ของกูเมื่อก่อนที่บ้านก็เฉยๆ ไม่ได้คิดว่ากูหวงมาก เพราะแต่ละคนก็เป็นสายอ่านอยู่แล้ว แค่อ่านคนละแนวกัน
แต่พอเกิดประเด็นครั้งนึง มีคนแถวบ้านมายืมแฮร์รี่เล่ม 5 ของกูกับแม่ แม่กูก็ไม่คิดอะไรให้ยืมไป
แต่สภาพตอนกลับมา ขอบเยินๆ แต่ขอบยังไม่ช้ำเท่าข้างใน แม่งเอาหนังสือกูไปอ่านตอนกินส้มตำ เส้นมะละกอแม่งยังอยู่ในสันหนังสือกู
ไหนจะรอยเปื้อนน้ำเหี้ยไรไม่รู้ ซากยุง แถมมีก้อนๆ เหมือนขี้มูกอีก กูเห็นสภาพนี่หน้าซีด น้ำตาแตกเลย
คือกูเก็บเงินซื้อเองตอนยังเป็นนักเรียน แล้วคิดดูว่าเล่ม 5 ที่แม่งหนาขนาดนั้น กูต้องใช้เวลาตั้งเท่าไหร่กว่าจะซื้อได้
หลังจากนั้นทั้งบ้านกูเลยไม่ให้ใครยืมหนังสือกูอีกเลย ถ้าจะยืมต้องผ่านการอนุมัติจากกูก่อน
แม้แต่คนในบ้านก็ไม่กล้าแตะ ขนาดน้ำท่วมบ้านตอนกูไม่อยู่ แม่กับน้องยังต้องคอยมาดูแลหนังสือให้ไม่ให้เปียกน้ำเลย