เมื่อคืนกุอ่านอ๋องซึนเล่ม 3
น่ารัก น่ารัก น่ารักชิบหายยยยย ตอนตีคลีนี่กุลงไปดิ้นเลย
และพออ่านจบกุก็ทลายกองดองฉู่หวางเฟยที่ดูกระแสดี
โอ๊ย แม่ง กุไม่เข้าใจเลยว่านิยายซูระดับนี้มันสนุกยังไงวะ คืออ่านแล้วเบะปากเป็นรูปตีนในความฉลาด แสนรู้ รู้ทันเว่อ แถมเวลาทำอะไรดีๆต้องมีคนใหญ่คนโตผู้อาวุโสบังเอิญได้ชื่นชมเสมอ บรรยายตัวประกอบรอบๆก็ดูไม่ค่อยฉลาด
คือแบบ โอ่ย กลับกองดองไปข่ะ
.
หรือกุต้องทนให้พ้นเล่ม 1 ไปวะถึงจะสนุก
แต่เล่มแรกก็ซูขนาดนี้ เล่มหลังๆมึงต้องเว่อขนาดไหนเนี่ย