เอาจริง ๆ นะ กูไปอ่านรีวิวคุณชาย จอมเวทอะ กูว่าตรงกับที่ใจกูคิด ถามว่าเรื่องนี้สนุกไหม สำหรับกูคือสนุกประปราย อะไรคือสนุกประปราย คือบางช่วงมันก็จะใจจดใจจ่ออ่าน รู้สึกสนุกไปกับมัน บางช่วงก็จะเนือย ๆ เฉย ๆ หยิบ ๆ วาง ๆ ไม่ถึงกับอ่านแล้ววางไม่ลง อ่านวันนี้วางปุ๊ปไปอ่านอีกสองวันก็ได้ ความสัมพันธ์ระหว่างพระนางไม่มีอะไรตื่นเต้น ยกเว้นตอนแรกก่อนจะได้อยู่ด้วยกันจริง ๆ นอกนั้นหวานมดขึ้นแบบเสมอต้นเสมอปลาย ซ่งเสี่ยวไป๋เป็นตัวอย่างสามีแห่งชาติที่ดี บางคนอ่านอาจขัดใจที่พระนางอายุน้อย เดี๋ยวอุ้ม เดี๋ยวป้อน แต่กูเข้าใจได้ พระเอกเป็นคนที่ใจแคบ คือเขารักของเขา เขาก็จะทำให้นางขาดเขาไม่ได้ ไม่ว่าจะด้วยวิธีอะไรก็ตาม ถ้าคิดถึงความเป็นจริง ผู้ชายแบบนี้ดีมาก ๆ เป็นกูกูก็รัก หรือเดินเรื่องช้า แต่ไอ้ช่วงที่เดินเรื่องช้านั่นก็มีเรื่องราวซึ่งเป็นการปูพื้น เวลาอ่านไปเจอเหตุการณ์ที่เชื่อมโยงกันจะได้น่าเชื่อถือหน่อย แต่เรื่องนี้ไม่มีอะไรที่ไม่เว่อร์ พระนางซูโคตร ไร้พ่าย ไร้คนต่อกร อ่านไม่ต้องลุ้นมากจะชนะไหม ช่วงต่อสู้ก็ยาวกินหลายหน้ากระดาษ บางทีอยากรู้ผลเลยก็หงุดหงิดอ่านข้ามแม่ม มีตัวละครหายและแพนด้าที่คิดว่าสำคัญระดับชาติ แต่ก็ไม่ ซึ่งกูงงคนเขียนมาก จะเขียนเพื่อ? อ่านจบแล้วไม่ประทับใจตราตรึง ไม่ชวนให้หยิบมาอ่านต่อ แต่เก็บได้ หน้าปกสวยงาม เหมาะกับคนที่ชอบสุขนิยมของจริง คนที่เจ็บใจมากับ หยก ๆ ทั้งหลาย มาอ่านจอมเวทแล้วจะไม่ผิดหวังถ้าไม่มีอคติกับความซูหรือเรื่องแฟนตาซี ถ้าให้เทียบระหว่างจอมเวท กับ ทรราช สำหรับกูชอบทรราชมากกว่า หยิบมาอ่านซ้ำได้ เป็นแนวซูที่พล็อตวนลูปได้โดนใจ