Last posted
Total of 1000 posts
>>907 กูว่าคนโพสเค้าก้อเล่าตามที่เค้าเจอมานะ ถ้าอ่านกลภน.รึอ่านจีนแปลมาก่อนจะไม่ค่อยอินเสิ่นเจิ้นหรอก คนอ่านเสิ่นเจิ้นก้อไม่อินกลภน.รึแปลจีนจ๋าๆแบบป้าหลินก้อไม่แปลก สาวนคนแซะจริงจัง กูไม่ขอพูดถึง แต่จะอ่านงานพีเรียดอ่ะต่อให้งานไทยมึงก้อต้องเรียนรู้วัฒณธรรมเพิ่มไหม แบบงานไทยมึงก้อต้องรู้ว่า คุณพระ คุณหลวง พระยา เจ้าพระยาต่างกันไง สนม เจ้าจอม เจ้าจอมมารดาต่างกันไง จะงานไทยงานจีนถ้าคิดจะอ่านงานดีสมจริงมันก้อต้องมีคลังความรู้ระดับนึงอ่ะ
>>913 กุ907 จริงมึง
กุนี่อ่านหมด จีนแท้ก็อ่านแม่งอ่านทุกสนพ. กำลังภายในก็อ่าน(ถึงแม้กุจะอ่านไม่ค่อยรู้เรื่องก็เถอะ เพราะกุไม่ชินสำนวน แต่ปล่อยเบลอได้อยู่ก็สนุกแบบเบลอๆ) เสิ่นเจิ้นก็อ่าน
มาตรฐานกุต่ำเนอะ อ่านแม่งทุกอย่างทุกสนพ.
กุด่าเสิ่นเจิ้นเฉพาะว่าเรื่องมันแม่งเหี้ยจริงๆ ทั้งศัพย์ สำนวน วัฒนธรรม (ส่วนมากบังเอิญมันเหี้ย)
แปลจีนกุก็ด่า ถ้ามันพลอตเหี้ยหรือแปลเหี้ยจริงๆ
กุไม่ได้สนว่ามันจะแปลจีน กลภน หรือเสิ่นเจิ้น ถ้ามันเหี้ยมันก็คือเหี้ย
แต่กุไม่มานั่งเหยียด ดูถูกคนอ่านกลุ่มอื่นอ่ะ ดอกเอ้ย
ว่าแต่เขาอิเหนาเป็นเอง จ้าาาา อีพวกสูงส่ง มึงเองก็เหยียดคนอื่นไม่เห็นหัวคนอ่านคนอื่นพอๆ กับนักเขียนชั้นคูแอนด์เดอะแก๊งเลย
พวกมึงทำตัวจันไรพอกัน มึงก็ไม่น่าไปว่าเขานะ 555
ปล.ตอนแรกกุก็นึกไม่ออกว่าจะเสียงบ่นของกุไปหย่อนมู้ไหนดี เลยหย่อนมู้นี้แทน จะก๊อปเม้นไปหย่อนไว้ในตำหนักเผือกก็ดูจะเยอะไป ไหนๆ ก็ตัดสินใจเม้นตรงนี้ละ
ยังไงกุว่าแม่งก็เข้ามาอ่านอยู่ดี
คล้ายๆตอนเหยียด นิยาย อิโมติค่อนใจใส ว่านิยายเด็กๆ มีแต่วัยรุ่นเขาอ่านกัน ฟีลนั้นเลยล่ะ
กูว่า ทุกคนมันก็ นึกๆ อยู่ นั่นแหละ
อย่าคนอ่านจีนได้ ก็ยี้เสิ้นเจิ่น เพราะอ่านแล้ว พบจุดบกพร่องว่ามัน เหี้ย
พวกอ่านจีนเสิ่นเจิ้น ก็คิดว่า นี่มันอ่าน ง่ายจะตาย ทำไมกูต้องไปอ่านอะไรแบบพวกมึง มันก็เหมือนกัน
พวกอ่านนิยายรุ่นใหญ่ ยี้อิโมติค่อน
พวกอ่านแปลเกาหลีอิโมติค่อน ยี้ อิโมติค่อนอีกที
ในความเป็นจริงมันไม่มีอะไรที่จะสมบูรณ์แบบไปหมดหรอก นิยายแปลจีนห่วยๆ ที่ขึ้นต้นดีแต่จบได้เหี้ยจนเสียดายเงินก็มี อิเล่มที่แปลมาแล้วห่วยแตกก็มี รสนิยมการอ่านและความชอบของคนมันเป็นเรื่องส่วนตัวบุคคล เป็นเรื่องเฉพาะโคตรๆ ไม่น่าที่จะเอามาเหยียดกัน
กูอ่านงานทุกประเภท ดีเลวก็วิจารณ์กันตามเนื้อผ้าเป็นงานๆ ไป สังคมแวดล้อมที่รีวิวหนังสือกันเมาธ์มอยกันก็เป็นแบบนี้ เลยค่อนข้างตกใจและไม่ชอบกับความคิดเหยียดๆ แนวนี้เท่าไหร่
นี่ก็ขึ้นตามจนเริ่มรู้สึกตะขิดตะขวงใจที่จะไปหิ้วหนังสือที่สยัมแล้วนะ เพราะกูไม่แน่ใจว่าถ้ากูถือถุงใส่นิยายเสิ่นเจิ้นเดินเข้าไป กูจะกลายเป็นลูกค้าต้นทุนสมองต่ำในสายตาคนพวกนี้ไหม
อ่านน้องฟู่จบ รู้สึกจบไม่สุดยังไงไม่รู้แหะมีใครอ่านจบแล้วรู้สึกแบบนี้มั้ง
แล้วแต่จะคิสอ่ะ มึงคิดแล้วกันนะว่าทำไมที่นี่มีตำหนักเสิ้นเจิ่นแยก....
ไปบ่นต่อ คฤหาส สีเผือก ไม่ก็ ตำหนักเผือก เถอะ ถ้าอยากบ่น
ให้ตรงนี้เป็นที่ของอ่านนิยายจีน ด่าตัวบุคคล ไม่พอใจอะไรไป เขาไปเนทวอช ใช้ห้องให้ถวกทาง เด้อ
>>919 ส่วนตัวกูว่าแจ่มใสไลน์นั้นกลุ่มเป้าหมายก็เป็นแบบนั้นจริงๆนี่หว่า
ไม่งั้นสนพ.คงไม่แตกไลน์เยอะแยะหรอก ส่วนตัวว่าถ้าพูดประมาณนี้อะไม่เหยียด
มันจะเหยียดต่อเมื่อดูถูกคนอ่านแจ่มใสว่าไม่มีความสามาถพอจะอ่านวรรณกรรมชั้นคูไรงี้มากกว่า ทั้งที่ความจริงแล้วบางคนก็อ่านทุกอย่างบนโลก
เชี้ย. กราบรอบวง. กูลืมจุดสปอย
>>926 คือบางคนก็เริ่มอ่านนิยายจากนิยายแจ่มใสอิโมติคอนนี่แหละ
ต้องยอมรับว่าเด็กๆไม่ค่อยมีความอดทนที่จะอ่านอะไรบรรยายเยอะๆ มาเจอแจ่มใสก็จะให้ความรู้สึกอ่านง่ายขึ้นมาหน่อย พอเริ่มชินกับตัวหนังสือก็จะเลื่อนขั้นไปนิยายผู้ใหญ่ นิยายกลภนอะไรพวกนั้นเอง
มันก็เหมือนกับก่อนจะอ่านนิยายได้ เราก็ต้องฝึกปรือด้วยการอ่านนิทาน/หนังสือดรุณมาก่อน มันไม่แปลกหรอก
ถ้านิยายแจ่มใสอิโมติคอนมันทำให้เด็กๆสนใจอ่านหนังสือแล้วทำให้เลื่อนขึ้นไปอ่านนิยายที่เจาะกลุ่มผู้ใหญ่กว่าได้ มันก็เป็นเรื่องดีต่อวงการไม่ใช่เหรอ?
อย่างตัวกู กูอ่านนิยายแต่เด็ก แล้วอ่านแต่พวกแจ่มใสอยู่นานมาก ไม่ใช่เพราะกูอ่านภาษานิยายผู้ใหญ่ไม่ได้นะ แต่เพราะตลาดไม่มีอะไรที่เหมาะกับกูตอนนั้น คือมันเป็นช่วงวัยที่รู้จักแต่รักใสๆ พอไปอ่านรักผู้ใหญ่ก็ไม่เข้าใจความคิดผู้ใหญ่ ไม่อิน จะไปอ่านสืบสวนก็ฐานความรู้ด้านวิทย์/ตรรกะไม่พอ สุดท้ายคืออ่านได้แต่นิยายแจ่มใสกับวรรณกรรมเยาวชน
กรณีเดียวกับเสิ่นเจิ้น ที่เค้าอ่านจีนแท้ไม่ได้อาจเป็นเพราะไม่มีพื้นด้านวัฒนธรรมจีน จะเรียนเองก็ไม่รู้ว่าเริ่มจากอะไร ถ้าเค้าเป็นนักอ่านจริงๆเดี๋ยวเค้าก็ขวนขวายจนอ่านรู้เรื่องได้เองน่ะแหละ ไม่ต้องรีบร้อน เพราะใครๆก็ต้องการจุดเริ่มต้น
อย่าบิ้วอ๋องปิ่นมาก เห็นใจคนบ้านไกลด้วย จะลงแดงแล้วว้อยยยยย //ปิดหน้าร้องไห้
เห็นพวกมึงหวีดอ๋องซึนกัน พอกูไปอ่านตัวอย่างเท่านั้นแหละ วิ่งกลับมาหวีดกับพวกมึงด้วยยยย
>>907 ถูกตอนเด็กกูก็อ่านส้มแนวเด็กตั้งแต่สนพ.ยังไม่ดังเลย พอโตมาก็เป็นค่อยๆเปลี่ยนแนวไปเรื่อยๆตามอายุแต่งานสายกำลังภายในกูเริ่มจากดูหนังจีนกับพ่อตั้งแต่เด็กแต่ตอนนั้นยังอ่านไม่ค่อยรู้เรื่องแล้วกูไม่ชอบสายฮาเร็มของแนวนี้ด้วย เสิ้นเจิ้นก็อ่านบางแต่มันอ่านแล้วหงุดหงิดบ้างเรื่อง อ่านหลายเรื่องจนมันท้อ กูว่ามันเป็นเพราะเหตุผลนี้ด้วยแหละที่ทำให้คนเลิกอ่านงานเสิ้นเจิ้น แต่คนต่างความคิดต่างรสนิยม มึงอย่าคิดมากเลย
ท่านอ๋อง..เมื่อไหร่จะหย่า เปิดพรีแล้วแต่ของพรีดมี่ยมที่แถมมาไม่รู้ว่าเป็นอะไร ทั้งที่บอกว่าจะแจ้งวันนี้ แต่วันนี้กลับตอบว่ายังไม่ระบุ (แบบนี้ก็ได้เหรอ?) แถมค่าส่งโหดมาก ลงทะเบียน 50 ems 80 ป๊าดดด
ไม่มีใครตอบกุเลยแง ตกลงอ๋องซึนคดีไม่เครียดใช่ป่าวกุจะได้สอยเลยไม่ลังเล
ในงานนี่ปิ่นอ๋องซึนเล่มละเท่าไรวะ ตอนแรกกูไม่เก็บเพราะเบื่อแนวไขคดี(จริงๆคือเข็ดจากเซ็ทสามครา)แต่เห็นพวกมึงหวีดกันแล้วอยากลองซื้อมาอ่านว่ะ เชี่ยเอ้ย ลิสต์งอกอีก
ใครเล็งหอดอกบัวของเมืองยิ้มไว้กูจะบอกว่าเล่ม 2 เข้าแล้วนะ เหมือนตอนแรกเค้าบอกเล่ม 2 มา 24 มะกี๊กูโฉบไปดูก็มีวางแล้ว เผื่อใครสนใจ
>>951 กูอ้างอิงจากวันนี้ที่กูได้รับพัสดุเลยนะ ส่งแบบลงทะเบียนนิตยสารไซซ์a4 สองเล่ม น้ำหนักรวม 1.85 กิโลกรัม ราคา 58 บาทแล้ว ถ้า ems บวกเพิ่มอีก 40 อย่างต่ำแล้วคิดสภาพระบบสนพ.อะมึง มันต้องคิดเผื่อค่าแรงงานลูกจ้างเขาอีกด้วยนะ ไหนจะค่าต้นทุนแฝงพวกของห่อหุ้มของเขาอีก ราคานี้ถือว่าถูกแล่วววว
ป.ล.บางที่ที่ส่งฟรี เขาส่งแบบพัสดุธรรมดาป่าวมึง แบบเช็กในระบบไม่ได้อะ อันนั้นอะถูกจริง
>>907 ผมลงแค่ว่า...
.
.
.
เมื่อวานครับ ได้ยินนักอ่านเดินคุยกัน ความว่า...
.
...นี่เธอนิยายเรื่อง***(จีนแปลเรื่องนึง) อ่านแล้วงงมากเลย ตำแหน่งอะไรก็ไม่รู้เยอะแยะไปหมด
ทั้งไท่หวงไทเฮา กุ้ยเฟย โน้นนั้นนี่เฟย สู้เรื่อง+++(จีนเสิ่นเจิ้น)ไม่ได้ อ่านเข้าใจง่ายดี...
.
ผมถึงค่อยบรรลุว่าทำไมถึงขายได้ขายดี
.
.
.
ที่เหลือของ >>907 ไม่ใช่คำพูดผมนะขอรับ
ผมแค่มาเล่าสู่กันฟังว่าเจอคนพูดแบบนี้ ถึงเข้าใจว่าทำไมขายดี? แต่ที่เหลือผมไม่ได้พูด...โปรดเข้าใจตรงกันด้วยขอรับ
เห็นพวกมึงเม้าท์เรื่องจุดกำเนิดการอ่านนิยาย กูไม่ได้เริ่มมาจากแจ่มว่ะ กูเริ่มมาจากคุ้ยลังหนังสือแม่มาอ่าน แล้วก็มาพวกวรรณกรรมเยาวชน อ่านแนวแฟนตาซี ฆาตกรรม นักสืบไรงี้ตั้งแต่เด็กเลยว่ะ ของแจ่มนี่กูมาอ่านตอนใกล้เรียนจบละ เมื่อก่อนกูก็ยี้นิยายอีโมติค่อนนะ กูไม่อิน แต่พอได้อ่านจริงๆ เฮ้ยมันก็น่าสนใจกว่าที่คิดไรงี้ แต่สุดท้ายก็เลิกอ่านไปเพราะำลอตวนเวียนซ้ำซาก นับวันชื่อตลคยิ่งประหลาดเกินรับได้
ส่วนกำเนิดนิยายจีนรักนี่ กูเพิ่งจะมาเริ่มเอาตอนพวกมกร.พิเศษ เพราะกูอ่านเล่มฝอยๆไม่ได้ มันเบาเกินไปสำหรับกู แต่ถ้าจีนทั่วไป ก็อ่านกลภนมาแต่ไหนแต่ไร
ส่วนเสิ่นเจิ้น กี่เรื่องๅก็ไม่เคยรอด
พรุ่งนี้กูจะงานสัปดาห์ตอนนี้ลิสกูว่างมาก...
ตั้งแต่ดราม่ามา กูว่ากูจะหอบเงินไปปาใส่บงกชรัวๆ เหมาการ์ตูนตาหวานมารำลึกความหลังสมัยเรียนสักหน่อย สงสัยคงได้แต่หอบการ์ตูนกลีบบ้าน นอกจากเจ็ดชาติภพ ปิ่นปัก2 พี่เยี่ย10(ออกยัง?) กูคิดไม่ออกจะสอยอะไรดี
สมัยเด็กๆ กูอ่านงานระดับ ดร
ดร.
ปอป
>>958 ถ้าการ์ตูนแนะนำskip beatของสยั่ม บงกชเรื่องใหม่ ๆ ไม่ค่อยตามละหมดวัยมุ้งมิ้ง กุว่าหลาย ๆ เรื่องเมื่อก่อนยังเอามาวนอ่านได้เรื่อย ๆ ไม่เบื่อนะ
เรื่องใหม่ ๆ สายการ์ตูนหาสนุกยากยังไงไม่รู้ เนชั่นมีลดราคาเยอะอยู่เหมือนกันนะ กุว่าจะไปเดิน ๆ ดู พี่เยี่ยยังไม่ออกนิ
>>956 กุ 907 นะ
ที่พิมพ์บอกไปก็บอกว่าโดยเฉพาะ "พวกเม้น"
หลังจากที่โพสลงไป
อ่านดูเกือบ 90% ในเม้นก็เชิงเหยียดๆ กันอยู่ละป่ะ เม้นอื่นๆ มีกลิ่นอายเหยียดหน่อยๆ แต่บางเม้นนี่มึงเหยียดเหี้ยๆเลย ที่กุยกมา กุก็บอกว่า มีเม้นนึงบอกว่า ...
หรือคุณจะบอกว่า กุแค่เริ่มหัวนะ แต่พวกแม่งก็เหยียดกันไปเอง กุป่าวนะ กุมาเล่าสู่กันฟังเฉยๆ งี้ป่ะ
กุไม่ได้อ่านที่มึงโพสแล้วรู้สึกไม่ดี (ถึงมันจะแซะหน่อยๆ แต่ก็ธรรมดา) กุเริ่มรู้สึกไม่ดีก็คือพวกเม้นทั้งหลายต่างหาก ซึ่งเม้นเหล่านั้นอ่านแล้วเสียความรู้สึกว่ะ เหมือนดูถูกรสนิยมคนอื่นอ่ะ
แค่เม้นในโพสของคุณมันทำเสียความรู้สึกนึกออกป่ะ พอเจอเม้นแย่ๆ มันก็จะย้อนกลับไปอ่านตรงโพส จากคำพูดธรรมดาประโยคบอกเล่าของมึงเฉยๆ ก็เลยอ่านแล้วเป็นแซะไปโดยปริยาย
พอดีกุพวกอ่านไรได้หมด เหี้ยคือเหี้ย ดีคือดี แต่พออ่านเม้น จากโพสของคุณแล้วรู้สึกว่า ทุกคนต่างเหยียดรสนิยมคนอื่นเป็นพลเมืองชั้นสองเลยว่ะ หรือจะบอกว่าเฉยๆ?
ย้ำว่า กุรู้สึกไม่ดีจาก 8 ใน 10 ของ "เม้น" ใน "โพสของคุณ" ไม่ใช่คุณ
ส่วนถ้าผมไปทำอะไรให้ท่านทั้งหลายขุ่นข้องหมองใจก็ขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยนะขอรับ
กูเริ่มอ่านหนังสือ(ไม่นับการ์ตูน/หนูหิ่น/ขายหัวเราะ/มหาสนุก บลาๆ นะ) พวกหนังสือประวัติศาสตร์/วรรณคดี/อัตชีวประวัติว่ะ เพิ่งมาอ่านนิยายจริงๆ จังๆ ก็ตอนประถมปลาย ตอนแจ่มเพิ่งเปิดไลน์วัยรุ่น อยากคุยกะเพื่อนรู้เรื่องเลยอ่านบ้าง (ก่อนอ่านนิยายแจ่ม กูอ่านนิยายในพวกสกุลไทย ตะวันของแม่บางเรื่อง กะแฮร์รี่ฯ มาก่อน) แล้วก็ติดนิยายมาตั้งแต่ตอนนั้น จากอ่านแจ่ม ก็ขยับขยายแนวไปเรื่อยๆ จนแจ่มเปิดแนวจีนอะ กูก็ยังอ่านทุกแนวนะ เพราะที่บ้านแลกนิยายกันอ่าน ช่วงหลังๆ มานี้กูเน้นอ่านแค่แนวจีน กะแนววาย สรุปกูไม่มีปัญหากะการอ่านทุกแนวว่ะ
สมัยเด็กๆ กูอ่านพระอภัยมณี อิเหนา รามเกียรติ์ ขุนช้างขุนแผนฉบับร้อยแก้ว ผลพวงของการโดนแม่ส่งไปเรียนพิเศษภาษาไทยตั้งแต่ ป.3 เฟี้ยวฟ้าวสัสๆ 55555
ขึ้นป.6 ถึงได้ลองลิ้มรสอ่านเรื่องที่นางเอกเคี้ยวถุงยางนั่นแหละ และก็หลุดพ้นคนนั้นได้จนมาติดพันเด็กหอแทน
พอขึ้นมัธยมก็สายว.วินิจฉัยกุลอะไรเถือกนี้อะ แต่กูอ่านหลายแนวแหละนะ 5555
โม่งแบนหสม.กันหมดเลยเหรอ
อยากหาคนคุยเจาเหยาอ่ะ
สนุกดีนา ขำๆดี
>>967 คล้าย ๆ กัน แต่เด็ก ๆ กุอ่านการ์ตูนติดมากเลยชอบแบบการ์ตูนเล่ม ๆ มีภาพประกอบ ชอบสุดคืออิเหนา เป็นอะไรที่ฟินดี เพราะรู้สึกสะใจเล็ก ๆ สมน้ำหน้าอิเหนา 555+ นิยายแรก ๆ นี่แฟนตาซีเพื่อนแนะนำตอนนั้นหวีดกันมากเลยต้องอ่าน บารามอสนี่คุยกันทั้งห้องได้ ส่วนแจ่มใสมาเจอในห้องสมุด แต่ถ้าชอบก็ชอบช่วงแปลเกาหลีของส้มกว่า ของไทยแต่ง อ่านไปก็ตะหงิด ๆ ไปตามนั้นแหละ เพราะกุชอบอ่านละคิดตามไงว่ามันเป็นไปได้ป่าว แล้วกุก็คิดว่า เห้ยหมากฝรั่งห่อมันก็ไม่เหมือนห่อถุงยางปะวะ อะไรทำนองนี้
>>973 เมิงไปคุยในคุก 2 มีคนพร้อมเม้ามอยกับเมิงเยอะมากกกกก
ทำไมเนื้อหาที่คุยมันออกทะเลไปไกลจากนิยายจีนขนาดนี้ แค่ไม่ได้เข้ามาอ่านวันเดียวเอง
เตรียมตั้งตำหนักใหม่ด้วยนะ จะ 980 ละ
กูky กูเพิ่งอ่านหยกยอดปิ่นจบ อุทานเหี้ยตั้งแต่มันใกล้จะจบยันหน้าสุดท้าย ตะหงิดๆตั้งแต่กลางเรื่องเล่มสี่ เห็นหน้าที่เหลือมันน้อยลงทุกๆทีจนเปิดมาเจอคำว่าจบเท่านั้นแหละ อีเหี้ยยยยย เหี้ยมากกก จบได้แบบบ สัสสสส จนกูต้องมานั่งหาว่ามีเล่มพิเศษเพิ่มมั้ย กูต้องการแหกปากหนักมากกก กูต้องการอ่านอีกกก ฮือออ มึงงง &:@(&0/@:฿
เพื่อนโม่งบันทึกปิ่น เล่ม3จะมาเมื่อไหร่ อยากอ่านแล้วววววววววววว
เอาจริงๆเรื่องแปลงานได้เหี้ย ไม่ได้ตรงไหนก็ด้นไปเรื่อย นี่แม่งต้องยกให้จงหยวนอ่ะ อะนดับ 1 ในใต้หล้า
มึงอย่าหวีดบันทึกปิ่นกันมากสิเดี๋ยวกูอดใจไม่ไหวต้องซื้อเล่ม2มาอ่าน กูกะรอเล่ม5ออกค่อยซื้ออยากอ่านยาวๆ
เม้าท์เรื่องจุดเริ่มต้นการอ่านนิยายเหรอวะ เอามั่งๆ ตอนเด็กๆชอบอ่านเรื่องสั้นในหนังสือแบบเรียนภาษาไทย อ่านข้ามไปชั้นที่โตกว่าตัวเองด้วยเพราะอ่านของพี่สาว พวกเรื่องสั้นอ่านนอกเวลาไรพวกนี้ วรรณคดีไทยที่ย่อมาเป็นร้อยแก้ว ที่บ้านรับหนังสือพิมพ์กูเลยอ่านละครเป็นตอนๆในหนังสือพิมพ์นั่นแหละเพราะตอนนั้นพ่อไม่อนุญาตให้ดูละครเรื่องแรกที่อ่านคือเมียหลวงเวอร์ชั่นเบนซ์ พรชิตา น่าจะประมาณป.3-4 แล้วก็อ่านมาเรื่อยๆระหว่างนั้นก็เริ่มขยับเป็นการ์ตูนญี่ปุ่นแล้วก็นิยายเล่มละ20บางๆพวกนภาลัย ไผ่สีทองอ่ะ 555555 แล้วก็ขยับมาเป็นแจ่มใส jls นิยายไทย มานิยายจีนแปลตามลำดับ นิยายไทยไทยตอนมหาลัยก็หาอ่านแต่แนวป้าทม/กฤษณา อโศกสิน/ปิยะพร ศักดิ์เกษม ทุกวันนี้ให้กลับไปอ่านแจ่มใสjlsก็อ่านไม่สนุกแล้วอ่ะ มันไม่อิน ด้วยวัยเรามันไม่ได้ด้วยแหละมั้ง จีนแปลเลยตอบโจทย์ดีที่สุดตอนนี้
>>958 ขอนอกเรื่องนิยายหน่อย อยากแนะนำการ์ตูนบงกชนิดนึง
กูแนะนำเรื่องแสงดาวกลางใจ hirunaka no ryuusei สนุกมาก กูให้เป็นเรื่องนึงที่ห้ามพลาดของสายโชโจเลย นางเอกเป็นเด็กบ้านนอกมาเรียนในเมือง นิสัยจะค่อนข้างแกร่ง ลายเส้นสวยดีแต่ไม่ตาหวานไป มีหักมุมนิดๆ ที่สำคัญที่สุดคือมึงห้ามอ่านสปอยเด็ดขาด ไม่งั้นความประทับใจจะหายไป 50%
อีกเรื่องก็ orange บงกชทำแบบเล่มออกมาดีด้วยเรื่องนี้ จะออกดราม่า เศร้าซึ้งนิดนึง แต่สนุกครบรส
Topic has reached maximum number of posts.
Please start a new topic.
Be Civil — "Be curious, not judgemental"
All contents are responsibility of its posters.