จอมเวทแสนร้าย เล่ม 1
.
.
.
.
.
ครึ่งเล่มแรก ปูความสัมพันธ์ระหว่างพระนาง นางเอก 7 ขวบ พระเอก 13-14 นางเอกเป็นวิญาณมาจากอีกภพหนึ่ง
มีความสามารถด้านเขียนยันต์ ประทับทรง ส่วนพระเอกมีความสามารถด้านปรุงยา ทั้งสองมีความรู้สึกดีต่อกันง่ายไปหน่อย ลักษณะความสัมพันธ์เป็นแบบพึ่งพาอาศัย สิ่งที่ดึงดูดกันคือส่วนที่ขาดในชีวิต คือขาดคนที่จริงใจต่อตัวเอง พระเอกดูอ่อนโยนใจดีบริสุทธิ์ นางเอกจึงรักใคร่เอ็นดู ส่วนนางเอกมีใจอยากดูแลพระเอกไม่คิดทอดทิ้ง ไม่เหมือนคนอื่นที่รังเกียจตน (พระเอกมีปราณชั่วร้ายในร่าง ทำให้ร่างกายอ่อนแอ คนที่อยู่ใกล้จะอายุสั้น ยกเว้นนางเอก) จึงทำให้พระเอกชอบนางเอกมากถึงขั้นคิดว่าขาดนางไม่ได้ แต่เขายังไม่เข้าใจว่านั่นคือความรักเพราะตัวเองยังเด็ก นางเอกรับปากว่าจะรักษาพระเอกให้หาย
นางเอกกับพระเอกไม่ใช่คนดีถึงขั้นโหดเหี้ยมสุด ๆ นางเอกมักใช้ใบหน้าใสซื่อบริสุทธิ์ของเด็กและกิริยาไร้เดียงสาหลอกผู้อื่นเพื่อให้ตายใจและกอบโกยผลประโยชน์ ยกเว้นกับพระเอกที่นางมีความจริงใจให้อย่างไร้ข้อแม้
ครึ่งแรกดำเนินเรื่องแนวแก้แค้น พระเอกสายเปย์แบบทุ่มสุดๆ ที่ไม่ค่อยเรื่งคือเรื่องอุ้มนางเอก ป้อนข้าว แต่ก็เข้าใจแหละว่าเอ็นดู ทั้งสองนอนกอดกันแล้ว อาบน้ำด้วบกันแล้ว จูบกันแล้ว (ครั้งแรกคืออยู่ในน้ำ จำเป็นต้องแบ่งลมหายใจให้ ครั้งต่อมาเป็นแบบขบเม้ม เพราะชอบในรสสัมผัส) ระหว่างพระนางที่ทำแบบนี้ไม่มีความคิดในเชิงชู้สาว เป็นเพียงรักใส ๆ คิดแค่ว่าอยากทำและเอ็นดูมาก ๆ
ครึ่งเล่มหลัง นางเอกแยกจากพระเอกเข้าไปในแดนลับเพราะคิดว่าจะมีสิ่งใดในนั้นที่ช่วยรักษาพระเอกได้ จากไปนานอยู่ เป็นการปูเรื่องความสัมพันธ์ระหว่างนางเอกและมิตรภาพ นางเอกได้เพื่อนคนหนึ่งเป็นหญิงงดงามมาก วรยุทธ์เก่งกาจ มีสายเลือดปีศาจ เรือนผมสีเงินผิวขาวจัด ชื่อฉินชือ ได้พ่อบุญธรรม ได่สัตว์ในพันธสัญญา (หมีแพนด้า)
ตอนแรกชอบนะที่นางเอกมีเพื่อนหญิงสายเปย์ตามใจนางไม่คิดอิจฉาริษยา ทั้งหลอกง่ายและน่ารัก แต่อ่านไปอ่านมาไหงมีลางสังหรณ์ว่าฉินชือจะเป็นผู้ชายเลยรู้สึกเฟลนิดหน่อย
โดยรวมถือว่าสนุกดีถ้าไม่คิดถึงความสมเหตุสมผลเพราะนางเอกซูโคตร 7 ขวบก็เทพขนาดนี้แล้วไม่อยากคิดว่าตอนโตจะขนาดไหน อ่านได้เรื่อย ๆ เพลิน ๆ ไม่ถึงกับติดจนวางไม่ลง สำหรับกูคือสนุก กูชอบนางเอกซู