Fanboi Channel

ย้อนกาล กูคนเมื่อวาน เล่ม 2 อ่านจบแล้ว ในความคิดเห็นกูจากการอ่านแบบละเอียดและคิดวิเคราะห์ตาม นางเอกไม่น่าลำไยเลยสำหรับกู คนที่น่าลำไยที่สุดคือแม่พระเอก (มู่ฟูเหริน)
.
.
.
.
.
พูดถึงความน่ารำคาญ นางเอกเรียกร้องเยอะ กูขอชี้แจงในสิ่งที่กูอ่านแล้วตีความได้นะ
- ฉาก จูบกันครั้งแรกในน้ำ ที่นางเอกไม่ยอมต้าหวัง การที่นางบอกว่า อยากจะฝังร่วมกันกับเขาตอนตาย นั่นไม่ใช่การเรียกร้องเยอะ แต่เป็นการแสดงความต้องการให้ต้าหวังได้รู้ ว่าที่ผ่านมานางปิดใจไม่ยินยอมเพราะนางมีความคิดเช่นนี้ ถ้าเขายอมรับได้ก็ดี ถ้ายอมรับไม่ได้ก็ต้องอยู่แบบนี้ต่อไป นางก็ไม่ได้คิดที่จะไปจากเขา แต่ไม่มีวันเข้าไปตำหนักหลังของเขา ขอแค่เป็นข้าราชบริพารได้รับใช้เขาก็พอแล้ว ไม่เรียกร้องว่าเขาจะต้องทำ ให้นางเป็นภรรยาที่ถูกต้องสักหน่อย คำพูดของเชียนโม่ "ต้าหวัง ท่านเป็นผู้สูงศักดิ์ คนที่จะอยู่ข้างกายท่าน หลังจากตายแล้วฝังร่วมสุสานกับท่าน มีชื่อบันทึกอยู่ในประวัติศาสตร์ร่วมกับท่าน คือฟูเหรินของท่าน..." "ต้าหวัง ท่านมีคนมากมายอยู่เคียงข้าง แต่ข้าไม่มีอะไรเลย ถ้าข้าอยู่ในราชสำนัก ยังได้เป็นซืออีโม่ แต่ถ้าข้าไปอยู่ในตำหนักฝ่ายในแล้วก็ย่อมไม่มีฐานะใดทั้งนั้น..." << ถ้าเพราะนี่คือการเรียกร้องเยอะ ทำให้นางเอกน่าลำไย กูขอถามคนที่คิดแบบนั้น มึงจะยอมเป็นเมียน้อยต้าหวังทันทีเลยเหรอ ไม่คิดไปให้ไกลเหมือนนางเอกเลยเหรอ บอกเหตุผลกูหน่อยได้ไหมว่า อะไรทำให้มึงอยากจะเป็นเมียน้อยต้าหวังโดยไม่คิดอะไรทั้งสิ้น เพราะถ้ากูเป็นนางเอก ก็เหตุผลเดียวกัน กูอยากเป็นเมียหลวง อยากเป็นคนที่ขึ้นชื่อว่าภรรยา ไม่ใช่เมียน้อย (นางเอกไม่ได้เรียกร้องเรื่องผัวเดียวเมียเดียวด้วย) และอยากจะมีอะไรที่คู่ควรกับเขา เขาเป็นกษัตริย์ กูเป็นชาวบ้านที่เพิ่งหลุดจากสถานะทาส ไม่มีครอบครัว ไม่มีคนหนุนหลัง สังเกตได้ว่าเวลาที่มีคนซุบซิบว่านางเอกน่าจะมีซัมติงกับต้าหวังแล้ว นางเอกจะค่อนข้างอึดอัด (โดนนินทาว่าเป็นเมียน้อยนั่นแหละ เพราะไม่ได้แต่งงานกันอย่างถูกต้องยังไงก็คือเมียน้อยหรือนางบำเรอ) ตอนเจอซูฉงครั้งแรก ที่เดินสวนกันไป ปากซูฉงแม่งเราะรายยังไง กูนี่เดือดแทน แต่นางเอกไม่คิด ดันอยากจะไปคิดบัญชีให้เขา

- ฉาก ต้าหวังจับได้ว่านางเอกซื้อโรงเตี๊ยมไปยืมเงินอู่จวี่ บทนี้ถ้าจะบอกว่าน่ารำคาญคือน่ารำคาญทั้งคู่ คนหนึ่งคือต้าหวังแม่งก็นิสัยกษัตริย์จริงๆ เผด็จการ เป็นใหญ่ ทำให้คนรู้สึกอึดอัดกดดัน คนหนึ่งคือนางเอกแม่งก็นิสัยคนปัจจุบันจริงๆ อยากทำให้สิ่งที่ตัวเองอยากจะทำ ความอยากมีโรงเตี๊ยมสอดคล้องกับคำพูดฉากบน ที่นางบอกว่า นางไม่มีอะไรเลย นางทำโรงเตี๊ยมก็เพราะอยากจะมี (ก็เพื่อต้าหวัง) ไม่ใช่การยืนอยู่บนลำแข้งตัวเองอย่างที่บอกกับต้าหวัง นางเอกยังดีที่ยอมรับพระเอกได้เรื่องเผด็จการ แม้จะทะเลาะกันทุกครั้งแต่ก็คือไม่หนีไปไหน ผิดกับนางเอกเรื่อง 8 สามี ที่พอฮ่องเต้เผาหนังสือนิยาย นางก็หนีเลยเพราะรับไม่ได้กับการอยู่แต่ในกรงแบบนั้นและไม่ได้ทำในสิ่งที่ตัวเองชอบ

- ฉากช่วยคนร้าย รวบยอดหมางกับชางซู่ เป็นกูก็ช่วย เพราะกูคือมนุษย์ที่ยังมีเลือดเนื้อและจิตใจ ที่มีความสำนึกในบุญคุณคน ต่อให้ช่วยไปแล้วในภายหน้าคนพวกนั้นจะกลับมาทำร้ายต้าหวังกูก็ยังช่วย ตามที่นางเอกบอกว่าทำอะไรไปแล้วขอให้ตัวเองไม่นึกเสียใจหรือละอายใจ ไม่ใช่ว่านางเอกไม่นึกถึงจิตใจต้าหวัง (มีฉากที่ต้าหวังก็น้อยใจในจุดนี้เพราะหึง+ห่วง) นางเอกยังบอกเลยว่า ท่านคิดว่าข้าเป็นคนแบบนั้นหรือ (ในเรื่องศิษย์ข้าเจ้าตายอีกแล้ว นางเอกเรื่องนั้นเหมือนว่าจะไม่เคยฆ่าใคร นางยังมีความเป็นมนุษย์ที่มาจากปัจจุบัน มีบทบรรยายยืดยาวเกี่ยวกับการที่ว่าทำไมนางไม่ฆ่า ถ้าใครเคยอ่านน่าจะจำฉากได้) เหตุผลก็ไม่ต่างกันอะ เพราะนางเอกเป็นคนมีเหตุผล มีจิตใจดีงาม เพราะถ้านางเอกในเรื่องย้อนกาลไม่เป็นคนแบบนี้ เชื่อเหอะว่าต้าหวังก็คงไม่รัก ดูได้จากคำพูดของต้าหวัง ตอนที่มู่ฟูเหรินคิดฆ่านางเอก เขาบอกว่า หากเป็นแต่ก่อน เขาคงขับไล่มารดา สังหารผู้ที่ทำร้ายนางเอกไปแล้ว แต่ตอนนี้เขาได้รู้จักกับนาง เข้าได้รู้จักความเมตตากรุณา
.
.
.
.
.

ต่อย้อนกาล
.
.
.
.
.
ตั้งแต่อ่านมาจนจบ หลังจากที่นางเอกรู้ใจตัวเองแล้วว่ารักต้าหวังและต้าหวังก็รักนางมากโดยไม่คำนึกถึงสิ่งใด (ฉากที่หมางบุกเข้ามาลอบสังหาร) นางเอกก็เปิดใจไฟเขียว โดยไม่ได้พูดถึงอีกว่าตัวเองอยากจะเป็นภรรยา (แต่งงานอย่างถูกต้อง) นางยอมเป็นคนของพระเอกแล้ว แต่ประจวบเหมาะพอดีตอนนั้นมู่ฟูเหรินจะให้พระเอกแต่งงาน พระเอกเลยบอกว่าจะแต่งกับนางเอก ทำให้นางเอกดีใจมากแต่ก็ไม่ได้หวังมากเช่นกัน และก็ไม่มีฉากนางเอกเรียกร้องให้ผัวเดียวเมียเดียวด้วย (ยอมรับได้ แต่อย่าพูดถึง) พระเอกทำให้นางเอกเองเพราะเกิดเรื่องเจิ้งจีขึ้นมา เขาคิดว่าการที่เขาดีกับทุกคนจะไม่เกิดปัญหาไม่ทำให้พวกสนมเป็นทุกข์นั่นคือการที่เขาคิดผิด เขาจึงตัดปัญหานี้โดยให้อิสระพวกนาง อยากไปก็ไปพร้อมให้เงิน อยากอยู่ก็อยู่พร้อมให้งาน

เรื่องนี้มีสีสันมากสำหรับกู กูไม่เคยอ่านนิยายที่พระเอก-นางเอก ทะเลาะกันโคตรบ่อย แต่การทะเลาะกันนั้นเป็นสิ่งที่ดี ดีกว่าไม่พูดปล่อยให้เข้าใจกันผิดๆ และเข้าหน้ากันไม่ติด การพูดคุยกัน+ทะเลาะกัน ทำให้เข้าใจในสิ่งที่ต่างฝ่ายต่างต้องการ แต่จุดนี้เหมือนต้าหวังจะยอมนางเอกมาก เหมือนรักเราไม่เท่ากันนั่นแหละ แต่ก็ใช่ว่านางเอกจะไม่รักพระเอก เพียงแต่แสดงออกไม่เหมือนกันเท่านั้น ยกตัวอย่างในบทบรรยายความคิดนางเอกเล่ม 1 ถ้านางคล้อยตามเขา สิ่งที่รอนางอยู่คืออะไรนางรู้ดี เขามีนางในอยู่แล้วหลายคน อีกไม่นานก็จะมีภรรยา ต่อให้โยนหลังการในยุคสมัยใหม่ทิ้งไป ความสัมพันธ์ในครั้งนี้ก็ดูอนาคตเลือนราง สำหรับฉู่หวัง ในใจเขาเชียนโม่พิเศษมาก แต่จะรักษาความรู้สึกเช่นนี้ให้อยู่ต่อไปย่อมยากลำบากยิ่งกว่าความรักครั้งก่อนของนาง นอกจากนี้เขายังไม่ต้องรับความผิดชอบใดๆ ต่อความรู้สึกย่ำแย่ผิดหวังของนาง นางใจไม่กล้าพอ << เห็นได้ชัดว่านางเอกกลัว กลัวว่าภายหน้าต้าหวังจะทอดทิ้ง กลัวเพราะตัวเองไม่มีอะไรเลย เขาเป็นกษัตริย์ นางเป็นชาวบ้าน จึงได้ไม่เปิดใจรับต้าหวัง กลายเป็นทะเลาะกันบ่อยครั้ง เนื่องจากต้าหวังให้อยู่ฝ่ายเดียว นางเอกไม่ได้ตอบรับอะไรกลับไปเลย มีโม่งเมื่อวานบอกว่า รับ มาคู่กับการ ให้ ไม่ใช่รับอยู่ฝ่ายเดียว นั่นก็ใช่ แต่ตรรกะนี้ใช้ได้กับคนที่รักแบบพร้อมใจทั้งสองฝ่าย ส่วนนี้คือต้าหวังพร้อมใจแค่ฝ่ายเดียว นางเอกไม่ได้ยินยอม เขาให้มา = นางต้องยอม คิดแบบนี้ไม่ได้

เรื่องนี้มีจุดน่าเบื่อสำหรับกู ฉากที่นางเอกพรัดพรากไปกับหมาง อ่านเแล้วเหมือนม่านม่านชิงหลัว เจ๊กลากไปไทยลากมา ต่อจากหมางก็เป็นชางซู่

ตัวละครหาย อู่จวี แม่งไปแต่งงานแล้วหายไปเลย นางเอกกลับมาแล้วไม่มีพูดถึงเลย ในเมื่อเขาเป็นคนสุดท้ายที่ได้อยู่กับนางเอกตอนนางตกน้ำหายไป เขาเสียใจมากและตามหาอย่างเป็นบ้าคลั่ง นางเอกกลับมาแล้วควรมีกล่าวถึงบ้าง / ความรู้สึกของมู่ฟูเหริน หลังจากรู้ว่าอาของต้าหวังเป็นคนร้ายตัวจริงก็ไม่มีพูดถึง อีห่า เข้าข้างฆาตกรใส่ร้ายนางเอกแล้วเงียบกริบ คนเขียนไม่มีพูดถึงเลย เรื่องเจิ้งจีอีก มีพูดถึงแค่ว่า พอมู่ฟูเหรินรู้เรื่องเจิ้งจีแล้วก็ไม่สนใจอะไรอีก แค่เนี๊ยะ ไม่มีบรรยายความรู้สึกมู่ฟูเหรินมั่งว่ารู้สึกไงที่คนที่ตัวเองให้ท้ายล้วนเป็นฆาตกรที่คิดร้ายลูกชาย ตอนที่วัวคลั่ง ถ้าคนนั้นไม่ใช่นางเอกไปให้หญ้าแต่เป็นต้าหวัง คนที่ถูกทำร้ายก็คือต้าหวัง

ปล. ชอบบทเลิฟซีน ต้าหวังชอบ outdoor (ไม่มีบรรยายแบบ hd)
.
.
.
.
.
ย้อนกาลอ่านจบแล้วก็สนุกดี (ไม่อ่านซ้ำ) มีจุดน่าเบื่อทั้งเล่ม 1-2 เล่ม 1 ก็ตอนที่ต้าหวังยังโผล่มาน้อยๆ ในช่วงแรก เล่ม 2 ก็ช่วงพลัดพรากกัน + กับบทบรรยายสตอรี่ยืดยาวของแคว้นนั้นแคว้นนี้ กูจำไม่ได้ ชื่อเยอะเหลือเกินทั้งคนทั้งแคว้นทั้งทับศัพท์ตำแหน่งงาน ตอนแรกว่าจะทลายกองดองพราวพร่างต่อ มาต่อจากย้อนกาลคงไม่ไหว เรื่องนั้นก็ ป้าสะใภ้ 1 2 3 4 ในบทแรกๆ เยอะเหลือเกินปวดหัว สถานีต่อไปให้หมอหญิงก่อนแล้วกัน