>>647 เพิ่มเติมที่กูแดกจุด
.
.
.
.
อ๊าก! นางอยากจะร้องไห้แต่ไร้น้ำตา ใครก็ได้ช่วยเอาเขาออกไปที!
.
อ๊าก! เจ้าสารเลว!
.
เหยียนซื่อหนิงค้อนปะหลับปะเหลือก ใจคิดว่าเพื่อป้องกันเจ้านั่นแหละ นางตัดสินใจแล้วว่ากลางคืนตอนนอนต้องผัดแป้งให้หนาเข้าไว้ ใครให้เขาชอบเอาเปรียบข้าเล่า อืม ที่ตัวก็ต้องทาด้วย คิดถึงเมื่อคืนที่คนผู้นี้มุดเข้ามาในเสื้อนางแล้วกัดตรงนั้น ใบหน้าของเหยียนซื่อหนิงก็ร้อนผ่าวขึ้นมา อ้อ ใช่แล้ว ทาพริกหรือหวงเหลียนบนนั้นสักหน่อยดีไหมนะ
.
.
.
.
.
บอกกูที กูอ่านนิยายจีนโบราณอยู่ใช่มั้ย...