ถามหน่อยครับผู้เขียนทุกท่าน ทุกท่านชอบอ่านบทวิเคราะห์ของคนอ่านไหม
ถ้าคอมเม้นท์คนอ่านมันลึกล้ำกว่าเนื้อเรื่องจริงๆจะรู้สึกยังไง
ถ้าท่านขมวดปมหรือตั้งใจเซอร์ไพรซ์แล้วมีคนอ่านที่วิเคราะห์และทำนายถูก ท่านรู้สึกยังไง จะเขียนตามที่ตั้งใจไว้ต่อไหม
ถ้าคุณอ่านบอกสิ่งที่อยู่ในหัวคุณออกมาเป็นฉากๆได้ พูดง่ายๆคือมีคนอ่านที่รู้ว่าคุณจะเขียนอะไรต่อไป คุณจะรู้สึกดีหรือแย่
ผมเป็นคนอ่านคนนึงที่กลัวคนเขียนได้รับตัวแปรจากคนอ่านมากไป จึงไม่กล้าคอมเม้นท์หรือวิเคราะห์ตอนต่อไปตรงๆ
จึงมักจะแค่วิเคราะห์ตอนเก่าๆ หรือชมเชยให้กำลังใจว่ารอตอนต่อไปงี้ เพราะผมกลัวคนเขียนเป๋จากสิ่งที่ตั้งใจ
นึกภาพว่ามีคนดักทางคุณถูกแล้วคุณพยายามไปทางอื่น มันกลับกลายเป็นหลงทางไปกันใหญ่
มีครั้งนึงผมเคยเผลอวิเคราะห์ออกไป แล้วเนื้อเรื่องต่อๆไปมันออกมาตื้นและโดดมาก
ผมเลยคิดว่าเป็นเพราะเราเปิดเผยมันออกไปรึเปล่า ถ้าเป็นแบบนั้นจริงจะได้ไม่บอกออกมาอีก
เพราะสิ่งที่ผมวิเคราะห์ได้ก็เป็นสิ่งเดียวกับที่ผมอยากให้มันเกิด เพราะมันสมควรที่จะเกิดแบบนั้น
"ถ้ากูบอกออกไปมันก็เขียนแบบอื่นสิวะ แบบนั้นมันก็ไม่ถูกต้องดิ ฉะนั้น กูเงียบๆไว้ดีกว่า" ผมจะคิดประมาณนี้
ลองนึกดู ถ้าสมมติมีคนทำนายอะไรคือวันพีซตามที่โอดะตั้งใจไว้แต่เดิมได้เป๊ะๆเป็นฉากๆ
แล้วทฤษฎีนี้ดังมากจนกลายเป็นกระแสหลักของนักอ่านทั่วโลก โอดะจะเขียนตามที่คิดไว้หรือพยายามฉีกออกไป?
โอเค วันพีซมันยิ่งใหญ่ไป แล้วทฤษฎีจริงๆลวงๆมันก็เยอะ มันอาจไม่มีผลอะไรมาก แต่ถ้าเรื่องเล็กๆที่มีคนตามหลักพันหลักหมื่นคนหล่ะ?
ผมไม่ใช่คนแบบไล่พ่นซึ่งที่ตัวเองคิดออกมานะ ทุกครั้งส่วนใหญ่เวลาปิ๊งเห็นแพทเทิร์นของเนื้อเรื่องผมเลือกที่จะเงียบมากกว่า
คือถ้าเงียบไว้ส่วนใหญ่ 80% ออกมาตรงกับที่คิดไว้ คือผมเป็นพวกที่ดักทางมุขตลกได้ทุกครั้ง แต่ชอบฟังมุขตลกไปเรื่อยๆแม้จะเดาได้ก็ตาม
ฉะนั้น ต่อให้เดาได้ผมก็ไม่บอกออกมา ลองนึกดูว่าจู่ๆคนในวงเฉลยมุขที่คุณกำลังจะเล่า คุณคงไม่มีอารมณ์เล่าต่อ
สิ่งที่ผมกลัวที่สุดคือเผลอไปชี้นำคนเขียน ซึ่งนิสัยคนเขียนทั่วไปย่อมไม่ชอบถูกชี้นำจึงมักพยายามขบถออกมา แล้วถ้าไม่เทพจริงมันจะเฟลกว่าเดิม
อยากทราบมุมมองความรู้สึกของนักเขียนที่เจอจริงๆครับ ใครยังไม่เคยเขียนหรือไม่มีประสบการณ์เจอแบบนี้รบกวนวงเล็บบอกก่อนนะ