>>283 อ๋องซึนกูก็ว่าเข้าข่ายซู เห็นพริบตาไม่ลืมเลือนสำหรับกูนี่แบบ สกิลซูสุดในจักรวาลเพราะกูอยากได้มาทำข้อสอบมาก กูคือประธานสมาคมปกป้องน้องเองแหล่ะ กูยอมเป็นทัพหน้าให้อ๋องถีบกูแทนน้อง กูหวีดขนาดนั้นเลย
>>298 ขอบคุณเพื่อนโม่ง จะไปลองอ่านเนื้อเรื่องรอดไหม
กูกลับไปอ่านหงส์ขังรักอีกรอบ สำหรับกูมันเริ่มหายเอื่อยตอนเล่ม 3 ตอนเล่ม 4 หลังฉู่อวี้บอกจะเลิกรักหรงจื่อ กูสะใจมากกก กูว่าเรื่องมันสนุกมากหลังจากนี้ คือนางหรงจื่อซึนแตกนี่แหล่ะ
และตอนนี้กูก็กลับมาเพ้อ หรงจื่ออ หรงจื่อออ หรงจื่ออออออ
ตงกง กูว่าสองคนนี้ก่อนโดดแม่น้ำรักกันจริง แต่ไท่จื่อไม่รักขนาดชนะบ้านเมือง+กว่าจะมาอยุ่ตรงนี้ก็ต่อสู้ในตำหนักบูรพา มันเลยกลายเป็นความเหี้ยของพระเอก กูเห็นด้วยที่เรื่องจบแบบนี้ กูว่าตอนจบคือปล่อยนางเอกไปคือตอนจบที่สวยที่สุดในเรื่องนี้ละแหล่ะ พิมพ์ไปหดหู่ฉห