โม่งคนไหนถามรีวิวบุปผาอวี้หลันวะ นี่ในกลุ่มผ. กูก็อปมาแปะ
>>
บุปผาอวี้หลัน..สวรรค์โปรยมาถามข้าก่อนไหม
จัดพิมพ์/จัดจำหน่าย/ผู้เขียน : Kinkmj
จำนวนหน้า : 469 หน้า
คำโปรย : ปัญหาหลักๆ ของ "หย่งเจิ้ง" นั้นก็คือ เขาต้องการแต่เงิน ไม่ต้องการสตรี ยิ่งเป็นหญิงเกือบแก่ไร้หัวนอนปลายเท้า สวมชุดประหลาดไร้ยางอายนั่นก็ยิ่งแล้วใหญ่...
ปัญหาหลักหนึ่งเดียวของ "หยก" นั้นก็คือ ที่นี่ไม่มีทีวีดู แย่ที่สุดเลย...
เริ่มเรื่อง คุณสมบัติพ่อพระเอก เพอร์ฟอร์มมาก เป็นผู้ได้รับความรักจากเทพเซียน เป็นพ่อค้าผู้แสนตระหนี่อันเลื่องชื่อ มีกิจการมากมายหลายประเภท ที่โดดเด่นสุดเห็นจะเป็น ร้านจำหน่ายอุปกรณ์วิเศษ อาทิ เช่น ไม้เท้าวิเศษ ทำจากสนพันปี และแถมคาถาให้ท่อง ซาละเปาแปลภาษา ราคาลูกละ 3 ตำลึง...(อันนี้น่าสนุก เหมือนจะล้อเลียนวรรณกรรมโด่งดัง แต่เสียดายไม่เอามาเล่นต่อ..)และ แหวนหยกทิวาราตรี อันเป็นเหตุที่พาแม่นางเอกข้ามมิติมาได้
นางเอกแสนเปิ่น เซ่อซ่า หลุดเข้ามาในมิติด้วยสภาพทุลักทุเล เริ่มจากปลายผมเจ้ากรรมเข้าไปติดในพัดลม เส้นผมพันกันยุ่งเหยิงดึงยังไงก็ไม่ออก ก็เข้าใจว่าต้องให้ผมตรงก่อนถึงจะดึงออก ไปหยิบที่หนีบผมมา ตั้งใจจะหนีบผม แต่ผมกลับไปอยู่ในฝาครอบพัดลม ทุลักทุเลหนีบผม ปลายเครื่องหนีบผมก็มาจี้คอเป็นรอยไหม้แดง จนทนไม่ไหว จึงอุ้มทั้งพัดลมวิ่งจะมาหาแม่ให้ช่วย แล้วก็มาตกบันได โผล่มาจ๊ะเอ๋กะพ่อพระเอกอีกมิติซะอย่างงั้น..เฮ้อ...สภาพน้อออ..
เมื่อแม่นางเอกมาถึง ก็เพียรพยายามหาทางกลับ โดยความหวังมีอยู่ที่"พี่หย่งเจิ้ง" ส่วนพ่อพระเอก พอโหรหลวงมาบอกว่า แม่นางที่ข้ามภพมานั้น มีชะตาส่งเสริมกันให้พามาอยู่ใกล้ตัว จึงจำทนรับ "แม่นางหลิน" มาร่วมชะตากรรม
เรื่องราวก็เป็นแนวกุ๊กกิ๊กเบาสมอง ไม่มีจองล้างจองผลาญอะไรทั้งนั้น ไม่มีแมรี่ซู มีแต่เบาสมอง อ่อนปัญญา เปิ่น ซื่อ ของแม่นางเอก (แต่ก็มีเสน่ห์ไปอีกแบบนึงนะค่ะ)ไม่มีความลุ่มลึกในตัวละคร แต่ช่างมันเถอะ คิดว่าอ่านเอาสนุก
พ่อพระเอกน่ารักทีเดียวเชียวล่ะ เสียดายที่โครงเรื่องดีทีเดียว แต่คนเขียนทิ้งไปเยอะ เนื้อเรื่องเลยดูเหมือนจะเบาหวิว
มีมุขให้ขำขันประปราย แต่มันก็ฝืดๆไปบ้าง สำนวนไม่ลื่นไหล มีคำผิดอยู่เล็กๆน้อยๆ
ไม่ควรคาดหวังใดๆทั้งสิ้นค่ะ อ่านได้เรื่อยๆเฉื่อยๆ เดาเรื่องได้
อ่านจบได้ในคืนเดียว คหสต.รู้สึก เฉยๆค่ะ แค่อ่านเอาเรื่อง พลาดเพราะคำโปรยค่ะ คงจะขายไม่เก็บ
<<