Fanboi Channel

ว่าด้วยเรื่องของหนังสือของ jk ทั้งหมด

เจิมกระทู้ด้วยบทความแบบเผา ๆ

http://karlosmadera.tumblr.com/post/83159194102/i-think-i-broke-harry-potter

เราเป็นติ่งแฮร์รี่นะ แต่เห็นด้วยมาก ๆ กับบทความนี้

คงอยู่ได้แค่ในใจแล้วว่ะ หาเรื่องเข็นเอาภาคต่อมาแบบนี้กูว่าแม่งฉิบหายมาก ขอเป็น side story แบบpottermore ก็น่าจะพอแล้ว อีป้าแม่งก็รวยแล้วนา ปล่อยให้มันเป็นตำนานไปไม่ได้รึไงนะ

ที่เหี้ยสุดก็เฮอร์มี่คนดำเนี่ยล่ะ แม่งอะไรกันนักหนาวะ จะ political correctness ก็หัด literature correctness บ้างสิโว้ย

เรื่องแฮรี่นี้กูอยากได้ side story โลกเวทย์มนต์ในสมัยก่อนมากกว่า(แบบที่จะเป็นหนังเร็วๆนี้) หรือเรื่องราวตอนก่อตั้งฮอกวอตส์ก็ได้

กูอยากอ่านประวัติศาสตร์โลกเวทย์มนวะ แต่ดูจากหลายๆ อย่าง ป้าไม่น่าเขียนได้ดี

จากโรงเรียนในเรื่อง ดูยังไงแกก็เป็นพวกwhite supremacistวะ ยุโรปทวีปเดียวมี 3 โรงเรียน โรงเรียนกว่าครึ่งก็เป็นของคนขาว เอเชียมีแต่ญี่ปุ่น แอฟริกามีที่เดียว แถมไม่ใช่ของอียิปต์ด้วย

พอกลับลำเป็นsjwแล้วก็ไม่อินเลย แกดูเสแสร้งมากไป เพราะเนื้อเรื่องที่แกเขียนมันแสดงถึงwhite supremacistมาก หรืออาจจะEuropean supremacistก็ได้ เพราะโลกเวทมนต์ในเรื่องคือยุโรป

กูไม่ชอบป้าแกตรงปูเนื้อเรื่องคู่รอนเฮอร์ไมโอนี่ชัดเจนมาตั้งแต่เล่มสี่ เสือกมาบอกว่าคิดผิดที่ให้สองคนนี้คู่กัน ควย กูทีมแฮร์รี่จินนี่ บอกมาแบบนี้เหมือนตบหน้ากูด้วยหนังสือทั้งเจ็ดเล่ม ถึงเล่มหกกูจะเหวอนิดหน่อยว่าทำไมแฮร์รี่ชอบจินนี่ พอกูลองนึกดีๆ จินนี่ก็ทำตัวเป็นธรรมชาติได้มากขึ้น แถมช่วงนั้นก็มีเวลาอยู่กับแฮร์รี่เยอะ แฮร์รี่ที่แม่งมืดมนมาทั้งชีวิตทำไมจะไม่ชอบคนสดใสร่าเริงแบบนางว่ะ ห่า
ป้าแกแม่ง พออะไรมีกระแสก็โยงไปหมด กูก็อยากรู้ว่าถ้าไม่มีคนพูดเรื่องแฮร์รี่เฮอร์ไมโอนี่เยอะๆ จะพูดแบบนั้นมั้ย อีกเรื่องก็ดัมเบิลดอร์เป็นเกย์ สัส ในเรื่องมีกลิ่นอายเกย์มั้ยยยย บอกซิเรียสเป็นเกย์กูยังจะเชื่อกว่าอีก อะไรๆก็เจมส์

กูทีมแฮเฮอร์ แต่กูไม่ได้อ่านแฮรี่นะ ดูแต่หนัง ที่กูเชียร์เพราะกูเห็นว่สเคมีนักแสดงเข้ากันมากกว่า แล้วกูก็เบิกดูตั้งแต่ภาค5 กูรับไม่ได้ คือถ้าจินนี่สวยกว่ายี้เคมีเข้ากันกว่านี้กูคงโอเค ว่าจะหาหนังสือมาอ่านอยู่เหมือนกันแต่กูลบภาพตัวละครจากหนังไม่ได้

กูชอบเดรเฮอร์ (. .
เดรโกแมร่งมีแนวโน้มคล้ายๆซิเรียสตั้งหลายอย่าง ตระกูลศาสตร์มืดจ๋าๆ แต่เจ้าตัวมีจิตใจออกห่าง(อยากเป็นเพื่อนกับแฮรี่ อ้าวไม่เป็นเพื่อนกับกูเหรอ ฟัคยู/ส่วนซิเรียสได้เจมส์เป็นเพื่อน)
ตอนท้ายที่ชัดเจนว่าจริงๆไม่ได้อยากอยู่กับศาสตร์มืด ถ้าถึงขั้นแหกขนบตระกูลมาคบเลือดสีโคลนอะไรนี่ สำหรับกูมันเจ๋งมากๆเลย แถมเคมีคู่นี้ก็ดีด้วย ตีกันมาตลอด ศัตรูแทบไม่เผาผี แต่หมัดเข้าหน้านี้ตราตรึง แถมตอนหลังเดรโกก็ทำตัวเป็นคนดีควรให้โอกาส ไรงี้ ไรงี้
กูแค่มาบ่นแหละ (. .

>>8 จริง กูไม่ชอบแฮร์รี่ช่วงเล่ม5วะ หลงตัวเองมากๆ กูสงสารเดรโก ตอนแรกกูคิดว่าจะมีแบบเข้าร่วมกับแฮร์รี่แบบจริงจังแล้วช่วยกันกำจัดหลอดมืด ออกแนวเบจิต้า แต่ยิ่งอยู่ไปก็ยิ่งกาก ไม่มีราศีใดๆเทียบเคียงแฮร์รี่เลย ทั้งๆที่ป้าปั้นมาเป็นคู่ตรงข้ามแฮร์รี่

>>8 กูด้วยยย ตอนนี้กูก็ยังเดรเฮอร์ออลเดอะเวย์ว่ะ กูรู้สึกว่าถ้าเฮอร์ไม่คู่กับแฮร์รี่ก็เดรโกเลยเถอะ เคมีมันดีมากจริงๆ ได้ฟีล beauty and the beastเลยอะมึงเอ๊ย
แล้วที่ปังมากคือแฟนฟิคเดรเฮอร์สนุกหลายเรื่องมากกกกก กูยอมแพ้

ชอบเดรเฮอร์ด้วย ผู้ชายออกแบดๆที่ไม่ถูกกับผู้หญิงมาแต่แรก คอยจิกกันตลอดนี่มันก๊าววววฟฟฟ

>>8 คล้ายซีเรียสตรงไหนวะ

ซีเรียสไม่พอใจตระกูลตัวเอง เดรโกภูมิใจในตระกูล

ซีเรียสพยายามยืนบนลำแข้งของตัวเอง เดรโกไม่ได้ดั่งใจก็ฟ้องพ่อ

ซีเรียสทำทุกอย่างที่แม่ไม่ชอบ เดรโกพยายามทำทุกอย่างให้พ่อยอมรับ

ซีเรียสลุยๆ กล้าทำกล้ารับ เดรโกสำออย ใช้เล่ห์ลวง ใช้มารยาทำร้ายคนอื่น

และเดรโกก็ไม่ได้อยากเป็นเพื่อนกับแฮร์รี่แบบเดียวกับที่ซีเรียสเป็นกับเจมส์ อันที่จริงคือแม่งแค่อยากเป็น "พวก" กับแฮร์รี่ต่างหาก(ในภาคแรก)

และสุดท้าย ที่เดรโกหันออกจากศาสตร์มืด(?) ก็เป็นเพราะจอมมารบีบคั้นแม่งและครอบครัวมากเกินไป ชื่อเสียงตระกูลหมดค่า ถูกผู้วิเศษคนอื่นๆประนามหยามเหยียด

และที่สำคัญเดรโกไม่ได้ชอบเฮอร์มี่ ถึงแม้ว่า "หนัง" จะพยายามทำให้ดูเป็นแบบนั้นก็ตาม

>>12 นั่นคือการตีความเดรโกในแบบของมึง ซึ่งส่วนตัวกูมองว่ามึงแบชชิ่งเดรโกมากๆ รวมถึงแบชชิ่งเดรเฮอร์ด้วย กูจะไม่พูดถึงประเด็นนี้นะ

กูบอกว่าซิเรียสกับเดรโกคล้ายกันหลายอย่าง คล้ายไม่ได้แปลว่าเหมือนมั้ยมึง มันมีสิ่งที่แตกต่างเยอะเลยเป็นได้แค่คล้าย ไม่ใช่เหมือน

ซิเรียสกับเดรโกมาจากตระกูลพ่อมดเลือดบริสุทธิ์สืบทอดมานมนาน หัวโบราณเหยียดมักเกิ้ลเหมือนกัน
ความต่างคือความภาคภูมิใจในสายเลือด ความเย่อหยิ่งในตระกูล

ตระกูลของซิเรียสกับเดรโกเหมือนกัน ฝักใฝ่ศาสตร์มืด รับใช้จอมมาร
ความต่างคือตระกูลแบล็คแม่งภักดีถวายหัวมาก นายท่านชิบหายกูก็ชิบหายด้วย ตระกูลมัลฟอยพลิกลิ้นเอาตัวรอดได้เลยยังเชิดหน้าชูตาในสังคมเชิดๆได้

ซิเรียสอยากเป็นเพื่อนกับเจมส์ ได้เป็นเพื่อน คู่ขนานกับเดรโกที่อยากเป็นเพื่อนกับแฮรี่ แต่ในแฮรี่เมินเดรโก เดรโกเลยตั้งตัวเป็นศัตรูแม่ง
คำว่า"เพื่อน"กับ"พวก"ของเด็กอายุ11มันต่างกันขนาดไหนวะมึง เดรโกมันมีพื้นฐานบ้านรวยเหยียดคนอื่นอยู่แล้ว ลักษณะการหาเพื่อนของมันเลยเป็นแบบนั้น ต่างกับซิเรียสที่บ้านเหยียดชิบหายแต่ซิเรียสหัวขบถแหวกตระกูล เป็นแกะดำ รอยด่างพร้อยตระกูล

เรื่องนิสัย กูไม่ได้บอกสักคำว่านิสัยซิเรียสกับเดรโกเหมือนกัน คำว่าแนวโน้มไม่ได้แปลว่านิสัย

และสุดท้าย เดรโกไม่ได้หันออกจากศาสตร์มืดเพราะจอมมารบีบคั้นเดรโกและครอบครัวมากเกินไปว่ะ ชื่อเสียงตระกูล"ตอนนั้น" ไม่ได้หมดค่าเลย จอมมารเดินเชิด ผู้เสพความตายขวักไขว่ตามท้องถนน ตอนนั้นตระกูลมัลฟอยทรงอิทธิพลเหี้ยๆ แม้ว่าจะเป็นผู้ร้ายตัวเอ้ในสายตาผู้วิเศษทั่วไป
ซึ่งประเด็นนี้ ไม่ได้เกี่ยวเหี้ยอะไรกับซิเรียสเลย เพราะซิเรียสไม่เคยหันเข้าหาศาสตร์มืด ไม่มีมาหันออกให้เปรียบเทียบกัน

และที่สำคัญ เรื่องของกู กูจะชิปเดรเฮอร์ แม้ว่ามันจะหนักหัวพ่อมึงก็ตาม

>>13 เมื่อกี้พิมพ์เสร็จละแม่งหาย

มึงหัวร้อนขนาดนี้เลยเหรอวะ น่าสมเพชชิบหาย มีด่าพ่อด้วยกูล่ะขรรม

เรื่องตระกูลกูก็งงว่ามึงจะเปรียบเทียบทำไม เพราะจริงๆแล้วพวกเลือดบริสุทธิ์ก็ดองกันทั้งนั้นล่ะ อย่างพวกมัลฟอยก็เป็นญาติกับพวกแบล็ก เกี่ยวข้องกับพวกวิสลีย์ด้วยซ้ำ ยังไงๆก็ยืนยันว่าเดรโกไม่คล้ายซีเรียส ถ้าบอกว่าคล้ายเรกูลัสยังจะเข้าท่ากว่า

ส่วนเพื่อนกับพวกนี่ต่างกันแน่นอน หรือมึงจะบอกว่าเดรโกเห็นแครบกับกอยล์เป็นเพื่อน เหมือนกับที่แฮร์รี่เห็นรอนกับเฮอร์มี่เป็นเพื่อนล่ะ?

และตระกูลมัลฟอยก็จบแล้วจริงๆ จอมมารโกรธมากที่ลูเซียสทำงานพลาดแถมพาลูกน้องไปโดนจับตอนภาคห้า ภาคหกถูกอาเธอร์พาพวกไปค้นบ้านตั้งกี่รอบ ผู้คุมวิญญาณทิ้งอัซคาบันไปลูเซียสถึงได้กลับบ้าน แลกกับที่ต้องถูกจอมมารยึดบ้านมาเป็นฐานบัญชาการในภาคเจ็ด ถูกหัวเราะเยาะ ถูกยึดไม้กายสิทธิ์ ขนาดแครบที่เป็นลูกหม้อเดรโกยังบอกเลย "ครอบครัวนายมันจบแล้ว"

อ่านสือบ้างนาจา

>>14 กูไม่ได้หัวร้อน กูตอบในส่วนที่มึงแย้งกู ถ้าไม่เข้าใจว่าการชิปคู่มีความสุขไม่เบียดเบียนใครเป็นยังไงกูก็ไม่ถือ

มึงมองว่าเดรโกไม่คล้ายซิเรียส นั่นคือเรื่องของมึง กูมองว่าเดรโกคล้ายซิเรียส นี่คือเรื่องของกู กูพูดว่าเดรโกคล้ายซิเรียส เพราะกูดูจากเรื่องตระกูล สภาพแวดล้อมคล้ายกันมากๆแต่โตออกมาต่างกันมากๆ กูก็ต้องยกเรื่องตระกูลมา งงก็เรื่องของมึง จะบอกคล้ายเรกูลัสมากกว่า กูก็ไม่ได้ว่าอะไรมึง

ถ้ามึงมองว่าเดรโกอยากได้แฮรี่มาเป็นพวกแบบแครบกับกอยล์ ก็เรื่องของมึงแล้วล่ะ มึงตีความตัวละครเดรโกไปฝังหัวแบบนั้น ไม่มองมุมกู ก็เรื่องของมึง

ในเล่มนั้น ลูเซียสมันกล้ำกลืนความอัปยศอยู่จริง แต่ในสายตาคนนอกล่ะ หรือมึงจะบอกว่าตระกูลมัลฟอยแคร์สายตาผู้เสพความตายจนเสียงหัวเราะพวกนั้นทำให้แค้นกระอักเลือด ปัจจัยที่ทำให้เดรโกกลับใจมีมากกว่านั้น มึงอ่านไม่เจอ ก็เรื่องของมึง

กูไปอ่านหนังสือละ จุ๊บ

>>6 ไอ้เหี้ย กูลั่นตรงซิเรียสเป็นเกย์ คิดเหมือนกูเลย

>>14 อ้าวไม่ใช่เพื่อนเหรอ แล้วตอนที่แครบหรือกอลยสักคนมันตายตอนท้ายเล่มเจ็ดทำไมเดรโกรถึงเสียศูนย์ขนาดนั้นอ่ะ มันก็แค่ลูกน้องนิ หรือมึงว่าไง?

เสียศูนย์หรือกลัวตาย? ตอนหลังๆแครบ-กอยล์ไม่ได้ดูโง่ๆแบบภาคแรกๆแล้วด้วย กล้าใช้คาถาต้องห้าม กล้าใช้ศาสตร์มืด
และที่สำคัญ แครบเป็นคนพูดว่า "ใครจะสนว่านายคิดยังไง ฉันไม่รับคำสั่งนายอีกต่อไปแล้ว เดรโก นายกับพ่อของนายน่ะจบไปแล้ว"(เล่ม7หน้า579บรรทัดที่5-6)
เอ้อ แล้วไอ้ที่ตายน่ะแครบ

>>18 อืมๆ

เสพสื่อแล้วอยากจะตีความแบบที่ตัวเองชอบมันก็เรื่องนึง แต่เอามาลงในที่สาธารณะ แล้วมีคนมาแย้งว่ามันขัดกับเนื้อเรื่อง
มึงเถียงได้แค่กูจะคิดแบบนี้ก็เรื่องของกู กูว่ามึงเงียบๆไปหรือไม่ก็ไม่ต้องเอามาลงแต่แรกดีกว่าว่ะ

ว้าว มีกระทู้แฮร์รี่ด้วย มีใครไปอ่านสปอยละครเวทีมาแล้วมั่ง มาช่วยกูด่าเร้ว

>>6 เออ กูก็คิดว่าซิเรียสแม่งเกย์แน่ๆ เจมส์ เจมส์ เจมส์ตลอด ลูปินที่มีคนจิ้นกับอีตานี่ก็ไม่เคยมีโมเมนต์เท่าเจมส์เลย อีเจมส์ว่าอะไรก็ว่าตามไปหมด
>>10 กูด้วยยยยยยยยย กูชอบเดรเฮอร์ชิบหาย แต่หลังจากโมเมนต์ในเล่มสาม ป้าโจก็คว่ำเรือกูทิ้งทั้งที่ยังไม่แล่นออกจากท่า สัส

กูติ่งแฮร์รี่นะ แต่ไม่อยากให้ป้าโจเขียนภาคต่อ อยากให้เขียนเป็น side story อื่นๆ มากกว่า(หรือปล่อยก็มโนเองจะดีกว่าป่ะ)เพราะกูว่าป้ายังขาดๆอะไรบางอย่างหว่ะ อ่านประวัติโรงเรียนอื่นแล้วไม่อินอ่ะเหมือนอยากจะชูว่าฮอกวอต์เจ๋งสุดๆ ยาวนานสุดๆ ไม่มีอะไรเทียบได้ เด๋อๆ พิกล

>>15 ตระกูลมัลฟอยแคร์สิวะ ไม่งั้นจะเปลี่ยนข้างกลับไปมาเหรอ สำหรับคนที่ใส่ใจในชื่อเสียงตระกูล/ตัวเองเนี่ยยังไงก็ไม่ยอมเลือกข้างที่ทำให้ตัวเองต้อยต่ำหรอก ตอนจอมมารแพ้ในสงครามครั้งแรก รอนก็พูดว่าตระกูลนี้เป็นตระกูลแรกๆที่กลับมา พอมีสงครามครั้งที่2มันก็เห็นได้ชัดมากเลยนะมึงว่าตระกูลนี้เลือกถือข้างฝ่ายที่คิดว่าจะทำให้ตัวเองมีหน้ามีตาในอนาคต

>>23 สำหรับ side story กูเฉยๆนะ อ่านได้สนุก แต่ที่รับไม่ได้ก็อิเด็กต้องสาปเนี่ย อัลไปอยู่สลิ กูอ่านสปอยล์ถึงตรงนี้แล้วกูกดปิดเลย แล้วที่เล่มเจ็ดอัลมันร้องแทบตายว่าไม่อยากไปสลินี่ใส่มาเพื่อไรรรร ทีพ่อมันแค่พูดไม่เอาสลิธีรินก็ยังไม่ได้ไป อัลต่อต้านขนาดนั้นดันได้ไปนี่นะ ตระกูลแม่ก็โคตรกริฟ ตระกูลพ่อก็โคตรกริฟ ถึงแฮร์จินจะยอมรับได้ แล้วคนอื่นๆละ โผล่สลิมาคนเดียวเนี่ย

>>20 การตีความแตกต่างกันมันเป็นเรื่องธรรมดานะ และคนที่ใช้เหตุผลคุยกันก็จะรู้ว่าการตีความมันขึ้นอยู่กับบุคคล มองต่างกันได้ ไม่มีใครถูกใครผิดตายตัว ขึ้นอยู่กับว่าเอาเหตุผลตรงไหนมาคุยกัน ถ้ามีฝั่งหนึ่งที่เห็นว่าอีกฝั่งไม่ฟังเหตุผลก็เลยเลิกคุย เป็นเรื่องปกติธรรมดามากๆ

มึงจิ้นซีเรียสกับเจมส์ไปได้ไงวะ แม่งไม่มีเหี้ยอะไรสักนิดให้จิ้น คือพวกมึงคงเป็นผู้หญิงกันมั้งถึงไม่ได้มีโมเมนต์แบบเพื่อนสนิทผู้ชายที่เฮฮาไปไหนไปด้วย ทำอะไรก็นึกถึงกัน

คือเพื่อนสนิทมึงตายไง แล้วมึงก็เป็นพ่อทูนหัวของลูกเพื่อนมึงที่หน้าตาเหมือนเพื่อนมึงยังกะแกะ แล้วแฮร์รี่แม่งก็ไม่รู้จักพ่อ แปลกตรงไหนวะที่ซีเรียสจะชอบพูดเรื่องเจมส์ จะคิดถึงวันเก่าๆ แล้วเล่าให้แฮร์รี่ฟัง

แถมซีเรียสแม่งก็ติดคุกอยู่สิบกว่าปี ออกมาก็ต้องอยู่อย่างหลบๆซ่อนๆ แม่งคงว่างหาเมียหรอกเนอะ จะให้เขย่าทินเดอร์รึไงอีฟุหอยหลอด

เถียงได้เลยเรื่องนี้ ใครมีอะไรที่ชวนจิ้นเอามาแปะเลย กูจะทำลายจินตนาการของพวกมึงเอง

>>27 อิสัส เขย่าทินเดอร์5555

>>27 "โมเมนต์แบบเพื่อนสนิทผู้ชายที่เฮฮาไปไหนไปด้วย ทำอะไรก็นึกถึงกัน" ก็นี่แหละมึงที่ทำให้จิ้น แต่ซิเรียสอะไรก็เจมส์จริงๆ นะมึง

ซิเรียสสเนป เจมส์สเนป ยังมีเลยมึง

>>27 ก็ความสัมพันธ์ที่มึงกล่าวมามันก็ทำให้เขาจิ้นนั่นล่ะ คนจะจิ้น แค่ทิ้งเชื้อไว้นิดหน่อยก็ลามไปไหนต่อไหนแล้ว
แต่กูไม่ได้จิ้นคู่นี้น้าาาาา กูอวยแฮร์รี่ลูน่า อีจินนี่มาจากไหนก็ไม่รู้ คาบแฮร์รี่ไปแดก กูยังปวดใจมาจนถึงทุกวันนี้

เพลาๆความวายลงหน่อยก็ดีนะ

ได้ยินว่าเพราะแคสลูน่าทำให้ป้าไม่กล้าชิบคู่นี้วะ

มึง จะคุยวายก็ไปคุยที่ห้องวายเหอะมึง กูกลัวโทรลจะมาอีก

อะไรที่มันไม่มีก็พยายามให้มันมี ฟุนี่แม่งฟุจริงๆ เดี๋ยวอีป้าแม่งก็ออกมาเอาใจ lgbt อีก น่ามคาน

คือเจมส์กับซีเรียสเนี่ยเป็นเลือดบริสุทธิ์ทั้งคู่ ห่ามๆ เหมือนกัน แถมที่บ้านพอตเตอร์ยังหัวก้าวหน้า ไม่แคร์เรื่องเลือดบริสุทธิ์อีก ได้ใจหัวขบถอย่างซีเรียสไปเต็มๆ สุดท้ายซีเรียสหนีออกจากบ้านไปอยู่บ้านเจมส์ จะไม่ให้สนิทกันเหี้ยๆได้ยังไงวะ

>>34 เอาใจด้วยดัลเบิลดอร์ไปแล้วมึง

>>35 ดัมเบิลดอร์ก็ยังพอมองให้เป็นเกย์แบบกล้อมแกล้มไปได้ มีฟุเหี้ยคนไหนจิ้นดัมบี้กับกรินเดอวัลด์ไหม?

แต่เจมส์กับสเนปนี่เหี้ยจริง เหี้ยกว่าเจมส์กับซีเรียสอีก พวกมึงแม่งต้องบ้ากันไปแล้วแน่ๆ

กูรู้สึกเหมือนพอป้าดัง ป้าเลยพยายามดันพวกสีผิว lgbt สลิไม่เลว ฯลฯขึ้นมาทั้งที่ตัวป้าไม่ใช้แบบนั้นจังเลย

ดัมเบิลดอร์มี hint ตรงไหนในเรื่องที่บอกว่าเป็นเกย์ป่ะวะ นอกจากรีบเขียนจดหมายหากรินเดอวัล

>>33 +1
ขนาดตอนนี้ยังมีคนออกมาโวยวายเรื่องรสนิยมสาววายแล้ว พยายามคุยเรื่องอื่นแทนกันเถอะ

มานั่งคิดๆดู ตัวละครในเรื่องนอกจากฝาแฝดพาติลกับแชงแล้ว มีใครที่ถูกอธิบายแบบชัดเจนว่าไม่ใช่คนขาวไหมวะ

คือดีน โทมัสเนี่ยอ่านๆดูก็ไม่ชัวร์นะว่าผิวสีอะไร (ในหนังให้เป็นคนอินเดียใช่ปะ?) ส่วนคิงสลีย์ในหนังเป็นคนดำ แต่ในหนังสือก็ไม่ได้บอกเรื่องสีผิวไว้มั้ง(?) ส่วนเกย์เบี้ยนไบนี่ไม่ได้ปรากฏในเรื่องสักคน

การ์ตูนวายที่สาววายอ่านกันก็เป็นเรื่องมโนทั้งนั้น ไม่ต่างจากเซ็กแฟนตาซีของผู้ชายหรอก พวกNTR Rape Mind break สุดท้ายนางเอกใจแตกติดควยตัวร้าย การ์ตูนวายก็ไม่ต่างกัน โลกจริงเกย์สองคนมันไม่มีโมเม้นมุ้งมิ้งเป็นการ์ตูนตาหวานขนาดนั้นหรอก การ์ตูนวายที่ใกล้เคียงกับโลกจริงมากที่สุดก็สายบาระอะไรประมาณนั้น เกย์ออกสาวอ้อนแอ่นยังโดนรังเกียจจากเกย์คิงที่เป็นเกย์เหมือนกันเลยมึง
โมเม้นมิตรภาพลูกผู้ชายที่สาววายจิ้นกันสุดท้ายมันก็ไม่มีอะไรมากกว่ามิตรภาพหรอก ที่เหลือสาววายแม่งเมากาวล้วนๆ

ปล. อย่าเสือกเถียงว่า วายไม่ใช่เกย์นะมึง กูตบคว่ำจริงๆด้วย

>>41 กูเป็นโฮโมที่ผ่านมาแถวนี้ แวะมาบอกว่าจะบาระหรือวาย ก็แฟนตาซีทั้งนั้นแหละมึง 555 แต่บางเรื่องมันก็พออิงๆโลกจริงได้อยู่บ้างแหละ ส่วนพวกโดจินชิพาโรดี้มึงไม่ต้องสืบ ความกาวล้วนๆ แท้ๆ

>>36 มีฟุเหี้ยคนไหนจิ้นดัมบี้กับกรินเดอวัลด์ไหม? >> จิ้นกันเยอะนาจา LOL แต่กูไม่อยากพล่ามมันผิดห้อง เอาว่ามี เยอะด้วย เครนะ

ขอบใจโทรลที่แปะให้มาอ่าน ทู้นี้คุยกันสนุกดีนะ

>>41 กูเป็นฟุนะ แต่ก็ไม่ได้คิดว่ามันเรียลว่ะ อย่างที่มีงว่ามันคือแฟนตาซี กาวหอมจริงๆ ซู้ดดดดด เพลงมา!

Rule 34—"If it exists, there is porn of it – no exceptions"—

>>45 เดี๋ยวมึงยังไม่ได้พูดถึงเรื่อง porn 5555

>>37 +1 มึงหว่ะ กูเห็นด้วย มีความสร้างภาพเกิดขึ้นเมื่อยุคโซเซี่ยล

ถ้าอยากรอดในกระแสสังคมก็ต้องดิ้นรนต่อไปเรื่อยๆอ่ะนะ

>>48 แฟนคลับอาจชอบ แต่กูมองว่าดัดจริตว่ะ เหมือนตั้งใจอยู่ฝั่งตรงข้ามอนุรักษ์นิยมแล้วพยายามโฆษณาตัวเองไปในตัวว่าหัวก้าวหน้าและใจกว้าง แต่สุดท้ายแม่งก็แค่หาแดกกับกระแส

>>49 แค่ป้ากลับมาหาแดกกับแฮร์รี่ต่อก็ชัดละมึง เขียนเรื่องอื่นแล้วไม่รุ่งเลยต้องกลับมาเกาะบุญเก่า

>>50 แถมกลับมาแบบไม่เคารพงานเขียนตัวเองอีกต่างหาก คงคิดว่าตัวเองเลิศเลอมาก ยังไงๆคนก็ต้องตามซื้ออ่านอยู่ดี

>>51 ก็ตามอ่านจริงๆ นั่นแหละ แต่ความรู้สึกไม่เหมือนเดิมแล้วว่ะ เอาจริงๆ ตอนกูอ่านแฮร์รี่เล่มหลังๆ กูก็รู้สึกว่ามันไม่ค่อยสนุกเท่าไหร่อยู่แล้วด้วย มันดรอปตั้งแต่เล่มห้าอะ ลำไยแฮร์รี่สัสๆ อ่านละอยากพุ่งไปตบเกรียนแม่ง

>>52 กูหยุดอ่านแฮร์รี่ตอนเล่ม5 กูเบื่อมันอิจฉารอน แบบโครตหลงตัวเอง ถึงจะบอกว่ามันเป็นวัยเปลี่ยนแปลงกูตาม แล้วค่อยมาตามอ่านจนถึงจบตอนหนังภาค7.2ออก กูรู้สึกบางทีเขาก็พยายามดราม่าเกินไปวะ แบบตอนจบตัวตายรัวๆ ทั้งๆที่ไม่ต้องตายก็ได้นะแบบฝาแฝดวีทลีย์

ไม่ให้ฝั่งตัวเอกตายเลยก็ไงอยู่นะ

>>53 กูเข้าใจความรู้สึกมึงนะ กูเริ่มหงิดตั้งแต่ซิเรียสตายแล้ว แต่ก็พอรับได้แบบ เออ การตายมันทำให้พล็อตเข้มข้นขึ้น แต่ที่กูไม่ชอบคือการบรรยายฉากตาย ล้มไปหลังม่าน จบ ตัดฉาก แบบ ซิเรียสกู ตายทั้งทีแม่งความยาวไม่ถึงหน้า เกรดตัวประกอบมาก พอเล่ม7ตายอีกเป็นใบไม้ร่วง ก็ไม่มีอะไรมากไปกว่าบรรยายว่าเจอศพ ศพ ศพ ศพซึ้งๆสว่ยๆโศกๆ แบบกูไม่ทันอินไม่ทันเศร้าอะไรเลย ขึ้นบทใหม่ อ้าว...
เล่ม5นี่แหละทำกูเริ่มเกลียดแฮรี่ ทำตัวเป็นสาวน้อยเมนส์มารัวๆ

>>55 อันนี้กูเข้าใจนะ เด็กสิบสี่สิบห้าวัยกำลังแรง เพื่อนถูกฆ่าตายต่อหน้าไปคนนึงแต่คนทั้งโลกผู้วิเศษไม่เชื่อ แถมดัมเบิลดอร์ยังตีตัวออกห่างอีก ตีตัวออกห่างยังไม่พอ ให้รอนเป็นพรีเฟ็คอีก + โดนจอมมารเล่นสงครามประสาทอีก

คือมันเป็นความเคว้งคว้างของเด็กวัยรุ่นอะ พูดอะไรไปคนก็ไม่เชื่อ โดนเล็งเป็นเป้าเล่นงาน แถมคนที่ตัวเองหวังพึ่งมากที่สุดกลับตีมึนออกห่าง เป็นใครก็อีโมแตกแบบนี้ล่ะ

แต่ที่กูว่าเฟลมากคือการที่ดัมเบอลดอร์ไม่คุยกับแฮร์รี่นี่ล่ะ อ้างว่ากลัวจอมมารจะรู้ว่ามี คสพ. ลึกซึ้งกัน เลยทำเป็นเหินห่าง บ้าไปละ

สรุป กูมองว่าการที่แฮร์รี่อีโมแตกในสถานการณ์แบบนี้ไม่ใช่เรื่องแปลก ถ้ามึงอยากให้ตัวละครแบนราบ เริ่มมาเป็นยังไงจบไปก็เป็นแบบนั้น กูแนะนำบารามอส บิบิ

แปลกนะ กูออกจะชอบเล่มห้า ตอนแฮรี่อีโมแดกเนี่ยแหละ คือเข้าใจความวัยรุ่นของมันอ่ะ กำลังเลือดร้อนอะไรแบบนี้ คือความงี่เง่ามันดูเรียล

มันเรียลจนน่ารำคาญไง อีกอย่างคือจากเด็กน้อยน่ารักในสี่ภาคแรก จู่ๆ ก็เปลี่ยนเป็นเด็กอีโมกระทันหัน คนที่ไม่ชอบส่วนหนึ่งกูว่าปรับตัวไม่ทันด้วย จบภาคสี่ไม่มีอะไรบอกเลยว่าจะอีโมแดกขนาดนี้

กูรับได้ที่กลายเป็นกรัมปี้พอตเตอร์ในเล่ม 5 นะ มีเหตุผล แต่ถามว่ารำคาญมั้ยโคตรรำคาญเลยว่ะ โทนเรื่องมันเปลี่ยนด้วย 4 เล่มแรกยังออกแนววรรณกรรมเยาวชน แต่พอเล่ม 5 เปลี่ยนเลย

>>58 ก็มีบอกนะ แบบที่เจอปสก. เลวร้ายมา ฟัดจ์ไม่เชื่อแฮร์รี่ บลาๆ

แล้วเรียลไปนี่แม่งคืออัลไลวะ มันเรียลมันก็ดีนี่หว่า แม่งต้องซื่อๆใสๆจนจบเรื่องเลยเรอะ

ไม่ใช่ไม่ดี แต่มันน่ารำคาญนะ คือมึงอ่านแล้วนึกภาพออกเลยว่าแฮรี่เป็นยังไง คนถึงไม่ชอบกัน ฟินิแอส ไนเจลลัสแขวะได้ตรงจุดมากว่าแฮรี่เป็นเหมือนวัยรุ่นทั่วไปที่คิดว่าตัวเองรู้ทุกอย่าง และตัวเองทุกข์ทรามที่สุดอยู่คนเดียว