ส่วนตัวกูอ่านมาจนจบเล่มสี่แล้วไม่มีความรู้สึกชอบเสี้ยวเจี๋ยซักนิดเลยว่ะ ถึงจะปูมาว่าเก่งสุดในรุ่นเลยได้เป็นผู้สืบทอดกัปตันแต่ก็ยังไม่เคยเห็นผลงานเลยว่าเก่งยังไง แถมยังใจเสาะชิบหาย ขี้กลัวจะทำไรทีตัวสั่นเป็นลูกหมากูรำคาญชิบ แต่กับอี้ฟานนี่กูกลับรู้สึกว่าน้องเค้าโดนมองข้ามโดนจิกหัวหนักขนาดนั้นยังทนอยู่ได้เนี่ยใจโคดแกร่งเลยจริงๆ อย่างน้อยกับเรื่องใจนี่เหนือกว่าเสี่ยวเจี๋ยหลายขุมแล้ว ฝีมือก็ไม่ได้ด้อยแต่ไม่ได้รับโอกาสดีๆกับเค้ามั่งเลย น่าสงสารโคดๆ