Last posted
Total of 1000 posts
>>481 อย่าคาดหวังมากนะมึง ถ้ามึงอ่านแนวเก่าๆ สมัยสิบยี่สิบปีก่อนรอดก็อาจจะอ่านไมรอนรอด แต่ถ้าแนวมึงเป็นยุครร.เวท/แฮร์รี่/บารามอส/เซฯ หรือยุคเกมออนไลน์ มึงอาจจะไม่ชอบก็ได้ เพราะสำนวนลว.เขาค่อนข้างยืด เก็บรายละเอียดและเจาะลึกถึงอุปนิสัยของตัวละครแต่ละตัว อารมณ์เหมือนอ่านนิทานเลยทำให้ง่วง แต่การันตีได้ถึงความสะเทือนจัยยยย ตับไตไส้พุงพังงงง ระวังหัวใจไว้ด้วยอ่านแล้วจะมีอาการเจ็บหัวใจมาเป็นระลอก และสุดท้าย กลอนชวาลาห้ามอ่านข้าม
>>484 จริง กลอนชวาลานี่หลังจบกูมานั่งไล่อ่านใหม่หมดแล้วแบบ เฮ้ออออออออออ ไม่รู้จะร้องไห้หรือจะอะไรดีอ่ะมึง ยิ่งอ่านรู้ตำนานอาเธอร์ด้วย ก็จะเข้าใจจุดจบมัน มันไม่เหมือนผู้เสกทรายที่สุดท้ายก็ยังยิ้มให้คาซีร์ได้
เออ พูดไปโม่งคนไหนไปแอบหวีดใส่คนเขียนหรือเปล่ามึง เห็นวันก่อนเขาบอกว่าอยากเขียนเซรีญาอยู่
เออ กูพลาดริมๆ ว่ะ ไม่ได้เข้าเฟซเขานาน มาอีกทีเห้ยยยย หมดแระ แต่ก็เข้าใจว่าพิมพ์น้อย ปีนี้ของในงานที่กระแสๆ หมดกันเร็วชิบหาย เดี๋ยวนี้แม่งต้องแย่งกันไปวันสองวันแรก เซงงงง
ไมรอนนี่พอตอนแรกๆกูว่าสนุกนะ พอตอนแตกกับเมอร์ลินกูว่ายิ่งดาร์ค เจอซินค่อยสว่างหน่อย ท้ายๆรุ้สึกหดหู่เรื่องมอร์แกนว่ะ น่าสงสารชิบหาย ส่วนเพลงชวาลานี่กูลืมล่ะ จำได้แค่ข้าให้ชวาลาของข้าแก่ท่าน ส่องแสงแทนจันทร์ ให้ฝันของท่านสำเร็จดังใจ แผ่นดินเป็นไทยิ่งใหญ่รุ่งเรือง ไรซะอย่าง แต่เยอะกว่านี้อะ กูอ่านตอนป.4ก็งงๆว่าแม่งเกี่ยวกันไงวะ65555 จนตอนนี้กูก็ยังไม่ไดเกลับไปอ่านใหม่ว่ะ พูดแล้วนึกถึงความหลัง
ตอนกูอ่านไมรอนกูก็ชอบนะ ถึงกูจะติ่งบารามอสมากๆก็ตาม แฮรี่กูก็ชอบ ชอบแนวแฟนตาซี แต่เดรกเกอร์นี่กูอ่านเล่ม1จบอย่างเดียว แต่ไม่ค่อยชอบว่ะ กูรู้สึกว่ามันแนวผู้หญิ้งผู้หญิง แบบทุกคนต้องมีคู่ไรงี้
เอาจริง ของลวิตร์บางเรื่องก็ครบคู่นะ (เดม่อนเบเกอรี่ ดราก้อนเดลิเวอรี่ก็เหมือนจะเกือบครบ) แต่อ่านแล้วไม่ค่อยเลี่ยนเท่าไหร่ ขณะที่ของเจ๊ก้ลอ่านแล้วรู้สึกแอนตี้แปลก ๆ แบบไม่รู้ว่าทำไม หรือเพราะเราลำเอียงเข้าข้างนักเขียนโปรดนะ 5555
เออ ลืมไปแล้วว่าเมื่อก่อนชื่อพัณณิดา 555
เรื่องไมรอนนี่มันหน่วงแค่ไหนเหรอ คือก็อยากอ่านอ่ะแต่ก็กลัวจะเจ็บหัวใจจนทนอ่านไม่ไหวว่ะ เพื่อนโม่งช่วยบอกความหน่วงให้กูเตรียมใจที เพราะยังไงก็จะรอมันรีปริ้นและซื้อแหละ
>>492 สปอยล์หนักมาก
กุอ่านนานมากแล้วจำไม่ค่อยแม่น ผิดตรงไหนคนที่เคยอ่านช่วยแก้ด้วย กลับไปอ่านตอนนี้กุไม่สตรองพอ
.
.
.
.
.
.
.
- ลูกของผู้มีพระคุณรู้ความจริงว่าพ่อถูกฆ่า แม่ตัวเองถูก rape (กึ่งๆ) โดยฝาแฝดของคนที่เลี้ยงตัวเองมาเป็นคนจัดการ เกิดความแค้นจนหนีหายไปกับแฟร์รี่แห่งความมืด ไมรอนสนิทกับเด็กคนนี้มากเกือบจะเรียกเป็นความรัก
- เสียศูนย์ สิ้นหวัง แทบจะตกลงไปในความมืด จนเผลอทำให้คนตาย ยอมแต่งงานทางวิญญาณเพื่อต่อชีวิตให้
- พี่ชายตัวเองไม่ต้อนรับ เชิงรังเกียจ เพราะถูกแม่ตัวเองรังเกียจ และแม่ก็ถูกชาวบ้านรังเกียจว่าท้องกับปิศาจ คลอดปิศาจออกมา (แต่ตอนหลังพี่ชายค่อยๆ วางทิฐิลง)
- ชีวิตไมรอนโคตรบัดซบ ไปที่นู่นก็ไม่มีคนต้อนรับ ไปที่นั่นก็ถูกขับไล่ ทั้งชีวิตอยู่ไม่เป็นที่
- ธีมเรื่องเป็นสีเทาเข้มเกินครึ่งเรื่อง
.
.
.
.
.
.
.
.
.
ที่สปอยล์ไปนี่ยังไม่ได้ถึงเสี้ยวของความหน่วง... มึงเตรียมใจอาจไม่พอ ต้องเตรียมตับไตไส้พุงให้พร้อมด้วย ท้องแตกแน่มึง
พูดถึงการบรรยายแบบเยอะๆแล้วไม่มีเนื้อนี่นึกถึงโรงเรียนเสนาธิการแห่งอานาธีเซีย จนวันนี้ก็ยุงอ่านค้างไว้ที่ต้นเล่ม 3 บรรยายเยอะชิบหาย พูด 1 ประโยค บรรยาย 3 ย่อหน้า กว่าจะพูดต่อ กูก็ลืมไปแล้วว่ามันพูดเรื่องอะไรกัน 555555555555555
>>498 เออ คือมองจากมุมมองไมีอนนี่ชีวิตแม่งบัดซบชิบหาย แก้เหี้ยไรไม่ได้เลย คนในโลกแม่งกลมสัสอีก คือไมรอนมาถูกแยกออกมาจากอิเมอร์ลินด้วยไง เลยเหมือนต้องคอยรับความเหี้ยทุกอย่าง สงสารสัส แต่ทำไมตอนนั้นกุป.5ได้อ่านแล้วไม่ได้เศร้ามากนะ คือหน่วงอะ เจ็บอะ แต่ไม่ได้รุ้สึกว่ามันดาร์คตับพังขนาดนั้น หรือกูต้องอ่านใหม่5555
แนะนำเรื่องอื่นของเขาให้หน่อยนะเพื่อนโม่ง กูชอบงานเค้า ก็เนื้อเรื่องโดยสังเขปด้วยก็ดี
>>489 นี่มันทำให้กูไม่กล้าอ่านเซวีน่ากับเสนาธิการจนถึงตอนนี้ เรื่องแรกกูกลัวกูอ้วกคาหนังสือกับความแมรี่ซู ส่วนเรื่องหลังกูกลัวว่าอ่านเรื่อยๆล่ะกูจะพาลไปเทียบกะบารามอส แต่นี่ตกใจว่ะที่รู้ว่าตัวจริงกัลฐิดาเป็นหมอฟันแล้วก็ตัวจริงCherry Blossom เป็นพยาบาล5555
>>499 >>499 ชีวิตไมรอนถึงขั้นเรียกฉิบหายได้เลยอ่ะมึง ถูกกำหนดกะเกณฑ์และถูกสังคมบังคับให้เป็นสิ่งที่ไม่ต้องการ ชีวิตเหมือนจะกำลังดีขึ้นกลับกลายเป็นถูกกระชากกลับลงมาเหยียบย้ำซ้ำเติม จะหันหน้าไปหาใครก็ไม่ได้เลยสักคน แม่ไม่ต้องการ พี่น้องไม่ต้องการ สังคมไม่ต้องการ โลกไม่ต้องการ ที่ผ่านมาได้คืออาศัยลูกฮึดและคนอื่นช่วยดึงๆ ไว้ เป็นความรู้สึกแบบเกิดมาไม่มีอะไรดีสักอย่าง อยู่ไปเพื่อรองตีนต่อชะตาคนอื่นทั้งนั้น และสุดท้ายของสุดท้ายอีก ชีวิตที่ดีขึ้น (อีกครั้ง) แล้วก็มาพบเจอจุดจบของคนใกล้ชิดแบบนั้นซ้ำอีก และซ้ำอีกจากมอร์แกน แบบนี้คนอ่านจะไม่ช้ำได้ไงอ่ะมึง
ส่วนเรื่องสปอยล์ของเรื่องอื่น ไว้กุกลับไปอ่านอีกรอบแล้วกัน ผู้เสกทรายกุอยากอ่านมาก แต่หนังสือหายไปตอนย้ายบ้าน กุพยายามตามเก็บใหม่อยู่ แต่ถ้าให้แนะนำคนที่อยากลองแตะงานลว. แนะนำมาโอ อ่านง่าย อ่านสบาย อ่านแล้วไม่ทันหลับเพราะอ่านจบเล่มก่อนแน่นอน!
และใครอยากตามว่าลว.มีงานเขียนอะไรบ้าง เสิร์ชหาในวิกิ พิมพ์ว่า "พัณณิดา ภูมิวัตร"
พูดถึงงานลวิตร์ ชูป้ายครอบครัวแพนด้า(ชิ่อเรื่อง นามแห่งนิรันด์)
ตอนนี้แดนริมๆรีบไปลงชื่อก็น่าจะเก็บได้แหละกูว่าถึง 200 ชื่อแน่นอน
ยิ่งอ่านยิ่งรักราบัตเอ็นดูวววว
กุหยิบแดนริมๆ มาอ่านดู แบบว่า...เปลี่ยนไปแหะ สำนวนลว.เปลี่ยนไปว่ะ! เกรียนขึ้นอ่ะ กระชับและดูทันสมัยขึ้นอ่ะ อย่าว่าเพราะกุเป็นติ่งอะไรๆ ก็เข้าข้างไปหมดเลยนะ สำนวนนางเกรียนขึ้นจริงๆ อ่ะ ถถถ+
พึ่งอ่านไปไม่เยอะ แต่ขอมาเอ็นดูราบัตด้วยคนนะ❤️
กูว่านิยายลวิตร์หลังๆ ตัวละครซูมากขึ้นนะ คือยังดาร์คหรือหน่วงแหละ แต่ไม่ขีดชะตาตัวละครจนอ่านแล้วแทบเป็นโรคซึมเศร้าแบบไมรอน กูชอบไมรอนนะ แต่แม่งไม่ใช่นิยายที่กูจะหยิบมาอ่านซ้ำบ่อยๆแน่
เซรีญากูเฉยๆว่ะ เหมือนไม่เอ็นดูนาง ทั้งที่เป็นตัวเอกเพศเดียวกันน่าจะเรียกคะแนนได้ง่ายกว่า ปรากฎว่ากูเอ็นดูแต่ไมรอน ราบัตแฮะ #บ้าผช.
ว่ากันไปไมรอนนี่โทนมันทะมึนแทบทั้งเรื่องด้วยแหละ พออ่านจบแล้วมันเลยรู้สึแบบ เออ ตอนท้ายชีวิตไมรอนมีแค่นั้นมันก็แฮปปี้ เราเข้าใจฮีนะเว้ย
แต่เรื่องที่อ่านแล้วจะร้องไห้อย่างจริงจังมากสำหรับเราเป็นผู้เสกทรายล่ะเพื่อนโม่ง นึกถึงชีวิตของคาซีร์แล้วสงสารน้องแก ดีที่ว่าน้องยังมีสาวน้อยมาเยียวยาหัวใจเติมความสดใสให้ชีวิต ไม่งั้นมีหวังชีวิตน้องได้ดิ่งไม่แพ้ไมรอนแน่ๆ
ทีนี้ขอพาดพิงหน่อยนะเพื่อนโม่งนะ คืออ่านชีวิตไมรอน อ่านชีวิตคาซีร์ เสร็จแล้วไปเปิดอ่านเซวีน่า ที่บรรยายซ้ำๆว่านางเอกเป็น "เด็กสาวที่น่าสงสารที่สุดในเซวีน่า" อยู่ตลอดเวลา
เออ น่าสงสารนะ
แนวแฟนสายสุขนิยม สายซู ยังขายได้ยากเลย
แล้วสายดาร์ก สายหน่วง แถมเย้อเยิ่น คิดว่ายอดจะขายดีหรือวะ
กูอ่านได้ไม่ไม่กี่บทก็วางแล้ว ยิ่งรุ่นใหม่ๆสมัย สายดาร์กสายหน่วง ไม่ต้องหวังว่าจะนิยมได้มากนัก เหมือนเป็นลูกของเมียน้อยในสายนั้นๆ
>>505 ตัวละครน่าสงสาร ไม่ต้องบรรยายตรง ๆ แม้แต่ครั้งเดียวคนอ่านก็รู้สึกแล้วว่าน่าสงสาร
>>506 ของเรา ดาร์กคืออ่านแล้วมองเห็นแต่ด้านบิดเบี้ยวของโลก โลกทั้งโลกเลวร้ายไปซะหมดน่ะ
เราว่าของลวิตร์ไม่ดาร์กนะ มันแค่ดราม่าหนักมาก (ๆๆๆๆๆๆๆๆ) เท่านั้นเอง คือ สำหรับเรามุมมองที่มองโลกของคนเขียนยังดูปกติอยู่นะ ตัวละครทุกคนก็เป็นมนุษย์ปกติ แค่ต่างคนต่างเหตุผลทำให้ขัดแย้งกันก่อตัวเป็นอภิมหาดราม่าเท่านั้นเอง
>>508 โทษๆ ตรงที่กุบอกว่า "..มึงเข้าใจว่า.." กุหมายถึงคนทั่วๆ ไป ไม่ได้หมายถึงมึงคนเดียวนะ ขอโทษที่ไม่ชัดเจน
แต่ดาร์กมึงกับดาร์กกุใกล้เคียงกัน ดาร์กของกุหมายถึงธีมเรื่องเป็นสีเทาๆ ดำๆ เล่นกับจิตวิทยาของมนุษย์ ไม่มีใครดี ไม่มีใครร้าย มีแต่ต่างคนต่างเหตุผล พล็อคสิ้นหวังหรือจะโศกนาฏกรรมก็ดี จบยังไงก็ช่างแต่ระหว่างดำเนินเรื่องสามารถลากไส้สัญชาตญาณดิบที่แท้ทรูของแต่ละตัวละครออกมาได้ก็นับเป็นดาร์กที่ใช้ได้
ว่าแต่นิยายของลว. นอกจากเรื่องอ่านแล้วง่วงหรือธีมไม่ตลาดแล้ว มีข้อติอะไรอีกมะ กุเป็นติ่งเขาบางทีกุก็เลือนๆ เบลอๆ ทำตัวเหมือนคนแดนริมๆ อยู่เหมือนกัน อยากฟังความเห็นหลายๆ ด้านนะ เอามาถกกันเปิดโลกกุดี
ร้อยเม้นต์ (ถึงมั้ยวะ..) ที่ผ่านมาเหมือนคุยแต่นิยายลว. ถถถ ถ้าใครมีนข.เจ๋งๆ แฟนตาซีดีก็แนะนำมานะมึง แต่ตอนแนะนำแนบรีวิว/สรุปย่อ/สปอยล์มาให้ด้วยก็ดีนะมึง
สายดาร์กที่สนุกในตอนนี้
ลองหา Goblin Slayer จะนิยายหรือการ์ตูนมาลองอ่านดูก็ได้
ต้องแบบนี้ถึงสมคำว่าดาร์กหน่อย
>>507 สำหรับเรามันคือนิยายที่โทนหม่นๆ อึมครึม อาจมีความดิบหรือความรุนแรงบ้างมากหรือน้อยก็ได้ ตามแต่โทนเรื่องจะอำนวย ถ้ามือถึงจริงๆเขียนมาฉากเดียวแล้วเปลี่ยนโทนเรื่องก็นับนะ แต่นิยายหาอย่างนั้นยาก ถ้าเป็นการ์ตูนนี่น่าจะพอมีบ้าง
เออ อีกอย่างคือสายดาร์กไม่จำเป็นต้องจบไม่สวยนะ จบแฮปปี้ให้มีความสุขหลังจากบัดซบมาทั้งเรื่องก็นับนะ ถ้าอะไรหลายอย่างในเรื่องมันจดจำถึงความมืดหม่นของชีวิตได้น่ะ
>>511 เคยลองอ่านงานของน้องชายเขาคุณเชษฐายัง เขาเขียนเรื่องลำนำหกพิภพ เป็นแฟนตาซีไทยไซไฟ เขียนเรื่องแนวเทพอสูรครุฑนาคอะไรพวกนี้แหละ แต่เขียนโดยมีความเป็นไซไฟอยู่ เล่าลำบากแฮะ แนะนำให้ลองหาอ่านดู แต่มีข้อควรระวังคือ ช่วงแรกที่ปูเรื่องมีความเนิบกว่าของลวิตร์อีกนะ
>>512 อ่าน No game no life หรือยังสหายโม่ง เล่มหลังๆมาโดยเฉพาะเล่มล่าสุดในงานหนังสือที่ออกเป็นภาคอดีตนี่ ใช้ได้เลยนะ เรื่องนี้เราถือว่ามันมีความดาร์กในแต่ละคนอยู่ ถึงเขากลบด้วยหลายๆอย่าง แต่มันก็ยังมีโผล่มาให้เห็นเรื่อยๆดีนะ
ดาร์กของกูคือฟิมล์นัวร์ว่ะ (แต่ต้องไม่ใช่แบบพูนิก้า) คือเรื่องที่พูดถึงจิตใจมนุษย์แบบไม่จูนิเบียว มีปรัชญา/หลักจิตวิทยา/ทฤษฏีอิงไม่ใช่พูดๆอย่างเดียว (ไม่ต้องแนบมาในเรื่องก็ได้แต่มันจะดูออกว่าอันไหนเต้าอันไหนมีหลัก)
พูดถึงสังคมโลกมืดของมนุษย์(ที่ไม่เต้า) จิตใจส่วนลึก ส่วนมืด
หรือไม่ก็เซตติ้งใหม่ไปเลยใช้มนุษย์เหมือนเดิม โลกมืด (ย้ำต้องมีเซตติ้งของตัวเองให้รู้สึกสมเหตุไม่เต้าโลกจริง)
พวกฆ่าๆกันดิบๆเลือดสาดเนื้อเละอย่างเดียวกุไม่รู้สึกว่าดาร์กเพราะเป็นตัวหนังสือไม่ใช่ของจริงเลยเฉยๆ แต่ต่อให้เป็นภาพยนตร์เห็นเนื้อเละๆสาดๆก็ยังเฉยๆอยู่ดี
ดาร์กสำหรับเราก็ประมาณ ทำดีไม่ได้ดี , โดนคนที่ทุ่มเทช่วยเหลือทุกอย่างทรยศหักหลัง , หรือศรัทธางมงายจนลึมจิตสำนึกความเป็นมนุษย์ , เด็กน้อยไร้เดียงสาที่ถูกพ่อแม่เลี้ยงดูด้วยคติอันบิดเบี้ยวจนกลายเป็นฆาตกรโรคจิต
>>511 บางเรื่องก็ไม่สนุกมั้ง แต่แล้วแต่คนอีกแหละความไม่สนุกอะ ของกูก็นิทานจักรวาล(รู้สึกดรอปจากเรื่องอื่น)
อ่านแล้วไม่ค่อยตื่นเต้นมั้ง? ในความรู้สึกกู (ตื่นเต้นที่ว่าคือไม่ใช่ตื่นเต้นที่จะรู้ว่าเนื้อเรื่องเป็นไงต่อนะ) คืออ่านแล้วไม่ค่อยรู้สึกว่ามีอะไรร้ายแรง
มันเหมือนนิทานอะ อยากรู้ตอนต่อแต่ไม่เดือดเนื้อร้อนใจในเหตุการณ์เท่าไหร่ (เพราะเล่าอย่างนิทาน)
มองว่าเป็นจุดบอดได้เหมือนกัน แต่กูชอบตรงนี้นะ ใจกูบาง กูอินง่ายโมโหตัวละครง่าย เลยโยนหนังสือทิ้งบ่อยๆ(ซีรี่ย์นี่ดูไม่ได้เลยหงุดหงิด)
ตัวร้ายร้ายไม่สุด ขนาดตัวร้ายจริงของเรื่องยังรู้สึกไม่สุด เพราะมันคนอะ เป็นคนที่บิดเบี้ยวให้ความรู้สึกอาทร... เยียวยาไม่ได้ก็จริงแต่ก็ยังแอบรู้สึกอาทรในใจมัน (อันนี้สำหรับคนชอบตัวร้ายที่ร้ายสุดๆ ที่มีอนูความตัวร้ายในตัว ชนิดแค่เห็นก็โกรธจุกอก)
โม่งห้องนี้แอบมองโม่ง Web Novel อยู่รึเปล่าวะ เสือกคุยเรื่องเดียวกันอีก (ฮา)
Dark ของกุนะ... กุชอบแนวผ้าขาวโดนย้อมเป็นสีดำอะ ตัวเอกใสบริสุทธิ์แต่โดนสภาพแวดล้อมกล่อมตะลอมให้กลายเป็นสีดำอย่างช้าๆ และสุดท้ายก็กลายเป็นตัวหายนะที่เลวร้ายที่สุดเลย
>>512 อ่านๆ กุตามตั้งแต่ยังไม่ lc แต่ตามตอนออกแปลมังงะ
>>513 NGNL มันยังมีภาคที่ดาร์กดราม่ายิ่งกว่าภาคซีโร่อีกเรอะ!? กุว่าภาคซีโร่นี่สุดๆ แล้วอ่ะ รอหนังโรงเข้าพย. (ใช่มั้ยวะ? หรือธค.?) ส่วนลำนำที่แนะนำมาจะลองหาอ่านดู
>>514 ส่วนใหญ่จะติเรื่องที่เขาเขียนแล้วง่วงอย่างที่กุบอกไปนั่นแหละมึง งานเขียนเขากุรู้สึกว่าเซ็ตติ้งค่อนข้างสมบูรณ์มาก ตัวละครมีมิติโตเองได้
>>518 ตัวร้ายโคตรๆ แบบไม่น่าเห็นใจเลยคือเห็ดราของร้านขนมปิศาจ อันนี้เพราะมันโลภเองล้วนๆ
>>519 ไม่ได้ส่องมาชาตินึงแล้วอ่ะ ท่านเรย์กะของกูหามคานไปสร้างหมู่บ้านบนดาวไหนแล้วว่ะเนี่ย
ส่วนใหญ่กุอ่าน LN/มังงะ อยู่นะ overlord, Maginal operation, เจ้าสาวผมแดงจอมเวทอสูร (ชอบเรื่องนี้มาก ธีมเวทมนต์ที่ให้ความรู้สึกเหมือนไมรอน), ซีรีย์โมโนกาตาริ, เฟท, oregairu, magdala, อันเดรามิน, owari no seraph (เฉพาะ LN), ฯลฯ
เออ กุว่าดาร์กแฟนตาซีสุดที่กุรู้จัก คือหกผู้กล้าบุปผาว่ะ แค่อ่านสปอยล์และดูเมะกูก็ตับแตกไปแล้ว คนเขียนแม่มมมมม
แฟนตาซีไทย กุยังอ่านของ finch อยู่ แต่ก็แค่ตามอ่านไม่ได้ติ่งถึงขนาดลว. เคยตามมาซาลันแต่หลังๆ เริ่มรำคาญเลยเท ส่วนนข.ไทยอื่น... เดี๋ยวดินี่นข.ไทยกุเหลือ 2 คนเองหรอว่ะ?!
>>524 ของกุแนะ เรื่อง Dark แนวผ้าขาวขึ้นหิ้งกุุเลยคือ The Witch's house อะ
นางเอกเป็นเด็กอายุ 12 ป่วยเป็นโรคประหลาดออกจากบ้านไม่ได้ อาศัยอยู่กับพ่อแม่ มีแม่คอยดูแล แต่พ่อไม่เคยสนใจใยดี นางเอกรักแม่มาก แต่เธอกลับโดนแม่ทิ้งไปหาผู้ชายอื่น ทิ้งเธอเอาไว้อยู่กับพ่อ นางเอกพยายามทำตัวเป็นเด็กดี แต่ชีวิตก็ไม่ดีขึ้น จิตใจเธอเริ่มบิดเบี้ยวและในที่สุดก็ก่อเหตุฆ่าพ่อแม่ตัวเองแล้วหนีไป ซ้ำร้ายกว่านั้น เพื่อให้มีชีวิตรอดคุณเธอก็ดันทำสัญญากับปิศาจกลายเป็นแม่มดอีก จากเด็กสาวบริสุทธิ์เหมือนผ้าขาว กลายเป็นแม่มดสุดชั่วร้ายกันเลย
แต่ความดาร์กไม่ได้จบแค่นั้น... จุดพีคของเรื่องมันอยู่ตอนท้าย ส่วนเป็นยังไงกุแนะนำไปหาอ่านเอง ...เดิมทีไอ้เรื่องนี้มันเป็นเกม free มาก่อน แต่พอดังเขาเลยเขียนนิยายความเป็นมาก่อนจะกลายเป็นเกม ถ้ากุพูดต่อมันจะกลายเป็นการสปอย์ เพราะงั้นหาอ่านเองโลด ปัจจุบัน LC โดย Dex
แต่ถ้าว่าตามตรงแนว Dark ปัจจุบันกุไม่ได้อ่านอะ แต่กุอาศัย "ฟัง"
ปัจจุบันญี่ปุ่นเขาแต่งเพลงอัลบั้มละ 5-7 เพลง โดยใส่เนื้อหาให้กลายเป็นเรื่องสั้นอะ กุพอฟังญี่ปุ่นออกเลยไปหาฟังและก็ต้องพบกับโลกใหม่เลย
แนว Dark เยอะมาก... ยกตัวอย่าง อัลบั้ม 鮮血に捧ぐ三度目の黒鏡 ของวง Symholic เนี่ย มี 5 เพลงแต่เล่าเรื่องได้ชวนขนลุกสุดๆ ฟังจบ 5 เพลง 30 นาทีนี่กุอินถึงกับนั่งร้องไห้กันเลย อย่างกับอ่านนิยายจบไปเล่มนึง
NGNL น่าจะไปคุยห้อง LN นะ
จะว่าไปเป็นเรื่องที่เราดูเมะแล้วชอบ แต่อ่านไม่รอดแหะ อารมณ์มันประมาณว่าดูเมะมาก่อน แล้วค่อยมาอ่านนิยาย พบว่าบรรยากาศในนิยายมันไม่เห็นสีสันสดใสจัดจ้านเหมือนในเมะเลย
>>516 เฮ้ย กูเพิ่งรุ้ว่าเค้าเป็นพี่น้องกัน555 คือกูรู้แค่เค้าชื่อพงศธร บ้าหมาคอร์กี้ เมพประวัติศาสตร์ ก็แบบนามสกุลคุ้นๆ พอกูนึกชื้อคนเขียนไมรอนได้ เชี่ย บ้านนี้โหดมากอ่ะมึง ของน้องเค้ากูตามแต่ในเฟซที่เป็นประวัติศาสตร์ เพิ่งรุ้ว่าแต่งนิยายด้วย
ตัดมาที่ไมรอรแปป กูว่าชีวิตมอร์แกนก็ดาร์กนะสำหรับกู คืออายุ5ขวบจากเด็กที่ดูจะเป็นเลดี้อนาคตสดใสกลายเป็นแม่มดดำได้ขนาดนั้น หนักพอๆกะไมรอนเลยมั้ง แต่ก็โชคดีที่นางได้เริ่มใหม่อีกครั้ง
พึ่งอ่านแดนริมๆจบ
กูเคยตามสมัยยังลงในเฟสถึงอดีตเครสตา และดีใจที่มารอเล่มอ่านทีเดียว(ว่าไปตอนแรกกูคิดว่าที่อ่านจะสั้นกว่านี้ซะอีก ล่อไป1เล่มเลยแฮะ)
กูชอบความราบัตเป็นตัวละครที่โคตรน่าเอ็นดูและมีวงจรความคิดที่กูชอบ เรื่องนี้กูชอบแนวความคิดเรืองเทพแต่ละองค์การแทนรูปแบบต่างๆเป็นพิเศษ เป็นแนวแบบที่กูไม่ค่อยเห็นแทนเทพมาแบบนี้บ่อยนักส่วนใหญ่ชอบแทนเป็นบุคคลไปเลยมากกว่า
ปล.ไม่รู้กูดูแลไม่ดีหรือยังไงแต่เล่ม 2 ปกเคลือบพลาสติกตรงๆขอบๆเริ่มลอกแล้ว กูหลอนมาก
>>531 กุก็เพิ่งอ่านจบเลย อ่านยาวตั้งแต่สองสามทุ่มเพื่งจบ ถถถ อ่านจบแล้วในหัวมีแต่ ริมๆ มลังเมลืองยิ่งนัก แมว เสือ กระต่าย ต้นไม้ อยากไปกินกาแฟในร้านขายผ้า อยากไปซื้อยาในร้านขายถ่าน
ฉากเด็ดในเรื่อง คงเป็นฉากองก์ท้ายๆ ที่สหายขอความรักจากเครสตา ขอให้เครสตามอบความรักให้บ้าง อย่าทิ้งกันไปง่ายๆ แบบนั้นอีก กุอ่านแล้วน้ำตาคลอ จุกชิบหาย เป็นการบรรยายที่ตรงไปตรงมาแต่สะเทือนใจที่สุดในบรรดางานของเขาแล้วมั้ง
ยังมี ตอนอ่านใกล้ๆ จบช่วงที่คลายปม กุคิดถึงเซฯ ขึ้นมาเลย ถ้าของเซฯ คือเด็กสาวที่น่าสงสารที่สุด แดนริมๆ คงเป็นตาลุงที่น่าสงสารและน่าอนาถยิ่งกว่า
แล้วก็ ราบัตนี่ซูได้ซูดีจริมๆ ซูเพราะเส้นก๊วยจั๊บชัดๆ ! น่าสนุก เอ้ย น่าเอ็นดูเกินไปแล่วววววว
ปล. เทพเรื่องนี้ติดสินบนง่ายดีจริงๆ
ปล2. ตัวละครเรื่องนี้ถึกดีจริงๆ
ปล3. ภาษาสำนวนในเรื่องเกรียนดีจริงๆ
ของกุไม่ลอกนะ
ได้มาห่อปกก่อนเลย ไม่ลอก
อ่านแดนริม ๆ จบแล้ว ชอบมาก เสียน้ำตาไปเยอะเลย เข้าใจเลยที่เลือกตั้งชื่อนี้ มันเป็นเรื่องของตัวละครที่ริม ๆ เกือบทุกตัวเลย ราบัตน่ารักชะมัด สมกับเป็นลูกรักเทพเจ้า
เราอ่านต่อจาก norse mythology รู้สึกว่าเรื่องนี้มีกลิ่นของ mythology เยอะมาก แบบว่า ถ้าเอามาเขียนเรียบเรียงใหม่นี่พล็อตเป็น mythology ได้เลย คนเขียนยังไม่เคยเขียนอะไรแบบนี้แต่เขียนได้ลื่นมาก แบบ ไม่น่าเชื่อว่าเริ่มมาจากนิยายเขียนเล่นลงเฟส
อ่านจบเลยไปอ่านเจ้าเสือต่อ พบว่าอิทธิพลนิยายจีน/เสิ่นเจิ้นก็แผ่มาถึงแดนริม ๆ แห่งนี้แล้วเช่นกัน มีราชอาณาจักรตะวันตกที่เซ็ตติ้งเป็นกลิ่นอายจีนอยู่ด้วย ปกติไม่เคยเห็นคนเขียนใช้เซ็ตติ้งแบบนี้กับตัวละคร แต่เอามาใส่โลกที่ตัวเองแล้วตีความใหม่จนเนียนไปกับโลกของตัวเองได้นี่ก็ไม่เลวอยู่นะ
เพื่อนโม่ง แดนริมนี่เรื่องอะไรเหรอ อ่านชื่อแล้วยังงงๆ อยู่
เรื่องใหม่แฟนคาซีของคุณกัลฐิดานี่เป็นไงมั่งเพื่อนโม่ง
มันอยู่ริมๆ ไม่ได้อยู่ตรงกลาง เลยเรียกว่าริมๆ
เสียดายกูไมาได่พรีไว้ ไม่รุ้หน้างานจะหมดรึยัง
ชื่อแดนริมๆ เพราะคนในแดนทำตัวริมๆ และพัฒนาวัฒนธรรมแบบริมๆ ขึ้นมา อ้างอิงจากคำบ่นของราบัตผู้น่าเอ็นดู ถถถ
แดนริมเขามีกฎสำคัญว่าห้ามทำตัวโดดเด่น เหมือนคนที่ถูกกีดกันอยู่วงนอกรอบนอกขณะที่คนโดดเด่นคือคนที่เป็นศูนย์กลางของทุกอย่าง ดินแดนนั้นเลยได้ชื่อว่าแดนริมๆ มีวิหารแห่งความมลังเมลืองคอยคัดเลือกคนที่จะเข้ามาอยู่
ปล. จะมีภาคต่อมั้ย? แบบ Marginal: the friend of life หรือ mother of birth หรือ father of death อะไรแบบเนี่ย เห็นชื่อแล้วอดคิดไม่ได้ ถถถ
>>552 ตอนกูได้หนังสือกูยังตกใจ แบบ มีชื่อภาค twin of change แสดงว่าอาจมีภาคอื่นต่อ แล้วก็จริง
วี้นอกจากโอคราจ์ที่เขาเขียนอยู่จะมี mother กับ friend ด้วยมั้ยเนี่ย เรื่องของเขาซาก้าตลอด กูละเหนื่อยเวลาอ่าน(และรอ) แต่ก็เปย์ทุกเรื่องที่เขาเขียน 555
เห็นโม่งบนๆพูดถึงนิทานจักรวาล กูมายกมือ กูก็ชอบเรื่องนี้!
เพื่อนโม่ง กุเพิ่งอ่านแดนริมๆจบ เอ็นดูราบัตสัสๆ อ่านไปได้แต่อุทานว่าโอ้ยพ่อหนุ่ม บิดากุก็ชอบ อ่านแล้วนึกถึงท่านพ่อในร้านขนมปีศาจ เรื่องนี้แม่งhurt but healตัวกุมาก แต่หลังๆกุอ่านแล้วเนือยๆไงไม่รู้ ชอบเล่มแรกกับครึ่งเล่มหลังมากกว่า
ถึงขั้นขึ้น wiki ได้ทั้งพี่ทั้งน้อง กุคงพลาดลำนำหกพิภพไม่ได้แล้วจริงๆ แต่....ได้ข่าวเล่มหนามาก ขอกุขายไตก่อน ตอนนี้ทรัพย์หมดตัว
ทำไมโม่งเมินคำถามถึงกัลฐิดาผู้หากินกับเซวีน่าไม่จบสิ้นวะ คุยแต่เรื่องลวิตร์ เดี๋ยวแฟนเจ้กัลแกโกรธนะมึง
เจ้กัลนี่กูเอียนตั้งแต่แกเขียนแต่ฉากเย้กันไม่เลิกละ แกดูหมกมุ่นกับการให้ตัวละครเย้กันในนิยายแฟนตาซีของแกจัง
อยากคุยเรื่องอื่นก็เปิดหัวข้อสนทนาเลย แฟนลวิตร์ส่วนใหญ่ไม่กัดหรอก 555
โม่งส่วนใหญ่ที่คุย สายแฟนตาซี จะอยู่ในกระทู้ห้องเด็กดีเยอะ
ที่ห้องนี้คล้ายเป็น เรื่องที่ได้ตีพิมพ์แล้ว และเรื่องที่ตีพิมพ์สายแฟนเอง ก็มีไม่มากเท่าไรอยู่แล้วโดยปกติ
Mistborn นี่สนพ.ไหนไดิลิขสิทธิ์ไปอะ
ใครยังไม่สอยแดนริมๆ มีเหลือหน้างานประมาณสิบชุดนะจ๊ะ
(ตอนบ่ายสอง)
>>563 >>564 กุเคยพยายามดึงมาคุยเรื่องอื่นแล้ว แต่คุยไปคุยมาไหงกลับเข้าลว.ซาก้าอีกรอบก็ไม่รู้ 555 //หรือมันคือ..คำสาป!!!
ถ้าติ่งเจ๊ก.จะวีนก็คงวีนไปนานแล้วมั้ง เพราะเม้นต์ก่อนๆ สับเละเป็นเศษธุบีไปเรียบร้อยรร.เซวีน่า
ส่วนใหญ่สายแฟนตาซีในบ้านเรามันไปฝั่งนิยายแปลซะส่วนใหญ่ เกินครึ่งก็เป็น LN ไปละ คุย LN เดี๋ยวก็โดนหาว่าคุยผิดห้องอีก สุดท้ายมันก็ไม่เหลือเรื่องคุยนอกจากลว. วนลูปไปก่ะวนไปอินฟินิตี้
แฟนตาซีมีอีกเยอะแยะนะ ใครอ่าน tale of the other world บ้าง
กูชอบเซวีน่านะ เป็นความทรงจำที่สวยงาม
แต่เรื่องอื่นๆที่ตามมากูไม่อินเท่าไรแล้ว
รู้สึกจะเกิด dead air นานหลังจากพยายามหาเรื่องมาคุยแล้วไม่มี ถถถ ขอวกกลับมาคุยนิยายลว. แปบละกัน
ไปอ่านตอนเสริมมา กุอยากให้มีภาคของวิเอริสว่ะ เหมาะให้เป็นภาคของสหายมาก ท่าทางจะดราม่ามัน
ky นิยายแฟนตาซีขึ้นหิ้งในใจมึงคือเรื่องไรกันมั่งวะ ไทยหรือเทศก็ได้
แฮรี่ยังไงล่ะ
ขออนุญาตนะมึง ตามหานิยายน่าจะแปลหมวดรักแฟนตาซีในเด็กดี กูลืมชื่อเรื่อง ตามหามาซักพักละแต่ไม่เจอ อยากอ่านอีกอะ
นางเอกเป็นมังกร กินใครแล้วกลายร่างเป็นคนนั้นได้ นางเอกกินสาวใช้คนนึงแล้วไปทำงานเป็นเมดดูแลพวกหน่วยอัศวินอะไรซักอย่าง พระเอกผมน่าเขียวเป็นหัวหน้าหน่วย โดนนางเอกร่างมังกรกินแขนไป เหมือนจะอร่อยมาก นางเอกใช้เวทสร้างแขนให้ใหม่ พระเอกมีนิสัยเสียตื่นยากต้องให้นางเอกปลุกด้วยคีย์เวิร์ดอะไรซักอย่าง นางเอกมีเพื่อนเมดน่ารักๆ หลายคน มีคุณหนูคนนึงอยากมาเป็นเมดในหน่วยที่นางเอกดูแลเพราะอยากอ่อยคนในหน่วย
จำได้ประมาณนี้อ่า ใครรู้ชี้ที อยากอ่านต่อมากๆ ขอบคุณล่วงหน้า
>>587 http://www.novelupdates.com/series/dragon-life/
กูเคยอ่านแต่ของอิ้ง ไม่รู้ชื่อไทยอะไร แต่น่าจะอันนี้มั้งงง
ขึ้นหิ้งไหมไม่รู้แต่ของไทยที่ชอบคือ v.rondell (ทุกเรื่อง พิเศษที่นางเงือกกับจอมมาร) ลวิตร์ (ไมรอนนำโด่ง ตามมาห่าง ๆ ด้วยร้านมังกร)
อังกฤษ
นางเอกที่ชอบที่สุด mara of acoma แห่ง empire series
พระเอกที่ชอบที่สุด laurance (ไม่แน่ใจสะกด) จาก termaire
นักเขียนที่ชอบ sherwood smith
ซีรี่ย์น้ำตานอง sevenwaters
ซีรีย์อื่นที่ชอบ (ไม่เรียงตามลำดับ)
black magician
seven realms
Chicklit มี
avalon high
1800 where r u
mediator
enchanted inc.
ตอนนี้นึกออกแค่นี้
บอกข่าว ebook แดนริมๆ เล่มแรกมาแล้วนะมึง เผื่อมีใครสอยเล่มไม่ทัน
https://www.mebmarket.com/index.php?action=BookDetails&data=YToyOntzOjc6InVzZXJfaWQiO3M6NjoiMTc1MDg1IjtzOjc6ImJvb2tfaWQiO3M6NToiNjU3ODUiO30
ปกติส่วนใหญ่กูดูแต่หนังอ่ะ พวกหนังแฟนตาซีที่ทำจากหนังสือ หนังสือไม่ค่อยได้อ่าน5555
เทศมี The Queen's Thief อีกอัน ลืมไป
Neil Gaiman นี่ก็น่าอ่านหลายเล่มอยู่นะ อย่างแดนใต้พิภพ (Neverwhere) ผจญภัยในสุสาน (The graveyard book) เรื่องจะซับซ้อนน้อยกว่า แล้วก็อ่านง่ายกว่า american gods อยู่ ถ้าชอบบรรยากาศแบบ american gods ก็เเนะนำอ่ะ
เรา #599 นะ เทพเจ้านอร์สเราไม่เคยอ่านอ่ะ เดี๋ยวลองไปหาดู สองเล่มที่เราแนะนำเราอ่านแล้วรู้สึกโอเค บางเรื่องของ Neil เราก็อ่านไม่ไหวเหมือนกันนะ แบบมหาสมุทรที่ปลายถนนงี้ 55555555 Americans gods นี่เราอ่านสองสามรอบอ่ะ อ่านรอบแรกอ่านแล้วทิ้งเพราะไม่ไหว แล้วค่อยมาอ่านอีกรอบดูเหมือนจะโอเคขึ้น คือบางอย่างที่มัน Neil มากๆ ถ้าชอบก็จะชอบ ถ้าไม่ชอบก็จะไม่ชอบไปเลยน่ะ
หลายอย่างมันจะสัญลักษ์มากๆ ไม่ดิ สัญลักษณ์เต็มไปหมดน่ะ อย่าง Graveyard book นี่สัญลักษณ์ที่เกี่ยวข้องกับความตายมาเต็ม Neverwhere ก็มีเยอะ เราเป็นพวกชอบตีความอ่ะ เลยชอบ แต่ก็นั่นแหละ บางเล่มเราก็ยังอ่านไม่ไหวเหมือนกัน 55555
เกแมนเราชอบเรื่องสตาร์ดัสท์ น่ารักดี
งานหนังสือโคราชทั้งที่เจอหน้าคนนี้เด่นมาเลย มึงไม่ต้องเอาไปขายถึงที่นู่นก็ได้นะ
ตอนแรกกูว่าจะรอโอคราจ์เป็นหนังสือก่อนค่อยอ่านแต่ก็ทนไม่ไหววันนี้ไล่อ่านจนถึงตอนล่าสุด และตอนนี้กูลงแดง 555 กูจะร้องไห้กับโทลัน ฉากอดีตโทลันเป็นอะไรที่กูชอบสุดๆตั้งแต่ความรักยันไปถึงตอนหนีถ้าหากอะไรๆเป็นไปตามแผนมันจะดีกว่านี้มั้ยนะ แล้วยิ่งอ่านไปกูชอบความพัฒนาโอคราจ์เฮียแกเริ่ม make peace กับความตายขึ้นเรื่อยๆ
กูสังหรณ์ว่าเฮียจะได้ตายสังเวยวิญญาณก่อนสักรอบอยู่นี่แหละ
https://www.dek-d.com/writer/47534/
คนเขียนยังเคลียร์คดีลอกเรื่องชาวบ้านไม่ได้เลย (เรื่องที่แล้วน่ะ) อ่านแล้วกูนั่งขำ
กูเพิ่งอ่านแดนริมๆ จบ เพิ่งเห็นว่ามีภาคโอคราจ์ต่อด้วย ใจนึงก็อยากอ่านเลย อีกใจนึงก็อยากรออ่านรวดเดียวยาวๆ เอาไงดีวุ้ย ที่จริงอยากอ่านภาควิเอริสด้วย ถ้ามีก็ดีนะ ถึงในเล่มจะดูเฟรนด์โซน? แต่พอตามไปอ่านตอนพิเศษในเพจนักเขียนแล้วดูท่าก็ยังพอมีหวังแฮะ อยู่ที่ว่าคนเขียนจะเขียนต่อมั้ยเท่านั้นแหละ
นี่ยังโชคดีนะที่ออกรวดเดียวจบ ขืนออกทีละเล่มนี่คงแย่กว่านี้ แต่ก็ไม่รู้ว่าเพราะเรื่องลอกนี่ด้วยรึเปล่าถึงออกแบบนี้ 555
แล้วมีใครอ่าน เรเชลบ้าง (หรือราเชล) สนุกป่ะ มันเกี่ยวกับอะไรอ่ะ
เห็นน้องในเฟซติ่งกันเยอะมาก
ชัดแค่ไหน สนพ ก็ยังให้ท้ายว่ะ สนพ ที่ดี
ปัญหาจริงๆ คืองานแฟนตาซีไทยตอนนี้คนซื้อน้อย ถ้ามันขายดี ดีมากๆ ต่อให้คนเขียนยังเขียนไม่จบก็ดันมาขายอยู่ดี กูว่านักเขียนเขียนไม่จบมีส่วนไหม มี แต่ไม่คิดว่ามีมากอย่างที่คิดๆ กัน คนซื้อน้อยเพราะไปหันซื้อนิยายแปลกันมากกว่า แล้วพวกนิยายแปลพวกไลต์โนเวลของญี่ปุ่นที่ออกกันตูมตามมันก็มีจบแค่ไม่กี่เรื่อง แล้วขายดีไหมถ้าดูจากข้อมูลงานหนังสือที่ผ่านมาก็ขายดีมาก กูว่าจริงๆ ตอนนี้งานที่เขียนออกมาดีแล้วก็สนุกมันไม่ค่อยมีแค่นั้นแหละ
พวกมึงว่าท๊อปแฟนตาซีในเด็กดีตอนนี้เรื่องไหนมันน่าอ่านบ้างวะ
>>645 แต่หลักๆ คือผู้อ่านมันเปลี่ยน Gen เว้ย
พวก Gen X Gen Y ก็โตทำงานกันหมดแล้ว เด็กสุดก็คือกำลังจะจบ ป.ตรี ซึ่งมันไม่ใช่วัยที่จะมานั่งอ่านอะไรแนวแฟนตาซีกู้โลกแล้วไง ต่อให้ยังอ่านก็มีจำนวนน้อยจนน่าใจหาย
กลับกันพวกเด็ก Gen Z ซึ่งเป็นเด็กยุคนี้ ดันมีรสนิยมชอบเรื่องที่ตัวเอกเทพๆ แต่ก็อย่างที่รู้ละนะว่าไอ้เรื่องตัวเอกเทพนั้นมันเอาแน่เอานอนไม่ได้ เผลอๆ อาจจะเขียนไม่จบ ซึ่งกุว่าทาง สนพ. เองก็ไม่อยากจะเสี่ยงทำอะ เลยหันไปทำนิยายแปลแทนซะเลย
พูดถึงเกมออฟโทรนนี่ก็แฟนตาซีป่ะวะ
มึง พอดีวันนี้ค้นเจอเรื่องพ่อมดออซ แต่ลืมไปหมดแล้ว มันต้องอ่านเรียงเล่มยังไงนะ
มีใครหลงเจมี แลนนิสเตอร์แบบกุบ้าง แม่งทั้งในหนังสือและซีรีย์ถูกใจกูทั้งคู่
>>656 กูชอบมากกกกกกกกก พ่อปริ้นซ์ชาร์มมิ่งของกู กูรักเค้าาา แต่ในซีรีย์เค้าดูเป็นคนดีกว่าในหนังสือนิดนึงมะ ในหนังสือเค้าดูแบบไม่ใส่ใจโลกไปนิดนึงอ่ะ แบบเป็นคนไม่จริงจังสัดๆ
แต่กูชอบตรงที่เค้ารักครอบครัว และเนื้อแท้แล้วเค้าเป็นคนดี และเค้าเก่ง และเค้ากล้าหาญ และเค้าหล่อออออออออออออ ٩(♡ε♡ )۶
กูเพิ่งนึกออก งานกัลฐิดานี่แม่งจะข่มขืนกันตั้งแต่สมัยเขียนเซวีน่าแล้วนะ ตอนที่ไปเมืองแห่งแสงละใช้เพลงกล่อมอะ บรรยายประมาณว่าคนเมืองนี้ไม่ใช้กำลังแต่ใช้เสียงเพลงกล่อมแทน แม่ง สรุปก็คือมึงตั้งใจข่มขืนโดยใช้เพลงกล่อม ไม่ต่างกับวางยาข่มขืนเลยเหอะ หมกมุ่นมาแต่ไหนแต่ไรแล้วนะ
>>661 ตอนที่ไปเมืองธาตุแสงอ่ะ เล่มสามมั้ง ที่ต้องไปแสดงเพลงอะไรซักอย่าง
แล้วมีคนของตระกูลผู้ครองรัฐมาหม้อนางเอก แต่ไม่ใช้กำลังฉุดคร่า แต่ใช้ดนตรีสะกดจิตแทน
ถึงขั้นลวงไปข่มขืนแบบที่>>660 ว่ามาอาจจะเว่อร์ไปหน่อย แต่ประเด็นที่ใช้ดนตรีกล่อมแทนการใช้กำลังนี่แปลกจริงๆ ถึงไม่ใช้กำลังแต่ถ้าเจ้าตัวไม่ยินยอมมันก็คือการฉุดนั่นแหละ
ที่จริงซินเดอเรลล่าของกัลฐิดานี่ก็เข้าข่ายนั้นอยู่นะมึง มีการสะกดจิต มีการใช้เช็กส์แก้อาการจากพลังจิต และก็มีฉากบนเตียงเยอะมาก คือมึงจะคุยกันแค่สองสามประโยคแล้วต้องเลื้อยตลอดเลยเหรอว่ะ เอาจริงๆ ก็ว่ามันยิ่งกว่านิยายอีโรติกแบบขึ้นเรทเสียอีกอ่ะ เพราะอย่างน้อยนั่นก็มีการบอกที่หน้าปก แต่กูสอยมาสามเล่มสมัยเป็นติ่งกัลฐิดา พอน้องหยิบมาอ่านเพราะคิดว่าเป็นแฟนตาซีโนแมนติกนี่กูต้องรีบห้ามก่อนเลย
กูยังคงรอมาฮาเดลและซาเทียร่า รวมถึงปริ๊นซ์คิลเลอร์อยู่ ฮรือออออออ
มาฮาเดล ซาเทียร่า ลาเซนตรา......
ทำไมรอเหมือนกันหมดเลย
้ลาเซนตรา กูคิดว่าคนเขียนป่วยเป็นโรคร้ายแรงอะ ใช่ปะวะ ไม่ได้ตามข่าวเลย ไม่รู้เปนไงมั่ง
แฟนตาซีไทยของสถา ทำไมมันซบเซางี้วะ...ทีงานกัลแหละออกเอาออกเอา ทั้งที่แม่งก็เดิมๆ...
แฟนตาซีไทยเดี๋ยวนี้มีอะไรดีๆแนะนำบ้างมั้ย
ตอนนี้ตามอยู่เหลือแค่คุณลวิตร์แล้ว
อ้าวมึง เมื่อกี้กูเข้ามาตอบพวกมึง สักพักแวบไปเข้าเฟซ เพจกัลเด้งมานิวฟีดกูเลย กลัวแล้วจ้า 5555 เออ แต่ที่เด้งมาคือเจ๊กัลแกเปิดพรีออเดอร์ภาคต่อของเดรกเกอร์ว่ะ อ้าวพีค สถาไม่ต่องานเจ๊เหรอวะ?
อื้อหือไอ้เชี่ย ปกหนังสือทำมือเล่มใหม่กัลฐิดา มาแนวเดียวกับปกลวิตร์เลยว่ะถ้ามึงทำฟอยล์ด้วยนี่กูว่่าลอกแล้วละ
กู 684 โทดๆพูดเกินไป กูว่าได้แรงบรรดาลใจแล้วละ
แต่นางคือตัวทำเงินของสนพ.นะ หรือจะไม่ใช่แล้ววะ
ไปดูปกแล้ว โคตรเหมือน คือมันไม่ใช่แค่ลายเส้นเหมือนอะมึง
มันมีความกรอบสี่เหลี่ยม ความสีทอง ความสองเล่มเล่มนึงเขียว เล่มนึงแดง (แถมเขียว แดง เดียวกันด้วยนะ)
เอาเป็นว่าถ้าฝากคนซื้อแล้วบอกเขาว่า เล่มเขียว กับ แดงตุ่น ๆ ปกเป็นลายทอง ๆ นี่มีสิทธิ์หยิบผิดอะมึง
หรือตั้งติดกันมีสิทธิ์คิดว่าเป็นนิยายเซ็ตเดียวกันเลยกวาดมาทั้ง 4 เล่มแม่ม ง่ายมาก ๆ
>>691 พูดถึงคำว่าทำเงิน กูว่าก็พูดยากนะ เพราะเราไม่รู้รายรับจริงๆ ที่สนพ.ได้ไงว่ามันทำเงินให้เขาจริงไหม แต่ปัญหามันอยู่ที่พล็อตหรือเปล่า บางทีนักเขียนเก่าๆ ที่อยู่กันมานานก็เสนอพล็อตไม่ผ่าน โดนกองสั่งแก้เหมือนกันนะมึง หรือถ้าบางทีสนพ.เขาคิดว่าขายไม่ได้ เขาก็ไม่เอาว่ะ
>>692 ถ้ามันเหมือนกันขนาดนั้นแล้วมันทำให้เข้าใจผิด บางทีก็ต้องดูอะมึง ว่ามันเหมือนเพราะใคร นี่ไม่ได้เข้าข้างเจ๊กัลนะ แต่ก็เคยใช้บริการอะไรเถือกนี้อยู่เหมือนกัน (พวกจัดปกวาดปก) ตอนนั้นกูออกรวมเล่มฟิคเวลาไล่เลี่ยกับคนที่รู้จักกันอะ แล้วแม่งใช้บริการคนวาดปกจัดปกเจ้าเดียวกัน อิเวรเอ๊ย ออกมาประหนึ่งฝาแฝด
กัลทำเองตั้งแต่ ฟาย เดอะ เวย์ แล้วมึง ตอนนั้นก็ไม่ให้สนพ. เมื่อปีก่อน
>>697 กรณีกูคือไม่เห็นปกของคนรู้จักนะ มันเลยออกมาแบบ อ้าวอิเหี้ย เหมือนจังวะ แต่ของกัลนี่ไม่รู้ หรือเขาอยากได้ลายเส้นแบบนั้นเพราระมันเป็นเทรนด์วะ แต่กูไปส่องๆ เพจคนวาดมา เหมือนว่าช่วงนี้เขาทำลายเส้นแนวนั้นบ่อยๆ ว่ะ แล้วของกัลกับคุณลว.ดันออกมาไล่ๆ กัน มันก็เลยคล้าย
กูว่าเรื่องความเหมือนอยู่ที่วิจารณญาณนักวาดมากกว่าที่ออกแบบปกไม่หลากหลายเอง
สำหรับกูกูรู้สึกเฉยๆกับกรณีนี้เพราะมันเป็นสไตล์คนวาดอยู่แล้ว ถ้าบอกว่าคนเขียนคนนึงพึ่งออกปกไปยังใช้คนวาดคนเดียวกันอีกเหรอ กูแอบสงสารคนวาดว่ะ ให้คนวาดมีงานหน่อยไม่ใช่เขียนปกให้เจ้าเดียวแล้วโดนผูกขาด
กูว่าเรื่องนี้จากที่ไปส่องในเพจคนเขียน น่าจ้างคนวาดให้ออกแบบปกด้วยเป็นคนเดียวกันไปเลย
กูว่านักเขียนควรทำปกให้แตกต่างกันนะ เพราะงานออกติดๆกันด้วย ส่วนนักเขียนเองก็น่าจะบลีฟให้ต่างกันบ้างหรือไม่พอเห็นภาพก็ควรสั่งปรับเปลี่ยนบ้าง คนวาดคนเดียวกันนี่กผ้วาดให้คุณวี ไม่เห็นจะเหมือนเล่มคุณลวิตร์เลย
โทษๆจะบอกว่า นักวาด ตวรทำให้ผิดกับเล่มก่อนๆหน้า
ไล่อ่านพวกมึง คุยกันแต่เรื่องลวิตร์ ซักพักหันไปด่าเจ๊กัลแล้ววกกลับมาลวิตร์
โอ๊ย มึง มีใครเคยอ่านเรื่อง blood wars สงครามอสูรมั่ง
น่าจะรุ่นๆเดียวกับพวกลาเซนตรา วุ่นจริงเจ้าหญิงหรือเจ้าชาย เซวีน่าเล่มแรก
กูอ่านตอนนั้น โคตรชอบอ่ะ
นี่ว่าจะเอาออกมาอ่านใหม่ ดูซิจะเป็นไง เมื่อเวลาผ่านไปเป็น 10 ปี
ถ้าเส้นกับทอง ๆ อย่างเดียวกูอาจเฉย ๆ นะ แต่สีเขียวแดงแบบนี้มันไม่ได้ฮอตฮิตอะไรเลยยังเหมือนกันได้ กูว่าไม่โอว่ะ
อีกอย่าง นี่ภาคต่อเดรกเกอร์ไม่ใช่เหรอ ทำไมไม่ทำปกให้เหมือนเพื่อนๆ หน่อยวะ ออกมาคนละสปีชี่ย์เลย
>>705 กู >>703 เองนะ ถ้าฟังคห.กู ที่ยังไม่ได้อ่านอีกรอบ
ก็จะได้ความเห็นที่เป็นกูตอนสมัย10ปีที่แล้วว่ะ
กูจำได้ว่าพระเอกแม่งโคตรเท่ เหมือนมีพลังมาก แต่พลังนั้นมีไว้เพื่อปกป้องเพื่อนเท่านั้น ฉากสงครามคือมันมาก
แล้วก็มีเปลี่ยนเพศนิดหน่อยมั้ง ถ้าจำไม่ผิด ตามสไตล์นิยายสมัยนั้น ที่ตัวเอกแม่งต้องโดนสลับเพศ
พระเอกเงียบขรึม แต่งตัวด้วยชุดสีดำ
คุ้นสัดๆ สมัยนั้นคาแรกเตอร์มันก็จะคลุกเคล้าแล้วเหมือนกันหมดแบบนี้แหละ
เชี่ยยยย หรือว่ากูไม่ควรหยิบมันมาอ่านอีกรอบวะ
ความรู้สึกดีๆกูอาจจะเสียไปเลย เหมือนตอนอ่านบารามอส / เซวีน่า ในวัยเติบใหญ่
ปล.ก่อนหน้านี้กูหยิบเซรีญ่ามาอ่าน อ่านมาปีนึงแล้ว ยังได้ไม่จบเล่มแรกเลย
แล้วกูก็นึกสงสัย ตอนม.ต้น กูอ่านมันจนจบได้ไงวะ
เรื่องมันก็สนุกดีหรอก แต่กูก็หลับไง 55555
นี่เลยมึง ลวิตร์ วีรอนเดล กัล รวมกัน 1 แพค 4 เล่ม ปกแบบเดียวกัน
เอาเก่าๆ ที่เคยดังมาอ่านใหม่แล้วความรู้สึกมึงจะเปลี่ยนไปโคตรๆ แบบกุ เมื่อก่อน เรื่องดรปอบ
ตอนนี้แม่ง แทบปาทิ้ง ความรู้สึกตอนนั้นหายไปไหน...
>>703 โอ้ย มึง คือกูก็อ่านน
เห็นเม้าท์นิยายสมัยหลายปีก่อนแล้วแบบ ขอกรี๊ดหน่อย
*คำเตือนน นี่คือฟิลเตอร์สิบปีที่แล้วและยังไม่เคยกลับไปอ่านซ้ำ…*
blood wars คือเรื่องที่นางเอกเป็นนักล่า?แบบฮันเตอร์ปะวะชื่อตัวอออ่าง แล้วพระเอกเป็นแวมไพร์ชื่อวินเซนต์//เรื่องนี้มั้ยวะ ถ้าไม่ใช่กราบเพื่อนโม่งบอกกูทีว่านี่เรื่องอะไร เล่มแรกจำไม่ได้ว่าทำไมแต่นางเอกต้องไปอยู่ที่ปราสาทพระเอกกับแก๊งแวมไพร์เพื่อนพระเอกอีกฝูง ซักพักอ้าวแวมไพร์ก็ไม่ได้แย่อย่างที่คิดนี่นา แล้วก็เกิดซัมติงๆได้กลับบ้าน ไปที่เล่มสอง พี่นางเอกโดนกัด?แต่คุ้นๆว่าเป็นลูกครึ่งอยู่แล้ว(คนละแม่กะนางเอกปล้วแม่เดียวกันกะพระเอกปะวะ อีชห ลืมหมดแล้ว)ไปรักกับเจ้าหญิง(?)ของฝั่งหมาป่า มั้ง เล่มสามก็สงคราม จบแบบ วดฟ นิดหน่อย แบบง่ายไปป้ะ ปูมาซะยาวเลยอห
ลาเซนตรา คือแนวโรงเรียนเวทย์มนต์…เล่มแรกจำไม่ค่อยได้เพราะยืมห้องสมุดอ่านละที่บ้านมีแต่เล่มสอง แต่คือเรียนรร. แบ่งตามหอ มีงานชิงธง นางเอกต้องปลอมเป็นผู้ชายโดยที่จะคืนร่างผู้หญิงทุกคืนวันเพ็ญ(มนต์เสื่อม?)ตามสมัยนิยม เพราะว่ามีเลือดในตัวนางเอกคือ- -คนสุดท้ายต้องถูกตามล่าอะไรทำนองนี้ สุดท้ายคือจบเล่มแรกเหมือนมีสัญญาณว่าจะเกิดสงครามทำให้ทุกคนต้องเดินทางไปเมืองลับแลบ้านเกิดนางเอก เจอพ่อนางเอกที่หวงลูกสาวมากก็ความลับแตกโพล๊ะนางเอกเป็นผู้หญิง มีงานเลือกคู่เต้นเปิดงานกะนางเอกโดยการประลอง เล่มนี้ก็มีแคนดิเดตพระเอกชัดๆเลยสองคนคือ ลูซิเฟอร์ เพื่อนสมัยเด็กที่เฉลยท้ายเล่มว่าเป็นกึ่งๆปีศาจไม่ก็มีพันธะสัญญากับปีศาจที่เฉลยท้ายเล่มเป็นคนทรยศไปเข้ากับอีกฝ่ายตามคำทำนาย อีกคนคือเจ้าชายคู่หมั้นสมัยเด็กที่โดนคลุมถุงชนเพราะพ่อแข่งหมากรุกแพ้ ที่ตอนจบเล่มสองแล้วก็คิดว่าเจ้าชายน่าจะนกเพราะนางเอกโดนเพื่อนสมัยเด็กจูบไปซักสามสี่รอบอยู่ในตอนท้ายแบบไม่ขัดขืนอะไร แล้วเจ้าชายก็ดูออกตัวแรงไม่เท่าเพื่อนสมัยเด็กด้วย เจ้าชายเหมือนความประทับใจสมัยห้าหกขวบ+นางเอกร่างญสวย เล่มสามถูกสถาลอยแพด้วยเหตุผลที่ตัวกูไม่ทราบเพราะตอนนั้นยังค่อนข้างจะเด็กไม่ค่อยได้ตามเรื่องพวกนี้ รู้อีกทีคือเสือกยากเว่อตลาดวายหมดแล้ว
มีเรื่องนั่นด้วย The omen นางเอกชื่อเอลไลย่า เอิร์ธ เซตติ้งอยู่ต่างดาวเหมือนจะชื่อเออร์เนสต์ถ้าจำไม่ผิด แต่ละคนจะมีอารมณ์แบบพลังจิต elemental หน่อยๆ แบบคุมดิน เหล็ก ไม้ ลม น้ำ ไฟ สายฟ้า แต่บางคนก็สามารถได้ยินเสียงสัตว์คุยกันรู้เรื่องอะไรงี้ ก็แนวรร.ทดสอบหามีดละหยิบเข้าหอที่แบ่งตามสี นางเอกอยู่หอสีน้ำเงิน กับเพื่อนอีกหกคน เมอลินด้า, เจมิไน แอชเชอร์, จูปิไต, นาธาน, แอมเบอร์,เคอัส นิคโคลัส แฟลมเมล? ละครูประจำหอชื่อฮานน์มั้ง ทีนี้มันก็มีตำนานเรื่องคัมภีร์ชื่อดิโอเมนที่เชื่อว่าจะนำพาอำนาจมาให้และก็ถ้ามีอันตรายสัญลักษณ์รูปไม้กางเขนจะปรากฎบนข้อมือด้านขวาของผู้พิทักษ์เจ็ดคน ทีนี้ก็ตามนั้นเพื่อนนางเอกหกคนบวกหมาหนึ่งตัวเป็นผู้พิทักษ์ ส่วนนางเอกไม่ได้เป็นอะไรมีเฉลยหน่อยๆว่านางเอกอ่านภาษาเทพที่ใช้เขียนคัมภีร์ออก แต่เฉลยจริงๆตอนท้ายเล่ม ทุกคนเลยไปลาไปตามเมืองต่างๆ?เพื่ออะไรไม่รู้ นั่นแหละ สุดท้ายเฉลยว่าหมามีวิญญาณพ่อของนางเอกอยู่ แล้วตา|ปู่นางเอกพยายามจะครอบครองพลัง สุดท้ายก็รอดมาได้แฮปปี้ เทพเอาคัมภีร์ไปไว้ดาวอื่น(ทำไมไม่ทำแต่แรกวะ-)และให้พลังจิตเพิ่ม คุม/ทำได้มาก+ดีขึ้น ไม่เฉลยพระเอก/เหมือนจะไม่มีโรแมนซ์ละแต่มีคนจองชัดๆเลยคือเจมิไน กับตำแหน่งพระรองที่น่าจะรักเค้าข้างเดียวจะเป็นอออ่างซัมติงจากต่างรร.เป็นคูลปริ้นซ์ของรร.นู้น เล่มสองก็มีของวิเศษต้องสาปตามชื่อภาคไข่มุกแห่งอันดราฯ อันนี้เกี่ยวพันครอบครัวเจมิไน แก้ๆ แฮปปี้ เล่มสามเหมือนจะจำไม่ได้ ช่วงนั้นทิ้งช่วงนานละสักแต่ว่าอ่าน
เล่มเก่าๆอีกเล่มเลยที่กูจำไม่ได้ว่ามันจบยังไงและจำชื่อไม่ได้ด้วย น่าจะประมาณพันธะสัญญาดาบซักอย่าง ที่พระเอกชื่อจินไนน์(มั้ง)เป็นคล้ายๆทายาทสืบทอดเมืองๆนึง มีอะไรเกี่ยวกับสีน้ำเงินซักอย่าง?ตา? ส่วนนางเอกเป็นนักฆ่าผมดำตาเขียวผิวสีน้ำนม เป็นนักฆ่าอันดับสองไม่ก็สามของตัวท็อปในองค์กร แต่ละคนจะความสามารถแปลกๆต่างกันไป ตอนนั้นจำว่าเท่มาก ที่มีซักเล่มเคยพูดว่าเพลงดาบอันดับหนึ่งเว้นไว้ให้ประมาณเทพธิดาเพลงดาบอะไรซักอย่าง//เชี่ย ทำไมจำแต่ดีเทลอะไรแปลกๆแบบนี้วะ เล่มแรกคิดว่าน่าจะเจอกันตอนงานประลองแย่งของรางวัลกันและนางเอกเคยได้ใบสั่งฆ่าพระเอกมั้ง อ่อ พิมมาถึงตรงนี้ละจำได้ว่าฉายานางเอกคือเทพมายาเป็นอันดับสอง อันดับแรกเทพศาสตราที่คนเก่าชื่อราล์ฟนางเอกฆ่าไปแล้วต่อพระเอกได้เป็น/////มันชื่ออะไรวะเพื่อนโม่งงงง
เหมือนจะยาวไป…ฮื่ออ
>>719 จำได้ว่าเจ้าชายนี่บุคลิกคาโลมาก แบบเงียบๆเย็นชา กูทีมลูฟอย่างแรงงงงงง
The Omen ภาษาแย่อ่ะสำหรับกูนะ แบบเล่นมุกแป้กสัดๆ จำได้ว่ามีเล่นมุกเลโกลัสด้วย
Blood wars กูไม่เคยอ่าน
นอกนั้นก็มี Princess of the king, killer... , ... academy อะไรวะเนี่ยยย ทำไมจำได้เป็นท่อนๆ
อ้อ Last Fantasy ไอเหี้ย ขนาดตอนนั้นยังเด็กยังรับรู้ได้ถึงความคุกกรุ่นของดราม่า คนเขียน vs สนพ ตอนนั้นคิดว่าแม่งหนุกมาก คิดๆดูแล้วอีเซโร่ (ซีโร่ สักอย่าง) แม่งไม่ใช่พระเอกสไตล์กูเลยย แถมเนื้อเรื่องยังผู้ช้ายยยผู้ชายยย ตัวละครแบบดูก็รู้ว่าผู้ชายเขียน
แล้วก็ที่ดังๆตอนนั้นมี dark moon stamina มะ ที่เป็นเรื่องผีๆญี่ปุ่นๆ นักเขียนเซเลปบอร์ด นางบอกมีคนมากระซิบนางเขียน
กูเคยหยิบผมคือ...มาอ่านใหม่นะ บ้าเอ๊ย ไม่น่าเลย สนุกไหมก็สนุกหรอก แต่มันไม่เท่าเดิมแล้วอ่ะ สมัยนั้นอ่านแล้วกรี๊ด โคตรชอบเลย สมัยนี้อ่านแล้วแบบไหงรู้สึกติงต๊อง ออกแนวเบียวๆจังวะ 555
กูไม่กล้าหยิบเล่มไหนมาอ่าใหม่ทั้งนั้นแหล่ะ*กุมหัว* นิยายใหม่ๆนี่มีอะไรโอเคบ้างวะ กูแบบอ่านแต่ของตปทละตอนนี้._.
>>721 ใช่ๆ ตำนานผู้พิทักษ์ดาบศักดิ์สิทธิ์มีสองภาคมึง ภาคละสองเล่ม สมัยกูใสใสนี่อ่านได้ แม้เล่มจะหนาไปหน่อย บทเยอะไปนิด แล้วคนเขียนก็เขียนอะไรนะซาจิทาเรียสป่ะวะ? เล่มบางๆอีกสองเล่ม แฟนตาซีโรแมนติกอ่ะ
>>725 มันเป็นความคลาสสิคของสมัยนั้นมึง ต้องเก็บมันไว้เป็นความทรงจำอันแสนสวยงาม(?) 555 นิยายที่จบไปแล้วก็ควรจบตรงนั้นอ่ะ ไม่ควรมีภาคต่อรุ่นลูก เพื่อนลูกอะไรแบบนี้
สมัยที่แฟนตาซีเฟื่องฟูมีเรื่องพ่อมดแห่งราชสำนักที่กูค่อนข้างชอบ หยิบมาอ่านตอนนี้ก็ยังโอเคอยู่
>>730 กูก็ชอบ อ่านไม่จบซีรี่ส์กูเลยซื้อแบบอีบุคมาอ่านเอา 555
แล้วเล่มอื่นๆ ที่เพื่อนโม่งร่ายมานั้นกูมีหมดทุกเล่ม อีกเรื่องที่สมัยสิบปีที่แล้วที่ดังอ่ะกูว่าเรื่องเฟอร์เซียนัท อ่ะ ขี้เกียจร่ายเรื่องย่อ คือภาคต้นๆ ของเรื่องนี้กูว่าสนุกนะ โอเค แพทเทิร์น รร เวทมนต์ต่างดาวด้วยอ่ะมึง แฟนตาซีล้ำ 555 แต่แม่งกูว่าตายตอนจบ แป๊บๆ หน่อยๆ พระเอกตอนท้ายโคตรจะไบโพลาร์ผิดกับภาคแรกๆ ที่ดูมีสติ เหมือนอารมณ์ความรักทำให้คนขาดสติงี้ 5555
เห็นสหายโม่งพูดถึงหนังสือแฟนตาซีเก่าๆแล้วรู้สึกเศร้าพิลึก สมัยนี้มันมีนิยายแฟนตาซีดีๆให้ตามอ่านบ้างมั้ยวะนอกจากลวิตร์ ดูซบเซาแท้ทรู เปิดๆเด็กดีแม่มก็มีแต่พวกนางร้าย แนวเกิดใหม่กันละลานตา พวกเป็นเล่มๆก็หาที่น่าสนใจไม่ค่อยมีพิกล รึกุพลาดอะไรไปปะวะ
มีใครแนะนำแฟนตาซีคนไทยเขียนเด็ดๆ แบบ นอกจาก กัลฐิดา และ V.Rondell (ลวิตร์รี่ขึ้นหิ้งสำหรับเรา มีทุกเล่มแล้ว)
ปล เราว่า Fiend ของเอ็นเทอร์ก็ไม่เลวนะ
ช่วยแนะนำนิยายแนวแฟนตาซี ไทยหรือตะวันตกก็ได้ ที่ตัวเอกเป็นสัตว์ หมา แมว ให้ที (แบบเป็นสัตว์จริงๆ ไม่เอาลูกครึ่งคนกับสัตว์ แปลงกลับไปกลับมา)
>>746 mistborn ไม่เน้นรัก ๆ นะ ถึงจะพยายามชงนางเอกกับตัวละครชายตัวนึงก็เถอะ แต่เรายังไม่ค่อยอิน เรื่องนี้สนุกตรงคิวบู๊ อ่านจะเหมือนดูหนังแอ็คชั่น คนเขียนวางเส้นเรื่องเก่ง วางพล็อตแน่น กราฟอารมณ์ของเรื่องพุ่งแรงขึ้นเรื่อย ๆ แบบหยุดอ่านไม่ได้ ทุกเล่มในซีรีส์ชุดแรกคือเราอ่านทะลุตีสองทั้งสามเล่มเลย
mistborn ก็สนุกดี เเต่มันอ่านแล้วแปลกๆไม่ค่อยอิน อาจจะเป็นแค่ที่กูก็ได้มั้งที่คาดหวังมากไป เหมือนมันพยายามใส่แนวทางกับพล็อตมามากเกินไป จะดราม่าก็ไม่สุด จะใส่เรื่องรักๆมานิดนึงก็ไม่ค่อยเข้า จะepicไปเลยเเบบลอร์ดออฟเดอะริงก็ไม่เชิง ส่วนบทแอกชั่นมันก็โอเค เเต่รู้สึกถึงความเป็นการ์ตูนหน่อยๆ ที่ชอบมากหน่อยของเรื่องนี้คือเรื่องหักมุม แต่มันก็ทำให้พออ่านจบไปเเล้วขี้เกียจจะอ่านซ้ำ
สรุป ก็สนุก มีเงินก็ซื้อได้ ไม่เสียดายตังค์แหละ
พวกมึงแนะนำนิยายรักแฟนตาซีให้กูที ขอแบบที่ไม่ใช่โลกปัจจุบันอะ มีเรื่องไหนหนุกๆบ้าง
ในDekdมีนิยายแฟนตาซีอะไรน่าสนมั่งอ่ะ เอาแบบไม้เน้นรัก สไลด์ท็อป100แม่งนิยายกะหรั่วเกือบหมด
เจ๊กัลเอาเดรกเกอร์มาทำอีบุ๊คใหม่เอง เห็นว่าหมดสัญญากับสนพ. แบบนี้จะปิดจ๊อบกับสถาเป็นการถาวรเลยมะ หรือว่าสถาตั้งใจจะยุบสายแฟนตาซีจริงๆ เพราะตอนนี้ก็เหลือนักเขียนแค่ไม่กี่คน
ถ้าสถายุบแฟนตาซีจริง สายนี้ก็จะแบบร่อยหรอมาก เพราะจริงๆก็ถือว่าสถาก็ตัวหลักที่ขายอยู่มะ
กูไปเสือกโดยละเอียดมาแล้ว เจ๊กัลบอกว่า ตอนนี้อีบุ๊กนิยายแฟนตาซีของเจ๊ที่หมดสัญญากับสถา มีเรื่องเซวีน่า ลินคอร์น บาเรีย คาเลนดาร์ เดรกเกอร์ ซึ่งเจ๊กัลเอามาจัดทำรูปเล่มใหม่หมด เลย์เอาท์ใหม่ วาดรูปประกอบใหม่ และขายเฉพาะฉบับอีบุ๊ก
ซึ่งกูก็ได้เสือกอ่านทุกคอมเมนต์ที่เขาตอบโต้กับแฟนเพจ มีแต่คนบ่นว่าอยากได้แบบรูปเล่มด้วย และในเมนต์หนึ่งนั้นก็ถามเจ๊แกกลับว่า ถ้าฉบับรูปเล่มหมดสัญญากับสถา ก็จะทำมือใช่ไหม เจ๊กัลตอบว่า ถ้าเขา "ไม่ต่อสัญญา" เจ๊แกก็จะทำแบบเป็นเล่มหนังสือขายเหมือนกัน
แสดงว่าสถาไม่เอาเจ๊แก หรือเจ๊แกไม่เอาสถากันแน่วะ งงๆ แล้ว ปกติเรื่องต่อสัญญานิยายกับสนพ.เนี่ย มันเป็นยังไงวะ ใครรู้มาเล่าหน่อย
เห็นพวกมึงพูดถึงนิยายแฟนตาซีเก่าๆ แล้วกูนึกถึงเรื่องวุ่นจริงเจ้าหญิงหรือเจ้าชาย มึงว่ากูมีโอกาสจะได้อ้านเล่มจบมะ กูว้อนท์มาก กูค้างคาใจ เล่ม 3 แม่งตัดจบแบบ cliffhanger กูก็รอร๊อรอความพีคในเล่ม 4 นี่กูรอมาจะ 10 ปีได้ละมั้ง ลืมเนื้อเรื่องไปจะหมดละ แต่กูยังอยากได้เล่มจบอยู่นะ กูชอบพระเอก ถ้าคนเขียนผ่านมาเห็นก็ช่วยสงเคราะห์นักอ่านผู้หิวโหยคนนี้ด้วยเถิด ฮือออออ
อ่านมู้นี้แล้วเศร้าชิบหาย กูเพิ่งเข้ามาขอบ่นหน่อยนะ กูแบบเด็กแฟนตาซียุคซวน. บารามอสอ่ะแหละ ความทรงจำสวยงามวัยเด็กสัสๆ ไม่รู้ทำไมกูโตมาแล้วตลาดมันดิ่งสุดอะไรสุด ไม่รู้เพราะตลาดหรือเพราะกูโต อยากย้อนวัยไปสมัยอินนิยายเหี้ยๆ นี่เพิ่งอ่านLostกัลฐิดาไป กูแบบ อ่านแล้วหงุดหงิด กูเข้าใจความตรรกะพังของเจ้เค้านะ แต่กุว่าเรื่องนี้เหมือนจะพัฒนาสุดแต่ตรรกะแม่งก็แปลกที่สุดเหมือนกันอ่ะ อ่านแล้วก็เหมือนจะดีกว่าปราสาทปฏิธินหน่อยแต่ก็หงุดหงิดชิบหายเหี้ยๆ ไม่รู้คิดไปเองมั้ยแต่รู้สึกถึงความSexistแบบไม่ใช่แค่การวางเซตติ้งแล้วอ่ะ เหมือนมันเป็นความคิดเจ้เค้าที่ออกมาทางตัวอักษรมากกว่า นางชอบวางตัวร้ายผู้หญิงที่ทำเรื่องโง่ๆด้วยเหตุผลโง่ๆ กับตลค.ชายที่ฉลาดชิบหาย แก้ปัญหาได้ทุกอย่างโดยเฉพาะปัญหาที่มาจากอิพวกผู้หญิงโง่ๆกลุ่มแรกนั้นอ่ะ กุเลยแบบ รู้สึกว่าแม่งSexistเอาเรื่องกับการวางบทตลค.หญิงแบบนั้น แถมเหมือนโม่งบนๆอ่ะ ฉากเย้แบบหมิ่นๆจะขืนใจนี่เยอะโคตร เป็นรสนิยมอย่างนึงป่ะที่ทำออกมาให้ฝ่ายชายเป็นคนมีอำนาจในความสัมพันธ์งี้ ขนาดตัวละครหญิงซูๆเหมือนจะเก่ง สุดท้ายก็ต้องไปรักกับช.ซักคนแล้วอิชายคนนั้นก็มีอำนาจมากกว่าในคสพ.อ่ะ มีคนรู้สึกแบบกุป้ะวะ หรือกุคิดมากไปเอง
อีกเรื่อง นี่เรื่องส่วนตัวกุละ กุแบบอยากลองเขียนนิยายแฟนตาซีดูอ่ะ แล้วปจบ.กุเป็นนักเรียนนิติ ถ้ากุเอาเรื่องรัฐ เรื่องอำนาจอธิปไตย เรื่องการปกครอง ศาล บลาๆ งี้ไปใส่ในนิยายแฟนตาซี คิดว่ามันจะเครียดไปป่ะวะ มึงว่าคนอ่านเค้าจะอินกันมั้ยอ่ะ
>>763 แต่เจ๊กัลดันทิ้งระเบิดไว้อะดิ ว่า ถ้า "เขา" ไม่ต่อสัญญา
ประโยคนี้กูตีความได้อย่างเดียวว่าถ้าสนพ.ไม่มีท่าทีว่าจะยอมต่อสัญญาว่ะ ถ้าสิทธิ์การเลือกว่าจะต่อไม่ต่ออยู่กับสนพ. งั้นแสดงว่าในอนาคต กูว่ามีสิทธิ์ที่จะหลุดแล้วเจ๊กัลก็เอามาทำขายเองว่ะ
อย่าหาว่างั้นงี้เลย เล่มอีบุ๊กที่เจ๊แกทำขาย กูว่าถ้าตีพิมพ์เป็นเล่มขาย แม่งน่าซื้อกว่าที่ออกกับสนพ.อีก
>>762 กูอยากอ่านนะ เดี๋ยวนี้มีแต่แฟนตาซีแล้วตัวเอกซูเก่งเทพแหกกฎรัวๆ เปลี่ยนเป็นแฟนตาซีทำตามกฎหมาย เป็นพลเมืองดีก็ไม่เลว555
ส่วนกัล...ตอนซวน.ยังไม่หนักนะ พอมองได้ว่าเป็นแฟนตาซีของสาวน้อยอยากได้ปริ้นซ์ชาร์มมิ่ง แต่หลังๆนี่เหมือนวิวัฒนาการเป็นแม่ยกละครน้ำเน่า มีแนวโน้มว่าอีกซักพักแกจะไปเขียนนิยายโรแม้งเอง
กูไม่แปลกใจ
สายที่ทำเงินได้ดีสุดคือ สายรัก สายโรมานช์
สายที่ สนพ.แทบไม่ออกงานใหม่เลยคือ สายแฟนตาซี
สมัยนี้ คนอ่านกำหนดแนวทางตลาด
>>770 ถ้านิยายอังกฤษมันจะไม่แพง (เล่มละ 400-500) ไม่ออกปกใหม่ บางเรื่องปกอ่อนดันสวยกว่าปกแข็ง ซื้อไปน้ำตาตกไป ผสมการเพิ่มเนื้อหาในครั้งหลังๆ กูคงไม่คร่ำครวญขนาดนี้ แพ้ปกสวยยยย
พยายามซื้อมือสองแต่มันไม่มีทุกเรื่อง แถมอ่านเองเข้าใจเนื้อหาประมาณ 80% กูนี่ภาวนาชาติหน้าขอเกิดในอังกฤษเลยทีเดียว
>>768 กูรู้สึกว่าคนอ่านรุ่นใหม่น้อยลงเรื่อยๆ
นิยายแฟนตาซี เช่นยุคบารามอส ดึงเด็กวัยรุ่นมาอ่านแฟนตาซีได้เยอะ
แต่พอเด็กวัยรุ่นเริ่มโต เข้ามหาลัย เทคโนโลยีใหม่ๆเข้ามา มีความบันเทิงสายอื่น มันทำให้ความชอบเด็กพวกนี้เปลี่ยนไป ไม่อ่านหนังสือแล้ว ไปตามอย่างอื่นแทน หรือเปลี่ยนไปอ่านนิยายสายอื่น
ปกติตลาดจะไม่เป็นอะไร เพราะขณะที่ความชอบเด็กวัยรุ่นข้างบนเปลี่ยน ก็จะมีเด็กวัยรุ่นรุ่นใหม่เข้ามาเป็นลูกค้า แต่ด้วยหลายๆปัจจัย เช่น เทคโนโลยี ราคา คุณภาพหนังสือ ทำให้เด็กรุ่นใหม่ไม่อ่าน/เข้าไม่ถึง เท่ากับว่าในตลาดนิยายมีลูกค้าออกมากกว่าเข้า แล้วก็ตกอยู่ในสภาพนี้นี่แหละ
>>772 กูว่าเท่าเดิม แต่เทคโน พัฒนาจนหาสามารถอ่าน pdf ได้ง่ายๆ
สายแฟนตาซี ปกติจะมีหลายเล่ม ราคารวมเรื่องจะค่อนข้างแพงขึ้นไปอีก ทำให้หาคนซื้อจริงๆ นั่นยาก
รออ่านฟรีกันเป็นส่วนใหญ่
ไม่เหมือน สายอื่นที่เล่มเดียวจบ คนอ่านเลยซื้ออ่านได้ง่ายกว่ากันเยอะ
ถ้ามึงไปสังเกตุในเด็กดีจะรู้ สายแฟนมีคนเยอะ แต่คนที่ยอมซื้อจริงน้อย
เอาแค่เรื่องที่ขายดีที่สุดในเด็กดี ยังมาจากนิยายกำลังภายในเลย ทั้งๆที่มีกลุ่มคนอ่านน้อยกว่าสายแฟนมาก
>>772 เห็นด้วยนะ เมื่อก่อนเริ่มอ่านนิยายแฟนตาซีจากหสม.รร.นี่แหละ เลิกเรียนแล้วไม่มีเรียนพิเศษ ไม่มีมือถือ ไม่รู้ทำไรก็วิ่งเข้าหสม.อ่ะ คิดถึงชิบหายตอนต้องยืมคืนทีละเล่ม แล้วเห็นเดรกเกอร์อยูาติดยาวๆกับซวน. มีบารามอสแล้วก็นิยายหลายๆเรื่องที่สถาเท 5555แต่ตอนนี้นิยายแนวใหม่ๆ(อย่างวายงี้)มาแย่งความสนใจบ้าง ไปหาไรทำจากมือถือบ้างอ่ะ กูเป็นเด็กสมัยนี้กูก็ไม่รู้จะหาแรงบัลดาลใจอ่านนิยายแฟนเล่มหนาร้อยๆหน้ายังไงนะ
กูรู้สึกว่าพอโตขึ้นนสแฟนตาซีไทยที่มันอ่านแล้วสนุกน้อยลงไปเรื่อยๆ
สุดท้ายเลยไปซบแฟนตาซีฝรั่งแทน
พวกมึงรู้จักคนเขียน hestia มนตรามายารัติกาลปะวะ กูเคยซื้อตั้งแต่ออกกับสถา แล้วเขาก็ดอง แล้วเขาก็มาบอกว่าจะมา แต่ก็ไม่มา แล้วก็ลบตอนทิ้งทั้งหมด แล้วก็มาเมื่อต้นปีก่อน แล้วหายยาวไปอีก
ถามห้องนี้ละกัน
ใครพอรู้บ้างว่า จิตาวตาร children of the mind ยังหาได้ที่ไหน กูพึ่งมาตาม Ender's Series แล้วอยากอ่านต่อวะ แต่มันหายากมาก เห็นว่าขนาดพิมพ์แรกยังแค่ 200 เล่มเอง
เงียบจังวะช่วงนี้ อ่ะกูขุดให้หน่อย สุ่ยเฉียนไม่เห็นมีใครพูดถึงเลยวะ กูชอบงานนางนะเว้ย ต่อให้พล็อตเรื่องจะมั่วๆเหมือนคิดไปเขียนไป แต่กูชอบ 5555
>>794 กูก็อ่านทุกเรื่องนะ ชอบสุดก็ซันเคนมูน คือกูว่างานนางเริ่มมามันจะมึนๆหน่อย อ่านไปเรื่อยๆก็โอเค แต่strange hopeนี่ไม่ไหวจริงๆว่ะ กูจบเล่ม1แล้วดรอปเลย อ่านไม่รู้เรื่องอย่างแรง555
เออ จะว่าไปเดี๋ยวนี้ไม่มีกระแสนิยายแฟนตาซีไลท์โนเวลไต้หวันเลย ทำไมสนพ.เค้าไม่ค่อยเอาเข้ามาแล้ววะ เมื่อก่อนก็เห็นตั้งเยอะ
>>795 Strange hopeนี่กุแทบจะทนอ่านอ่ะสัสเอ้ย กุเลยเข้าใจที่มึงเทเลย 555555 แต่ถ้ามึงอ่านทั้งเรื่องจะเห็นความพยามในการสร้างจักรวาลตัวเองนะ จากเรื่องก่อนๆที่เซตติ้งเละชิบหาย อยากเขียนไรก็เขียน ตอนนี้แม่งเริ่มเห็นเค้าโครง แต่เนื้อเรื่องSHแม่งโคตรไม่สมเหตุสมผล สเกลพลังพังพินาศ ฟีลลิ่งมึนๆทั้งเรื่อง แต่พูดแบบนี้กุก็อ่านจนจบ ซื้อเก็บแม่งทุกเล่มแหละ
ชอบtsmที่สุดเหมือนกัน แต่Silver areaลูกรักกุไม่รู้ทำไม ส่วนเละสุดน่าจะต้องนี่เลย WWV
โทลคีนต้องไปคุยมู้ไหน สนใจฮอบบิทปก80ปี
ทำไมไม่เห็นมีใครพูดถึงผจญภัยในแดนเงือกเลยวะ เห็นว่าจะได้แปลไปต่างประเทศด้วย กูสนใจนะ แต่ไม่กล้าควักกระเป๋าว่ะ เพราะแม่งพิมพ์ที่เดียวกับท่านมาสเตอร์ กลัวล้างลูกตาแทบไม่ทันแบบตอนอ่านเด็กหญิงกะตุ๊กตาว่ะ ใครซื้อมาอ่านแล้วโปรดช่วยรีวิวให้กูด้วย พลีสสสสส
>>803 ปกติเขาให้เขียนหลายเรื่อง แต่มึงใช้เล่มเดียวใช่ป่ะ เยี่ยม
กูก็เคยมีการบ้านแบบนี้ตอนมัธยม วิชาเกี่ยวกับห้องสมุด ต้องเขียนเรื่องย่อและข้อคิดที่ได้จากเรื่องที่อ่าน กูเปิดกูเกิลแล้วลอกเอาเลยจ้า 555 ครูคงไม่ตรวจทุกเล่มทุกคนหรอก
พูดแล้วก็คิดถึง สมัยนั้นกูเข้าห้องสมุดทุกพักกลางวัน ยืมหนังสือเต็มโควตา แต่อ่านวันสองวันจบมาเปลี่ยนตลอด บัตรยืมในนิยายหรือหนังสืออ่านเล่นในห้องสมุดมีชื่อกูเกือบทุกเล่มอาะ แถมทิ้งท้ายตอนเรียนจบ กูเขียนรายชื่อหนังสือที่อยากให้ห้องสมุดเอาเข้ากว่า 50 เรื่อง ไม่รู้ห้องสมุดได้ซื้อมามั่งมั้ย ส่วนตอนนี้ กูเกิดอาการ Reader Block ว่ะ แง
แต่ก็จริงนะ เรื่องนางเงือกฝึกหัดนี่ ดูมีแต่สื่อที่อวยที่รีวิว กูอยากหารีวิวจากคนอ่านกลุ่มเป้าหมายจริงๆยังหาไม่เจอซักทีเลยว่ะ ข่าวความเคลื่อนไหวก็ดูเฉพาะกลุ่มไงๆชอบกล 555
>>808 ดีแล้วที่มึงหนี 555 กูซื้อมาอ่านเล่ม1-2 แล้วอยากขายทิ้ง... พูดตรงๆว่าพลอตมันดาษๆ น่าเบื่อ ไม่น่าจดจำ ปมดูง่อยแถมบางจุดบรรยายแล้วทำกูงง อ่านจบแล้วกูไม่มีความรู้สึกอาลัยอาวรณ์ที่อ่านจบหรือความประทับใจอะไรเลย ตั้งแต่อ่านจบจนตอนนี้กูยังจำไม่ค่อยได้ว่าเกิดไรขึ้นกันแน่... กูว่าคนเขียนก็ภาษาพอถูไถแต่พลอตมันเป็นเส้นตรงไปว่ะ
ทำเอาอยากลองอ่านต้นฉบับแบบอิ้งดูจัง แบบที่แปลไทยก็ได้สุมาลีมาเกลาให้นี่นะ
เออ แต่เล่มหลังๆอาจจะมีพัฒนาการก็ได้มั้ง กูเดา 555
ถ้าถึงขนาดว่าฝรั่งสนใจอยากเอาไปทำหนัง มันต้องระดับแฮร์รี่ เพอร์ซี่ ประมาณนั้นแล้วป่าววะ กูถึงได้อยากรู้ไงว่างานเป็นไงมั่ง อ่านแล้วว้าวไหม แต่ไม่กล้าซื้อ 55555 กูเข็ดกับสำนักพิมพ์นี้อะ เมื่อก่อนกูชอบมากเลยนะ ซื้องานสำนักพิมพ์นี้เยอะเลยแหละ พอปล่อยงานท่านมาสเตอร์ออกมาได้ กูเสียศรัทธาเลย สัส กลับมาที่งานนางกูนั่งไล่หารีวิวหรือคนอ่านพูดถึงแทบไม่มีเลยว่ะ เห็นบางคนบอกว่านางดัง??? แต่กูเพิ่งรู้จักเมื่อวานนี้ (ที่ผ่านมากูเคยได้ยินแต่ แรบบิท กัลฐิดา การิน แล้วก็ท่านมาสเตอร์......ขวัญใจชาวโม่ง) อยู่ๆโพสนางก็โผล่มาหน้าฟีดในเฟสกูทั้งๆที่กูก็ไม่เคยกดไลค์เพจนาง เลยเข้าไปส่องน่ะ เห็นว่ามีปลงมีแปลไปต่างประเทศอะไรนั่นแหละ กูเลยรู้จักนางและอยากรู้ว่างานนางเป็นไง มันแปลกๆตรงที่มีแต่สื่อพูดถึง ทำไมกับคนอ่านปกติไม่มีกระแสวะ นักเขียนไทยได้แปลงานไปต่างประเทศเลยนะพวกมึง มันควรเป็นท็อคออฟเดอะทาวน์ป่าววะ สื่ออวยจริง แต่กระแสจากคนอ่านดูเงียบบบเกิ๊น
>>816 กูจำได้ช่วงนาง15 มีไปออกรายการvip(สัส ดักแก่ชิบหาย5555) แล้วก้แบบ โปรโมทสแตนดี้ตามซีเอ็ด นายอินทร์ แต่รอบตัวเงียบมาก กูก็งง แต่เรื่องมีคนสนใจไปทำซีรีย์กูรู้สึกว่ามีหนังสือหลายเล่มที่มันเคลมแบบนี้ สุดท้ายแม่งก็ไม่ได้เอาไปต่อยอดไรนะ555 แบบตอนนั้นมันมีหนังสือชื่อ ไขปริศนาสมบัติกะโหลกอัจฉริยะ ไรซะอย่าง บอกว่าสปีลเบิร์กจะเอาไปทำป่านนี้เด็จพ่อกูทำหนังเปนสิบเรื่องยังไม่มีข่าวอิโปรเจคนี้เลยว่ะ
หน้าฟี้ดกูก็โผล่เหมือนกัน บู๊สโพสแหละ แต่นางไม่ได้มีออร่าขวัญใจชาวโม่งแบบมาสเตอร์มั้งเลยเงียบ
>>816 สำหรับกู นางดังสมัยกูประมาณม.ปลายมั้ง 555 คงเห็นว่าเขียนนิยายอิ้งตอน13หรือ15นี่แหละแล้วได้ตีพิมพ์ ก็แบบแปลกใหม่ไง แต่กูว่าช่วงนี้ก็งั้นๆแหละ เด็กสมัยใหม่คงไม่ค่อยรู้จักกันแล้วล่ะมั้ง
ปล. ต่อให้ทำหนังจริงก็คงได้มากสุดแค่ในเน็ตฟลิกซ์ แล้วก็อาจเป็นซีรี่ย์แค่นั้นแหละ ก็จริงที่ตลาดมันกว้าง มันง่ายขึ้น แต่กูก็ไม่คิดว่ามันจะน่าเอามาทำขนาดนั้นนะ (ไม่ได้อ่านหรอก แค่ความรู้สึกเฉยๆ)
เออ ที่บอกตีพิมพ์ตปท.น่ะ กูหาเจอแค่เล่มเดียวจากผลงานทั้งหมดของนางอ่ะ ไอ้นางเงือกอะไรนั่นแหละ แต่ก็ไม่เห็นมีต่อเลย หรือเพราะช่วงนั้นกำลังดังวะ เอาจริงๆกูก็ว่าเขาเขียนช้านะ มีผลงานทั้งหมด3เล่มในซีรี่ย์เขากับเรื่องสั้นอีกสองเรื่องเองแฮะ
พูดถึงที่โฆษณาว่าจะมีเป็นหนังๆ ก็นึกถึงเรื่องเกมร้อยวิญญาณ...
ว่าแต่ชักนอกเรื่องหนังสือแฟนตาซีแล้วนะ
กูนึกถึงมาสเตอร์ ดังเพราะช่วยกันดันๆๆ แต่มาสเตอร์ดันไปไกลกว่าเพราะตอนนั้นโซเชียลไม่บูม ช่องทางรับสื่อน้อย
มาสเตอร์นี่คนอ่านเยอะแล้วมารีวิว(ด่า)นะ แต่อันนี้คนรีวิวยังไม่มีเลย
อืม กูไปดูใน goodread ที่รีวิวเป็นชิ้นเป็นอันเป็นภาษาอิตาเลียนหมดเลย มี 3 อัน เขียนไปทางเดียวกันเลย (เล่ม2-3 ไม่มีคอมเม้น)
สรุปได้คร่าว ๆ ว่า setting เรื่องน่าสนใจมีความแปลกใหม่
POV ห่วย สลับเดี๋ยว 1 เดี๋ยว 3 สลับคนมั่ว ๆ ไม่มีหลักการณ์ (เห็นตรงนี้เราก็ขอไม่อ่านแล้ว เกลียดมากพวกเรื่องที่สลับตามใจฉัน)
บทสนทนาไม่เป็นธรรมชาติ
สไตล์การเขียนไม่คงที่
plot hole ประปราย
เขียนให้เด็กประถมอ่าน
มี คห.นึงบอกว่า พวกนางไปเรียนโรงเรียนใหญ่มีคนหลายพัน แต่ทำไมไม่มีคุยกับเพื่อนคนอื่นเลย มีคุยกับครูแค่ไม่กี่คน
มีใครเคยอ่าน เทียบกับนิยายมาสเตอร์ได้ปะวะ
>>825 สรุปคือไม่น่าซื้อเท่าไรสินะ อุตส่าห์หามาได้นับถือในความพยายามเลยว่ะ 555 ขอบใจมากเพื่อนโม่ง ช่วยให้กูประหยัดได้ขึ้นเยอะ แสดงว่าไม่มีอะไรว้าวสมราคาตามที่สื่ออวยๆกันเลยสินะ ฟังดูคล้ายๆท่านมาสเตอร์เลยว่ะ แต่รายนี้เงียบๆไม่มีใครมาแซ่ซ้องสรรเสริญจนเปรี้ยงปร้างแบบท่านมาสเตอร์
ยอมรับตรงๆนะว่ากูอิจนาง (ส่วนมาสเตอร์นั่นปล่อยตายไปตามธรรมชาติเถอะ)
คือแบ็คกราวด์ดี มีโอกาสเยอะ ทุนหนา ไอ้การทำงานที่ฮอลลีวูดนี่ก็ใช่จะไปง่ายๆ (มันเป็นอาชีพที่กูอยากทำ แต่ไม่รู้จะหาลู่ทางไปยังไง กูมืดแปดด้าน)
พอเห็นนางพูดมางี้ กูก็แบบ เออ กูอิจฉา อิจฉาที่กูไม่มีโอกาสเท่า พออ่านงานนางแบบผ่านๆ กูก็รู้สึกเหมือนตอนอ่านงานมาสเตอร์อะ
คืองานแบบนี้อะนะ? มีโอกาสขนาดนี้เลย??? อห งานดีๆกว่านี้ยังไม่ได้โปรโมทเท่านี้เลยนะ?
คืออันนี้ไม่ได้พูดในฐานะนักเขียน (เพราะกูก็เขียนไม่จบซะที) แต่พูดในฐานะที่อ่านนิยายดีๆผ่านตามาหลายเรื่อง ซึ่งมันมีงานที่เจ๋งกว่านี้ แต่เสือกถูกหลบไว้ในซอกหลืบ ส่วนนิยายพวกนี้ดันได้โปรโมทเอาโครมๆ
ปวดใจ รู้สึกถึงความแตกต่างทางสังคมชิบหาย สรุป กูก็อิจฉากับโอกาสที่กูไม่มี เห้อ
>>837 นางชื่อปอเปี๊ยะ อ่ะ ย่อเป็น ปป แม่งก้ซ้ำกะโทรลที่มันชอบมันลง ปป ขายตัวใน nw อีก
Hi Young Writers, are you working on your Neilson Hays Young Writers Awards 2018 entries? Because our judge Pieretta Dawn wants to tell you something!
"For me, it's always been about stories. The pen is mightier than the sword, and stories have a way of affecting thought, lighting up hearts, and provoking change in the world. The Neilson Hays Young Writers Awards is a terrific way to showcase your creativity and love for storytelling, and I can't wait to read this year's entries!"
Image credit: Khaosod.co.th
ล่าสุดเป็นjudgeล่ะ ได้เป็นambassadorโครงการสนับสนุนการอ่านUnesco
บางทีกูก็สงสัยว่าเกณฑ์การพิจารณาของสำนักพิมพ์นี้นี่คือยังไงวะ นามสกุล? เส้น? สงสัยตั้งแต่ตอนไอดร.ยังไม่อัพขั้นเป็นมาสเตอร์แล้ว ยิ่งไอตอนมีเรื่องปกไอบันทึกอะไรนั่นน่ะ บ.ก.แม่งหัวกระแทกไรมาวะถึงปล่อยออกมาได้ นอกจาก 2 คนนี้สำนักพิมพ์แม่งมีนักเขียนไทยคนอื่นอีกไหมวะ ที่กูพอจะนึกออกคือพวกแว่นแก้วปะ แต่จืดจางสัสๆ
ปล.ควรตั้งห้องคุยเรื่องนางโดยเฉพาะได้รึยัง 5555 รู้สึกชักยาวแล้วว่ะ
>>843 นางบอกว่านิยายเค้าตีพิมพ์300,000เล่มเลยนะเว้ย ส่วนนิยายไทยของนานมี กูไปBig Bad Wolf นอกจากแว่นแก้ว เคยเห็นงานของคนเขียน ลอดลายมังกือหลายเล่ม นะ แต่ไม่รุ้ตอนนี้นานมียังได้ลิขสิทธ์มั้ย
เรียกขนมไหว้พระจันทร์(ขนมเปี๊ยะ)มั้ย ตั้งแบบน่ารักๆ เด่วไปขอตั้งห้องเนตวอช ทายาทคนต่อไปของมาสเตอร์
>>842 กูเกลียดน้ำข้นขาวๆมาก นี่กูพยายามไม่คิดลึกแล้วนะ55555 กูรู้สึกผิดที่กูเคยอ่านตอนม.1เพราะเปนหนังสือนอกเวลา แล้วกุรุ้สึกว่ามันก็ดี แต่พอหาเล่มอื่นก้รุ้สึกว่ามันเริ่มแย่ลง แล้วพอโตมาแล้วเจอโฆษณาผัวเมียบ้านดินอีซูสุ ทำให้กูเกตเลยว่าความสุขของเอนโดสเปิร์มมะพร้าวแม่งคือความพอเพียงในอุดมคติของชนชั้นอีลิทจริมๆ
เอาจริงๆกูก็ว่าไม่มีอะไรให้นินทาจนต้องตั้งกระทู้นะ แบบคุยกันช่วงนึงไรงี้ ส่วนฉายา...คิดไม่ออกจริงๆว่ะ 555
กูไปตั้งให้ล่ะ คุยแบบบ่นๆไปถึงเด็กปั้นในวงการไรงี้ก็ได้555
คุยเรื่องเขาทั้งที่ไม่มีใครเคยอ่านงานเขาสักคนเนี่ยนะมึง 😥
หนังสือดีไม่สนับสนุน เน้นคนกันเอง กูกลัวแทนเด็กยุคใหม่เลยว่ะ กลัวไม่มีอะไรดีๆ อ่าน
>>852 ถ้าจำไม่ผิด กูเห็นข้างบนๆมั้ง มีคนนึงบอกว่าเพื่อนเคยอ่านป.ห้า แล้วบอกว่าน่าเบื่อ เขียนให้เด็กอ่าน แต่ก็แค่นั้นแหละ 555 เอาจริงๆกูว่าส่วนใหญ่คุยกันเรื่องความเป็นเด็กเส้น ความดันของสนพ. ความมีโอกาสเยอะอะไรพวกนี้นะ ก็ว่ายังค่อนข้างซอฟท์อยู่ ถ้าเทียบกับหลายคนที่เคยคุยกัน
แต่ทิ้งช่วงนานไปเหมือนกันนะ ระหว่างแต่ละเล่มน่ะ ถ้าออกต่อเนื่องอาจดังกว่านี้ก็ได้
ช่วงหนังสือออกใหม่ๆนี่คือกำลังรุ่งนะ ถ้าออกได้เร็วก็น่าจะดีกว่าแหละ พอทิ้งช่วงห่างกันนานๆ คนก็อาจจะลืมๆกันไปบ้างแหละ แต่เขียนช้าแต่จบก็ยังล่ะวะ 5555
กูจะเข้ามาพิมพ์ว่า กูเคยอ่านเรื่องผจญภัยในแดนเงือกอยู่ ตอนนั้นน่าจะช่วงประถมอ่านผ่านๆไม่ค่อยมีอะไรที่น่าจดจำ ตอนนี้ไม่กล้าย้อนกลับไปอ่าน
ky กูขอเปลี่ยนหัวข้อนะ มีใครเคยอ่าน kingkiller มั้ย เห็นว่ากันว่าสนุกมาก แต่กูไม่ว่างจะอ่านแบบ ENG มีข่าวว่าสนพ หนึ่งซื้อ LC ไป แต่ 3+ ปีแล้วยังออก ถามอีกสนพ บอกว่า LC ยังไม่หลุด ซื้อไปทำอะร้ายยยยย
สวัสดีค่ะ โม่งใหม่นะคะ คือสมัยก่อนอ่านแต่แฟนตาซีสถาพรอะค่ะ พวกบารามอส ไมรอน ไรงี้ ตอนนี้มีแฟนตาซีไทยของสำนักพิมพ์ไหนแนะนำบบ้างคะ เอาแบบไม่เกมออนไลน์ ไม่จีน อะค่ะ
>>868 คือเด่วนี้รุ้สึกสถาพรมันไม่พีคเหมือนช่วงบารามอส เซวีน่า ไรงี้ล่ะอะ(หรือว่าสมัยนั้นมันพีคเพราะวงการนิยายไทยมีคู่แข่งคือนิยายในตำนานแบบถนนสีขาวของมาสเตอร์)
เอนเทอร์นี่เห็นคนพูดถึงเยอะ มีเรื่องไหนน่าสนบ้างงับ ชอบแนวโลกสมมติหน่อย ซูได้แตาอย่าซูแบบเซวีน่า,แนวออนไลน์พอ555
ขอบคุนชาวโม่งค่ะ บิบิ
โปร 35% ของสถานี่กูอยากซื้อจอมมารน้อย แต่กลัวจะเจอโปรบุพเฟ่อีกว่ะ เจ็บปวดกับนางเงือกมาทีแล้ว พวกมึงว่าราคานี้มันสุดยังวะ
ky พวกมึงใช้แอพอะไรเกี่ยวกับหนังสือบ้าง ตอนนี้ที่กูใช้มี
- goodread อ่านรีวิวและบันทึกว่าปีนี้อ่านไปกี่เล่ม บันทึกเรื่องที่อยากอ่าน
- ibook เปลี่ยนประเทศแล้วโหลดตัวอย่างนิยาย ENG มาอ่านได้ (มีสองสามตอน)
-MEB หาอ่านตัวอย่าง
-Wattad บอร์ดลงนิยายชื่อดัง คล้ายๆ บอร์ดดังบ้านเรา
ดาวซานถี่เป็นอย่างไรบ้าง
อห. เพื่อนกูแคปเพจ season cloud มาให้ดู เขาประกาศว่าจะมีบูธในงานหนังสือว่าแต่อันนั้นเฉยๆแต่ที่แท็กมึง ที่แท๊กก!! มีชื่อลวิตร์ วีรอนเดล เจ้กัล มาซาลัน ฮายาชิคิซาระ นี่นักเขียนจะเปิดบูธเองใช่มั๊ยยย
เขาเป็นกลุ่มเพื่อนเปล่า เคยมีทำสติเกอี์ขายด้วยนะ กูก็ซื้อมา แต่ตอนนั้นไม่มีลวิตร์
สนพ.ก็คงไม่เอาอยู่แล้ว+มีฐานแฟนแล้ว จับกลุ่มพิมพ์เองเลย คงขายแล้วได้เงินดีแหละ(อย่างน้อยก็กูคนหนึ่งที่เสียตังให้)
ปล.ว่าแต่ลวิตร์อายุน้อบกว่า season cloud............
สรุปคือยุคนี้นักเขียนควรเขียนลงเว็บ แล้วทำมือขายเองเลยช่ะ ส่งสนพก็ไม่ค่อยโปรโมทไรงี้
สมัยนี้ไม่เกี่ยวกับแนวกระแสด้วย
แต่เป็นเพราะสายแฟน ยอดขายมันเงียบ ขายได้เฉพาะกลุ่ม ไม่คุ้มค่าที่ สนพ. จะลงทุนอีกแล้ว
บวกปัจจัย นิยายมักจะเป็นเรื่องยาวหลายเล่มด้วย
มันก็เลยเซมๆ กันทั้งสองฝ่าย ถ้านักเขียนเลือกมาขายเอง
แม้จะขายได้จำนวนเล่มน้อยหลักไม่กี่ร้อยเล่ม แต่ยอดเงินที่ได้บางทีมากกว่าที่ได้จากสนพ. อีก
สมัยนี้
แนวรัก แนวรักจีนเซินเจิ้น แนววาย เป็นแนวที่สนพ. ยังพอขายมีกำไร
กูว่าสนพมีส่วนทำให้แฟนตาซีซบเซาวะ ดูเรื่องที่พิมพ์แต่ละเรื่องสิ เห็นแล้วกูปวดหัว กูว่ามันไม่ได้มาตรฐานยกตัวอย่าง ลอกเซเนีย ที่สถาพิมดิ ทั้งลอกทั้งแย่แจ่บก สนพอยากดันก็เอามาตีพิมพ์
แค่เรื่องเดียวไม่น่าส่งผลกระทบต่อตลาดในสายนั้นๆได้หรอก
มันเป็นเพราะแนวแฟนตาซี ไม่ใช่กระแสหลักในไทย มาแต่แรก
คนไทยชอบแนวรักมากกว่า
มึงลองสังเกตดูค่ายอื่นๆ ทั้งเล็กทั้งใหญ่ ช่วงนี้ก็ไม่มีใครอยากตีพิมพ์แนวแฟนตาซีเหมือนกัน
แต่ลองดูแนวจีนเซินเจิ้นสิ มีแต่ สนพ. แย่งกันออกเรื่องใหม่
ความต่างเห็นได้อย่างชัดเจน
แฟนตาซีเคยบูมเมื่อสิบปีที่แล้วได้ปะ(มึงจะรวมถนนขาวของมาสเตอร์ก้ได้) แล้วพัฒนามาเปนออนไลน์ แล้วแม่งก้กลายเปนแนวเสิ่นเจิ่นเฉยเลย555
ง่ายสุดไม่ต้องเดามึงรอดูว่าพวกนักเขียนพวกนี้ทำเองแล้วจบแบบไหน ขายดีหรือขายไม่ได้งานหนังสือกูรอดู (พูดถึงเรื่องเน่าๆวงวารสนพEที่พิมพ์แฟนตาซีมีข่าวว่าบก.ใช้เส้นเอาเด็กที่สนิทกันไปพิมพ์ถึงขั้นโดนย้ายเลยนะมึง เด็กแม่งออกมาแหกเองๆว่าไปไหนมาไหนกับบกแล้วได้ตีพิมพ์)
นึกว่าen มีแต่นิยายแปลซะอีก
ของEnterคนไทยเขียนกูชอบงานเซอเซสนะ รอVC After storyโดนสนพ. ดองเฉ้ยเลย
กูได้ข่าวว่างานแฟนตาซีไทย ขายยังไงก็วิ่งได้แค่หลักร้อย คนไม่ค่อยซื้อ สนพเลยเทกันไป เพราะแบกรับไม่ไหว นักเขียนเลยออกมาจับมือกันทำเอง ซึ่งถ้าแม่งจริง กลุ่มนักเขียนนั้นก็ได้แค่รอวันล่มป่าววะ
สายแฟนสมัยนี้หวังให้ สนพ. มาตีพิมพ์คงยากกว่าเดิมเยอะ
การทำมือเอง เท่าที่กูส่องมาก็คงระดับสิบไปถึงหลักร้อย รายได้มีตั้งแต่ได้นิดน้อยจนถึงสูสีหรือมากกว่าที่ได้จากสนพ
ตามแต่มีฐานแฟนคลับเท่าไร
ถ้าทำมือขายได้สัก 300-500 เล่ม บวก ebook 100-200 โหลด ก็ได้มากกว่าแล้ว
อยากรู้ว่าปกติสายแฟนตาซีที่ให้สนพพิมพ์นี่ แบบเค้าได้เงินสุทธิจากสนพกันประมาณเท่าไหร่วะ (หมายถึงสมัยนี้นะ) คือกูเดาจำนวนเล่มที่ขายได้ไม่ถูกเลย
เท่าที่รู้
8-10 % ราคาหน้าปก คูณจำนวนเล่มที่ตีพิมพ์
สมัยก่อน สนพ.ใหญ่ให้ขั้นต่ำ 3000 เล่ม พอยอดขายซบเซาลง ก็ลดจำนวนลงเหลือ 1000-2000
นข.เลยเลือกออกมาทำมือเองมากกว่า
ส่วนสนพ.ก็เน้นไปขายแนวสายอื่นที่ขายได้มากกว่า และไม่ต้องมายุ่งยากในการออกเรื่องยาวจำนวนเป็น 10 เล่มอีก เพราะพอยอดไม่ดีก็จำเป็นต้องเลือกการเท ตัดจบ
พอสมัยนี้ ต่างคนต่างมีวิถีทางกันไป กูว่าสายแฟนยังไม่ตาย เพียงแต่ไม่โต เน้นขายเฉพาะกลุ่มเล็กๆ ไม่เหมือนก่อน
ยุทธภพออนไลน์มันจบยังวะ กูอ่านตอนเด็กๆไปซักเล่ม8เริ่มไม่ไหว นักเขียนแม่งดูเขียนไปเรื่อยๆ อิพระเอกก็เพอร์เฟกต์ชิบ แม่งเหมือนเปิดฮาเรม มันโดนสำนักพิมพ์ตัดจบยังวะมึง
พูดถึงกลุ่มนักเขียนที่จับมือกันเอง ต่อให้มีฐานแฟนแต่ถ้าไม่พัฒนางานเขียนตัวเอง สำนวนถอยหลังลงคลอง ซักวันแม่งก็ต้องล่มล่ะวะ
กุเปล๊าพาดพิงใครนะ 55555 แต่อ่านงานล่าสุดของนางละสำนวนเหี้ยมากจนไม่อยากเชื่อว่าเขียนนิยายมาเป็นสิบปีแล้ว เออ แต่กุก็บ่นไปงั้นแหละ เงินก็โอนไปแล้ว
พูดถึงนางกูก็คิดถึงสถา เพื่อนกูเข้าไปทำงานที่กองแฟนตาซี ไม่ถึงสองอาทิตย์ออกเลยจ้ามันคงเป็นอะไรที่ดีมากๆ
ของฮายาชิกูอ่านนิยายรักเขาด้วยสองเรื่องกูชอบที่กลิ่นมันไม่ไทยจ๋าแบบละครหลังข่าว
ส่วนกูในกลุ่มนักเขียนทำมือ อ่านแต่ของลวิตร์คนเดียว แบบว่าเหมือนยุคสมัยเปลี่ยน กูอ่านแฟนตาซีไทยไม่รอด เล่นอ่านของนอก (Eng) สนุกกว่าว่ะ กูรู้สึกว่าแฟนตาซีของไทยเหมือนเอาเกมมาทำเป็นนิยายให้อ่าน
ดูมึงหัวร้อนนะ
มันเป็นลูปนะเรื่องพวกวรรณกรรมน่ะ อย่างถ้าโตหน่อยก็ไม้อยากอ่านงานคนอายุน้อยกว่า หรืออ่านก็น้อย ส่วนใหญ่ก็อ่านงานที่คนเขียนแก่กว่า พวกเขียนแฟนตาซีกลุ่มที่เราไม่อ่านก็ไปนำเสนอกับเด็กที่อายุน้อยกว่าที่คิดว่าคนนี้เก่งคนนี้คูล อย่างให้กูไปอ่านงานเขียนเด็กๆเขียนกูก็รำคาญแต่กูไม่คิดจะด่าแบบสาดเสียเทเสียไงเพราะมันเป็นยุคเป็นสมัย เหมือนตอนนี้มีทั้งคนชอบทั้งคนเกลียดวงอย่าง bnk เอาจริงๆก๋ไม่มีฝั่งไหนผิด ถามว่าเพลงดีไหมก็ไม่มีใครตอบได้ชัดหรอกว่าดีรึไม่ดี มีแต่ตอบว่าชอบไม่ชอบ มันเป็นจริตเป็นรสนิยมการบริโภคซึ่งไอ้ที่เหี้ยจริงแบบชัดเลยก็มี อย่างดอกปอบนั่นละ
ลอกการ์ตูนที่พูดๆถึงกันนี่เรื่องไรอ่ะ
>>932 นิยายสุดที่รักของชาวโม่ง กระทู้นี้แหละมึงหาคำว่าลอกก็เจอแล้ว
มีวิเคราะห์แบบเจาะลึกด้วยว่ายำใหญ่มาจากเรื่องไหนมั่ง แต่กูจำไม่ได้ว่าที่ไหนพันทิพย์มั้ง คร่าว ๆ ก็พล็อตเป็นการ์ตูนญี่ปุ่น cheeky angel มีตลค.เป็นแวมไพร์หนุ่ม 4 คนจากเกมจีบหนุ่ม (ลอกหน้า นิสัย แบคกราวน์ตลค. มาทั้งดุ้น) และอื่น ๆ
>>928 ไม่ดอกแล้ว หมาปอปแทน
มาถึงมู้นี้แล้วกูทำไมกูนึกถึงอดีตว่ะ ตอนประถมปลายนี่กูบ้าแฟนตาซีสถาพรมาก แล้วอยุ่ดีๆไม่รุ้ว่ากุขี้เกียจอ่านหรือกุเริ่มโต กุก็มองว่าแฟนตาซีเปนไรที่ไกลตัวไปซะแล้ว แต่พอตอนนี้กูโตขึ้น อ่านหนังสือพวกnon-fiction ไม่ก็นิยายชีวิตมากขึ้น กูก็เริ่มโหยหาแนวแฟนตาซีเหมือนเดกๆล่ะ
แต่กูก้รุ้สึกว่าพลอตแฟนตาซีมันซ้ำจริงๆนะ แบบ ยากมากด้วยที่จะใส่อะไรให้แตกต่าง นอกจากสร้างคาแรกเตอร์ หรืออาจต้องเอาพวก ประวัติศาสตร์ การเมืองจริงๆ มาผสมเนียนๆ แบบGOT
พล็อตซ้ำนี่ไม่ว่ากัน เพราะพล็อตหลักจริงๆ มันไม่กว้างมาก ส่วนใหญ่จะเป็นตัวเอกหาชาติกำเนิด ต่อสู้ มีคนรัก อะไรทำนองนี้ ชีวิตมนุษย์อ่ะมึง แต่ต้องไม่ซ้ำในฉาก การบรรยาย ตัวละคร และองค์ประกอบโดยรวม
กูอ่านซวน.ไม่รอด คือเขาบรรยายเยอะมาก ละเอียดจนกูเบื่อ คือมึงไม่ต้องบรรยายทุกอย่างก็ได้นะ
ระหว่าง เซวีนา ไวท์โรด ลาสเเฟนตาซี เหล่าโม่งชื่นชอบเรื่องไหนมากกว่ากัน...
กูอ่านไม่จบเล่มแรกสักเรื่อง
>>942 เซวีนาดีสุด ถ้า "จำเป็น" ต้องเทียบนะ 555555
พูดถึงแนวเขียนซ้ำๆ กูนึกถึง f*nch เลยว่ะ กูชอบนิยายเค้านะซื้อตลอด แต่ก็รู้สึกเหมือนกันว่านิยายแต่ละเรื่องเหมือนเปลี่ยนคนเปลี่ยนสถานที่ แต่การดำเนินเรื่อง นิสัยตัวละคร พล็อตมันเหมือนเดิมตลอดเลย ทุกอย่างสมองหวาน อะไรๆก็จบด้วยดีตลอดจนกูตะหงิดว่าจะไม่โตขึ้นหน่อยหรอ 5555 แต่มันคงขายได้ กูยังซื้อเล้ยเอาไว้อ่านฮีลเล่นๆ ฆ่าเวลา คงไม่อยากเสี่ยงลองอะไรใหม่ๆ
>>942 แต่กูขอโหวตลาสต์แฟนตาซี เป็นจุดเริ่มต้นแห่งความอดทนของกู ยิ่งตามก็พบว่า คนเขียนพัฒนาตนไปเรื่อยๆ มีทุกรูปแบบให้ลอง ความเมาไร้สิ้นสุดเอย การออกนอกทะ— ออกโลก มหัศจรรย์พันลึกอีกมากมาย อะไรงงๆเอย
ปล. เซวีน่า ลาสต์แฟนตาซี บารามอส ผลงานมาซาลัน และอื่นๆ แฟนคลับเยอะกูเข้าใจ แต่กูยังไม่บรรลุว่าทำไมยุทธภพออนไลน์แฟนคลับเยอะ หรือกูยังไม่เข้าใจเนื้อหาของเรื่อง
เอาจริงๆ บารามอสนี่ดีกว่าไอ้สามเรื่องนั่นจริงๆนั่รแหละ ถึงไม่ดีที่สุดก็เถอะ
เหรอ แต่กูชอบเซวีน่ากว่าบารามอสว่ะ
>>946 ไม่มีบารามอสในตัวเลือก แต่ถ้าให้กูเลือกกูก็เลือกบารามอส กูเริ่มอ่านตอนป.4 ค่ดเปิดโลกอ่ะเป็นการโฮกหนุ่ม2Dครั้งแรก แม่งเหหมือนเป็นรักแรกอะมึง คือถ้าไม่ได้เหี้ยมาก ดีด้วยซ้ำ มึงก็ยังรักเสมอแหละ ทุกวันนี้กูยังอ่านฟิคอยุ่เลย(และกูรุ้สึกว่าบางฟิคแม่งไปไกลมาก เพราะตัวละครในบารามอสมันน่าสนใจหมด มึงแต่ต่อยอดได้แทบทุกตัว)
เซวีน่ากูไม่เคยอ่านว่ะ เพราะมีคนมาหมิ่นว่าบารามอสกุไม่หนุกเท่าเซวีน่าเพราะไม่โรแมนติค เหี้ยไรเนี่ย5555 ส่วนของ กฐด กูอ่านแค่เดรคเกอร์เล่มแรก แล้วเปิดสปอยเล่มอื่นๆเอา ซึ่งไม่น่าใช่แนวกู แบบทุกคนต้องมีผัวไรงี้ มึงปล่อยให้คนอ่านจิ้นเองก้ได้โนะ
กูเริ่มเหนด้วยที่แรบบิททำบารามอสเปนตำนาน แล้วไปทำอย่างอื่นต่อ ไม่งั้นอาจเปนแบบเจ๊กัลกับหมาปอป
กูไม่เคยตามงานกัล สำนวนเขาแย่ลงยังไงวะ
>>952 จริงดิยุทธภพกูเกลียดรองจากดอกปอบเลยนะ
กู >>949
ถนนสีขาว ไม่ต้องคิดมาก กากสัดที่สุดแล้วเกลียดพระเอก เกลียดนางเอก เกลียดตัวร้าย เกลียดตัวประกอบทุกตัว เกลียดเซตติ้งรูพรุน เกลียดซาวเอฟเฟค
ยุทธภพ กูอ่านกี่พันตอนไม่รู้ ถึงจบทะเลแดงแล้วเลยไปหน่อย ๆ อะ เรื่องแม่งไม่เรื่อยแล้ว เรียกออกทะเลตามใจดีกว่า เชื่อไหมกูอ่านมาเป็นพันตอนสี่สาวกูยังแยกไม่ออกเลยว่าใครเป็นใคร คาร์หญิงแบนเป็นกระดาษแถมเหมือนกันไปหมดอีกต่างหาก โดยเฉพาะตอนแรก ๆ ตอนหลัง ๆ ดีหน่อยเพราะเริ่มมีคนมีสัตว์เลี้ยงไม่เหมือนกันเลยเริ่มแยกตัวได้มั่ง แต่ก็นั่นแหละ เพื่อนสนิทกัน กินนอนที่เดียวกัน นิสัยเหมือนกัน รวยเหมือนกันต่างแค่บ้านทำธุรกิจอะไรแค่นั้นถึงแต่ละคนจะมีอีเวนต์กับพระเอกต่างหากบ้าง แต่เหมือนไม่ได้มีอิมแพคอะไรเลย พระเอกทำได้ทุกอย่าง เป็นแฮกเกอร์ พูด 8 ภาษา ต่อสู้เก่งเทพ หล่อ รวย ฯลฯ ว่าง ๆ ก็ช่วยองค์กรตำรวจจับแฮกเกอร์ ถูกตามตัวไปเป็นบอดี้การ์ดให้ดาราเกาหลี อะไรไม่รู้ แต่เกลียดสุดพีคสุดคือพาร์ทอาหมอที่สมควรถูกยึดใบประกอบวิชาชีพที่สุดในโลก
ลาสแฟนตาซีอ่านไปเล่มสองเล่มเอง สนใจดราม่าของนข.มากกว่าเนื้อเรื่องว่ะ พูดตรง ๆ
บารามอสไม่ชอบแค่ช่วงเทศนากับหมากรุกที่ไร้ความเป็นหมากรุกโดยสิ้นเชิง ในฐานะคนที่เล่นหมากรุกเป็นมันหงุดหงิดมากกกก
เซวีน่า จุดบอดมีแค่ความซูของทุกตัวละคร กับทุกคนมีคู่ โลกสวยฟรุ้งฟริ้ง แต่จะว่าไปที่พูดมาก่อนนี้แม่งก็ซูทุกเรื่องไม่รู้จะว่าเรื่องซูได้ไงว่ะ เซตติ้งโลกเป็นยูโทเปียสุด ๆ conflict ทั้งหลายมันเลยไม่สมจริงหน่อย ๆ คือเซตมาว่าโลกนี้สมบูรณ์แบบมาก ๆ ดีทุกอย่าง ผู้นำประเสริฐ ไม่มีตีกัน ถึงจะมีตัวร้ายที่มีสเกลประมาณทำลายโลกได้ แต่ทุกคนก็เหมือนทำเป็นเรื่องขำ ๆ ยังเอาเรื่องจริงจังแบบกู้โลกมาเป็นบททดสอบให้เด็กนักเรียนได้อีก ทั้งที่ผู้ใหญ่ทุกคนแม่งเก่งหมดรู้เรื่องหมดอะนะแต่ต้องมาพึ่งเด็กกลุ่มนี้เพราะพวกเขาเป็นผู้ถูกเลือก ซึ่งก็บังเอิญเหลือเกินที่ผู้ถูกเลือกที่เป็นอนาคตผู้นำทั้งหลายแทบจะมาเกิดกองอยู่ปีเดียวกัน มาเป็นเพื่อนสนิทซี้ปึ้กกัน แถมยังกินกันเองจนครบคู่กันถ้วนหน้า
>>957 กูสายอ่านได้ทุกอย่างตั้งแต่ ยุทธภพ แฮรรี่ GOT(อ่านได้ช้าสุดแต่จบเล่มล่าสุด) เพรชพระอุมา มังกรหยก ฤทธิ์มีดสั้น ฟงอวิ๋น นิยายแปลจีนมากกว่ารักเล่มเดียวจบยังหลายเล่มจบ
นิยายรักไทยเล่มละ99 ไปถึงนามปากกากิ่งฉัตร ดวงตะวัน ป้าทมที่มีหลายนามปากกา หรือรางวัลซีไรท์ของบางท่าน
กูว่ากูเป็นสายอ่านที่ไม่เลือกแนวเท่าไร
แต่ยอมรับว่าอ่าน บารามอส เซวีน่า ไวท์โลด อะไรแนวนี้ไม่จบเล่มแรก อ่านแล้วหลับ ไปไม่รอด เพราะไม่ใช่แนวที่ชอบละมั้ง
KY
เฮ้ยแต่เอาจริงๆ แฟนตาซีส่วนใหญ่แม่งก็ให้ตัวละครหลักเป็นวัยรุ่นไรงี้หมดนะ อาจเพราะส่วนนึงแม่งเปนวัยฮอร์โมนพุ่งพล่าน มึงแต่งให้มันทำไรงี่เง่าได้ ค่ดฟรีสไตล์ แต่ถ้ามึงเซตในโลกปัจจุบันจริงๆมันก้จะแปลกก้เลยต้องเซตในโลกสมมติแทน ตัวละครแม่งจะได้ไม่ดูแบบเวอร์ที่มึงสามารถแก้ปัญหาที่ระดับผู้นำ ราชา แก้ไม่ออกไรงี้
นี่กูเคยคิดจะแต่งแฟนตาซีแบบอิงโลกจริงนะ(อาจประมาณแฮร์รี่คือซ่อนไว้) แต่กูก็ตันตรงที่กูไม่สามารถหาความสมเหตุสมผลให้อิพวกตัวละครวัยรุ่นมันเมพโดยไม่ซูได้ เพราะตามหลักจริงๆคือคนที่แม่งต้องแก้ปัญหาคือผู้นำ แล้วอิพวกวัยรุ่นตัวเอกคือเข้าไปอยุ่ในเหตุการณ์ หรือไม่ก็หัวร้อนเลยแหกกฎไปลุยเองปะวะ ไม่ก็ต้องหงายการ์ดผู้ถูกเลือกแนวแฮร์รี่ ที่เปนคนเดียวที่จัดการตัวร้ายได้
พูดถึงนิยายที่ผู้ใหญ่ดี ๆ กูชอบ wren to the rescue นะ เซตติ้งคือมีอดีตนานมาแล้วมีเจ้าหญิงคนนี้ (ที่กลายเป็นตำนานให้คนยุดปจบ.พูดถึงเรื่อย ๆ) รวมแผ่นดิน (โลกมันมีภัยธรรมชาติครั้งใหญ่มั้ง แล้วนางมาช่วยแก้ คนเลยยกนางเป็นควีนเลยจ้า) มีลูก 4 ก็แยกย้ายเป็น 4 ประเทศ แล้วก็แม่งดีกัน ตีกันจนเหลือ 2 ที่เหลือมีประเทศนึงโดนพ่อมดผู้ชั่วร้ายยึด อีกที่เป็นเมืองเถื่อนไปเลย
เมืองที่เหลือก็ดองกัน คิงประเทศนึงแต่งกับลูกสาวควีนอีกประเทศ อีคิงนี่ตอนเด็กก็ซ่า แอบเข้าเมืองพ่อมดไปก่อกวน อีพ่อมดแม่งเลยขู่ว่ามีลูกเมื่อไหร่กรูจะมาแฮบลูกเมิง (พ่อมดมนตร์ดำอมตะ ดูดพลังแผ่นดินมาเสริมตัวเอง+สร้างกำแพงเวทให้คนในประเทศหนีไม่ได้ คนนอกเข้าไม่ได้ ป่วนอากาศให้ฝนตกฟ้าร้องตามใจชอบ เมืองมันเลยแห้งแล้งโคตร ๆ ปลุกอะไรไม่ได้ น้ำเป็นพิษ ฯลฯ แม่งก็ต้องไปตีเมืองอื่นมาเสริมพลังเรื่อย ๆ ประมาณทำไร่เลื่อนลอย) เริ่มมาที่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้าเมืองควีน นางเอกเวน เด็กธรรมดาเป็นเพื่อนซี้เทส เจ้าหญิงที่โดนย้ายมากันอีพ่อมดขโมย นางก็บอกเพื่อน ฉันเป็นเจ้าหญิงอีกเมืองนะ จะกลับเมืองแล้ว ไปด้วยกันไหม เวนก็โอเคไปกัน (อาหญิงน้องแม่มาเป็นครูพี่เลี้ยงที่นี่ด้วย เป็นนักเวท) ไปแปบเดียว เจ้าหญิงโดนลักพาตัว ผู้ใหญ่ปั่นป่วนประชุมกันให้วุ่น บอกเวน เธออยู่เฉย ๆ นะ เวนก็อะไรยังไง ว่าง ๆ ลองใช้เวทเคลื่อนย้ายที่เห็นอาหญิงพูดตอนย้ายนางมาจากบ้านเด็กกำพร้า มาโผล่ที่โรงเรียนเวท ทุกคนก็แตกตื่นโผล่มา (เวทเคลื่อนย้ายเหมือนสถานีรถไฟ มันมีเป็นจุด ๆ จะย้ายไปที่ที่ไม่ได้ตั้งจุดไว้ยากมาก อันตรายมาก จุดที่ลงเวทไว้มีคาถากำกับให้คนรู้ได้ว่ามีใครย้ายมาตรงนี้) นางเลยโดนจับไว้โรงเรียนเวทนั่นแหละ เด็กผู้ชายนักเรียนเวท (ลูกศิษย์พ่อมดประจำราชสำนัก) ก็มาหาบอกไปช่วยเจ้าหญิงกันไหม ก็ไปกัน 2 คน แวะไปที่แหล่งกบดานนักเวท (ที่ ๆ นักเวทที่ไม่อยากยุ่งกับโลกภายนอกมารวมกัน คนจะมาอยู่ต้องไม่มีเรื่องกับคนที่เป็นสมาชิกที่นี่ก่อนแล้ว) เจอสองตายาย (เป็นพี่น้องกัน) ให้ไอเทมบางอย่างแล้วก็ส่งพวกนางไปต่อ ระหว่างทางก็มีเพื่อนพ่อมดตามมา (อาคนเล็กของเทส อายุเท่ากัน ควีนยายของเทสแม่งโคตรแซ่บ ลูก 9 คน จากสามี 2-3 คนมั้ง) อีพวกเด็ก ๆ เดินทางก็ไม่รู้หรอกนะ แต่พวกผู้ใหญ่อะรู้กันหมด คอยดูเด็ก ๆ ให้เดินทางปลอดภัย อีตายยายที่เจอตอนแรกอะ นั่งทางในส่องพวกนางตลอดเวย์ แถมตอนพวกนางจะผ่านกำแพงเวทเมืองพ่อมดก็มาช่วยสลายทำแพงให้อีก (ไม่งั้นอีพวกนี้ก็ไม่ได้รู้เลยว่ามีกำแพง เดินชนปุ๊บตายยั่งเขียด) พ่อแม่นางก็ระดมพลทหาร ดึงความสนใจพ่อมดให้เด็ก ๆ ลอดไปได้ จบเรื่องถึงมาเฉลยกัน พอเวนถามว่า แล้วทำไมพวกท่านไม่ไปช่วยเทสเองวะคะ (คาดว่าเป็นคำถามที่อยู่ในใจคนเขียนที่อ่านนิยายแฟนตาซีมามากที่ปล่อยเด็กไปกู้โลกเช่นเดียวกับกู) ก็โดนคำตอบมึน ๆ ประมาณว่า เพราะมันไม่ใช่เควสของพวกเราไงจ๊ะ (แต่ถ้าให้กูเดาคือถ้าพวกตัวท๊อปออกโรงเอง พ่อมดจะระวังมากขึ้นจนเควสช่วยตัวประกันล่มได้ เลยมาเป็นแบ๊กดึงความสนใจเฉยๆ)
อันนี้เล่มแรก มี 4 เล่มจบ พ่อมดเป็นลาสบอสที่มาปราบกันตอนจบ ตัวเอกเป็นเด็กทั้ง 4 คน ที่มากู้โลก แต่พวกผู้ใหญ่ก็ไม่ได้ตายห่านกันหมด พวกนางก็มีหน้าที่ของพวกนางเหมือนกัน
>>961 จริงๆมันเล่นได้หลายทางนะ เรื่องตัวหลักอายุน้อยใน low fantasy เช่น
1.ให้ตัวละครอายุน้อยเป็นตัวดำเนินเรื่องก็จริงเเต่คนเเก้ปัญหาหลักจริงๆคือผู้นำ เเล้วปล่อยเควสรองที่ส่งผลต่อเควสหลักให้ตัวละครอายุน้อยไปจัดการ
2.เพิ่มอายุตัวละคร โผล่มาเป็นเด็ก เเต่จบเรื่องเเม่งแก่แล้ว
3.เกิดมาโชคดี เช่น ลูกผู้นำตระกูล มันมีเหตุจำเป็นที่ต้องไปแบกเหตุการณ์ระดับโลก
4.ก็ไม่จำเป็นต้องหาปัญหาโลกแตกให้เด็กน้อยไปทำเลย เอาเรื่องไม่ยากให้มันเเก้ๆไป
5.มุกย้อนอดีต เกิดใหม่ มันก็คือเข้าเครือข่ายให้ตัวละครเมพเวอร์มั้ง
ุุ6.มีผู้ใหญ่คอยช่วย
ึ7.บังเอิญโชคช่วย
>>966 กูด้วย กูติ่งบารามอสมาจนทุกวันนี้เพราะคาโลแท้ๆ ยกให้เป็นพระเอกในดวงใจอันดับหนึ่งตลอดกาล ชอบเล่มแรกน้อยสุดเพราะอารมณ์เหมือนแฮร์รี่ ตอนแรกกูเกือบจะอ่านไม่จบเพราะหมากรุกแท้ๆ คือกูอ่านไม่เข้าใจกฏ ทุกวันนี้ก็ยังไม่เข้าใจ 555 นี่ยังเสียดายที่อีกเรื่องของแรบบิทที่ลงในบอร์ดเขาไม่รวมเป็นเล่ม ต่อให้ออกตอนนี้กูว่ายังไงก็ขายได้
กูขอถามหน่อย ในความคิดพวกมึง นิยายที่เป็นแนว เคยรักกันมาก่อนแล้วแยกจากกันมานาน
มึงชอบให้เน้นอดีต (ตอนรักกัน) หรือเน้นปจบ.มากกว่าวะ
คือกูกำลังเลือกวิธีดำเนินเรื่องอยู่ คือ1ไล่แต่แรกมาเลย เป็นทล. 2 เริ่มที่ปจบ.แล้วย้อนสลับๆไป
คห.กู ถ้าให้เน้นอดีตมันก็ดีอะ แต่ถ้าดำเนินแบบเส้นตรงทื่อๆคนอาจจะเบื่อ
ถ้าเน้นปจบ. คือมีฉากย้อนแค่เหตุการณ์สำคัญๆมันก็ได้ลุ้นดี แต่อัดพาร์ทอดีตมากไม่ได้ อาจจะไม่อินกัน คิดไงเพื่อนโม่ง
เอ้า เวร ผิดมู้ โทษๆๆๆๆ
>>969 หวัดดีร่างแยกของกู555 อะไรจะเหมือนกันปานนั้นวะ
คาโลนี่พอกูยิ่งโตก็ยิ่งชอบน้อยลงในเชิงว่า ถ้ากูเจอคนแบบนี้ในชีวิตจริงคงเหี้ยมาก แบบดีกับเมียคนเดียวงี้ อยู่กะคนอื่นนี่เย็นชาชิบ(ถ้าไม่นับที่มันก้เปนคนรักเพื่อน ใจอ่อนระ) แต่พอมาเป็นพระเอกแล้วก็ดูดี โรแมนติค แทน5555
>>963 กูชอบที่มึงเขียนตอนจบว่ะ เออ ดูสมเหตุสมผลดี ว่าทำไมต้องให้เด็กมากู้โลก5555
>>964 ขอบใจมากค่ะมึง พอมีแนวนี้ที่สนุกๆปะ เอาแบบที่มันurban fantasyเกิน จนกลายเป็นเน้นรัก ไร้ซึ่งความคลาสสิค น้ำเน่า แบบอิ ทไวไลท์และหลายเรื่องที่ทำเปนหนังแล้วเจ๊ง55555
KYคิดเล่นๆว่าถ้ากูแต่งให้อิพวกตัวเอกตอนแรกวัยรุ่น คลั่งอุดมการณ์ พอพวกนี้แม่งแก่ก็เปลี่ยนไป บางคนบ้าอุดมการณ์ บางคนแม่งก้บ้าอำนาจ บางคนมิสน4สน8 ไรงี้ แม่งน่าจะแปลกดี แล้วเอาพวกตัววัยรุ่นที่กำลังไฟแรงมาเจอไรแบบนี้ให้แม่งเข้าใจโลกแล้วหาทางสายกลางเอา5555 น่าจะแปลกดี
>>973 *ไม่เน้นรักเกินไป อยากให้มีความคลาสสิคประมาณ อัศวิน เจ้าหญิง สัสประหลาด ไรงี้
มันมีเล่มไหนที่ตัวเอกนิยายแฟนตาซีดำเนินโดยผู้ใหญ่ปะวะ ประมาณฮอบบิท เดอะลอร์ดก็ได้ เพราะว่าอายุโฟรโด้ บิลโบ้ มันก็เลยวัยรุ่นของฮอบยิทแล้วมั้ง(บิลโบ้เปิดฮอบบิทน่าจะ50 ถือว่าเพิ่งเป็นผู้ใหญ่)
ทุกวันนี้กูยังงงเรื่องหมากรุก แม้ว่าเพื่อนกูสอนแล้ว กูจำได้แค่แนว ม้าเฉียงได้ อินี่เดินแนวตรงได้ อินี่เดินได้ทีล่ะช่อง แต่ของบารามอสนี่ถ้ามึงเดินไปแล้วปกติกินได้นี่ก้ใช่ว่าจะกินได้ อิหมากกระดานเกียรติยศอะ555 แต่ครีเอทดี แม่งกีฬาประจำโรงเรียนเป็นหมากรุก สงครามแม่งยังจบด้วยหมากรุกอีก555
นอกเรื่องแปปนะ
พูดล่ะนึกถึง รร ม.ปลาย กู แม่งมีแบ่งแผนการเรียนเป็น4สายใหญ่ๆ ล่ะคือคาแรกเตอร์แม่งคล้ายๆอิ4อันของบารามอส&แฮร์รี่อะ อันนึงเนิร์ดๆเรียนเก่งรวยสุด อำนาจเยอะ(คือมันคนเยอะสุดด้วยอะ) อันนึงเรียบร้อย เนิร์ดๆ สาวสวยเยอะ เรียนเก่งเหมือนกัน อันนึง ก็แนวเรียนกากสุด แต่เด็กกิจกรรมสุด เด็กแม่งจะแบบเฟรนด์ลี่เฮฮาสุด(แต่ที่ต่างจากฮัฟเฟิลพัฟ,แผ่นดินประชาชนคือ มันรวยสุด) และสุดท้าย ของกูเองจนสุด จนชิบหาย จนจงงานปัจฉิมแม่งแทบไม่มีเงินจัด5555 ผู้ชายเยอะ เลยเป็นสายที่แม่งซนสุด ป่วนสุด เถื่อนสุด ผู้หญิงมึงหาสวยหวานๆแม่งเหมือนช้างเผือกกลางป่า แต่สายกูแม่งก็เต็มที่กะทุกเรื่อง(ยกเว้นการเรียน5555555) แล้วก็สนิทกันง่ายชิบหาย สามัคคีกันมากด้วย ศิษย์เก่าคงเดาได้ว่าเป็นโรงเรียนไหนแน่ พอกูเข้ามาแม่งเหมือนความเบียวบารามอสแฮร์รี่กูกลับมาอีกครั้งเลย
>>973 urban fantasy ที่นึกออกก็มี
American gods ของ neil gaiman เรื่องนี้สนุก ไม่รู้จะติอะไรนะ กูอวย
the magicians ของ Lev Grossman เรื่องนี้ชอบอยู่หลายจุด อารมณ์ประมาณนาเนีย แฮรี่ เเบบวัยมหาลัยหน่อย แต่ตัวละครโคตรน่ารำคาญ เเบบไม่ค่อยชอบตัวละครซักตัว รอไปภาค3กว่าพระเอกจะเป็นผู้เป็นคนขึ้นมา
rivers of london ของ Ben Aaronovitch แนวตำรวจ สืบสวน สนุก ความสนุกก็เป็นเล่มๆไปตามเเต่คดีที่เกิด
พวกนิยายที่ว่ามา ถ้าเคยติดเรื่องใดเรื่องหนึ่ง เป็นสิ่งที่อนาคตจะทำให้เป็นนักอ่านเทสได้หลากหลายแบบ เพราะผ่านและเติบโตในการอ่านจากบรรดาหนังสือที่มีจุดบกพร่องมา. เป็นตัวช่วยในการพัฒนาการอ่านวรรณกรรมไทยที่ดีขึ้นๆไป ทำให้เจอนิยายปัจจุบันที่หลากหลายทั้งฝีมือ สำนวน การเขียน และเนื้อเรื่องยังไงก็อ่านได้ ยกเว้นประเภทที่ให้ตายก็แดกไม่ได้กับไม่ใช่แนว
>>974 นิยายแฟนตาซีที่ดำเนินโดยผู้ใหญ่นี่ก็เยอะอยู่นะ
riyria relavation อ่านเพลินๆดี ตัวหลักเป็นคู่หูรับจ้างงานสองคน อายุพอควรเเล้วทั้งคู่ เรื่องเหมือนจะจบเป็นตอนๆ เเต่มีเรื่องหลักอยู่ วางโครงเรื่องดี 6ตอนจบ ไม่รวมภาคต้น
greatcoats ของSebastien De Castell อารมณ์ประมาณ 3ทหารเสือ บู๊มันส์ดี เนื่อเรื่องบางช่วงนี่ก็โคตรรันทดหดหู่
The First Law ของ Joe Abercrombie ชอบมาก กูอวย รวมทั้งเรื่องในจักรวาลเดียวกันอย่าง best served cold, heroes ด้วย
ยูเจนิดิส อันนี้พระเอกไม่ค่อยเเก่ แต่อยากแนะนำ
powder mage มีเรื่องทหาร การเมืองนิดนึง บทบู๊ใช้ได้ โดยรวมๆดี ตัวละครหลักมีเเก่เเล้ว และมีบางตัวอายุไม่มาก เเต่ก็20กว่าเเล้วล่ะ
The Red Queen's War ของ Mark Lawrence ก็ดี มีเรื่องฮาๆมาเป็นระยะๆ
>>973 กูคือ นะ 969 บอกตรงๆ ตอนนั้นกูชอบพระเอกเย็นชาปากแข็งใจดีมาก นิยายที่กูอ่านช่วงนั้นพระเอกเป็นงี้หมด รวมถึงคนที่กูแอบปิ๊งในชีวิตจริงด้วย จริงๆ กูอ่านเพราะเพื่อนแนะนำ เหมือนชะตาลิขิต (เป็นเอามาก) ตอนนั้นเพิ่งออกเล่มสองไม่นาน กูได้สมุดแถมตอนเล่มสี่ออกด้วย ในขณะที่แฮร์รี่กูไปหาเอง แต่ความบ้าสองเรื่องนี้หนักพอๆ กัน
Ky มีใครอ่านมูมินมั่ง กูได้ยินข่าวว่า the moominvalley (ไกด์บุ๊ค) กำลังจะแปลไทย กูรู้สึกเหมือนตัวเองบ้าหนังสือแนวไกด์บุ๊คว่ะ เรื่องหลักไม่ซื้อ (บางทียังไม่เคยอ่านด้วย) ซื้อแต่เล่มเสริม
กูชอบยูเจนิดิสมาก หาอ่านยากมากนะ หาตามร้านมือสองกุยังได้ไม่ครบเลย
ส่วน american gods กูขอลาในความเนิบนาบของพี่แกค่ะ
>>977 >>980 >>979 ขอบคุณค่ะ โดยเฉพาะโม่ง980 urban fantasy น่าจะเปนจุดสมดุลของความเบียวแฟนตาซีตอนเด็กกับการชอบอ่านแนวชีวิต ไม่ก็non-fiction ของตัวกูเองได้อะ เด่วถ้าว่างแต่งจะเอามาให้โม่งมาด่าเอ้ยมาอ่านนะ บิบิ
>>981 คนแนวนี้กูเคยเจอแล้วกูก็หัวร้อนทุกครั้งที่ต้องอยุ่กะมัน555 แต่ก้ยอมรับความเปนคนดีและรับผิดชอบของคนแนวนี้อ่ะ นอกเรื่อง สรุปมึงกะคนที่แอบปิ๊งเปนไงแล้ววะ555
ถามถูกมู้ไหมหว่า เรื่องแอสซาซินครีดที่เขียนจากเกม ที่แพรวพิมพ์อะ มันดีไหมวะ
>>984 อ่อเออ มันน่าจะถึง Conspiracy ป่ะ แต่น่าจะไม่มี Thick as Thieves ตอนกูตามหาชุดนี้อ่ะ คือกูไปงอแงไปสตาฟนายอินทร์มา แบบขอเล่มเหลือก็ได้ มีเล่มสตอกมั้ยไรงี้ กูเดินทางไปซื้อก็ได้ เชี่ยกูอยากได้เบอร์นั้นเลย เค้าบอกว่า มันขายไม่ดีเลยข่าาาา มันไม่มีมานานแล้วข่าา ตอนออกเล่มสี่มากูยังเซอร์ไพรซ์เลยอ่ะ ว่าเออเค้าก็แปลต่อว่ะ ทั้งที่ไม่พิมพ์เล่มแรกๆแล้ว
คนแต่งเขาแต่งช้าด้วยแหละ ยูเจนิดิส กว่าจะมาเล่มนึงนี่สี่ห้าปีได้มั้ง เนื้อเรื่องก็ไม่ค่อยเเนวกระเเส มันเลยเงียบ...
กุคือ 988 มาอวยยว่ามันซาหนุกกกมากจริงๆๆ ถ้าไม่อยากซื้อ ไปยืมได้ทีหอกลางจุฬา แต่มีไม่ครบ มึงต้องลงแดงมาซื้ออยู่ดี 5555555555555555
ถามไรหน่อย (ไม่รู้จะไปห้องไหนดี) มีใครเคยสั่งหนังสือความรู้/ตำนาน Fantasy จากเพจ Mag** & Sp**** บ้างมั้ย? กุอยากรู้ว่ารูปประกอบเอย เนื้อหาเอย เขาลงแหล่งอ้างอิงหรือมีประกาศลิขสิทธิ์บ้างมั้ย แล้วเนื้อหาเป็นยังไงบ้าง กุรู้สึกกว่าเล่มมันบางๆ กลัวจะเจอเนื้อหาตัดแปะ เสียดายตัง แบบนั้นกุหาข้อมูลเองได้ ใครเคยซื้อถ่ายรูปหน้าอ้างอิง/ลิขสิทธิ์มาให้ดูหน่อยก็ดี
thx
>>993 เหยยย กูอยากรู้ด้วยคน คือกูสนใจหนังสือทูตสวรรค์เค้ามาก แต่เห็นราคา 400 กว่าบาทแล้วเหมือนมี 200 ว่าหน้ามั้ง กูเลยไม่กล้าสั่ง กลัวไม่คุ้ม😂 ใครสั่งมารีวิวด้วยก็ดีนะ😂
เมื่อกี้กูไปดูตัวอย่างหนังสือที่แอดมินแปะมา เนื้อหาจะเหมือนเล่าว่า ทูตสวรรค์เป็นยังไงๆ โดยอ้างอิงจากคัมภีร์เล่มไหนๆ เค้าก็บอกที่มาของข้อมูลชัดเจนดีนะ หน้าไหนมีรูปประกอบจะใส่ฟุตโน้ตว่ารูปชื่ออะไร วาดโดยใคร วาดปีไหน ส่วนรูปที่ปกนี่จ้างวาดเอา เห็นแอดมินเคยแปะลิ้งค์เพจนักวาดอยู่
กูไม่รู้ว่าโพสต์ลิ้งค์ตัวอย่างหนังสือในนี้ได้มั้ย แต่มึงลองไปดูโพสต์ที่ขายเรื่องนี้ในเพจออะ แอดมินแปะลิ้งค์โหลดตัวอย่างหนังสือไว้อยู่ มี 8 หน้า
>>993 อยากรู้ด้วยคน
กูลังเลอยู่ เพราะเมื่อปีที่แล้วเพจนี้เคยโพสเกี่ยวกับไสยเวท 72 ชนิดที่ลงแบบไม่มีคำอธิบายอะไรเลย ซึ่งก็ไม่รู้นะว่าไปเอามาจากไหน บางอันความหมายเดียวกันบ้าง บางอันเป็นส่วนย่อยข้ออีกอันบ้าง แอดก็โอเคนะ พอมีคนมาแย้งก็แก้ให้
ทั้งนี้ทั้งนั้นถ้าหนังสือมันดีกูก็พร้อมจะอุดหนุนนะเออ 555
>>994 >>995 นั่นแหละ สำหรับกุถือว่าแพงมากกับหนังสือแบบนี้ 400 บาทกับ 200 กว่าหน้า ตกหน้าละ 2 บาทเชียวนะ แพงกว่าปริ้นต์เลเซอร์ร้านถ่ายเอกสารอีก ถ้าสี่สีก็พอทน ไหนจะรูปไม่ได้มีทุกหน้า ดูจากตัวอย่างใน meb ก็ใช้ฟอนต์ใหญ่พอสมควร ด้วยราคาขนาดนี้ในฐานะคนที่อ่าน text ภาษาอังกฤษด้านวิชาการเป็นประจำก็คาดหวังว่า อย่างน้อยเขาจะทำอ้างอิงชัดเจน มีที่มาถูกต้อง อะไรที่ต้องขอก็ขอแล้ว อะไรที่ต้องซื้อก็ซื้อแล้ว เพราะคนไทยเขียนอะไรแบบนี้มักจะเขียนไม่ถูกหลัก นึกอยากอ้างอะไรก็อ้างไม่มีที่มาให้กูไปตามต่อสักนิด อีกอย่าง คือ กลัวจะเขียนอะไรกระจัดกระจายไม่เป็นชิ้นเป็นอัน
ถ้ามีรีวิวดีๆ ละเอียดๆ เพิ่มความมั่นใจว่านี่กุไม่ได้ซื้อกระดาษเช็ดตูดมา 1 เล่ม กูก็พร้อมเปย์เหมือนกัน
.
.
.
.
เอาจริงๆ จากที่เคยอ่านตัวอย่างใน meb มา ถ้ากุอยากรู้เรื่องอะไร ขอคีย์เวิร์ดที่เกี่ยวข้องสักคำสองคำกุก็หาเองได้ แถมเยอะกว่าที่เขาหามาด้วย แต่นี่เห็นว่า เขาไป study มาเองแล้วนะ สรุปมาให้ลงในเพจ ดูน่าสนใจน่าช่วยสนับสนุน แต่ก็ยังไม่มั่นใจเท่านั้นเอง เพราะ content ที่เขาลงหน้าเพจนั่นแหละ ที่ลงไปนั่นไม่มีแหล่งอ้างอิงอะไรเลย รูปประกอบก็ไม่รู้ไปเอามาจาไหน ไม่มี credit เลยสักรูป เจอแบบนี้ทำให้กุไม่ค่อยเชื่อใจหนังสือเขา กุไม่อยากถูกหลอกให้เปย์ของผิดลิขสิทธิ์ (**ขอเขียนดักคอไว้ก่อน คอมกุใช้ Mac นะคะมึง ถูกลิขสิทธิ์ทั้งเครื่อง MS office/Adobe ที่ใช้ก็เช่นเดียวกัน license ทั้งเครื่องค่ะ**)
>>997 กูก็รีวิวไม่ค่อยเป็นเท่าไร อาจจะมีสปอยปนๆมาบ้างนะ
เรื่องนี้เป็นเรื่องในจักรวาลเดียวกับ the broken empire ที่เขียนก่อน ถ้าอยากได้อรรถรสเต็มรูปแบบควรจะอ่านชุดนั้นประกอบด้วย พระเอกเรื่องนั้น (jorg) มีบทcameoเรื่องนี้อยู่เหมือนกัน เเต่จะไม่อ่านก็ได้มั้ง โดยส่วนตัวคิดว่าthe broken empireพระเอกมันเทพเกินไปหน่อย กับอ่านไปเเล้วหดหู่ไปบ้าง
เข้าเรื่อง เรื่มที่ตัวละคร The Red Queen's War มีตัวหลักสองตัวคือ snorri และ Jalan
Jalan ก็เป็นเจ้าชายเมืองๆนึงที่เเม่งไม่ค่อยจะได้เรื่องเท่าไร ขี้ขลาด ติดพนัน มั่วหญิง นอกจากนั้นยังเป็นคนไม่สำคัญ เพราะญาติพี่น้องก็เยอะ เรียกได้ว่าต้องมีคนตายอื้อซ่าเลยเเหละมันถึงจะได้นั่งบัลลังค์ ความฮาส่วนใหญ่ก็มาจากพี่แกเนี่ยแหละ เเต่Jalanก็มีความเทพแอบแฝงอยู่บ้าง คือเวลากลัวสุดขีด พี่เเกจะสติเเตกเเล้วคลั่งฆ่าคนโดยไม่รู้ตัว เเต่ก็อย่าหวังจะได้เห็นมันโชว์เท่บ่อยๆ นอกจากนี้ Jalan ถึงจะไม่ได้เป็นคนดีมากเเต่ก็พอจะเรียกได้ว่าไม่ได้เป็นคนเลวบัดซบ แล้วเราก็จะได้เห็นพัฒนาการของตัวละคร Jalanตอนตั้นกับตอนจบเรื่องนี่ต่างกันเยอะอยู่ ดั้งนั้นให้มันเป็นตัวดำเนินเรื่องก็ถือว่าสนุกดี
snorri เป็นไวกิ้ง(จำไม่ได้ว่าในหนังสือมันเรียกเป็นไวกิ้งเลยรึป่าว หรือใช้ชื่ออื่นเเทน เเต่มันคือไวกิ้งเเหละ) ที่ครอบครัวโดยฆ่า ลูกเมียตายเกลี้ยง ไอ้คนฆ่าเเม่งก็ยังลอยนวล ไม่แปลกเท่าไรที่พี่เเกจะเคร่งเครียด หมกมุ่นกับการเเก้เเค้น และหาทางไปนรกพื่อเจอลูกเมีย นิสัยค่อนข้างขัดกับ Jalan เเต่อยู่ๆไปด้วยกันก็กลายเป็นเพื่อนกันซะงั้น พัฒนาการของตัวละครไม่ค่อยชัดเจนเท่าJalan เพราะมันเป็นคนดีอยู่เเล้ว เเต่พอดีมีปมเรื่องครอบครัวโดนเชือด
ตัวละครสมทบอื่นๆก็น่าสนใจ เช่น เทพดีที่ชื่อบาราเควลอะไรสักอย่าง จำไม่ได้ กับ เทพไม่ดีชื่อออนสลาก โดยที่เทพสองตัวนี้ ด้วยเหตุบังเอิญเลยเหมือนกับไปเชื่อมต่อกับjalanและsnorri ซึ่งมันก็เลยมีความตลกเช่น ตอน บาราเควลพยายามยุงยงให้snorri ฆ่า Jalan บอกว่ามันเป็นคนชั่วร้าย ไรเทือกนั้น มีแม่มด มีย่าของJalanที่เป็นราชินี คอยขักใยอยู่เบื้องหลัง ตัวร้ายที่ฆ่าครอบครัวsnorriก็น่าสนใจ
เดี๋ยวมาต่อเรื่องเนื้อเรื่องกับโลกในเรื่องนะ
ปิดมู้ >>>/literature/5311/
Topic has reached maximum number of posts.
Please start a new topic.
Be Civil — "Be curious, not judgemental"
All contents are responsibility of its posters.