงานเรื่องต่อๆไปอย่าตัดสินจากที่ผ่านมาอย่างเดียว อีกอย่างคนพรียังได้ขอวแถมบลาๆๆ พูดอย่างกะคนบ่นผิดมากที่บ่นเรื่องงานล่าช้าอะ เหอะๆ กูจะรอดูว่าหย่งเยี่ยจะได้ทันก่อนสิ้นปีนี้มั้ย (ขนาดบอกว่าจะเสร็จกลางปีนะ)
กูกำลังลังเลใจ ถ้าหย่งเยี่ยมี e book กูควรเปย์มั้ย
เรื่องของเรื่องคือ กูเทกูกูไปนานแล้ว แต่หย่งเยี่ยเปนอะไรที่คาใจกูมากอะ รออ่านมาตั้งแต่ลงตัวอย่าง
ตอนนั้นรู้สึกพล็อตมันน่าสนใจโดนใจมาก แต่พอเจอม่านม่านเข้าไปกูก้อชักไม่แน่ใจว่ะ+กับพฤติกรรมกูกูอีก
เป็นพวกเมิงจะทำงัยคิดว่าควรเสี่ยงอีกสักครั้ง หรือสะบัดบ๊อบถาวร
Ky กูอ่านalsb จบแล้ว
รีวิวไม่สปอยนะ กูไม่เคยกูซี่รีย์เลยไม่รู้ว่าจะเปรียบเทียบไงนะ
-เรื่องเป็นแนวหวานๆใสๆมีหน่วงๆบ้างแต่ไม่ดราม่าเลยมึงหวังดราม่าคงไม่มี มันจะแค่รู้สึกน้อยใจไปกับนางเอกบ้าง แต่พออ่านไปเรื่อยมันจะเข้าใจในมุมมองของพระเอกบ้างมันจะอ้อ มันจะสมบูรณ์ในตอนจบเล่มแล้วรู้สึกอิ่มใจ กว่าทั้งคู่มันเหมาะสมกันมากๆ
-ตอนแรกพระนางจะเลิกกันแล้วค่อยไล่เรื่องอดีต สลับกันไปทั้งเรื่องแต่ไม่งงเพราะเหตุการณ์ที่ย้อนอดีตจะเป็นแค่ฉากสั้นๆ
-พระเอกแนวซึนๆอ่ามึง เย็นชา ปากแข็ง ไอคิวสูง ทิฐิคือเป็นคนแบบนี้จริงๆ ไม่ได้แกล้งทำหรือมาอ่อนโยนกับนางเอกคนเดียวก็ไม่ใช่ จะหวังให้พระเอกพูดหวานๆกับนางเอกไม่มีอ่ามึง5555555 คนแบบนี้ไม่น่ารักเลย แม่งตอนกูยังน้อยใจแทนนางเอกเลย แต่มันต้องดูที่การกระทำเล็กๆน้อยๆถึงจะเห็นความอ่อนโยนที่มีต่อนางเอก ถ้ามีแฟนที่ไม่ใช่แบบนางเอกผู้หญิงคงอึดอัดตาย ไม่ก็เบื่อน้อยใจเลิกเลย มันจึงสมกับนางเอกจริงๆ
-นางเอกเป็นคนที่ไม่คิดเล็กคิดน้อย เป็นแนวสายรุกแล้วซื่อสัตย์กับตัวเอกสูงมาก คือกูชอบแนวนี้นะนางเป็นคนไม่ค่อยคิดอะไรลึกซึ้ง แต่รู้จักตัวเองเป็นคนอีคิวสูง นางอาจจะทำเอ๋อๆเพราะเป็นคนไม่คิดอะไรจนกูก็สงสัยว่าแม่งโง่ขนาดนั้นเลยหรอกว่ะ แต่เพราะเป็นคนแบบนี้คือไม่ยึดติด เรื่องมันถึงได้ออกมาหวานๆขนาดนี้เพราะนางอ่าแหละ
-ความรักของทั้งคู่คือแล้วลึกซึ้ง อ่านไปแล้วจะรู้ว่าเออแม่งเกิดมาคู่กัน ไม่ว่าไงต่อให้เลิกกันไปนานกี่รอบกูว่ามันก็ลืมกันไม่ได้แน่นอน อุปสรรคของทั้งคู่ก็พอมีบ้างแต่ไม่ต้องกลัวไม่ดราม่าแน่นอนเพราะนางเอกมันเป็นคนนิสัยแบบที่กูว่ามานั้นแหละ
-เรื่องนี้กูชอบอยู่นะ เหมาะกับคนที่อยากได้ความหวานอมยิ้มเล็กๆ มีขำๆบ้างเป็นแบบมุกเล็กๆ แต่มันจะเนือยๆนะไม่มีจุดพีคขนาดนั้น เหมือนมึงอ่านบันทึกชีวิตประจำวันอ่าแหละพระนางมันรักกันตั้งแต่ต้นเรื่องแล้ว ถ้ามึงไม่ชอบแนวเรื่อยๆก็ไม่แนะนำ มันไม่หวานจ้าแสบคอแต่มันกินแล้วสดชื่น55555 ใครชอบดราม่า รวดเร็ว พีค สะใจกูไม่แนะนำเรื่องนี้
กูอยากรู้ว่าหย่งเยี่ยพระรองเด่นกว่าพระเอกมั้ย
แล้วนางเอกเคยชอบพระรองก่อนชอบพระเอกรึเปล่า
ถ้าเป็นอย่างที่ว่ามากูจะได้ไม่ซื้อ
>>798 ป้าเพิ่งออกมาบ่นเร็วๆนี้แหละคร่ะ แต่ไม่ได้บอกรายละเอียดว่าที่ถึงขั้นจิตหลุดต้องไปถือศีลนี่เพิ่งเป็นรึเป็นนานแล้ว รึจริงๆอาจจะพูดไปงั้นๆจะใช้มุกผีหลอกอีกทีก้อจะดูซ้ำ
>>801 ตอนแรกกูกะว่าจะจบกับป้าที่หย่งเยี่ยแต่พอเห็น ebook นางซินแล้วชักลังเลเหมือนกันว่ะ แอบคิดว่าเล่มใหม่ๆป้าจะทะยอยออก ebook ตามอย่างรวดเร็ว
>>805 เออเหอะ พระเอกเรื่องไม่ชอบทั้งโลกกูว่าแม่งหวานชิบหายแบบคนแบบนี้ไม่มีจริงแน่นอน55555 แต่พระเอกเรื่องalsb กูว่ายังมีความเป็นจริงกว่า มีดีมีร้ายบ้าง
>>806 - 807 สู้ๆมึงอ่านไปเรื่อยๆเดี๋ยวเครื่องมันจะติดเองแหละกูว่ายิ่งช่วงตอนพิเศษกูว่าดีกว่าตอนหลักอีกมึง อ่านแล้วแบบอยากมีรักข้างบ้าน ทำไมกูไม่มีบ้างว่ะสัส55555
alsb นี่กูว่ากูไม่เคลียร์ปมแม่พระเอกว่ะ เป็นปมที่กูไม่โอเคที่สุดละ
>>811 มันก็มีตอนพิเศษมาแล้วไงมึง
Alsb
.
.
.
.
.
เรื่องครอบครัวพระเอกกูว่าพ่อแม่พระเอกเป็นคนโลภมาก และมีชีวิตคู่ที่ไม่มีความสุขเลย ไม่สนใจพระเอกมาตั้งแต่เด็กทำให้พระเอกเป็นคนไม่ค่อยพูดและดูไม่มีสุขเวลาอยู่บ้าน พระเอกยิ่งเคยทะเลาะกับที่บ้านตั้งแต่เลือกเรียนหมอแล้วแต่พอพระเอกประสบความสำเร็จก็พึ่งมาเห็นดีด้วย กูเลยมองว่าพระเอกมันรู้ว่าอะไรดีกับมันที่สุดแล้วถ้าไม่ใช่นางเอกใครก็ไม่ได้จะให้เลือกปล่อยนางเอกไปก็เคยลองแล้วยิ่งรู้ว่าขาดนางเอกไม่ได้เลย แล้วจะให้มันเลือกนางเอกแล้วปล่อยครอบครัวก็ไม่ได้เพราะพ่อแม่ก็คือพ่อแม่ป่ะว่ะ จึงเลือกรอเวลาให้ดีขึ้นเอง ในเมื่อเลือกสิ่งที่ดีที่สุดแล้วเดี๋ยวสักวันพ่อกับแม่มันจะรู้ว่าเรื่องเงิน หน้าตา ฐานเป็นเรื่องไร้สาระ แล้วนางเอกมันก็เข้าใจว่าจะให้มันชนะใจแม่สะใภ้ได้ไงว่ะในเมื่อมันเปลี่ยนอะไรไม่ได้ ให้ฉลาดขึ้นทำงานดีขึ้นก็ไม่ใช่มัน
-ตอนแรกกูอ่านตอนจบก็แบบเหี้ยไรอ่าตัดจบเหรอว่ะแต่พออ่านตอนพิเศษก็เริ่มเข้าใจว่า มันรักกันเพราะอะไรแล้วอ่านตอนที่กลับไปเยี่ยมบ้านพระเอกก็รู้ว่าบ้านพระเอกแม่งเป็นไงแต่บ้านยายพระเอกกับไม่เลวร้าย ใจดีกับนางเอก เลยรู้ว่าญาติพระเอกแม่งคงไม่เลวหมด พื้นฐานคงเป็นคนดี
-ตอนพิเศษที่นางเอกคลอดบ้านพระเอกก็มานะ ให้พระเอกไปซื้อของที่นางเอกอยากได้ด้วย ชื่อหลานก็ตั้งให้ กูเลยมองว่าเคลียร์ไปบ้างส่วนด้วยแหละมึง
.
.
.
.
.
Ky ขอลิสต์นิยายที่พระเอกเลวๆ หน่อย เลวแบบไม่บันยะบันยัง อ่านแล้วต้องด่าว่า เชี่ย!! เลวยังไงช่วยเหลาให้ฟังด้วย จะ HE หรือ BE ก็ได้นะเพิ่ลโม่ง แต๊งกิ้วล่วงหน้าจย๊าา
อยากได้นิยายที่จบBEแบบสะใจๆอะ ตงกงกูยังสะใจไม่สุดอะ มีเรื่องไหนที่แนวๆนี้แนะนำบ้างมั้ย
จากการที่กูไปซุ่มอ่านหมอหญิง ตามคำเล่าลือันหนาหูว่า ท่านแม่ทัพโง่ + เมียเยอะ + แม่สามีน่าตบ นี่คือเหตุผลที่ว่าทำไมกูถึงยังดองอยู่ได้จนวันนี้ พออ่านจริงๆ แล้วมันไม่ใช่นี่หว่า เสิ่นจงชิ่งไม่ได้โง่ และก็ไม่ได้ใจดำกับสือเหนียงคนเก่าขนาดนั้น ที่เหตุการณ์เป็นอย่างทุกวันนี้เพราะเขา "ไม่รู้" แต่ภายหลังก็รู้ กูว่าพระเอกเป็นคนที่ฉลาดแค่ใจร้อนและเผด็จการ พออารมณ์เย็นลงแล้วก็สติปัญญาใช้ได้ เป็นคนมีเหตุมีผล แต่สิ่งหนึ่งที่ไม่ชอบคือความใจอ่อน ความกตัญญู มีคุณธรรม แต่เอาเหอะเพราะเป็นอย่างนี้ละมั้งกูถึงได้ชอบ ย้อนแยงอีกล่ะ คือตอนอ่านก็รำคาญอะนะ แต่ไปๆ มาๆ หากคิดให้ดีแล้วนี่ก็คือผู้ชายที่ดีคนหนึ่ง สรุปคือชอบแหละ กูว่าคนที่อ่านแล้วว่าพระเอกโง่นี่คือขัดใจล้วนๆ แบบเนื้อเรื่องไม่ได้ดั่งใจ ตัวร้ายยังอยู่ขวางหูขวางตา ส่วนแม่สามีก็โคตรปัญญาอ่อน คิดแต่จะเอาชนะพระเอกไม่สนheสนtad อะไรเลย ฟังแต่น้องชายพระเอก บีบคั้นกดดันพระเอกทุกทาง
เรื่องนี้อ่านแล้วสนุกจริงๆ มันไม่ใช่มีแค่เรื่องการรักษา แต่ยังมีเรื่องครอบครัว การเมือง ใครยังดองลองหยิบมาอ่าน เป็นความเรื่อยๆ มาเรียงๆ แต่ทำให้ยิ้มได้ แอบสงสารนางเอกจนบางทีก็ปวดใจน้ำตาซึม นางเอกน่าสงสารจริงๆ ใครเป็นแม่คนแล้วได้อ่านเรื่องนี้เชื่อเถอะจะอินมาก อ่านต่ะละเพิ่งจะถึงเล่ม 3 ปล. กูพอรู้สปอยล์ตอนจบมาบ้างว่าเว่อร์วัง มองเบลอไปก่อน เนื้อเรื่องแรกๆ จนกว่าจะจบมันสนุกก็เสพต่อ
>>823 กูไม่เคยคิดเลยว่าแม่ทัพโง่ กูเห็นว่าเพร่ะไม่รู้เลยเป็นแบบนี้ และเพราะโดนกระทำมาก่อนด้วยอะ กูว่านางน่ารักจะตาย
เออ กูเพิ่งกลับบ้านมาแกะบ็อกหงส์กรัดปีก ทำไมกูไม่เห็นได้เงินคืนแบบคนอื่นเลยวะ หรือเพราะกูสั่งกับบฟ.ไม่ได้สั่งกับเมืองยิ้ม? เลยต้องรอเงินโอนเหรอวะ
จริง ตอนอ่านหมอหญิงกูก้อไม่เคยคิดว่าพระเอกโง่เลยนะ แต่แม่ผัวนี้สมควรมอบเปลือกทุเรียนให้มั่กๆ เท่าที่กูสังเกตกลุ่มที่มาบ่นๆว่าพระเอกโง่นั้นคือป้าๆในคุกว่ะ ด่าท่านแม่ทัพแต่อวยอ๋องเด้าหู้ กูเลยมองบนไม่ค่อยให้ค่าเท่าไหร่
ky กูเพิ่งว่างมาตามนิยาย อยากรู้ว่าชันสูตรนี่กี่เล่มจบอ่ะมึง อ่านตัวอย่างแล้วดูเนื่อยๆ ชอบกล
ชันสูตรนี่กุลงเรือท่านอ๋อง เรือกุจะแตกไหมวะ ?
กูว่าเรือคุณชายเฉินชัดมาก ไม่มีล่ม 🚢 ส่วนเรือท่านอ๋องหรูหราแต่ชะตากรรมไททานิค กูว่าได้เป็นเรือล่มในบ่อคุณหนูเฉินมากกว่า
>>825 เรื่องเงินคืนหงส์ กุสั่งกับเว็บเมืองยิ้มและไม่ได้เมล์อะไรเลย แต่กุได้เงินคืนมากับกล่องแล้ว ถ้ามึงสั่งกับbf อาจจะมีส่วน กุว่าถ้ามึงได้เมล์แล้วก็คงต้องรอโอนเอาอ่ะแหละ
ถ้าคนที่ไม่เล่นโม่งและไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไรแบบกุอยู่ดีๆเปิดกล่องมาเจอเงินคงจะงงๆว่าสั่งกล่องแถมเงินมาทำไม กุก็นั่งคิดแล้วขำดี
ข่าวนิยายจงหยวนจากแหนตตี้นัดอ่านธรรมด๊าาาา ธรรมดาที่ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับจงหยวน
คร่าวๆนะคะ
สิ้นเดือน พค. -ต้นตำนานอาภรณ์จักรพรรดิ 4เล่มจบ ปก 1476บาท วางขายเลยพร้อมๆหน้าร้าน แถมโปสเฉพาะเวบ แต่หน้าร้านนายอินโปรดีๆอาจถูกกว่าก็เป็นได้
สิ้นมิย.- ช่างร้ายเหลือ 7 เล่มจบ แบบเปิดจองสั้นๆ ของแถม/box/ tailored ไหมยังไม่แน่ใจค่ะ ขอ confirm เดือนหน้าอีกที
..ระหว่างนี้ จะมีเล่มสั้นๆมาคั่นไหม 555 ไม่แน่ใจ เวลาที่แจ้งคือโดยประมาณค่ะ
>>819 เอาจากที่กูเคยอ่านนะ บางเรื่องกูก็ไม่คิดว่ามันเป็น BE แต่หลายๆคนบอกว่า BE ก็ลิสๆมาให้ละกัน
-เจาะมิติพิชิตบัลลังก์ (ปู้ปู้)
-ตงกง
-บุหลันไร้ใจ < คนเขียนเดียวกับตงกง กูเฉยๆกับเรื่องนี้นะ ไปไม่สุดพอๆกับตงกงเลย
-เจินหวน
-ลำนำรักเทพสวรรค์ ภาค 1
-หมี่เยวี่ย
-ลำนำทะเลทราย < เรื่องนี้กูว่ามันโคตร HE แต่หลายๆคนบอกว่า BE เพราะลงผิดลำ
-บทเพลงกลางเมฆา < รุ่นลูกลำนำทะเลทราย แต่กูว่าเป็นเรื่องที่ห่วยมากที่สุดในบรรดาเรื่องที่กูเคยอ่านของถงหัวละ (ไม่นับบุพเพอลวน)
-บุปผาสีชาด < มัน OE มากกว่า แต่หลายๆคนด่าว่าเป็น BE
-หยกยอดปิ่น < มันออกแนว OE และงง ต้องคิดต่อยอด ประมวล วิเคราะห์เอง
-หงส์กรีดปีก < อันนี้โคตรแฮปปี้ของกู แต่คนส่วนใหญ่บอกว่า BE
-บันทึกวังฯ (ของวาราน่ะ) < กูยังไม่ได้อ่าน แต่เห็นบอกกันว่า BE
>>841 กูอ่านทุกเรื่องที่มึงว่า
- หมี่เยวี่ย อ่านไม่จบเพราะลำไยตลค
- บุหลัน อ่านจบนะ แต่สะใจมากกว่าจะเศร้า
- หยกยอด งง ออกทะเลมากตอนจบ ปมที่ปูมาทั้งเรื่องเหมือนไม่สำคัญเท่ากับว่าท้ายที่สุดนางเอกรักใคร
- ดูดาว ของวาราไม่ได้อ่าน
ที่เหลือในลิสมึงทำกูร้องไห้เป็นเผาเต่าทุกเรื่อง 5555
>>844 +1000 หยกยอดกับบุปผากุว่ามันคือ OE มากกว่าที่จะเป็น BE ส่วนท่านเก้านี่ยังไงก็ HE ว่ะ ส่วนเรื่องวังหลังมันคือจบสมจริง ไม่ได้ BE เลย แต่คนส่วนใหญ่จะยึดติดว่าพระนางต้องได้อยู่คู่กัน 1:1 ไรงี้
>>845 เออ หมี่เยวี่ยกูลำไยตลค.มากจนเกือบอ่านไม่จบเหมือนกัน แต่กูเสียเงินพรีมาแล้วต้องอ่านให้จบไม่งั้นเสียดายเงิน แต่พออ่านจบก็คือเทขายทิ้งทันทีว่ะ บุหลันกูว่าไม่เศร้าด้วยนะตอนจบ มันดูเป็นจบได้สมเหตุสมผลแล้ว แต่ในลิสที่กูร่ายมานี่ กูร้องแค่เรื่องเดียวคือลำนำเทพว่ะ ซึมไปเลยเพราะชิงหยาง
KY เพื่อนโม่ง ช่วยแนะนำขนาดซองซิปหน่อย กูว่าจะสั่งมาเก็บหนังสือแหละ เห็นในเฟซมีคนโดนปลวกกินหนังสือแล้วสยองมาก นี่กูเข้าไปหาดูในช้อปปี้ อิห่าไซส์เยอะหลายเบอร์มาก ถ้าส่วนมากของกูเป็นนิยายแปลจีน แปลฝอ นี่ควรจัดไซส์ไหนดี มีที่ไหนสั่งแนะนำด้วยก็ได้นะ กราบขอบคุณล่วงหน้า
>>852 กูบอกเลยว่า ต่อให้ใส่ถุงซิป ปลวกมันอยากเจาะมันก็เจาะได้ สิ่งสำคัญคือ สถานที่ที่เก็บหนังสืออย่าอยู่ในที่ชื้น หมั่นฉีดยาฆ่าแมลงบริเวณรอบๆที่เก็บ แต่ถ้าอยากใส่จริงๆ ขนาดประมาณ 7*11 หรือ 8*12 ก็ได้กำลังดี ถุงละเล่ม ถ้าอยู่ในกทม. แนะนำให้ไปสำเพ็งหรือจตุจักร เค้าขายเป็นกิโล มันจะถูกกว่าซื้อปลีก แต่กูไม่เคยใส่เลย ปกติกูเก็บหนังสือใส่ตู้เหล็ก ตู้เหล็กไม่วางติดพื้นมีฐานล้อเลื่อนขึ้นมาอีกชั้นนึง ไม่เคยโดนปลวก
ชันสูตรเล่ม3ลงเว็บนอ.ละ งั้นเย็นนี้กูไปสอยที่นอ.นี่มีโอกาสได้ชายเฉินกลับบ้านมาสินะ <3 <3 <3 ไม่ได้อ๋องซึนมากอดอาทิตย์นี้ กอดชายเฉินก่อนก็ได้
>>851 ลำนำทะเลทรายนี่ขัดใจนางเอกฉากเดียว ตอนตัดสินใจว่าจะปล่อยไม่ปล่อยนกพิราบนี่แหละ กูบั่บ อะไรของมึ๊งงงง ชีวิตผัวมึงกันทหารทั้งกองทัพ นี่เทียบไม่ได้กับนกสองตัวนั้นเรอะ กูเข้าใจนะว่าเป็นของขวัญของท่านเก้า แต่แบบชั่งน้ำหนักชีวิตคนกับนกนี่มันเลือกไม่ยากเลย ต่อให้มันมีคุณค่าทางใจก็เถอะ แต่นางเอกกับท่านเก้าก็ไม่ได้ตายจากกันป่ะวะ กูไม่เข้าใจนางเอกว่าจะลังเลอะไร กูไม่อินเลยฉากนี้
เพื่อนโม่งมีใครสปอย กระดูก ของยามยามเช้าให้ฟังหน่อยได้มั้ยไปอ่านตัวอย่างที่ลงใน ดด แล้วชอบมาก แนวปัจจุบันกูกำลังอินแนวนี้
>>857 หมั่นดูแลรักษาให้แห้ง อย่าให้ชื้น พยายามอย่าวางติดพื้น อย่าใส่ในลังกระดาษ เพราะลังกระดาษพวกนั้นคืออาหารโปรดของปลวก แค่นี้ก็ปลอดภัยแล้ว ถ้าที่เก็บของมึงไม่ได้เป็นตู้ เป็นชั้นวาง จะใส่ถุงซิปด้วยก็ได้ แต่ของกูใส่ตู้ตลอด ปิดมิดชิดกูเลยไม่เคยใส่ อีกอย่าง กูรู้สึกว่าใส่ถุงซิปแล้วหยิบมาอ่านลำบากเกินไปสำหรับกูน่ะ
>>857 ของกูใส่ตู้ไม้สัก และกล่องพลาสติก สมัยก่อนเคยเก็บในห้องนอนซึ่งติดกับห้องน้ำ อห โดนปลวกแดก แล้วมาเจอตอนกลางคืน การ์ตูนเอย นิยายเอย ทั้งโดนแดก ทั้งชุ่มน้ำ เจ็บปวดรวดร้าว กูต้องหาที่เก็บใหม่ แทบร้องอ่ะ ตอนนี้ย้ายมาอีกห้อง ไม่เคยเจออีกเลย
โดยส่วนตัวกูไม่ชอบใส่ซองซิปเพราะมันหยิบอ่านยาก
ขอเม้า
กูอ่านพึ่งอ่านศิษย์ชั่ว 3 จบ
จริงๆเป็นแนวที่กูไม่ชอบ
แนวที่ต้องแห่ไปเมืองต่างๆข้ามน้ำข้ามทะเล
แต่เรื่องนี้กูกลับชอบมาก อ่านได้ไว
ดำเนินเรื่องสนุก นางเอกไม่โง่ ไม่ซูไป
อาจจะเบื่อกับการดำเนินเรื่องที่ให้นางเอกรู้เรื่องราวต่างๆ
จากการฟังคนนินทาหรือพูดคุยกัน ซึ่งค่อนข้างเยอะ
ตอนนี้กูรอเล่ม 4 แบบลงแดง
แค่รอเล่ม 3 ก็นานจนกูลืมตัวละครเกือบหมด
กว่าจะจูนติด
ตอนนี้กูกำลังอ่านปีศาจราตรีได้ครึ่งเล่ม
โคตรไม่ชอบสำนวนการแปล สำหรับกูงานแปลเล่มนี้มันแย่กว่าเรื่องอื่นๆอีก
พระเอกงานดีสายเปย์สไตล์จิ่วลู่
แต่เนื้อเรื่องกูรู้สึกแปลกๆตรงไหนไม่รู้
ความเป็นแม่ทัพที่ไม่เรียลของนางเอกมั้ง
อ๋องซึน คดีเล่ม 4 ทำเอาน้ำตากูซึมเลย
.
.
.
.เกลียดฮ่องเต้ว่ะ ลูกตัวเองใครห้ามทำร้าย แต่ชีวิตคนอื่น ลูกคนอื่น นี่ไม่คืดถึงหัวอกคนเป็นพ่อแม่เลย
ตอนที่นางเอกคิดเปรียบเทียบ พ่อลูกสามคู่ก็พอคิดได้แล้วล่ะว่า คนร้ายน่าจะเป็นใคร น่าสงสารจริงๆ
ท่านอ๋อง ค่อยๆ เผยกิริยามาทีละนิดล่ะ อ่านไปยิ้มไป
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
>>867 มึง ๆ กูมีแววลงเรือผิดลำ..พระเอกของกูอ่ะ
.
.
.
.
.
หล่อ เก่ง รวย รักนางเอกแต่ไม่โง่ นิสัยดีดี๊ดี โคตรเหง้าทางบ้านก็ดีอีก ดีอย่างนี้พระรองชัด ๆ
กูกลั๊วกลัว ตอนจบมันจะปล่อยตัวร้ายซึ่งมีคดีติดตัวเป็นพวงให้ไปใช้ชีวิตกับนางเอก
แล้วตัวมันก็ลดระดับไปเป็นพระรอง ปล่อยกูหัวทิ่มตกเรืออยู่ผู้เดียว .....ม่ายยย......
.
.
.
.
.
สวัสดีครับ ผมรบกวนสอบถามเกี่ยวกับเรื่อง งานแปลของ จิ่วลู่เฟยเซียง ซักนิดนึงครับ
คือผมงงมาก ทำไม สำนักพิมพ์ หสม ถึงได้สิทธิแปลนิยายของ จิ่วลู่เฟยเซียง เยอะจังเลยครับ
สำนักพิมพ์อื่นๆ ไม่สนใจงานของนักเขียนคนนี้บ้างเหรอครับ ผมว่า ชื่อนักเขียนคนนี้ออกจะถูกใจคนไทยนะ
อย่าง สามชาติผูกพัน แม่น้ำลืมเลือน กับ ลิขิตผูกพัน มังกรหวนคืน ของสำนักพิมพ์ จส. สนุกมากๆ
แต่พอมาเรื่อง ดอกอ้วน ของสำนักพิมพ์ หสม ทั้งๆ ที่เป็นซีรียส์เดียวกันแท้ๆ ทำไม จส ไม่ได้ไป
แล้วก็อย่างที่รู้ๆ กันว่า หสม ทำเรื่องงามหน้าเอาไว้มากมายขนาดไหน แต่ทำไม ก็ยังได้ผลงานของนักเขียนท่านนี้อยู่เรื่อยๆ ครับ
Oh my god ไม่เคยเจอคนพูดเพราะในนี้ว่ะ
Ky กูแอบเห็นท่านหญิงมาโปรยตัวอย่างชันสูตรเล่มสามแล้ว
.
.
.
.
.
เรือท่านอ๋องแม่งแตกแน่ๆ มึงเตรียมต่อแพกันได้
.
.
.
.
.
>>877 จริงๆก็งงเหมือนกันว่าทำไมถึงไม่มีสนพ.อื่นเอามาทำอีก เคยคิดว่าหลอดเค้ากว้านซื้อลข.ไปหมดแล้วหรือเปล่า เพราะว่าจิ่วลู่ ชื่อนี้ทำเงินได้เยอะ เหมือนน้ำขึ้นให้รีบตัก เค้าก็ต้องเร่งผลักดันขายของนักเขียนคนนี้ออกมา ส่วนบัว(ไม่)อ้วน อันนั้นเป็นเพราะว่าหลอดเค้าป้ายน้ำลายแปะจองเอาไว้นานแล้ว ซึ่งก่อนหน้านั้นหลอดเคยโม้(เหม็น)เอาไว้เยอะว่า เป็นภาคต่อจากอ๋องเป็ด ซึ่งบัว(ไม่)อ้วน นี้คือปีศาจดอกบัวในอ๋องเป็ดน่ะ คาดว่าอาจจะซื้อไว้นานมากแล้วก่อนที่แจ่มจะซื้อท่านยายมาทำ เลยทำให้แจ่มไม่ได้ลข.มา อันนี้เดาล้วนๆ
>>856 กูต่างกับมึง คือกูFCท่านเก้าลำนำอยู่แล้ว กูชอบผู้ชายแบบนั้น ยิ่งมาเจอฉากที่จะปล่อยนกพิราบไปกูแบบตะโกนในใจว่า ไม่นะ ม่ายย!!! มันต้องมีวิธีอื่นสิ กูเสียใจมาก ตอนพิราบแม่งสู้จนตาย แล้วอีกตัวบินขึ้นไปตายตามนี่กูบับ....... ไม่ไหวแล้ว กูร้องไห้หลางฟู๊ดคอร์ตเลย นึกถึงช่วงที่ผ่านมา นางเอกกับท่านเก้าใช้ เสี่ยวเชี่ยน เสี่ยวเถา บินไปส่งจดหมายให้กัน กูสงสาร แล้วก็เป็นคนรักนกอยู่แล้ว กูช้ำใจกับฉากนี้สุดๆ พูดแล้วน้ำตาจิไหลอีกล้าวว TT_TT
สำหรับกูที่ลงเรือท่านเก้า ลำนำเป็น HE ที่ทำให้กูสะเทืิอนใจ เจ็บปวด ที่สุดแล้ว โดยเฉพาะฉากจบของท่านเก้า T_T
>>889 แรกเริ่มเดิมทีหลอดเคยบอกว่า มันมีทั้งเวอร์ชั่นบัวอ้วน และเวอร์ชั่นกล้วยไม้ แต่หลอดเลือกบัวมาทำนาจา
ปูลู ยินดีต้อนรับสู่สายดาร์กค่ะ ถถถถ
ปูลูสอง รีรันใหม่เรื่องความอวบความอ้วนของบัวน้อยที่น่าสงสาร
ถามกันมานักหนา.......
ไหนๆก็อ่านกันเกินครึ่งแล้ว มาบอกใบ้ภาคต่อเลยดีกว่า
เล่มต่อของ อ๋องเป็ด ก็คือ ชางหลันเจว๋ หรือน้องบัวอ้วนกับพี่หงอกของเรานี่เอง
ใครยังติดใจเรื่องคู่รองกับเล่มนี้
อ๋องยุ่ย (เพื่อนพระเอก) กับ ปีศาจดอกบัว
ไปต่อเล่มนั้นได้เลยค่ะ
หลังจากแห้วครั้งแล้วครั้งเล่า เทพที่หล่อที่สุดในนอกฝั่งฟ้า
เพื่อนรักของมหาเทพสิงจื่อ ก็กลายเป็นมารที่เก่งกล้าที่สุด
จอมมารตงฟางชิงชัง!
และบัวน้อยที่งามไร้ที่ติ
ก็ดับตัวเองจากวัฐสงสาร บำเพ็ญเพียรจนได้ถือกำเนิดใหม่เป็นดอกบัวน้อยในพระหัตถ์ของเจ้าแม่กวนอิม ทั้งอวบทั้งอ้วนทั้งพูดมาก มีนามว่า เสี่ยวเหลียนฮวา (ปล. บางเวอร์ชั่นนางเอกเป็นเสี่ยวหลานฮวา หรือดอกกล้วยไม้)
กลีบดอกบัวต้องปลิดปลิวลงมาจากดอก เพื่ออวตารลงมาขัดขวางจอมมารที่หฤโหดที่สุด ทั้งความรัก ความแค้นในอดีตที่ต่างคนต่างลืมไปแล้ว
ไรเตอร์จะจัดการเขียนขึ้นมาอีกครั้ง ให้ทั้งคู่สมหวังได้อย่างไร
>>889 คุณน่ารักอะ55555
เอาที่ถนัดเถอะ ใข้ภาษาแบบไหนก็ได้ ถ้าสุภาพมาก็สุภาพด้วย หยาบมาก็หยาบด้วย แค่ปกติเว็บนี้จะใช้ภาษาหยาบๆหน่อยคุยกันเฉยๆ
อีกเรื่องที่คิดเองว่าทำไมงานจิ่วลู่ถึงอยู่กะจงหยวนเยอะ น่าจะเพราะฝั่งจีนเองก็ไม่รู้วีรกรรมเท่าไหร่ แถมสนพ.นี้ไม่ทำงานเป็นระบบดีๆเลยชิงปาดหน้าเค้กง่าย อย่างส้มงี้ กว่าจะได้แต่ละเรื่องผ่านมากี่ขั้นตอน คนทำถูกตามกระบวนการก็ช้ากว่าสนพ.ที่พิมพ์ก่อนจ่ายค่าลิขสิทธิ์ทีหลังเป็นธรรมดา
พูดถึงลำนำ กูอ่านนานละจำไม่ค่อยได้ แต่สงสัยอยู่อย่างเรื่องซยงหนูอะ พอพระเอกยกทัพปราบก็จบแค่นั้นจริงดิ อยากรู้ว่ามีกล่าวถึงอะไรต่อไหม คนที่นางเอกเคยอยู่ด้วยตอนเด็กอะ กูอ่านข้ามหรือไม่ได้พูดถึงแล้วในเรื่อง
กูเคยอ่านแค่อ๋องไก่ขาเป๋กับท่านยายนะ แต่เท่าที่ดูกระแสมา งานจิ่วลู่ก็ไม่ได้สนุกทุกเรื่อง กูเป็นสนพอื่นกูก็ไม่อยากลดตัวลงไปแปดเปื้อนน้ำลายหลอดว่ะ พวกมึงจำตอนปขไม่ได้เหรอ ขนาดยังไม่มีควันอะไรเลย มีแค่ลมปากหลอด ยังด่าสนพ.อื่นกันซะเละ
เอ๊ะ กูควรไปต่อที่ตนเผือกสินะ
ลำนำฯนี่กูรอดเหตุเรือระเบิดมาได้หวุดหวิดค่ะ เจอซีรีส์ก่อนนิยาย ที่สำคัญกูคิดว่า หูเกอ ไม่หล่อว่ะ หน้าเหมือนม้า (ฟค.อย่าตบกูๆไม่สู้คน) จำได้ว่าดูซีรีส์เกือบจบถึงกลางๆเรื่องแล้วมาหานิยายอ่าน สรุปกูดูจบแบบฟินสุดๆ ฉากน้ำพุร้อนนี่ อื้อหืออออ
ก๊สกๆๆๆ เพื่อนมหาเทพสิงจื่อ กลายเป็นมาร
คนละ จักรวาลกันเลยอ่ะ
สนพ นี่อ่านไปก็ไม่มีความสุขหรอก เพราะใจมันระแวง กะปิ น้ำปลา ผงชุรส มันเยอะ
กูกำลังคืดว่า ถ้างาน ถงหัว อยู่ กะ จงหยวนจะเป็นยังไง
>>906 คุยกันเรื่องดาราเดี๋ยวโดนด่าอีก 5555 แต่กูว่าหยางหยางหล่อว่ะ เห็นทีแรกก็ว่าหล่อชิบหาย หล่อวัวตายควายล้ม ตอนกูเห็นรูปหยางหยางเล่นเรื่องความฝันในหอแดงกูว่าโห ใช่มาก หยางหยางกับดารารุ่นพ่อที่ตายไปแล้วอะ เล่นเรื่องความฝันในหอแดงแล้วบุคลิกตรงมาก
เด๋วจะโดนไล่ไปห้องหนัง มีใครอ่านเพลงกลอนคลั่งยุทธ์หรือเปล่าวะ เอ๊ะ กูต้องไปคุยห้องกำลังภายในสิเนี่ย
พวกมึงจะมาว่าเฮียหูเกอกูไม่หล่อมั่ยดั้ยนะะะะ กูติ่งเค้าตั้งแต่เป็นพระเอกเซียนกระบี่พิชิตมารภาคแรก ที่มี เอ็ดดี้เผิง เป็นพระรองแล้ววว ถ้าไม่เกิดอุบัติเหตุรถ แล้วต้องศัลยกรรมล่ะก็ เฮียหูกูต้องหล่อกว่านี้แน่ๆๆๆๆ อีกอย่างกูค่ดชอบทัศนคติและสไตล์เค้าาา อย่าว่าเฮียหูกูเลย T____T
มีใครสปอยนิติเวชต้าถังมั่งมั้ยอ่ะ กูอยากรู้พระเอก
เอ้อ เรื่องซีรีส์/ดารา ก็มีห้องของเขาอยู่ ทำไมถึงยังเอามาคุยในห้อง lit อะ เห็นเตือนกันหลายรอบแล้วนะ
>>871 ไม่น้าา มึงทำกูกลัวลงเรือผิดลำกับศิษย์ชั่ว
5555
.
.
.
.
.
กูไม่ชอบสายดาร์ก กูลงเรือเทพธนูแล้ว
ชอบสายเปย์ อบอุ่น อ่อนโยน
จริงๆอิ๋นเซียวกูก็เสียดาย คือฮีมีโมเม้นต์ร่วมกับนางเอกเล่ม 1-2 เยอะ
แล้วอยู่ดีๆก็แผ่วไป มีแววจะไปทางคุณหนูอีกคน
แต่อีอาจารย์อาม้ามืดมาก เล่ม 3 ฮีมาเต็ม
.
.
.
.
.
นอกจากเรื่องซีรีส์แล้วก็เรื่องจุดบนห้า จุดล่างห้า ตรงกลางคือสปอยล์
.
ไม่มีใครอยากจะมาคอยเตือนตลอดหรอก แต่เป็นเรื่องที่ถกกันไปแล้ว
ซีรีส์ก็เหมือนกัน กูสายอ่านนิยาย ไม่นิยมดูซีรีส์ ที่พวกมึงเสนอมาเป็นพระเอกปิ่น นางเอกปิ่นไรงี้กูไม่โอเคสักคน แต่กูเคารพ เพราะงั้นกรุณาเคารพruleของบอร์ดด้วย
แล้ว รัชศก กูต้องไปเม้าท์ที่ไหน อ่านแต่บอร์ดนี้ เจอคนอ่านรัชศก ไม่กี่คนเอง
>>929 นิยายวาย https://fanboi.ch/801/ น่าจะเป็นtopic ชั้นหนังสือของสาวฟุ
เรื่งออะไรที่นอกขอบเขตนิยายจีนก็ไปคุยที่อื่นได้ไหม ซีรีส์ก็ทีห้องรองรับไว้แล้ว เนี่ย มาห้องนิยายแต่จะคุยซีรีส์ ไม่ต้องมีกฎเป็นลายลักษณ์อักษรก็ต้องพอรู้อยู่แล้วมั้ย คอมมอนเซนส์อะ /บอกแล้วยังไม่หยุดอีก 928
กูว่ากูเคยพูดแล้วนะ ตามหลักการของ sirn ถ้าคุยเรื่องไหนมากให้แยกออก กระทู้กลางไว้คุยในเรื่องที่ไม่มีกระทู้แยก ถ้ายังไม่คุยกันมากก็ไม่ต้องแยกแบบ>>921 ก็ได้
ตามหลักควรเป็นแบบนี้ แต่ห้องหนังสือชอบรวมกันอยู่มาตั้งแต่ห้อง Sub กูก็ไม่ได้หวังว่าจะแยกได้หรอก แค่พูดให้ฟังเฉยๆ (อีกรอบ)
>>927 กูอยากอ่านเรื่องอื่นที่ไม่ใช่นิยายรักบ้าง กูเบื่อ มึงจะเกรงใจคนส่วนน้อยมากๆ อย่างกูดเวยการไม่คุยนิยายรีกมั้ยทก็ไม่ แต่ถ้าแยกออกมาแล้วจะได้ชัดเลยว่ากูจะได้ไม่เข้านิยายรักอีก ก็แค่นั้น
กูบอกอีกรอบนะว่ากูมาพูดเฉยๆ เพราะรู้แต่แรกแล้วละว่ายังไงก็ไม่แยก แต่กูมาตอบ>>910 ว่ากลภน.แยกแล้วก็คุยให้ถูกห้องเถอะ เรื่องแยกนิยายรักแค่รีรันอีกรอบ
Ky สรุปมีใครเคยอ่านนิติเวชต้าถังบ้าง อยากรู้พระเอกคือครายยยย สปอยหน่อยพลีสสววว
>>934 ก็อาหนิงไม่ใช่กำลังภายในนิ แต่เพลงกลอนนะใช่
แต่มึงไม่ต้องไปเกรงใจกระทู้กำลังภายในหรอก อยากคุยก็เปิดประเด็นคุยเลย แบบที่>>933 บอกละ
>>933 กูแค่บอกว่าถ้าแยกกระทู้ประเด็นจะได้รวมกัน ไม่ไหลเร็วด้วย เพราะกูไม่ค่อยแานนิยายรักแต่ก็ถูกกลบหมด ถ้าแยกแนวไปได้คงจะดีกว่า
>>935 ถ้ามึงแยกแบบนั้น ท่านเปาก็มีเรื่องรักๆ ใคร่ๆ เกือบทุกคดีนะ สมควรเป็นนิยายรักมากๆ
เอาเถอะ อย่างที่กูบอก มันแยกไม่ได้แต่แรก และ sirn เคยบแกแล้วว่าถ้าแยกต้องเป็นโดยความเห็นส่วนใหญ่ ตั้งแยกมาเองถือว่าผิดกฎ ยกเว้น sirn จะแยกเองแบบตอน LN
กูว่าใครอยากคุยนิยายแฟนตาซีจีนโบราณอื่นๆก็kyมาเลย กูอ่านหมดทั้งรักมีดดาบกระบี่กระบองยันเรือล่ม เพียงแต่ช่วงหลังนิยายรักจีนมันล้นตลาด ช่วยไม่ได้จริงๆที่ประชากรโม่งที่จะขอรีวิวสับก่อนโดดขึ้นเรือ
>>937 มึงไม่อ่านนิยายรัก แล้วมึงอ่านอะไรล่ะ บอกมาสิ ชวนคุยสิ กู >>921 ยังคิดไม่ออกเลยว่ามึงจะแยกห้องไปทำไม ในเมื่อนิยายจีนในตลาดตอนนี้เกินครึ่งเป็นนิยายรัก ที่เหลือก็กำลังภายใน มีแนวอื่นบ้างนิดหน่อย แยกไปแล้วมันจะมีคนคุยเหรอ เปลืองกระทู้ ก่อนตั้งกระทู้มันก็มีกฎเขียนอยู่ชัดๆว่า "มีประเด็นสนทนาไม่มาก กรุณาใช้กระทู้รวม"
มึงอยากคุยอะไรเกี่ยวกับนิยายก็เปิดหัวมา ไม่ใช่มาบอกแยกห้อง กุนึกถึงตอนแยกกระทู้นิยายจีนมาแล้วครั้งนึง
นิติเวชต้าถังใช่เรื่องเดียวกะที่หลอดพ่นน้ำลายว่านางเอกถ่อย ร่าน นางไม่อยากได้ลูกสาวแบบนี้ป่ะ
ขนาดอ๋องซึนดีงาม หล่อเก่ง ทำงานหนัก แค่เย็นชายังถูกหลอดป้ายว่า อ๋องผู้ชั่วร้าย เค็มงก ชั่วช้า เจ้าเล่ห์ แถมพิการ
รำนิสัยแย่ๆแบบกรูไม่ได้คนอื่นอย่าหวังได้ดีๆไป
อ๋องกูพิการตรงไหน เดี๋ยวส่งปลาสีแดงไปรุมกัดปาก
กูลงเรือเทพธนูอีอาจารย์อาไปไกลๆ กูชอบผู้ซื่อๆ555
KY ไม่มีใครอ่านตี๋ชิงกันเลยเหรอ แม่งโคตรสนุก แต่เงียบฉี่
เหมือนกูเห็นหอหมื่นฯแปลเจ๋อเทียนจี๋ขายในธัญวลัย แล้วแบบเล่มตกเจ้าไหนล่ะเนี่ย
ทำไมต้องเขียนให้นิยายมีผช2หรือมากกว่าแล้วให้คนอ่านมาลงเรือกันเองด้วยวะ
กูเห็นโม่งพูดเรื่องไหนมีลงเรือกูจะจอดไม่สอยทันที
เมื่อก่อนอ่านก็เฉยๆ แต่หลังๆกูชอบแต่1v1หมดเลยว่ะ
Ky
อ่านชันสูตรไปนิดหน่อยประมาณถึงชันสูตรรายแรก แล้วนั่งรถม้ากลับจวน
คือรู้สึกว่าไม่ลื่นไม่สละสลวย มันห้วนๆ บางจุดก็บรรยายเยอะจนเฝือ บางจุดก็ภาษาแปลกๆ
คือคนละเรื่องกับปิ่นเลยหรือแม้แต่ฉู่ยังชวนตามกว่า
อารมณ์เหมือนนิยายแต่งตามเน็ต อันนี้เพราะการแปลหรือเพราะต้นทาง อ่านไปเรื่อยๆจะดีขึ้นไหม
อ่านหงส์กรีดปีกจบแล้ว ประทับใจมากกก ชอบมากกก อิ่มเอมใจสุด แบบนี้เรียกจบhappy หรือ bad end วะ แบบมันดีอ่ะ กูชอบตอนจบแบบนี้มาก กูทั้งเกลียด ทั้งรัก ทั้งสงสารสี่เหอเลย
อยากรู้สปอยบันทึกปิ่น
.
.
.
.
.
หวางอวิ้นร้ายป่ะ แล้วสุดท้ายheไปไหน
.
.
.
.
.
>>937 ก็แล้วแต่คนอะ สำหรับกูเปาบุ้นจิ้นกับบันทึกปิ่นไม่เหมือนกัน ความรักในเรื่องเป็นคนละแบบกัน แต่ถ้ามึงหรือใครมองว่าเป็นนิยายรักได้เหมือนกัน ก็เป็นสิทธิ์ของพวกมึง เกณฑ์ในใจคนเราแตกต่างกัน ประเด็นของกูคือตอนนี้กระแสในตลาดส่วนใหญ่เป็นนิยายที่เกี่ยวกับความรัก คนอ่านเยอะ เปิดหัวข้อมาทีนึงมันก็ไหลไปไกล ไม่ใช่ว่าอาหนิงหรือเรื่องอื่นๆไม่มีคนอ่าน กูเชื่อว่าคนอ่านเยอะ กูเองบางทีก็หาเวลาโม่งคุยเรื่องอาหนิงยากจนเซ็งเหมือนกัน แต่คนอยากคุยเรื่องอะไรก็เป็นสิทธิ์ของเค้าอะ ห้ามไม่ได้ โม่งคุยกันในนิยายที่มึงไม่ชอบก็ไม่ใช่ความผิดเค้าอะ ทุกคนก็มีสิทธิ์คุยเรื่องที่เค้าอยากคุย มึงอยากคุยอะไรมึงก็เปิดขึ้นมา ไม่มีใครห้ามนี่ ถ้าคนเค้าสนใจอยากคุยกับมึงเค้าก็ตอบมึงเอง มึงรู้สึกว่ามันยาก แป๊ปๆเรื่องที่มึงสนใจก็ไปแล้ว อันนั้นกูก็เห็นใจ แต่เรื่องเกรงใจไม่เกรงใจอันนี้กูเห็นว่าไม่เกี่ยวอะ กูยังคิดไม่ออกว่าทำไมถึงไม่เกี่ยว แต่สำหรับกูไม่เกี่ยว เพราะกูคิดว่าใครจะคุยอะไรก็เรื่องของเค้า สิทธิ์ของเค้า ตราบใดที่เค้าไม่ละเมิดสิทธิ์ของกู และอยู่ในขอบเขตสิทธิ์ของเค้าเอง เค้าก็อยากทำอะไรก็แล้วแต่ กูไม่สนใจอะ กูอยากคุยกูก็เปิดเอง ถ้าไม่มีใครตอบก็แสดงว่าตอนนั้นไม่มีใครอยากคุยเรื่องนี้กับกู จบ เดี๋ยวคราวหน้ากูมาใหม่
กูแค่อยากบอกเฉยๆว่ากูคิดอะไรถึงไม่เห็นด้วย ไม่ได้อยากดีเบต แค่อ่านแล้วก็ไหลผ่านกูไป // กูไปละ
ky ใครดำน้ำอาหนิงแล้วสปอยกูที ซังซังของกูจะได้สวยหยาดเยิ้มกับเค้ามั่งมั้ย อ่านเล่มล่าสุดแล้วหมันไส้อาหนิง
กูอ่านดูดาวจบแล้ว พระเอกคือ loser ที่แท้ทรู
ถ้าเทียบกับตงกง หลี่เฉิงอิ๋นคือเลวกว่าแต่กูกลับชอบมากกว่า อย่างน้อยก็เลวมีสมอง เลวแบบตั้งใจจะเลว คิดมาแล้ว
แต่พระเอกดูดาวนี่เลวแบบงี่เง่าง้องแง้งสัด คิดเองเออเอง นิสัยอย่างกะผู้หญิง เป็นคนเลวที่ไม่ยอมรับว่าตัวเองเลว คิดว่าตัวเองถูกกระทำก่อน โอ้ยยยยย
ด่าจนพรุ่งนี้ก็ไม่จบ
>>952 มรึงงง แปะมือกับกูหน่อย กูก็ชอบเรื่องนี้มากกกกกกก คนเขียนงานละเอียดมาก วางพล็อตได้ดี ปมเล็กปมน้อย หย่อนอะไรมาไว้ เก็บได้หมดจดสะอาดสะอ้าน ตัวละครก็เรียลมาก มีดีมีชั่ว มีที่มาที่ไปของการกระทำ คนเก่งก็มีเวลาพลาดพลั้ง มีจุดดำมืดในตัวทุกคน.....
.
.
Spoil
.
.
.
ตอนจบ กูถือว่าจบได้ดี ถ้าให้มอง ก็ต้องบอกว่าเป็น Sad Ending แต่คนเขียนเค้าเยียวยาคนอ่าน ด้วยบทส่งท้ายให้เห็นว่า นางเอกฟื้นจากความเศร้าใช้ชีวิตต่อมายังไง........ต่างจากนิยายตัวเอกตายตอนจบ แล้วก็ปิดแค่นั้น.
.
.
.
.
ขอพูดถึงประเด็นโม่งข้างบนหน่อยละกัน ที่บ่นเรื่องแยกห้องไม่แยกห้อง
สำหรับกูนะ กูรู้สึกว่า คำว่า "ตำหนักหอสมุดจีน" มันก็รวมทุกอย่างเอาไว้แล้ว จะคุยเรื่องไหนๆก็ได้ที่เป็นนิยายจีน ไม่ว่าจะเป็น กลภน นิยายรัก นิยายแฟนตาซี นิยายฆาตกรรม สืบสวนสอบสวน มันสามารถรวมอยู่ในนี้ได้หมด ถ้าแค่เป็นเรื่องของนิยายจีน อยากคุยเรื่องไหนก็เปิดประเด็นหัวข้อมา ถ้ามีโม่งที่อ่านตรงกัน หรือผ่านมาเห็นเค้าก็คุยกันต่อ ถ้าไม่มีโม่งตอบ แสดงว่า โม่งที่เล่นอยู่ ณ ตอนนั้นคือไม่ได้อ่านเรื่องนั้นเลยไม่สามารถคุยต่อได้ มันไม่ได้มีระบบ mention ถึงโม่งที่คุยเรื่องนั้นเรื่องนี้โดยเฉพาะ หรือมีโนติเด้งมาว่าใครมาเปิดประเด็นเรื่องอะไรซักหน่อย ถ้าอยากคุยเรื่องนั้นจริงๆ ก็เปิดมาเรื่อยๆ เดี๋ยวก็มีคนมาตอบ ก่อนหน้านี้ก็มีคนพูดถึงกลภน.ออกจะบ่อย อย่างกูอ่านกลภน.บ้าง แต่ไม่ได้อ่านเยอะ เพราะไม่ค่อยชอบ จริงๆกูชอบนิยายแฟนตาซี นานๆครั้งกูอยากหาเพื่อนคุยด้วยกูก็มาเปิดประเด็นหาคนดิสกัสทอปปิค
อีกอย่าง อย่าลืมว่า เดี๋ยวนี้นิยายกลภน.ก็ไม่ได้เยอะเหมือนเมื่อก่อน ตลาดในตอนนี้เน้นไปที่นิยายรักมากกว่า นิยายกลภน.แบบที่เป็นกลภน.จริงๆก็แทบจะไม่มีมาให้เห็นแล้ว หรือต้องการบอกว่า ให้แยกนิยายรักไปห้องนึงเลยงี้เหรอ ส่วนที่เหลือก็จับฉ่ายคุยอีกห้องนึง ทำไมกูรู้สึกเหมือนโดนกีดกันยังไงก็ไม่รู้ว่ะ เหมือนว่ากลุ่มคนที่อ่านนิยายรัก คุยเรื่องนิยายรักใช้บอร์ดผิดประเภทแทนซะงั้น
>>963 กูใช้คำว่าอาจจะ เพราะมันอาจจะเกิดจากความเคยชินของกูไรงี้ไงว่าเข้าตำหนักจีนมาเพื่อคุยนิยายจีนไรงี้ แล้วอย่างสยบฟ้า บางคนมองเป็นนิยายรัก บางคนมองเป็นกลภน. แบบนี้ควรคุยห้องไหนอะ เกิดกูไปคุยกภลน. โดนตอกกลับมาว่าเฮ้ยนี่มันไม่ใช่คุยผิดห้องกลับไปตำหนักจีนไป พอมาตำหนักจีนอาจจะโดนไล่ไปกภลน.งี้ คือมันดูสับสนเปล่า? แต่เอาจริงๆคือ ปกติกูก็คุยถูกห้องอยู่แล้วน่ะ งั้นกูถามนิดนึง ถ้ากูจะคุยนิยายแฟนตาซีที่เป็นของจีน กูควรคุยที่ห้องนิยายแฟนตาซี หรือตำหนักจีน?
ฮือ เทพธนูของข้าาาาาาาาาาาาาาา
ทำไมอาจารย์อาเหมือนจะมาแรงแซงทางโค้ง
เอาจริงปริมาณโม่งอ่านนิยายรักดราม่า
มันเยอะกว่าเพราะในตลาด สนพก็พากันบุกตลาดนี้ ไลน์อื่นๆมันก็ชะลอลง กูว่าดูจากเดิมมีเมืองยิ้มกับมติชน ที่ทำยุทธภพ ราชสำนัก ประวัติศาสตร์ ตอนนี้เพิ่มไลน์นิยายรักแนวฉากหลังยุทธภพ ราชสำนัก ออก ปิ่น ออกหงส์
ส้ม ที่ทำตลาดรัก ดันให้เฮียเปิดตลาดบุกพื้นที่เมืองยิ้มส่ง หนิง เพลงกลอน ซยงหนู
ที่อื่นๆกูว่ากะมาทำตลาดรัก แย่งพื้นที่ส้มและจงหยวน ไม่มีใครคิดแบ่งเค้กตลาดเมืองยิ้มเหมือนส้ม
หัวข้อคุยของโม่งที่ครอบคลุมทุกแนวมันก็เปลี่ยนไปแหละ เพราะหนังสือเน้นรักดราท่าปริมาณมันท่วมกว่าชัดๆ ส่วนกูขอเชิญคนที่อยากถกแนวกำลังภายในเปิดมาเลยกูยังร่วมด้วย กูไม่อยากแยก ถ้าแยกเอาเหมือนห้องกลอรี่ เช่นเปิดห้องสยบฟ้าไปเลย ในนั้นจะคุยกวาดไปถึงดารา ละคร แคมเปญ ไม่ว่ากัน เรื่องอื่นมันไม่ได้ยาวนาน20-30เล่ม คุยในนี้ก็พอ
>>971 กลภน.ส่วนใหญ่มันก็มากกว่า 20เล่มจบอยู่ละมึง ถ้าจะเปิดจริงๆมันก็เปิดได้แหละ แต่ส่วนตัวกูนะ กูชอบให้อยุ่ที่เดียวกันมากกว่า มันง่ายต่อการอู้งานกู 555 แต่ก็นั่นแหละ ความคิดของแต่ละคนมันไม่เหมือนกัน บางคนเข้ามาอยากคุยเรื่องอื่นแต่ไม่มีแนวร่วมก็น้อยใจ ไม่พอใจไรงี้ก็มี เปิดห้องแยกไปบางทีมันอาจจะดีกว่าเดิม ไหนๆก็ไหนๆเหอะ มันมีห้องกลภน.แล้วก็แยกคุยไปแล้วกัน ส่วนใครอยากแยกห้องไรอีกก็เอาที่สบายใจแล้วกัน เอาเป็นว่า กูอยู่กับเสียงส่วนมาก
>>969 กูไปหานิยามนิยายกลภน.มาละ
ความหมายของนิยายกำลังภายใน
ถาวร สิกโกศล: สกัดจุดยุทธจักรมังกงหยก
สำนักพิมพ์ ก.ไก่ กรุงเทพมหานคร
นิยายที่เรารู้จักกันในนามของ นิยายกำลังภายในนี้ ภาษาจีนเรียกว่า บู๊เฮี้ยบเสียวสวยะ (หวู่เซียะเสียวซัว - Wuxia xiaoshao - martial arts novels) เสียวสวยะ(เสี่ยวซัว) แปลว่า นิยาย ส่วน บู๊ (หวู่) แปลว่า การต่อสู้ และเฮี๊ยบ(เซียะ) แปลว่า มีคุณธรรม ความกล้าหาญ เน้นในด้านการช่วยเหลือผู้ที่ถูกรังแก กล้าต่อสู้กับความชั่วร้ายต่าง ๆ คือ กล้าหาญอย่างมีคุณธรรมนั่นเอง
คุณธรรมที่ว่านี้เป็นคุณธรรมตามค่านิยม และประเพณีจีน บางอย่างก็ขัดกับคนไทยมาก เช่น การแก้แค้นแทนบุพการี คนไทยส่วนมากไม่ยึดถือเคร่งครัด ให้อภัย หรือ เลิกแล้วต่อกันได้ตามหลักธรรมที่ว่า เวรย่อมระงับด้วยการไม่จองเวร แต่ตามประเพณีจีนเก่าถือเป็นคุณธรรมที่ต้องปฏิบัติอย่างเคร่งครัด ถึงกับมีบัญญัติไว้ในคัมภีร์นิติจรรยา (หลี่จี้) ว่า แค้นฆ่าบิดามิอาจอยู่ร่วมฟ้า ฉะนั้น เราจึงพบว่านิยายกำลังภายในมักมีเรื่องการล้างแค้นเป็นลักษณะสำคัญประการหนึ่ง
จากความหมายของศัพท์สองคำ คือ บู๊ (หวู่) และ เฮี๊ยบ (เซียะ) นั้น เหง่ยคังอธิบายว่า นิยายกำลังภายในต้องมีลักษณะสำคัญอยู่ 2 ประการด้วยกัน คือ
1. ต้องมีบู๊ คือ การต่อสู้ เมื่อมีการต่อสู้ก็ย่อมมีวิทยายุทธ์ต่าง ๆ ตามเค้าความจริงที่มีอยู่ในสังคมจีน ซึ่งมีลักษณะแปลกเฉพาะตัว เช่นมีการใช้กำลัภงายในเข้ามาช่วยในการต่อสู้ มีเพลงมวย เพลงอาวุธ และ กลยุทธแปลก ๆ
2. ต้องมีเฮี๊ยบ คือความกล้าหาญ กล้าอย่างมีคุณธรรม โดยเฉพาะอย่างยิ่งการขจัดคนพาลอภิบาลคนดี และพลีชีพเพ่อชาติ กล่าวสั้น ๆ ก็คือเนื้อเรื่องต้องแสดงวีรกรรมของตัวเอง
ซึ่งอาจสรุปคำอธิบายของเหง่ยคังให้สั้น ได้ว่า นิยายกำลังภายในคือ นิยายที่แสดงการต่อสู้เพื่อคุณธรรมหรือวีรกรรมตามลักษณะของจีน นั่นเอง
เดบิต เพจพี่สาวน้องสาว
อืม ถ้าสยบฟ้าเป็นนิยายรักไม่ใช่กลภน. แล้วหอดอกบัวเป็นนิยายวายด้วยไหม กูต้องไปคุยห้องวายป่าว แล้วท่านเปากูว่าต้องไปคุยห้องซีรีย์ไหมกูไม่เห็นใครอ่านหนังสือท่านเปามีแต่คนดูซีรีย์ #กูประชดมนุดผู้อ่านหนังสือที่ชาวบ้านเค้าไม่อ่านกัน พอคุยกับเค้าไม่ได้ก้อมาไล่ชาวบ้านนับสิบชีวิตที่สุมหัวคุยกันอยู่ไปคุยที่อื่นเพราะมึงไม่อยากฟัง #มันใช่เหรอ
สำหรับกูสยบฟ้าคือนิยายกำลังภายในยุคใหม่ ที่รวมรสชาติของทั้งจอมยุทธ พรรคมารพรรคอธรรม ราชสำนัก ตีความวิชากำลังภายในจากสายเต๋าปะทะสายพุทธ สร้างแฟนตาซีของวิทยายุทธที่เป็นแบบฉบับของตัวเอง จีนยุทธภพมันคือแฟนตาซี อยู่แล้วมึง คนเหาะได้ ปิดตัวฝึกวิชา ออกมาเก่งสัสอะไรแบบนี้
มันไม่ใช่นิยายรักนะ แต่ว่ากำลังภายในเรื่องไหนไม่มีเรื่องรักวะ แม่งแก้แค้น ปกป้องหญิงงามกันทั้งนั้น สยบฟ้านี่เน้นรักน้อยแล้วนะ มึงลงเรือซังซังไม่ผิดลำ คนอื่นๆมันแค่น้ำจิ้ม ชายชาตรีในยุทธภพต้องมีแม่นางมาอ่อยแน่นอนต้องเล่นด้วยบ้าง กวาดมาบ้าง แต่สุดท้ายรักมั่นหนึ่งน้องนางเดียวแบบถวายชีวิต
เอาจริงๆกูก็ไม่ค่อยอยากได้ห้องแยกลภน. เพราะบางประเด็นกูก็อยากคุยความฟินเรื่องรักๆ แต่กูแค่คิดของกูเฉยๆนะ ไม่ไปแย้งอะไรเพราะกูก็ไม่ได้คุยกลภน.เยอะขนาดนั้น(แถมเรื่องสุดท้ายที่กูอ่านคือกระบี่ผีเสื้อดาวตก เก่าสัส5555)
คือกูเป็นชนกลุ่มน้อยในหมู่นักอ่านกลภน. ที่อ่านแต่เรื่องเก่าสัสและฟินในความโนฮาเร็มของกิมย้งโกวเล้ง(ถึงคนหลังจะไม่ค่อยตรงจริตกู)
กูก็ตระหนักในความชนกลุ่มน้อยของกู คนอื่นเขาอ่านเรื่องไหนต่อไหน พระเอกเมียสามสิบแปดคน กูก็ไม่ได้ออกมาตัดพ้อคร่ำครวญอยากให้มีมุมกลภน.โนฮาเร็มให้กู ก็กูชนกลุ่มน้อยอะ กูยังไม่รู้เลยว่านอกจากกูมีใครอ่านแบบกูบ้าง
กูมาบ่น
และหวีดหนึ่งบรรทัดว่าฉากประโยคขอแต่งงานด้วยการเขียนคิ้วในมังกรหยกทำกูจิกหมอนมากค่ะมึงงงงง
แล้วถ้าจะคุยเรื่อง ฉากในนิยายกับในซีรีส์ ว่ามันเหมือนมันต่างยังไง ซีรีส์โดนดัดแปลงจากนิยายรึเปล่า นิยายอ่านแล้วรู้สึกคนละแบบกับดูซีรีส์ อย่างนี้กูควรไปคุยห้องไหน ห้องนี้หรือห้องซีรีส์ ถามจริงจังนะ
มึงๆ อาภรณ์จักรพรรดินี่มันคุ้มค่าเวลาอ่านมั้ยวะ กุควรซื้อหรือควรเช่าอ่านดี มันเวิร์คมั้ย
>>972 ตอนหลังๆ มันแยกกันเพราะเริ่มมีพวกเทพเซียนกับโลกแฟนตาซีมา คนเลยแยกให้กลภน.เป็น Wuxia ที่ไม่ยิงแสงปิ้วๆ ไป
>>973 มีคนบอกว่าสยบฟ้าเป็นนิยายรักด้วยเหรอ กูไม่เห็นนะ ถ้านับจริงๆ จะเป็น Xianxia มากกว่า ไม่ใช่ Wuzia
ส่วนท่านเปาเป็นหนังสือมาก่อนนะ เป็นเกล็ดปวศ. ซีรี่ย์เอาหนังสือคดีของท่านเปามาดัดแปลงอีกที
เผลอกด
>>974 กูว่าแยกประเภทนิยายควรดูภาพรวมมากกว่า อย่างสยบฟ้าเป็น Xianxia เป็นหลัก อย่างอื่นเป็นรองไป
แต่งานของหวงอี้ เรื่องปี้เป็นหลัก เรื่องบู๊เป็นรองสุดๆ ตะก็ยังเป็นกลภน.นะ พี่เซี่ยงมีปราณด้วย
>>978 ถ้าห้องอื่นคนเยอะจะแยกไปตั้งวง ส่วนห้องนี้คนน้อยจะโดนแยกไปตั้งวงแทน กูไม่มายด์ แต่ก็เข้าใจที่มันพูดนะ จัดกลุ่มแยกไปคุยง่ายกว่า
กูไม่ใช่สายกลภน แต่ก่อนเห็นคุยกันห้องนี้ก็ไม่เห็นจะรู้สึกมีปัญหาอะไรนะ บางคนคุยถึงโนเวลที่แปลบนเว็บ กูก็ไม่มีปัญหาเพราะมันคือนิยายจีน ไม่ได้รู้สึกรำคาญอะไรเลย เข้าใจว่ามีหลายแนว มีคนชอบหลายแบบ แล้วห้องนี้ก็เป็นห้องรวมด้วย แต่พอแยกกลภน กูก็เฉยๆ อีก แต่ใจจริงไม่อยากให้แยก เพราะวันดีคืนดีกูเกิดอยากอ่านขึ้นมา จะได้หยิบเรื่องที่พวกมึงคุยผ่านตามาเบิกเนตรได้ อีกเรื่องคือแนวรักๆ ใคร่ๆ มันล้นตลาดมาก มันเป็นธรรมดาที่จะถูกพูดถึงมากกว่าแนวอื่นๆ อยู่แล้ว กูไม่เก็ทคนที่บอกว่าอยากให้แยก ถ้าแยกไปห้องนี้จะเหลืออะไรวะ ถ้ามึงไม่อยากคุยก็เงียบๆ ไปดิ เลื่อนผ่านก็ได้ อยากคุยเรื่องไหนก็ Ky มาแค่นั้น มันจะไปยากอะไร ไม่มีใครทำให้มึงถูกใจได้ทุกเรื่องหรอก
>>981 เท่าที่กูอ่านนะ กูชอบคาแรกเตอร์ตัวละคร เริ่มเรื่องจากพระเอกนางเอกวัยใส ไม่ถูกชะตากัน นางเอกฉลาดสดใส เข้มแข็ง พระเอกคุณชายลอยไปลอยมา นางเอกมีคนรักอยู่แล้ว แต่ไม่ได้แต่ง เพราะฐานะครอบครัว ตัวละครมีที่มาที่ไป พระเอกไม่เอาถ่าน เพื่อนพระเอกมีเมียมาก คนรักนางเอก แม่นางเอก ถึงตอนที่อ่าน ยังไม่ดราม่า มีแค่รักแรกไม่สมหวังของนางเอก แต่ต่อไป ครอบครัวนางเอกน่าจะเริ่มวิกฤต ซึ่งกูหวังว่าจะมีคนมาช่วยไม่ให้เสียหายมาก กูชอบครอบครัวนางเอกมาก แม่ พี่ชาย อบอุ่นมาก
ส่วนเรื่องใหญ่ที่สุดของสนพ.นี้ การแปล กูขัดใจกับ “คุณนาย” มาก ปกตินิยายจีนโบราณ จะใช้ฮูหยินมากกว่า แต่เรื่องนี้แปลไทยหมด ซึ่งกูไม่ชิน ส่วนการแปล อ่านรู้เรื่อง แต่ถ้าถามว่ากะปิน้ำปลามั๊ย กูไม่รู้ เพราะกูไม่เคยอ่านเวอร์ชั่นอื่น รู้แต่ตัวละครไม่เกรียน ไม่หยาบ แต่ถ้าแปลได้แบบกูกู จะละมุนและอินกับการทอผ้ากว่านี้ แล้วอาจตามมาด้วยเชิงอรรถอีกค่อนเล่ม
มีคนอ่านชันสูตร 3 หรือยัง สปอยให้หน่อยดิ มีดราม่าเด็กพี่ตายไหม
ตั้งตำหนักใหม่ยัง
ถ้ามีพวกเกรียนมาปาดตำหนักอีกกูขอแช่งให้จะอ่านอะไรดูหนังเรื่องไหนก็โดนสปอยไปชั่วกาลปาวสานเลยสัส
กูว่าอยู่รวมๆ กันแบบนี้แหละ กูชอบ คุยนิยายหลายๆ แนว กูอ่านๆ ที่พวกมึงคุยกันจนกูไปหามาอ่านก็หลายเล่มแล้ว ส่วนเรื่องซีรีส์ เดี๋ยวนี้ซีรีส์หลายเรื่อง ก็ทำมาจากนิยาย น่าจะพอคุยได้นิดนึง เช่น จะทำเป็นละครแล้ว อยากให้ใครเล่น ถ้าอยากจะพูดกันเยอะๆ กว่านี้ เช่น คนนี้เล่นละครเรื่องนี้แข็งมาก เสื้อผ้าหน้าผมไม่โอ อันนี้ควรไปอยู่ตำหนักซีรีัส์จีน
ป.ล.อันนี้คือ คหสต. ของกูนะ ด่าได้แต่อย่าแรง กูไม่สู้คน
ตำหนัก 44
https://fanboi.ch/literature/5649/
นี่คือ "บอร์ดสำหรับพูดคุยเกี่ยวกับนิยายและวรรณกรรมทั่วไป" ยูโน้ว อยากคุยเกี่ยวกับซีรีส์ก็ไป motion pic สิ จะคุยว่า อุ๊ย พระเอกเรื่องนั้นแสดงดี คนนี้แคสต์มาเหมาะ ฉากอลังดีงามมาก บลาๆๆ ก็คุยไป เพราะมันเอาไว้คุยเรื่องซีรีส์ ที่นี่คุย lit
Topic has reached maximum number of posts.
Please start a new topic.
Be Civil — "Be curious, not judgemental"
All contents are responsibility of its posters.