1ปีอาจจะไม่มีออกเลยก็ได้ 555 ตามสไคล์การทำงานของป้าที่ค่อนข้างตามใจฉัน (กูไม่ขอเรียกว่าเพอร์เฟคนะ เพราะเพอร์เฟคจริงมันต้องรักษาเวลาด้วย) กูว่าส่วนนึงที่หย่งเยี่ยมันตั้งสี่เล่มอาจจะเป็นเพราะว่าการจัดหน้าของป้าที่ใช้ตัวอักษรค่อนข้างใหญ่ ช่องว่างระหว่างบรรทัดค่อนข้างเยอะ กับภาษาที่บางทีป้าหลินค่อนข้างเวิ่นเว้อนะแบบ บรรยายาวๆไม่กระชับอ่ะ มันเลยดูยาวด้วยมั้ง ประกอบกับเชิงอรรถด้วยมั้ง มันเลยทำให้เล่มมันต้องขยายเพิ่ม เอานี้กูเดาล้วนๆนะ อีกอย่างมันเป็นเรื่องปกติแล้วที่เล่มจีนหนึ่งเล่มบางๆก็สามารถเป็นเล่มไทยหนาๆได้ หรือหนึ่งเล่มหนาๆก็กลายเป็นสอง-สามเล่มไทยได้อ่ะ เพราะคำจีนมันสั้นกว่าไทยด้วยส่วนนึง ส่วนตัวกูไม่ค่อยพรีงานป้าหลินเท่าไหร่ กูอาศัยรอออกก่อนค่อยซื้อ ทั้งๆที่รู้ว่าพรีแล้วบางทีได้ราคาถูกกว่าตอนซื้อนะ แต่บางทีก็กลัวมันจะเป็นเหมือนม่านม่านที่ลืมยาวๆ หรือไม่ก็ป่าท้อที่มีฉบับตีพิมพ์ใหม่ไปเรื่อยๆ
เรื่องหนี้ดอกท้อ กุว่าที่มันขายดีไม่เท่าเพราะส่วนนึงคือ จีนเค้าไม่ได้เปิดกว้างกับเรื่องวายด้วยนิ จะเอามาเปรียบเทียบแบบนี้ก็ไม่ได้หรอกมั้ง